Share
บทที่ 420
Related chapter
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 421
ฉินอันอันส่ายหน้า “ฉันอยากออกไปเดินเล่นข้างนอก” “ถ้าเธอเจ็บขาก็บอกฉัน ห้ามฝืน” “ฉันรู้น่า” “ฉินอันอัน ถ้ารู้ว่ากลับมาแล้วพวกเราจะเจอปัญหามากมายขนาดนี้ ฉันไม่มีทางปล่อยให้เธอกลับมาตั้งแต่แรก” ไมค์ช่วยพยุงเธอขึ้นรถ “ตอนที่พวกเรายังอยู่ประเทศบี ทุกอย่างราบรื่น เธอไม่เคยทำให้ฉันต้องกังวล แต่พอเธอกลับมาประเทศบ้านเกิดของเธอ ไม่มีวันไหนที่เธอจะทำให้ฉันไม่ห่วงเธอเลย” ฉินอันอันรู้สึกผิดอย่างมาก “นายกลับประเทศบีไปเถอะ!” “ฉันไม่ได้หมายความแบบนี้!” “ฉันรู้ว่านายไม่ได้หมายความแบบนั้น ฉันคิดว่าฉันสามารถจัดการงานในประเทศนี้ได้ด้วยตัวเอง ถ้าอย่างนั้นทำไมนายไม่กลับประเทศบีล่ะ?…”“เธอต้องกลับไปกับฉัน” “ฉันไม่กลับ ฉันชอบประเทศบ้านเกิดฉันมากกว่า” ไมค์หัวเราะเยาะออกมา “งั้นฉันก็ไม่ไป เธออยู่ที่ไหน ฉันอยู่ที่นั่น” “นายทำใจแยกจากโจวจื่ออี้ไม่ได้ใช่ไหม?” “อยู่ดี ๆ จะไปพูดถึงเขาทำไม? เขาบล็อกฉันหมดทุกช่องทางแล้ว” ไมค์เหยียบคันแร่งขับรถออกไป “ไอ้สารเลวนั่นมีแต่เจ้านายเท่านั้นแหละที่อยู่ในใจ” ฉินอันอัน “ฉันขอโทษ!” “เธอขอโทษฉันทำไม? ถึงไม่มีเธอ เขากับฉันก็ยังมีปัญหาเรื่องนี้อยู่ดี! ถ้าเข
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 422
เธอท้อง! ตามอายุครรภ์จากรายงานการตรวจสุขภาพ เธอท้องในคืนที่ฟู่สือถิงแทงมีดเข้าไปในหัวใจของเขา ช่างน่าตลกจริง ๆ! เมื่อพวกเขาสองคนเข้าไปพัวพันกับสถานการณ์นี้แล้ว ผลลัพธ์ที่ได้คือเธอตั้งท้องลูกของเขา ในชั่วขณะนั้น เธอไม่มีคำพูดใดเลยที่จะสามารถอธิบายความตกใจภายในใจของเธอได้ เช่นเดียวกับตอนที่เธอตั้งท้องรุ่ยลาและเสี่ยวหาน เธอก็ปวดร้าวมากเหมือนกัน ตอนนั้นฟู่สือถิงหาเรื่องเพื่อจะได้หย่ากับเธอ ทว่าตอนนี้เธอมีอิสรภาพทางการเงินแล้ว เธอสามารถเลี้ยงดูลูก ๆ ของเธอได้ ไม่ว่าจะเป็นหนึ่งคน สองคนหรือว่าสามคน แต่ว่าเรื่องนี้ต้องบอกเขาหรือเปล่า? ท้ายที่สุดแล้ว ตอนเสิ่นอวี๋แท้งลูกในท้อง เขาก็โยนความผิดใส่เธอและยังให้เธอคืนลูกให้พวกเขาด้วย ถึงแม้ตอนนี้พวกเขาจะไม่ติดต่อกันแล้ว แต่จะทำอย่างไรถ้าในอนาคตเขามารบกวนเธออีกครั้งเพราะเรื่องนี้? ไมค์เหลือบเห็นท่าทางตื่นตระหนกของเธอจากหางตา จึงรีบขยับเข้าไปใกล้เพื่อดูหน้าจอโทรศัพท์ของเธอเธอกดปุ่มเปิดปิดโทรศัพท์ แล้วหน้าจอก็ดับลงทันที “ผลการตรวจสุขภาพของเธอโอเคไหม? สีหน้าของเธอดูตกใจนิดหน่อย” ไมค์อยากเอาโทรศัพท์ของเธอมาดูทว่ากลับถูกเธอหลบเล
