ตอนที่ 21 เป้าหมายใหม่ของไอ้ธูป

“ทำไมถึงยอมไปกับมัน” พอรรรขึ้นนั่งบนรถได้ พิจิกก็หัวเสียใส่ทันที

“ยอมไปอะไรล่ะ กูก็อยู่แค่ใต้ตึก” รรรยังไม่อยากจะหัวเสียตามไปด้วย “แทนที่จะถามกูว่าเป็นอย่างไรบ้าง แล้วบอกห่วงกู” เหมือนโดนเตือนสติ

“จิก” พิจิกเงียบไป “จิกขอโทษ...รรรเป็นอย่างไรบ้าง”

“ช่างเหอะ กูจะนอนถึงแล้วปลุกด้วย” รรรยังไม่อยากคุยตอนนี้ และเขาก็รู้สึกเพลียจริง ๆ เลยเลือกที่จะเอนเบาะนอนก่อนดีกว่า

พิจิกได้แต่มองด้วยความสำนึกผิดที่เขามัวแต่โกรธรรรที่ยอมไปเจอกับไอ้ธูปวันนี้ เขาทั้งหวงและห่วงจนเก็บอาการไว้ไม่อยู่

“รรร” พิจิกสะกิดแขนรรร

รรรงัวเงียตื่น “ถึงแล้วเหรอ เวียนหัวจัง”

“เดินไหวไหม หรือให้จิกอุ้ม”

“อุ้มอะไรของมึง กูเดินเองได้”

“หลายอารมณ์เหลือเกินเมียจิก” พิจิกอมยิ้ม

“ใครเมียมึง” รรรเริ่มเหวี่ยง

พอถึงห้องพิจิกรีบเข้ามากอดง้อก่อนที่จะโดนโกรธไปมากกว่านี้ “จิกขอโทษ”

“…” รรรยังคงเงียบ

“ขอโทษที่พาลใส่รรรเรื่องไอ้ธูป จิกไม่ไว้ใจมัน”

“แต่มึงต้องไว้ใจกู”

“จิกไว้ใจรรร แต่คนอย่างไอ้ธูปมันเลวมันทำได้ทุกอย่างถ้ามันจนตรอก” เขากระชับกอด “จิกเป็นห่วง”

“จะห่วงทำไมกัน ในเมื่อมึงก็ส่งคนตามเฝ้ากูตลอด” พิจิกอึ้ง

“รรรรู้เหรอ”

“หน้ากูโง่นั