แชร์
บทที่ 622
บทที่เกี่ยวข้อง
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 623
“เสิ่นอวี๋ ที่คุณบอกว่าฉันแย่งฟู่เย่เฉินไป คุณเห็นฉันอยู่กับเขาเหรอ?” ฉินอันอันยืนอยู่ข้างรถแล้วถามเธอ “คุณโทรเรียกฟู่เย่เฉินออกมาคุยกันต่อหน้าตอนนี้เลย!” “ไม่! ถ้าเขารู้ว่าฉันมาหาคุณที่นี่ เขาต้องขอเลิกกับฉันแน่นอน!” เสิ่นอวี๋พูดด้วยความเจ็บปวด “ฉันเห็นรูปถ่ายคุณสองคนอยู่ด้วยกันที่ผับ! เขายอมรับหมดแล้ว! คุณยังปฏิเสธอีกเหรอ?!” “ผับเหรอ ฉันไม่เคยไปสถานที่แบบนั้นเลยนะ! ถ้าเขาไม่โกหกก็จำคนผิดแล้วแหละ!” ฉินอันอันพูดทีละคำ “มีผู้หญิงคนหนึ่งหน้าตาคล้ายฉันมากชื่อว่านั่วนั่ว ทางที่ดีคุณควรไปสืบให้แน่ชัดว่าผู้หญิงที่เขาถ่ายรูปด้วยในผับชื่อนั่วนั่วหรือเปล่า!” “แต่ฟู่เย่เฉินบอกว่าเป็นคุณ!” เสิ่นอวี๋ไม่ค่อยเชื่อคำพูดของฉินอันอัน ถึงอย่างไรทั้งสองคนก็เคยทะเลาะกันมาก่อน “งั้นคุณก็เกลียดฉันต่อไปเถอะ!” ฉินอันอันตอบอย่างเย็นชา “ปัญหาของคุณกับฟู่เย่เฉิน ไม่ต้องเอามาโยนใส่ฉันอีก ไม่อย่างนั้นฉันจะสั่งให้บอดี้การ์ดโยนคุณออกไป” เสิ่นอวี๋คว้าเอวที่ปวดของเธอและร้องไห้โฮ “ถ้าลูกในท้องของฉันเป็นอะไรไป ฉันจะไม่ยอมให้ลูกของคุณเกิดมาง่าย ๆ แน่นอน!” ฉินอันอัน “ถ้าอย่างนั้นก็ขึ้นอยู่กับความสามารถของคุณ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 624
ฉินอันอันยังคงพูดคุยกับหลีเสี่ยวเถียนอย่างมีความสุข โดยไม่รู้เลยว่าเขากำลังเดินไปหาเธอ “อันอัน เธอกังวลหรือเปล่า? เธอใกล้จะคลอดลูกแล้ว” หลีเสี่ยวเถียนคนน้ำในถ้วยด้วยหลอด “ฉันไม่ได้กังวล ฉันแค่อยากจะคลอดให้เร็วที่สุด ฉันเหนื่อยนิดหน่อยเพราะท้องใหญ่” เธอกินขนมชิ้นเล็ก ๆ แล้วถาม “แล้วเธอล่ะ?” “ฉันบอกพ่อแม่สามีว่าปีหน้าค่อยว่ากัน เลื่อนเป็นปีหน้าไปก่อน! ฉันเองยังเที่ยวสนุกไม่พอเลย!” “การมีลูกไม่ได้ทำให้เธอหยุดสนุกหรอกนะ” “มันมีผลกระทบแน่ ฉันชอบเด็กมาก ถ้าฉันมีลูก ฉันคงทำใจทิ้งลูกไว้ตามลำพังไม่ได้แน่นอน” “เธอก็ไปเที่ยวกับลูก ๆ ได้นี่ และการมีลูกก็เป็นการเพิ่มความสนุกไปในตัว เธออย่าคิดมากเลย” “อืม! เธอทำให้ฉันกล้ามากขึ้น เธอไม่กลัวอะไรเลย ถึงจะท้องก็ยังทำงานได้” หลีเสี่ยวเถียนอิจฉา “ถ้าฉันเป็นผู้ชาย ฉันก็คงตกหลุมรักเธอเหมือนกัน” ฉินอันอันหัวเราะเบา ๆ “ถ้าเธอเป็นผู้ชาย ฉันก็จะแต่งงานกับเธอ ฮ่าๆๆ!” หลีเสี่ยวเถียนหัวเราะไปพร้อมกับเธอ จู่ ๆ ร่างของฟู่สือถิงก็ปรากฏขึ้นในสายตาของเธอ รอยยิ้มบนใบหน้าของหลีสี่ยวเถียนหายไปทันทีและเธอกระแอมสองหน “เขามาที่นี่ได้ยังไง?” ฉินอันอันมอง
