เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 779
บทที่เกี่ยวข้อง
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 780
มู่หรงเจี๋ยยักไหล่ขึ้น “มีวันหนึ่งที่จู่ ๆ ฟางเอ๋อร์ก็มาหาข้า…” “ชื่อเต็ม เรียกชื่อเต็มของนาง เรียกฟางเอ๋อร์ ฟางเอ๋อร์ชิดเชื้อกันจนเกินไป” จื่ออันเอ่ยออกมาด้วยความโมโห “ก็ได้ จู่ ๆ ซุนฟางเอ๋อร์ก็มาหาข้า บอกว่านางอยากแต่งงานกับข้า และยังอยากจะกอดข้า ข้าไม่ชอบให้หญิงสาวแตะต้อง ก็เลยเตะนางออกไป เมื่อไม่ทันระวัง ก็เลยออกจะรุนแรงจนเกินไป นางกระแทกเข้ากับกำแพง ก็เลยโวยวายออกมาเสียยกใหญ่ วุ่นวายเสียจนไปถึงหน้าพระพักตร์เสด็จแม่ ภายหลังไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ถึงได้ถูกไล่ออกไป” จื่ออันอึ้งตะลึงไป “ท่านเอ่ยออกมาแล้ว?” “ใช่แล้ว เรื่องก็เป็นเช่นนี้” มู่หรงเจี๋ยเอ่ย จื่ออันเอ่ยออกมาอย่างเย็นชา “ละเลยประเด็นสำคัญและรายละเอียดมากจนเกินไป ท่านกำลังหลอกข้าใช่หรือไม่?” มู่หรงเจี๋ยมองยังนาง “นางชอบข้า เป็นเรื่องของข้า ระหว่างข้าและนางเกิดเรื่องอะไรขึ้น ก็เป็นเรื่องของข้าและนางในอดีต ถึงแม้ว่าเจ้าจะเป็นชายาของข้า แต่เจ้าก็ไม่สนใจข้า เจ้าถามถึงเรื่องที่เกิดขึ้นไม่หยุดหย่อน มีเหตุผลอะไรพิเศษอย่างนั้นหรือ? อย่างเช่น เจ้าไม่ทันระวังพบว่าเจ้าเองก็ชอบข้าเข้าแล้ว?” จื่ออันตะลึงไปครู่หนึ่ง “ไม่ม
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 781
จื่ออันปิดประตูอย่างรวดเร็ว แต่มู่หรงเจี๋ยใช้เท้าหยุดเอาไว้สุดกำลัง "ไม่จำเป็นต้องปิดประตู ข้าจะคอยปกป้องพวกเจ้าอยู่ที่ด้านนอกเอง"จื่ออันดึงโหรวเหย๋าออกไปและจ้องมองเขา "ท่านจะทำอะไร?"มู่หรงเจี๋ยพูดอย่างเฉื่อยชา "ไม่ได้จะทำอะไร เจ้าเข้าห้องนี้ได้ ข้าก็เข้าได้เช่นกัน ไม่ใช่ห้องของเจ้าเสียหน่อย""เช่นนั้นเราไปเรือนฟังเสียงฝนกันเถอะ" จื่ออันดึงโหรวเหย๋า“ข้าไปด้วย”“เรือนฟังเสียงฝนไม่ใช่ที่ของท่าน”“มันเป็นของอดีตแม่ยายข้า ข้าจะไปเยี่ยมอดีตแม่ยาย คงไม่ต้องขออนุญาติจากเจ้าหรอกใช่หรือไม่?” มู่หรงเจี๋ยพูดอย่างถือดีจื่ออันพูดด้วยความโกรธเกรี้ยว "พอแล้ว ในเมื่อถามท่านแล้วท่านไม่พูด ข้าก็จะถามโหรวเหย๋าเองไม่ได้หรือไง? ไม่เช่นนั้นท่านก็บอกข้ามาสิว่าเกิดอะไรขึ้นกับฟางเอ๋อร์กันแน่?"โหรวเหย๋าตกตะลึง "อะไรนะ? จื่ออันเจ้าพูดว่าอะไรนะ? ฟางเอ๋อร์อย่างนั้นรึ?"“ใช่ พี่สาวคนโตของเจ้าน่ะสิ” จื่ออันกล่าวโหรวเหย๋าตะโกนขึ้นมาเสียงดัง "นางไม่ใช่พี่ใหญ่องข้า ไม่มีคนแบบนี้ในตระกูลซุน นางไปตายข้างนอกเสียยังจะดีกว่า อย่าได้กลับมา หากเจอนาง ข้าก็จะไม่มีวันยอมนางแน่"หลังจากพูดจบก็ผลักจื่ออันออก และว
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 782
