LOGINShare
บทที่ 618
Related chapters
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 619
ชุ่ยยู่ค่อนข้างที่จะสับสน “บ่าวเองก็ไม่รู้ คงลองไปดูใกล้ ๆ กับเมืองหลวงนี้กระมังเจ้าค่ะ” รับใช้ฮูหยินผู้เฒ่ามาครึ่งค่อนชีวิต นางไม่รู้จริง ๆ ว่าจะไปที่ใดกัน “เจ้าจะต้องไปที่อื่นทำไมกัน? อยู่ที่เรือนตนเองก็ดีแล้วมิใช่หรือ? หลายปีมานี้เจ้าคงจะสะสมเอาไว้ไม่น้อยแล้ว” หยวนฉุ่ยยวี่เอ่ยออกมา ป้าชุ่ยยู่ยิ้มออกมาอย่างเศร้าใจ “หลานชายของบ่าวแต่งงานไปแล้ว แล้วใครจะยินดีรับบ่าวเอาไว้? อีกอย่าง หลายปีมานี้ ก็ไม่ได้เก็บสะสมอะไร ล้วนให้พวกเขาไปสร้างเรื่องแต่งภรรยามีลูกกันทั้งสิ้น” “เงินทองของเจ้าล้วนแต่มอบให้พวกเขาหมดแล้ว พวกเขายังไม่ยินดีที่จะเลี้ยงเจ้าอีก?” หยวนฉุ่ยยวี่เอ่ยถามออกมาอย่างไม่เข้าใจ “ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ยินดี เพียงแต่ว่าบ่าวยังมีมือมีเท้า เงินทองที่มอบให้เขาไปนั้น ก็ไม่ได้คิดที่จะให้พวกเขาตอบแทน ตอนนี้ตกอยู่ในความยากลำบาก แล้วจะกลับไปให้พวกเขาเลี้ยงดูได้อย่างไร? ชีวิตของพวกเขาเองก็ไม่ได้ดีมากนัก” หยวนฉุ่ยยวี่คิดอยู่ครู่หนึ่ง “เอาเช่นนี้เถิด ข้าเองก็ขาดคนที่มีความรู้อยู่ หากว่าเจ้ายินดีแล้วล่ะก็ ก็อยู่เสียที่นี่เถิด” จื่ออันตกตะลึงไป จากนั้นก็ดึงมือของหยวนฉุ่ยยวี่แล้วเอ่ยออกมา
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 620
หลังจากที่จื่ออันออกจากเรือนฟังเสียงฝนไปแล้ว ก็ไปยังจวนอ๋องเหลียง กลับถูกแจ้งมาว่าอ๋องเหลียงถูกเรียกตัวเข้าวังโดยด่วน เข้าไปตั้งแต่เช้า จนกระทั่งตอนนี้ก็ยังไม่กลับมา หัวใจของจื่ออันเต้นแรงขึ้นมา หรือว่าฮองเฮาต้องการจะให้อ๋องเหลียงถอดใจจากการรักษา? เมื่อคิดมาจนถึงตรงนี้ นางจึงเอ่ยออกมากับคนรับใช้ภายในจวน “ข้าจะอยู่ที่นี้เพื่อรอเขากลับมา” และบังเอิญว่าซูชิงเองก็มาหาอ๋องเหลียงด้วยเช่นกัน เมื่อได้ยินว่าอ๋องเหลียงเข้าวังไป เขาก็ยิ้มออกมา “หรือว่าฮองเฮาเมื่อเห็นว่าเขาไล่หญิงสาวภายในจวนไปหมดแล้ว ก็เลยจะหาคนชุดใหม่ให้กับเขา?” ซูชิง เซียวท่า และคนอื่น ๆ ล้วนแต่ไม่รู้เรื่องโรคที่หลบซ่อนอยู่ของอ๋องเหลียง แน่นอนว่าย่อมไม่รู้ว่าที่ฮองเฮาหาหญิงสาวกลุ่มใหญ่มาไว้ในจวน เพื่อปิดบังหลองลวงผู้อื่นจื่ออันนึกถึงเรื่องของอี๋เอ๋อร์ที่พวกเขาเคยเอ่ยออกมาก่อนหน้านั้น จึงได้ถามออกมา “อ๋องเหลียงมีคนที่อยู่ในใจแล้วใช่หรือไม่? ใช่หญิงสาวที่ชื่ออี๋เอ๋อร์อะไรนั่นใช่หรือไม่?” “ใช่อี๋เอ๋อร์ ทว่าชื่นชอบไปก็ไม่มีประโยชน์ เขาไม่เคยเอ่ยออกมา อี๋เอ๋อร์เองก็ไม่รู้ว่าจะแต่งงานให้กับคนอื่นไปแล้วหรือไม่!” ซูชิงเอ่ย
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 621
เมื่อจื่ออันคิดขึ้นมาว่าอ๋องเหลียงคงจะไม่กลับมาในเร็ว ๆ นี้ จึงได้เอ่ยออกไปกับซูชิง “ไม่สู้ เจ้าไปเยี่ยมหลิวหลิ่วกับข้า!” ซูชิงเอ่ย “ข้าไปมาแล้ว ถูกเหล่าไท่จวินไล่ออกมา เจ้าเองก็ไม่มีทางพบนาง เหล่าไม่จวินเองก็ไม่สนใจอะไรมากนัก สนเพียงแต่ว่าจะมัดตัวนางขึ้นเกี้ยวไป” จื่ออันไม่คิดเลยว่าเรื่องราวจะร้ายแรงจนถึงเพียงนี้ นางไม่อาจจะทำอะไรได้เลย “แล้วจะทำอย่างไรดี? หรือว่าจะต้องให้หลิวหลิ่วแต่งงานไปกับคนที่นางไม่ชื่นชอบอย่างนั้นหรือ?” ซูชิงเอ่ย “แล้วเจ้าจะมีวิธีการอื่นใดอีก? เจ้าบ้าเสี่ยวท่านี่ก็มีแต่ขนจมูกที่ยาวแต่ไม่มีสมอง” ขณะที่ทั้งสองคนกำลังเป็นกังวลกันอยู่นั้น ก็พบว่าอ๋องเหลียงเดินกะโผลกกะเผลกเข้ามา เมื่อเขามองเห็นจื่ออันและซูชิงเองล้วนแต่อยู่ที่นี่ ก็เผยรอยยิ้มออกมา “มากันแล้ว?” จื่ออันเอ่ยออกมา “ใช่แล้ว รอท่านมาครึ่งค่อนวันแล้ว” อ๋องเหลียงนั่งลง ยังคงมีรอยยิ้มดังเก่า “ข้าเข้าวังมา” “อืม ข้ารู้แล้ว เมื่อครู่คนใจจวนของท่านบอกกับข้าแล้ว” จื่ออันมองยังเขา รู้สึกได้ว่ารอยยิ้มของเขาดูแปลกประหลาดไป ดูฝืนยิ่งนัก “ใช่แล้ว” อ๋องเหลียงถอนหายใจออกมา จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นมองยังจื่อ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 622
อี๋เอ๋อร์เล่า? อี๋เอ๋อร์จะทำอย่างไร? ท่านจะถอดใจจริง ๆ อย่างนั้นหรือ?” จื่ออันบีบบังคับถามออกมา อ๋องเหลียงมองยังนางด้วยความประหลาดใจ “เจ้ารู้จักอี๋เอ๋อร์? อี๋เอ๋อร์เป็นหญิงสาวที่ดี บางทีนางอาจจะแต่งงานไปแล้วก็เป็นได้ อีกทั้ง ถึงแม้ว่าข้าจะเคยชื่นชอบนาง แต่ก็ไม่เคยคิดที่จะแต่งงานกับนาง อย่างไรแล้ว นางก็เป็นหญิงสาวจากซีหนาน