LOGINShare
บทที่ 784
Related chapters
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 785
หลังจากเสร็จการว่าราชกิจในวันรุ่งขึ้น มู่หรงเจี๋ยได้เรียกใต้เท้าซุยเอาไว้ "ได้ยินจากหวงไท่โฮ่วว่าท่านแนะนำเหลียงซู่หลินเป็นราชบุตรเขยเช่นนั้นหรือ?"ใต้เท้าซุยกล่าว "พ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋องทรงทราบเรื่องนี้แล้ว? แม่ทัพเหลียงเป็นผู้ที่เป็นห่วงเป็นใยผู้คน ซื่อสัตย์และภักดี ยิ่งไปกว่านั้นคือเขามีความรักให้กับองค์หญิงมาโดยตลอด"เมื่อมู่หรงเจี๋ยได้ยินใต้เท้าซุยชื่นชมเหลียงซู่หลินไม่หยุดปาก ก็พลางยิ้มเล็กน้อย พลางหมุนแหวนหยกในมือเล่น "ข้าไม่รู้มาก่อนว่าใต้เท้าซุยไปมาหาสู่กับตระกูลเหลียงด้วย"ใต้เท้าซุยตกใจและโบกมือเป็นพัลวัน "พระองค์อย่าได้ทรงเข้าใจผิด หม่อมฉันไม่ได้มีความสัมพันธ์ใด ๆ เกี่ยวข้องกับไท่ฟู่ เพียงแต่แม่ทัพเหลียงผู้นี้เพิ่งช่วยชีวิตหม่อมฉันไว้ เขาเป็นผู้มีพระคุณของข้า ต่อมาข้าได้เชิญเขาไปเลี้ยงขอบคุณ แต่เขาก็ปฏิเสธ หม่อมฉันเชิญเขาซ้ำถึงสามสี่หน เขาถึงได้ยอมมา และหลังจากที่ได้พูดคุยกันถึงได้รู้ว่าเขาไม่ได้รับความยอมรับจากตระกูลเหลียง ไท่ฟู่ไม่ชอบเขา ดังนั้นเขาจึงถูกกดขี่ข่มเหงมาโดยตลอด”“ช่วยชีวิตเจ้าไว้อย่างนั้นรึ? เกิดอะไรขึ้น?” มู่หรงเจี๋ยถามพร้อมกับขมวดคิ้วแน่นใต้เท้าซุยกล่าว "
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 786
“ท่านอ๋องกำลังสงสัย...”"ข้าเดาว่าจะมีคนพวกนี้อยู่ไม่น้อย และพวกมันต้องติดต่อคน ๆ เดียวกันเป็นแน่ ตามหาผู้ติดต่อผู้นี้ให้ได้" หนี่หรงกล่าว "พ่ะย่ะค่ะ หม่อมฉันจะไปตรวจสอบเดี๋ยวนี้"หวงไท่โฮ่วเชิญอ๋องกวางตงและมู่หรงเจี๋ยมาที่วังเพื่อหารือเกี่ยวกับการเลือกราชบุตรเขย หลังจากที่อ๋องกวางตงพิจารณาดูแล้ว เขาก็เห็นว่าเหลียงซู่หลินนั้นเหมาะสมเป็นที่สุด ดังนั้นเมื่อเขาถามถึงความคิดเห็นของมู่หรงเจี๋ย มู่หรงเจี๋ยจึงตอบว่า "ข้าไม่มีความเห็นใด"หวงไท่โฮ่วกล่าว "ในเมื่อทุกคนไม่มีใครคัดค้าน เช่นนั้นข้าคงต้องพบเหลียงซู่หลินคนนี้เสียหน่อย" อ๋องกวางตงกล่าว "เขาปฏิบัติหน้าที่อยู่ในตำหนักบูรพา เรียกให้เขามาที่นี่เถิด""ดี" หวงไท่โฮ่วทรงมีรับสั่งให้คนเรียกเหลียงซู่หลินเข้าเฝ้าดังนั้นหวงไท่โฮ่วจึงสั่งให้คนไปเรียกตัวเหลียงซู่หลินมาพบเหลียงซู่หลินอายุไม่มากนัก แต่รูปร่างหน้าตาค่อนข้างเป็นผู้ใหญ่ เขาอายุรุ่นราวยี่สิบต้น ๆ แต่ทว่ากลับดูเหมือนคนอายุสามสิบได้ แต่เขามีภาพลักษณ์ที่ซื่อสัตย์และซื่อตรงแก่ผู้คนที่ได้พบเห็น ยิ่งไปกว่านั้น เขาพูดเก่ง มีมารยาท และไม่มีความหยาบกระด้างของความเป็นแม่ทัพเลยแม้แต
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 787
