เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 235
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 236
เสี่ยวหานปรับแสงโคมไฟข้างเตียงให้สว่างขึ้น สิ่งที่เทออกมาจากกล่องคือซีดีกับกระดาษแผ่นหนึ่ง รุ่ยลาเปิดกระดาษและจ้องไปที่ข้อความในนั้น เธอพยายามอ่านอยู่หลายครั้งแล้วส่งให้พี่ชายของเธอ “พี่คะ ข้างในเขียนว่าอะไรเหรอคะ? หนูอ่านไม่ออกค่ะ” เสี่ยวหานเหลือบมองเขาแล้วพูดด้วยท่าทางนิ่ง ๆ “ฉันก็อ่านไม่ออกเหมือนกัน” ยังไงเขาก็เป็นแค่เด็กอนุบาล ข้อความพวกนี้ยากสำหรับเขา เพราะมีคำศัพท์เฉพาะมากมาย "แล้วนั่นคืออะไรคะ?” รุ่ยลาหยิบซีดีขึ้นมาแล้วมองจากด้านหนึ่งไปอีกด้านหนึ่ง ไม่รูปภาพหรือคำพูดอยู่บนแผ่นซีดีเลย เสี่ยวหานเห็นซีดีแล้วเริ่มสงสัย แต่ตอนนี้เขาไม่มีดน๊ตบุ๊คจึงไม่สามารถตรวจสอบได้ “พี่ต้องเอามันไปใส่ในโน้ตบุ๊กก่อนถึงจะดูได้ใช่ไหมคะ?” รุ่ยลามีความคิดหนึ่งเกิดขึ้น “เรายืมโน้ตบุ๊กจากลุงไมค์ได้นี่คะ!” เสี่ยวหานมองแววตาที่ประกายแวววาวของน้องสาว “หนูจะไปยืมเองค่ะ! เดี๋ยวแม่โกรธพี่อีกถ้ารู้ว่าพี่เล่นโน้ตบุ๊ก!” รุ่ยลาพูดแล้ววิ่งไปที่ประตู เสี่ยวหานกลัวว่าเธอจะถือโน้ตบุ๊กไม่ไหว จึงรีบไล่ตามเธอไปทันที คืนนี้ไมค์ไม่ได้ไปคลับ ถ้าไปทั้งสภาพใบหน้ามีรอยช้ำทุกคนคงตกใจ เสี่ยวหานแล
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 237
ถ้าเธอรู้ว่ามีสองสิ่งนี้อยู่ข้างใน เธอคงไม่เสี่ยงเอากล่องนี้กลับมา อย่างไรก็ตาม นับว่าคงยากมากที่จะเอาไปคืนโดยไม่มีใครสังเกตเห็น ถ้าไม่มีเรื่องบังเอิญ เธอคงไม่กล้าไปบ้านพ่อจอมวายร้ายคนนั้นอีก ‘ช่างเถอะ! เก็บกล่องนี้ไว้ใต้เตียงก่อนแล้วกัน!’ ก็แค่ซีดีกับกระดาษแผ่นหนึ่ง ไม่ใช่ของสำคัญอะไรหรอก หลังจากที่เสี่ยวหานคืนโน๊ตบุ๊ค เขาก็กลับเข้าไปในห้อง รุ่ยลาผล็อยหลับไปแล้ว ในอีกห้องหนึ่ง ฉินอันอันนอนไม่หลับ อาจเป็นเพราะในระหว่างวัน เธอนอนมากเกินไป ตอนนี้เธอจึงตื่นตัวอย่างมาก คนตื่นตัวถ้าไม่มีอะไรทำก็จะเกิดความคิดฟุ้งซ่านได้ง่าย อย่างเช่น ตอนนี้เธอกำลังคิดถึงฟู่สือถิงอย่างบ้าคลั่ง ในสมองมีแต่ใบหน้าหล่อเหลาของเขา ในลมหายใจมีแต่กลิ่นกายของเขา เธอยังจำความรู้สึกและความอบอุ่นของผิวสัมผัสของเขาได้ ถ้าเมื่อคืนไม่มีเขา เธอคงตายหรือไม่ก็นอนอยู่ในห้องไอซียูไปแล้ว มีหลายอย่างที่เธออยากพูดแต่ก็ไม่กล้า เขาไม่ใช่สามีของเธอแล้ว เขามีอิ๋นอิ๋นในใจ และมีเสิ่นอวี๋อยู่ข้างกาย เธอเป็นแค่อดีตภรรยาของเขา ความสัมพันธ์ของพวกเขาไม่มีวันย้อนกลับมาได้ น้ำตาของเธอไหลออกมาจากหางตา เธอหลั
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 238
