Share
บทที่ 229
Related chapter
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 230
‘หรือว่าที่บ้านยังมีเด็กอีกคน’? ฟู่สือถิงอ้าปากค้าง! เขาเดินออกจากห้องและเห็นร่างเล็ก ๆ ของรุ่ยลาอยู่อีกฟากหนึ่งของบันไดกำลังร้องไห้! ‘ลูกสาวของฉินอันอัน!’ ‘ไร้สาระน่า!’ ‘ลูกสาวของเธอมาตั้งแต่เมื่อไหร่?’ ทำไมเขาถึงไม่รู้เลย! ระบบรักษาความปลอดภัยที่ทันสมัยที่สุดของบ้านหลังนี้ช่วยอะไรเขาไม่ได้เลยเหรอ? อ้าว! จู่ ๆ เขาก็จำได้ว่าระบบเครือข่ายที่บ้านเพิ่งซ่อมไปเมื่อสองชั่วโมงที่แล้ว รุ่ยลาสะพายกระเป๋ารูปทรงกระต่าย ในมือถือตุ๊กตากระต่าย และอีกมือข้างกำลังจับราวบันได ร้องไห้พลางเดินลงไปชั้นล่างช้า ๆ ฟู่สือถิงเดินตามเธอไป แต่เธอไม่ได้สังเกตเห็น สาวใช้ของตระกูลยืนอยู่หน้าบันไดชั้นหนึ่งต่างมองเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่จู่ ๆ ก็ปรากฏตัวออกด้วยสีหน้าตกตะลึง! “ฮือ ฮือ ฮือ...แม่กลับไปแล้วแน่เลย...หนูร้องไห้ดังขนาดนี้...แม่ยังไม่มาหาอีก...ฮือ!” เสียงร้องของรุ่ยลาเหมือนเสียงรถไฟที่กำลังเคลื่อนที่ เสียงดังเป็นจังหวะพักหนึ่ง “หนูน้อย เธอเป็นลูกสาวของฉินอันอันใช่ไหมจ้ะ?” ป้าจางเดินไปหารุ่ยลาแล้วอุ้มเธอลงไปชั้นล่าง ดวงตาของรุ่ยลาแดงก่ำ เธอเม้มปากเล็ก “แม่กับพี่ของหนูไปแล้วใช่ไห
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 231
“ทำไมใจร้ายขนาดนี้?! แม่สอนหนูอยู่แล้วว่าให้เคาะประตูเวลาเข้าบ้านคนอื่น! แต่แม่ไม่ได้บอกให้เคาะประตูเวลาเข้าบ้านคนชั่ว!” รุ่ยลาจ้องเธอด้วยดวงตาที่โตใสพลางตะโกนดังกว่าเขา เหมือนว่าเขากำลังแข่งว่าเสียงของใครดังและมีพลังมากกว่า ฟู่สือถิงกัดฟัน ‘คนชั่ว?’ ‘ใครสอนให้พูดคำนี้?’ “หนูไม่อยากมาบ้านคุณหรอก! หนูจะไปแล้ว!” รุ่ยล่าโมโห พลันลุกจากโซฟา ถือตุ๊กตากระต่ายไว้ในมือแล้วเดินไปที่ประตู!……ที่โรงพยาบาล หลังจากที่ฉินอันอันตรวจร่างกายเสร็จ เธอก็บอกให้ไมค์ช่วยโทรหาจางหยุน โทรศัพท์มือถือของเธอแบตเตอร์รี่หมด เธอต้องโทรบอกแม่ว่าเธอปลอดภัยแล้ว ไมค์หยิบโทรศัพท์ของเขาออกมายื่นให้เธอ เมื่อโทรออก ก็มีคนรับสายอย่างรวดเร็ว ฉินอันอันยิ้มและพูดว่า “แม่ อันอันนะ หนูไม่เป็นไรค่ะ เมื่อวานหนูง่วงก็เลยหลับไป ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ ตอนนี้หนูอยู่กับไมค์และเสี่ยวหาน เดี๋ยวก็กลับบ้านแล้วค่ะ” จางหยุน “ดีเลย งั้นแม่จะไปทำกับข้าวเดี๋ยวนี้แหละ” ฉินอันอัน “โอ้ แม่ รุ่ยลาล่ะคะ? ฉันคิดถึงเธอจัง อยากได้ยินเสียงเธอ” จางหยุนตกใจมาก “ไมค์พารุ่ยลาไปหาลูกนี่นา! รุ่ยลาไม่ได้อยู่กับลูกเหรอ?!” สีหน้าของฉิ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 232