ซุนกงกงพยักหน้า “ใชพ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋อง หม่อมฉันมองดูพระองค์และองค์หญิงเติบโตขึ้น หม่อมฉันยังจำได้ว่าเมื่อตอนที่ท่านอ๋องอายุได้ห้าขวบ ในวังของไท่โฮ่ว พระองค์มักจะแข่งว่าใครยิงฉี่ได้ไกลกว่ากันกับหม่อมฉัน”มู่หรงเจี๋ยปล่อยกระแอมไอและปรับสีหน้าของเขา "มันนานมาแล้ว และข้าคิดว่าท่านคงจำผิดคนแล้วกระมัง ท่านน่าจะหมายถึงพี่สาม เขาดื้อรั้นมาก อย่างไรก็ตาม อย่ามัวแต่พูดถึงเรื่องอื่นเลย ข้าแค่อยากจะถามท่านว่า ท่านยินดีจะทำอะไรเพื่อองค์หญิงหรือไม่?"ซุนกงกงพยักหน้า "ไม่ว่าเรื่องอะไร หม่อมฉันก็เต็มใจทำพ่ะย่ะค่ะ"มู่หรงเจี๋ยกล่าว "เช่นนั้นก็ดี" เขาเอนตัวไปใกล้กับซุนกงกงและพูดบางอย่างใส่หูของเขา ซุนกงกงถึงกับตกใจ "ท่านอ๋องตั้งใจจะทำเช่นนี้จริง ๆ หรือพ่ะย่ะค่ะ?"“ใช่” มู่หรงเจี๋ยตอบ “ท่านอย่าได้อย่ากังวลไป หากเสด็จแม่สืบสวนเรื่องราว ข้าจะออกหน้ารับแทนท่านเอง”“หม่อมฉันไม่ได้กลัวพ่ะย่ะค่ะ” ซุนกงกงยิ้ม “หม่อมฉันแก่แล้ว หาได้สนใจอะไรทั้งนั้น”มู่หรงเจี๋ยกล่าว "เช่นนั้นข้าต้องขอบคุณกงกงแทนองค์หญิงแล้ว"มู่หรงเจี๋ยเดินไปสองก้าว เสียงของซุนกงกงก็ดังขึ้นมา "ท่านอ๋อง หม่อมฉันจำได้ว่าเป็นท่าน หาใช่ท่านอ๋อ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 788
“ใช่ ข้าเห็นเขาแล้ว”“เฮ้อ ข้าเป็นห่วงเซียวเซียวจริง ๆ ให้คนไปถามไถ่อาการเสียหน่อยคงดีไม่น้อย” เขาเปิดม่านขึ้น “ข้ามีธุระ หยุดก่อน”“ไม่จำเป็น ท่านอ๋องสบายดี ขับต่อไป” จื่ออันพูดอย่างเศร้าสร้อย“เจ้ากำลังทำอะไรอยู่? ข้ามีธุระจริง ๆ” มู่หรงเจี๋ยพูดอย่างจริงจัง"เรื่องใดก็ไม่ใหญ่เท่าเรื่องที่ข้าพูดถึงอยู่ตอนนี้" จื่ออันกัดฟันและพูด ความอ่อนโยนจางหายไป สีหน้าของนางดุดุร้ายขึ้นในทันทีมู่หรงเจี๋ยโกรธมาก “เจ้าจะมีเรื่องสำคัญอะไรได้? กฎข้อแรกของการเป็นภรรยาคืออย่าก้าวล่วงเรื่องของสามี หยุดรถ แล้วค่อยกลับไปคุยกันในตอนกลางคืน”“หากท่านไป ตั้งแต่คืนนี้ข้าจะแยกห้องนอน” จื่ออันพูดอย่างเย็นชามู่หรงเจี๋ยถอนหายใจและมองนางอย่างผิดหวัง "หญิงฉลาดไม่เคยใช้เรื่องแยกห้องนอนมาบีบบังคับสามี เซี่ยจื่ออัน เดี๋ยวนี้เจ้าไม่รู้จักพอจริง ๆ"จื่ออันเพียงแค่เปิดม่านหน้าต่างออก "ใช่แล้ว ข้าก็เป็นเช่นนั้น ท่านไปเถอะ คืนนี้ข้าจะกลับไปเก็บข้าวของและย้ายกลับไปที่เรือนฟังเสียงฝน"มู่หรงเจี๋ยปิดม่านลงและพูดอย่างจริงจัง "สามีภรรยามีเรื่องอะไรที่ไม่สามารถพูดคุยกันดี ๆ ได้? เกิดเรื่องอะไรก็เอาแต่จะกลับบ้าน ช่างเป็น
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 789