สถานะภูมิหลังต่ำต้อย ไม่คู่ควรกับข้า” เขาเอื้อมมือออกมารินชาจอกหนึ่ง จื่ออันมองยังปลายนิ้วมือที่จับจอกนั้นของเขาที่สั่นเทาเล็กน้อย เขาเสียใจและรู้สึกโกรธ แต่กลับเสแสร้งทำเป็นปลอบโยนคนที่ห่วงใยเขาจริง ๆ ซูชิงเองก็มองออกว่ามีบางอย่างที่ไม่ถูกต้อง “อ๋องเหลียง ท่านสามารถปฏิเสธออกไปได้ ท่านชื่นชอบอี๋เอ๋อร์เป็นอย่างมาก อีกทั้งอี๋เอ๋อร์ก็อาจจะยังไม่ได้แต่งงาน แล้วทำไมถึงไม่ไปตามหานางกัน?” “ไม่ตามหาแล้ว มีอะไรให้ต้องหากัน? หญิงสาวสามัญชนเช่นนั้น มีไว้เพียงเพื่อความรื่นเริงเท่านั้น หลังจากที่รื่นเริงไปแล้ว ก็เป็นเหมือนกับขยะที่ต้องโยนทิ้ง” เขาดื่มชาไปคำโต “เอาล่ะ พวกเจ้ากลับไปได้แล้ว ข้ายังมีเรื่องที่ต้องจัดการอีก” เมื่อเอ่ยออกมาจบ ก็เดินมุ่งออกไปด้านนอก จื่ออั
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 623
หลังจากที่จื่ออันจากไปแล้ว เขาก็เหมือนจะทำอะไรไม่ถูกขึ้นมา ซูชิงถึงได้ล่วงรู้ได้ถึงว่าปัญหาอยู่ที่ใด “หากว่าเขาต้องการจะแต่งกับคุณหนูตระกูลหลินก็ประหลาดแล้ว” ซูชิงเอ่ยออกมาอย่างเย็นชา “เป็นฮองเฮาที่บีบบังคับเขา แต่อ๋องเหลียงที่ข้ารู้จัก คงจะไม่ยินยอมง่ายดายเช่นนี้” ทันใดนั้นจื่ออันก็นึกถึงปัญหาหนึ่งขึ้นมาได้ “ฮองเฮารู้จักอี๋เอ๋อร์?” “ข้าไม่รู้ว่าฮองเฮาจะรู้หรือไม่” ซูชิงเอ่ยออกมา รู้สึกว่าคำพูดของตนค่อนข้างที่จะลำบาก “ฮองเฮาคงจะไม่รู้หรอก?” จื่ออันรู้สึกว่าเรื่องนี้ดูจะแปลกประหลาด อ๋องเหลียงเข้าวังไปเพียงแค่ครั้งเดียว กลับออกมาก็ยอมล้มเลิกการรักษา อีกทั้งยังบอกว่าจะแต่งกับคุณหนูตระกูลหลิน ทันใดนั้นก็นึกถึงตอนครั้งแรกที่เข้าวังไป ในตอนนั้นอ๋องเจ็ดเองก็อยู่ด้วย ฟังจากการสนทนาของพวกเขาแล้ว เหมือนว่าอ๋องเจ็ดจะมีอำนาจในการตัดสินใจการแต่งงานของอ๋องเหลียงได้ เมื่อคิดมาจนถึงจุดนี้แล้ว นางก็ลืมเรื่องของหลิวหลิ่วเสีย รีบสั่งให้ตาวเหล่าต้ากลับไปยังจวน เมื่อกลับมาถึงจวน ก็พบว่ามู่หรงเจี๋ยอยู่พอดี นางให้ซูชิงเข้าไปแล้วปิดประตูลง แล้วเอ่ยถามมู่หรงเจี๋ย “เรื่องงานอภิเษกของอ๋องเหลีย
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 624