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 423
ชีวิตน้อย ๆ ได้ก่อกำเนิด ณ ที่แห่งนี้แล้ว แต่จนถึงตอนนี้ เธอกลับไม่ทันได้สังเกตเห็นเลยช่วงที่เธอตั้งครรภ์รุ่ยลากับเสี่ยวหานใหม่ ๆ อาการของเธอค่อนข้างชัดเจน เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ ก็เกิดคำถามใหม่ขึ้นมา ขณะที่เธอตั้งท้องลูกคนนี้ ภาวะทางอารมณ์ของเธอแย่มาก ยิ่งไปกว่านั้นเพราะบาดแผลที่ขาจึงจำเป็นต้องใช้ยาปฏิชีวนะจำนวนมาก เธอขมวดคิ้ว รู้สึกเจ็บปวดใจจนหายใจไม่ออก! ถึงตอนนี้เธอจะตั้งครรภ์ แต่ว่าเด็กคนนี้ก็คงจะไม่แข็งแรง! รถแท็กซี่จอดอยู่ที่ทางเข้าโรงพยาบาล ฉินอันอันจ่ายค่าโดยสารแล้วรีบร้อนลงจากรถทันที เธอนัดพบกับสูตินรีแพทย์ หลังจากคุณหมออธิบายแล้ว คุณหมอได้ให้แบบฟอร์มขอทำอัลตร้าซาวด์สีกับเธอ เธอนำเอกสารไปที่ห้องอัลตร้าซาวด์และรอ หลังจากรอประมาณสี่สิบนาทีก็ถึงคิวเธอ ครู่ต่อมา เธอถือแผ่นอัลตร้าซาวด์ออกมาจากโรงพยาบาล และเป็นไปตามที่เธอคาด เธอท้อง! เธอตั้งท้องลูกของฟู่สือถิงอีกครั้ง! ตอนนี้…ยังไม่รู้ว่าเด็กคนนี้แข็งแรงหรือไม่เพราะว่าเขายังเล็กเกินไป ถ้าหากไม่แข็งแรงจะถูกกำจัดออกไปเองตามธรรมชาติ ไม่ถึงสามเดือนก็จะแท้ง เป็นไปได้ว่าอาจจะไม่สามารถมีชีวิตรอดได้ในอีกสามเด
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 424
เมื่อบอดี้การ์ดเฝ้ายามที่ประตูมองเห็นฉินอันอันแล้ว พวกเขาต่างก็คิดว่าตัวเองตาลาย หลังจากที่สร้างปัญหาให้ฟู่สือถิงแล้ว เธอยังกล้าโผล่หน้ามาอีกเหรอ? ก่อนหน้านี้ถ้าบอดี้การ์ดเห็นเธอมา เขาจะเปิดประตูให้เลยในทันที แต่ตอนนี้บอดี้การ์ดไม่เปิดประตูให้เธออีกแล้ว เขาโทรไปห้องนั่งเล่นที่อยู่ชั้นหนึ่ง ป้าจางรับสาย “ฉินอันอันมาครับ ยืนอยู่นอกประตูลานบ้าน” บอดี้การ์ดพูด ป้าจางตกตะลึง “โอ้ ฉันจะรีบออกไปดูเดี๋ยวนี้เลย” เมื่อวางสายแล้ว ป้าจางก็รีบก้าวเท้าเดินไปทางประตู ก่อนหน้านี้ท้องฟ้าไม่มีเมฆ ตอนนี้กลับมีเมฆครึ้มปรากฏขึ้น ป้าจางไม่ได้ให้ฉินอันอันเข้ามา แต่เธอเดินออกไปที่นอกประตูลานบ้าน“อันอัน” ป้าจางพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “คุณมาพบคุณผู้ชายเหรอคะ?” ป้าจางรู้ว่าฉินอันอันเป็นคนทำให้ฟู่สือถิงบาดเจ็บ ดังนั้นป้าจางไม่มีทางที่จะคิดถึงความรู้สึกเก่า ๆ ที่มีต่อเธอได้ ฟู่สือถิงเกือบตายจากการบาดเจ็บครั้งนี้ เขาไม่อยากเจอเธอแน่นอน ฉินอันอันพยักหน้า “เขาอยู่บ้านไหมคะ?” “อยู่ค่ะ หลังจากออกจากโรงพยาบาล เขาพักฟื้นอยู่ที่บ้านมาตลอด” ป้าจางตอบ “คุณหมอให้เขาพักอยู่ที่บ้านอย่างน้อยหนึ่งเดือนค่ะ”