รถม้าแล่นไปที่ประตูจวนองค์หญิง มู่หรงเจี๋ยยังคงพูดไม่หยุด จื่ออันจึงจำเป็นปิดหู "พอแล้ว"“หรือว่าไม่ใช่? เจ้าเคยนึกถึงความพยายามอันอุตสาหะของข้าหรือไม่? เจ้าจะไม่ทบทวน ไม่ขอโทษข้าหน่อยหรือ…”"ใช่ ข้าผิดเอง ข้าขอโทษ" จื่ออันไม่ว่าจะคิดเช่นไรก็คิดไม่ออก นางเป็นคนเดียวที่ต้องทนทุกข์ แต่เหตุใดสุดท้ายแล้วนางต้องเป็นฝ่ายขอโทษกันจากนั้นมู่หรงเจี๋ยก็สงบลง แต่ความโกรธของเขายังคงมีอยู่ “เมื่อครู่เจ้าสงสัยข้า นั่่นทำให้ข้าเสียใจมาก เจ้าควรคิดเกี่ยวกับวิธีชดเชยนี้เสีย”“ท่านต้องการการชดเชยหรือ?” จื่ออันขึ้นเสียง“ก็ใช่น่ะสิ จะให้โดนเจ้าด่าฟรีหรอกหรือ” มู่หรงเจี๋ยก็ขึ้นเสียงเช่นกัน“ท่านก็ด่าข้ากลับมาหมดแล้วนี่?”"ไม่มีสิ่งที่เรียกว่าด่ากลับ ข้าดุเจ้า เพราะเจ้าสมควรถูกดุข้า แต่เจ้าด่าข้า ข้ารู้สึกไม่เป็น..."จื่ออันมองเขา ในขณะที่เขากำลังร่ายยาวและถามว่า "ได้ยินมาว่า เมื่อครั้งก่อนนั้นท่านจะขอซุนฟางเอ๋อร์แต่งงาน…""ธรรม..." มู่หรงเจี๋ยเสพติการดุ เมื่อความไม่เป็นธรรมนี้หลุดออกมาจากปาก ย่อมตระหนักดีว่าสถานการณ์กลับตาลปัตร เขาจึงพูดอย่างเย็นชา "เจ้าควรพิจารณาตัวเองซะ ข้าขี้เกียจจะคุยกับเจ้าแ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 790
หลังจากเหลียงซู่หลินออกจากวัง เขาก็ตรงไปที่จวนผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์เหลียงซู่หลินระมัดระวังเป็นอย่างมาก และลอบเดินเข้าไปทางประตูหลังในเรือนชิงหนิงของกุ้ยไท่เฟย หนี่หรงหมอบอยู่บนหลังคาอย่างเงียบ ๆ เหลียงซู่หลินเก่งศิลปะการต่อสู้ แต่เขาไม่คุ้นเคยกับจวนผู้สำเร็จราชการเท่ากับหนี่หรง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อหนี่หรงรู้จุดหมายของเขาจึงได้ซุ่มอยู่บนหลังคาก่อนแล้ว“ถวายบังคมกุ้ยไท่เฟย!” เหลียงซู่หลินคำนับด้วยความเคารพหลังจากเข้ามา“นั่งลงเถิด!” กุ้ยไท่เฟยเอ่ยเชื้อเชิญ“ขอบพระทัยกุ้ยไท่เฟย!” เหลียงซู่หลินนั่งลงอย่างระมัดระวัง“ทุกอย่างเรียบร้อยดีหรือไม่?” กุ้ยไท่เฟยเอ่ยถามเหลียงซู่หลินตอบ "หวงไท่โฮ่วตรัสว่าจะมีการประกาศพระราชโองการในตอนเช้า และจะจัดงานแต่งงานทันทีในวันรุ่งขึ้นพ่ะย่ะค่ะ""ดีแล้ว" เหลียงซู่หลินลังเลอยู่ครู่หนึ่ง "เช่นนั้น สัญญาที่กุ้ยไท่เฟยเคยให้ไว้ สามารถทำให้หม่อมฉันได้แล้วหรือไม่?""เจ้าจะรีบไปเพื่ออะไร? หากเจ้าทำตามสิ่งที่ข้าบอก ข้าก็จะไม่เอาเปรียบเจ้าแน่นอน" กุ้ยไท่เฟยพูดเสียงเรียบ “หม่อมฉันหมายถึง กุ้ยไท่เฟยจะปล่อยจื่อเวยได้แล้วหรือยัง?” เหลียงซู่หลินถามก
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 791
อ๋องหนานหวายรู้เพียงว่ามู่หรงจ้วงจ้วงนั้นร่ำรวย แต่เขาไม่รู้ว่านางจะรวยมากถึงเพียงนี้ เขารู้สึกตื่นเต้นมาก "เสด็จแม่ ด้วยเงินจำนวนนี้ เราสามารถซื้ออาวุธเพิ่มได้แล้วพ่ะย่ะค่ะ"กุ้ยไท่เฟยกล่าว "ครั้งก่อนที่เจ้าให้คนส่งข่าวมาบอกว่าเจ้าจะซื้ออาวุธการยิงธนูในแคว้นต้าเยว่ ตอนนี้เจ้าเริ่มติดต่อได้เลย"“ต้องรอรอบต่อไปพ่ะย่ะค่ะ วันที่ข้าเข้าเมืองมา ข้าได้ติดต่อกับพ่อค้าอาวุธ พวกเขาบอกว่ากำลังเตรียมขายอาวุธชุดนี้ให้กับคนของอู่หลินเหมิงแล้วพ่ะย่ะค่ะ”กุ้ยไท่เฟยพูดเสียงเย็น "รอรอบต่อไปไม่ได้ รีบไปแย่งมาซะ"“ลูกถามแล้ว แต่พวกเขาบอกว่าได้ทำข้อตกลงกับอู่หลินเหมิง และจ่ายเงินมัดจำกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว”“เช่นนั้นก็คืนเงินมัดจำให้เป็นสองเท่า ต้องเอาอาวุธชุดนี้มาให้ได้ เจ้ากลับมาที่เมืองหลวงในครานี้ ไม่ได้นำคนมาเยอะ แต่ข้ามีคนที่อยู่ใต้บังคับบัญชา แต่พวกเขาล้วนแต่ขาดอาวุธ ดังนั้นจึงต้องสำรองไว้เสียก่อน”“คืนเงินมัดจำหรือพ่ะย่ะค่ะ? หากพวกเขายอมยกเลิกการจอง พวกเราต้องเป็นคนจ่ายค่ามัดจำ ตอนนี้พวกเรายังไม่ได้เงินของท่านอา แล้วจะเอาเงินที่ไหนไปจ่ายกัน?”“เงินมัดจำสองเท่านั้นข้าสามารถจ่ายให้ได้ เจ้าไป
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 792
"อืม ข้ารู้" จื่ออันนำเสื้อคลุมมาให้เขา "วันนี้อากาศค่อนข้างหนาว ใส่เสื้อให้หนาขึ้นสักหน่อย"“ข้าไม่หนาว วันนี้เจ้าจะไปไหนหรือไม่?” มู่หรงเจี๋ยถาม“ข้าจะนอนอีกสักหน่อย เพิ่งจะยามห้าเท่านั้น พอตื่นแล้วข้าจะไปที่จวนองค์หญิง เพื่อเตรียมงานใหญ่ของท่าน” จื่ออันขยี้ตาด้วยความง่วง มู่หรงเจี๋ยเป็นคนขยันขันแข็ง เขาไปที่สำนักตรวจการตั้งแต่เช้าตรู่เสมอ ดังนั้นภายในหนึ่งเดือนจึงมีหลายวันที่นางจำเป็นต้องตื่นแต่เช้า “อืม เช่นนั้นเจ้ากลับไปนอนก่อนเถิด อย่ามัวเสียเวลาอยู่เลย” มู่หรงเจี๋ยจูบหน้าผากของนางด้วยความอ่อนโยนที่หายากจื่ออันกอดเขาและถอนหายใจ "ข้าเสียใจที่ให้สามีออกไปแสวงหาความสำเร็จด้านนอก คนโบราณคงไม่หลอกลวงข้าหรอกใช่หรือไม่!"“อา?” มู่หรงเจี๋ยงงงวยอยู่ครู่หนึ่ง"ไม่มีอะไร ข้าแค่อยากอ้อนท่านเฉย ๆ" จื่ออันเงยหน้าขึ้นและยิ้มอย่างอารมณ์ดีมู่หรงเจี๋ยจิ้มหน้าผากนาง "อายุเท่าไหร่แล้ว ยังทำตัวเป็นเด็กอยู่อีก? ไปนอนซะ!"จื่ออันคลานกลับไปที่เตียง มันยากที่จะโต้แย้งเรื่องนี้ นางไม่ได้อายุแค่สิบหกปี และดูเหมือนนางจะเผลอเปิดเผยอะไรบางอย่างก่อนหน้านี้ โดยโพล่งว่านางเป็นแพทย์ทหารมาหลายปี เพียงแ
Latest chapter
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1168
ร่างกายของแม่ทัพเฒ่าฉินสั่นสะท้านด้วยความโกรธ “เจ้าสาปแช่งปู่รึ เจ้าเคยคำนึงถึงญาติพี่น้องหรือไม่?”เมื่อหมอหลวงมาถึง กลับไม่มีคนในตระกูลฉินคอยเฝ้าเขาอยู่ในห้อง ดังนั้นจึงมีเพียงแต่บ่าวรับใช้หลังจากตรวจสอบอาการเสร็จ หมอหลวงก็กล่าวด้วยสีหน้าตกตะลึง “ท่านแม่ทัพเฒ่า เมื่อไม่กี่วันมานี้ท่านได้ไปที่ใดมา? แล้วท่านเคยเข้าไปในพื้นที่โรคระบาดหรือไม่?” “ไม่เคย ข้าไม่เคยไปที่นั่น” สีหน้าของแม่ทัพเฒ่าเปลี่ยนไปเล็กน้อย เมื่อได้ยินคำพูดของหมอหลวง “ท่านกำลังสงสัยว่าข้าติดเชื้อโรคระบาดใช่หรือไม่?”