LOGINShare
บทที่ 711
Related chapters
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 712
ส่วนราชครูและคนอื่น ๆ นั้น แน่นอนว่าย่อมไม่คิดที่จะยื่นมือเข้ามาข้องเกี่ยว เพราะอย่างไรก็เป็นเรื่องในราชวงศ์ของพวกเขา อีกทั้งนี่ก็ไม่นับว่าเป็นเรื่องใหญ่อะไร ท่านอ๋องกวางตงเมื่อเห็นว่าไม่มีใครเอ่ยออกมา จึงได้เอ่ยว่า “ในเมื่อทุกคนไม่คัดค้าน เรื่องนี้ก็มีข้า และหวงไท่โฮ่ว สำนักพิธีการ กรมกิจการภายในร่วมกันจัดการ ทุกคนสามารถแนะนำคนมีความสามารถได้” เสนาบดีสำนักพิธีการเอ่ยถามถึงปัญหาหนึ่งออกมา “ท่านอ๋อง หากว่าเมื่อองค์หญิงทรงอภิเษกแล้ว ราชบุตรเขยคนนี้ จะได้รับการปฏิบัติดั่งเช่นราชบุตรเขยคนอื่นหรือไม่?” อ๋องกวางตงเอ่ย “แน่นอน!” ใบหน้าของมู่หรงเจี๋ยยิ่งดำคล้ำเข้า “พอแล้ว!” คนที่เข้าใจเขากลับพอจะมองออก ถึงแม้ว่าเขาจะกรุ่นโกรธ แต่กลับดูโล่งใจ อ๋องหลี่เมื่อได้ยินคำนี้เข้า ก็รู้สึกประหลาดใจ ชายชราผู้นี้ก่อเรื่องวุ่นวายมากพอแล้ว คำพูดเช่นนี้จะเอ่ยออกมาต่อหน้าของเหล่าขุนนางได้อย่างไรกัน? หากว่าได้รับการปฏิบัติเฉกเช่นเดียวกับราชบุตรเขยคนอื่นแล้ว หากว่าเมื่อองค์หญิงจากไป อีกทั้งยังไม่มีบุตรธิดา ทรัพย์สมบัติของนาง จะไม่ตกเป็นมรดกของราชบุตรเขยไปหรอกหรือ? แน่นอนว่า เมื่อท่านอ๋องกวางตงเอ่ยคำน
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 713
ท่านอ๋องกวางตงเมื่อเห็นว่ามู่หรงเจี๋ยไม่ส่งเสียงใด ยังคิดว่าเขาไม่เชื่อในคำพูดของตน จึงได้เอ่ยออกมาต่อ “เจ้าน่ะ อย่าได้ไร้เดียงสาเกินไป ยังจะมีความคิดที่ดีกับเสด็จแม่และน้องชายของเจ้าอีก เขาไม่คิดที่จะเหลือเส้นทางให้เจ้าได้มีชีวิตอยู่ต่อ อ๋องหนานหวายไม่ได้หยุดที่จะรวบรวมกองกำลังทางชายแดนตอนใต้ ได้ยินมาว่าทางด้านตอนใต้นั้น เมื่อมีอายุครบสิบเจ็ดปีแล้ว ก็จะถูกบังคับให้เข้ากองทหาร ต่อให้เป็นลูกชายเพียงคนเดียวก็ไม่ได้รับการยกเว้น ราชสำนักไม่สิทธิ์อำนาจเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับการเกณฑ์ทหารของเขา เขาทำเช่นนี้เพื่ออะไร? อีกทั้งหลายปีมานี้เขายังพัฒนาเหมืองเหล็กอย่างมาก เพื่อหลอมรวมอาวุธ และยังซื้อแร่เหล็กจากทางด้านเป่ยโม่ ส่วนเสด็จแม่ของเจ้านั้นกลับไม่หยุดลอบสะสมกองกำลังในเมืองหลวง เอาชนะเหล่าขุนนาง แย่งชิงแรงสนับสนุน แน่นอนว่า เจ้าอาจจะคิดว่าอาศัยเพียงแค่หญิงสาวอย่างนางจะสามารถทำอะไรได้บ้าง? เหล่าขุนนางเองก็อาจจะไม่ถูกนางทำให้สับสนได้ ทว่าเจ้าคิดเช่นนี้ผิดแล้ว จากที่ข้ารู้มา หลายปีมานี้นางไม่หยุดที่จะส่งสายลับออกมา แทบจะหลบซ่อนแอบอยู่ใต้เตียงของผู้อื่น เพื่อคอยฟังเรื่องลับส่วนตัว กลุ่มขุนนางในต้าโจว
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 714
