공유

บทที่ 472

เซิ่งเป่ยนั่งลงบนเก้าอี้และตั้งใจฟังเขา

“สือถิง นายถูกบังคับให้คบกับเสิ่นอวี๋ก็จริง แต่นายไม่ได้ทำเพื่อฉินอันอัน แต่เพื่ออิ๋นอิ๋น” เซิ่งเป่ยพูดแทงใจดำ “ฉินอันอันยังไม่รู้เรื่องความสัมพันธ์ของนายกับอิ๋นอิ๋น ดังนั้นการที่เธอโกรธก็พอเข้าใจได้”

ดวงตาลึกล้ำของฟู่สือถิงขยับเล็กน้อย “นายคิดว่าความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับอิ๋นอิ๋นคืออะไร?”

เซิ่งเป่ยหัวเราะเบา ๆ “นายอยากให้ฉันเดาจริง ๆ เหรอ?”

“ฉันรู้ว่านายเดาถูก” ฟู่สือถิงพูดน้ำเสียงหนักแน่น “นายรู้จักฉัน”

“งั้นนายโกรธที่ฉินอันอันไม่เชื่อใจนายมากพองั้นเหรอ?” เซิ่งเป่ยรู้สึกว่าถ้าการเดาของตัวเองถูกต้อง ความสัมพันธ์ของเขากับฉินอันอันอาจจะแย่ลงกว่าเดิม

“หรือว่าปัญหายังไม่ชัดเจนพอ?” ฟู่สือถิงถามกลับ

เซิ่งเป่ยลูบคาง “สือถิง ไม่ใช่ทุกคนที่ใจเย็นและมีเหตุผลเหมือนนาย อีกอย่าง ความรักก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง ปีที่แล้วนายก็อิจฉาไมค์เหมือนกัน ตอนนั้นนายไม่ได้ใจเย็นเหมือนตอนนี้”

ฟู่สือถิงหรี่ตาและน้ำเสียงของเขาก็อ่อนลง “ฉันทำให้ทุกอย่างแย่ลงเอง”

“ไม่ใช่แน่นอน!” เซิ่งเป่ยเห็นว่าเขาเศร้า จึงพูดว่า “อิ๋นอิ๋นเป็นน้องสาวของนายใช่ไหม? ฉินอันอันอาจเดาเร
잠긴 챕터
앱에서 이 책을 계속 읽으세요.

관련 챕터

최신 챕터

DMCA.com Protection Status