“อาการช่างคล้ายคลึงกันยิ่งนัก” หมอกลวงกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด“เป็นไปไม่ได้!” แม่ทัพเฒ่าฉินรู้สึกตื่นตระหนกอย่างมาก “ท่านวินิจฉัยผิดหรือไม่?”“ข้าจะจัดยาให้ท่านสองชนิดก่อน หากดื่มยาเหล่านี้แล้วไม่ได้ผล เช่นนั้นไม่ใช่ก็ใกล้เคียงแล้วขอรับ” หมอหลวงกล่าวแม่ทัพเฒ่าฉินกล่าวด้วยความลนลาน “ฉินโจวบังคับให้ท่านพูดเช่นนี้ใช่หรือไม่?”หมอหลวงรู้สึกประหลาดใจ “แม่ทัพเฒ่า ท่านหมายความว่าอย่างไร? เหตุใดแม่ทัพฉินถึงต้องบังคับให้ข้าพูดเช่นนี้?”หมอหลวงชะงักไปชั่วครู่หนึ่งแล้วโพล่งถาม “ท่านเคยพูดคุยกับองค์ชายเ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1167
นางสามารถเสียสละได้ แต่จะไม่มีทางทรยศต่อประชาชนเป่ยโม่เด็ดขาดสำหรับความจงรักภักดีต่อองค์จักรพรรดิและประเทศชาติ นางจะต้องรักประชาชนก่อน จึงจะสามารถภักดีต่อองค์จักรพรรดิได้ฉินโจวกล่าวคำเบา “ข้าเข้าไปในพระราชวังเพื่อเชิญหมอหลวงแล้ว ท่านปู่พักผ่อนก่อนเถิด ข้าจะออกไปเดินเล่นรับลมสักหน่อย”ดวงตาของแม่ทัพเฒ่าฉินอัดแน่นด้วยความโกรธ แต่ก็พยายามอย่างหนักเพื่อระงับมันฉินโจวเดินออกจากห้อง และเห็นว่าฉินเป้าน้องชายของตนนั่งอยู่ที่สวน เมื่อเห็นนางเดินออกมา เขาก็ถามว่า “ท่านปู่เป็นอย่างไรบ้าง?”ฉินโจวจำคำพูดของท่านปู่ได้อย่างแม่นยำ จึงเมินเฉยต่อเขาและตอบอย่างใจเย็น “เข้าไปดูด้วยตนเองสิ”ฉินเป้าคลี่ยิ้ม แต่มันกลับดูอ้างว้างอย่างยิ่ง “ข้าได้ยินสิ่งที่ท่านปู่พูดกับท่านแล้ว ข้าไม่อยากเข้าไป”ฉินโจวตกตะลึง “เพราะเหตุใด เขาทุ่มเทความพยายามทั้งหมดไปกับหารวางแผนเพื่อเจ้า เจ้าควรขอบคุณท่านปู่สิ”ฉินเป้าหัวเราะเยาะ “จริงรึ? หากเขาทอดทิ้งท่านเพื่อตระกูลได้ ในอนาคตเขาจะไม่ทอดทิ้งข้าหรือ? ข้าไม่ต้องการชื่อเสียงหรือความดีงามใด ๆ พวกมันไม่ใช่สิ่งที่ข้าต้องการเลย”ฉินโจวดูถูกน้องชายมาโดยตลอด เพราะเขาไม่ได
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1166
ทั้งสองคนเดินออกไปและหยุดอยู่บนทางเดิน หมอมองฉินโจวพร้อมกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด “ท่านแม่ทัพ ข้ากำลังสงสัยว่าท่านแม่ทัพเฒ่าจะป่วยด้วยโรคระบาดขอรับ”ฉินโจวตกตะลึง “โรคระบาด? เป็นไปได้อย่างไร? ปู่ของข้าไม่เคยออกไปข้างนอก และไม่เคยติดต่อกับผู้ป่วยโรคนี้เลย แล้วเขาจะติดเชื้อโรคระบาดได้อย่างไร?”“ข้าเคยรักษาผู้ป่วยโรคระบาดมาก่อน ซึ่งอาการคล้ายคลึงกันอย่างมาก ผู้ป่วยจะมีไข้สูง ไอ ตาแดง หายใจเร็วขึ้น เมื่อเกิดอาการเหล่านี้พร้อมกันจะอันตรายอย่างมาก ยิ่งไปกว่านั้นโรคนี้ยังไม่มีวิธีรักษาให้หายขาดขอรับ” หมอกล่าว“เป็นไปไม่ได้ หากจะติดเชื้อโรคระบาดก็ต้องสัมผัสกับผู้ป่วยที่มีเชื้ออยู่แล้ว แต่ท่านปู่ของข้าไม่เคยใกล้ชิดคนเหล่านั้นเลย แล้วเขาจะติดเชื้อได้อย่างไร?” ฉินโจวยังคงไม่เชื่อหมอประสานหมัด “ทั้งหมดนี้คือคำวินิจฉัยของข้า หากท่านแม่ทัพไม่เชื่อ ก็สามารถขอให้หมอคนอื่นมาตรวจดูได้ หรือท่านจะพาเขาไปที่พระราชวัง และขอให้หมอหลวงช่วยตรวจอาการ ข้าไร้ความสามารถ จึงอาจวินิจฉัยผิดพลาดได้ ลาก่อนขอรับ ๆ!”สิ้นคำ หมอก็หยิบกล่องยาแล้วออกไปโดยไม่เขียนใบสั่งยาด้วยซ้ำฉินโจวสับสนไม่น้อย ท่านปู่ติดเชื้อโร
