เพื่อนเจ้าบ่าวขาหื่น (1/5)

งานแต่งงานที่กำลังจะมาถึงของเพื่อนคนที่สามในกลุ่ม ทำให้ ‘รตี’ สมาชิกคนที่สี่กลายเป็นคนสุดท้ายในกลุ่มที่ยังโสดอยู่

“พวกแกต้องมาเป็นเพื่อนเจ้าสาวให้ฉัน โดยเฉพาะแก...รตี งานนี้ฉันตั้งใจจะโยนช่อดอกไม้เจ้าสาวให้แก” เอมอรซึ่งเป็นว่าที่เจ้าสาวพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจังแล้วยิ้มให้เพื่อนรักคนเดียวที่ยังโสดอยู่

“ยังไงรตีมันก็ไปแน่ งานแต่งฉันก็ฟาดเพื่อนเจ้าบ่าวไปสองคน งานแกมีเหรอว่ามันจะพลาด” สุพิตพูดขึ้นแล้วพยักหน้าให้แก่ฤดีอย่างรู้ทัน เพราะรตีเป็นแม่เสือสาวนักล่าเพื่อนเจ้าบ่าว

“พอเลย พวกแก แต่งงานหนีฉันไปก่อนแบบนี้ไม่ให้เหงาไปเอากับเพื่อนเจ้าบ่าวหล่อได้ยังไง” สาวโสดคนสุดท้ายพูดแล้วกอดอกทำหน้างอง้ำ เพราะทุกคนบอกจะโสดไปด้วยกันจนอายุสามสิบแต่กลับทยอยแต่งงานกันไปจนหมด

“โอเค งั้นงานนี้ฉันยกเพื่อนเจ้าบ่าวให้แก่หมดเลยสามคน ญาติของเจ้าบ่าวฉันมาเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวให้ งานนี้แกอิ่มแบบจุกๆ แน่” เอมอรบอกด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยจริตที่เย้าแหย่

“แล้วนี่ทำไมแต่งกะทันหันจัง เดือนหน้าเนี่ยนะ” ฤดีหันไปถามว่าที่เจ้าสาว แล้วมองดูการ์ดเชิญที่เพื่อนรักนำมาให้

“เจ้าบ่าวฉันเป็นเศรษฐีบ้านนอกน่ะ เขาต้องแต่งงานตามคำทำนายอะไรไม่รู้ ฉันเลยต้องรับปากแต่งงานให้มันจบๆ จะได้ไปเป็นคุณนายไร่แตงโมส่งนอกเสียที” เอมอรพูดแล้วยิ้มอย่างพอใจ

“แล้วทำไมไม่จัดที่ไร่ล่ะ ที่แกส่งรูปมาก็สวยดีนี่” สุพิตถามด้วยความสงสัย

“ไม่เอาหรอก เหม็นปุ๋ยคอก อีกอย่างชาวบ้านพวกนั้นก็จัดแบบล้มวัวฉันไม่อยากให้จัดงานแบบบ้านๆ จัดในเมืองนี่แหละดีแล้ว คัดแต่แขกมีหน้ามีตาหน่อย งานแต่งงานทั้งทีจะให้คนบ้านนอกมาป่วนงานแต่งคาวกลิ่นวัวกลิ่นสาบไม่ไหวหรอก” เอมอรเหยียดริมฝีปากดูถูกชาวบ้านที่อยู่ละแวกเดียวกับว่าที่สามี

เพื่อนทั้งสามมองหน้ากันไม่อยากพูดขัดอีกฝ่ายแม้จะพูดไม่ถูกต้องและดูถูกคนบ้านนอกทั้งๆ ที่จะแต่งงานกับคนที่นั่น แต่ก็ไม่อยากพูดให้อีกฝ่ายต้องขัดใจจึงได้แต่เออออไปด้วย

“เออ ลืมไป ซันเขาจะพาเพื่อนมาลองชุดเพื่อนเจ้าบ่าวที่จะใช้ในงานนะ เผื่อแกอยากเจอก่อนวันงาน”

“พักที่ไหนล่ะ เผื่อฉันว่างจะได้แวะไปทักทาย” รตีถามตรงๆ อย่างไม่อ้อมค้อม ทั้งสี่คนต่างก็รู้ไส้รู้พุงกันดี ก่อนแต่งงานทั้งสาวก็นักล่าเพื่อนเจ้าบ่าวในงานแต่งเหมือนๆ กัน

“เดี๋ยวแกแกล้งบังเอิญไปเจอฉันที่ร้านอาหารก็ได้ เดี๋ยวฉันจะจัดสรรให้เอง” เอมอรพูดแล้วยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