อ๋องเหลียงคุกเข่าลงบนพื้น “ลูกขอคารวะเสด็จแม่!” ฮองเฮาโบกมืออกมา ให้นางกำนัลออกไป นางมองไปยังผ้าพันแผลบนมือของเขา มีกลิ่นยาลอยออกมา นางถอนหายใจออกมาเบา ๆ “ได้ยินมาว่า เจ้าไปถอนหมั้นที่จวนตระกูลหลินมาแล้ว” “ใช่แล้วพ่ะย่ะค่ะ!” อ๋องเหลียงไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมา ฮองเฮาเอ่ย “ข้าผิดหวังกับเจ้าเป็นอย่างมาก” “คุ้นชินก็ดีแล้ว คุ้นชินแล้วก็ไม่มีทางผิดหวัง” ฮองเฮาเมื่อเห็นว่าเขาเอ่ยออกมาอย่างไร้ชีวิตชีวา ราวกับว่ามีชีวิตอย่างได้รับความน้อยเนื้อต่ำใจมามาก เอ่ยออกมาด้วยความเศร้าเจ็บปวดและโกรธเกรี้ยว “เจ้ารู้ไหมว่าน้องชายของเจ้าบาดเจ็บสาหัสเพียงใด? อีกเพียงนิด เขาก็จะกลายเป็นเหมือนกับเจ้าก่อนหน้านั้นแล้ว ไม่มีมนุษยธรรม จนกระทั่งตอนนี้เขายังไม่มีลูก ทำไมเจ้าถึงได้โหดร้ายเช่นนี้?” อ๋องเหลียงยิ้มออกมาอย่างเฉยเมย แต่กลับไม่เอ่ยอะไรออกมา โหดร้าย? ไม่ ในตอนต้นที่เขาถูกประกาศออกมาว่ากลายเป็นคนพิการ ไม่มีทางกลับกลายมาเป็นเฉกเช่นคนทั่วไปที่กำเนิดบุตรและธิดาได้นั้น นางยังคอยปลอบโยนมู่หรงเฉียวที่ร้องไห้อยู่ด้านข้างตลอด บอกให้เขาอย่าได้รู้สึกผิดไป โหดร้าย เพียงแต่ไม่รู้ว่าเป็นใครที่โหดร้ายกันแน
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 715
ในใจของฮองเฮารู้สึกแย่เป็นอย่างยิ่ง นางยังคงกล่าวโทษว่า ในเมื่ออ๋องเหลียงรับรู้ความเจ็บปวดของนางแล้ว ทำไมถึงได้ไม่อาจรู้ความไปอีกสักเล็กน้อย? “เจ้าลุกขึ้นมาเถิด!” ฮองเฮาถอนหายใจออกมาเบา ๆ “เจ้าคิดว่าข้าเข้าข้างน้องชายของเจ้า บางทีอาจจะใช่ ทว่าในฐานะที่เจ้าเป็นพี่ชาย ไม่ควรจะถอยให้เขาหรอกหรือ?” อ๋องเหลียงไม่ได้ลุกขึ้นมา ยังคงคุกเข่าลงดังเดิม แล้วเอ่ยอย่างเสียดสีออกมา “ไม่ถอยอย่างนั้นหรือ? เสด็จแม่ หากว่าลูกไม่ได้รับบาดเจ็บ หากว่าลูกเป็นเหมือนกับคนทั่วไปแล้ว ท่านคิดว่าเสด็จพ่อจะแต่งตั้งเขาเป็นรัชทายาทหรือ?” คำพูดนี้ เดิมทีเป็นสิ่งสุดท้ายที่เขาไม่ควรเอ่ยออกมา ฮองเฮาเองก็คิดว่า ทั้งชีวิตนี้เขาจะไม่มีทางที่จะเอ่ยออกมา และตลอดทั้งชีวิตนี้จะไม่มีทางรับรู้ถึงเบื้องหลังของการทำร้ายเขาอีก ฮองเฮารู้สึกได้ว่าหัวใจเต้นแรงขึ้นด้วยความตื่นตกใจ ในใจเกิดเสียงหนึ่งดังก้องขึ้น คราวนี้แย่แล้วจริง ๆ เขามีใจมุ่งมั่นที่จะแย่งชิงกับน้องชายเขาแล้วจริง ๆ ในหัวเกิดความคิดบางอย่างแวบผ่านมา แต่ก็ถูกนางปัดทิ้งไป “เสด็จแม่ล้วนแต่รู้ดี ทว่าเสด็จแม่เคยแสดงความไม่ยินยอมแทนข้ามาก่อนหรือไม่? ไม่มี ท่านยังคงสง
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 716