มู่หรงเจี๋ยเหลือบมอง เอ่ยออกมาอย่างรังเกียจ “ข้าไม่ได้ชอบกินของหวาน ฮองเฮาคงจะจำผิดแล้ว” “โอ๋ว!” ฮองเฮาดูเหมือนว่าจะนึกขึ้นได้ “ข้าจำผิดไป ที่ชอบกินของหวานคืออ๋องหลี่” อ๋องหลี่ไม่ได้ชอบกินของหวาน! นางเงยหน้าขึ้นมา มองไปยังมู่หรงเจี๋ยด้วยท่าทีที่สบาย ๆ “ท่านอ๋องเข้าวังมาครั้งนี้ เกรงว่าคงจะมิใช่เพียงแค่ถวายพระพรข้าหรอกสินะ?” มู่หรงเจี๋ยเข้าตรงประเด็น “ข้าได้ยินมาว่าท่านจัดการงานอภิเษกให้กับอาซิน เป็นคุณหนูใหญ่ตระกูลหลินใช่หรือไม่?” “ข่าวของท่านอ๋องช่างรวดเร็วดีแท้ วันนี้เพิ่งจะตัดสินใจเรื่องงานอภิเษก ยังไม่ทันได้ประกาศออกไปภายนอก ท่านอ๋องก็รู้เสียแล้ว” ฮองเฮาเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม “ที่แท้เรื่องงานมงคลนั้นแพร่กระจายออกไปโดนเร็วแท้!” มู่หรงเจี๋ยเอ่ยออกมาอย่างเฉยเมย “ข้ามีข้อกังขาเกี่ยวกับคุณสมบัติของคุณหนูใหญ่ตระกูลหลิน งานอภิเษกครั้งนี้ ข้าไม่เห็นด้วย” ฮองเฮาส่งเสียงหัวเราะออกมา รินน้ำชาให้กับมู่หรงเจี๋ยด้วยพระองค์เอง “ท่านอ๋อง เรื่องนี้เกรงว่าท่านคงจะตัดสินใจอะไรไม่ได้ งานอภิเษกในครั้งนี้ เป็นอาซินที่เสนอแนะขึ้นมาเอง” “เป็นเขาที่เสนอออกมา?” มู่หรงเจี๋ยเลิกคิ้วออกมา แล้วเอ่
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 625
ฮองเฮาร้องไห้แล้วเอ่ยออกมา “ไท่เฟย หากว่าข้าเอ่ยโกหกแม้แต่ครึ่งคำ ขอให้ข้าโดนฟ้าผ่า ไม่ได้ตายดี!” หวงไท่โฮ่วทรงตรัสออกมาด้วยความกรุ่นโกรธ “หุบปาก เจ้าสถานะเป็นถึงฮองเฮา กลับสาบานออกมาเสียทุกคราว เจ้าไม่กลัวว่าสวรรค์จะพิโรธเอาเลยหรืออย่างไร? ยังรู้จักคืบราวาศอกอีกหรือไม่?” ฮองเฮาทรุดลงกับพื้น ร้องไห้ออกมาอย่างน้อยเนื้อต่ำใจ “เสด็จแม่ หากว่าไม่ถูกรังแกเข้า หม่อมฉันเองก็คงจะไม่มาหาพระองค์” หวงไท่โฮ่วเมื่อเห็นว่าฮองเฮาที่ให้ความสำคัญกับมารยาทมาโดยตลอดกลายเป็นเช่นนี้ขึ้นมา ดูเหมือนว่า อาเจี๋ยคงจะเอ่ยคำพูดเช่นนั้นออกมาจริง เจ้าเด็กนี่ ชอบสร้างปัญหาให้นางซะจริง “เจ้าลุกขึ้นมาเถิด ลุกขึ้นมานั่ง บอกกับข้าว่าตกลงแล้วมันเกิดเรื่องอะไรขึ้น!” หวงไท่โฮ่วทำหน้ามุ่ย บอกให้ซุนกงกงประคองนางขึ้นมา ซุนกงกงก้าวเข้ามา ประคองแขนของฮองเฮา เอ่ยเสียงเบา “ฮองเฮารีบลุกขึ้นมาเถิด บนพื้นนี้เย็นยิ่งนัก” ฮองเฮานั่งร้องไห้บนเก้าอี้ หยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาซับน้ำตา “วันนี้อาซินเข้าวังมา บอกว่าถูกใจคุณหนูตระกูลหลิน หม่อมฉันเห็นว่าเรื่องงานอภิเษกของเขากับจื่ออันไม่สำเร็จมาก่อน อีกทั้งยังยากนักที่เขาจะถูกใจหญิงส