สิบนาทีต่อมา ฟู่เย่เฉินปรากฏตัวต่อหน้าเสิ่นอวี๋ เขายังสวมชุดนอนและรองเท้าแตะ ผมของเขายุ่งเหมือนหมากัดกันเพราะเขารีบมาหลังจากรับสาย เขาอยากโกรธ! เขาไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าทำไมในสายเมื่อสักครู่ เสิ่นอวี๋ถึงได้หยาบคายกับเขาขนาดนี้? สิ่งที่เกิดขึ้นในโรงแรมครั้งที่แล้วเขาไม่ได้เป็นคนวางแผน เขาเองก็เป็นเหยื่อ! แต่เมื่อเขาเห็นดวงตาแดงก่ำของเสิ่นอวี๋ ความโกรธของเขาก็หายไปในทันที “หมอเสิ่น คุณเป็นอะไรไป?” ฟู่เย่เฉินกระแอมในลำคอ “อาของผมคงไม่ได้บอกเลิกคุณใช่ไหม?” เสิ่นอวี๋ยิ้มเย็นชาและพยุงตัวขึ้นโดยจับต้นไม้ใหญ่ข้าง ๆ “ฟู่เย่เฉิน ฉันท้อง!” เธอกัดฟันพร้อมกลิ่นเลือดฉุนในปาก “เขาเป็นลูกของคุณ!” มุมปากของฟู่สือถิงกระตุกเพราะไม่เชื่อ “เป็นไปไม่ได้? เราแค่นอนด้วยกันแค่ครั้งเดียวเอง...” คำสุดท้ายยังไม่ได้ถูกพูดออกมา เสิ่นอวี๋แกว่งกระเป๋าในมือขึ้นมากระแทกร่างของเขา! “ไอ้สารเลว! ไอ้ชั่ว! ทุกอย่างเป็นเพราะแก!” เสิ่นอวี๋ด่าพลางทุบตีเขา “ตอนนี้ฉันควรทำยังไง?! บอกฉันที! ฉันควรทำยังไง?!” ฟู่เย่เฉินกุมหัวตัวเองด้วยมือทั้งสองข้างแล้วตอบเธอโดยไม่ต้องคิดว่า “ทำแท้งสิ! จะทำอะไรได้อีก? ถ้าอา
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 239
ฟู่สือถิงหยิบขนมออกมาจากกระเป๋าของเขาแล้วใส่ไว้ในมือของเธอ เมื่ออิ๋นอิ๋นเห็นขนมเธอก็ปล่อยมือของเขา เมื่อเห็นหมอพาอิ๋นอิ๋นเข้าศูนย์บำบัด ฟู่สือถิงก็รู้สึกไม่สบายใจ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาพาอิ๋นอิ๋นไปพบจิตแพทย์ แต่หมอคนนี้คือหนึ่งในจิตแพทย์ที่มีชื่อเสียงที่สุดในประเทศ ไม่รู้ว่าอิ๋นอิ๋นจะสามารถเอาชนะอุปสรรคในใจได้ไหม ประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมา ประตูศูนย์บำบัดก็เปิดออก อิ๋นอิ๋นเดินออกมาอย่างรวดเร็วและพุ่งเข้าสู่อ้อมแขนของฟู่สือถิง อารมณ์ของเธอค่อนข้างคงที่ เธอไม่ร้องไห้ เธอแค่กลัวและกังวลเล็กน้อย ฟู่สือถิงกอดเธอด้วยมือข้างหนึ่ง ส่วนอีกข้างหนึ่งตบหลังเธอ “อิ๋นอิ๋น ไม่เป็นไรนะ พี่รอเธออยู่ตรงนี้ตลอด” หมอบอกให้ฟู่สือถิงนั่งบนโซฟาข้าง ๆ “คุณฟู่ ผมได้อ่านข้อมูลที่คุณส่งมาเมื่อคืนแล้ว จากการที่ผมเพิ่งสื่อสารกับเธอไปเมื่อสักครู่ ผมคิดว่าเธอยังไม่เหมาะจะรักษาอาการทางจิตเวชในตอนนี้ เธอไม่ได้มีปัญหาทางจิตแบบธรรมดา ๆ ผมคิดว่าเธอจำเป็นต้องได้รับการผ่าตัดโดยแพทย์ผู้เชี่ยวชาญก่อน เพื่อให้ร่างกายกลับมาแข็งแรง บางทีหลังจากที่เธอหายดีแล้ว เธออาจจะไม่จำเป็นต้องเข้ารับการรักษาทางจิตเลยก็ได
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 240