ความรักความรู้สึกผิดที่ฮองเฮามีต่ออ๋องเหลียง โดยมากแล้วเป็นเพราะความอดทนและเชื่อฟังของเขา เมื่อเขาคัดค้านไม่เชื่อฟังขึ้นมา ความรู้สึกผิดนั้นที่นางมีต่อเขาก็หายไป อ๋องเหลียงถูกลากออกไป ก่อนจะถูกกดลงบนม้านั่งยาวกลางลาน ม้านั่งนี้ทำขึ้นเพื่อใช้โบยนางกำนัลที่ทำความผิด “ตี ตีจนกระทั่งเขายอมรับผิด!” ฮองเฮาเอ่ยออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว อ๋องเหลียงหลับตาลง เหมือนดั่งเช่นก่อนหน้านั้น กลืนความไม่ยินยอมทั้งหมดลงไป ทว่าครั้งนี้เขากลับรู้สึกผ่อนคลาย เพราะว่ามีเพียงแค่ครั้งนี้ หลังจากครั้งนี้แล้ว เขาจะทำสิ่งใดก็ไม่จำต้องกังวลกับนางอีก นำสิ่งที่นางคิดว่าติดค้างอยู่นั้น คืนให้กับนางไปจนหมด ทหารองค์รักษ์เอ่ยถามออกมา “ฮองเฮาพ่ะย่ะค่ะ จะใช้ไม้หนามหรือว่าใช้ไม่ไผ่ดีพ่ะย่ะคะ?” โทษโบยนั้นมีอยู่สองชนิด ชนิดแรกคือใช้ไม้หนามสร้างขึ้น แบ่งเป็นขนาดใหญ่และขนาดเล็ก บนไม้นั้นตอกหนามแหลมคมลงไป หลังจากสิบไม้แล้ว ก็ทำให้คนเปื้อนเลือดขึ้นมาได้ ส่วนไม้กระดานนั้น กลับดูเหมือนว่าจะเบากว่า ทว่าห้าสิบไม้ นางกำนัลทั่วไปก็เหมือนจะตกตายไป ฮองเฮาตกอยู่ภายใต้ความลังเล ก็ค่อนข้างที่จะใจอ่อนอยู่เล็กน้อย ทว่าเมื่อเห็นท่
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 717
แน่นอนว่านางย่อมไม่อาจพบกับซ่งรุ่ยหยางภายในห้องนอนได้ หากว่าก้าวออกไปแล้ว ก็คงไม่อาจเลี่ยงไม่ได้ที่จะได้ยินเสียงของไม้หนามตีลงบนกายของอ๋องเหลียง ใจของนางเจ็บปวดยิ่งนัก แต่ก็กลับจำต้องทำใจแข็ง “ต้าเหลียงซ่งรุ่ยหยางคารวะฮองเฮาต้าโจว!” ซ่งรุ่ยหยางก้าวเข้ามาประสานมือคารวะ “รัชทายาทตามสบายเถิด รีบนั่งลงเข้า!” ฮองเฮาเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม พยายามอย่างยิ่งที่จะไม่ใส่ใจเสียงที่ลอยมาจากด้านนอก เจ้าลูกอกตัญญูนั่นดื้อรั้นจนเกินไป ถูกโบยเช่นนี้แม้แต่เสียงร้องก็ยังไม่ส่งเสียงออกมา ซ่งรุ่ยหยางเหลือบมองไปด้านนอกประตู “ไม่ทราบว่าอ๋องเหลียงทำผิดพลาดใหญ่หลวงอะไรกันหรือพ่ะย่ะค่ะ?” เมื่อดูจากสถานการณ์เมื่อครู่นี้ อย่างน้อยก็ถูกโบยไปแล้วหลายสิบไม้ แต่ก็ยังไม่หยุดลง เห็นได้ชัดว่าจะต้องเป็นเรื่องร้ายแรง ฮองเฮายิ้มออกมาอย่างขมขื่น “ไม่เชื่อฟัง” ซ่งรุ่ยหยางเป็นคนที่รู้จักขอบเขต จึงไม่ถามออกมาอีก ทำเพียงเอ่ยสั่งเหล่าทูตออกไป “มา นำของขวัญที่ข้าจะมอบให้ฮองเฮาเข้ามา” ส่วนหวงไท่โฮ่วที่ได้ยินต้าจินบอกว่าฮองเฮาจะโบยอ๋องเหลียงด้วยไม้หนามขนาดใหญ่แล้ว จึงได้รีบนำคนเข้ามา ทว่าในตอนที่มาถึงนั้น ห้าสิบไม้ก็
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 718
หลังจากที่ซ่งรุ่ยหยางจากไปแล้ว ฮองเฮาถึงได้ตอบคำของหวงไท่โฮ่ว “เขาเป็นลูกชายของหม่อมฉัน หากว่าไม่ใช่เพราะว่าทำความผิดร้ายแรงแล้ว หม่อมฉันเองก็คงจะทำใจไม่ได้ที่ต้องทุบตีเขา” “เขาทำความผิดอะไรกัน?” หวงไท่โฮ่วไม่ได้สงสัยในความรักของฮองเฮาที่มีต่ออ๋องเหลียง ทว่ามีความผิดอะไรถึงได้ทุบตีจนกลายเป็นเช่นนี้? ฮองเฮาตรัสออกมา “เมื่อวานนี้เขาพาเซียวท่าบุกเข้าไปในวังบูรพา ทำร้ายรัชทายาท อีกเพียงนิดก็เกือบจะทำให้องค์รัชทายาทไร้ผู้สืบสกุลแล้ว ตอนนี้รัชทายาทยังไม่อาจลงจากเตียงได้ ราชครูก็สั่งคนให้มาสอบถามแล้ว หมายความว่าต้องการจะสืบหาคนร้ายด้วยตนเอง” หวงไท่โฮ่วตื่นตกใจขึ้นมา รีบตรัสถามออกมา “ทำไมเขาถึงได้ทุบตีรัชทายาทกัน?” ฮองเฮาตกตะลึงไป เรื่องนี้ยังไม่เคยถามถึงมาก่อน “นี่...