เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 416
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 417
เซิ่งเป่ยยืนเล่าสถานการณ์ให้เขาฟังอยู่ข้างเตียง หลังจากได้ยิน ใบหน้าของเขายังคงสงบนิ่ง ‘ก็จริง’ ‘เขากล้าตาย ยังมีอะไรที่เขายังปล่อยวางไม่ได้อีก?’ ‘ถ้าเขาตาย ก็มีคนมาช่วยเธอดูแลอิ๋นอิ๋นอยู่แล้ว’ หลังจากนั้นไม่นาน หมอก็เข้ามาตรวจร่างกายแล้วพูดว่า “คุณฟู่ ร่างกายของคุณอ่อนแอมาก คุณต้องเข้าอยู่รักษาตัวที่โรงพยาบาล ช่วงนี้หากคุณรู้สึกไม่สบาย คุณสามารถบอกผมได้ตลอดเวลาเลยนะครับ” ฟู่สือถิงหลับตาลง เซิ่งเป่ยเรียกหมอออกไปคุยข้างนอก “เขาพ้นขีดอันตรายแล้วใช่ไหมครับ?” เซิ่งเป่ยถาม หมอ “ถ้าเขาให้ความร่วมมือในการรักษาก็ไม่น่าจะมีอะไร แต่สภาพจิตใจของเขาไม่แข็งแรงซึ่งเป็นอันตรายต่อการฟื้นตัวของเขา” เซิ่งเป่ยเม้มริมฝีปากแล้วพยักหน้า “ผมจะลองหาทางดูครับ” กว่าหนึ่งชั่วโมงต่อมา เซิ่งเป่ยพาอิ๋นอิ๋นไปโรงพยาบาล “อิ๋นอิ๋น พี่ของเธอได้รับบาดเจ็บสาหัส เธอไปปลอบเขาหน่อย ตกลงไหม?” อิ๋นอิ๋นกระพริบตาและขมวดคิ้ว “ทำไมเขาถึงได้รับบาดเจ็บคะ?” “...มันเป็นอาการบาดเจ็บทางจิตใจ!” “บาดเจ็บทางจิตใจคืออะไรคะ?” “ก็คือ...เขาทะเลาะกับฉินอันอันอย่างรุนแรง” เซิ่งเป่ยบอกเธอด้วยอุปมาที่เข้าใจง่าย “ผลก
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 418
หลีเสี่ยวเถียนกลัวว่าเธอจะเข้าใจตัวเองผิดจึงรีบพูดเสริม “อันอัน เขาไม่มาก็เรื่องของเขา เธอไม่มาไม่ได้นะ! เธอคือเพื่อนรักของฉัน ถ้าเธอไม่มา ฉันก็ไม่อยากแต่งแล้ว” ฉินอันนัน “ฉันต้องไปอยู่แล้ว หลีเสี่ยวเถียนถอนหายใจด้วยความโล่งอก “ดีเลย! ฉันได้ยินมาว่าเธอได้รับบาดเจ็บที่ขา ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง? ฉันอยากโทรหาเธอตั้งนานแล้ว… ก่อนหน้านี้ฟู่สือถิงไม่เป็นไรไม่ใช่เหรอ ฉันก็กลัวว่าเธอจะอารมณ์ไม่ดีก็เลยไม่ได้โทรหา” “ขาของฉันดีขึ้นแล้ว” “งั้นดีเลย พรุ่งนี้เราไปชอปปิ้งกัน!” “มันยังไม่ได้ดีขนาดนั้น” ฉินอันอันเหลือบมองแผลที่ขาของตัวเอง ผ้ากอซถูกถอดออก เผยให้เห็นบาดแผลตกสะเก็ดแต่ยังเหลือร่องรอบน่ากลัว โชคดีที่ก่อนหน้านี้ซื้อกระโปรงยาวมา จึงสามารถปกปิดแผลได้ “แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะ เธอไม่ต้องกังวล ฉันจะไม่ถามเธอเรื่องฟู่สือถิงอีก” หลีเสี่ยวเถียนให้สัญญาก่อน “อืม” เช้าวันรุ่งขึ้น ก่อนที่เด็ก ๆ จะไปโรงเรียนอนุบาล หลีเสี่ยวเถียนก็มา เธอไม่เพียงแต่จะเอาผลไม้ ขนม ของเล่น และเสื้อผ้าใหม่มาเท่านั้น แต่เธอยังหิ้วอาหารเช้าถุงใหญ่ติดมือมาอีกด้วย ฉินอันอันรู้สึกประหลาดใจ “เสี่ยวเถียน ไม่ขนาด
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 419
