เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 723
บทที่เกี่ยวข้อง
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 724
แม้ผู้นำผู้นั้นจะตกตะลึง แต่ก็ยังคงยิ้มหยัน “การทำร้ายเจ้าหน้าที่ถือว่ามีความผิด ซึ่งที่เจ้าทำเช่นนี้ก็คงเป็นเพราะไปทำความผิดอะไรมาและแอบซ่อนคนที่ก่อกบฏเอาไว้ จงไปเรียกคนมาเพิ่ม ไม่ว่าจะเป็นคนหนุ่มสาว คนแก่ รวมถึงเด็กที่อยู่ในตระกูลหลิ่วทุกคนก็จับตัวไปให้หมด!”เมื่อคนเป็นผู้นำเห็นหัวหน้าตระกูลหลิ่วลงมือ แทนที่จะโกรธ เขากลับมีความสุขชายชราคนนี้เจ้าเล่ห์มากนัก แม้บ้านของเขาจะถูกรื้อค้นและถูกรังแกถึงเพียงนี้ แต่เขากลับไม่ต่อต้านเลย เหตุผลหลักที่อันกั๋วโหวไม่ลงมือกับตระกูลหลิ่วโดยตรงก็เพราะว่ามีคนอยู่เบื้องหลังตระกูลหลิ่วคอยปกป้องพวกเขาอย่างลับ ๆแต่หากมีเหตุผลอันชอบด้วยกฎหมาย ก็ไม่มีทางที่ผู้อยู่เบื้องหลังจะทำอะไรได้หัวหน้าตระกูลหลิ่วขมวดคิ้ว เขาตะโกนไปหาหลิ่วจ้งอิ๋นที่อยู่ในห้อง “มัวแต่มองอะไรกัน จับพวกมันสิ!”หลังจากนั้นไม่นาน ร่างของทั้งสามก็ออกจากห้องและรีบไปที่ประตู พุ่งตรงไปโจมตีผู้นำยศน้อยนั้นบนหลังม้าบิดากับบุตรชายของตระกูลหลิ่วไร้ซึ่งความสุภาพและทักทายคนเหล่านั้นอย่างรุนแรงจนเจ้าหน้าที่ซึ่งนำคนมานั้นจมูกช้ำและใบหน้าบวมฉินซานหยิบเชือกมามัดคนเหล่านี้ทั้งหมดด้วยตัวเอง
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 725
ณ ชายแดนเมืองซีเป่ยเย่เสวียนถิงนั่งอยู่คนเดียวในห้องที่ค่อนข้างเงียบสงบ พลางหยิบจดหมายที่เขาได้รับก่อนหน้านี้ออกมา และอ่านมันอีกหลายรอบไม่มีใครรู้ว่าอ๋องเสวียนไม่ได้ออกจากซีเป่ยองครักษ์เงาลำดับที่สิบเจ็ดเคาะประตูจากด้านนอกแล้วเดินเข้าไป เมื่อเห็นว่าท่านอ๋องของตนถูจดหมายจนกระดาษเกือบจะแยกออกมาเป็นชั้น ๆ เขาก็อดไม่ได้ที่จะถามว่า “ท่านอ๋องเป็นอะไรหรือพ่ะย่ะค่ะ?”“เปล่า”จิตใจของเย่เสวียนถิงค่อย ๆ สงบลง นิ้วของเขาหยุดอยู่ที่ตัวอักษรไม่กี่ตัวบนจดหมายนี่คือรหัสลับที่พวกเขาสองคนใช้เวลาต้องการจะสื่อสารกันอย่างลับ ๆโดยวิธีการคือให้นำสิ่งที่อยากพูดมาแฝงอยู่ในรูปแบบของตัวเลขที่กำหนดไว้โดยเฉพาะ ขอเพียงเชื่อมโยงความหมายได้ ก็จะสามารถทราบความคิดและข้อความของอีกฝ่ายได้เย่เสวียนถิงหลุบตาอ่านคำเหล่านั้นล่องูออกจากรู อย่าได้กังวลแม้เขาจะรู้ว่าทั้งหมดนี้เป็นแผนของนาง แต่จะไม่ให้เขากังวลได้อย่างไร“ท่านอ๋อง ไม่รู้ว่าตอนนี้พระชายาอยู่ที่ใด พวกเราจะออกไปตามหานางกันเมื่อไหร่ดีพ่ะย่ะค่ะ?”เย่เสวียนถิงเงียบไปครู่หนึ่ง เมื่อนึกถึงแผนของซูชิงอู่ เขาถอนหายใจอย่างทำอะไรไม่ได้“อาอู่สังเกตเห็นว
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 726