คงจะมีคนยุแยงมากระมั่งเพคะ? ความสัมพันธ์ระหว่างพี่น้องของพวกเขาดีมากมาตลอด” “ความสัมพันธ์ดี? คงจะมีเพียงแค่ฮองเฮาที่คิดเช่นนี้” หวงไท่โฮ่วเย้ยหยันออกมา “เจ้าแม้แต่เหตุผลที่เขาทุบตีคนอื่นก็ยังไม่ถามออกมาให้ชัดเจน ก็ลงโทษเขาหนักถึงเพียงนี้ เจ้านี่ช่างเป็นเสด็จแม่ที่ดีจริง ๆ” “ไม่ว่าจะเป็นเพราะสาเหตุอะไร นั่นเป็นน้องชายแ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 719
พระสนมอี๋ได้ยินคนจากวังฮองเฮามาเรียกตัว ก็รู้ว่าจะต้องเป็นเพราะเรื่องราวในวันนั้น รีบไปทันทีโดยไม่รอช้า เมื่อมาถึงยังวังจิ้งหนิง หลังจากที่คารวะแล้ว ฮองเฮาก็ทรงตรัสถามออกมาตรง ๆ “เจ้าไปขอพรยังวัดของราชวงศ์ ทำไมถึงได้รีบร้อนกลับมากัน?” พระสนมอี๋เอ่ย “เมื่อวานนี้เกิดเรื่องขึ้น หม่อมฉันก็เลยกลับมาเพคะ” ฮองเฮาเมื่อเห็นว่านางไม่คิดที่จะปิดบัง จึงได้ให้นางนั่งลง “เจ้าลองบอกให้ข้าฟังเสียหน่อย ตกลงแล้ววันนั้นเกิดเรื่องอะไรขึ้น?” พระสนมอี๋นั่งลง ก่อนจะถอนหายใจออกมา “เรื่องนี้หม่อนฉันลังเลอยู่คืนหนึ่งแล้ว ไม่รู้ว่าควรจะทูลฮองเฮาไปดีหรือไม่ เพราะว่าท้ายที่สุดแล้ว หม่อมฉันก็เป็นเพียงแค่คนนอก หากว่าหม่อนฉันเอ่ยออกมา เกรงว่าจะไปทำลายความสัมพันธ์ระหว่างพี่สะใภ้น้องสะใภ้ของฮองเฮา และพระชายาเข้า ยิ่งไปกว่านั้นจะเป็นการทำร้ายความสัมพันธ์ของลุงหลานขององค์รัชทายาท และผู้สำเร็จราชการแทนได้” ฮองเฮาตรัสออกมาอย่างเรียบเฉย “หากว่าเป็นความสัมพันธ์ที่แท้จริง อย่างไรแล้วก็ทำลายลงไม่ได้ หากว่าเป็นเรื่องปลอมแปลง ก็ไม่ถือว่าเป็นการทำร้าย เจ้ามีอะไรก็เอ่ยออกมาตามตรงเถิด” พระสนมอี๋เงยหน้าขึ้นมา มองไปยังใบห
Latest chapter
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1168
ร่างกายของแม่ทัพเฒ่าฉินสั่นสะท้านด้วยความโกรธ “เจ้าสาปแช่งปู่รึ เจ้าเคยคำนึงถึงญาติพี่น้องหรือไม่?”เมื่อหมอหลวงมาถึง กลับไม่มีคนในตระกูลฉินคอยเฝ้าเขาอยู่ในห้อง ดังนั้นจึงมีเพียงแต่บ่าวรับใช้หลังจากตรวจสอบอาการเสร็จ หมอหลวงก็กล่าวด้วยสีหน้าตกตะลึง “ท่านแม่ทัพเฒ่า เมื่อไม่กี่วันมานี้ท่านได้ไปที่ใดมา? แล้วท่านเคยเข้าไปในพื้นที่โรคระบาดหรือไม่?” “ไม่เคย ข้าไม่เคยไปที่นั่น” สีหน้าของแม่ทัพเฒ่าเปลี่ยนไปเล็กน้อย เมื่อได้ยินคำพูดของหมอหลวง “ท่านกำลังสงสัยว่าข้าติดเชื้อโรคระบาดใช่หรือไม่?”