ครึ่งชั่วโมงต่อมา ฉินอันอันไปถึงบ้านตระกูลฟู่ เธอตรงเข้าไปห้องรับแขกทันทีโดยที่ไม่มีใครเข้ามาขวาง แต่ในห้องรับแขกกลับไม่มีใครเลย ฉินอันอันตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง “รุ่ยลา!” เธอตะโกน ผ่านไปครู่หนึ่ง เสียงหวานของรุ่ยลาก็ดังขึ้น “แม่! หนูอยู่นี่ค่ะ! แม่มาช่วยหนูเร็วเข้า! ไอ้ห่วยนี่มันจะตีหนู! ฮือฮือ!” ฉินอันอันเดินไปตามทางของเสียง ห้องรับประทานอาหาร รุ่ยล่าซ่อนตัวอยู่ใต้โต๊ะอาหารด้วยท่าทางหวาดกลัวและวิตกกังวล หลังจากเห็นฉินอันอัน เธอก็ผ่อนคลายลง “รุ่ยลา! ทำไมลูกถึงไปซ่อนอยู่ใต้โต๊ะล่ะ? รีบออกมาเร็ว!” ฉินอันอันเดินไปที่โต๊ะอาหารแล้วนั่งยอง ๆ ดึงลูกสาวของเธอออกมา รุ่ยลาโผตัวเข้าไปในอ้อมแขนของฉินอันอันด้วยดวงตาสีแดงพลางฟ้องเธอ “เขาจะตีหนูค่ะ ฮือฮือฮือ! หนูกลัว...หนูก็เลยไปแอบ! โชคดีที่หนูวิ่งเร็ว เขาถึงจับไม่ได้...ถ้าเขาจับได้ เขาจะต้องตีหนูจนตายแน่ ๆ เลยค่ะ!” แน่นอนว่าฉินอันอันไม่เชื่อสิ่งที่ลูกสาวของเธอพูด ‘ฟู่สือถิงจะตีเด็กได้ยังไง?’ ‘เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่ารุ่ยลาป็นลูกสาวของเขา’ “รุ่ยลา คุณลุงไม่ตีหนูหรอก” ฉินอันอันโน้มน้าว ฟู่สือถิง “เมื่อกี้ผมจะตีเธอจริง ๆ”
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 233
“ช่วงนี้คุณยุ่งอะไรนัก?” เขามองเธอด้วยสายตาเร่าร้อน หลังจากที่ฉินอันอันทำแผลให้เขาเสร็จแล้ว เธอก็หันหลังกลับไปเก็บกล่องยา เธอตอบสั้น ๆ “ยุ่งเรื่องงานค่ะ” “คุณโกหก ถ้าคุณยุ่งเรื่องงาน ทำไมไม่ไปบริษัทล่ะ?” ฟู่สือถิงนั่งตัวตรง ฝ่ามือใหญ่จับแขนเธอไว้ “ตอนนี้คุณทำตัวแปลก ๆ ผมตามไม่ทัน” ฉินอันอัน “แล้วทำไมคุณถึงต้องถามฉันให้ทันด้วยล่ะ? ฟู่สือถิง ฉันขอบคุณคุณมากเลยนะ ที่ช่วยฉันไว้เมื่อคืนนี้ ฉันสามารถเลี้ยงข้าวคุณได้...หรือจะให้ธงอีกอันคุณก็ได้” ฟู่สือถิงปล่อยแขนของเธอแล้วพูดด้วยความตกใจ “ผมไม่ได้ช่วยคุณเพราะผมอยากได้คำว่าขอบคุณ พาลูกสาวของคุณกลับไปเถอะ! และลูกชายตัวแสบของคุณ วันนี้เขาแฮกระบบไฟฟ้ากับอินเทอร์เน็ตอยู่ที่ประตูหน้าบ้านผม ถ้าคุณไม่อบรมสั่งสอนเขาอีก ผมจะสั่งสอนให้เอง!” ฉินอันอันขอโทษ “ขอโทษค่ะ กลับไปฉันจะสั่งสอนเขาอย่างดีเลย ฉันสัญญาว่าจะไม่ให้เกิดเรื่องแบบนี้อีก” ฉินอันอันวางกล่องยากลับที่เดิม และอุ้มรุ่ยลา เตรียมออกเดินทาง “ฉินอันอัน!” ฟู่สือถิงก้าวเข้ามาหาเธอแล้วยื่นกล่องกล่องหนึ่งให้เธอ “สุขสันต์วันเกิดนะ” ฉินอันอันลดเปลือกตาลงมองกล่องที่เขายื่นให้ ถึงจะไม่รู้