ในขณะนั้น แขกที่ฉินอันอันกล่าวก็มาถึงแล้ว รถบิวอิคก์สีดำจอดอยู่ที่ประตูคฤหาสน์ ประตูรถเปิดออก บอดี้การ์ดสองคนลงจากรถก่อน หลีเสี่ยวเถียนจ้องมองด้านนอกโดยไม่กระพริบตา “นั่นใคร? มากับบอดี้การ์ดเยอะจัง!” ฉินอันอันลุกขึ้นจากโซฟาและเมื่อเดินผ่านหลีเสี่ยวเถียนก็ตอบว่า “จิ้นซือเหนียน” หลังจากทำกายภาพบำบัดเป็นเวลาหลายเดือน จิ้นซือเหนียนก็สามารถลุกขึ้นยืนได้ วันนี้เขามาเพื่อเยี่ยมฉินอันอันพร้อมกับครอบครัวของเขา และต้องการกล่าวขอบคุณเธอด้วยตนเอง จิ้นซือเหนียนสวมชุดกีฬาสีขาวดำ หมวกมีแก๊ป หน้ากากอนามัยและแว่นกันแดด เมื่อไปจะไม่เห็นลักษณะใบหน้าของเขา แต่รูปร่างที่สูงและบุคลิกที่ไม่ธรรมดาของเขากลับแสดงออกมา ทำให้เขาแตกต่างจากคนทั่วไป และทำให้ใคร ๆ ต่างตกตะลึง! “อันอัน ฉันกรี๊ดได้ไหม?!” ร่างกายของหลีเสี่ยวเถียนสั่นเล็กน้อย ฉินอันอัน “อย่าทำแบบนั้นจะดีที่สุด ฉันเกรงว่าเพื่อนบ้านจะไปแจ้งตำรวจเอา” หลีเสี่ยวเถียนต่อต้านแรงกระตุ้นภายในใจของเธอ จิ้นซือเหนียนและครอบครัวของเขาเข้าไปในห้องนั่งเล่นภายใต้การคุ้มกันของบอดี้การ์ด เมื่อจิ้นซือเหนียนเห็นฉินอันอัน ไม่ทันได้ถอดหน้ากากอนาม
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 420
ตอนเที่ยง จิ้นซือเหนียนรับประทานอาหารกลางวันที่บ้านของฉินอันอันก่อนกลับ “อันอัน เธอไปนอนพักกลางวันแล้วตอนบ่ายค่อยไปตรวจร่างกาย ฉันจะพาเด็ก ๆ ออกไปเที่ยว โอเคไหม?” หลีเสี่ยวเถียนเห็นว่าอากาศดีและไม่อยากอยู่บ้าน “ฉันจะมาส่งเด็ก ๆ กลับก่อนหกโมงเย็นนะ” ฉินอันอันเห็นว่าเด็ก ๆ อยากออกไปข้างนอก เธอจึงไม่ปฏิเสธ “เสี่ยวเถียน จะรบกวนเธอมากเกินไปหรือเปล่า?” หลีเสี่ยวเถียน “ฃรบกวนอะไรกัน? พวกเขาไม่ใช่เด็กเล็กที่ฉันต้องอุ้มตลอดเวลาสักหน่อย… เวลาพาพวกเขาไปเที่ยวฉันไม่เหนื่อยเลย!” ฉินอันอันสั่งให้บอดี้การ์ดออกไปกับพวกเขาด้วย หลังจากพวกเขาออกไปแล้ว เธอก็กลับเข้าไปในบ้านและปิดประตู มีกล่องสีขาววางอยู่บนโต๊ะกาแฟในห้องนั่งเล่น กล่องนี้เป็นกล่องที่จิ้นซือเหนียนวางทิ้งไว้ มันคือของขวัญที่เขาตั้งใจมอบให้เธอ เขาบอกว่ามันเป็นเครื่องรางนำโชคของเขา มันไม่ใช่ของขวัญราคาแพง และเขาหวังว่ามันจะช่วยทำให้เธอโชคดี เธอทนปฏิเสธของขวัญราคาไม่แพงแต่มีความหมายแบบนี้ไม่ได้ เธอหยิบกล่องสีขาวแล้วกลับเข้าไปในห้อง ขณะที่นั่งลงข้างเตียง ไมค์ก็โทรมา “ฉินอันอัน อีกประมาณสองชั่วโมงฉันจะไปรับเธอที่บ้านนะ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 421