“อะ…อะไรนะพ่ะย่ะค่ะ!”องครักษ์เงาลำดับที่สิบเจ็ดตกใจเป็นอย่างมากเขาคิดว่าหลังจากที่ได้ฟังแผนการของท่านอ๋องและพระชายาแล้ว เขาเพียงแค่ต้องช่วยในเรื่องต่าง ๆ เท่านั้น แต่คาดไม่ถึงว่าเขาจะถูกสั่งให้ปลอมตัวเป็นท่านอ๋องด้วย!“ท่านอ๋อง แต่เสียงกับรูปลักษณ์ของกระหม่อม…”เย่เสวียนถิงหยิบเครื่องมือบางอย่างออกมาจากกล่องที่อยู่อีกด้านสิ่งของที่อยู่ข้างในล้วนถูกซูชิงอู่เขียนวิธีใช้งานกำกับเอาไว้หมดแล้วเขาเห็นคำว่ายายืดอายุขัยเขียนอยู่บนกล่องใบหนึ่งและอดไม่ได้ที่จะรู้สึกอุ่นใจ เขาเก็บของลงไป แล้วยื่นขวดอีกใบให้อีกฝ่าย“นี่คือยาเปลี่ยนเสียง หลังจากกินเข้าไปแล้ว เจ้าจะสามารถเลียนแบบเสียงของข้าได้อย่างง่ายดาย ส่วนรูปลักษณ์…”เย่เสวียนถิงยื่นถุงเครื่องมือข้างกายให้อีกฝ่าย “ใช้ภาพนี้ก็ได้แล้ว ง่ายมาก”องครักษ์เงาลำดับที่สิบเจ็ดรับของที่ท่านอ๋องมอบให้ ของเหล่านั้นไม่หนักและของข้างในก็มีรายละเอียดเขียนอยู่มากเขาเงยหน้ามองใบหน้าของท่านอ๋อง และย้อนกลับมามองใบหน้าของตัวเองเขาทำได้เพียงกัดฟันยอมรับงานนี้“กระหม่อมรับบัญชาพ่ะย่ะค่ะ!”สิ่งของเหล่านี้ล้วนเป็นของที่อาอู่มอบให้เขาคาดไม่ถึงว่าจะไ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 727
อันกั๋วโหวตกใจกับคำตอบไปชั่วขณะแม้จะไม่เคยเจอหน้า แต่เขาก็เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อนเพราะในช่วงเวลานี้ ผู้คนในเมืองหลวงต่างตามหาพระชายาเสวียนไปทั่ว และภาพเหมือนของนางก็ถูกติดไว้ในทุกสถานที่เพียงแต่ว่าภาพที่วาดบนกระดาษนั้นแตกต่างจากคนผู้นี้ อันกั๋วโหวตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “พวกเจ้าใครมีภาพเหมือนของพระชายาเสวียนบ้าง?”มีองครักษ์วิ่งมาจากทางด้านหลัง “ใต้เท้า มีอยู่แผ่นหนึ่งขอรับ!”อันกั๋วโหวเปิดกระดาษภาพเหมือน จากนั้นก็มองไปมาและทำการเปรียบเทียบเขาพบว่าซูชิงอู่งดงามกว่าในภาพเหมือนเสียอีกไม่แปลกใจที่เขาจำคนผู้นี้ไม่ได้ เพราะคนในภาพเหมือนไม่ทรงเสน่ห์มากเท่ากับตัวจริงเลยเขาเคยได้ยินเกี่ยวกับสตรีงามผู้โด่งดังอันดับหนึ่งในเมืองหลวงมานานแล้ว เดิมทีเขาเพียงคิดว่าคนนอกก็ลือกันมั่ว ๆ ไปอย่างนั้น แต่ตอนนี้เมื่อเขาได้พบนางก็คิดว่านั่นเป็นฉายาที่นางสมควรได้รับแต่น่าเสียดาย...ชั่วครู่หนึ่ง อันกั๋วโหวมีความคิดนับไม่ถ้วนไหลอยู่ในหัวของเขาเขาหลุบตาลงพร้อมกับที่ไขมันบนใบหน้ามีการสั่นกระเพื่อมหาได้ยากที่ซูชิงอู่จะเจอคนที่อ้วนกว่าองค์ชายกง เพียงแค่เห็นก็สามารถบอกได้ทันทีว่าเขากินแต
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 728