“อาการช่างคล้ายคลึงกันยิ่งนัก” หมอกลวงกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด“เป็นไปไม่ได้!” แม่ทัพเฒ่าฉินรู้สึกตื่นตระหนกอย่างมาก “ท่านวินิจฉัยผิดหรือไม่?”“ข้าจะจัดยาให้ท่านสองชนิดก่อน หากดื่มยาเหล่านี้แล้วไม่ได้ผล เช่นนั้นไม่ใช่ก็ใกล้เคียงแล้วขอรับ” หมอหลวงกล่าวแม่ทัพเฒ่าฉินกล่าวด้วยความลนลาน “ฉินโจวบังคับให้ท่านพูดเช่นนี้ใช่หรือไม่?”หมอหลวงรู้สึกประหลาดใจ “แม่ทัพเฒ่า ท่านหมายความว่าอย่างไร? เหตุใดแม่ทัพฉินถึงต้องบังคับให้ข้าพูดเช่นนี้?”หมอหลวงชะงักไปชั่วครู่หนึ่งแล้วโพล่งถาม “ท่านเคยพูดคุยกับองค์ชายเ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1167
นางสามารถเสียสละได้ แต่จะไม่มีทางทรยศต่อประชาชนเป่ยโม่เด็ดขาดสำหรับความจงรักภักดีต่อองค์จักรพรรดิและประเทศชาติ นางจะต้องรักประชาชนก่อน จึงจะสามารถภักดีต่อองค์จักรพรรดิได้ฉินโจวกล่าวคำเบา “ข้าเข้าไปในพระราชวังเพื่อเชิญหมอหลวงแล้ว ท่านปู่พักผ่อนก่อนเถิด ข้าจะออกไปเดินเล่นรับลมสักหน่อย”ดวงตาของแม่ทัพเฒ่าฉินอัดแน่นด้วยความโกรธ แต่ก็พยายามอย่างหนักเพื่อระงับมันฉินโจวเดินออกจากห้อง และเห็นว่าฉินเป้าน้องชายของตนนั่งอยู่ที่สวน เมื่อเห็นนางเดินออกมา เขาก็ถามว่า “ท่านปู่เป็นอย่างไรบ้าง?”ฉินโจวจำคำพูดของท่านปู่ได้อย่างแม่นยำ จึงเมินเฉยต่อเขาและตอบอย่างใจเย็น “เข้าไปดูด้วยตนเองสิ”ฉินเป้าคลี่ยิ้ม แต่มันกลับดูอ้างว้างอย่างยิ่ง “ข้าได้ยินสิ่งที่ท่านปู่พูดกับท่านแล้ว ข้าไม่อยากเข้าไป”ฉินโจวตกตะลึง “เพราะเหตุใด เขาทุ่มเทความพยายามทั้งหมดไปกับหารวางแผนเพื่อเจ้า เจ้าควรขอบคุณท่านปู่สิ”ฉินเป้าหัวเราะเยาะ “จริงรึ? หากเขาทอดทิ้งท่านเพื่อตระกูลได้ ในอนาคตเขาจะไม่ทอดทิ้งข้าหรือ? ข้าไม่ต้องการชื่อเสียงหรือความดีงามใด ๆ พวกมันไม่ใช่สิ่งที่ข้าต้องการเลย”ฉินโจวดูถูกน้องชายมาโดยตลอด เพราะเขาไม่ได
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1166
ทั้งสองคนเดินออกไปและหยุดอยู่บนทางเดิน หมอมองฉินโจวพร้อมกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด “ท่านแม่ทัพ ข้ากำลังสงสัยว่าท่านแม่ทัพเฒ่าจะป่วยด้วยโรคระบาดขอรับ”ฉินโจวตกตะลึง “โรคระบาด? เป็นไปได้อย่างไร? ปู่ของข้าไม่เคยออกไปข้างนอก และไม่เคยติดต่อกับผู้ป่วยโรคนี้เลย แล้วเขาจะติดเชื้อโรคระบาดได้อย่างไร?”“ข้าเคยรักษาผู้ป่วยโรคระบาดมาก่อน ซึ่งอาการคล้ายคลึงกันอย่างมาก ผู้ป่วยจะมีไข้สูง ไอ ตาแดง หายใจเร็วขึ้น เมื่อเกิดอาการเหล่านี้พร้อมกันจะอันตรายอย่างมาก ยิ่งไปกว่านั้นโรคนี้ยังไม่มีวิธีรักษาให้หายขาดขอรับ” หมอกล่าว“เป็นไปไม่ได้ หากจะติดเชื้อโรคระบาดก็ต้องสัมผัสกับผู้ป่วยที่มีเชื้ออยู่แล้ว แต่ท่านปู่ของข้าไม่เคยใกล้ชิดคนเหล่านั้นเลย แล้วเขาจะติดเชื้อได้อย่างไร?” ฉินโจวยังคงไม่เชื่อหมอประสานหมัด “ทั้งหมดนี้คือคำวินิจฉัยของข้า หากท่านแม่ทัพไม่เชื่อ ก็สามารถขอให้หมอคนอื่นมาตรวจดูได้ หรือท่านจะพาเขาไปที่พระราชวัง และขอให้หมอหลวงช่วยตรวจอาการ ข้าไร้ความสามารถ จึงอาจวินิจฉัยผิดพลาดได้ ลาก่อนขอรับ ๆ!”สิ้นคำ หมอก็หยิบกล่องยาแล้วออกไปโดยไม่เขียนใบสั่งยาด้วยซ้ำฉินโจวสับสนไม่น้อย ท่านปู่ติดเชื้อโร