ฉินอันอันส่ายหน้า “ฉันอยากออกไปเดินเล่นข้างนอก” “ถ้าเธอเจ็บขาก็บอกฉัน ห้ามฝืน” “ฉันรู้น่า” “ฉินอันอัน ถ้ารู้ว่ากลับมาแล้วพวกเราจะเจอปัญหามากมายขนาดนี้ ฉันไม่มีทางปล่อยให้เธอกลับมาตั้งแต่แรก” ไมค์ช่วยพยุงเธอขึ้นรถ “ตอนที่พวกเรายังอยู่ประเทศบี ทุกอย่างราบรื่น เธอไม่เคยทำให้ฉันต้องกังวล แต่พอเธอกลับมาประเทศบ้านเกิดของเธอ ไม่มีวันไหนที่เธอจะทำให้ฉันไม่ห่วงเธอเลย” ฉินอันอันรู้สึกผิดอย่างมาก “นายกลับประเทศบีไปเถอะ!” “ฉันไม่ได้หมายความแบบนี้!” “ฉันรู้ว่านายไม่ได้หมายความแบบนั้น ฉันคิดว่าฉันสามารถจัดการงานในประเทศนี้ได้ด้วยตัวเอง ถ้าอย่างนั้นทำไมนายไม่กลับประเทศบีล่ะ?…”“เธอต้องกลับไปกับฉัน” “ฉันไม่กลับ ฉันชอบประเทศบ้านเกิดฉันมากกว่า” ไมค์หัวเราะเยาะออกมา “งั้นฉันก็ไม่ไป เธออยู่ที่ไหน ฉันอยู่ที่นั่น” “นายทำใจแยกจากโจวจื่ออี้ไม่ได้ใช่ไหม?” “อยู่ดี ๆ จะไปพูดถึงเขาทำไม? เขาบล็อกฉันหมดทุกช่องทางแล้ว” ไมค์เหยียบคันแร่งขับรถออกไป “ไอ้สารเลวนั่นมีแต่เจ้านายเท่านั้นแหละที่อยู่ในใจ” ฉินอันอัน “ฉันขอโทษ!” “เธอขอโทษฉันทำไม? ถึงไม่มีเธอ เขากับฉันก็ยังมีปัญหาเรื่องนี้อยู่ดี! ถ้าเข
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 422
เธอท้อง! ตามอายุครรภ์จากรายงานการตรวจสุขภาพ เธอท้องในคืนที่ฟู่สือถิงแทงมีดเข้าไปในหัวใจของเขา ช่างน่าตลกจริง ๆ! เมื่อพวกเขาสองคนเข้าไปพัวพันกับสถานการณ์นี้แล้ว ผลลัพธ์ที่ได้คือเธอตั้งท้องลูกของเขา ในชั่วขณะนั้น เธอไม่มีคำพูดใดเลยที่จะสามารถอธิบายความตกใจภายในใจของเธอได้ เช่นเดียวกับตอนที่เธอตั้งท้องรุ่ยลาและเสี่ยวหาน เธอก็ปวดร้าวมากเหมือนกัน ตอนนั้นฟู่สือถิงหาเรื่องเพื่อจะได้หย่ากับเธอ ทว่าตอนนี้เธอมีอิสรภาพทางการเงินแล้ว เธอสามารถเลี้ยงดูลูก ๆ ของเธอได้ ไม่ว่าจะเป็นหนึ่งคน สองคนหรือว่าสามคน แต่ว่าเรื่องนี้ต้องบอกเขาหรือเปล่า? ท้ายที่สุดแล้ว ตอนเสิ่นอวี๋แท้งลูกในท้อง เขาก็โยนความผิดใส่เธอและยังให้เธอคืนลูกให้พวกเขาด้วย ถึงแม้ตอนนี้พวกเขาจะไม่ติดต่อกันแล้ว แต่จะทำอย่างไรถ้าในอนาคตเขามารบกวนเธออีกครั้งเพราะเรื่องนี้? ไมค์เหลือบเห็นท่าทางตื่นตระหนกของเธอจากหางตา จึงรีบขยับเข้าไปใกล้เพื่อดูหน้าจอโทรศัพท์ของเธอเธอกดปุ่มเปิดปิดโทรศัพท์ แล้วหน้าจอก็ดับลงทันที “ผลการตรวจสุขภาพของเธอโอเคไหม? สีหน้าของเธอดูตกใจนิดหน่อย” ไมค์อยากเอาโทรศัพท์ของเธอมาดูทว่ากลับถูกเธอหลบเล
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 423
ชีวิตน้อย ๆ ได้ก่อกำเนิด ณ ที่แห่งนี้แล้ว แต่จนถึงตอนนี้ เธอกลับไม่ทันได้สังเกตเห็นเลยช่วงที่เธอตั้งครรภ์รุ่ยลากับเสี่ยวหานใหม่ ๆ อาการของเธอค่อนข้างชัดเจน เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ ก็เกิดคำถามใหม่ขึ้นมา ขณะที่เธอตั้งท้องลูกคนนี้ ภาวะทางอารมณ์ของเธอแย่มาก ยิ่งไปกว่านั้นเพราะบาดแผลที่ขาจึงจำเป็นต้องใช้ยาปฏิชีวนะจำนวนมาก เธอขมวดคิ้ว