อี๋เอ๋อร์ยิ้ม "แน่นอนว่าท่านจะไม่เป็นอะไร"จื่ออันหยิบผ้าก๊อซที่เปลี่ยนเรียบร้อยแล้วและพูดว่า "ท่านพักผ่อนเถิด ข้าจะไปดูว่าเซียวท่ากลับมาแล้วหรือยัง"อ๋องเหลียงหยุดนาง "เจ้ายังไม่พบท่านหมอหยวนอีกหรือ?"“ใช่...ยังไม่พบ!”อ๋องเหลียงถอนหายใจเบา ๆ “ท่ามกลางคลื่นมนุษย์มากไพศาล การค้นหาใครสักคนนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย”จื่ออันปลอบโยน "อย่ากังวลไปเลย นางต้องไม่เป็นอะไร"จื่ออันกำลังจะถือของเดินออกไป ทันใดนั้นนางก็นึกถึงเรื่องของฟางเอ๋อร์ขึ้นมา บางทีอ๋องเหลียงอาจจะรู้เรื่องนี้ก็เป็นได้นางหันกลับมามองอ๋องเหลียง "ใช่แล้ว ฟางเอ๋อร์กลับมาแล้ว มีใครบอกท่านแล้วหรือยัง?"อ๋องเหลียงพูดอย่างเฉยเมย "การกลับมาของนางนั้น เช่นนั้นก็หมายความว่าอ๋องหนานหวายได้กลับมาแล้ว"ดูเหมือนว่าเขาจะรู้เรื่องภายในเป็นอย่างดี นางโยนของออกไปด้านนอก เมื่อไม่เห็นมู่หรงเจี๋ย ดังนั้นนางจึงรีบปิดประตูทันที“ช่วยบอกข้าที เกิดอะไรขึ้นกับฟางเอ๋อร์? ตอนนั้นนางชอบท่านอ๋องมากเลยหรือ แล้วเหตุใดนางถึงถูกไล่ออกจากบ้านกันเล่า?” จื่ออันถามอ๋องเหลียงกล่าวว่า "ทำไมเจ้าไม่ถามไปเสด็จอากันเล่า? มาถามข้าทำไมกัน?""เขามีงานหลายอย่างที่
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 783
เรื่องราวต่อจากนั้นก็เกี่ยวกับข้องการนองเลือดมากยิ่งขึ้น ซุนฟางเอ๋อร์เริ่มแข่งขันเพื่อแย่งชิงตำแหน่งสูงสุด แม่ของนางจ่ายเงินจำนวนมากเพื่อจ้างอาจารย์แห่งเหมียวเจียงมาสอนคาถาให้นาง อาจารย์คนนี้ค่อนข้างมีทักษะ และหยั่งรู้เกี่ยวกับโหราศาสตร์บ้างเล็กน้อย ซุนฟางเอ๋อร์เริ่มเคารพอาจารย์คนนี้มากขึ้น และเกลี้ยกล่อม อาจารย์ให้สอนทักษะทั้งหมดให้นาง จริงอยู่ที่มีสุภาษิตโบราณกล่าวว่าสอนศิษย์จนตนเองอดตาย แต่ในกรณีอาจารย์ของซุนฟางเออร์นั้น เขาสอนให้ศิษย์ฆ่าอาจารย์ตายหลังจากที่ซุนฟางเอ๋อร์กลายเป็นอาจารย์ คนแรกที่นางฆ่าก็คืออาจารย์ของนางเอง โดยใช้คุณไสยที่อาจารย์ของนางสอนนั่นเองไม่มีวิธีการรักษา และอาจารย์ของนางก็เสียชีวิตลงในที่สุดจากนั้นนางก็ฆ่าแม่ผู้ให้กำเนิดของนาง และคุกเข่าที่ประตูของฟูเหรินในฐานะเด็กกำพร้า ซุนฟูเหรินเป็นผู้หญิงที่ใจอ่อนอยู่แล้ว เมื่อเห็นว่านางน่าสงสาร จึงปฏิบัติต่อนางเหมือนลูกสาวแท้ ๆ ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ไม่ว่าจะไปที่ไหน ก็จะพานางและโหรวเหย๋าไปด้วยในที่สุดนางก็คว้าโอกาสนี้ทำเสน่ห์ใส่มู่หรงเจี๋ย คุณไสยประเภทนี้มีพลังมาก และไม่มียาถอนพิษ หากโดนทำเสน่ห์ก็จะไม่สามารถถอดถอนได้
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 784
