อาถรรพ์สวาทสระบัว (1/5)

 

หมู่บ้านบัวงามเป็นหมู่บ้านที่อยู่ห่างไกล คนที่จะผ่านหมู่บ้านนี้ส่วนมากจึงเป็นนักเดินทางหรือนักท่องเที่ยว ที่มาแวะชมสระบัวก่อนจะเดินทางไปเที่ยวชมป่าที่มีลานกางเต็นท์ชมวิวที่อยู่ลึกเข้าไปใกล้กับเขตป่าสงวน

นักท่องเที่ยวแวะมาถ่ายรูปสระบัวแล้วก็ผ่านหมู่บ้านไปเป็นเรื่องปกติที่เห็นได้อยู่บ่อยครั้ง แต่นักท่องเที่ยวที่จะมาพักที่หมู่บ้านนั้นไม่ค่อยมีให้เห็น

“ผมอยากพักทำสารคดีที่หมู่บ้านนี้พอจะมีห้องเช่าหรือโฮมสเตย์หรือเปล่าครับ”

ประโยคนั้นทำให้หลายคนมองเขาด้วยความสนใจ เป็นเวลานานหลายเดือนแล้วที่หมู่บ้านไม่มีนักท่องเที่ยวมาขอพักจึงทำให้ชาวบ้านตื่นเต้นมาก

“มีจ้า เรามีโฮมสเตย์ให้พักอยู่กับชาวบ้าน” หญิงวัยกลางคนพูดแล้วเดินพาหนุ่มหล่อจากเมืองกรุงไปที่ทำการผู้ใหญ่บ้าน

เมื่อไปถึง ‘คเชนทร์’ ก็ยกมือไหว้ทักทายผู้ใหญ่บ้านและภรรยา คนที่พามาก็แนะนำเขาให้ทั้งคู่รู้จัก

“นี่นักท่องเที่ยว เขาจะมาพักที่หมู่บ้านเพื่อทำสารคดี” หญิงวัยกลางคนที่ชอบใส่ใจเรื่องของคนอื่นบอกแล้วนั่งรอฟังไม่ยอมไปไหน

ผู้ใหญ่บ้านมองหน้าภรรยาแล้วพยักหน้าให้อย่างรู้กัน จากนั้นเธอก็เดินไปหยิบสมุดที่พักมาให้แก่ผู้ใหญ่บ้านเพื่อดูว่าตอนนี้ถึงคราวบ้านหลังไหนที่จะได้ต้อนรับชายหนุ่มคนนี้

“บงกชเอ๊ย เอาน้ำมาต้อนรับแขกหน่อย”

“จ้าพ่อ” เสียงหวานที่ดังมาจากในบ้านทำให้หนุ่มเมืองกรุงสนใจมิใช่น้อย

“จะมาทำสารคดีอะไรล่ะพ่อหนุ่ม” ผู้ใหญ่บ้านถามด้วยความสงสัย

“เกี่ยวกับประวัติความเป็นมาของสระบัวงามและหมู่บ้านนี้ครับ” เขาตอบอย่างสุภาพ

“แล้วสนใจบ้านหลังไหนเป็นพิเศษไหมหรือให้จัดหาให้เลย” ผู้ใหญ่บ้านถามความต้องการของอีกฝ่ายเพื่อไม่ให้เป็นการบังคับใจกันมากนัก

“แล้วแต่เลยครับ ผมเองก็ไม่เคยมาที่นี่มาก่อน” เขาตอบอย่างเกรงใจ

ผู้ใหญ่บ้านจึงเปิดสมุดที่ภรรยานำมาให้แล้วไล่รายชื่อบ้านในหมู่บ้านดู พบว่าคราวนี้เป็นสิทธิ์ของบ้านยายแก้ว

“บ้านยายแก้ว ป้าพรช่วยไปบอกให้นังเกล้ามันทำความสะอาดห้องพักให้แขกหน่อยนะ” ผู้ใหญ่บ้านหันไปบอกคนที่พามา

“ได้จ้ะ” ป้าพรรีบรับปากแล้วไปบอกบ้านของยายแก้วให้เตรียมพร้อม

“พ่อหนุ่มรออยู่นี่ก่อน ถ้าเขาทำความสะอาดพร้อมแล้วจะมาเรียก” ผู้ใหญ่บ้านบอกด้วยน้ำเสียงที่น่าเกรงขามทำให้คเชนทร์ได้แต่ยิ้มรับ