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1165
หัวใจของฉินโจวเย็นเยียบราวกับน้ำ “ใช่ ตราบใดที่ข้าตายในสนามรบ ตระกูลฉินก็ยังจะเป็นผู้กล้า และเป็นขุนนางผู้มีเกียรติ”แม่ทัพเฒ่าฉินเงียบไปครู่ใหญ่ จากนั้นกล่าวคำเบา “ในฐานะหลานสาวตระกูลฉิน มันเป็นหน้าที่ของเจ้าที่ต้องเสียสละเพื่อชื่อเสียง และรากฐานของตระกูล”ฉินโจวกำหมัดแน่นด้วยความไม่พอใจ “หลายปีที่ผ่านมานี้ ข้ายังทำไม่พออีกหรือ? ตอนนี้มีใครในตระกูลฉินบ้างที่ไม่เกาะกินเลือดนี้ของข้า?”แม่ทัพเฒ่าฉินลุกยืนขึ้นพลางกล่าวอย่างเย็นชา “ข้าเคยเตือนเจ้าแล้ว คราวนี้ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เจ้าจะต้องเข้าไปในพระราชวัง ข้าให้คำมั่นกับฮองเฮาเฉาแล้ว ว่าวันนี้เจ้าจะไปที่นั่นเพื่อทูลขอรับคำสั่ง หากเจ้าไม่ไป ข้าก็จะรับคำสั่งและออกรบด้วยตนเอง”“ท่าน...” ฉินโจวมองเขาด้วยสายตาโศกเศร้า “ท่านปู่ ข้าก็เป็นหลานสาวของท่านเหมือนกัน ท่านไม่สงสารข้าบ้างหรือ?”“ปู่สงสารเจ้าสิ แต่ภารกิจหน้าที่ของตระกูลฉินจะต้องถูกส่งต่อ ตอนนี้น้องชายของเจ้าโตพอแล้ว เจ้าจะต้องพาเขาไปสร้างความสำเร็จทางการทหารด้วย และเจ้าจะได้รับส่วนแบ่งของน้องเจ้า เมื่อถึงเวลานั้น ตระกูลฉินก็จะได้ผู้สืบทอดคนใหม่”ฉินโจวผงะไปชั่วครู่ ก่อนระเบิดหัวเราะ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1164
เมื่อได้ยินคำพูดของฉินโจว แม่ทัพเฒ่าฉินก็โมโหมากจนเคราสั่นสะท้าน “อาโจว อะไรจะสำคัญไปกว่าการบรรลุเป้าหมายอันยิ่งใหญ่? องค์จักรพรรดิเพียงต้องการขยายอาณาเขตของแคว้น เจ้าควรรู้เอาไว้ว่าเมื่อเรายึดครองต้าโจวสำเร็จ เป่ยโม่จะมีพื้นที่เพิ่มมากกว่าครึ่งหนึ่ง และมันจะเป็นความดีความชอบของตระกูลฉิน ทำให้ตระกูลของเราถูกจดจำไปหลายชั่วอายุคน! นี่ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าต้องการมาตลอดรึ? เจ้าไม่ต้องการบอกคนทั้งโลก ว่าแม้ฉินโจวจะเป็นสตรี แต่นางก็สามารถประสบความสำเร็จได้อย่างผ่าเผยหรือ?”ฉินโจวมองดูใบหน้าที่ฉายแววตื่นเต้นปนโกรธเกรี้ยวของปู่ ทันใดนั้นนางก็สัมผัสได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติถูกต้อง มันคือความต้องการของนาง แต่ความสำเร็จของนางจะต้องไม่แลกกับการเหยียบย่ำกระดูกของประชาชนชาวเป่ยโม่นางรักเป่ยโม่และหวังที่จะขยายอาณาเขตของแคว้น นอกจากนี้นางยังต้องการเสาะหาดินแดนอุดมสมบูรณ์เพื่อประชาชน เพราะหวังว่าพวกเขาจะสามารถอยู่อาศัยและทำกินอย่างสงบสุข และพึงพอใจโดยไม่ต้องทนทุกข์จากการพลัดถิ่นอย่างไรก็ตาม ในตอนนี้หากต้องการบรรลุอำนาจ นางจำต้องสละชีวิตประชาชนจำนวนมาก และนำเงินภาษีของทุกคนมาใช้ในการทำสงคราม ทำให้โรคร