เขาใบหน้าของเขาฉายแววดุร้าย ผิวหนังบนใบหน้าของเขาสั่นด้วยความโกรธ แต่เมื่อเขามองไปที่ซูชิงอู่ สีหน้าของเขาก็ผ่อนคลายลง“ตอนนี้คนทั่วทั้งเมืองหลวงกำลังตามหาพระชายา พวกเขาคิดว่าพระชายาหายตัวไป ในเมื่อตอนนี้พระชายาไม่ได้เป็นอะไร เหตุใดถึงไม่ส่งจดหมายไปที่เมืองหลวงล่ะพ่ะย่ะค่ะ?”ซูชิงอู่รู้ว่าอีกฝ่ายแค่ถามลองเชิง “ข้าตกอยู่ในอันตรายจริง ๆ แต่หัวหน้าตระกูลหลิ่วเป็นผู้ช่วยชีวิตข้าเอาไว้”ที่นางพูดก็ถือว่าไม่ผิดถึงนางจะถูกคุณชายของตระกูลหลิ่วลักพาตัวมาก็เถอะ“พระชายามีฐานะสูงส่ง เชิญมาพำนักที่จวนของกระหม่อมก่อนดีไหมพ่ะย่ะค่ะ? กระหม่อมจะให้คนรีบไปส่งข่าวที่เมืองหลวงเพื่อบอกพวกเขาว่าตอนนี้พระชายาอยู่กับกระหม่อมอย่างปลอดภัย”ซูชิงอู่พยักหน้า “เช่นนั้นข้าขอรบกวนท่านใต้เท้าด้วย ข้าไม่มีที่ไปอยู่พอดี”อันกั๋วโหวหันไปพูดว่า “รีบเตรียมรถม้า พาพระชายาไปยังจวนโหว!”“ขอรับ!”หัวหน้าตระกูลหลิ่ว หลิ่วจ้งอิ๋นและคนรับใช้ติดตามไปอย่างรวดเร็วแม้ตระกูลหลิ่วจะมีแค่พวกเขาไม่กี่คน แต่หัวหน้าตระกูลหลิ่วก็แยกตัวออกมาจากตระกูลของเขาเพื่อป้องกันไม่ให้ผู้อื่นเข้ามาเกี่ยวข้องทั้งห้าคนถูกส่งไปยังคฤหาสน์ขอ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 729
ประกายสีเข้มวาววาบไปทั่วดวงตาเล็ก ๆ ของอันกั๋วโหวเขาลูบคางแล้วพูดว่า “ความคิดดี เป็นแค่สตรีตัวคนเดียวแท้ ๆ ข้างกายไม่มีใครปกป้องแต่ยังกล้าทำอวดดีต่อหน้าข้า คงจะเบื่อกับชีวิตมากสินะ...แต่ว่ารูปร่างหน้าตาของสตรีนางนั้นช่างน่าทึ่งจริง ๆ น่าเสียดายไปหน่อยหากจะฆ่านางทิ้ง ให้ข้าทรมานนางจนพอใจแล้วค่อยฆ่าก็ยังไม่สาย…”“เช่นนั้นก็เอาตามที่ท่านใต้เท้าเห็นสมควรเลยขอรับ”อันกั๋วโหวยิ้มมุมปากพลางทำสีหน้าคิดคำนวนบางอย่าง จากนั้นเขาก็ยกตบไหล่ของคนหนึ่งในนั้น“เดี๋ยวเจ้าเอาอะไรไปใส่ในอาหารสักหน่อย เพราะคนอื่น ๆ ก็ต้องถูกฆ่าทิ้งด้วย”เนื่องด้วยอยู่ในเขตแดนของตัวเอง อันกั๋วโหวจึงไม่เห็นใครหน้าไหนอยู่ในสายตาทั้งนั้นอาหารกลางวันถูกนำมาตั้งโต๊ะอย่างรวดเร็ว บนโต๊ะนั้นเต็มไปด้วยเหล้าและอาหารชั้นดีหัวหน้าตระกูลหลิ่วคาดไม่ถึงว่าอันกั๋วโหวจะสุภาพถึงเพียงนี้ เขาขมวดคิ้วและไม่ได้มีท่าทีวางใจอันกั๋วโหวนั่งพุงยื่นอยู่ตรงตำแหน่งเก้าอี้เจ้าบ้าน หยิบจอกเหล้าขึ้นมาพลางยิ้มให้ซูชิงอู่และพูดว่า “ช่างเป็นเกียรติที่พระชายามาเยี่ยมเยียนและทำให้จวนโหวรับเกียรติอย่างยิ่งใหญ่เช่นนี้ ขอเชิญท่านดื่มสักจอกพ่ะย่ะค่ะ”
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 730