“ไปกินข้าวเที่ยงด้วยกันเถอะ!” ฟู่สือถิงชวนเธอ ฉินอันอันเงยหน้าขึ้นมองเขา “คุณรออยู่ข้างนอกตลอดเลยเหรอ?” ฟู่สือถิงไม่ตอบ ถ้าเขาไม่ได้รอเธอ เขาคงกลับไปนานแล้ว ฉินอันอันเงยหน้าขึ้นและมองไปที่ดวงอาทิตย์ แม้ว่าอุณหภูมิในช่วงต้นฤดูใบไม้ร่วงจะไม่ร้อนอะไรมาก แต่ตอนเที่ยงดวงอาทิตย์ก็ยังค่อนข้างร้อนระอุ “อิ๋นอิ๋นล่ะ?” เธอถาม ฟู่สือถิงเหลือบมองไปทางลานจอดรถ “เธออยู่ในรถ” “อืม...คุณไปกินเถอะ! แม่ฉันทำกับข้าวไว้ให้แล้ว ฉันต้องกลับไปกิน” ฉินอันอันปฏิเสธเขาโดยไม่ลังเล ไม่รู้ว่าในใจฟู่สือถิงคิดอะไรอยู่ เขาอยากให้เธอนั่งกินข้าวโต๊ะเดียวกับอิ๋นอิ๋นจริง ๆ เขาไม่รู้สึกละอายใจบ้างเหรอ? ถึงแม้อยากกเหยียบเรือสองแคม... ไม่สิเรือสามแคม ก็เห็นไม่จำเป็นต้องตรงไปตรงมาขนาดนี้เลย! “ผมจองร้านอาหารใกล้ ๆ ไว้แล้ว” ฟู่สือถิงไม่ย่อท้อต่อคำปฏิเสธของเธอ “ผมค่อยไปส่งอิ๋นอิ๋นที่โรงเรียน คุณก็ไปส่งเสี่ยวหานด้วยใช่ไหม? งั้นเรากินข้าวด้วยกันก่อนแล้วค่อยไปส่งพวกเขาที่โรงเรียน” ฉินอันอันเม้มริมฝีปากแดงของเธอ หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง เธอก็ปฏิเสธอีกครั้ง “ฉันกลับไปกินข้าวที่บ้านดีกว่า ยังอยากงีบก่อนไปส่ง
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 241
ดังนั้นเขาจึงสามารถใช้โอกาสนี้สนทนาในเชิงลึกกับฉินอันอันได้ “ผมกับอิ๋นอิ๋น…” เขาเปิดปาก แต่ภาพบนหน้าจอโทรศัพท์ของเธอดึงดูดความสนใจของเขา “ผู้ชายคนนี้เป็นใคร?” ดูคุ้นตาเหลือเกิน เขามองภาพนั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขาแน่ใจว่าเขาเคยพบผู้ชายคนนี้ แต่จำข้อมูลเฉพาะของชายคนนี้ไม่ได้ ฉินอันอันแย่งโทรศัพท์คืน“คุณนี่ไม่เปลี่ยนไปเลยจริง ๆ ยังชอบบงการชีวิตคนอื่นมากเหมือนเดิม หรือบางทีนี่อาจจะเป็นปัญหาที่พบได้บ่อยในชายสูงวัยรึเปล่า?” เธอเก็บโทรศัพท์ไว้ในกระเป๋าและไม่ลืมพูดเหน็บแนมเขา “นี่คือดาราที่ฉันตามจีบอยู่ช่วงนี้ เป็นยังไงบ้าง? หล่อใช่ไหมล่ะคะ? ไม่ใช่แค่หล่อ แต่อายุก็ยังไม่มาก ช่วงนี้ฉันกำลังชอบผู้ชายแบบนี้เลยล่ะ” ฟู่สือถิงโกรธจนกัดฟันกรอด เธอรังเกียจที่เขาแก่งั้นเหรอ? เดิมทีเขาวางแผนจะคุยกับเธอดี ๆ แต่ดูเหมือนว่าจะไม่จำเป็นแล้ว! ไม่ว่ายังไงตอนนี้เธอก็ไม่ชอบผู้ชายแก่ ดูท่าคงชอบหนุ่ม ๆ เท่านั้น! “เมื่อกี้คุณจะพูดอะไรกับฉัน?” ฉินอันอันอารมณ์ดีขึ้นมากเมื่อเห็นเขาโกรธจนหน้าเขียว “เปล่านี่!” ฟู่สือถิงพูดด้วยท่าทางเย็นชา “กินข้าวเถอะ!” มื้อนี้กินไม่ค่อยเจริญอาหารเลย สุดท้ายแล
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 242
