ตอนที่ห้า สอบสวนเรื่องราว

ตอนที่ห้า

สอบสวนเรื่องราว

           

            ระหว่างรอความคืบหน้าในการหาตัวผู้บ่งการ เซียงเจินจูจึงวางแผนการเปิดร้านชาเซียงซือครั้งใหม่อย่างรอบคอบ

            อืม...ใบชายังมีเหลืออยู่ ส่วนใบชารอบใหม่น่าจะกำลังส่งมา

          กาน้ำชากับถ้วยชาน่าจะต้องซื้อใหม่ทั้งหมดเพราะแตกไปแทบไม่เหลือ ก็ดีจะได้เลือกให้สวยแปลกใหม่อย่างที่ชอบ

          วัตถุดิบทำขนมของท่านยายคงต้องรอให้ยายเหลียนทำใจได้อีกสักพักค่อยปลุกปลอบให้มีกำลังใจอีกครั้ง

          ส่วนการตกแต่งร้าน

            หญิงสาวเดินวนดูรอบร้านเป็นรอบที่ห้า เพื่อพิจารณาการปรับปรุงให้ได้ดั่งใจก่อนจะวาดแบบเป็นรูปภาพออกมา

            ได้มาเปิดร้านชาที่นี่ ถือว่าได้ฝึกฝีมือก็แล้วกัน

            ไข่มุกคิดอย่างสนุกสนานที่ได้เริ่มต้นทำในสิ่งที่ชอบอีกครั้ง นางหาช่างมาตกแต่งร้านใหม่ตามแบบที่ร่างไว้พร้อมสั่งให้ทุกคนระวังตัวให้มากขึ้นอีกทั้งยังจ้างคนมาเฝ้าที่ร้านอีกหลายคน

หญิงสาวบอกกล่าวเรื่องคร่าวๆกับยายเหลียนด้วยนางไปหาเรื่องเจ้ากรมศึกษาต่อหน้าผู้คนจำนวนมาก หากเขาเจ็บแค้นอาจส่งคนมาทำร้ายพวกนางยายหลานได้

ยายเฒ่ามีอาการแปลกใจที่หลานสาวแสนเรียบร้อยอ่อนแอของนางเปลี่ยนไปอย่างมาก แต่เมื่อเห็นนางทำเรื่องราวต่างๆด้วยสีหน้ายิ้มแย้มอย่างมีความสุขจึงไม่อยากขัดใจด้วยทั้งรักทั้งห่วงใยในตัวหลานสาวนอกไส้นางนี้

ในขณะที่เซียงเจินจูวางแผนการป้องกันตนเองและร้านชาควบคู่ไปกับการเปิดร้านชาเซียงซืออีกครั้ง หวางชิวเฟินซึ่งกลับมายังจวนของตนเองอย่างเร่งรีบจึงสั่งการเรียกตัวลูกน้องหลายคนเข้ามาสอบถามข้อเท็จจริง

“ได้ข่าวว่า ‘ซือถู’ ถูกหญิงสาวตะโกนต่อว่ากลางตลาดหรือ” เลขามู่หวังเยี่ยนซึ่งเป็นเพื่อนเล่นวัยเด็กและเติบโตมาด้วยกัน เดินเข้ามาเอ่ยคำหยอกล้อพลางยิ้มขำแล้วนั่งลง

เขาขอรับตำแหน่งเลขาเจ้ากรมศึกษาโดยไม่ยอมไปอยู่ชายแดนกับบิดาซึ่งมีตำแหน่งเป็นถึงแม่ทัพด้วยไม่ชอบการใช้กำลังอีกทั้งยังชอบใช้ชีวิตอิสระ

“เจ้าไม่ต้องขำ ข้ากำลังสอบสวนเรื่องราว มาช่วยกันก่อนแล้วค่อยปรึกษาหารือ” หวางชิวเฟินหรือที่ผู้คนมักเรียกว่าซือถู เอ่ยเสียงเคร่งเครียดพาให้เลขาหนุ่มปรับสีหน้าเป็นงานเป็นการ