หัวหน้าตระกูลหลิ่วกัดฟัน “อันกั๋วโหว นี่เจ้าคิดจะก่อกบฏรึ? ฝ่ายตรงข้ามคือพระชายาเสวียนนะ ตอนนี้อ๋องเสวียนมีกองทัพขนาดใหญ่ หากเขารู้ว่าเจ้ากล้าทำร้ายพระชายาของเขา เจ้ามีจุดจบไม่สวยแน่!”อันกั๋วโหวยิ้มหยัน “ใครจะรู้เรื่องนี้ล่ะ? ขอเพียงข้ากำจัดพวกเจ้าทุกคนทิ้งได้ ทุกอย่างก็จะสมบูรณ์แบบ”หัวหน้าตระกูลหลิ่วหรี่ตาลง “เจ้านี่มันช่างน่ารังเกียจนัก!”อันกั๋วโหวค่อย ๆ ก้มหน้าลงพลางเอนกายบนเก้าอี้แล้วพูดอย่างสบาย ๆ “ข้าน่ารังเกียจ? หากเจ้ายอมมอบแบบร่างลูกปัดอสนีบาตให้แต่โดยดีข้าก็ไว้ชีวิตที่ไร้ค่าของพวกเจ้าไปแล้ว เป็นเพราะพวกเจ้าตระกูลหลิ่วไม่รู้จักเข้าใจสถานการณ์ ถึงได้ลงเอยเช่นนี้!”เขาหยุดชะงักและตะโกนบอกคนข้างนอกว่า “ใครก็ได้มาพาคนเหล่านี้ไปเข้าคุกน้ำทีซิ!”หัวหน้าตระกูลหลิ่วแค้นจับใจ แต่เมื่อมองบุตรชายของเขาที่ฟุบหมดสติอยู่บนโต๊ะและซูชิงอู่ที่อยู่ตรงข้าม เขาก็ไม่กล้าแสดงอาการหุนหันพลันแล่นพลางคิดว่าตัวเองคงเลอะเลือนไปหมดแล้วถึงได้เชื่อคำพูดของสาวน้อยคนหนึ่งบางทีสาวน้อยผู้นี้อาจทนความยากลำบากไม่ได้ นางจึงติดตามอันกั๋วโหวมาอันกั๋วโหวสนใจนางตั้งแต่แรกพบและคงไม่คิดที่จะปล่อยนางกลับไป
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 731
“ใต้เท้า ซื่อจื่อยังเด็กจึงไม่เข้าใจท่าน เมื่อภายภาคหน้าท่านประสบความสำเร็จอย่างยิ่งใหญ่ เขาก็จะทราบถึงเจตนาดีของท่านเอง”อันกั๋วโหวหรี่ตา ทำให้ดวงตาเล็กลงไปอีก“ข้ามีทั้งทหารและเงิน แต่ดันติดอยู่ในที่เล็ก ๆ อย่างเมืองฉีมาหลายปี ฮ่องเต้เฒ่ากลัวข้ามาโดยตลอดและไม่ยอมให้ข้าได้ชีวิตอย่างเป็นสุข เขาคงลืมไปหมดแล้วว่าข้าเคยช่วยเหลือเขาอย่างไรให้ได้นั่งบัลลังก์!”เสียงของอันกั๋วโหวเริ่มเยือกเย็น “ข้าได้สานความสัมพันธ์กับองค์รัชทายาทแห่งแคว้นอู๋ตะวันตกเอาไว้ หากในภายภาคหน้าแคว้นหนานเย่พ่ายแพ้ ข้าก็จะเอาแคว้นหนานเย่อันใหญ่โตนี้มาอยู่ภายใต้การดูแลของข้า…”เมื่อเขาคิดได้เช่นนั้น อันกั๋วโหวก็ยิ้มมุมปากอย่างชัดเจนยิ่งกว่าเดิม ราวกับชีวิตเช่นดังที่หวังอยู่ใกล้แค่เอื้อมสำหรับเขา การโจมตีแคว้นหนานเย่ไม่ใช่เรื่องยาก คนจากตระกูลเจียวนั้นไม่น่ากลัวแม้แต่น้อย แต่คนเพียงผู้เดียวที่รับมือได้ยากคือเย่เสวียนถิง!อ๋องผู้เป็นเทพเจ้าสงครามผู้นี้เชี่ยวชาญในการใช้ความอ่อนแอสยบความแข็งแกร่ง แม้แคว้นหนานเย่จะมีทหารและม้าไม่มากนัก แต่เขาก็ยังเอาชนะศัตรูมาได้นั่นน่าทึ่งอย่างมาก!แต่ก็ใช่ว่าเย่เสวียนถิงจะไร้จุ
บทล่าสุด
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 930
คนขายเนื้อทำสีหน้าหวาดกลัว “คนผู้นี้เลวทรามถึงเพียงนี้เลยรึ?”“เจ้าคอยระวังตัวเอาไว้ก็ไม่เป็นไรแล้ว ทางนั้นตรวจดูเสร็จรึยัง? ไปกันต่อเถิด!”เมื่อกองกำลังทำการค้นหาเสร็จเรียบร้อย คนขายเนื้อก็ยิ้มมุมปากเบา ๆเขาคิดไม่ถึงเลยว่าคนเหล่านี้จะพบเบาะแสทางตะวันตกของเมืองเร็วถึงเพียงนี้หากเขาไม่ได้เตรียมพร้อมมาก่อนหน้านี้และรีบปลอมตัวโดยไว เขาก็คงจะถูกจับได้ไปแล้วคนขายเนื้อรีบเข้าไปยังพื้นที่ด้านในสุดของร้านเขาเหลือบมองหนอนกู่ที่ซ่อนเอาไว้ในตู้ในหนึ่ง และเมื่อเปิดตู้ใบนั้น