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 234
เสี่ยวหานมองใบหน้าเล็ก ๆ ที่ไร้เดียงสาของน้องสาว และทำลายจินตนาการของเธอ “สาเหตุที่คนชั่วเป็นคนชั่วก็เพราะพวกเขาสามารถรักผู้หญิงได้หลายคนในเวลาเดียวกัน อย่าหลงกลฟู่สือถิงคนใจร้ายนั่นเด็ดขาด” รุ่ยลารู้สึกผิดหวัง เธอไม่กล้าบอกพี่ชายว่า ถึงแม้ฟู่สือถิงจะเป็นคนเลว แต่เธอก็ถูกเขาดึงดูดโดยไม่รู้ตัว ...... หลังอาหารเย็น ฉินอันอันเรียกเสี่ยวหานไปคุยที่ห้องเป็นการส่วนตัว “เสี่ยวหาน ลูกรู้ใช่ไหมว่าแม่จะพูดเรื่องอะไร?” เสี่ยวหานก้มศีรษะลงและไม่พูดอะไร “ก่อนหน้านี้ลูกสัญญากับแม่ว่ายังไง? ลูกบอกว่าจะไม่ทำให้ฟู่สือถิงโกรธอีก แต่ลูกกลับทำไม่ได้” ฉินอันอันรู้สึกเสียใจ “แม่รู้ว่าวันนี้ลูกทำเพื่อต้องการตามหาแม่ แต่ลูกจะใช้วิธีนี้ไม่ได้...” “ผมขอโทษครับแม่” เสียวหานเงยหน้าขึ้นและขอโทษ “ต่อไปผมจะไม่ทำแบบนี้แล้ว” “เสี่ยวหาน ฟู่สือถิงไม่ใช่คนที่จะไปยุ่งด้วยง่าย ๆ อย่างที่ลูกเห็น แม่หย่ากับเขาแล้ว ถ้าวันหนึ่งเขาไม่รักแม่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว ลูกไปยุ่งกับเขาอีก เขาคงไม่ปล่อยให้เราออกมาง่าย ๆ หรอก...แม่แค่อยากมีชีวิตที่สงบสุขกับลูก รุ่ยลาแล้วก็คุณยายแค่นั้นเอง” “เข้าใจแล้วครับ” เสี่ยวหานก้มศี
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 235
ถ้าฉินอันอันสำนึกได้ เธอควรจะวางสายโทรศัพท์ทันที ตามที่คาดไว้ จู่ ๆ ฉินอันอันก็ได้สติเมื่อได้ยินเสียงขอเสิ่นอวี๋ “ฉันขอโทษที่รบกวนเวลาเดทของคุณ ฉันจะรับของขวัญชิ้นนี้ไว้และฉันจะไม่คืนของขวัญให้ และต่อไปก็ไม่ต้องให้ของอะไรฉันอีกแล้ว” พูดจบ เธอก็วางสายโทรศัพท์ไปโดยไม่รอคำตอบจากเขา ฟู่สือถิงฟังเสียงโทรศัพท์ตัดสสาย เขารู้สึกเหมือนถูกกรีดที่หัวใจ มันทั้งชาและเจ็บปวดอย่างมาก “สือถิง ฉันได้ยินมาว่าเมื่อวานฉินอันอันขังตัวเองอยู่ในรถ เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ?” เสิ่นอวี๋เริ่มถาม “อืม” ฟู่สือถิงไม่สนใจและไม่อยากพูดเรื่องฉินอันอันกับเธอ “คุณบอกว่ามีหมอมาแนะนำให้ผม ใครเหรอ?” เสิ่นอวี๋หยิบนามบัตรออกจากกระเป๋าของเธอแล้วยื่นให้เขา “ฉันได้สอบถามมาแล้ว หมอคนนี้เป็นจิตแพทย์ที่มีชื่อเสียงในประเทศเอ สามารถนัดหมายเธอได้จนถึงปีหน้า ฉันอาศัยเส้นสายของฉันเพื่อทำนัดให้คุณในเช้าวันพุธ คุณลองพาอิ๋นอิ๋นไปหาดูนะคะ” ฟู่สือถิงเหลือบมองนามบัตรและเห็นว่าเป็นจิตแพทย์คนเดียวกับที่หมอประจำตระกูลของเขาแนะนำให้ ...... คฤหาสน์สตาร์ริเวอร์ ฉินอันอันออกมาจากห้องอาบน้ำแล้วเดินไปที่ห้องของเด็ก ๆ รุ่ยลากำลังดู