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1165
หัวใจของฉินโจวเย็นเยียบราวกับน้ำ “ใช่ ตราบใดที่ข้าตายในสนามรบ ตระกูลฉินก็ยังจะเป็นผู้กล้า และเป็นขุนนางผู้มีเกียรติ”แม่ทัพเฒ่าฉินเงียบไปครู่ใหญ่ จากนั้นกล่าวคำเบา “ในฐานะหลานสาวตระกูลฉิน มันเป็นหน้าที่ของเจ้าที่ต้องเสียสละเพื่อชื่อเสียง และรากฐานของตระกูล”ฉินโจวกำหมัดแน่นด้วยความไม่พอใจ “หลายปีที่ผ่านมานี้ ข้ายังทำไม่พออีกหรือ? ตอนนี้มีใครในตระกูลฉินบ้างที่ไม่เกาะกินเลือดนี้ของข้า?”แม่ทัพเฒ่าฉินลุกยืนขึ้นพลางกล่าวอย่างเย็นชา “ข้าเคยเตือนเจ้าแล้ว คราวนี้ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เจ้าจะต้องเข้าไปในพระราชวัง ข้าให้คำมั่นกับฮองเฮาเฉาแล้ว ว่าวันนี้เจ้าจะไปที่นั่นเพื่อทูลขอรับคำสั่ง หากเจ้าไม่ไป ข้าก็จะรับคำสั่งและออกรบด้วยตนเอง”“ท่าน...” ฉินโจวมองเขาด้วยสายตาโศกเศร้า “ท่านปู่ ข้าก็เป็นหลานสาวของท่านเหมือนกัน ท่านไม่สงสารข้าบ้างหรือ?”“ปู่สงสารเจ้าสิ แต่ภารกิจหน้าที่ของตระกูลฉินจะต้องถูกส่งต่อ ตอนนี้น้องชายของเจ้าโตพอแล้ว เจ้าจะต้องพาเขาไปสร้างความสำเร็จทางการทหารด้วย และเจ้าจะได้รับส่วนแบ่งของน้องเจ้า เมื่อถึงเวลานั้น ตระกูลฉินก็จะได้ผู้สืบทอดคนใหม่”ฉินโจวผงะไปชั่วครู่ ก่อนระเบิดหัวเราะ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1164
เมื่อได้ยินคำพูดของฉินโจว แม่ทัพเฒ่าฉินก็โมโหมากจนเคราสั่นสะท้าน “อาโจว อะไรจะสำคัญไปกว่าการบรรลุเป้าหมายอันยิ่งใหญ่? องค์จักรพรรดิเพียงต้องการขยายอาณาเขตของแคว้น เจ้าควรรู้เอาไว้ว่าเมื่อเรายึดครองต้าโจวสำเร็จ เป่ยโม่จะมีพื้นที่เพิ่มมากกว่าครึ่งหนึ่ง และมันจะเป็นความดีความชอบของตระกูลฉิน ทำให้ตระกูลของเราถูกจดจำไปหลายชั่วอายุคน! นี่ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าต้องการมาตลอดรึ? เจ้าไม่ต้องการบอกคนทั้งโลก ว่าแม้ฉินโจวจะเป็นสตรี แต่นางก็สามารถประสบความสำเร็จได้อย่างผ่าเผยหรือ?”ฉินโจวมองดูใบหน้าที่ฉายแววตื่นเต้นปนโกรธเกรี้ยวของปู่ ทันใดนั้นนางก็สัมผัสได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติถูกต้อง มันคือความต้องการของนาง แต่ความสำเร็จของนางจะต้องไม่แลกกับการเหยียบย่ำกระดูกของประชาชนชาวเป่ยโม่นางรักเป่ยโม่และหวังที่จะขยายอาณาเขตของแคว้น นอกจากนี้นางยังต้องการเสาะหาดินแดนอุดมสมบูรณ์เพื่อประชาชน เพราะหวังว่าพวกเขาจะสามารถอยู่อาศัยและทำกินอย่างสงบสุข และพึงพอใจโดยไม่ต้องทนทุกข์จากการพลัดถิ่นอย่างไรก็ตาม ในตอนนี้หากต้องการบรรลุอำนาจ นางจำต้องสละชีวิตประชาชนจำนวนมาก และนำเงินภาษีของทุกคนมาใช้ในการทำสงคราม ทำให้โรคร