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 425
เมื่อไม่เห็นเธอ ไม่คิดถึงเธอ เขาสามารถกินดื่มและนอนหลับได้ตามปกติ แต่เมื่อเขาคิดถึงเธอ กลับเกิดการเคลื่อนไหวผิดปกติในร่างกาย จากนั้นไม่นาน ก็มีเสียงเคาะที่ประตู ฟู่สือถิงเข้าไปในห้องนอนจากระเบียง เมื่อเปิดประตู ป้าจางยืนอยู่ด้านนอก “คุณผู้ชายคะ อันอันมาที่นี่เมื่อสักครู่นี้ เธอบอกว่ามีเรื่องอยากพบคุณ ดิฉันถามเธอว่ามีเรื่องอะไร เธอไม่บอกค่ะ” ป้าจางเอ่ย “เธอไปแล้วค่ะ” “ฉันเห็นแล้ว” สีหน้าของเขาเย็นชา น้ำเสียงเย็นชายิ่งกว่า “อ้าว ถ้าเธอมาอีกครั้งหน้า ให้ดิฉันเชิญเธอเข้ามาไหมคะ?” ป้าจางสอบถาม “ไม่ต้อง” หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เขาพูดสองคำนี้ออกมา ......เมื่อฉินอันอันกลับมาถึงบ้าน เธอก็เปียกโชกไปทั้งตัว “แม่คะ ทำไมแม่เปียกโชกแบบนี้ล่ะคะ? แม่ไม่ได้เอาร่มไปด้วยเหรอคะ?” รุ่ยลาสีหน้าเจ็บปวดใจ ไมค์ดันเธอขึ้นไปชั้นบน “รีบไปอาบน้ำเลย ระวังเป็นหวัด” เธอเดินขึ้นไปยังชั้นบน “ลุงไมค์ ทำไมคุณลุงปล่อยให้แม่กลับมาคนเดียวล่ะคะ?” รุ่ยลามองไมค์อย่างตำหนิ เสี่ยวหานเองก็มองไมค์ด้วยสายตาตำหนิเช่นกัน ไมค์ยกมือยอมแพ้ภายใต้การโจมตีของหนูน้อยทั้งสองคน “แม่ของพวกเธอมีธุระตอนบ่าย ไม่ย
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 426
เธอยังคงไม่วางใจเรื่องเด็กในท้องของเธอเธอต้องแน่ใจก่อนว่าเด็กแข็งแรงหรือไม่? เธอถึงจะชดใช้ให้เขาได้ ไม่ว่าจะสายเกินไปหรือไม่ก็ตาม อย่างน้อยในใจของเธอก็รู้สึกดีขึ้นมาบ้างแล้ว เธอสวมเสื้อคลุมแล้วออกไปพร้อมกับร่ม หลังจากเดินออกมาชุมชนประมาณสามนาที ก็มีร้านขายยาเธอซื้อกรดโฟลิกใส่ไว้กระเป๋าแล้วกางร่มเดินฝ่าฝน ถึงแม้ฝนจะตกหนัก แต่ไม่หนาวมาก ถึงฤดูใบไม้ผลิแล้ว ฤดูใบไม้ผลิเป็นฤดูกาลที่ทุกสรรพสิ่งจะฟื้นคืนชีวิตกลับมาใหม่ รวมทั้งเป็นฤดูกาลที่เต็มไปด้วยความหวังเช่นกัน เธอหวังเหลือเกินว่าลูกในท้องจะแข็งแรงเหมือนรุ่ยลาและเสี่ยวหาน ขอเพียงเขาแข็งแรง เธอจะให้กำเนิดเขา ฟู่สือถิงจะคิดอย่างไร ไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว เมื่อเปียกปอนสายฝนในตอนเย็น ก็ทำให้เธอได้ครุ่นคิดหลายอย่างชีวิตของเธอและเขา ท้ายที่สุดคือเส้นขนานสองเส้น เธอควรใช้ชีวิตของตัวเองให้ดี ไม่ทำในสิ่งที่ต้องละอายใจต่อตัวเองก็พอ เมื่อกลับถึงบ้าน เธอเก็บร่มและวางไว้ด้านนอกประตู ยังไม่ทันก้าวเท้าเข้าประตู เธอกลับได้ยินเสียงดังมาจากห้องนั่งเล่น “คุณกำลังบีบคอผมอยู่!” น้ำเสียงฉุนเฉียวของโจวจื่ออี้ดังลอดออกมา ไมค์ “ให้ต
