Share
บทที่ 470
Related chapter
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 471
นี่มันไร้สาระเหมือนความเพ้อฝันของคนปัญญาอ่อน! ดวงตาของเขาแดงก่ำ เขาลุกขึ้นจากโซฟา “ไม่ต้องมาที่บ้านของฉันอีก” ฉินอันอันเงยหน้าขึ้นมองด้วยสายตาเย็นชาและพูดทีละคำ “คุณคงไม่ลืมสิ่งที่คุณทำกับลูกชายของฉันเมื่อก่อน เมื่อเขาเห็นคุณ เขาจะคิดแต่เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนั้นซ้ำแล้วซ้ำอีก” ลูกกระเดือกของฟู่สือถิงขยับ “คุณเห็นแค่ผมทำร้ายเขาเท่านั้น คุณเคยถามเขาหรือยังว่าเขาพูดอะไรกับผมบ้าง?” ฉินอันอัน “ไม่ว่าเขาจะพูดอะไรกับคุณ คุณสามารถพูดกลับได้มากเป็นสองเท่า คุณจำเป็นต้องลงไม้ลงมือด้วยเหรอ?” เธอพูดถูก คนผิดคือเขา! “ผมมันคนใจร้าย หยาบคาย ป่าเถื่อน!” เขาพูดด้วยความโกรธ “ไม่จำเป็นต้องแนะนำตัวเองให้ฉันรู้หรอก!” เธอจ้องหน้าเขา “ฉันรู้ดีอยู่แล้ว!” แววตาของเขาดูสิ้นหวังเล็กน้อย เขาระงับความปรารถนาที่จะอธิบายและรักษาสติ แลศักดิ์ศรีที่เหลืออยู่ เขาหยิบกล่องของขวัญบนโต๊ะกาแฟแล้วเดินจากไป ฉินอันอันสูดหายใจเข้าปวด หลังจากที่เขาออกจากคฤหาสน์ เธอก็มองออกไปข้างนอกด้วยดวงตาสีแดง เธอเห็นเขาขว้างของขวัญราคาแพงใส่ถังขยะนอกประตูบ้าน! ‘บ้าไปแล้ว!’ เขาไม่เพียงแต่จะบ้าคนเดียวเท่านั้น เขาย
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 472
เซิ่งเป่ยนั่งลงบนเก้าอี้และตั้งใจฟังเขา “สือถิง นายถูกบังคับให้คบกับเสิ่นอวี๋ก็จริง แต่นายไม่ได้ทำเพื่อฉินอันอัน แต่เพื่ออิ๋นอิ๋น” เซิ่งเป่ยพูดแทงใจดำ “ฉินอันอันยังไม่รู้เรื่องความสัมพันธ์ของนายกับอิ๋นอิ๋น ดังนั้นการที่เธอโกรธก็พอเข้าใจได้” ดวงตาลึกล้ำของฟู่สือถิงขยับเล็กน้อย “นายคิดว่าความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับอิ๋นอิ๋นคืออะไร?” เซิ่งเป่ยหัวเราะเบา ๆ “นายอยากให้ฉันเดาจริง ๆ เหรอ?” “ฉันรู้ว่านายเดาถูก” ฟู่สือถิงพูดน้ำเสียงหนักแน่น “นายรู้จักฉัน” “งั้นนายโกรธที่ฉินอันอันไม่เชื่อใจนายมากพองั้นเหรอ?” เซิ่งเป่ยรู้สึกว่าถ้าการเดาของตัวเองถูกต้อง ความสัมพันธ์ของเขากับฉินอันอันอาจจะแย่ลงกว่าเดิม “หรือว่าปัญหายังไม่ชัดเจนพอ?” ฟู่สือถิงถามกลับ เซิ่งเป่ยลูบคาง “สือถิง ไม่ใช่ทุกคนที่ใจเย็นและมีเหตุผลเหมือนนาย อีกอย่าง ความรักก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง ปีที่แล้วนายก็อิจฉาไมค์เหมือนกัน ตอนนั้นนายไม่ได้ใจเย็นเหมือนตอนนี้” ฟู่สือถิงหรี่ตาและน้ำเสียงของเขาก็อ่อนลง “ฉันทำให้ทุกอย่างแย่ลงเอง” “ไม่ใช่แน่นอน!” เซิ่งเป่ยเห็นว่าเขาเศร้า จึงพูดว่า “อิ๋นอิ๋นเป็นน้องสาวของนายใช่ไหม? ฉินอันอันอาจเดาเร