“น้ำมาแล้วจ้ะ” น้ำเสียงหวานที่ได้ยินคราแรกนั้นเดินยกถาดวางแก้วน้ำและขวดน้ำเย็นมาให้

คเชนทร์มองหญิงสาวด้วยความตกตะลึงในความน่ารักและงดงามแบบบ้านๆ ที่สวยบริสุทธิ์ยิ่งกว่าสาวชาวกรุงเป็นไหนๆ

“ตกใจล่ะสิที่หมู่บ้านนี้มีน้ำบรรจุขวดขาย”

ผู้ใหญ่บ้านเข้าใจว่าเขาตกใจกับขวดน้ำที่ลูกสาวยกมา คเชนทร์จึงรีบละสายตาจากหญิงสาวแล้วมองที่ขวดน้ำพลาสติกยี่ห้อที่คุ้นเคย

“ที่นี่นักท่องเที่ยวแวะมาถ่ายรูปเยอะจ้ะ คนที่นี่จึงเข้าเมืองซื้อของมาขาย ราคาแพงกว่าที่เคยซื้อก็เพราะเราต้องเดินทางไปกลับรวมเกือบร้อยกิโล แต่ก็เป็นราคาที่พอรับได้” ภรรยาของเจ้าบ้านอธิบายแล้วรับถาดน้ำจากลูกสาวส่งต่อ

“จริงสิ ระหว่างรอก็ให้บงกชพาไปชมสระบัวงามก็ได้ คนนี้เขาพานักท่องเที่ยวชมสระตั้งแต่เด็ก รู้ประวัติดีเชียวล่ะ” ผู้ใหญ่บ้านบอกแก่เขา เพราะที่นี่อะไรก็ดูเป็นเงินเป็นทองไปหมด

“พ่อ คุณเขาจะไปนอนบ้านยายแก้ว ให้เกล้าทำหน้าที่นั้นก็ได้จ้ะ ขืนให้ฉันพาไปก็จะหาว่าฉันแย่งงานเปล่าๆ” บงกชรีบออกตัวเมื่อบิดาอยากให้เธอนำทางเขาเที่ยวชมสระ

“ไม่เป็นไรครับ วันนี้ผมจ้างคุณบงกชก่อน ระหว่างที่รอทำความสะอาดจะได้ไม่เสียเวลา” คเชนทร์บอกด้วยความเต็มใจ

“อย่างนั้นก็ได้จ้ะ” หญิงสาวรับปากเมื่อเป็นความต้องการของเขา

บงกชตามคเชนทร์ไปยังรถของเขา แล้วนำทางไปยังสระบัวงาม ในระหว่างนั้นก็เล่าประวัติความเป็นมาของสระให้แก่อีกฝ่ายฟังคร่าวๆ

“สระบัวงามมีอาถรรพ์จ้ะ ใครลงไปจะเกิดความร้อนรุ่มและตามมาด้วยเหตุการณ์ที่เลวร้าย ชาวบ้านจึงล้อมรั้วหนามเอาไว้รอบสระ”

“เหตุการณ์เลวร้ายแบบไหนครับ”

“เอาไว้ให้เกล้าเล่าพรุ่งนี้ดีกว่าจ้ะ วันนี้พามาดูและถ่ายรูปเอาไว้ก่อน” เธอบอกเขาแล้วหน้าแดงก่ำเมื่อพูดถึงอาถรรพ์ของสระแห่งนี้

เมื่อไปถึงฝนก็ตกลงมาอย่างหนัก ทั้งคู่จึงยังไม่ได้ลงจากรถไป แต่กลิ่นดอกบัวอ่อนๆ ลอยตลบอบอวลไปทั่วบริเวณอย่างน่าอัศจรรย์ทั้งๆ ที่ปกติแล้วจะไม่เป็นแบบนี้

คู่หนุ่มสาวบนรถจึงออกอาการร้อนรุ่มอย่างประหลาด จากนั้นสติทุกอย่างก็เลือนรางแล้ว

“ผมไม่ไหวแล้ว” เขาพูดเสียงพร่า แววตาที่เคยฉายแววคมเข้มแปรเปลี่ยนเป็นฉ่ำปรือด้วยความปรารถนา

