Share
บทที่ 80
Related chapter
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 81
หลีเสี่ยวเถียนขยิบตาให้ฉินอันอันรัว แต่ฉินอันอันกำลังคิดถึงความสัมพันธ์ระหว่างเฮ่อจุนจือและฟู่ซื่อถิง เธอจึงไม่ได้สบตาเธอ “คุณฉิน ผมไม่เคยบอกคุณว่าพี่ซื่อถิงกับผมรู้จักกันเพราะผมกลัวว่าจะส่งผลกระทบต่อความรู้สึกของคุณ นั่นเพราะคุณก็มีความสัมพันธ์ที่ค่อนข้างตึงเครียดกับพี่ซื่อถิงมาก่อน ผมไม่ได้ตั้งใจจะปิดบัง...ผมแค่อยากได้บริษัทของพ่อคุณจริง ๆ” เฮ่อจุนจืออธิบายให้ฉินอันอันฟังด้วยรอยยิ้ม หลีเสี่ยวเถียนหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอขึ้นมาไว้ใต้โต๊ะแล้วส่งข้อความถึงฉินอันอัน : อันอัน! เธออย่าไปฟังเรื่องไร้สาระของเขาเลย! ฟู่ซื่อถิงต่างหากที่ต้องการซื้อบริษัทของเธอ! ฟู่ซื่อถิง! ฉินอันอันเปิดดูข้อความบนโต๊ะอย่างเปิดเผย หลังจากเห็นข้อความ เธอก็เงยหน้ามองเฮ่อจุนจือด้วยสายตาเย็นชา “เรื่องที่นายต้องการซื้อบริษัทของฉัน นายได้บอกฟู่ซื่อถิงแล้วหรือยัง?” เฮ่อจุนจือยังคงมีรอยยิ้มอ่อนโยน “เคยบอกแล้ว ผมขอความเห็นจากเขา และเขาก็แนะนำให้ผมลองทำได้ หลังจากที่ผมเรียนจบ ผมก็มองหาโครงการสำหรับลงทุนมาโดยตลอดตามที่เคยบอกคุณ” ข้อความของหลีเสี่ยวเถียนส่งไปยังโทรศัพท์มือถือของฉินอันอันอีกครั้ง : อันอัน! เขาพู
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 82
ถ้าย้อนเวลากลับไปเลือกใหม่ได้อีกครั้ง เขาก็เลือกที่จะทำแบบนั้นเหมือนเดิม เขาไม่ได้เป็นคนที่สมบูรณ์แบบ ฉินอันอันทำให้เขาพยายามพิจารณาและแก้ไขพฤติกรรมของตัวเอง ถ้าระหว่างทางไม่เกิดความเข้าใจผิดและการทะเลาะกันครั้งแล้วครั้งเล่า ความรู้สึกของเขาที่มีต่อเธอคงไม่หยั่งรากลึกอยู่ในใจแบบนี้ ...... หลีเสี่ยวเถียนวิ่งตามฉินอันอันออกไปนอกร้านอาหาร พลันคว้าแขนของเธอไว้ “อันอัน ฉันคิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าที่แท้เธอแต่งงานกับฟู่ซื่อถิง! ข่าวนี้น่าเซอร์ไพรส์มาก!” หลีเสี่ยวเถียนตื่นเต้นมากจนเวียนหัวตาลาย ฉินอันอันรู้สึกเหมือนมีบางอย่างติดอยู่ในลำคอ “เธอก็เห็นแล้วนี่ว่าฉันโดนเขาปั่นหัว” “เฮ่อจุนจือบอกว่าเขาต้องการช่วยเธอ แต่เขาไม่กล้าแสดงตัว เรื่องมันเลยกลายเป็นแบบนี้” หลีเสี่ยวเถียนคิดว่าเรื่องทั้งหมดจะไม่ควรกลายเป็นเช่นนี้ “อันอัน เราเข้าไปข้างในกันเถอะ! เข้าไปฟังคำอธิบายจากปากเขา...” ฉินอันอันปล่อยมือของหลีเสี่ยวเถียนแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นและเย็นชา “เธอเข้าไปเถอะ! ฉันอยากอยู่เงียบ ๆ คนเดียว” เธอเรียกรถข้างทางแล้วจากไปอย่างเด็ดเดี่ยว หลีเสี่ยงเถียนหันหลังและกำลังจะเดินกลับเข้าไ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 83