ฉินอันอันถูกคำพูดนี้ปิดกั้นโดยสมบูรณ์ ทั้งหมดคงต้องโทษตัวเอง! ทำไมต้องไปรับของขวัญจากเขาด้วย?! ถ้าไม่รับของขวัญจากเขา ตอนนี้ก็คงไม่ต้องกระอักกระอ่วนใจขนาดนี้ พูดสายจบ ฉินอันอันก็กดเบอร์ของไมค์ต่อ “นายอยากจัดปาร์ตี้วันเกิดให้ฉันอีกรอบ แต่ไม่บอกฉันก่อนเลยเหรอ?” “บอกเธอก่อน แล้วจะทำยังไงถ้าเธอไม่เห็นด้วย?” ไมค์รู้จักเธอดีเกินไปแล้ว “ฉันบอกคนอื่น ๆ เสร็จแล้วค่อยบอกเธอ แบบนี้เธอก็ปฏิเสธไม่ได้แล้ว” ฉินอันอันหัวเราะเยาะ “ถ้าอย่างนั้นนายก็สนุกกับคนอื่นไปแล้วกัน! ฉันไม่ไป!” “แต่ฉันบอกฟู่สือถิงไปแล้วนะ! ผู้ชายคนนี้หน้าไม่อายจริง ๆ คิดไม่ถึงว่าจะตอบรับทันทีแบบนั้น!” น้ำเสียงของไมค์ฟังดูเหน็บแนม “ทำไมสามีเก่าของเธอถึงได้หน้าหนาขนาดนี้? เพราะอะไรเธอถึงชอบผู้ชายประเภทนี้ได้?” ฉินอันอันยกมือนวดขมับ จากนั้นก็วางสายไป ในเวลาเพียงไม่ถึงหนึ่งนาที หลีเสี่ยวเถียนก็โทรมา“อันอัน ฟู่สือถิงจะไปด้วยนะ! ทีแรกฉันคิดว่าคนจองหองแบบนั้นจะต้องถือโอกาสนี้ปฏิเสธเสียอีก!” หลีเสี่ยวเถียนพูดอย่างสงสัย “ฉันไม่เคยคาดเดาปฏิกิริยาตอบสนองของเขาได้เลยสักครั้ง หรือว่านี่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวของคนที่ประสบควา
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 243
: ไม่มีปัญหา! ผมคอแข็งมาก! : ผมก็ดื่มได้เยอะ! : กลุ่มของพวกเราสามารถจัดการฟู่สือถิงคนเดียวได้ไม่มีปัญหาแน่นอน! ไมค์มองดูข้อความอันฮึกเหิมของทุกคนแล้วมีรอยยิ้มพึงพอใจ ทำไมเขาถึงใจดีเชิญฟู่สือถิงมาร่วมงานปาร์ตี้งั้นเหรอ? นี่ไงล่ะ จุดประสงค์ที่แท้จริงของเขา รังแกฉินอันอัน ก็เท่ากับรังแกเขาด้วย เห็นได้ชัดว่าเขาสู้ฟู่สือถิงไม่ได้ แต่เขามั่นใจว่าเรื่องดื่มเขาชนะฟู่สือถิงแน่! ……ตอนกลางคืน คุณนายใหญ่ฟู่ให้ฟู่สือถิงพาเสิ่นอวี๋ไปที่บ้านเดิมเพื่อทานอาหารเย็นด้วยกัน หลังจากที่ฟู่สือถิงพาเสิ่นอวี๋ไปที่บ้านเดิม ทุกคนก็เริ่มทานอาหารเย็น “คุณหมอเสิ่น ถ้าเธอว่าง มาได้บ่อย ๆ เลยนะ” คุณนายใหญ่ฟู่พูดพร้อมกับยิ้ม “ปกติสือถิงมักจะยุ่งมาก อาจไม่มีเวลาอยู่กับเธอมากเท่าไหร่” เสิ่นอวี๋พยักหน้า “ได้เลยค่ะ ขอเพียงคุณไม่รำคาญฉัน อย่างนั้นต่อจากนี้ฉันจะมาให้บ่อยขึ้นค่ะ” “ทำไมฉันต้องรำคาญเธอด้วยล่ะ? เธอยอดเยี่ยมขนาดนี้ ฉันชอบเธอมากเลยต่างหาก!” หลังจากทานอาหารเย็นอย่างมีความสุขแล้ว คุณนายใหญ่ฟู่เรียกฟู่สือถิงเข้ามาคุยในห้องตามลำพัง “สือถิง ลูกกับหมอเสิ่นเหมาะสมกันมาก ตอนนี้ลูกก็อายุไม่น
บทล่าสุด
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 960
ฉินอันอันที่นอนหลับเต็มอิ่มรู้สึกสดชื่น กระปรี้กระเปร่า แต่เพราะสายเรียกเข้านี้ทำให้ใจของเธอร้อนรนอีกครั้งหลังจากวางสายแล้ว เธอก็ได้รับที่อยู่ของมหาวิทยาลัยชิงซานที่รองประธานส่งมาต่อจากนี้เธอต้องจองตั๋วเครื่องบินแล้วรีบไปให้ทันขณะที่เธอกำลังเปิดแอปจองตั๋วเครื่องบินอยู่ จู่ ๆ หน้าจอโทรศัพท์ก็เด้งขึ้นมาเป็นโปรแกรมนาฬิกาปลุก ทำให้เธอเกือบจะปาโทรศัพท์ทิ้งเธอเอามือปิดหน้าอก หายใจเข้าลึก ๆทำไมต้องรีบร้อนขนาดนี้ด้วย?