“ฉันก็ไม่ไหวแล้ว” หญิงสาวเองก็ไม่ต่างกัน

ทั้งสองปีนไปยังเบาะหลังโดยไม่ได้นัดหมาย ถอดเสื้อผ้าออกอย่างรวดเร็วแล้วพุ่งจู่โจมจูบกันอย่างเร่าร้อน เพราะกลิ่นหอมที่แสนรัญจวนจากดอกบัวกลีบสีเหลืองทองดอกเดียวที่เกิดอยู่ท่ามกลางดอกบัวสีขาวและสีชมพูที่กระจายเต็มสระ

ร่างที่เปลือยเปล่ากอดจูบกันอย่างไม่มีใครยอมใครท่ามกลางสายฝนที่ตกลงมาอย่างหนักจนมองไม่เห็นบรรยากาศนอกรถ

คเชนทร์บดคลึงริมฝีปากของสาวชาวบ้านอย่างดูดดื่มและเกินหักห้ามใจ มือหนึ่งกอดรัดแผ่นหลังลูบไล้ไปถึงสะโพก อีกมือล้วงควักที่เม็ดเต่งตึงกลางกายสาวจนบงกชสูดปากไม่หยุด

หญิงสาวเองที่โดยปกติจะเรียบร้อย พอเสพกลิ่นบัวทองเข้าไปก็ไม่สามารถหยุดความใคร่นี้ลงได้

เธอดันตัวหนุ่มเมืองกรุงให้นั่งเอนไปกับเบาะรถ จากนั้นก็นั่งที่ปลายขาของเขาแล้วก้มลงจับท่อนเนื้อขึ้นมาดูดเลียอย่างคนที่ชำนาญทั้งๆ ที่ไม่เคยทำมาก่อน

“อื้ม อ๊าส์ ซี๊ด...ดูดเก่งมากเลยครับ อ๊าส์” เขาครางกระเส่า มองดูริมฝีปากที่ครอบครองท่อนเนื้อของเขาแล้วดูดเม้มอย่างออกรสก็ยิ่งทำให้เกิดความปรารถนา

บงกชจับท่อนเนื้ออวบรูดรั้งอย่างมันมือ ริมฝีปากก็ดูดเม้มชิมรสหวานจากท่อนเนื้อนั้นอย่างเอร็ดอร่อย ในสมองเธอบอกให้ทำเรื่องนี้ไม่มีช่องว่างให้คิดถึงเรื่องอื่นเลยสักนิด

หญิงสาวทั้งรูดด้วยมือและเม้มรูดด้วยริมฝีปาก สลับกับการดูดปลายหัวมนนั้นแล้วเลียไปรอบๆ ปลายหัวหยักจนเขาต้องให้เธอหันสะโพกมาให้เขาบ้าง

คเชนทร์เลื่อนตัวลงไปนอนราบในท่าชันเข่า บงกชเองก็คร่อมอยู่บนตัวเขาในท่าคลานกลับหัวเป็นเลขหกเก้าเป็นแนวเดียวกับเบาะหลัง

ริมฝีปากและปลายลิ้นของทั้งคู่ปรนเปรอสวาทกันด้วยความหื่นกระหาย อารมณ์กำหนัดที่ลุกโชนด้วยไฟปรารถนาทำให้ต่างฝ่ายต่างวาดลวดลายอย่างเต็มที่

ปลายลิ้นหนาของคเชนทร์ฉกชิมรสหวานจากกลีบบัวสีหวานที่ลอยเด่นตรงหน้า ละเลงลิ้นไล้เลียจนกลีบชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำลายและน้ำรักที่เอ่อล้น บันดาลความสุขให้แก่บงกชจนครางในลำคอไม่หยุด

“อ๊าส์ แตกแล้ว ซี๊ด” หญิงสาวคายท่อนเอ็นออกจากปากแล้วหวีดร้องด้วยความสุขสม

“น้ำหวานมากเลยครับ ข้างในตอดลิ้นไม่หยุดเลย” เขาพูดเสียงพร่า

“อยากเอาก็รีบเอาสิจ๊ะ ฉันเองก็อยากโดนเอาจะแย่แล้ว” หญิงสาวพูดเสียงพร่าอย่างคนที่มีอารมณ์

คเชนทร์ยิ้มอย่างชอบใจ ต่อไปถึงคราวที่เขาจะแย้มกลีบบงกช ดอกบัวแสนงามตรงหน้าแล้ว

---------------------