บทที่ 248

โจวจื่ออี้รู้สึกราวกับถูกตีจนหน้าบวม

คนบางคนบอกว่าจะไม่มางานวันเกิดของฉินอันอันไม่ใช่เหรอ?

ทำไมถึงมาเงียบ ๆ ได้ล่ะ?

ที่เคยพูด คือการผายลมทิ้งแค่นั้นรึไง?

เซิ่งเป่ยและโจวจื่ออี้เดินก้าวยาว ๆ ไปหาฟู่สือถิงแล้วถามถึงสถานการณ์

ฟู่สือถิงสีหน้าไม่เปลี่ยนแล้วพูดโกหกอย่างไม่รู้สึกผิดแม้แต่น้อย “บังเอิญผ่านมาเลยแวะมาดู”

“เหอะ ๆ ผมนึกว่าคุณกลัวจนไม่กล้ามาแล้ว!” ไมค์เดินเข้ามาแล้วดึงฟู่สือถิงไปที่โต๊ะไวน์ “วันนี้พวกเราทุกคนมารวมตัวกันที่นี่เพื่อฉลองวันเกิดเทพธิดาฉินอันอันของผม ดังนั้น ข้อแรกอย่าด่าทอใคร ข้อสองห้ามใช้ความรุนแรง ความสุขเป็นสิ่งสำคัญที่สุด!”

พูดแล้วไมค์ก็หยิบแก้วไวน์เปล่ามาวางตรงหน้าฟู่สือถิง

จากนั้นเขาก็หยิบขวดไวน์ขึ้นมา เปิดเสียงดังปังแล้วเติมใส่แก้วจนเต็ม!

ฉินอันอัน “…”

ยังไม่ถึงเวลาอาหารเย็น จะดื่มแล้วเหรอ?

ฉินอันอันมองเห็นกลุ่มคนที่นำโดยไมค์ และผู้อำนวยการผู้จัดการแต่ละแผนกกำลังจ้องมองฟู่สือถิงเหมือนหมาป่าที่หิวโหยอย่างไรอย่างนั้น

เธอมองเห็นแผนการของพวกเขาได้ในชั่วพริบตา

เธอก้าวไปข้างหน้า ตั้งใจจะหยุดพวกเขา

หลีเสี่ยวเถียนดึงเธอไว้

“เธอไม่ต้องยุ่งกั