แค่การฝึกอบรมครั้งเดียว ถึงจะไปสายหน่อยก็ไม่เห็นเป็นไรสมัยเรียนเธอก็ไปสายตั้งบ่อย นี่เธอไม่ได้เป็นนักศึกษาแล้วนี่นาแถมนี่ก็ไม่ใช่การฝึกอบรมที่เธอสมัครเอง แค่ตอบตกลงว่าจะไปก็ถือว่าทำดีที่สุดแล้ว ทำไมต้องทำให้ตัวเองเครียดขนาดนี้ด้วย?คิดได้ดังนั้น เธอก็ล้มตัวนอนลงบนเตียง ตั้งใจจะนอนต่อสักหน่อยเธอเปิดโทรศัพท์ขึ้นมาส่งข้อความหาหลีเสี่ยวเถียน : เสี่ยวเถียน ฉันต้องออกไปธุระไกล ๆ ประมาณหนึ่งสัปดาห์ถึงจะกลับ สองวันนี้หลังจากที่ไปพบจิตแพทย์แล้ว อย่าลืมมาบอกฉันด้วยนะตอนนี้ยังเช้ามาก เธอคิดว่าหลีเสี่ยวเถียนคงยังนอนอยู่ ดังนั้นหลังจากส่งข้อความเสร็จแล้ว เธอก็วางโทรศัพท์ลง
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 959
“อันอัน คุณคงเหนื่อยมากเลย!” ป้าจางพูดกับเธอ “ฉันมาบอกคุณว่า ของขวัญที่เสี่ยวหานและรุ่ยลาได้รับวันนี้ ฉันเอาไปเก็บไว้ที่โกดังชั้นหนึ่งแล้วนะคะ”“ค่ะ พรุ่งนี้ฉันค่อยไปจัดการ” ฉินอันอันลูบศีรษะทุยของจื่อชิวเบา ๆ “ลูกรัก วันนี้สนุกไหมจ๊ะ? พอครบหนึ่งขวบเมื่อไหร่ แม่จะจัดงานวันเกิดให้ลูกนะ”ป้าจางพูดด้วยรอยยิ้ม “เวลาผ่านไปเร็วจริง ๆ แป๊บเดียวจื่อชิวก็ครึ่งขวบแล้ว!”“ค่ะ”“อันอัน รีบกลับห้องไปอาบน้ำพักผ่อนเถอะค่ะ! พรุ่งนี้ต้องกลับไปทำงานแล้ว!” ป้าจางเตือนฉินอันอันพยักหน้าแล้วเดินไปที่ห้อง เธอตั้งใจจะอาบน้ำก่อนนอน แต่พอเข้าไปในห้อง เตียงนอนขนาดใหญ่ดูเหมือนจะมีเวทมนตร์ดึงดูดเธอเธอมองไปที่เตียงแล้วล้มตัวนอนลง ตั้งใจจะพักสักหน่อย พอมีแรงแล้วค่อยลุกไปอาบน้ำ แต่หลังจากนอนลงไม่นาน เธอก็นอนหลับสนิทปกติแล้วเธอมีนิสัยชอบฝันร้าย ไม่ว่าจะพยายามปรับยังไงก็ปรับไม่ได้ ภาพที่เธอฝันถึงบ่อยที่สุดก็มีอยู่ไม่กี่อย่างอย่างแรกคือตอนที่พ่อเสียชีวิต พ่อจับมือเธออยู่ในห้อง ขอโทษเธอและขอให้เธอให้อภัย ก่อนที่เธอจะได้พูดอะไร พ่อก็สิ้นใจไปเสียก่อน กลายเป็นความเสียใจตลอดชีวิตของเธออย่างที่สองคือแม่ประสบอุบั
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 958
ตลอดชีวิตที่ผ่านมา อวิ๋นซื่อเจี๋ยไม่เคยกลัวอะไรเลยแต่ตอนนี้ เมื่อเขาเห็นใบหน้าเย็นชาและดุร้ายของฟู่สือถิง เขากลับรู้สึกกลัวเป็นครั้งแรก!รู้สึกว่าถ้าเขาทำให้ฟู่สือถิงโกรธมากขึ้นไปอีก เขาคงถูกทุบตีจนตายอยู่ที่นี่แน่ ๆคำพูดที่กำลังจะหลุดออกมาจากปากถูกกลืนลงไปอย่างยากลำบากเขาทำพลาดไป! ประเมินอารมณ์ของฟู่สือถิงผิดถนัด! เขาไม่ควรมาที่นี่อย่างประมาทเช่นนี้ตอนนี้เขาอยากแค่หนีรอดออกไปให้ได้“ป้าหง! กระดูกซี่โครงผมหัก! รีบโทรเรียกรถพยาบาลให้ผมหน่อย!” เขาไม่กล้าพูดกับฟู่สือถิง จึงตะโกนเรียกป้าหงเสียงดังป้าหงเห็นเขาเลือดอาบ นอนอยู่บนพื้นและกระตุกเกร็งอย่างควบคุมไม่ได้ ด้วยความตกใจ เธอรีบคว้าโทรศัพท์เพื่อโทรแจ้งเหตุฉุกเฉิน“ป้าหง อย่าใจอ่อนกับพวกกากเดนประเภทนี้!” ฟู่สือถิงตะโกนห้ามป้าหงได้สติกลับคืนมาทันที “คุณผู้ชาย สั่งให้บอดี้การ์ดจับเขาโยนออกไปเถอะค่ะ! ต่อไปนี้ฉันจะไม่ให้เขาก้าวเข้ามาในบ้านอีกเด็ดขาด!”