รู้สึกเจ็บปวดใจจนหายใจไม่ออก! ถึงตอนนี้เธอจะตั้งครรภ์ แต่ว่าเด็กคนนี้ก็คงจะไม่แข็งแรง! รถแท็กซี่จอดอยู่ที่ทางเข้าโรงพยาบาล ฉินอันอันจ่ายค่าโดยสารแล้วรีบร้อนลงจากรถทันที เธอนัดพบกับสูตินรีแพทย์ หลังจากคุณหมออธิบายแล้ว คุณหมอได้ให้แบบฟอร์มขอทำอัลตร้าซาวด์สีกับเธอ เธอนำเอกสารไปที่ห้องอัลตร้าซาวด์และรอ หลังจากรอประมาณสี่สิบนาทีก็ถึงคิวเธอ ครู่ต่อมา เธอถือแผ่นอัลตร้าซาวด์ออกมาจากโรงพยาบาล และเป็นไปตามที่เธอคาด เธอท้อง! เธอตั้งท้องลูกของฟู่สือถิงอีกครั้ง! ตอนนี้…ยังไม่รู้ว่าเด็กคนนี้แข็งแรงหรือไม่เพราะว่าเขายังเล็กเกินไป ถ้าหากไม่แข็งแรงจะถูกกำจัดออกไปเองตามธรรมชาติ ไม่ถึงสามเดือนก็จะแท้ง เป็นไปได้ว่าอาจจะไม่สามารถมีชีวิตรอดได้ในอีกสามเด
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 424
เมื่อบอดี้การ์ดเฝ้ายามที่ประตูมองเห็นฉินอันอันแล้ว พวกเขาต่างก็คิดว่าตัวเองตาลาย หลังจากที่สร้างปัญหาให้ฟู่สือถิงแล้ว เธอยังกล้าโผล่หน้ามาอีกเหรอ? ก่อนหน้านี้ถ้าบอดี้การ์ดเห็นเธอมา เขาจะเปิดประตูให้เลยในทันที แต่ตอนนี้บอดี้การ์ดไม่เปิดประตูให้เธออีกแล้ว เขาโทรไปห้องนั่งเล่นที่อยู่ชั้นหนึ่ง ป้าจางรับสาย “ฉินอันอันมาครับ ยืนอยู่นอกประตูลานบ้าน” บอดี้การ์ดพูด ป้าจางตกตะลึง “โอ้ ฉันจะรีบออกไปดูเดี๋ยวนี้เลย” เมื่อวางสายแล้ว ป้าจางก็รีบก้าวเท้าเดินไปทางประตู ก่อนหน้านี้ท้องฟ้าไม่มีเมฆ ตอนนี้กลับมีเมฆครึ้มปรากฏขึ้น ป้าจางไม่ได้ให้ฉินอันอันเข้ามา แต่เธอเดินออกไปที่นอกประตูลานบ้าน“อันอัน” ป้าจางพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “คุณมาพบคุณผู้ชายเหรอคะ?” ป้าจางรู้ว่าฉินอันอันเป็นคนทำให้ฟู่สือถิงบาดเจ็บ ดังนั้นป้าจางไม่มีทางที่จะคิดถึงความรู้สึกเก่า ๆ ที่มีต่อเธอได้ ฟู่สือถิงเกือบตายจากการบาดเจ็บครั้งนี้ เขาไม่อยากเจอเธอแน่นอน ฉินอันอันพยักหน้า “เขาอยู่บ้านไหมคะ?” “อยู่ค่ะ หลังจากออกจากโรงพยาบาล เขาพักฟื้นอยู่ที่บ้านมาตลอด” ป้าจางตอบ “คุณหมอให้เขาพักอยู่ที่บ้านอย่างน้อยหนึ่งเดือนค่ะ”
บทล่าสุด
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 960
ฉินอันอันที่นอนหลับเต็มอิ่มรู้สึกสดชื่น กระปรี้กระเปร่า แต่เพราะสายเรียกเข้านี้ทำให้ใจของเธอร้อนรนอีกครั้งหลังจากวางสายแล้ว เธอก็ได้รับที่อยู่ของมหาวิทยาลัยชิงซานที่รองประธานส่งมาต่อจากนี้เธอต้องจองตั๋วเครื่องบินแล้วรีบไปให้ทันขณะที่เธอกำลังเปิดแอปจองตั๋วเครื่องบินอยู่ จู่ ๆ หน้าจอโทรศัพท์ก็เด้งขึ้นมาเป็นโปรแกรมนาฬิกาปลุก ทำให้เธอเกือบจะปาโทรศัพท์ทิ้งเธอเอามือปิดหน้าอก หายใจเข้าลึก ๆทำไมต้องรีบร้อนขนาดนี้ด้วย?