หลังจากสอบสวนอย่างละเอียดจึงได้ความว่าลูกน้องคนหนึ่งอยากได้ผลงานด้วยการรวบรวมนำโฉนดที่ดินมาส่งมอบให้แก่เขาอย่างรวดเร็ว จึงไปบังคับขู่เข็ญเอากับตายายเจ้าของร้านชาเซียงซือ ซึ่งเป็นร้านเดียวในย่านนั้นซึ่งยังไม่ยอมขายที่ดิน

เดิมทีโฉนดได้มาเกือบครบแล้ว ลูกน้องคนนั้นจึงยิ่งกระเหี้ยนกระหือรืออยากเอาใจหวางชิวเฟินเพื่อการเลื่อนตำแหน่งในคราวหน้า จึงวางแผนส่งนักเลงโตไปบีบคั้นและทำร้ายตาเฒ่าจนเสียชีวิต

“ข้าไม่ได้ตั้งใจนะขอรับซือถู ตาเฒ่าคนนั้นใจเสาะเอง” ลูกน้องผู้ก่อเรื่องยังไม่ยอมรับว่าเป็นความผิดของตนเอง

หวางชิวเฟินเมื่อได้ฟังจึงรับรู้ว่าเรื่องนี้เป็นความผิดของเขาด้วยส่วนหนึ่งที่ควบคุมลูกน้องไม่เข้มงวดจนสร้างเรื่องให้คนคนหนึ่งต้องเสียชีวิตไปโดยไร้ความผิด

ชายหนุ่มสั่งปลดลูกน้องคนนั้นออกจากตำแหน่งและลงโทษสถานหนัก อีกทั้งจับกุมนักเลงกลุ่มนั้นไปส่งให้กรมอาญาเพื่อเข้าคุกไปรับโทษฐานทำร้ายคนจนตาย

“เจ้าคิดว่าข้าควรชดใช้เด็กสาวคนนั้นกับยายของนางอย่างไรดี” ซือถูหนุ่มปรึกษากับเลขา

“ชีวิตคนคงไม่อาจนำกลับคืนมาได้ เจ้าบอกว่านางอยากเปิดร้านชาต่อไป เช่นนั้นก็ช่วยเหลือพวกนางในจุดนี้ก็แล้วกัน”

“คงได้แต่ทำเช่นนั้น” หวางชิวเฟินพยักหน้ายอมรับ

“แต่กรมศึกษาต้องการที่ดินตรงนั้นเพื่อเปิดสำนักศึกษา หากเจ้าจะให้นางเปิดร้านชาต่อ แล้วแผนการเปิดสำนักศึกษาจะทำอย่างไร”

“ใช้ที่ดินผืนอื่นไม่ได้หรือ”

“พวกเราซื้อที่ดินละแวกนั้นมาเกือบทั้งหมดแล้ว ที่ดินของร้านชาเซียงซืออยู่ตรงกลาง หากนางไม่ยอมขายและยังดึงดันจะเปิดร้านชาต่อไป เช่นนั้นสถานศึกษาของเรามิใช่โอบล้อมร้านชาของนางหรือ”

“เช่นนั้นคงต้องไปบอกเล่าให้นางเข้าใจและปรึกษาหารือกันอีกที” หวางชิวเฟินตัดสินใจใช้การเจรจา

“เจ้าก็ไปกับข้าด้วย” ชายหนุ่มหันมาสั่งเลขาซึ่งคือเพื่อนสนิท

“ได้ขอรับ ท่านซือถู” มู่หวังเยี่ยนโค้งรับอย่างเสแสร้งด้วยหากอยู่กันตามลำพังพวกเขาไม่เคยวางท่าเป็นเจ้านายลูกน้อง