ฟู่สือถิงส่งสัญญาณให้บอดี้การ์ด บอดี้การ์ดจึงคว้าแขนอวิ๋นซื่อเจี๋ยแล้วลากเขาออกไปฟู่สือถิงมองดูสภาพที่ยับเยินของอวิ๋นซื่อเจี๋ย สั่งบอดี้การ์ดเสียงเย็นเยียบว่า “เอาตัวไปทิ้งให้ไ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 957
เพื่อนร่วมงานได้รับข้อความแล้วตอบกลับทันทีว่า “ทราบแล้วเปลี่ยน! ลงมือเลย!”ประมาณห้านาทีต่อมา เสียงต่อยตีและเสียงร้องโหยหวนของผู้ชายดังมาจากนอกบ้าน!ป้าหงได้ยินเสียงดังนั้นจึงรีบวิ่งออกมาดูเห็นบอดี้การ์ดสองคนกำลังทำร้ายร่างกายผู้ชายคนหนึ่ง จึงถามว่า “เกิดอะไรขึ้น? คนคนนี้เป็นใคร?”“ป้าหง คนคนนี้แหละคือนักถ้ำมองเมื่อคืน! เขาทำตัวลับ ๆ ล่อ ๆ อยู่แถวกำแพง ถึงแม้เขาไม่ได้คิดจะทำเรื่องไม่ดี แต่ก็ต้องจัดการเขาซะ!” บอดี้การ์ดคนหนึ่งหยุดมือ แล้วอธิบายให้ป้าหงฟัง “ไม่งั้นเขาจะมาทุกวัน เจ้านายต้องไม่พอใจแน่ ๆ”“อ้อ…” ป้าหงมองดูชายวัยกลางคนคนนั้นที่กำลังนอนอยู่บนพื้นอย่างระมัดระวัง“ป้าหง จำผมได้ไหม?” ชายวัยกลางคนคนนั้นเงยหน้าขึ้น สะบัดผมที่หน้าผากออก ดวงตาที่เฉียบคมและแดงก่ำจ้องมองป้าหงอย่างตรงไปตรงมาบอดี้การ์ดได้ยินชายวัยกลางคนคนนั้นพูดกับป้าหง จึงหยุดทำร้ายเขาทันทีคนคนนี้รู้จักกับป้าหงงั้นเหรอ? ถ้ารู้จักป้าหงทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก?“คุณคือ…” แสงสลัวทำให้ป้าหงมองใบหน้าของเขาไม่ชัด จึงจำไม่ได้เลยแม้แต่น้อย“คุณอาจจะจำผมไม่ได้ ผมเคยทำงานที่บ้านเดิมกับคุณ” อวิ๋นซื่อเจี๋ยยิ้มแล้วลุกขึ้นจ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 956
ฟู่สือถิงจ้องมองภาพถ่ายของชายวัยกลางคนอีกครั้ง แต่จนแล้วจนเล่าก็ยังไม่เข้าใจเขาไม่เคยเห็นคนคนนี้มาก่อนอาจเป็นไปได้ว่าชายคนนี้มีปัญหาทางจิต จึงมาปรากฏตัวอยู่ใกล้บ้านเขาเมื่อคืนแล้วฉีกยิ้มใส่ฟู่สือถิงขยำกระดาษทิ้งลงถังขยะ เดินเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็วแล้วปิดประตูในครัว ป้าหงเห็นฟู่สือถิงขึ้นไปชั้นบนแล้ว จึงรีบโทรหาป้าจาง“ได้ยินว่าคุณผู้ชายกับจิ้นซือเหนียนทะเลาะกัน” ป้าจางกล่าว “แต่ไม่ใช่เขาที่เริ่มก่อน ทะเลาะกันเสร็จแล้วทั้งคู่ก็แยกย้ายกันไป”ป้าหง “อ๋อ มิน่าล่ะถึงได้กลับมาเร็วขนาดนี้”“คุณผู้ชายอารมณ์เป็นยังไงบ้าง?” ป้าจางถามด้วยความเป็นห่วง“ไม่ค่อยดี แต่ก็ยังพอถูไถ” ป้าหงถามต่อ “วันนี้เขาอยู่กับลูก ๆ แล้วเป็นยังไงบ้าง?”ป้าจางหัวเราะทางโทรศัพท์ “วันนี้เขาไม่ได้อยู่คลุกคลีกับเด็ก ๆ หรอก เขาคอยต้อนรับแขกในงานทั้งวัน อันอันเป็นคนกำชับให้เขาคอยอยู่กับแขก”ป้าหงหน้าแดง “ดูเหมือนว่าทั้งคู่จะดูใกล้ชิดกันมากขึ้นนะ”“ใช่! ดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ของทั้งคู่จะดีขึ้นกว่าเดิมมากแล้ว หวังว่าต่อไปจะไม่ทะเลาะกันอีก” ป้าจางพูดด้วยความเป็นห่วง “ไม่งั้นลูก ๆ ทั้งสามคนคงน่าสงสารมาก”“อืม ฉั