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 625
เธอยัดถุงไว้ในมือของเขา “ฟู่สือถิง เมื่อกี้ลูกในท้องดิ้น ตอนนี้เขาได้ยินทุกอย่างที่คุณพูดกับฉันแล้ว” เขามองเธอด้วยสายตาว่างเปล่าราวกับว่าถูกไฟฟ้าช็อต “ผมขอสัมผัสท้องคุณได้ไหม?” เขาถามคำถามด้วยเสียงแหบแห้ง “ตอนนี้เขาไม่ดิ้นแล้ว เขายังเล็กอยู่ ไม่ได้ดิ้นบ่อยนักหรอก” นี่เป็นการตั้งครรภ์ครั้งที่สองของเธอ แต่ความรู้สึกแตกต่างไปจากครั้งแรกโดยสิ้นเชิง ตอนที่เธอท้องครั้งแรก เพราะกลัวว่าเขาจะรู้ เธอจึงได้แต่อดทนต่อปฏิกิริยาทั้งหมดระหว่างตั้งครรภ์อย่างเงียบ ๆ เป็นความรู้สึกกลัวมากกว่าความสุขในการเป็นแม่ แต่การตั้งครรภ์ครั้งนี้ เธอสามารถเพลิดเพลินไปกับปฏิกิริยาทั้งหมดได้อย่างเต็มที่ ฝ่ามือใหญ่ของเขาสัมผัสท้องเป่งของเธอ ความอบอุ่นของฝ่ามือเขาแผ่ไปยังแขนขาของเธอ ทำให้ร่างกายของเธอตึงเครียดทันที ทารกในท้องคงรู้สึกถึงความกังวลใจของแม่จึงเตะท้องด้วยเท้าเล็ก ๆ ของเขา! “เขาขยับอีกแล้ว!” ฉินอันอันไม่สามารถระงับเสียงได้ “ผมรู้สึกได้!” เขาคล้อยตาม จู่ ๆ ความมืดก็หายไปและถูกแทนที่ด้วยแสงสว่าง “เจ็บไหม?” “ไม่เจ็บ ตอนนี้เขายังแรงไม่เยอะ” “อืม หิวไหม? ผมพาไปหาอะไรกิน” ในตอนนี้หัวใจขอ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 626
ผู้หญิงคนนี้ใจดำอำมหิต! จู่ ๆ ก็ควักตาเธอออกมา! โลกของเธอมืดลง เธอตาบอด! เธอออกไปทำงานไม่ได้อีกต่อไป และชีวิตเธอก็พังยับเยิน! เธอหมดหวังมากจนเธออยากจะตาย แต่ตอนนี้เธอมองไม่เห็นอะไรเลย แม้แต่ความตายก็กลายเป็นความหวังที่เกินตัว! เรื่องนี้ไปถึงฟู่สือถิงในตอนกลางคืน ฟู่ฮั่นโทรหาเขาและอธิบายเรื่องนี้คร่าว ๆ เนื่องจากเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับฉินอันอันจึงจำเป็นต้องบอกเขา “อาการของเสิ่นอวี๋ยังไม่เสถียร ตอนที่เธอยังโอเคอยู่ แต่พอเธอตื่น เธอริ่มกรีดร้อง เอาแต่พูดว่าฉินอันอันเป็นคนควักตาของเธอ…” ฟู่สือถิงกล่าวอย่างหนักแน่น “ผมเห็นใจชะตากรรมของเธอจริง ๆ แต่เป็นไปไม่ได้ที่ฉินอันอันจะทำแบบนั้น” “ใช่ ฉันก็คิดว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่ฉินอันอันจะทำเรื่องเลวร้ายแบบนี้ แต่เห็นเสิ่นอวี๋แบบนี้แล้วก็ทำให้ฉันไม่สบายใจ เธอกำลังตั้งครรภ์ลูกของเย่เฉิน แม้ว่าเด็กจะไม่ได้รับผลกระทบ แต่ถ้าสภาพจิตใจของเธอยังไม่ดีขึ้น อาจจะส่งผลต่อเด็กได้” ฟู่ฮั่นถอนหายใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า “ผมจะไปเดี๋ยวนี้” ฟู่สือถิงขมวดคิ้ว ระหว่างทางไปโรงพยาบาล เขาเปิดโทรศัพท์มือถือและค้นหาเบอร์โทรของฉินอันอัน เขาอยากโทรไปถาม แต่หลังจากลั
