บทที่ 159

เธอเคยคิดถึงความเป็นไปได้หลายอย่าง แต่เธอไม่เคยคิดเลยว่าศัตรูหัวใจจะเป็นคนสติไม่สมประกอบ

อาจจะเพราะเหตุผลนี้รึเปล่า ที่ทำให้ฟู่สือถิงไม่ยอมพูดถึงเรื่องนี้กับเธอ?

ฉินอันอันเดินไปที่โซฟาอย่างหดหู่และนั่งลง เธอยกมือขึ้นมาปิดหน้า ไม่สามารถจะเข้าใจเรื่องราวได้

“อันอัน เป็นอะไรไป?” จางหยุนเดินไปนั่งข้างลูกสาวและถาม

“ลูกรู้จักเธอเหรอ? เพราะว่าที่ลูกพูดออกมาเมื่อครู่มันแปลกมาก”

ฉินอันอัน “แม่คะ ตอนนี้หนูปวดหัว ขอหนูอยู่คนเดียวเถอะ”

จางหยุน “ได้ แม่จะไปทำความสะอาดห้องพักแขก”

ฉินอันอันคว้าแขนแม่ของเธอ “แม่คะ ไม่ต้องหรอก เธอรู้จักกับฟู่สือถิง พวกเขาสนิทสนมกัน… เดี๋ยวหนูจะส่งเธอกลับไป”

จางหยุนตกตะลึง

ฟู่สืออิ๋นเองก็สีหน้าเปลี่ยน

เมื่อเธอได้ยินคำว่า “ฟู่สือถิง” เธอก็หวาดกลัวขึ้นมาทันที

เธอร้องไห้อีกครั้งและส่ายหัวไปด้วย

จางหยุนจับมือเธอไว้และพยายามปลอบ “ไม่ต้องกลัว หนูรู้จักฟู่สือถิงไหม?”

ฟู่สืออิ๋นส่ายหัวอย่างแรง

หากว่าไม่ส่ายหน้าปฏิเสธ ก็จะโดนส่งกลับไป

หากว่าโดนส่งกลับไป ก็จะโดนเปิดสมอง

เธอไม่ต้องการแบบนั้น

เธอยอมอยู่ในที่ซึ่งไม่คุ้นเคยนี่เลยยังดีกว่ากลับไปโดนผ่าตัด

ฉินอันอันมอง