“แม่ หนูอยากย้อนเวลากลับไปจัง” ฉินอันอันพึมพำ “ถึงจะยากจนสักหน่อยแต่ก็ไม่เป็นไร” “อันอัน ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น การหนีเป็นสิ่งที่ไร้ประโยชน์ที่สุด” จางหยุนนั่งลงข้าง ๆ เธอ “ถ้าลูกดูแลบริษัทของพ่อไม่ไหว ก็ปล่อยให้มันล้มละลายไป เงินหาตอนไหนก็ได้ แต่ลูกจะดรอปการเรียนของตัวเองไม่ได้” ฉินอันอันมองแม่พลางใช้นิ้วเรียวลูบรอยย่นบนใบหน้าของแม่เบา ๆ “แม่ หนูไม่ได้จะหนี หนูแค่เหนื่อยนิดหน่อยค่ะ” “เหนื่อยก็พัก ลูกกินข้าวเย็นมาหรือยัง?” ฉินอันนันส่ายหน้า “เดี๋ยวแม่ไปทำให้” จางหยุนลุกขึ้นและเดินไปที่ห้องครัว เวลาสองทุ่ม ฉินอันอันเข้าไปพักผ่อนในห้อง ขณะที่จางหยุนเก็บขยะในครัวและลงไปทิ้งขยะชั้นล่าง คาดไม่ถึงว่าฝนจะตก ฝนตกไม่หนัก แต่ตกอย่างต่อเนื่อง จางหยุนขี้เกียจขึ้นไปหยิบร่มชั้นบน เธอจึงรีบตากฝนออกไป เธอวิ่งไปที่ถังขยะแล้วรีบโยนขยะลงถัง พอหันกลับมาเธอเห็นร่างหนึ่งท่ามกลางสายฝนยืนอยู่ที่หน้าประตูตึก ตอนที่เธอรีบเดินออกมา เธอไม่ได้สังเกตเห็นด้วยซ้ำ เธอรีบวิ่งไปที่ประตูตึกและมองไปที่ร่างนั้น ยังไม่ทันได้สังเกตุให้ดี ๆ เธอก็ต้องตกใจเสียก่อน ชายรูปร่างหน้าตาหล่อเหลาเปียกโชกไปด้
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 84
“หนูสงสารเขา แล้วใครสงสารหนูบ้าง?” ฉินอันอันวางถ้วยน้ำขิงลงบนเตาแล้วเดินกลับไปที่ห้อง “แม่ เขาไม่เคยให้เกียรติหนูเลย แม้แต่วันเดียวก็ไม่มี” จางหยุนเอ่ยตอบ “สถานะของลูกกับเขาแตกต่างกันมาก แม่เข้าใจว่าเขาทำตัวหยิ่งผยองต่อลูก ลูกอย่าไปมองอดีตของเขา จงมองปัจจุบันและอนาคตของเขาว่าจะเป็นยังไง?...” ฉินอันอันขมวดคิ้วด้วยความประหลาดใจ “ทำไมแม่ต้องพูดแทนเขาตลอดเวลาเลยคะ? หรือแม่คิดว่าเขาจะใจดีดูแลเราสองคนแม่ลูกได้?” จางหยุนเงียบไป “ถึงเสือจะดุร้ายแค่ไหน มันก็ไม่กินลูกตัวเอง เขาต้องมีเหตุผลแน่ ๆ” หลังจากนั้นครู่หนึ่งจางหยุนก็กล่าวต่อ “แม่คิดว่าเขายอมลดศักดิ์ศรีของตัวเองและมาที่นี่เพื่อขอโทษลูก แสดงให้เห็นว่าเขามีลูกอยู่ในใจไม่มากก็น้อย” ฉินอันอันเอามือปิดหู “แม่ หนูไปนอนก่อนนะคะ หนูปวดหัว” เมื่อเห็นการพฤติกรรมต่อต้านของเธอ จางหยุนก็พูดอะไรไม่ได้ จางหยุนออกมาจากห้องและคิดว่าจะลงไปบอกให้ฟู่ซื่อถิงกลับไป หลังจากที่เธอเดินออกมา ฉินอันอันก็ถอนหายใจยาว... ‘ปวดหัวชะมัด’ ‘ปวดจนคิดอะไรไม่ออกแล้ว’ ทุกครั้งที่นึกถึงชื่อเขา ใบหน้าของเขา เธอจะรู้สึกเหมือนมีอะไรจุกอยู่ที่คอ ประมาณยี่สิบ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 85