แค่การฝึกอบรมครั้งเดียว ถึงจะไปสายหน่อยก็ไม่เห็นเป็นไรสมัยเรียนเธอก็ไปสายตั้งบ่อย นี่เธอไม่ได้เป็นนักศึกษาแล้วนี่นาแถมนี่ก็ไม่ใช่การฝึกอบรมที่เธอสมัครเอง แค่ตอบตกลงว่าจะไปก็ถือว่าทำดีที่สุดแล้ว ทำไมต้องทำให้ตัวเองเครียดขนาดนี้ด้วย?คิดได้ดังนั้น เธอก็ล้มตัวนอนลงบนเตียง ตั้งใจจะนอนต่อสักหน่อยเธอเปิดโทรศัพท์ขึ้นมาส่งข้อความหาหลีเสี่ยวเถียน : เสี่ยวเถียน ฉันต้องออกไปธุระไกล ๆ ประมาณหนึ่งสัปดาห์ถึงจะกลับ สองวันนี้หลังจากที่ไปพบจิตแพทย์แล้ว อย่าลืมมาบอกฉันด้วยนะตอนนี้ยังเช้ามาก เธอคิดว่าหลีเสี่ยวเถียนคงยังนอนอยู่ ดังนั้นหลังจากส่งข้อความเสร็จแล้ว เธอก็วางโทรศัพท์ลง
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 959
“อันอัน คุณคงเหนื่อยมากเลย!” ป้าจางพูดกับเธอ “ฉันมาบอกคุณว่า ของขวัญที่เสี่ยวหานและรุ่ยลาได้รับวันนี้ ฉันเอาไปเก็บไว้ที่โกดังชั้นหนึ่งแล้วนะคะ”“ค่ะ พรุ่งนี้ฉันค่อยไปจัดการ” ฉินอันอันลูบศีรษะทุยของจื่อชิวเบา ๆ “ลูกรัก วันนี้สนุกไหมจ๊ะ? พอครบหนึ่งขวบเมื่อไหร่ แม่จะจัดงานวันเกิดให้ลูกนะ”ป้าจางพูดด้วยรอยยิ้ม “เวลาผ่านไปเร็วจริง ๆ แป๊บเดียวจื่อชิวก็ครึ่งขวบแล้ว!”“ค่ะ”“อันอัน รีบกลับห้องไปอาบน้ำพักผ่อนเถอะค่ะ! พรุ่งนี้ต้องกลับไปทำงานแล้ว!” ป้าจางเตือนฉินอันอันพยักหน้าแล้วเดินไปที่ห้อง เธอตั้งใจจะอาบน้ำก่อนนอน แต่พอเข้าไปในห้อง เตียงนอนขนาดใหญ่ดูเหมือนจะมีเวทมนตร์ดึงดูดเธอเธอมองไปที่เตียงแล้วล้มตัวนอนลง ตั้งใจจะพักสักหน่อย พอมีแรงแล้วค่อยลุกไปอาบน้ำ แต่หลังจากนอนลงไม่นาน เธอก็นอนหลับสนิทปกติแล้วเธอมีนิสัยชอบฝันร้าย ไม่ว่าจะพยายามปรับยังไงก็ปรับไม่ได้ ภาพที่เธอฝันถึงบ่อยที่สุดก็มีอยู่ไม่กี่อย่างอย่างแรกคือตอนที่พ่อเสียชีวิต พ่อจับมือเธออยู่ในห้อง ขอโทษเธอและขอให้เธอให้อภัย ก่อนที่เธอจะได้พูดอะไร พ่อก็สิ้นใจไปเสียก่อน กลายเป็นความเสียใจตลอดชีวิตของเธออย่างที่สองคือแม่ประสบอุบั
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 958
ตลอดชีวิตที่ผ่านมา อวิ๋นซื่อเจี๋ยไม่เคยกลัวอะไรเลยแต่ตอนนี้ เมื่อเขาเห็นใบหน้าเย็นชาและดุร้ายของฟู่สือถิง เขากลับรู้สึกกลัวเป็นครั้งแรก!รู้สึกว่าถ้าเขาทำให้ฟู่สือถิงโกรธมากขึ้นไปอีก เขาคงถูกทุบตีจนตายอยู่ที่นี่แน่ ๆคำพูดที่กำลังจะหลุดออกมาจากปากถูกกลืนลงไปอย่างยากลำบากเขาทำพลาดไป! ประเมินอารมณ์ของฟู่สือถิงผิดถนัด! เขาไม่ควรมาที่นี่อย่างประมาทเช่นนี้ตอนนี้เขาอยากแค่หนีรอดออกไปให้ได้“ป้าหง! กระดูกซี่โครงผมหัก! รีบโทรเรียกรถพยาบาลให้ผมหน่อย!” เขาไม่กล้าพูดกับฟู่สือถิง จึงตะโกนเรียกป้าหงเสียงดังป้าหงเห็นเขาเลือดอาบ นอนอยู่บนพื้นและกระตุกเกร็งอย่างควบคุมไม่ได้ ด้วยความตกใจ เธอรีบคว้าโทรศัพท์เพื่อโทรแจ้งเหตุฉุกเฉิน“ป้าหง อย่าใจอ่อนกับพวกกากเดนประเภทนี้!” ฟู่สือถิงตะโกนห้ามป้าหงได้สติกลับคืนมาทันที “คุณผู้ชาย สั่งให้บอดี้การ์ดจับเขาโยนออกไปเถอะค่ะ! ต่อไปนี้ฉันจะไม่ให้เขาก้าวเข้ามาในบ้านอีกเด็ดขาด!”