หวงไท่โฮ่วทรงตรัสว่า "เจ้าก็น่าจะรู้ เซียวเซียวไม่ต้องการแต่งงานกับหานชิงชิว เขาต้องทำเช่นนั้นเพราะไม่มีทางเลือก"“ไท่โฮ่วทรงอย่าได้ตรัสเช่นนี้ เป็นเซียวเซียวที่ยินยอมเองพ่ะย่ะค่ะ” ท่านโหวแก้ต่างกับหวงไท่โฮ่ว หวงไท่โฮ่วถอนหายใจเบา ๆ นางรู้ว่าท่านโหวเป็นคนที่ระมัดระวังตน เขากลัวว่าเซียวเซียวจะขอองค์หญิงแต่งงาน แม้ว่าจะแต่งกับศพ เขาก็ยังคงกลัวอยู่ดี เพราะกองกำลังที่อยู่เบื้องหลังขององค์หญิงจะกลับไปเป็นของตระกูลเซียว แม้ว่านางจะเสียชีวิตไปแล้วก็ตาม เขากลัว เพราะเขารู้ว่าองค์จักรพรรดินั้นหวาดระแวงตระกูลเซียว เขาจึงพยายามอย่างเต็มที่เพื่อปกป้องตระกูลเซียวจากปัญหาต่าง ๆ หวงไท่โฮ่วหวังว่าท่านโหวจะเห็นด้วย แต่ท่านโหวนั้นดื้อรั้น ถึงจะพูดอย่างไรเขาก็ไม่เห็นด้วย นางถอนหายใจและกล่าวว่า "ช่างเถอะ เจ้าออกไปซะ ข้าไม่อยากบังคับเจ้า ข้าเพียงแค่สงสารพวกเขาก็เท่านั้น"ท่านโหวเงียบไปชั่วขณะ ดวงตาของเขาดูซับซ้อน เขารู้สึกเป็นทุกข์มากกว่าใคร ๆ แต่เขาจะทำอย่างไรได้? จักรพรรดิยังคงอยู่ที่นั่น และหวาดระแวงตระกูลเซียวตลอดทั้งวัน ตระกูลเซียวจึงต้องรู้จักเจียมเนื้อเจียมตัวท่านโหวไม่เห็นด้วย และการเลือก
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 785
หลังจากเสร็จการว่าราชกิจในวันรุ่งขึ้น มู่หรงเจี๋ยได้เรียกใต้เท้าซุยเอาไว้ "ได้ยินจากหวงไท่โฮ่วว่าท่านแนะนำเหลียงซู่หลินเป็นราชบุตรเขยเช่นนั้นหรือ?"ใต้เท้าซุยกล่าว "พ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋องทรงทราบเรื่องนี้แล้ว? แม่ทัพเหลียงเป็นผู้ที่เป็นห่วงเป็นใยผู้คน ซื่อสัตย์และภักดี ยิ่งไปกว่านั้นคือเขามีความรักให้กับองค์หญิงมาโดยตลอด"เมื่อมู่หรงเจี๋ยได้ยินใต้เท้าซุยชื่นชมเหลียงซู่หลินไม่หยุดปาก ก็พลางยิ้มเล็กน้อย พลางหมุนแหวนหยกในมือเล่น "ข้าไม่รู้มาก่อนว่าใต้เท้าซุยไปมาหาสู่กับตระกูลเหลียงด้วย"ใต้เท้าซุยตกใจและโบกมือเป็นพัลวัน "พระองค์อย่าได้ทรงเข้าใจผิด หม่อมฉันไม่ได้มีความสัมพันธ์ใด ๆ เกี่ยวข้องกับไท่ฟู่ เพียงแต่แม่ทัพเหลียงผู้นี้เพิ่งช่วยชีวิตหม่อมฉันไว้ เขาเป็นผู้มีพระคุณของข้า ต่อมาข้าได้เชิญเขาไปเลี้ยงขอบคุณ แต่เขาก็ปฏิเสธ หม่อมฉันเชิญเขาซ้ำถึงสามสี่หน เขาถึงได้ยอมมา และหลังจากที่ได้พูดคุยกันถึงได้รู้ว่าเขาไม่ได้รับความยอมรับจากตระกูลเหลียง ไท่ฟู่ไม่ชอบเขา ดังนั้นเขาจึงถูกกดขี่ข่มเหงมาโดยตลอด”“ช่วยชีวิตเจ้าไว้อย่างนั้นรึ? เกิดอะไรขึ้น?” มู่หรงเจี๋ยถามพร้อมกับขมวดคิ้วแน่นใต้เท้าซุยกล่าว "
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 786
“ท่านอ๋องกำลังสงสัย...”"