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1163
มือสังหารเหล่านั้นแต่งกายคล้ายกับชาวต้าโจวและสวมหน้ากากผ้าสีดำ กลุ่มคนนิรนามราวเจ็ดถึงแปดคนกระโดดลงมาจากท้องฟ้ากลางวันแสก ๆ ทันทีที่เท้าของคนเหล่านั้นแตะพื้น พวกมันก็เริ่มโจมตีอย่างดุดันฉินโจวเห็นมือสังหารคนหนึ่งกระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้าพร้อมกับกระบี่ยาว จากนั้นร่ายรำอยู่หลายกระบวนท่าราวกับนางฟ้าโปรยดอกไม้ ขณะแสงแดดตกกระทบกระบี่ส่องกระจายไปทั่วเหล่าทหารที่เพิ่งมาถึงกระโจนเข้าไปร่วมวงต่อสู้อย่างรวดเร็วหลังจากประดาบกันไปกว่าร้อยครั้ง มือสังหารก็ถูกบีบบังคับให้ล่าถอย ฉินโจวจ่อกระบี่ไปที่คอของหนึ่งในมือสังหาร พลางถามเสียงเข้ม “ตอบข้า ใครเป็นคนส่งเจ้ามา?”มือสังหารตอบอย่างเย็นชา “ฆ่าไอ้หมารับใช้เป่ยโม่ให้หมด!”“หมารับใช้เป่ยโม่? เห็นได้ชัดว่าพวกเจ้าไม่ได้เป็นคนเป่ยโม่ พวกเจ้ามาจากต้าโจวใช่หรือไม่?” ฉินโจวโมโหอย่างมาก ขณะชี้ดาบไปยังหน้าอกของอีกฝ่าย “ไอ้เลวมู่หรงเจี๋ยส่งพวกเจ้ามาใช่หรือไม่?”“หญิงเลวอย่าเจ้ากล้าเอ่ยชื่อของท่านอ๋อง ทำให้พระองค์มัวหมองได้อย่างไร?” มือสังหารตะโกนฉินโจวชักดาบกลับพร้อมกล่าวอย่างเย็นชา “กลับไปซะ!”มือสังหารตกตะลึง ราวกับไม่คาดคิดว่าฉินโจวจะปล่อยตัวเขาไป”เ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1162
ฉินโจวกล่าวด้วยความโมโห “ข้าหลอกลวงเจ้าเมื่อไร?”“ไม่งั้นรึ? เจ้าและอ๋องฉีเอ่ยปากว่า หากจื่ออันตกลงเดินทางมาที่เป่ยโม่ พวกเจ้าจะส่งองค์ชายรัชทายาทไปที่ต้าโจวเป็นองค์ประกัน แล้วพวกเจ้าทำตามที่พูดแล้วหรือไม่?”“องค์ชายรัชทายาทเดินทางไปยังต้าโจวแล้ว!”“ผู้ที่เดินทางไปยังต้าโจวคือองค์ชายเจ็ด ไม่ใช่องค์ชายรัชทายาท องค์ชายเจ็ดไม่ได้เป็นที่โปรดปราน ดังนั้นจักรพรรดิเป่ยโม่จะส่งเขาไปสังเวยเมื่อใดก็ได้”“เป็นไปไม่ได้!” ฉินโจวประหลาดใจอย่างมาก เห็นได้ชัดว่าผู้ที่เดินทางไปคือองค์ชายรัชทายาท เพราะองค์จักรพรรดิทรงตรัสด้วยตนเองว่าจะส่งเขาไปที่ต้าโจว“เจ้าอย่าเพิ่งสนใจเรื่องนี้เลย ก่อนหน้านี้ทั้งสองแคว้นตกลงทำสนธิสัญญาสงบศึก หลังจากการแพร่ระบาดสิ้นสุดลง แต่เจ้ากลับวางแผนโจมตีพวกเราในขณะที่ข้ายังอยู่ที่เป่ยโม่ เจ้าจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร?” มู่หรงเจี๋ยกล่าวอย่างเคร่งเครียดฉินโจวตอบ “ผิดแล้ว เป็นเพราะต้าโจวที่เคลื่อนทัพโจมตีทหารฝั่งขวาของเราก่อน และสังหารทหารของเราไปกว่าร้อยคน ข้าจึงไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากเคลื่อนทัพเข้าไปใกล้ เพื่อบีบบังคับให้พวกเจ้าถอยกลับ”“ไร้สาระ กองทัพของเราหยุดเคลื่อนท