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 955
ฉินอันอันรู้ดีว่าฟู่สือถิงและจิ้นซือเหนียนมีความสัมพันธ์ที่ไม่ค่อยดีนัก ดังนั้นเมื่อเห็นทั้งสองคนยืนอยู่ด้วยกัน เธอจึงรู้สึกแปลก ๆ“ไม่ได้คุยอะไรกันหรอก” ฟู่สือถิงมองจิ้นซือเหนียนอย่างเย็นชา ตอบฉินอันอัน “จิ้นซือเหนียนแค่เป็นห่วงความสุขของคุณ เลยเตือนผมให้ออกกำลังกายมากขึ้นหน่อย”“พวกคุณนี่ลามกกันจริง ๆ!” ฉินอันอันหน้าแดง เดินหนีไปด้วยความโกรธจิ้นซือเหนียนเห็นฉินอันอันโกรธ ความสงบสุขบนใบหน้าของเขาก็หายไป “ฟู่สือถิง คุณนี่มันไร้ยางอายจริงๆ!”ฟู่สือถิงพูดอย่างไม่รีบร้อน “ผมว่าคุณนั่นแหละที่ไร้ยางอาย ผู้ชายจะไหวหรือไม่ไหว ไม่ได้อยู่ที่ปาก ไม่ต้องทำมาเป็นห่วงหรอกว่าผมจะไหวหรือไม่ไหว รีบไปหาผู้หญิงสักคนมาพิสูจน์ว่าคุณไม่ได้ด้อยเรื่องนี้ให้ได้ก่อนเถอะ”จิ้นซือเหนียนโกรธจนเดินหนีไปดื้อ ๆ!“คุณตายแน่” ไมค์พูดกับฟู่สือถิง “เดี๋ยวถ้ารุ่ยลารู้ว่าคุณทำให้จิ้นซือเหนียนโกรธ เธอก็จะพาลมาโกรธคุณอีก!”ฟู่สือถิงปวดหัวทันทีเขาไม่สามารถตามจิ้นซือเหนียนกลับมาได้แต่เขาก็ไม่อยากทำให้รุ่ยลาโกรธ“ผมมีวิธีหนึ่ง” ไมค์คิดแผนขึ้นมาทันที “คุณกลับไปก่อน แบบนี้รุ่ยลาก็จะไม่โกรธคุณ”ฟู่สือถิงขมวดคิ้วเข
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 954
“คุยอะไร ตอนนี้ไม่สะดวกคุยเหรอ?” เธอโพล่งถามออกไป ทั้งที่ในใจรู้ดีอยู่แล้วความเข้าใจผิดระหว่างเธอกับเขานั้นได้คลี่คลายไปแล้ว สิ่งที่เขาต้องการคุยก็คือการขอโอกาสอีกครั้งจากเธอครั้งก่อนเธอปฏิเสธเขาไปอย่างสุภาพ ตอนนี้เธอก็ยังไม่สามารถตอบตกลงได้ไม่ใช่ว่าเธอเกลียดเขา แต่เธอรู้สึกว่าตัวเองยังไม่หนักแน่นพออีกทั้งตอนนี้ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาก็ดีอยู่แล้ว ต่างคนต่างให้เกียรติซึ่งกันและกัน ไม่ได้สนิทสนมหรือห่างเหินเกินไป แบบนี้ก็ดีอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ?“คุยตอนนี้คงไม่ได้ผลหรอก” เพียงแค่ดูสีหน้าของเธอก็เดาได้แล้วว่าเธอคิดอะไรอยู่“คุณคิดว่าพอกลับมาจากต่างเมือง พอคุยกันแล้วจะได้ผลเหรอ?” ฉินอันอันถามอย่างไม่เข้าใจ “คุณจะไปนานแค่ไหน?”“หนึ่งอาทิตย์”“อ๋อ งั้นอีกหนึ่งอาทิตย์ค่อยว่ากันใหม่!” เธอก้มหน้าลง มองไปที่มือของเขาที่กำลังจับแขนเธออยู่ “คุณเพิ่งเล่นไพ่เสร็จ ยังไม่รีบไปล้างมืออีก?”เธอรู้สึกว่ามือเขาสกปรกเขาอึ้งไปเล็กน้อย ก่อนจะดึงเธอไปที่ห้องน้ำ “งั้นเราไปล้างมือด้วยกัน!”ทั้งสองคนเดินผ่านห้องจัดเลี้ยงไปท่ามกลางสายตาของผู้คนมากมาย“คุณสังเกตไหมว่าวันนี้ความสัมพันธ์ของพวกเขาสองค