ฟู่สือถิงส่งสัญญาณให้บอดี้การ์ด บอดี้การ์ดจึงคว้าแขนอวิ๋นซื่อเจี๋ยแล้วลากเขาออกไปฟู่สือถิงมองดูสภาพที่ยับเยินของอวิ๋นซื่อเจี๋ย สั่งบอดี้การ์ดเสียงเย็นเยียบว่า “เอาตัวไปทิ้งให้ไ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 957
เพื่อนร่วมงานได้รับข้อความแล้วตอบกลับทันทีว่า “ทราบแล้วเปลี่ยน! ลงมือเลย!”ประมาณห้านาทีต่อมา เสียงต่อยตีและเสียงร้องโหยหวนของผู้ชายดังมาจากนอกบ้าน!ป้าหงได้ยินเสียงดังนั้นจึงรีบวิ่งออกมาดูเห็นบอดี้การ์ดสองคนกำลังทำร้ายร่างกายผู้ชายคนหนึ่ง จึงถามว่า “เกิดอะไรขึ้น? คนคนนี้เป็นใคร?”“ป้าหง คนคนนี้แหละคือนักถ้ำมองเมื่อคืน! เขาทำตัวลับ ๆ ล่อ ๆ อยู่แถวกำแพง ถึงแม้เขาไม่ได้คิดจะทำเรื่องไม่ดี แต่ก็ต้องจัดการเขาซะ!” บอดี้การ์ดคนหนึ่งหยุดมือ แล้วอธิบายให้ป้าหงฟัง “ไม่งั้นเขาจะมาทุกวัน เจ้านายต้องไม่พอใจแน่ ๆ”“อ้อ…” ป้าหงมองดูชายวัยกลางคนคนนั้นที่กำลังนอนอยู่บนพื้นอย่างระมัดระวัง“ป้าหง จำผมได้ไหม?” ชายวัยกลางคนคนนั้นเงยหน้าขึ้น สะบัดผมที่หน้าผากออก ดวงตาที่เฉียบคมและแดงก่ำจ้องมองป้าหงอย่างตรงไปตรงมาบอดี้การ์ดได้ยินชายวัยกลางคนคนนั้นพูดกับป้าหง จึงหยุดทำร้ายเขาทันทีคนคนนี้รู้จักกับป้าหงงั้นเหรอ? ถ้ารู้จักป้าหงทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก?“คุณคือ…” แสงสลัวทำให้ป้าหงมองใบหน้าของเขาไม่ชัด จึงจำไม่ได้เลยแม้แต่น้อย“คุณอาจจะจำผมไม่ได้ ผมเคยทำงานที่บ้านเดิมกับคุณ” อวิ๋นซื่อเจี๋ยยิ้มแล้วลุกขึ้นจ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 956
ฟู่สือถิงจ้องมองภาพถ่ายของชายวัยกลางคนอีกครั้ง แต่จนแล้วจนเล่าก็ยังไม่เข้าใจเขาไม่เคยเห็นคนคนนี้มาก่อนอาจเป็นไปได้ว่าชายคนนี้มีปัญหาทางจิต จึงมาปรากฏตัวอยู่ใกล้บ้านเขาเมื่อคืนแล้วฉีกยิ้มใส่ฟู่สือถิงขยำกระดาษทิ้งลงถังขยะ เดินเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็วแล้วปิดประตูในครัว ป้าหงเห็นฟู่สือถิงขึ้นไปชั้นบนแล้ว จึงรีบโทรหาป้าจาง“ได้ยินว่าคุณผู้ชายกับจิ้นซือเหนียนทะเลาะกัน” ป้าจางกล่าว “แต่ไม่ใช่เขาที่เริ่มก่อน ทะเลาะกันเสร็จแล้วทั้งคู่ก็แยกย้ายกันไป”ป้าหง “อ๋อ มิน่าล่ะถึงได้กลับมาเร็วขนาดนี้”“คุณผู้ชายอารมณ์เป็นยังไงบ้าง?” ป้าจางถามด้วยความเป็นห่วง“ไม่ค่อยดี แต่ก็ยังพอถูไถ” ป้าหงถามต่อ “วันนี้เขาอยู่กับลูก ๆ แล้วเป็นยังไงบ้าง?”ป้าจางหัวเราะทางโทรศัพท์ “วันนี้เขาไม่ได้อยู่คลุกคลีกับเด็ก ๆ หรอก เขาคอยต้อนรับแขกในงานทั้งวัน อันอันเป็นคนกำชับให้เขาคอยอยู่กับแขก”ป้าหงหน้าแดง “ดูเหมือนว่าทั้งคู่จะดูใกล้ชิดกันมากขึ้นนะ”“ใช่! ดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ของทั้งคู่จะดีขึ้นกว่าเดิมมากแล้ว หวังว่าต่อไปจะไม่ทะเลาะกันอีก” ป้าจางพูดด้วยความเป็นห่วง “ไม่งั้นลูก ๆ ทั้งสามคนคงน่าสงสารมาก”“อืม ฉั