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 473
เขารู้สึกว่าเรื่องนี้อยู่เหนือการควบคุม เขาจึงส่งตำแหน่งให้ไมค์ทันทีพร้อมทั้งแนบข้อความ : คุณฉินวิ่งไปเผชิญหน้ากับหวังหว่านจือ! ถ้าเห็นข้อความแล้วกรุณารีบมาด้วยครับ! เมื่อไมค์เห็นตำแหน่งที่ตั้งของโรงแรมที่บอดี้การ์ดส่งมา เขาก็ตกใจ เช้านี้ฉินอันอันไม่ได้กินอาหารเช้าสักคำ เธอทรมานจากการอาเจียนจนลุกจากเตียงไม่ได้ เธอกล้าวิ่งไปหาหวังหว่านจือแบบนี้ได้อย่างไร?! ไมค์หยิบกุญแจรถแล้วออกจากบริษัททันที ที่โรงแรม หลังจากที่ฉินอันอันขึ้นเวทีด้วยท่าทางสงบเยือกเย็น เธอก็หยิบไมโครโฟนจากพิธีกรแล้วเผชิญหน้ากับหวังหว่านจือ “ประธานหวัง ฉันมีคำถามจะถามคุณค่ะ” ฉินอันอันถามเสียงดัง “ผู้ช่วยของคุณชื่อจางเฟยหรือเปล่าคะ?” ดวงตาของหวังหว่านจือเย็นชา “คำถามนี้ไม่เกี่ยวกับการประชุมสัมมนาของเราในวันนี้ค่ะ” “หัวข้อของการประชุมสัมมนาวันนี้เกี่ยวกับผลความสำเร็จของการตลาดไม่ใช่เหรอคะ?” ฉินอันอันกล่าวพร้อมหยิบกระดาษสองสามแผ่นออกมา ภาพบนเวทีจะถูกฉายลงบนจอขนาดใหญ่ที่อยู่ข้าง ๆ แบบเรียลไทม์ ช่วยให้ผู้ชมมองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นในเหตุการณ์ได้ชัดเจนขึ้น “ผู้ช่วยของคุณซื้อบัญชีผู้ใช้งานบันเทิงในคืนวันที่หนึ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 474
เมื่อรู้ว่าไม่สามารถปิดบังได้ โจวจื่ออี้ก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องบอกความจริง “วันนี้เธอไปหาหวังหว่านจือ เธอถูกบอดี้การ์ดของหวังหว่านจือผลักจนล้มลงครับ” เช้านี้โจวจื่ออี้บอกเขาว่าผู้ช่วยของหวังหว่านจือเป็นคนทำเรื่องการค้นหามาแรง หลังจากที่เขารู้เรื่องนี้ เขาก็วางแผนไปหาหวังหว่านจือ คิดไม่ถึงว่าฉินอันอันจะเป็นคนไปหาก่อน โจวจื่ออี้ถือโทรศัพท์ ฟังเสียงหายใจแรงของเขาและพูดอย่างประหม่า “ประธาน เหตุการณ์นี้เป็นอุบัติเหตุ อย่าตำหนิฉินอันอันเลย…เธอก็ไม่อยากให้เกิดอะไรขึ้นกับเด็ก… ตอนนี้เธอคงเสียใจ คุณไปแล้ว อย่าเพิ่งโทษเธอ…” ฟู่สือถิงวางสาย เนื่องจากโจวจื่ออี้อยู่กับไมค์ เขาจึงมีความคิดที่เบี่ยงเบน เขาใส่ใจเด็กคนนั้น แต่เขาไม่สนใจความปลอดภัยของฉินอันอัน ถ้าระหว่างฉินอันอันและลูก เขาเลือกได้เพียงอย่างใดอย่างหนึ่ง เขาเลือกฉินอันอันแน่นอน จินจือกรุ๊ป หลังจากที่เสิ่นอวี๋ได้ยินเรื่องความขัดแย้งระหว่างหวังหว่านจือและฉินอันอัน เธอก็รีบไปหาทันที “หวังหว่านจือ นี่เป็นแผนที่คุณบอกฉันเหรอ?” เสิ่นอวี๋อดกลั้นมาสองวันแล้ว และตอนนี้เธอก็พูดทั้งหมดในคราวเดียว “คุณไม่มีทางอื่นนอกจากเปิ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 475