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 953
เสี่ยวตง “พ่อเธอยังไม่มาอีกเหรอ?”รุ่ยลา “มาแล้ว! ตอนนี้ก็ยังอยู่ในห้องจัดเลี้ยง!”เสี่ยวตงขมวดคิ้ว มองไปรอบ ๆ“พ่อเธอคนไหนล่ะ? ทำไมเขาไม่เห็นมาเล่นกับพวกเธอเลย? เขาขี้เกียจทำงานใช่ไหม? เลยทำให้แม่เธอไม่ยอมคบกับเขา และทำให้พวกเธอไม่ชอบเขาด้วยใช่ไหม?” เสี่ยวตงคิดไปเรื่อยเปื่อยรุ่ยลาตกใจ แต่เธอก็ไม่ยอมบอกความจริงกับเสี่ยวตง “พ่อฉันเปล่าขี้เกียจทำงานซะหน่อย! ฉันไม่บอกหรอกว่าพ่อเป็นใคร พี่บอกว่าพี่เก่งกว่าพี่ชาย งั้นพี่ก็ไปหาเองสิ!”ไมค์หัวเราะ “เสี่ยวตง ทำไมเธอดูอยากรู้จังเลยล่ะว่าพ่อของเสี่ยวหานกับรุ่ยลาเป็นใคร?”เสี่ยวตง “ผมก็แค่อยากรู้! แม่ผมบอกว่าพ่อของเสี่ยวหานก็คือฟู่สือถิง แต่พ่อผมบอกว่าไม่ใช่ พวกเขาทะเลาะกันเรื่องนี้หลายครั้งแล้ว”ไมค์หัวเราะจนท้องคัดท้องแข็ง “งั้นเธอเชื่อแม่หรือว่าเชื่อพ่อล่ะ?”“ผมเชื่อพ่อ เพราะพ่อผมดีกับผมมากกว่า” เสี่ยวตงพูดอย่างมั่นใจ “ถ้าพ่อของเสี่ยวหานเป็นฟู่สือถิงจริง ๆ เสี่ยวหานคงไม่เมินพ่อของเขาแบบนั้นแน่! ฟู่สือถิงน่ะเก่งมากเลย! เขาเป็นไอดอลของผม!”เสี่ยวหานได้ยินที่เสี่ยวตงพูดก็ไม่สนใจที่จะโต้เถียง เดินออกไปเงียบ ๆไม่นาน เสียงเปียโนอันไพเราะ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 952
เสียงหัวเราะดังขึ้นจากกลุ่มคนรอบข้าง “ผู้ช่วยของคุณฟู่ไปเอาเงินสดมาแล้วล่ะครับ ดูเหมือนวันนี้คุณฟู่จะตั้งใจจะทุ่มสุดตัวเลยนะ!” ทุกคนหัวเราะคิกคักใบหน้าของฉินอันอันขึ้นสีเล็กน้อย ไม่คิดว่าฟู่สือถิงจะพยายามขนาดนี้เพื่อสร้างความบันเทิงกับแขก“พวกคุณอย่าเล่นกันจริงจังเกินไปนะคะ” เธอเตือน“อันอัน เพิ่งเริ่มเองนะ คุณก็เริ่มห่วงกระเป๋าเงินของคุณฟู่แล้วเหรอ?” เสียงหัวเราะดังขึ้นอีกครั้งฟู่สือถิงมองเธอด้วยแววตาสนใจ แล้วถามว่า “หรือว่าคุณจะมานั่งข้าง ๆ คอยเป็นที่ปรึกษาให้ผมดีล่ะ?”ฉินอันอันหลบสายตาที่ลึกซึ้งของเขา แล้วพูดกับคนอื่น ๆ ว่า “พวกคุณเล่นกันเต็มที่เลยค่ะ ไม่ต้องไว้หน้าเขาหรอก”พูดจบเธอก็อุ้มลูกเดินออกไปเฮ่อจุ่นจือถือจานอาหารเดินมาจากโซนบุฟเฟ่ต์“อันอัน อย่าห่วงพี่สือถิงเลย เขาไม่ล้มละลายหรอก”ฉินอันอันแก้ตัวเสียงแข็ง “ฉันไม่ได้ห่วงเขา”“แล้วทำไมเมื่อกี้พวกเขาถึงหัวเราะกันเสียงดังขนาดนั้นล่ะ?” เฮ่อจุ่นจือพูดแทงใจดำเธออย่างไม่ไว้หน้า “เมื่อกี้หลีเสี่ยวเถียนพูดอะไรกับคุณตอนอยู่ข้างนอกบ้างเหรอ? หรือว่าพูดถึงเรื่องเมื่อคืนของพวกเรา?”เฮ่อจุ่นจือรู้สึกอายเล็กน้อยเกี่ยวกับเรื่อง