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 626
“เสด็จแม่ ต่อให้จะมั่นใจแค่ไหนก็คงจะไม่กล้า หากว่าเมื่อเกิดเรื่องผิดพลาดขึ้นมา ยืนขึ้นมาไม่ได้ตลอดชีวิตแล้ว หม่อมฉันคงจะไม่อาจให้อาซินเสี่ยงอันตรายนี้ได้” หวงไท่โฮ่วครุ่นคิด ก็คิดว่าความเสี่ยงนั้นสูงจริง ทว่าสามารถรักษาขาให้หายได้นั้นก็น่าดึงดูดใจยิ่งนัก นางคิดอยู่ครู่หนึ่ง “เอาเช่นนี้เถิด เจ้ากลับไปก่อน ข้าจะเรียกจื่ออันมาทำความเข้าใจเสียก่อน ส่วนทางด้านของอาเจี๋ยนั้น ข้าจะตำหนิเขาเอง” ฮองเฮาน้ำตาไหลซึมออกมาอีกครั้ง “เสด็จแม่ หม่อมฉันไม่ได้หมายความว่าให้ท่านไปตำหนิเขา ท่านอ๋องเองก็รักห่วงอาซินถึงได้พูดจาหยาบคายกับหม่อมฉันเช่นนั้น เพียงแต่ว่าเขาไม่ควรจะทำกับเฉียวเอ๋อร์เช่นนั้น ล้วนแต่เป็นหลานชายทั้งนั้น แล้วทำไมถึงได้เลือกปฏิบัติด้วย? นี่มันไม่ยุติธรรมกับเฉียวเอ๋อร์” หวงไท่โฮ่วถอนหายใจออกมาเบา ๆ “ไม่ใช่ว่าข้าจะว่าเจ้า เจ้าจะต้องดูแลเฉียวเอ๋อร์ให้ดี หากว่าเขายังจะวุ่นวายอยู่เช่นนี้ ตำแหน่งองค์รัชทายาทนี้ ช้าเร็วก็ต้องเปลี่ยนคน” ในใจของฮองเฮาสั่นสะท้านขึ้นมา หากว่าแม้แต่หวงไท่โฮ่วก็ยังคิดเช่นนี้ เช่นนั้นมู่หรงเจี๋ยเองก็ต้องคิดเช่นนี้ ตอนนี้มีเพียงแค่ซินเอ๋อร์คนเดียวที่สามารถแย่งช
Latest chapter
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1168
ร่างกายของแม่ทัพเฒ่าฉินสั่นสะท้านด้วยความโกรธ “เจ้าสาปแช่งปู่รึ เจ้าเคยคำนึงถึงญาติพี่น้องหรือไม่?”เมื่อหมอหลวงมาถึง กลับไม่มีคนในตระกูลฉินคอยเฝ้าเขาอยู่ในห้อง ดังนั้นจึงมีเพียงแต่บ่าวรับใช้หลังจากตรวจสอบอาการเสร็จ หมอหลวงก็กล่าวด้วยสีหน้าตกตะลึง “ท่านแม่ทัพเฒ่า เมื่อไม่กี่วันมานี้ท่านได้ไปที่ใดมา? แล้วท่านเคยเข้าไปในพื้นที่โรคระบาดหรือไม่?” “ไม่เคย ข้าไม่เคยไปที่นั่น” สีหน้าของแม่ทัพเฒ่าเปลี่ยนไปเล็กน้อย เมื่อได้ยินคำพูดของหมอหลวง “ท่านกำลังสงสัยว่าข้าติดเชื้อโรคระบาดใช่หรือไม่?”