ข้าเดาว่าจะมีคนพวกนี้อยู่ไม่น้อย และพวกมันต้องติดต่อคน ๆ เดียวกันเป็นแน่ ตามหาผู้ติดต่อผู้นี้ให้ได้" หนี่หรงกล่าว "พ่ะย่ะค่ะ หม่อมฉันจะไปตรวจสอบเดี๋ยวนี้"หวงไท่โฮ่วเชิญอ๋องกวางตงและมู่หรงเจี๋ยมาที่วังเพื่อหารือเกี่ยวกับการเลือกราชบุตรเขย หลังจากที่อ๋องกวางตงพิจารณาดูแล้ว เขาก็เห็นว่าเหลียงซู่หลินนั้นเหมาะสมเป็นที่สุด ดังนั้นเมื่อเขาถามถึงความคิดเห็นของมู่หรงเจี๋ย มู่หรงเจี๋ยจึงตอบว่า "ข้าไม่มีความเห็นใด"หวงไท่โฮ่วกล่าว "ในเมื่อทุกคนไม่มีใครคัดค้าน เช่นนั้นข้าคงต้องพบเหลียงซู่หลินคนนี้เสียหน่อย" อ๋องกวางตงกล่าว "เขาปฏิบัติหน้าที่อยู่ในตำหนักบูรพา เรียกให้เขามาที่นี่เถิด""ดี" หวงไท่โฮ่วทรงมีรับสั่งให้คนเรียกเหลียงซู่หลินเข้าเฝ้าดังนั้นหวงไท่โฮ่วจึงสั่งให้คนไปเรียกตัวเหลียงซู่หลินมาพบเหลียงซู่หลินอายุไม่มากนัก แต่รูปร่างหน้าตาค่อนข้างเป็นผู้ใหญ่ เขาอายุรุ่นราวยี่สิบต้น ๆ แต่ทว่ากลับดูเหมือนคนอายุสามสิบได้ แต่เขามีภาพลักษณ์ที่ซื่อสัตย์และซื่อตรงแก่ผู้คนที่ได้พบเห็น ยิ่งไปกว่านั้น เขาพูดเก่ง มีมารยาท และไม่มีความหยาบกระด้างของความเป็นแม่ทัพเลยแม้แต
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 787
ซุนกงกงพยักหน้า “ใชพ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋อง หม่อมฉันมองดูพระองค์และองค์หญิงเติบโตขึ้น หม่อมฉันยังจำได้ว่าเมื่อตอนที่ท่านอ๋องอายุได้ห้าขวบ ในวังของไท่โฮ่ว พระองค์มักจะแข่งว่าใครยิงฉี่ได้ไกลกว่ากันกับหม่อมฉัน”มู่หรงเจี๋ยปล่อยกระแอมไอและปรับสีหน้าของเขา "มันนานมาแล้ว และข้าคิดว่าท่านคงจำผิดคนแล้วกระมัง ท่านน่าจะหมายถึงพี่สาม เขาดื้อรั้นมาก อย่างไรก็ตาม อย่ามัวแต่พูดถึงเรื่องอื่นเลย ข้าแค่อยากจะถามท่านว่า ท่านยินดีจะทำอะไรเพื่อองค์หญิงหรือไม่?"ซุนกงกงพยักหน้า "ไม่ว่าเรื่องอะไร หม่อมฉันก็เต็มใจทำพ่ะย่ะค่ะ"มู่หรงเจี๋ยกล่าว "เช่นนั้นก็ดี" เขาเอนตัวไปใกล้กับซุนกงกงและพูดบางอย่างใส่หูของเขา ซุนกงกงถึงกับตกใจ "ท่านอ๋องตั้งใจจะทำเช่นนี้จริง ๆ หรือพ่ะย่ะค่ะ?"“ใช่” มู่หรงเจี๋ยตอบ “ท่านอย่าได้อย่ากังวลไป หากเสด็จแม่สืบสวนเรื่องราว ข้าจะออกหน้ารับแทนท่านเอง”“หม่อมฉันไม่ได้กลัวพ่ะย่ะค่ะ” ซุนกงกงยิ้ม “หม่อมฉันแก่แล้ว หาได้สนใจอะไรทั้งนั้น”มู่หรงเจี๋ยกล่าว "เช่นนั้นข้าต้องขอบคุณกงกงแทนองค์หญิงแล้ว"มู่หรงเจี๋ยเดินไปสองก้าว เสียงของซุนกงกงก็ดังขึ้นมา "ท่านอ๋อง หม่อมฉันจำได้ว่าเป็นท่าน หาใช่ท่านอ๋อ
บทล่าสุด
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1168
ร่างกายของแม่ทัพเฒ่าฉินสั่นสะท้านด้วยความโกรธ “เจ้าสาปแช่งปู่รึ เจ้าเคยคำนึงถึงญาติพี่น้องหรือไม่?”เมื่อหมอหลวงมาถึง กลับไม่มีคนในตระกูลฉินคอยเฝ้าเขาอยู่ในห้อง ดังนั้นจึงมีเพียงแต่บ่าวรับใช้หลังจากตรวจสอบอาการเสร็จ หมอหลวงก็กล่าวด้วยสีหน้าตกตะลึง “ท่านแม่ทัพเฒ่า เมื่อไม่กี่วันมานี้ท่านได้ไปที่ใดมา? แล้วท่านเคยเข้าไปในพื้นที่โรคระบาดหรือไม่?” “ไม่เคย ข้าไม่เคยไปที่นั่น” สีหน้าของแม่ทัพเฒ่าเปลี่ยนไปเล็กน้อย เมื่อได้ยินคำพูดของหมอหลวง “ท่านกำลังสงสัยว่าข้าติดเชื้อโรคระบาดใช่หรือไม่?”