Share

บทที่ 416

ทนายความเห็นท่าทางมั่นใจของเซิ่งเป่ยแล้วพูดว่า “หลังจากที่แม่ของคุณฟู่เสียชีวิต เขาก็ขอให้ผมแก้ไขครับ”

เซิ่งเป่ย “หา?”

ทนายความ “ผมไม่ดื่มเหล้าและไม่กินข้าว หากมีความคืบหน้าเรื่องอาการของคุณฟู่ กรุณาแจ้งให้ผมทราบโดยเร็วที่สุดนะครับ”

เซิ่งเป่ย “ครับ ผมจะไปส่งคุณ”

หลังจากที่เซิ่งเป่ยส่งทนายออกไปแล้ว เขาก็ดูนาฬิกา

เวลาผ่านไปไว้มาก จู่ ๆก็หนึ่งทุ่มแล้ว

ฉินอันอันตื่นขึ้นมาหลังจากนอนหลับสนิท และรู้สึกสับสนในใจ

“ฉินอันอัน ถึงบ้านแล้ว!” ไมค์เห็นเธอลืมตาขึ้นแล้วพูด “ฉันเพิ่งมาจากโรงพยาบาล ฟู่สือถิงยังไม่ตาย เขาถูกย้ายเข้าห้องไอซียู สื่อพวกนั้นต้องพอได้แล้ว! เขายังไม่ตาย กลับเขียนข่าวว่าเขาตายแล้ว!”

ไมค์ช่วยพยุงฉินอันอันลุกขึ้น

จู่ ๆ ฉินอันอันก็ตื่นตัว

“นี่กี่โมงแล้ว?”

ไมค์ช่วยพยุงเธอขึ้นนั่งบนรถเข็น “จะแปดโมงแล้ว เธอหิวเหรอ?”

ฉินอันอันพยักหน้า

เมื่อสองสามวันที่ผ่านมาเธอกินข้าวไม่อิ่มเลยสักมื้อ

สิ่งที่เธอต้องการตอนนี้คือได้กินอาหารดี ๆ อาบน้ำ แล้วก็นอนหลับฝันดี

เธอยังรู้สึกเวียนหัว นอนไม่หลับมาหลายวันแล้ว และอยากชดเชยให้หมดในคราวเดียว

“ที่บ้านมีกับข้าว เรากลับไปกิ
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status