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 427
เธอนอนลงบนเตียงแล้วปิดไฟ หลังจากพลิกตัวไปมาอยู่ครึ่งคืน ยิ่งพลิกตัวก็ยิ่งนอนไม่หลับ เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลา เพิ่งผ่านไปเพียงครึ่งชั่วโมงเท่านั้น เธอถอนหายใจในความมืด บังคับตัวเองให้หลับตาลงและนอนหลับต่อ หลังจากพลิกไปมาอีกสักพัก เธอก็หยิบโทรศัพท์มาดูเวลาอีกครั้ง ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงคืนกว่าแล้ว อีกสักครู่จะเป็นเวลาตีหนึ่ง แต่ว่าเธอนอนไม่หลับ ไม่ง่วงนอนเลย เธอเปิดลิ้นชักโต๊ะหัวเตียงแล้วหยิบยาเมลาโทนินออกมา เมื่อเปิดขวดยาเตรียมจะกลืนยาลงไป กรดโฟลิกบนโต๊ะข้างเตียงก็ปลุกเธอให้ตื่น! เธอโยนยาในมือลงถังขยะทันที เธอต้องนอนแล้ว เพื่อเห็นแก่ลูกในท้องของเธอ วันรุ่งขึ้น เวลาแปดโมงเช้า หลังจากฉินอันอันไปส่งลูกสองคนที่โรงเรียนอนุบาล เธอซื้ออาหารเช้ามาจากข้างนอกทุกคนนั่งลงที่โต๊ะกินข้าว โจวจื่ออี้เหลือบมองฉินอันอัน วันนี้เธอแต่งตัวอย่างประณีต สวยงามจนใครก็ไม่อาจมองละสายตาได้ เธอสวมสเวตเตอร์สีขาว ด้านในเป็นชุดกระโปรงสีแดงและรองเท้าส้นแบนคู่หนึ่ง เธอแต่งหน้าบาง ๆ สีหน้าดูดีมาก “คุณฉิน วันนี้มีประชุมเหรอครับ?” โจวจื่ออี้ถามเพิ่มเติม ไมค์ “จื้นซือเหนียน คุณร
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 428
ประตูออฟฟิศถูกผลักออก เมื่อเซิ่งเป่ยเห็นเขาไอหนักมากก็เดินเข้าไปทันทีแล้ววางแก้วน้ำไว้ในมือเขา “ไม่สบายก็ไม่ต้องมาทำงานสิ! ไม่เคยฟังหมอสักครั้งเลยหรือ?” เขาวางแก้วน้ำไว้บนโต๊ะแล้วก้าวเท้าเดินไปทางห้องน้ำ เซิ่งเป่ยคิดจะตามไป แต่หางตากลับเหลือบไปเห็นการถ่ายทอดสดที่กำลังฉายอยู่บนหน้าจอคอมพิวเตอร์ของเขา “ซือเหนียน ทุกคนอยากรู้มาก ๆ ว่า ทำไมคุณถึงเลือกร่วมงานกับฉินกรุ๊ป เพราะว่าพวกเขาจ่ายเงินให้คุณสูงมากใช่หรือเปล่า?” นักข่าวถามพร้อมรอยยิ้ม จิ้นซือเหนียนเหลือบมองฉินอันอัน ในดวงตาคู่นั้นมีรอยยิ้ม ขณะที่เขากำลังจะตอบ ฉินอันอันกลับชิงตอบก่อนว่า “เปล่าเลยค่ะ ซือเหนียนบอกว่าเขาออกจากวงการไปสามปีแล้ว ตอนนี้เป็นเหมือนน้องใหม่ ดังนั้นจึงรับเงินเพียงเล็กน้อยเท่านั้น” ด้านล่างเวทีเกิดเสียงเจี๊ยวจ๊าว “ประธานฉิน คุณกับซือเหนียนรู้จักกันได้ยังไง? พวกคุณมีความสัมพันธ์ที่ดีมากเลยใช่ไหม? ฉันเห็นว่าวันนี้พวกคุณสวมเสื้อสเวตเตอร์สีขาว…” นักข่าวยังคงพูดเรื่องซุบซิบต่อ ใบหน้าของฉินอันอันฉาบไปด้วยสีแดง “มันเป็นเรื่องบังเอิญครับ” จิ้นซือเหนียนตอบแทนเธอ “ผมสวมเสื้อแจ็กเกตสีน้ำตาลไว้ข้างนอก เพรา
Latest chapter