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 955
ฉินอันอันรู้ดีว่าฟู่สือถิงและจิ้นซือเหนียนมีความสัมพันธ์ที่ไม่ค่อยดีนัก ดังนั้นเมื่อเห็นทั้งสองคนยืนอยู่ด้วยกัน เธอจึงรู้สึกแปลก ๆ“ไม่ได้คุยอะไรกันหรอก” ฟู่สือถิงมองจิ้นซือเหนียนอย่างเย็นชา ตอบฉินอันอัน “จิ้นซือเหนียนแค่เป็นห่วงความสุขของคุณ เลยเตือนผมให้ออกกำลังกายมากขึ้นหน่อย”“พวกคุณนี่ลามกกันจริง ๆ!” ฉินอันอันหน้าแดง เดินหนีไปด้วยความโกรธจิ้นซือเหนียนเห็นฉินอันอันโกรธ ความสงบสุขบนใบหน้าของเขาก็หายไป “ฟู่สือถิง คุณนี่มันไร้ยางอายจริงๆ!”ฟู่สือถิงพูดอย่างไม่รีบร้อน “ผมว่าคุณนั่นแหละที่ไร้ยางอาย ผู้ชายจะไหวหรือไม่ไหว ไม่ได้อยู่ที่ปาก ไม่ต้องทำมาเป็นห่วงหรอกว่าผมจะไหวหรือไม่ไหว รีบไปหาผู้หญิงสักคนมาพิสูจน์ว่าคุณไม่ได้ด้อยเรื่องนี้ให้ได้ก่อนเถอะ”จิ้นซือเหนียนโกรธจนเดินหนีไปดื้อ ๆ!“คุณตายแน่” ไมค์พูดกับฟู่สือถิง “เดี๋ยวถ้ารุ่ยลารู้ว่าคุณทำให้จิ้นซือเหนียนโกรธ เธอก็จะพาลมาโกรธคุณอีก!”ฟู่สือถิงปวดหัวทันทีเขาไม่สามารถตามจิ้นซือเหนียนกลับมาได้แต่เขาก็ไม่อยากทำให้รุ่ยลาโกรธ“ผมมีวิธีหนึ่ง” ไมค์คิดแผนขึ้นมาทันที “คุณกลับไปก่อน แบบนี้รุ่ยลาก็จะไม่โกรธคุณ”ฟู่สือถิงขมวดคิ้วเข
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 954
“คุยอะไร ตอนนี้ไม่สะดวกคุยเหรอ?” เธอโพล่งถามออกไป ทั้งที่ในใจรู้ดีอยู่แล้วความเข้าใจผิดระหว่างเธอกับเขานั้นได้คลี่คลายไปแล้ว สิ่งที่เขาต้องการคุยก็คือการขอโอกาสอีกครั้งจากเธอครั้งก่อนเธอปฏิเสธเขาไปอย่างสุภาพ ตอนนี้เธอก็ยังไม่สามารถตอบตกลงได้ไม่ใช่ว่าเธอเกลียดเขา แต่เธอรู้สึกว่าตัวเองยังไม่หนักแน่นพออีกทั้งตอนนี้ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาก็ดีอยู่แล้ว ต่างคนต่างให้เกียรติซึ่งกันและกัน ไม่ได้สนิทสนมหรือห่างเหินเกินไป แบบนี้ก็ดีอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ?“คุยตอนนี้คงไม่ได้ผลหรอก” เพียงแค่ดูสีหน้าของเธอก็เดาได้แล้วว่าเธอคิดอะไรอยู่“คุณคิดว่าพอกลับมาจากต่างเมือง พอคุยกันแล้วจะได้ผลเหรอ?” ฉินอันอันถามอย่างไม่เข้าใจ “คุณจะไปนานแค่ไหน?”“หนึ่งอาทิตย์”“อ๋อ งั้นอีกหนึ่งอาทิตย์ค่อยว่ากันใหม่!” เธอก้มหน้าลง มองไปที่มือของเขาที่กำลังจับแขนเธออยู่ “คุณเพิ่งเล่นไพ่เสร็จ ยังไม่รีบไปล้างมืออีก?”เธอรู้สึกว่ามือเขาสกปรกเขาอึ้งไปเล็กน้อย ก่อนจะดึงเธอไปที่ห้องน้ำ “งั้นเราไปล้างมือด้วยกัน!”ทั้งสองคนเดินผ่านห้องจัดเลี้ยงไปท่ามกลางสายตาของผู้คนมากมาย“คุณสังเกตไหมว่าวันนี้ความสัมพันธ์ของพวกเขาสองค