ทันใดนั้นเฮ่อจุนจือก็ตระหนักได "แล้วเราควรทำยังไงดี? เราต้องให้พี่ซือถิงขอร้องเธอรึเปล่า?" โจวจื่ออี้ “ฉันจะไปพบพวกเขาหลังเลิกงาน” เฮ่อจุนจือ “ไม่งั้น ให้ผมขอให้แฟนของผมไปหาฉินอันอันดีไหม?” โจวจื่ออี้ “แฟนของนายใครคือ?” เฮ่อจุนจือกระแอม “เพื่อนสนิทของฉินอันอัน...เธอคือคนที่บอกเรื่องนี้ให้ฉินอันนันรู้ ให้ตายเถอะ...ถ้าผมไม่ชอบเธอ ผมคงเลิกกับเธอไปตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว!” โจวจื่ออี้ถอนหายใจ “นายช่างสรรหาจริง ๆ!” เฮ่อจุนจือ “ผมโดนสอดแนม ผมจะไปรู้ได้ยังไงว่าพวกเธอจะฉลาดขนาดนี้” โจวจื่ออี้ “ฉันว่าต่อไปคงบอกเรื่องอะไรกับนายไม่ได้แล้วล่ะมั้ง ตอนนี้นายไม่ได้อยู่ในเรือลำเดียวกับพวกเราอีกต่อไปแล้ว” เฮ่อจุนจือน้อยใจ “พี่จื่ออี้ ผมจะยึดถือเส้นตายของผมเป็นหลัก! พี่ซื่อถิงคือเส้นตายของผม” ...... ตอนเย็น เซิ่งเป่ยและโจวจื่ออี้มาเยี่ยมฟู่ซื่อถิงที่บ้านตระกูลฟู่ “คุณผู้ชายกลับมาตอนตีห้า…บอดี้การ์ดบอกว่าเขาตากฝนที่บ้านแม่ยายทั้งคืน เขาสลบไปตอนประมาณตีสี่ เราจึงพาเขากลับมาค่ะ” ป้าจางพูด “ตอนนี้เขาอยู่ในห้อง ไข้ขึ้นเมื่อตอนเที่ยง พอบ่ายไข้ถึงลด แต่ตอนนี้เขาไข้ขึ้นอีกแล้ว” เซิ่งเป่ยและ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 86
ใบหน้าของฉินอันอันชุ่มไปด้วยน้ำ น้ำอุ่น แต่เธอกลับรู้สึกหนาวเหน็บ “ถังเฉียน! เธอทำอะไรของเธอ?!” ถังเฉียวเซินพลันลุกขึ้นคว้าแขนถังเฉียนดึงออกไป “พี่เฉียวเซิน! ไม่ต้องมาห้ามฉัน! คืนนี้ฉันจะสั่งสอนเธอสักหน่อย!” ดวงตาของถังเฉียนเปลี่ยนเป็นสีแดง น้ำเสียงคมชัดของเธอดังไปทั่วห้องรับรอง ถังเฉียวเซินตะโกนดังลั่น “เธอบ้าไปแล้วเหรอ?!” ถังเฉียนไม่เคยถูกพี่ชายตัวเองตะคอกเสียงแบบนี้ใส่ในที่สาธารณะ ความโกรธในใจพลันเดือดพล่านขึ้น เธอสะบัดมือพี่ชายออกอย่างแรง และกำลังจะลงมือทำร้ายฉินอันอัน ฉ่า! น้ำผลไม้หนึ่งแก้วสาดลงบนใบหน้าของเธอ ฉินอันอันวางแก้วเปล่าลงบนโต๊ะแล้วมองถังเฉียนด้วยสายตาเย็นชา “ถ้าคิดจะรังแกคนอย่างฉัน เธอต้องแน่จริง ๆ” จู่ ๆ บรรยากาศก็เงียบสงัด สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่ใบหน้าของฉินอันอันและถังเฉียน น้ำอุ่นที่ราดลงบนหน้าของฉินอันอันก็แค่ทำให้เปียกชุ่ม แต่ใบหน้าของเธอยังคงสะอาดและเด่นชัด แต่น้ำผลไม้ที่สาดใส่หน้าถังเฉียนคือน้ำแตงโม น้ำแตงโมสีแดงชุ่มไปทั่วใบหน้าและเส้นผมของเธอ... ใบหน้าที่สวยงามกลับดูตลกขึ้น “พวกคุณทานข้าวกันเถอะ! ฉันขอตัวก่อน” ฉินอันอันพูดพลางเ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 87
