แชร์

บทที่ 72

จู่ ๆ เย่เสวียนถิงก็รู้สึกถึงกระแสอันอบอุ่นที่พลุ่งพล่านภายในใจของเขา

ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่าทุกสิ่งที่เขาทำมาตลอด ตอนนี้คุ้มค่าแล้ว

เขาลดสายตาลง "โชคดีที่ข้าจับพวกมันได้ทั้งหมด"

องครักษ์เงาดึงผ้าคลุมศีรษะของหัวหน้าโจรออก

จากนั้นเขาก็กดดาบยาวในมือไว้ที่ลำคอของชายผู้นั้น

“บอกข้ามาตามตรง ใครสั่งให้เจ้าทำร้ายบุตรสาวของอัครเสนาบดีซู?”

ชายผู้นั้นตกใจกลัว น้ำเสียงของเขาสั่นเครือ "ข้า... ข้าไม่รู้ มีคนมอบถุงเงินให้ข้า แล้วบอกว่าให้รอที่สี่แยกแล้วจับสตรีผู้งดงามนางนั้นไป ข้าไม่รู้อะไรเลย และก็ไม่ได้ทำอะไรนางด้วย นางวิ่งหนีหายไปเอง...”

“คนที่ให้เงินเจ้าเป็นบุรุษหรือสตรี แก่หรืออายุน้อย? มีรอยตำหนิบนร่างกายเป็นพิเศษหรือไม่?”

หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็พูดด้วยความตื่นตระหนกว่า "น่าจะเป็น... เสียงของหญิงสาว นางสวมหมวกคลุมใบหน้าและไม่สูงเท่าไรนัก หากท่านพาสตรีนางนั้นเข้ามา แล้วข้าได้ยินเสียงนาง ข้าอาจบอกท่านได้ว่าเป็นนางหรือไม่!”

เขาพยายามทำให้ตัวมีประโยชน์มากที่สุด

องค์รักษ์เงาลำดับที่สิบเจ็ดเหลือบมองไปข้างหลัง ก่อนมองไปยังผู้ใต้บังคับบัญชาคนอื่น ๆ

คนเหล่านั้นจัดการกลุ่มโจรที่เห
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status