ดวงตาของเขาก็ฉายแววน่ากลัวออกมาผ่านมาหลายปี ดูเหมือนโลกภายนอกจะลืมความน่ากลัวของภูเขาศักดิ์สิทธิ์ไปแล้ว เริ่มแรกนั้นพวกเขาได้ครอบครองตำแหน่งระดับสูงของราชวงศ์ในแคว้นต่าง ๆ ซึ่งไม่ได้เป็นเพียงตำแหน่งในนามแต่มันสามารถแทรกแซงแคว้นนั้น ๆ และพลิกสถานการณ์ได้ตอนนี้เรื่องที่สำคัญที่สุดคือการแอบเข้าไปในพระราชวังเพื่อช่วยเหลือเจียงเฟยเอ๋อร์หากต้องการเข้าไปในพระราชวังมีการคุ้มกันอย่างแน่นหนาได้ก็ต้องใช้วิธีที่ต่างออกไปบุรุษผู้นั้นออกจากร้านขายเนื้อหมูที่ถูกตรวจค้นเรียบร้อยแล้ว พร้อมกับปิดประตูร้านแสร้งทำเป็นออกไปทำธุร
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 929
หลังจากซูชิงอู่ส่งชิงอวี่ออกไปก็ยังคงตื่นเต้นอยู่เล็กน้อยซูชิงอู่หาคนมาวาดภาพเหมือนเจ้าอาวาสในปีที่แล้วและส่งต่อให้คนอื่น ๆ เพื่อช่วยกันค้นหา ซึ่งมันก็ผ่านมานานมากแล้ว และมีเพียงชิงอวี่เท่านั้นที่นำข่าวที่ได้รับการยืนยันกลับมาแจ้งนางแม้จะยังไม่ได้เจอคนผู้นั้น แต่ก็หมายความว่านางจะได้รู้ความจริงของการตายของท่านแม่เสียทีหลังจากสงบสติอารมณ์ได้ ซูชิงอู่ก็ตัดสินใจเดินทางไปทันทีนางอยากไปเจอจิ้งซินผู้นั้นด้วยตนเองและถามเขาว่าเหตุใดตอนนั้นเขาถึงฆ่าท่านแม่ของนาง!คืนเดียวกันนั้นซูชิงอู่ได้พูดคุยเรื่องนี้กับเย่เสวียนถิงเมื่อเย่เสวียนถิงได้รับรู้เรื่องราวก็พยักหน้าเบา ๆ และตัดสินใจอย่างทันทีว่า “ข้าจะส่งคนไปจับเขามาให้เจ้า”ซูชิงอู่ได้ยินอีกฝ่ายตอบง่าย ๆ และห้วนก็อดไม่ได้ที่จะตะลึงและหัวเราะ“ได้”ตอนนี้มีศิษย์พี่ของเจียงเฟยเอ๋อร์คอยจับตาดูอยู่ในเมืองหลวง ซูชิงอู่จึงไม่สามารถไปหาคนผู้นั้นพร้อมกับชิงอวี่ได้บรรยากาศในเมืองหลวงเริ่มตึงเครียดขึ้นเรื่อย ๆแม้แต่ฮ่องเต้เช่นเย่ชิวหมิงก็สังเกตเห็นสัญญาณของเหตุการณ์ร้ายแรงบางอย่างที่กำลังจะตามมาเขาเคยได้ยินซูชิงอู่พูดว่าศัตรูที่ซ่อนตัวอ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 928
ไป๋เฟิงก้มหัวลงอย่างเชื่อฟัง ราวกับมันได้กลายเป็นแมวตัวใหญ่ไปแล้วซูชิงอู่อดหัวเราะไม่ได้ “เจ้าคงเหนื่อยแย่ วันนี้ทำได้ดีมาก”ในที่สุดก็ได้ใช้ประโยชน์จากไป๋เฟิง สมกับที่เลี้ยงมันมานานไป๋เฟิงยืนขึ้นและอ้าปากหาว ส่วนสิงโตขนทองคำที่อยู่ข้าง ๆ ย่องเข้ามาทางด้านหลังซูชิงอู่ และใช้หัวถูเอวของนางดูเหมือนว่ามันต้องการให้ซูชิงอู่ลูบมันด้วยคนอื่น ๆ มองไปยังซูชิงอู่ที่มีร่างกายบอบบางยืนอยู่ตรงหน้าสัตว์ดุร้ายทั้งสอง พวกเขาทั้งหมดก็พูดไม่ออกอยู่นานนี่มัน...ร้ายกาจเกินไปแล้ว!แม้แต่กลุ่มบุรุษร่างใหญ่เช่นพวกเขาก็ยังไม่กล้าเข้าใกล้สัตว์ดุร้ายทั้งสองแม้แต่ครึ่งก้าว ทว่าซูชิงอู่กลับสามารถมีปฏิสัมพันธ์กับพวกมันได้อย่างกลมกลืนเหมือนพวกมันเป็นสัตว์เลี้ยงของนางเมื่อไม่ถูกยุงกัดและกินยาสมุนไพรที่ผสมไว้แล้ว ม้าทุกตัวในสนามฝึกก็สงบลงและกลับสู่ภาวะปกติทันทีที่ซูชิงอู่กลับมาถึงตำหนัก ก็เห็นหรงหย่าวิ่งเข้ามา“พระชายา เมื่อครู่มีคนมาพบท่านและบอกว่ามีเรื่องด่วนต้องรายงาน”“มีเรื่องด่วนอะไรรึ?”หรงหย่าส่ายหัว “ข้าก็ไม่รู้เช่นกัน ท่านไปดูก่อนเถิด”ซูชิงอู่สั่งให้คนพาผู้ส่งข่าวเข้ามาทันทีนางจ้อง