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1163
มือสังหารเหล่านั้นแต่งกายคล้ายกับชาวต้าโจวและสวมหน้ากากผ้าสีดำ กลุ่มคนนิรนามราวเจ็ดถึงแปดคนกระโดดลงมาจากท้องฟ้ากลางวันแสก ๆ ทันทีที่เท้าของคนเหล่านั้นแตะพื้น พวกมันก็เริ่มโจมตีอย่างดุดันฉินโจวเห็นมือสังหารคนหนึ่งกระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้าพร้อมกับกระบี่ยาว จากนั้นร่ายรำอยู่หลายกระบวนท่าราวกับนางฟ้าโปรยดอกไม้ ขณะแสงแดดตกกระทบกระบี่ส่องกระจายไปทั่วเหล่าทหารที่เพิ่งมาถึงกระโจนเข้าไปร่วมวงต่อสู้อย่างรวดเร็วหลังจากประดาบกันไปกว่าร้อยครั้ง มือสังหารก็ถูกบีบบังคับให้ล่าถอย ฉินโจวจ่อกระบี่ไปที่คอของหนึ่งในมือสังหาร พลางถามเสียงเข้ม “ตอบข้า ใครเป็นคนส่งเจ้ามา?”มือสังหารตอบอย่างเย็นชา “ฆ่าไอ้หมารับใช้เป่ยโม่ให้หมด!”“หมารับใช้เป่ยโม่? เห็นได้ชัดว่าพวกเจ้าไม่ได้เป็นคนเป่ยโม่ พวกเจ้ามาจากต้าโจวใช่หรือไม่?” ฉินโจวโมโหอย่างมาก ขณะชี้ดาบไปยังหน้าอกของอีกฝ่าย “ไอ้เลวมู่หรงเจี๋ยส่งพวกเจ้ามาใช่หรือไม่?”“หญิงเลวอย่าเจ้ากล้าเอ่ยชื่อของท่านอ๋อง ทำให้พระองค์มัวหมองได้อย่างไร?” มือสังหารตะโกนฉินโจวชักดาบกลับพร้อมกล่าวอย่างเย็นชา “กลับไปซะ!”มือสังหารตกตะลึง ราวกับไม่คาดคิดว่าฉินโจวจะปล่อยตัวเขาไป”เ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1162
ฉินโจวกล่าวด้วยความโมโห “ข้าหลอกลวงเจ้าเมื่อไร?”“ไม่งั้นรึ? เจ้าและอ๋องฉีเอ่ยปากว่า หากจื่ออันตกลงเดินทางมาที่เป่ยโม่ พวกเจ้าจะส่งองค์ชายรัชทายาทไปที่ต้าโจวเป็นองค์ประกัน แล้วพวกเจ้าทำตามที่พูดแล้วหรือไม่?”“องค์ชายรัชทายาทเดินทางไปยังต้าโจวแล้ว!”“ผู้ที่เดินทางไปยังต้าโจวคือองค์ชายเจ็ด ไม่ใช่องค์ชายรัชทายาท องค์ชายเจ็ดไม่ได้เป็นที่โปรดปราน ดังนั้นจักรพรรดิเป่ยโม่จะส่งเขาไปสังเวยเมื่อใดก็ได้”“เป็นไปไม่ได้!” ฉินโจวประหลาดใจอย่างมาก เห็นได้ชัดว่าผู้ที่เดินทางไปคือองค์ชายรัชทายาท เพราะองค์จักรพรรดิทรงตรัสด้วยตนเองว่าจะส่งเขาไปที่ต้าโจว“เจ้าอย่าเพิ่งสนใจเรื่องนี้เลย ก่อนหน้านี้ทั้งสองแคว้นตกลงทำสนธิสัญญาสงบศึก หลังจากการแพร่ระบาดสิ้นสุดลง แต่เจ้ากลับวางแผนโจมตีพวกเราในขณะที่ข้ายังอยู่ที่เป่ยโม่ เจ้าจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร?” มู่หรงเจี๋ยกล่าวอย่างเคร่งเครียดฉินโจวตอบ “ผิดแล้ว เป็นเพราะต้าโจวที่เคลื่อนทัพโจมตีทหารฝั่งขวาของเราก่อน และสังหารทหารของเราไปกว่าร้อยคน ข้าจึงไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากเคลื่อนทัพเข้าไปใกล้ เพื่อบีบบังคับให้พวกเจ้าถอยกลับ”“ไร้สาระ กองทัพของเราหยุดเคลื่อนท