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 236
เสี่ยวหานปรับแสงโคมไฟข้างเตียงให้สว่างขึ้น สิ่งที่เทออกมาจากกล่องคือซีดีกับกระดาษแผ่นหนึ่ง รุ่ยลาเปิดกระดาษและจ้องไปที่ข้อความในนั้น เธอพยายามอ่านอยู่หลายครั้งแล้วส่งให้พี่ชายของเธอ “พี่คะ ข้างในเขียนว่าอะไรเหรอคะ? หนูอ่านไม่ออกค่ะ” เสี่ยวหานเหลือบมองเขาแล้วพูดด้วยท่าทางนิ่ง ๆ “ฉันก็อ่านไม่ออกเหมือนกัน” ยังไงเขาก็เป็นแค่เด็กอนุบาล ข้อความพวกนี้ยากสำหรับเขา เพราะมีคำศัพท์เฉพาะมากมาย "แล้วนั่นคืออะไรคะ?” รุ่ยลาหยิบซีดีขึ้นมาแล้วมองจากด้านหนึ่งไปอีกด้านหนึ่ง ไม่รูปภาพหรือคำพูดอยู่บนแผ่นซีดีเลย เสี่ยวหานเห็นซีดีแล้วเริ่มสงสัย แต่ตอนนี้เขาไม่มีดน๊ตบุ๊คจึงไม่สามารถตรวจสอบได้ “พี่ต้องเอามันไปใส่ในโน้ตบุ๊กก่อนถึงจะดูได้ใช่ไหมคะ?” รุ่ยลามีความคิดหนึ่งเกิดขึ้น “เรายืมโน้ตบุ๊กจากลุงไมค์ได้นี่คะ!” เสี่ยวหานมองแววตาที่ประกายแวววาวของน้องสาว “หนูจะไปยืมเองค่ะ! เดี๋ยวแม่โกรธพี่อีกถ้ารู้ว่าพี่เล่นโน้ตบุ๊ก!” รุ่ยลาพูดแล้ววิ่งไปที่ประตู เสี่ยวหานกลัวว่าเธอจะถือโน้ตบุ๊กไม่ไหว จึงรีบไล่ตามเธอไปทันที คืนนี้ไมค์ไม่ได้ไปคลับ ถ้าไปทั้งสภาพใบหน้ามีรอยช้ำทุกคนคงตกใจ เสี่ยวหานแล
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 237
ถ้าเธอรู้ว่ามีสองสิ่งนี้อยู่ข้างใน เธอคงไม่เสี่ยงเอากล่องนี้กลับมา อย่างไรก็ตาม นับว่าคงยากมากที่จะเอาไปคืนโดยไม่มีใครสังเกตเห็น ถ้าไม่มีเรื่องบังเอิญ เธอคงไม่กล้าไปบ้านพ่อจอมวายร้ายคนนั้นอีก ‘ช่างเถอะ! เก็บกล่องนี้ไว้ใต้เตียงก่อนแล้วกัน!’ ก็แค่ซีดีกับกระดาษแผ่นหนึ่ง ไม่ใช่ของสำคัญอะไรหรอก หลังจากที่เสี่ยวหานคืนโน๊ตบุ๊ค เขาก็กลับเข้าไปในห้อง รุ่ยลาผล็อยหลับไปแล้ว ในอีกห้องหนึ่ง ฉินอันอันนอนไม่หลับ อาจเป็นเพราะในระหว่างวัน เธอนอนมากเกินไป ตอนนี้เธอจึงตื่นตัวอย่างมาก คนตื่นตัวถ้าไม่มีอะไรทำก็จะเกิดความคิดฟุ้งซ่านได้ง่าย อย่างเช่น ตอนนี้เธอกำลังคิดถึงฟู่สือถิงอย่างบ้าคลั่ง ในสมองมีแต่ใบหน้าหล่อเหลาของเขา ในลมหายใจมีแต่กลิ่นกายของเขา เธอยังจำความรู้สึกและความอบอุ่นของผิวสัมผัสของเขาได้ ถ้าเมื่อคืนไม่มีเขา เธอคงตายหรือไม่ก็นอนอยู่ในห้องไอซียูไปแล้ว มีหลายอย่างที่เธออยากพูดแต่ก็ไม่กล้า เขาไม่ใช่สามีของเธอแล้ว เขามีอิ๋นอิ๋นในใจ และมีเสิ่นอวี๋อยู่ข้างกาย เธอเป็นแค่อดีตภรรยาของเขา ความสัมพันธ์ของพวกเขาไม่มีวันย้อนกลับมาได้ น้ำตาของเธอไหลออกมาจากหางตา เธอหลั
Latest chapter
