แชร์

บทที่ 671

เย่เสวียนถิงนั่งอยู่บนหลังม้า ดวงตาจ้องต่ำลงเล็กน้อย

หลังจากที่เขาเห็นจ้าวหลี่และเจ้าเมืองเขาก็สะบัดบังเหียนขี่ม้าให้ก้าวไปข้างหน้าอีกสองสามก้าว

ก่อนที่จ้าวหลี่จะทันได้เงยหน้าขึ้น ก็รู้สึกถึงความเย็นวาบที่คอเนื่องจากสายลมจากดาบที่พัดเข้ามาใกล้

ในชั่วพริบตานั้น จ้าวหลี่ถึงกับขนลุกด้วยความหวาดกลัว แต่โชคดีที่เขาเคยเป็นแม่ทัพที่นี่มาหนึ่งหรือสองปีแล้ว และฝีมือการต่อสู้ของเขาก็ไม่เลว เขากลิ้งตัวไปกับพื้นเพื่อหลบเลี่ยงทันที

อย่างไรก็ตาม เย่เสวียนถิงเร็วกว่ามาก คมดาบนั้นกรีดลงกลางอกของจ้าวหลี่ทันที ทิ้งรอยบาดแผลลึกจนเห็นเลือดเนื้อกระจายอยู่บนอกของเขา

หากปลายดาบยาวกว่านี้อีกเพียงนิด เขาคงจะตายไปแล้ว

จ้าวหลี่ถึงกับตัวสั่นด้วยความหวาดผวา ทนความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัสแล้วกลิ้งตัวไปอีกครั้ง สภาพของเขาดูน่าสังเวชและโสมม ชุดเกราะเปรอะไปด้วยโคลนสกปรก

เขาค่อย ๆ ลุกขึ้นจากพื้นอย่างทุลักทุเล ใบหน้าสกปรกมอมแมม และได้พบกับสายตาเย็นเยียบที่เต็มไปด้วยจิตสังหารของเย่เสวียนถิง

"ฆ่าเขาซะ"

จ้าวหลี่คิดว่าตนอาจฟังผิดไป

เขาเงยหน้าขึ้นและตะโกนทันที "อ๋องเสวียน ท่านคิดจะฆ่ากระหม่อมเช่นนี้ ท่านไม่กลัวหรือว่า.
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status