บทที่ 415

ถ้าพ่อตายต้องไปเยี่ยมหลุมศพเขาไหม?

“ถ้าเธออยากไปก็ไปได้เลย ฉันไม่ไป” หลังจากเสี่ยวหานพูดจบ เขาก็กลับเข้าไปในห้องเรียนด้วยสีหน้าเย็นชา

“พี่...ฮือฮือ...หนูคิดถึงแม่...เมื่อไหร่แม่จะกลับมา?” รุ่ยลารีบตามเขาไปและดึงแขนเขาไว้

“เดี๋ยวแม่ก็กลับมาแล้ว” เสี่ยวหานมีลางสังหรณ์

ฟู่สือถิงตายแล้ว แม่จะได้ไม่ต้องกังวลอะไรอีกต่อไป

......

ไมค์ขับรถไปที่โรงพยาบาลตี้ซานและส่งฉินอันอันให้กับเว่ยเจิน

ฉินอันอันเห็นเว่ยเจินจึงถามว่า “เขาอยู่โรงพยาบาลไหน?”

เว่ยเจิน “โรงพยาบาลทั่วไป ข่าวล่าสุดที่ฉันได้รับก็คือตอนนี้หมอกำลังช่วยชีวิตเขาอยู่ อย่าเพิ่งกังวลไป”

เว่ยเจินช่วยพยุ่งเธอขึ้นไปบนเตียงพยาบาล

หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็ฟื้นตัวจากอาการช็อกในที่สุด “พี่เว่ย พี่คิดว่าเขายังไม่ตายเหรอ?”

เว่ยเจินถอนหายใจ “ฉันคิดว่าเขาช็อกไปแล้วครั้งหนึ่ง แต่เขาได้รับการช่วยเหลือแล้ว และตอนนี้ก็ยังคงช่วยเขาอยู่”

เธอถอนหายใจด้วยความโล่งอก

เว่ยเจินเข็นเธอไปที่ห้องฉุกเฉินแล้วใช้กรรไกรตัดกางเกงของเธอออก

ผ้าพันแผลถูกย้อมเป็นสีแดงทั้งหมด

“อันอัน ทำไมเธอไม่ดูแลแผลเลย ปล่อยให้เป็นแบบนี้ได้ยังไง?” เว่ยเจินขมวดคิ