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 927
เลือดของแมลงวันติดอยู่ที่มือของซูชิงอู่ส่งกลิ่นแปลก ๆ ออกมาเมื่อซูชิงอู่มองชัด ๆ นางก็ได้รู้ว่ามันไม่ใช่แมลงวันแต่เป็น…แมลงมีปีกชนิดหนึ่งที่มีลักษณะคล้ายแมลงวันปากของแมลงมีความคมมาก สามารถเจาะทะลุขนของสัตว์บางชนิดได้ง่าย ทว่าแมลงมีปีกชนิดนี้ไม่สนใจมนุษย์และจะกัดเฉพาะสัตว์เท่านั้นที่แท้นี่คือสาเหตุหลักที่ทำให้สัตว์ในเมืองหลวงบ้าคลั่งในช่วงหลายวันนี้!ซูชิงอู่ยังสังเกตเห็นว่ายุงเหล่านี้ถูกพิษและเมื่อพวกมันแพร่พันธุ์ ในไข่ก็มีสารพิษดังกล่าวติดไปด้วยขอเพียงแมลงเหล่านี้ยังกัดสัตว์ต่อไป สารพิษก็จะค่อย ๆ สะสมทีละน้อยสุดท้ายก็ถึงขั้นทำให้เสียสติ!คนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้มีเจตนาชั่วร้ายหากนางไม่ค้นพบสิ่งนี้ก่อน เกรงว่าม้าศึกทั้งหมดจะต้องตายไปด้วยความบ้าคลั่งอีกทั้งยังไม่อาจทราบสาเหตุได้แน่นอนว่าม้าศึกเป็นส่วนสำคัญในกองทัพ หากทหารม้าเสียม้าไป ก็คงไม่ต่างไปจากคนอ่อนแอไร้ค่า...ซูชิงอู่ตัดสินใจอย่างรวดเร็ว“นำม้าทุกตัวไปไว้ในที่ปิดและหาทางฆ่าแมลงมีปีกเหล่านี้ให้สิ้นเสีย”รองแม่ทัพที่ติดตามนางมารีบจำคำสั่งนี้เอาไว้ทันที“รับทราบพ่ะย่ะค่ะพระชายา!”เขาก็รีบกระจายคำสั่งออก
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 926
เมื่อเย่เสวียนถิงได้ยินสิ่งที่ซูชิงอู่พูด สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นเยือกเย็น “ข้าจะส่งคนไปตรวจสอบ”ซูชิงอู่ส่ายหัวทันที “ยาพิษนี้คงไม่ได้อยู่ในอาหารสัตว์ อีกทั้งเมื่อมาลองคิดดู สัตว์ป่าจำนวนมากที่อยู่ใกล้เมืองหลวง รวมไปถึงม้าศึกล้วนติดพิษกันหมด มีเพียงมนุษย์เท่านั้นที่ไม่เป็นอะไร นี่เป็นเรื่องที่แปลกมาก และสิ่งที่สำคัญที่สุดคือไม่มีใครสามารถวางยาพิษม้าศึกในเมืองหลวงได้อย่างเงียบ ๆ ”การวิเคราะห์ของซูชิงอู่นั้นสมเหตุสมผลมาก แม้แต่เย่เสวียนถิงเองก็ขมวดคิ้วขึ้นมาหากหาสาเหตุไม่พบก็แก้ปัญหาไม่ได้แม้จะรักษาม้าหนึ่งในนั้นจนหายขาด แต่ก็จะกลับมามีอาการเดิมในอีกไม่ช้าไม่ไกลกันนักก็มีนายทหารระดับสูงนายหนึ่งวิ่งเข้ามาเขาหอบหายใจและกล่าวว่า “ท่านอ๋อง ทำการตรวจสอบเสบียงอาหารแล้วไม่พบสิ่งผิดปกติพ่ะย่ะค่ะ”“น้ำล่ะ?”“ตรวจสอบน้ำแล้วเช่นกัน ไม่มีร่องรอยของการวางยาพิษเลยพ่ะย่ะค่ะ”เมื่อได้ยินรายงาน เย่เสวียนถิงก็ขมวดคิ้วหนักกว่าเก่าคราวนี้แย่แล้วสิซูชิงอู่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ช่วยทำให้ม้าทุกตัวสงบลงก่อนได้หรือไม่ เดี๋ยวข้าจะเข้าไปดูรางอาหารม้าเอง”“ได้พ่ะย่ะค่ะพระชายา กรุณารอสักครู่ ก