ฟู่สือถิงงั้นเหรอ?! ที่โรงพยาบาล ไมค์อยู่กับฉินอันอันในห้องผู้ป่วย โจวจื่ออี้กำลังรอฟู่สือถิงอยู่นอกประตูห้องผู้ป่วย หลังจากที่ฟู่สือถิงเข้ามา โจวจื่ออี้ก็รีบทำให้เขาใจเย็นลงทันที “ประธาน หมอบอกว่าตอนนี้ฉินอันอันต้องพักผ่อน ไม่สามารถลุกจากเตียงได้อย่างน้อยหนึ่งสัปดาห์ และไม่ควรมีอะไรไปกระทบกับความรู้สึก ดังนั้น...” “นายกล้าสั่งฉันเหรอ?” ฟู่สือถิงมองเขาด้วยสายตาเย็นชา โจวจื่ออี้แพ้ราบคาบ เขายอมจำนนและเปิดประตูห้องผู้ป่วยให้เขา หลังจากที่ฟู่สือถิงเข้าไปในห้องผู้ป่วยแล้ว โจวจื่ออี้ก็ขยิบตาให้ไมค์เพื่อให้เขาออกมา ไมค์เมินเฉย เงยหน้าขึ้นแล้วพูดกับฟู่สือถิงว่า “เด็กไม่อยู่แล้ว” ความรู้สึกสับสนฉายแวบผ่านดวงตาของฟู่สือถิง เขาพูดด้วยเสียงแหบแห้ง “คุณออกไปก่อน ผมมีเรื่องจะคุยกับฉินอันอัน” ฉินอันอันอยู่ในอาการงุนงง แต่เมื่อได้ยินการสนทนาของพวกเขา เธอก็หันหน้ามาทันที โจวจื่ออี้ก้าวเข้ามาและดึงไมค์ออกไป! ในห้องเหลือเพียงฟู่สือถิงกับฉินอันอัน ฟู่สือถิงเดินไปที่เตียงผู้ป่วยแล้วนั่งลง เขาจับมือเธอข้างที่ให้น้ำเกลือด้วยฝ่ามือใหญ่และพูดปลอบโยน “ฉินอันอัน ลูกไม่อยู่แล้วก็ไม่เป็น
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 476
เธอมองแผ่นหลังที่เหยียดตรงของเขาและรู้สึกอึดอัดใจ “ฟู่สือถิง ไม่ว่าจะสามารถช่วยชีวิตเด็กคนนี้ได้หรือไม่ หวังว่าคุณจะรู้ใจตัวเอง ตราบใดที่ยังตั้งครรภ์ ก็มีความเสี่ยงที่จะแท้ง ไม่ใช่เด็กทุกคนที่จะเกิดมาได้อย่างราบรื่น” เหตุผลที่เธอพูดแบบนี้ก็เพราะเธอมีลางสังหรณ์แปลก ๆ ตั้งแต่ตอนที่รู้ว่าท้อง เธอก็มองโลกในแง่ร้ายมากมาตลอด การตั้งครรภ์เกิดขึ้นในช่วงเวลาที่เธอกำลังฟื้นตัวจากอาการบาดเจ็บ ถ้าไม่ใช่เพราะโชคช่วย ในสถานการณ์ปกติเด็กคนนี้คงไม่รอด สิ่งใดที่ได้รับโดยบังเอิญสามารถหายไปได้ตลอดเวลา คำพูดของเธอทำให้เขาเจ็บปวดหัวใจ เขาหันกลับมาและมองตรงไปที่ใบหน้าของเธอ “คุณกำลังปลอบใจผมเหรอ? ใครบ้างที่ไม่รู้จักใจตัวเอง? เมื่อกี้คุณไม่ได้ลองใจเหรอ? ในเมื่อคุณไม่ต้องการให้เด็กคนนี้เกิดมาตั้งแต่แรก ก็ปฏิบัติต่อเขาเสมือนว่าเขาตายไปแล้ว” เขาพูดจบก็รีบออกจากห้องผู้ป่วยทันที หลังจากที่เขาออกไป ไมค์ก็ผลักประตูเข้ามาด้วยความสงสัย “ทำไมเขาออกไปเร็วขนาดนี้ล่ะ? คุยอะไรกัน? ฉันเห็นสีหน้าของเขาดูไม่ค่อยดี เขาคงไม่คิดว่าลูกจะจากไปแล้วจริง ๆ หรอกนะ?” สายตาของฉินอันอันไม่ได้โฟกัส เธอสับสน “ไมค์ จริง