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 953
เสี่ยวตง “พ่อเธอยังไม่มาอีกเหรอ?”รุ่ยลา “มาแล้ว! ตอนนี้ก็ยังอยู่ในห้องจัดเลี้ยง!”เสี่ยวตงขมวดคิ้ว มองไปรอบ ๆ“พ่อเธอคนไหนล่ะ? ทำไมเขาไม่เห็นมาเล่นกับพวกเธอเลย? เขาขี้เกียจทำงานใช่ไหม? เลยทำให้แม่เธอไม่ยอมคบกับเขา และทำให้พวกเธอไม่ชอบเขาด้วยใช่ไหม?” เสี่ยวตงคิดไปเรื่อยเปื่อยรุ่ยลาตกใจ แต่เธอก็ไม่ยอมบอกความจริงกับเสี่ยวตง “พ่อฉันเปล่าขี้เกียจทำงานซะหน่อย! ฉันไม่บอกหรอกว่าพ่อเป็นใคร พี่บอกว่าพี่เก่งกว่าพี่ชาย งั้นพี่ก็ไปหาเองสิ!”ไมค์หัวเราะ “เสี่ยวตง ทำไมเธอดูอยากรู้จังเลยล่ะว่าพ่อของเสี่ยวหานกับรุ่ยลาเป็นใคร?”เสี่ยวตง “ผมก็แค่อยากรู้! แม่ผมบอกว่าพ่อของเสี่ยวหานก็คือฟู่สือถิง แต่พ่อผมบอกว่าไม่ใช่ พวกเขาทะเลาะกันเรื่องนี้หลายครั้งแล้ว”ไมค์หัวเราะจนท้องคัดท้องแข็ง “งั้นเธอเชื่อแม่หรือว่าเชื่อพ่อล่ะ?”“ผมเชื่อพ่อ เพราะพ่อผมดีกับผมมากกว่า” เสี่ยวตงพูดอย่างมั่นใจ “ถ้าพ่อของเสี่ยวหานเป็นฟู่สือถิงจริง ๆ เสี่ยวหานคงไม่เมินพ่อของเขาแบบนั้นแน่! ฟู่สือถิงน่ะเก่งมากเลย! เขาเป็นไอดอลของผม!”เสี่ยวหานได้ยินที่เสี่ยวตงพูดก็ไม่สนใจที่จะโต้เถียง เดินออกไปเงียบ ๆไม่นาน เสียงเปียโนอันไพเราะ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 952
เสียงหัวเราะดังขึ้นจากกลุ่มคนรอบข้าง “ผู้ช่วยของคุณฟู่ไปเอาเงินสดมาแล้วล่ะครับ ดูเหมือนวันนี้คุณฟู่จะตั้งใจจะทุ่มสุดตัวเลยนะ!” ทุกคนหัวเราะคิกคักใบหน้าของฉินอันอันขึ้นสีเล็กน้อย ไม่คิดว่าฟู่สือถิงจะพยายามขนาดนี้เพื่อสร้างความบันเทิงกับแขก“พวกคุณอย่าเล่นกันจริงจังเกินไปนะคะ” เธอเตือน“อันอัน เพิ่งเริ่มเองนะ คุณก็เริ่มห่วงกระเป๋าเงินของคุณฟู่แล้วเหรอ?” เสียงหัวเราะดังขึ้นอีกครั้งฟู่สือถิงมองเธอด้วยแววตาสนใจ แล้วถามว่า “หรือว่าคุณจะมานั่งข้าง ๆ คอยเป็นที่ปรึกษาให้ผมดีล่ะ?”ฉินอันอันหลบสายตาที่ลึกซึ้งของเขา แล้วพูดกับคนอื่น ๆ ว่า “พวกคุณเล่นกันเต็มที่เลยค่ะ ไม่ต้องไว้หน้าเขาหรอก”พูดจบเธอก็อุ้มลูกเดินออกไปเฮ่อจุ่นจือถือจานอาหารเดินมาจากโซนบุฟเฟ่ต์“อันอัน อย่าห่วงพี่สือถิงเลย เขาไม่ล้มละลายหรอก”ฉินอันอันแก้ตัวเสียงแข็ง “ฉันไม่ได้ห่วงเขา”“แล้วทำไมเมื่อกี้พวกเขาถึงหัวเราะกันเสียงดังขนาดนั้นล่ะ?” เฮ่อจุ่นจือพูดแทงใจดำเธออย่างไม่ไว้หน้า “เมื่อกี้หลีเสี่ยวเถียนพูดอะไรกับคุณตอนอยู่ข้างนอกบ้างเหรอ? หรือว่าพูดถึงเรื่องเมื่อคืนของพวกเรา?”เฮ่อจุ่นจือรู้สึกอายเล็กน้อยเกี่ยวกับเรื่อง