ทั้งสี่สาวยิ้มให้แก่กันอย่างชอบใจกับภารกิจหาเพื่อนเจ้าบ่าวให้แก่รตีได้ล่ารักตามประสาสาวโสดขี้เหงา

---------------------

ในวันถัดมา หญิงสาวไปร้านอาหารที่เอมอรส่งพิกัดมาให้ โดยทำทีเป็นว่าไปเจอเพื่อนรักโดยบังเอิญ

“รตี ทางนี้” เอมอรเรียกเธอ

“อ้าว มากินร้านนี้เหรอ” ทั้งสองสาวแกล้งทำเป็นไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะมา

“ฉันมากับว่าที่สามีน่ะ พี่ซันคะนี่รตีเพื่อนสนิทเอมค่ะ” เธอแนะนำให้คนรักรู้จักกับเพื่อนสนิท

“สวัสดีค่ะ” หญิงสาวยิ้มทักทายทั้งสี่หนุ่มที่หน้าละม้ายสมกับที่เป็นเครือญาติกัน

“ผมซันนะครับ ได้เจอตัวจริงคุณรตีเสียที เอมเล่าเรื่องคุณกับเพื่อนๆ ให้ผมฟังบ่อยๆ” เขาทักทายด้วยรอยยิ้มที่สุภาพแล้วแนะนำอีกสามหนุ่มให้เธอรู้จัก

“นี่พี่ภูผา พี่น่านฟ้าแล้วก็ธาร ทั้งสามคนเป็นลูกพี่ลูกน้องผมเองครับ จะมาเป็นเพื่อนเจ้าบ้านในงานแต่งงานของผมกับเอม” ว่าที่เจ้าบ่าวแนะนำให้ทุกคนรู้จักกับเพื่อนของคนรัก

“สวัสดีค่ะ” รตีทักทายทั้งสามแล้วแจกยิ้มให้

“สวัสดีครับ” พวกเขาทักทายเธออย่างพร้อมเพรียง แล้วยิ้มมองอีกฝ่ายอย่างสนใจ

เอมอรขอคนรักให้รตีนั่งร่วมโต๊ะด้วย แล้วทั้งหมดต่างก็นั่งรับประทานอาหารกันและพูดคุยกันอย่างถูกคอ

ในตอนนั้นรตีพุ่งเป้าไปที่ภูผาที่นั่งตรงข้ามเธอ หญิงสาวถอดรองเท้าส้นสูงของตนแล้วใช้เท้าเขี่ยที่ขาของเขาจนภูผาเงยหน้ามองเธออยู่บ่อยครั้ง

รตีเองก็ยิ้มหน้าชื่นพูดคุยตามปกติแต่เท้าเธอยกเขี่ยอีกฝ่ายไม่หยุด ไล่จากขาขึ้นไปยังเข่าแล้วเขี่ยไปมาปลุกเร้าเขาอยู่อย่างนั้น

“กินเสร็จก็ไปลองชุดเพื่อนเจ้าบ่าวต่อจะไม่อึดอัดแย่เหรอคะ” เธอถามทั้งสามหนุ่มอย่างเป็นกันเองในขณะที่ใต้โต๊ะก็เขี่ยไม่หยุด

“ผมว่าดีนะครับ กินอิ่มๆ ไปลองชุดเวลางานจริงถ้ากินข้าวในงานจะได้เผื่อไซซ์เอาไว้ ถ้าพอดีเกินไปเดี๋ยวกินอีหยังบ่ได้” ธารที่อายุไล่เลี่ยกับเธอในวัยสามสิบเผลอพูดศัพท์บ้านเกิดของตน แต่ก็เป็นเสน่ห์ของเขา

“ซัน ฉันปวดหัวนิดหน่อยคงไปลองไม่ได้แล้ว ฉันกับไอ้น่านหุ่นเท่ากันยังไงก็เอาไซซ์มันก็ได้ อยากกลับไปพักที่โรงแรมก่อน” ภูผาออกตัวเพราะตอนนี้เขาไม่ไหวแล้ว

“งั้นแกไปส่งพี่ภูผาได้ไหมรตี” เอมอรช่วยพูด

“ไม่มีธุระที่ไหนต่อ ไปส่งให้ได้” รตีรับปากแล้วหันไปยิ้มให้ภูผาพร้อมกับชักเท้ากลับเมื่อปลาช่อนอยากงับเหยื่อแล้ว

เมื่อไปถึงโรงแรมที่พักของภูผา ทั้งสองก็ไม่รอช้ารีบจัดการจู่โจมอย่างเร่าร้อน

“สาวกรุงเทพนี่ร่านสวาทขี้อ่อยอย่างนี้ทุกคนหรือเปล่าครับ” เขาถามเสียงกระเส่าขณะคร่อมทับอยู่เหนือร่างแล้วถอดเสื้อผ้าออกไปอย่างรีบร้อน