‘ฟู่ซื่อถิงยืนอยู่ท่ามกลางความหนาวแบบนี้ เขาคงจะหนาวไม่น้อยเลยใช่ไหมนะ?’ รถคันหนึ่งมาจอดที่ลานหน้าโรงแรม ประตูรถเปิดออก เฮ่อจุนจือและหลีเสี่ยวเถียนลงจากรถ หลังจากที่พวกเขาลงจากรถแล้วก็มีรถคันอื่นมาจอดข้างหน้าพวกเขาทั้งคู่ นั่นคือเซิ่งเป่ย “พี่เป่ย” เฮ่อจุนจือทัก เซิ่งเป่ย “นายมาทำอะไรที่นี่?” เฮ่อจุนจือ “ผมพาแฟนมาตามหาฉินอันอัน...” ในขณะที่ทั้งสองกำลังคุยกัน หลีเสี่ยวเถียนก็เดินไปหาฉินอันอันและโผเข้ากอดเธอ “ฉันก็มาตามหาเธอเหมือนกัน” เซิ่งเป่ยหรี่ตาเฉี่ยวมองร่างของฉินอันอันที่อยู่ไม่ไกลแล้วพูดต่อ “หรือฉันจะฝากฝังนายดี? พาเธอไปที่บ้านตระกูลฟู่ให้เร็วที่สุด” เฮ่อจุนจือ “ครับ แฟนผมจัดการเอง พี่ไม่ต้องเป็นห่วง” เซิ่งเป่ยหัวเราะเยาะ “ถ้าไม่ใช่เพราะแฟนนาย พวกเขาคงไม่เป็นแบบนี้หรอก” เฮ่อจุนจือหน้าแดง “แฟนของผมแค่เปิดเผยก่อนเวลาสมควรก็แค่นั้นเอง...” เซิ่งเป่ย “ช่างเถอะ มาพูดตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์ ฉันขอตัวก่อนละกัน” เฮ่อจุนจือพยักหน้า หลังจากที่เซิ่งเป่ยกลับไปแล้ว หลีเสี่ยวเถียนจูงมือฉินอันอันเข้าไปในรถของเฮ่อจุนจือ “เฮ่อจุนจือ ขับไปที่บ้านของฉัน” เฮ่อจุนจือยกมือ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 88
ฉินอันอันไม่ได้กลับไปที่บ้านตระกูลฟู่ และไม่ไปเยี่ยมฟู่ซื่อถิงที่กำลังป่วยอยู่ ครั้งนี้เธอโหดร้ายมากจนน่าตกใจ นอกจากเธอจะโหดร้ายแล้ว ยังมีอีกคนที่โหดร้ายกับฟู่ซื่อถิงอีกด้วย นั่นก็คือ เซิ่งเป่ย เนื่องจากฉินอันอันไม่กลับไปบ้านของฟู่ซื่อถิงเลย และไม่สนใจฟู่ซื่อถิงที่นอนป่วยอยู่บนเตียง ดังนั้นเซิ่งเป่ยจึงมาหาฟู่ซื่อถิงและเล่าเรื่องชีวิตประจำวันของฉินอันอันให้เขาฟังทุกวัน อย่างเช่น วันนี้ฉินอันอันไปที่บริษัทหลักทรัพย์ซินเหอและใช้เวลาช่วงเช้าอันแสนสุขกับถังเฉียวเซิน หรืออีกอย่าง วันนี้ถังเฉียวเซินพาฉินอันอันไปชมนิทรรศการศิลปะและทานอาหารกลางวันด้วยกัน พวกเขาจะไปนิทรรศการศิลปะหรือไม่ กินข้าวเย็นด้วยกันหรือไม่ก็ไม่สำคัญ สิ่งที่สำคัญคือมันทำให้ฟู่ซื่อถิงโกรธแน่นอน ทางเดียวที่ทำให้เขายอมเข้ารับการรักษาคือการทำให้เขาโกรธ เพราะหากสุขภาพไม่ดี เขาจะไม่สามารถแก้แค้นได้ เซิ่งเป่ยใช้ความเข้าใจของตัวเองที่มีต่อฟู่ซื่อถิงทำให้เขาต้องใช้ชีวิตอย่างขมขื่นทุกวัน ในที่สุด ยาก็ทำให้อาการของเขาก็เริ่มดีขึ้น แม้ว่าใบหน้าของเขายังซีดเซียว ยังไอและยังไม่กลับมาแข็งแรงเต็มที่ แต่เขาก็มีที
Latest chapter