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 925
เริ่มแรก เขาสงสัยในเรื่องที่ซูชิงอู่เคยพูดจนเกิดความคิดจินตนาการบางส่วนขึ้นมา เรียกได้ว่าตอนกลางวันก็เอาแต่นึกถึง ตกกลางคืนก็เก็บมาฝันอีกแต่เขาไม่เคยได้ยินซูชิงอู่พูดถึงเรื่องนี้มาก่อนเลยจริง ๆเนื่องจากความฝันนั้นมันดูเพ้อเจ้อเกินไป เย่เสวียนถิงจึงไม่พูดออกมา เพราะกลัวว่ามันจะเป็นการเพิ่มภาระให้กับซูชิงอู่อย่างไม่มีเหตุผลหลายวันมานี้ซูชิงอู่อาศัยอยู่กับลูกน้อยทั้งสามของนางเพื่อชดเชยช่วงเวลาที่นางห่างพวกเขาไปนานเด็ก ๆ ที่เพิ่งจะอายุได้ไม่กี่เดือนแต่กลับต้องห่างจากอ้อมอกของพ่อแม่ นั่นทำให้ซูชิงอู่รู้สึกผิดขึ้นมาดังนั้นนางจึงไม่ได้ให้ความสำคัญกับเรื่องภายนอกมากนักทันใดนั้นนางก็นึกอะไรออกและถามว่า “เสวียนถิง ช่วงนี้หมาป่าเหล่านั้นที่อยู่ข้างนอกเป็นอย่างไรบ้าง?”เย่เสวียนถิงเงยหน้าขึ้นและพูดว่า “ไม่ได้มีเพียงสัตว์ร้าย แต่ยังกระทบไปถึงม้าศึกด้วย ไม่รู้ว่าเหตุใดถึงเริ่มไม่เชื่อฟังคำสั่งกัน”“เดี๋ยวข้าจะไปตรวจสอบเรื่องนี้เสียหน่อย”ซูชิงอู่รู้สึกได้โดยไม่รู้ตัวว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้องเกี่ยวกับเรื่องนี้แม้เรื่องจะดูเป็นเรื่องเล็กน้อยและไม่มีผลกระทบกับมนุษย์มากนัก แต่นางก็รู้สึกอ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 924
ทันใดนั้นหมอหลวงซุนก็เหมือนจะคิดอะไรออก “เหมือนกับตอนที่พระชายาใช้ดอกไม้ชนิดหนึ่งเพื่อทำให้ม้าพยศคลั่งใช่หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”“อืม ทำนองนั้นแหละ”สิ่งเหล่านั้นเป็นสิ่งที่นางพบในเภสัชตำรับ และหากใช้มัน ผลลัพธ์ที่ได้จะน่าทึ่งมากแม้ลงมือไปอย่างกะทันหัน แต่ก็ไม่มีใครจับได้ปรมาจารย์มือวางพิษที่แท้จริงคือผู้ที่วางยาพิษโดยไม่ทิ้งหลักฐานใด ๆ เอาไว้“ขอบพระทัยพระชายาสำหรับคำชี้แนะ หลังจากที่ได้พูดคุยกับท่าน กระหม่อมก็เข้าใจอย่างกระจ่างแจ้งแล้วพ่ะย่ะค่ะ”ซูชิงอู่ปิดเภสัชตำรับ “ข้าท่องเภสัชตำรับนี้จนจำขึ้นใจ และเข้าใจเนื้อหาด้านในได้คร่าว ๆ เพียงแต่ยังไม่พบวิธีที่จะไขความลับที่อยู่ในนั้น หวังว่าท่านจะช่วยเรื่องนี้ได้”คราวนี้ ทุกคนเชื่อมั่นในคำพูดของซูชิงอู่สิ่งที่พวกเขาไม่ได้สนใจ แต่พระชายากลับนำมาใช้งานได้ถึงขั้นนี้ ยังมีอะไรที่ต้องพูดกันอีกหรือ?ตาแก่เช่นพวกเขาที่อาศัยว่าตนอายุมากทำตัวอาวุโสดูถูกผู้อื่นนั้นเทียบเทียมพระชายาไม่ได้เลย!หลังจากที่ซูชิงอู่อธิบายเรื่องนี้จบ นางก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและแอบหลบออกมาทางประตูใหญ่นางกลัวว่าคนเหล่านั้นจะถามนางว่านางศึกษาเรียนรู้ทักษะทางการ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 923