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1161
อย่างไรก็ตาม การจัดหาเสบียงอาหารสำหรับพื้นที่ภัยพิบัติยังไม่เพียงพอ และยังขาดแคลนเสื้อผ้าอาภรณ์ นอกจากนี้หลังจากที่พระชายาผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์มาถึงเป่ยโม่ ก็ยังไม่ได้รับใบสั่งยาแม้แต่ฉบับเดียว ดังนั้นความอดทนของประชาชนจึงค่อย ๆ หมดลง แต่ความโกรธและความขุ่นเคืองกลับยิ่งมากขึ้นทันทีที่ข่าวลือแพร่สะพัด ก็เป็นเสมือนเป็นการขว้างเปลวไฟใส่ ‘ระเบิด’ หนึ่งหมื่นตุน ทำให้มันระเบิดออกอย่างรวดเร็วผู้ประสบภัยนับไม่ถ้วนหลั่งไหลเข้าสู่เมืองหลวงอย่างรวดเร็วหลังจากที่ฉินโจวลงจากภูเขา นางก็พบว่าองค์จักรพรรดิทำอะไรกับทหารม้า และทหารเจ็ดหมื่นนายที่ประจำการที่เมืองหลวง ซึ่งเขาออกคำสั่งให้ทหารเหล่านั้นขับไล่เหล่าผู้ประสบภัยออกไปนางเห็นด้วยตาตนเองว่าทหารใต้บังคับบัญชาของนางสร้างกำแพงมนุษย์อันแน่นหนา เมื่อผู้ประสภัยเดินทางเข้ามา พวกเขาก็จะโบกหอกเพื่อขับไล่คนเหล่านั้นออกไปผู้ประสบภัยมากกว่าสิบรายได้รับบาดเจ็บจากหอกทหารเหล่านั้นอยู่ใต้บังคับบัญชาของนาง แม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะไม่ได้ฆ่าผู้ใด แต่เมื่อสถานการณ์รุนแรงขึ้นจะต้องมีการฆ่าแกงกันอย่างแน่นอนฉินโจวโกรธจัดจึงขี่ม้าเข้าไปขวางเอาไว้ “หยุด หยุดเ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1160
ฉินโจวกวาดสายตามองพลางเยาะเย้ยจื่ออันไม่สนใจนาง และพาหลินตานไปยังเขตตะวันตกภายในสองวันนี้มีผู้เสียชีวิตถึงสามคน ซึ่งทั้งหมดถูกหามออกไปหลังจากที่หลินตามเดินเข้ามาเขาหลั่งน้ำตาหลั่งน้ำตาขณะมองดูการเผาศพจื่ออันไม่คิดว่าเขาจะมีความอ่อนไหวมากเพียงนี้ “ท่านหมอหลิน ท่านเป็นอะไรหรือไม่?”หลินตานปาดน้ำตา “ข้าขอโทษ ข้าเพียง... คิดถึงครอบครัวขอรับ”“ครอบครัวของท่าน? แล้วตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ใดหรือ?” จื่ออันถาม“ตายหมดแล้วขอรับ ภรรยาและลูกสะใภ้ของข้าตายเพราะเหตุแผ่นดินไหวทั้งคู่ ส่วนลูกชายและหลานชายติดเชื้อโรคระบาดก่อนตายไปเช่นกัน ข้าจึงเป็นคนเดียวที่เหลือรอด” หลินตานสูดหายใจเข้าลึก ใบหน้าที่อยู่ภายใต้ผมสีขาวฉายแววความเศร้าโศกและหดหู่จื่ออันไม่คาดคิดว่าเขาจะมาจากพื้นที่โรคระบาดเช่นกัน เมื่อเห็นสีหน้าเศร้าสร้อย จื่ออันก็ไม่รู้จะปลอบใจเขาเช่นไร จึงได้แต่นิ่งเงียบและอยู่เคียงข้างไม่นานหลินตานก็ถามว่า “ท่านหมอเซี่ย โรคระบาดนี้สามารถรักษาหายได้จริงหรือขอรับ?”ตอนนั้นเองจื่ออันก็นึกได้ว่าเขาเป็นหมอเท้าเปล่า และหลังจากเดินทางพเนจรไปที่ต่าง ๆ เขาอาจรู้จักจินเย่าฉือก็เป็นได้ ดังนั้นจึงรีบถามว