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 477
หวังหว่านจือแข็งแกร่งขนาดนั้น เกลียดเธอมากขนาดนั้น แต่ตอนนี้เธอต้องคุกเข่าต่อหน้าเธอ เธอจะต้องเจ็บแค้นทรมานแน่ ๆ! สักพักพยาบาลก็มาเปลี่ยนยา เธอตกใจเมื่อเห็นคนสองคนกำลังนั่งคุกเข่าอยู่ข้างเตียง “หวังหว่านจือ ออกไปจากที่นี่พร้อมกับหมารับใช้ของเธอซะ!” ไมค์โยนตะกร้าผลไม้ที่พวกเขานำมาทิ้ง หลังจากที่หวังหว่านจือและผู้ช่วยของเธอออกไปแล้ว ห้องผู้ป่วยก็กลับมาสงบอีกครั้ง หลังจากพยาบาลเปลี่ยนยาแล้วออกไป ไมค์ก็ยกโทรศัพท์มือถือขึ้นโบกต่อหน้าฉินอันอัน “ฉันถามจื่ออี้เมื่อกี้ จื่ออี้บอกว่าบอดี้การ์ดสองคนที่ผลักเธอเมื่อเช้าโดนจัดการแล้ว” ไมค์ยิ้มอย่างมีเสน่ห์ “ถึงฉันจะเกลียดฟู่สือถิงทุกวัน แต่ฉันค่อนข้างพอใจกับสิ่งที่เขาทำในเรื่องนี้...” ฉินอันอัน “จัดการยังไงเหรอ?” ไมค์ปิดปากด้วยมือข้างเดียว “จื่ออี้ไม่ยอมให้ฉันบอกเธอ… เขากลัวว่าเธอจะกลัว...” ฉินอันอันอึ้งเงียบ “ไม่อย่างนั้น เธอคิดว่าทำไมหวังหว่านจือมาขอโทษเธอเหรอ? เธอคงกลัวมากน่ะสิ!” ไมค์พูดติดตลก “ฉันคิดไม่ถึงว่าเธอจะใช้ฟู่สือถิงทำให้หวังหว่านจือหวาดกลัว” ฉินอันอันหน้าแดงเล็กน้อย “เขาควรจะเป็นวีรบุรุษนิรนามไม่ใช่เหรอ? มาให้ฉันใ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 478
เธอพร้อมที่จะไปแผนกสูติ-นรีเวช ไมค์จึงดึงเธอแล้วพาเธอไปห้องอัลตราซาวนด์สีที่ชั้นบน เธอยกคิ้วแล้วถามเขาด้วยตา “คือ...เธอไปอัลตราซาวนด์สีก็ได้” ไมค์พยายามหลีกเลี่ยงแต่ล้มเหลว “ฟู่สือถิงอยู่ที่นี่ด้วย เขาน่าจะรอเธออยู่ในห้องอัลตราซาวนด์!” ฉินอันอันยกแขนขึ้นแล้วพูดน้ำเสียงไม่พอใจ “เขาติดสินบนนายตั้งแต่เมื่อไหร่?” ไมค์ยกมือขึ้นและสาบานต่อพระเจ้าว่า “ฉันไม่ได้รับสินบนจากเขา! จื่ออี้เป็นคนบอกฉันต่างหาก!” “โอ้ โจวจื่ออี้เป็นคนของเขา โจวจื่ออี้ติดสินบนนาย แล้วมันต่างอะไรกับการที่เขาติดสินบนนาย?” “แน่นอนว่าต้องแตกต่างกันสิ! จื่ออี้แตกต่างจากหมอนั่น! จื่ออี้ไม่ใช่คนที่แยกแยะถูกผิดไม่เป็นเสียหน่อย!” ไมค์จับแขนเธอแล้วเถียง “จื่ออี้รับปากกับฉันว่าถ้าหมอนั่นกล้ารังแกเธออีก เขาจะลาออกจากงาน!” ฉินอันอัน “แต่ยังไงนายขะบอกพวกเขาทุกอย่างไม่ได้!” “ฉันไม่ได้บอกพวกเขาทุกอย่าง...เช่น เธอกินได้เยอะขึ้นในช่วงสองวันที่ผ่านมา เธอไม่ได้อาเจียนเยอะแล้ว และเธอคิดว่าลูกน่าจะไม่อยู่แล้ว แต่ฉันไม่ได้บอกพวกเขา” ไมค์ถอนหายใจ “น่าเสียดายจริง ๆ ยังไงเด็กก็ไม่อยู่แล้ว งั้นวันนี้เธอจะไปทำแท้งไหม?” ฉินอันอ
Latest chapter