หมอหลวงซุนขมวดคิ้วเล็กน้อย“อย่าพูดไร้สาระ นั่นจะเป็นไปได้อย่างไร? พระชายาไม่จำเป็นต้องโกหกพวกเราเลย โกหกพวกเราไปแล้วนางจะได้ประโยชน์อะไร?”คำพูดนี้ก็ถือว่ามีเหตุผลทุกคนต่างพูดไม่ออกทำได้แค่นั่งเงียบ ๆ แล้วพลิกหน้าอ่านต่อไปพลิกหน้ากระดาษตั้งแต่เช้าจรดค่ำ และอ่านจนถึงเช้าวันรุ่งขึ้นตำราทั้งเล่มถูกอ่านจนจบอย่างรวดเร็ว ทุกคนในสำนักหมอหลวงไม่ได้นอนมาสองวันสองคืน และตอนนี้ทุกคนดูเหนื่อยและมีสีหน้าทรุดโทรมเมื่ออ่านหน้าจนถึงสุดท้าย แม้แต่หมอหลวงซุนก็ตกอยู่ในความเงียบเพราะเภสัชตำรับเล่มนี้บันทึกเฉพาะโรคและวัตถุดิบยาที่ธรรดาทั่วไปมาก ๆ บางส่วนเท่านั้นข้อแตกต่างเพียงหนึ่งเดียวคือผู้อาวุโสเช่นพวกเขาได้เรียนรู้เกี่ยวกับวัตถุดิบยาหลายประเภทและพัฒนาแนวคิดใหม่ ๆแม้จะไม่ไร้ประโยชน์ แต่ความคาดหวังกับผลลัพธ์ก็แตกต่างกันมากเลยทีเดียวถึงขั้นทำให้พวกเขาขาดความมั่นใจและอดไม่ได้ที่จะคิดว่านี่น่ะหรือคือเภสัชตำรับที่ตระกูลฟางเฝ้าหวงแหนมานานหลายปี?ดวงตาของหมอหลวงซุนเต็มไปด้วยสีแดงก่ำที่เกิดจากการอดนอน“ในเมื่อเภสัชตำรับของตระกูลฟางไร้ประโยชน์ เช่นนั้นพระชายาไปเรียนรู้ทักษะด้านการแพทย์มา
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 922
“นี่คือวัตถุดิบยาและปริมาณที่คนผู้นั้นทำการวางยา ที่สำนักหมอหลวงของพวกท่านมีสิ่งนี้อยู่แล้ว หากจะทำยาถอนพิษก็คงไม่ใช่เรื่องยากกระมัง”“ไม่ยากพ่ะย่ะค่ะ ไม่ยาก!”หมอหลวงซุนยิ้มร่าราวกับได้รับสมบัติเขามองซูชิงอู่ที่ยังอยู่ในวัยหนุ่มสาว แต่กลับเก่งกาจกว่าเหล่าคนชราเช่นพวกเขาเมื่อรวมกับเภสัชตำรับของตระกูลฟางที่ซูชิงอู่พูดถึง หมอหลวงเฒ่าก็ดีใจจนเนื้อเต้นหากได้เรียนรู้และกลายเป็นคนที่เก่งกาจเหมือนพระชายา ระดับความรู้ของเขาก็จะเพิ่มขึ้นไปด้วยหรือไม่?แต่หมอหลวงซุนไม่เคยรู้เลยว่าทุกสิ่งที่ซูชิงอู่เรียนรู้ไม่ได้มาจากเภสัชตำรับของตระกูลฟางในเภสัชตำรับเล่มนั้นมีความแตกต่างตรงจุดไหน ตัวซูชิงอู่ในตอนนี้ก็ยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำแม้ตอนตายไปในชาติก่อน เภสัชตำรับก็ถูกทำลายและไม่มีใครเห็นความลับที่ซ่อนอยู่ในนั้นจุดเด่นเพียงหนึ่งเดียวของเภสัชตำรับเล่มนั้นคือบันทึกข้อมูลวัตถุดิบยาจำนวนมากที่คนทั่วไปไม่ทราบและสรรพคุณลับบางส่วนบรรดาผู้อาวุโสของสำนักหมอหลวงพากันมาช่วยคิดค้นยาถอนพิษเพื่อที่จะได้อ่านเภสัชตำรับนั้นเร็ว ๆในที่สุดเช้าวันรุ่งขึ้นยาที่สามารถฟื้นฟูสติของสัตว์ร้ายได้ก็ถูกส่งมาให้ฮ่องเต้