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 627
เสิ่นอวี๋ส่ายหน้า “ฉันมองไม่เห็น… เพราะกว่าที่ฉันจะรู้ตัว ดวงตาของฉันก็โดนควักออกมาแล้ว! ฉันเจ็บปวดจนอยากจะตาย! ฉันได้ยินเสียงอันอันพูดว่านี่คือการลงโทษ... ฉันได้ยินชัดเจน… สือถิง ฉันพูดจริง ๆ นะ ตอนนี้ฉันไม่เหลืออะไรแล้ว ฉันไม่โกหกคุณหรอก! “เสียงของเธอเหรอ?” ฟู่สือถิงถามด้วยความประหลาดใจ “คุณแน่ใจเหรอว่าฟังไม่ผิด?” “ไม่ผิดแน่! ฉันไม่มีทางจำเสียงของเธอผิด! เพราะฉันเกลียดเธอมาก!” เสิ่นอวี๋จับมือฟู่สือถิงไว้แน่นราวกับกำลังจับฟางช่วยชีวิต “สือถิง! ฉันไม่กล้าโกหกคุณหรอก! ถ้าฉันโกหก คุณคงดูออกไปนานแล้ว! ฉันขอร้องคุณล่ะ... ช่วยเห็นแก่ความสัมพันธ์ของเราด้วยเถอะนะ สงสารฉันเถอะ…” ฟู่สือถิงมองไปที่ริมฝีปากสั่นเทาและใบหน้าซีดเซียวของเสิ่นอวี๋ และรู้สึกหนักใจมาก สัญชาตญาณบอกเขาว่า เสิ่นอวี๋ไม่ได้โกหก แต่มีอีกเสียงหนึ่งในใจเตือนเขาว่า ไม่มีทางที่ฉินอันอันจะทำเรื่องแบบนั้น! “เสิ่นอวี๋ ผมจะไปสืบให้เอง” เขาสัญญา “จนกว่าจะรู้ความจริง คุณควรดูแลตัวเองให้ดี” เสิ่นอวี๋ส่ายหน้าอย่างแรง “ไม่...ฉันไม่มีทางรอดหรอก... เดี๋ยวพ่อของฉันมา ฉันจะกลับไปประเทศบีกับเขา ฉันจะขอความช่วยเหลือจากเพื่อน ๆ และ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 628
ร่างของฉินอันอันถอยหลังไปสองก้าวโดยไม่รู้ตัว ประกายในดวงตาของเธอจางหายไปทันที เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้! ยิ่งไปกว่านั้นไม่อยากจะเชื่อด้วยซ้ำว่าเธอเองตกเป็นผู้ต้องสงสัย! เพียงเพราะว่าเธอมีปัญหากับเสิ่นอวี๋เมื่อวานนี้ ก็ต้องเป็นฝีมือเธอแล้วเหรอ? ตลกสิ้นดี! “ฉินอันอัน!” เมื่อเขาเห็นเธอถอยกลับ จู่ ๆ หัวใจของเขาก็บีบรัด “ตอบคำถามผม!” “ฟู่สือถิง ฉันเกลียดคุณ! ฉันเริ่มเกลียดคุณอีกแล้ว!” ฉินอันอันตะโกนดังกว่าเขา “ทุกครั้งที่ฉันเริ่มรู้สึกดีกับคุณ คุณก็จะแสดงให้ฉันเห็นว่าคุณมันน่ารังเกียจแค่ไหน!” ฟู่สือถิงเห็นเธอระเบิดออกมาและหยุดนิ่งอยู่กับที่ ฝนที่ตกอยู่ข้างนอกยังคงซัดใส่หลังของเขา ทำให้เขารู้สึกหนาวสะท้าน และสายตาที่เขามองเธอก็ร้อนผ่าว การปะทะด้วยความเย็นเยือกและร้อนรุ่มทำให้เขามองข้ามเหตุผลและก้าวเข้ามาหาเธอ “คุณไม่ได้ทำใช่ไหม?” เขาเดินไปหาเธอแล้วจับไหล่เล็ก ๆ ของเธอไว้แน่นพลางพูดด้วยน้ำเสียงแหบห้าว “คุณไม่ใช่คนแบบนั้น ฉินอันอัน ผมรู้ว่าคุณไม่ใช่คนแบบนั้น! ผมมาถามคุณ เพราะผมอยากได้ยินจากปากว่าคุณไม่ได้เป็นคนทำ!” “ฉันไม่ได้ทำ!” เธอพูดพลางดวงตาสีแดงเข้มด้