“อาการช่างคล้ายคลึงกันยิ่งนัก” หมอกลวงกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด“เป็นไปไม่ได้!” แม่ทัพเฒ่าฉินรู้สึกตื่นตระหนกอย่างมาก “ท่านวินิจฉัยผิดหรือไม่?”“ข้าจะจัดยาให้ท่านสองชนิดก่อน หากดื่มยาเหล่านี้แล้วไม่ได้ผล เช่นนั้นไม่ใช่ก็ใกล้เคียงแล้วขอรับ” หมอหลวงกล่าวแม่ทัพเฒ่าฉินกล่าวด้วยความลนลาน “ฉินโจวบังคับให้ท่านพูดเช่นนี้ใช่หรือไม่?”หมอหลวงรู้สึกประหลาดใจ “แม่ทัพเฒ่า ท่านหมายความว่าอย่างไร? เหตุใดแม่ทัพฉินถึงต้องบังคับให้ข้าพูดเช่นนี้?”หมอหลวงชะงักไปชั่วครู่หนึ่งแล้วโพล่งถาม “ท่านเคยพูดคุยกับองค์ชายเ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1167
นางสามารถเสียสละได้ แต่จะไม่มีทางทรยศต่อประชาชนเป่ยโม่เด็ดขาดสำหรับความจงรักภักดีต่อองค์จักรพรรดิและประเทศชาติ นางจะต้องรักประชาชนก่อน จึงจะสามารถภักดีต่อองค์จักรพรรดิได้ฉินโจวกล่าวคำเบา “ข้าเข้าไปในพระราชวังเพื่อเชิญหมอหลวงแล้ว ท่านปู่พักผ่อนก่อนเถิด ข้าจะออกไปเดินเล่นรับลมสักหน่อย”ดวงตาของแม่ทัพเฒ่าฉินอัดแน่นด้วยความโกรธ แต่ก็พยายามอย่างหนักเพื่อระงับมันฉินโจวเดินออกจากห้อง และเห็นว่าฉินเป้าน้องชายของตนนั่งอยู่ที่สวน เมื่อเห็นนางเดินออกมา เขาก็ถามว่า “ท่านปู่เป็นอย่างไรบ้าง?”ฉินโจวจำคำพูดของท่านปู่ได้อย่างแม่นยำ จึงเมินเฉยต่อเขาและตอบอย่างใจเย็น “เข้าไปดูด้วยตนเองสิ”ฉินเป้าคลี่ยิ้ม แต่มันกลับดูอ้างว้างอย่างยิ่ง “ข้าได้ยินสิ่งที่ท่านปู่พูดกับท่านแล้ว ข้าไม่อยากเข้าไป”ฉินโจวตกตะลึง “เพราะเหตุใด เขาทุ่มเทความพยายามทั้งหมดไปกับหารวางแผนเพื่อเจ้า เจ้าควรขอบคุณท่านปู่สิ”ฉินเป้าหัวเราะเยาะ “จริงรึ? หากเขาทอดทิ้งท่านเพื่อตระกูลได้ ในอนาคตเขาจะไม่ทอดทิ้งข้าหรือ? ข้าไม่ต้องการชื่อเสียงหรือความดีงามใด ๆ พวกมันไม่ใช่สิ่งที่ข้าต้องการเลย”ฉินโจวดูถูกน้องชายมาโดยตลอด เพราะเขาไม่ได
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1166