“คนอื่นไม่รู้ค่ะ แต่สำหรับฉัน ฉันชอบใครก็แสดงออกตรงๆ” เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นกระเส่า ถอดชุดเดรสของตนออกไปตามด้วยชุดชั้นในลายลูกไม้โยนทิ้งลงข้างเตียง

เมื่อพร้อมสู่สังเวียนสวาท ริมฝีปากทั้งสองก็ถูกดึงดูดเข้าหากัน ภูผาไม่อยากให้เธอหาว่าเขารีบร้อน จึงปฏิบัติต่อหญิงสาวด้วยลีลาที่เชื่องช้าแสนรัญจวนในขณะปลุกเร้าอารมณ์อีกฝ่าย

“อื้อ จูบเก่งมากเลย อ๊าส์”

หญิงสาวชื่นชมเขาหลังจากที่อีกฝ่ายถอนจูบแล้วไล้ปลายลิ้นไปที่เนินอกพร้อมทั้งดูดเม้มหยอกล้อกับเม็ดจุกสีหวานของเธออย่างหลงใหล

“คุณรตีตัวหอมมากเลยครับ น่ากินไปทั้งตัว”

“ตรงนั้นหวานมากเลยนะคะ ลงชิมสิ” หญิงสาวแอ่นสะโพกเชิญชวนทำให้หนุ่มชาวไร่ถึงกับหัวใจเต้นรัวด้วยความตื่นเต้น

เขาเลื่อนริมฝีปากไปที่เนินอูบแล้วเกร็งปลายลิ้นชิมหวามหวานที่เม็ดเต่งตึงตามที่เธอเสนอ น้ำหวานที่หลั่งออกมารอบๆ กลีบดอกไม้นั้นฉ่ำหวานอย่างที่เธอบอก เขาทั้งดูดทั้งเลียแต่มันก็ยังไหล่เยิ้มออกมาเรื่อยๆ

“อ๊าส์ เสียว ซี๊ด” หญิงสาวครางเสียงหลงกับชิวหาสวาทจากหนุ่มหล่อล่ำที่ตื่นตากับกลีบดอกไม้ของสาวเมืองกรุง

“อื้ม เลียดุขาดนี้ ตอนเอาจะเอวดุขนาดไหน อ๊าส์ เสียวไม่ไหวเลย” เธอพูดกระตุ้นความกำหนัด

ภูผาได้ยินก็ยิ่งละเลงปลายลิ้นรัวเข้าไปจนหญิงสาวทนต่อความหฤหรรษ์นั้นไม่ไหว

เธอดันเขาออกไปแล้วเป็นฝ่ายขึ้นไปขย่มอยู่บนสะโพกสอบนั้นแล้วตะบี้ตะบันบดคลึงกลีบอวบลงไปกับท่อนเอ็นลำเขื่องจนเขาสูดปากครางในลำคอด้วยความเสียว

“โอ๊ย คุณรตี ผมไม่ไหวแล้ว มันตอดและบีบรัดแน่นไปแล้ว ซี๊ด จะแตกแล้ว เอามันชะมัด” ภูผาทำหน้าบิดเบ้แล้วขยำผ้าปูที่นอนระบายความเสียวเสียดที่ได้รับ

รตีขย่มลงไปอย่างไม่ปรานีเอ็นลำเขื่องนั้น ควงสะโพกเสียดสีลงไปหาท่อนเอ็นแล้วครางลั่นด้วยความสุขที่สุดยอดในรอบหลายเดือน กับขนาดที่ใหญ่ยาวที่หาได้ยาก

“อ๊ะ อ๊ะ แตกแล้ว” หญิงสาวร้องครางเสียงหวีดแหลมแล้วเกร็งสะโพกบีบรัดท่อนเนื้อลำเขื่องที่อยู่ภายใน

“มีแฮงคัก อ๊าส์ เอามันอีหลี” ภูผาตื่นเต้นจนหลุดพูดภาษาบ้านเกิดออกมา พร้อมกับน้ำรักที่พวยพุ่งเข้าไปอย่างเต็มแรง

“อยากมีแฮงอีกรอบก็จัดเลยนะคะ วันนี้รตีว่าง” หญิงสาวพูดภาษาบ้านเกิดของเขาด้วยสำเนียงคนกรุง แล้วเลียรอบริมฝีปากอย่างเชิญชวน

ภูผายิ้มอย่างพอใจพร้อมที่จะ ‘มีแฮง’  กับเธออีกรอบแล้ว

---------------------