“อาการช่างคล้ายคลึงกันยิ่งนัก” หมอกลวงกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด“เป็นไปไม่ได้!” แม่ทัพเฒ่าฉินรู้สึกตื่นตระหนกอย่างมาก “ท่านวินิจฉัยผิดหรือไม่?”“ข้าจะจัดยาให้ท่านสองชนิดก่อน หากดื่มยาเหล่านี้แล้วไม่ได้ผล เช่นนั้นไม่ใช่ก็ใกล้เคียงแล้วขอรับ” หมอหลวงกล่าวแม่ทัพเฒ่าฉินกล่าวด้วยความลนลาน “ฉินโจวบังคับให้ท่านพูดเช่นนี้ใช่หรือไม่?”หมอหลวงรู้สึกประหลาดใจ “แม่ทัพเฒ่า ท่านหมายความว่าอย่างไร? เหตุใดแม่ทัพฉินถึงต้องบังคับให้ข้าพูดเช่นนี้?”หมอหลวงชะงักไปชั่วครู่หนึ่งแล้วโพล่งถาม “ท่านเคยพูดคุยกับองค์ชายเ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1167
นางสามารถเสียสละได้ แต่จะไม่มีทางทรยศต่อประชาชนเป่ยโม่เด็ดขาดสำหรับความจงรักภักดีต่อองค์จักรพรรดิและประเทศชาติ นางจะต้องรักประชาชนก่อน จึงจะสามารถภักดีต่อองค์จักรพรรดิได้ฉินโจวกล่าวคำเบา “ข้าเข้าไปในพระราชวังเพื่อเชิญหมอหลวงแล้ว ท่านปู่พักผ่อนก่อนเถิด ข้าจะออกไปเดินเล่นรับลมสักหน่อย”ดวงตาของแม่ทัพเฒ่าฉินอัดแน่นด้วยความโกรธ แต่ก็พยายามอย่างหนักเพื่อระงับมันฉินโจวเดินออกจากห้อง และเห็นว่าฉินเป้าน้องชายของตนนั่งอยู่ที่สวน เมื่อเห็นนางเดินออกมา เขาก็ถามว่า “ท่านปู่เป็นอย่างไรบ้าง?”ฉินโจวจำคำพูดของท่านปู่ได้อย่างแม่นยำ จึงเมินเฉยต่อเขาและตอบอย่างใจเย็น “เข้าไปดูด้วยตนเองสิ”ฉินเป้าคลี่ยิ้ม แต่มันกลับดูอ้างว้างอย่างยิ่ง “ข้าได้ยินสิ่งที่ท่านปู่พูดกับท่านแล้ว ข้าไม่อยากเข้าไป”ฉินโจวตกตะลึง “เพราะเหตุใด เขาทุ่มเทความพยายามทั้งหมดไปกับหารวางแผนเพื่อเจ้า เจ้าควรขอบคุณท่านปู่สิ”ฉินเป้าหัวเราะเยาะ “จริงรึ? หากเขาทอดทิ้งท่านเพื่อตระกูลได้ ในอนาคตเขาจะไม่ทอดทิ้งข้าหรือ? ข้าไม่ต้องการชื่อเสียงหรือความดีงามใด ๆ พวกมันไม่ใช่สิ่งที่ข้าต้องการเลย”ฉินโจวดูถูกน้องชายมาโดยตลอด เพราะเขาไม่ได
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1166
ทั้งสองคนเดินออกไปและหยุดอยู่บนทางเดิน หมอมองฉินโจวพร้อมกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด “ท่านแม่ทัพ ข้ากำลังสงสัยว่าท่านแม่ทัพเฒ่าจะป่วยด้วยโรคระบาดขอรับ”ฉินโจวตกตะลึง “โรคระบาด? เป็นไปได้อย่างไร? ปู่ของข้าไม่เคยออกไปข้างนอก และไม่เคยติดต่อกับผู้ป่วยโรคนี้เลย แล้วเขาจะติดเชื้อโรคระบาดได้อย่างไร?”“ข้าเคยรักษาผู้ป่วยโรคระบาดมาก่อน ซึ่งอาการคล้ายคลึงกันอย่างมาก ผู้ป่วยจะมีไข้สูง ไอ ตาแดง หายใจเร็วขึ้น เมื่อเกิดอาการเหล่านี้พร้อมกันจะอันตรายอย่างมาก ยิ่งไปกว่านั้นโรคนี้ยังไม่มีวิธีรักษาให้หายขาดขอรับ” หมอกล่าว“เป็นไปไม่ได้ หากจะติดเชื้อโรคระบาดก็ต้องสัมผัสกับผู้ป่วยที่มีเชื้ออยู่แล้ว แต่ท่านปู่ของข้าไม่เคยใกล้ชิดคนเหล่านั้นเลย แล้วเขาจะติดเชื้อได้อย่างไร?” ฉินโจวยังคงไม่เชื่อหมอประสานหมัด “ทั้งหมดนี้คือคำวินิจฉัยของข้า หากท่านแม่ทัพไม่เชื่อ ก็สามารถขอให้หมอคนอื่นมาตรวจดูได้ หรือท่านจะพาเขาไปที่พระราชวัง และขอให้หมอหลวงช่วยตรวจอาการ ข้าไร้ความสามารถ จึงอาจวินิจฉัยผิดพลาดได้ ลาก่อนขอรับ ๆ!”สิ้นคำ หมอก็หยิบกล่องยาแล้วออกไปโดยไม่เขียนใบสั่งยาด้วยซ้ำฉินโจวสับสนไม่น้อย ท่านปู่ติดเชื้อโร