ทั้งสองคนเดินออกไปและหยุดอยู่บนทางเดิน หมอมองฉินโจวพร้อมกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด “ท่านแม่ทัพ ข้ากำลังสงสัยว่าท่านแม่ทัพเฒ่าจะป่วยด้วยโรคระบาดขอรับ”ฉินโจวตกตะลึง “โรคระบาด? เป็นไปได้อย่างไร? ปู่ของข้าไม่เคยออกไปข้างนอก และไม่เคยติดต่อกับผู้ป่วยโรคนี้เลย แล้วเขาจะติดเชื้อโรคระบาดได้อย่างไร?”“ข้าเคยรักษาผู้ป่วยโรคระบาดมาก่อน ซึ่งอาการคล้ายคลึงกันอย่างมาก ผู้ป่วยจะมีไข้สูง ไอ ตาแดง หายใจเร็วขึ้น เมื่อเกิดอาการเหล่านี้พร้อมกันจะอันตรายอย่างมาก ยิ่งไปกว่านั้นโรคนี้ยังไม่มีวิธีรักษาให้หายขาดขอรับ” หมอกล่าว“เป็นไปไม่ได้ หากจะติดเชื้อโรคระบาดก็ต้องสัมผัสกับผู้ป่วยที่มีเชื้ออยู่แล้ว แต่ท่านปู่ของข้าไม่เคยใกล้ชิดคนเหล่านั้นเลย แล้วเขาจะติดเชื้อได้อย่างไร?” ฉินโจวยังคงไม่เชื่อหมอประสานหมัด “ทั้งหมดนี้คือคำวินิจฉัยของข้า หากท่านแม่ทัพไม่เชื่อ ก็สามารถขอให้หมอคนอื่นมาตรวจดูได้ หรือท่านจะพาเขาไปที่พระราชวัง และขอให้หมอหลวงช่วยตรวจอาการ ข้าไร้ความสามารถ จึงอาจวินิจฉัยผิดพลาดได้ ลาก่อนขอรับ ๆ!”สิ้นคำ หมอก็หยิบกล่องยาแล้วออกไปโดยไม่เขียนใบสั่งยาด้วยซ้ำฉินโจวสับสนไม่น้อย ท่านปู่ติดเชื้อโร
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1165
หัวใจของฉินโจวเย็นเยียบราวกับน้ำ “ใช่ ตราบใดที่ข้าตายในสนามรบ ตระกูลฉินก็ยังจะเป็นผู้กล้า และเป็นขุนนางผู้มีเกียรติ”แม่ทัพเฒ่าฉินเงียบไปครู่ใหญ่ จากนั้นกล่าวคำเบา “ในฐานะหลานสาวตระกูลฉิน มันเป็นหน้าที่ของเจ้าที่ต้องเสียสละเพื่อชื่อเสียง และรากฐานของตระกูล”ฉินโจวกำหมัดแน่นด้วยความไม่พอใจ “หลายปีที่ผ่านมานี้ ข้ายังทำไม่พออีกหรือ? ตอนนี้มีใครในตระกูลฉินบ้างที่ไม่เกาะกินเลือดนี้ของข้า?”แม่ทัพเฒ่าฉินลุกยืนขึ้นพลางกล่าวอย่างเย็นชา “ข้าเคยเตือนเจ้าแล้ว คราวนี้ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เจ้าจะต้องเข้าไปในพระราชวัง ข้าให้คำมั่นกับฮองเฮาเฉาแล้ว ว่าวันนี้เจ้าจะไปที่นั่นเพื่อทูลขอรับคำสั่ง หากเจ้าไม่ไป ข้าก็จะรับคำสั่งและออกรบด้วยตนเอง”“ท่าน...” ฉินโจวมองเขาด้วยสายตาโศกเศร้า “ท่านปู่ ข้าก็เป็นหลานสาวของท่านเหมือนกัน ท่านไม่สงสารข้าบ้างหรือ?”“ปู่สงสารเจ้าสิ แต่ภารกิจหน้าที่ของตระกูลฉินจะต้องถูกส่งต่อ ตอนนี้น้องชายของเจ้าโตพอแล้ว เจ้าจะต้องพาเขาไปสร้างความสำเร็จทางการทหารด้วย และเจ้าจะได้รับส่วนแบ่งของน้องเจ้า เมื่อถึงเวลานั้น ตระกูลฉินก็จะได้ผู้สืบทอดคนใหม่”ฉินโจวผงะไปชั่วครู่ ก่อนระเบิดหัวเราะ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1164