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 629
เขาจ้องมองเธอเดินออกไปด้วยความสับสน ในใจไม่ทันได้ตอบสนอง ร่างกายของเขาก็เดินไปหาเธอก่อนแล้ว! เขาอุ้มเธอขึ้นแล้วเดินเข้าไปในห้อง แม้ว่าเธอจะเผชิญกับสายฝนเพียงไม่กี่วินาที แต่ใบหน้าของเธอก็เต็มไปด้วยหยาดน้ำฝน...หรืออาจจะเป็นน้ำตา! “อันอัน ผมไม่ได้สงสัยคุณ ถ้าคุณบอกว่าไม่ได้ทำ ก็แปลว่าคุณไม่ได้ทำ” เขาอุ้มเธอไปที่โซฟา วางเธอลง แล้วเขาก็นั่งยอง ๆ ข้างเธอ แล้วอธิบาย “เสิ่นอวี๋ยืนยันว่าเป็นคุณเป็นคนทำร้ายเธอ ถ้าเธอแจ้งตำรวจ ตำรวจจะต้องมาหาคุณแน่ ผมไม่อยากให้คุณถูกสอบปากคำในฐานะผู้ต้องสงสัย หากเราสามารถแสดงหลักฐานตอนที่คุณไม่อยู่ในเหตุการณ์ไว้ล่วงหน้าได้ ตำรวจจะได้ไม่ต้องมาหาคุณ” ฉินอันอันเห็นสภาพเขาที่เปียกผอนมอมแมมแล้วทำให้เธอโกรธไม่ลง “วันนี้ฉันไปหาเว่ยเจินมา” น้ำเสียงของเธอนิ่งเฉย “ฉันอยู่บ้านเขาทั้งวัน” “คุณอยู่บ้านเขาทั้งวันเลยเหรอ?” ความอ่อนโยนในดวงตาของฟู่สือถิงหายไป และน้ำเสียงของเขาก็ดูกังวลอย่างเห็นได้ชัด “ใช่ คุณอยากถามใช่ไหมว่าฉันไปทำอะไรที่บ้านของเขา?” เธอมองสีหน้าของเขาที่เปลี่ยนไปเป็นความกังวลและเจ็บปวด “นั่นมันเรื่องส่วนตัวของฉัน ฉันบอกคุณไม่ได้” ฟู่สือถิงรู้สึ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 630
‘ผู้หญิงอยู่บ้านผู้ชายทั้งวัน แล้วผู้หญิงบอกว่านี่เป็นเรื่องส่วนตัวของเธอและไม่สามารถบอกใครได้ ความสัมพันธ์ของพวกเขาจะธรรมดาได้ยังไง?’ ในมุมมองของฟู่สือถิง ความสัมพันธ์ของพวกเขาไม่เพียงแต่จะไม่ธรรมดาเท่านั้น แต่ยังเรียกได้ว่าพิเศษอีกด้วย! “ผมรู้ครับ” เขาได้ยินเสียงของตัวเองโดยไม่มีอารมณ์ใด ๆ ไม่สนใจเหรอ? ไม่ใช่ ไม่มีแรงต่างหาก ฉินอันอันจะไปอยู่ที่บ้านของผู้ชายคนอื่นทั้งวันโดยไม่บอกเหตุผล เขาจะทำอะไรได้? ง้างปากเธอได้เหรอ? ต่อให้เธอยอมอ้าปาด เธอก็คงไม่พูดอะไร ที่โรงพยาบาล เจ้าหน้าที่ตำรวจเผยหลักฐานว่าฉินอันอันไม่ได้อยู่กับเสิ่นอวี๋ในเวลาที่เกิดเหตุ หลังจากได้ยินสิ่งนี้แล้ว เสิ่นอวี๋กลับไม่เชื่อ “ตอนนี้ฉันตาบอด ฉันมองไม่เห็นอะไรเลย จะให้เป็นไปตามที่คุณพูดคงไม่ได้… ฉันไม่เชื่อพวกคุณหรอก!” เสิ่นอวี๋กล่าวด้วยอารมณ์ที่รุนแรง “คุณเสิ่น คุณสามารถบอกให้ญาติของคุณตรวจสอบหลักฐานเหล่านี้ได้นะครับ” เจ้าหน้าที่ตำรวจพูดพร้อมกับมองไปที่ฟู่เย่เฉิน “คุณเป็นญาติของเธอหรือเปล่า?” ฟู่เย่เฉินกล่าวทันที “คุณตำรวจ ผมเชื่อในผลการสอบสวนของตำรวจครับ” เสิ่นอวี๋ตะโกนสุดปอด “เขาไม่ใช่ญาติของ
บทล่าสุด