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1165
หัวใจของฉินโจวเย็นเยียบราวกับน้ำ “ใช่ ตราบใดที่ข้าตายในสนามรบ ตระกูลฉินก็ยังจะเป็นผู้กล้า และเป็นขุนนางผู้มีเกียรติ”แม่ทัพเฒ่าฉินเงียบไปครู่ใหญ่ จากนั้นกล่าวคำเบา “ในฐานะหลานสาวตระกูลฉิน มันเป็นหน้าที่ของเจ้าที่ต้องเสียสละเพื่อชื่อเสียง และรากฐานของตระกูล”ฉินโจวกำหมัดแน่นด้วยความไม่พอใจ “หลายปีที่ผ่านมานี้ ข้ายังทำไม่พออีกหรือ? ตอนนี้มีใครในตระกูลฉินบ้างที่ไม่เกาะกินเลือดนี้ของข้า?”แม่ทัพเฒ่าฉินลุกยืนขึ้นพลางกล่าวอย่างเย็นชา “ข้าเคยเตือนเจ้าแล้ว คราวนี้ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เจ้าจะต้องเข้าไปในพระราชวัง ข้าให้คำมั่นกับฮองเฮาเฉาแล้ว ว่าวันนี้เจ้าจะไปที่นั่นเพื่อทูลขอรับคำสั่ง หากเจ้าไม่ไป ข้าก็จะรับคำสั่งและออกรบด้วยตนเอง”“ท่าน...” ฉินโจวมองเขาด้วยสายตาโศกเศร้า “ท่านปู่ ข้าก็เป็นหลานสาวของท่านเหมือนกัน ท่านไม่สงสารข้าบ้างหรือ?”“ปู่สงสารเจ้าสิ แต่ภารกิจหน้าที่ของตระกูลฉินจะต้องถูกส่งต่อ ตอนนี้น้องชายของเจ้าโตพอแล้ว เจ้าจะต้องพาเขาไปสร้างความสำเร็จทางการทหารด้วย และเจ้าจะได้รับส่วนแบ่งของน้องเจ้า เมื่อถึงเวลานั้น ตระกูลฉินก็จะได้ผู้สืบทอดคนใหม่”ฉินโจวผงะไปชั่วครู่ ก่อนระเบิดหัวเราะ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1164
เมื่อได้ยินคำพูดของฉินโจว แม่ทัพเฒ่าฉินก็โมโหมากจนเคราสั่นสะท้าน “อาโจว อะไรจะสำคัญไปกว่าการบรรลุเป้าหมายอันยิ่งใหญ่? องค์จักรพรรดิเพียงต้องการขยายอาณาเขตของแคว้น เจ้าควรรู้เอาไว้ว่าเมื่อเรายึดครองต้าโจวสำเร็จ เป่ยโม่จะมีพื้นที่เพิ่มมากกว่าครึ่งหนึ่ง และมันจะเป็นความดีความชอบของตระกูลฉิน ทำให้ตระกูลของเราถูกจดจำไปหลายชั่วอายุคน! นี่ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าต้องการมาตลอดรึ? เจ้าไม่ต้องการบอกคนทั้งโลก ว่าแม้ฉินโจวจะเป็นสตรี แต่นางก็สามารถประสบความสำเร็จได้อย่างผ่าเผยหรือ?”ฉินโจวมองดูใบหน้าที่ฉายแววตื่นเต้นปนโกรธเกรี้ยวของปู่ ทันใดนั้นนางก็สัมผัสได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติถูกต้อง มันคือความต้องการของนาง แต่ความสำเร็จของนางจะต้องไม่แลกกับการเหยียบย่ำกระดูกของประชาชนชาวเป่ยโม่นางรักเป่ยโม่และหวังที่จะขยายอาณาเขตของแคว้น นอกจากนี้นางยังต้องการเสาะหาดินแดนอุดมสมบูรณ์เพื่อประชาชน เพราะหวังว่าพวกเขาจะสามารถอยู่อาศัยและทำกินอย่างสงบสุข และพึงพอใจโดยไม่ต้องทนทุกข์จากการพลัดถิ่นอย่างไรก็ตาม ในตอนนี้หากต้องการบรรลุอำนาจ นางจำต้องสละชีวิตประชาชนจำนวนมาก และนำเงินภาษีของทุกคนมาใช้ในการทำสงคราม ทำให้โรคร