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1161
อย่างไรก็ตาม การจัดหาเสบียงอาหารสำหรับพื้นที่ภัยพิบัติยังไม่เพียงพอ และยังขาดแคลนเสื้อผ้าอาภรณ์ นอกจากนี้หลังจากที่พระชายาผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์มาถึงเป่ยโม่ ก็ยังไม่ได้รับใบสั่งยาแม้แต่ฉบับเดียว ดังนั้นความอดทนของประชาชนจึงค่อย ๆ หมดลง แต่ความโกรธและความขุ่นเคืองกลับยิ่งมากขึ้นทันทีที่ข่าวลือแพร่สะพัด ก็เป็นเสมือนเป็นการขว้างเปลวไฟใส่ ‘ระเบิด’ หนึ่งหมื่นตุน ทำให้มันระเบิดออกอย่างรวดเร็วผู้ประสบภัยนับไม่ถ้วนหลั่งไหลเข้าสู่เมืองหลวงอย่างรวดเร็วหลังจากที่ฉินโจวลงจากภูเขา นางก็พบว่าองค์จักรพรรดิทำอะไรกับทหารม้า และทหารเจ็ดหมื่นนายที่ประจำการที่เมืองหลวง ซึ่งเขาออกคำสั่งให้ทหารเหล่านั้นขับไล่เหล่าผู้ประสบภัยออกไปนางเห็นด้วยตาตนเองว่าทหารใต้บังคับบัญชาของนางสร้างกำแพงมนุษย์อันแน่นหนา เมื่อผู้ประสภัยเดินทางเข้ามา พวกเขาก็จะโบกหอกเพื่อขับไล่คนเหล่านั้นออกไปผู้ประสบภัยมากกว่าสิบรายได้รับบาดเจ็บจากหอกทหารเหล่านั้นอยู่ใต้บังคับบัญชาของนาง แม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะไม่ได้ฆ่าผู้ใด แต่เมื่อสถานการณ์รุนแรงขึ้นจะต้องมีการฆ่าแกงกันอย่างแน่นอนฉินโจวโกรธจัดจึงขี่ม้าเข้าไปขวางเอาไว้ “หยุด หยุดเ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1160
ฉินโจวกวาดสายตามองพลางเยาะเย้ยจื่ออันไม่สนใจนาง และพาหลินตานไปยังเขตตะวันตกภายในสองวันนี้มีผู้เสียชีวิตถึงสามคน ซึ่งทั้งหมดถูกหามออกไปหลังจากที่หลินตามเดินเข้ามาเขาหลั่งน้ำตาหลั่งน้ำตาขณะมองดูการเผาศพจื่ออันไม่คิดว่าเขาจะมีความอ่อนไหวมากเพียงนี้ “ท่านหมอหลิน ท่านเป็นอะไรหรือไม่?”หลินตานปาดน้ำตา “ข้าขอโทษ ข้าเพียง... คิดถึงครอบครัวขอรับ”“ครอบครัวของท่าน? แล้วตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ใดหรือ?” จื่ออันถาม“ตายหมดแล้วขอรับ ภรรยาและลูกสะใภ้ของข้าตายเพราะเหตุแผ่นดินไหวทั้งคู่ ส่วนลูกชายและหลานชายติดเชื้อโรคระบาดก่อนตายไปเช่นกัน ข้าจึงเป็นคนเดียวที่เหลือรอด” หลินตานสูดหายใจเข้าลึก ใบหน้าที่อยู่ภายใต้ผมสีขาวฉายแววความเศร้าโศกและหดหู่จื่ออันไม่คาดคิดว่าเขาจะมาจากพื้นที่โรคระบาดเช่นกัน เมื่อเห็นสีหน้าเศร้าสร้อย จื่ออันก็ไม่รู้จะปลอบใจเขาเช่นไร จึงได้แต่นิ่งเงียบและอยู่เคียงข้างไม่นานหลินตานก็ถามว่า “ท่านหมอเซี่ย โรคระบาดนี้สามารถรักษาหายได้จริงหรือขอรับ?”ตอนนั้นเองจื่ออันก็นึกได้ว่าเขาเป็นหมอเท้าเปล่า และหลังจากเดินทางพเนจรไปที่ต่าง ๆ เขาอาจรู้จักจินเย่าฉือก็เป็นได้ ดังนั้นจึงรีบถามว