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1163
มือสังหารเหล่านั้นแต่งกายคล้ายกับชาวต้าโจวและสวมหน้ากากผ้าสีดำ กลุ่มคนนิรนามราวเจ็ดถึงแปดคนกระโดดลงมาจากท้องฟ้ากลางวันแสก ๆ ทันทีที่เท้าของคนเหล่านั้นแตะพื้น พวกมันก็เริ่มโจมตีอย่างดุดันฉินโจวเห็นมือสังหารคนหนึ่งกระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้าพร้อมกับกระบี่ยาว จากนั้นร่ายรำอยู่หลายกระบวนท่าราวกับนางฟ้าโปรยดอกไม้ ขณะแสงแดดตกกระทบกระบี่ส่องกระจายไปทั่วเหล่าทหารที่เพิ่งมาถึงกระโจนเข้าไปร่วมวงต่อสู้อย่างรวดเร็วหลังจากประดาบกันไปกว่าร้อยครั้ง มือสังหารก็ถูกบีบบังคับให้ล่าถอย ฉินโจวจ่อกระบี่ไปที่คอของหนึ่งในมือสังหาร พลางถามเสียงเข้ม “ตอบข้า ใครเป็นคนส่งเจ้ามา?”มือสังหารตอบอย่างเย็นชา “ฆ่าไอ้หมารับใช้เป่ยโม่ให้หมด!”“หมารับใช้เป่ยโม่? เห็นได้ชัดว่าพวกเจ้าไม่ได้เป็นคนเป่ยโม่ พวกเจ้ามาจากต้าโจวใช่หรือไม่?” ฉินโจวโมโหอย่างมาก ขณะชี้ดาบไปยังหน้าอกของอีกฝ่าย “ไอ้เลวมู่หรงเจี๋ยส่งพวกเจ้ามาใช่หรือไม่?”“หญิงเลวอย่าเจ้ากล้าเอ่ยชื่อของท่านอ๋อง ทำให้พระองค์มัวหมองได้อย่างไร?” มือสังหารตะโกนฉินโจวชักดาบกลับพร้อมกล่าวอย่างเย็นชา “กลับไปซะ!”มือสังหารตกตะลึง ราวกับไม่คาดคิดว่าฉินโจวจะปล่อยตัวเขาไป”เ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1162
ฉินโจวกล่าวด้วยความโมโห “ข้าหลอกลวงเจ้าเมื่อไร?”“ไม่งั้นรึ? เจ้าและอ๋องฉีเอ่ยปากว่า หากจื่ออันตกลงเดินทางมาที่เป่ยโม่ พวกเจ้าจะส่งองค์ชายรัชทายาทไปที่ต้าโจวเป็นองค์ประกัน แล้วพวกเจ้าทำตามที่พูดแล้วหรือไม่?”“องค์ชายรัชทายาทเดินทางไปยังต้าโจวแล้ว!”“ผู้ที่เดินทางไปยังต้าโจวคือองค์ชายเจ็ด ไม่ใช่องค์ชายรัชทายาท องค์ชายเจ็ดไม่ได้เป็นที่โปรดปราน ดังนั้นจักรพรรดิเป่ยโม่จะส่งเขาไปสังเวยเมื่อใดก็ได้”“เป็นไปไม่ได้!” ฉินโจวประหลาดใจอย่างมาก เห็นได้ชัดว่าผู้ที่เดินทางไปคือองค์ชายรัชทายาท เพราะองค์จักรพรรดิทรงตรัสด้วยตนเองว่าจะส่งเขาไปที่ต้าโจว“เจ้าอย่าเพิ่งสนใจเรื่องนี้เลย ก่อนหน้านี้ทั้งสองแคว้นตกลงทำสนธิสัญญาสงบศึก หลังจากการแพร่ระบาดสิ้นสุดลง แต่เจ้ากลับวางแผนโจมตีพวกเราในขณะที่ข้ายังอยู่ที่เป่ยโม่ เจ้าจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร?” มู่หรงเจี๋ยกล่าวอย่างเคร่งเครียดฉินโจวตอบ “ผิดแล้ว เป็นเพราะต้าโจวที่เคลื่อนทัพโจมตีทหารฝั่งขวาของเราก่อน และสังหารทหารของเราไปกว่าร้อยคน ข้าจึงไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากเคลื่อนทัพเข้าไปใกล้ เพื่อบีบบังคับให้พวกเจ้าถอยกลับ”“ไร้สาระ กองทัพของเราหยุดเคลื่อนท
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1161
อย่างไรก็ตาม การจัดหาเสบียงอาหารสำหรับพื้นที่ภัยพิบัติยังไม่เพียงพอ และยังขาดแคลนเสื้อผ้าอาภรณ์ นอกจากนี้หลังจากที่พระชายาผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์มาถึงเป่ยโม่ ก็ยังไม่ได้รับใบสั่งยาแม้แต่ฉบับเดียว ดังนั้นความอดทนของประชาชนจึงค่อย ๆ หมดลง แต่ความโกรธและความขุ่นเคืองกลับยิ่งมากขึ้นทันทีที่ข่าวลือแพร่สะพัด ก็เป็นเสมือนเป็นการขว้างเปลวไฟใส่ ‘ระเบิด’ หนึ่งหมื่นตุน ทำให้มันระเบิดออกอย่างรวดเร็วผู้ประสบภัยนับไม่ถ้วนหลั่งไหลเข้าสู่เมืองหลวงอย่างรวดเร็วหลังจากที่ฉินโจวลงจากภูเขา นางก็พบว่าองค์จักรพรรดิทำอะไรกับทหารม้า และทหารเจ็ดหมื่นนายที่ประจำการที่เมืองหลวง ซึ่งเขาออกคำสั่งให้ทหารเหล่านั้นขับไล่เหล่าผู้ประสบภัยออกไปนางเห็นด้วยตาตนเองว่าทหารใต้บังคับบัญชาของนางสร้างกำแพงมนุษย์อันแน่นหนา เมื่อผู้ประสภัยเดินทางเข้ามา พวกเขาก็จะโบกหอกเพื่อขับไล่คนเหล่านั้นออกไปผู้ประสบภัยมากกว่าสิบรายได้รับบาดเจ็บจากหอกทหารเหล่านั้นอยู่ใต้บังคับบัญชาของนาง แม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะไม่ได้ฆ่าผู้ใด แต่เมื่อสถานการณ์รุนแรงขึ้นจะต้องมีการฆ่าแกงกันอย่างแน่นอนฉินโจวโกรธจัดจึงขี่ม้าเข้าไปขวางเอาไว้ “หยุด หยุดเ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1160
ฉินโจวกวาดสายตามองพลางเยาะเย้ยจื่ออันไม่สนใจนาง และพาหลินตานไปยังเขตตะวันตกภายในสองวันนี้มีผู้เสียชีวิตถึงสามคน ซึ่งทั้งหมดถูกหามออกไปหลังจากที่หลินตามเดินเข้ามาเขาหลั่งน้ำตาหลั่งน้ำตาขณะมองดูการเผาศพจื่ออันไม่คิดว่าเขาจะมีความอ่อนไหวมากเพียงนี้ “ท่านหมอหลิน ท่านเป็นอะไรหรือไม่?”หลินตานปาดน้ำตา “ข้าขอโทษ ข้าเพียง... คิดถึงครอบครัวขอรับ”“ครอบครัวของท่าน? แล้วตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ใดหรือ?” จื่ออันถาม“ตายหมดแล้วขอรับ ภรรยาและลูกสะใภ้ของข้าตายเพราะเหตุแผ่นดินไหวทั้งคู่ ส่วนลูกชายและหลานชายติดเชื้อโรคระบาดก่อนตายไปเช่นกัน ข้าจึงเป็นคนเดียวที่เหลือรอด” หลินตานสูดหายใจเข้าลึก ใบหน้าที่อยู่ภายใต้ผมสีขาวฉายแววความเศร้าโศกและหดหู่จื่ออันไม่คาดคิดว่าเขาจะมาจากพื้นที่โรคระบาดเช่นกัน เมื่อเห็นสีหน้าเศร้าสร้อย จื่ออันก็ไม่รู้จะปลอบใจเขาเช่นไร จึงได้แต่นิ่งเงียบและอยู่เคียงข้างไม่นานหลินตานก็ถามว่า “ท่านหมอเซี่ย โรคระบาดนี้สามารถรักษาหายได้จริงหรือขอรับ?”ตอนนั้นเองจื่ออันก็นึกได้ว่าเขาเป็นหมอเท้าเปล่า และหลังจากเดินทางพเนจรไปที่ต่าง ๆ เขาอาจรู้จักจินเย่าฉือก็เป็นได้ ดังนั้นจึงรีบถามว