เมื่อได้ยินคำพูดของฉินโจว แม่ทัพเฒ่าฉินก็โมโหมากจนเคราสั่นสะท้าน “อาโจว อะไรจะสำคัญไปกว่าการบรรลุเป้าหมายอันยิ่งใหญ่? องค์จักรพรรดิเพียงต้องการขยายอาณาเขตของแคว้น เจ้าควรรู้เอาไว้ว่าเมื่อเรายึดครองต้าโจวสำเร็จ เป่ยโม่จะมีพื้นที่เพิ่มมากกว่าครึ่งหนึ่ง และมันจะเป็นความดีความชอบของตระกูลฉิน ทำให้ตระกูลของเราถูกจดจำไปหลายชั่วอายุคน! นี่ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าต้องการมาตลอดรึ? เจ้าไม่ต้องการบอกคนทั้งโลก ว่าแม้ฉินโจวจะเป็นสตรี แต่นางก็สามารถประสบความสำเร็จได้อย่างผ่าเผยหรือ?”ฉินโจวมองดูใบหน้าที่ฉายแววตื่นเต้นปนโกรธเกรี้ยวของปู่ ทันใดนั้นนางก็สัมผัสได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติถูกต้อง มันคือความต้องการของนาง แต่ความสำเร็จของนางจะต้องไม่แลกกับการเหยียบย่ำกระดูกของประชาชนชาวเป่ยโม่นางรักเป่ยโม่และหวังที่จะขยายอาณาเขตของแคว้น นอกจากนี้นางยังต้องการเสาะหาดินแดนอุดมสมบูรณ์เพื่อประชาชน เพราะหวังว่าพวกเขาจะสามารถอยู่อาศัยและทำกินอย่างสงบสุข และพึงพอใจโดยไม่ต้องทนทุกข์จากการพลัดถิ่นอย่างไรก็ตาม ในตอนนี้หากต้องการบรรลุอำนาจ นางจำต้องสละชีวิตประชาชนจำนวนมาก และนำเงินภาษีของทุกคนมาใช้ในการทำสงคราม ทำให้โรคร
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1163
มือสังหารเหล่านั้นแต่งกายคล้ายกับชาวต้าโจวและสวมหน้ากากผ้าสีดำ กลุ่มคนนิรนามราวเจ็ดถึงแปดคนกระโดดลงมาจากท้องฟ้ากลางวันแสก ๆ ทันทีที่เท้าของคนเหล่านั้นแตะพื้น พวกมันก็เริ่มโจมตีอย่างดุดันฉินโจวเห็นมือสังหารคนหนึ่งกระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้าพร้อมกับกระบี่ยาว จากนั้นร่ายรำอยู่หลายกระบวนท่าราวกับนางฟ้าโปรยดอกไม้ ขณะแสงแดดตกกระทบกระบี่ส่องกระจายไปทั่วเหล่าทหารที่เพิ่งมาถึงกระโจนเข้าไปร่วมวงต่อสู้อย่างรวดเร็วหลังจากประดาบกันไปกว่าร้อยครั้ง มือสังหารก็ถูกบีบบังคับให้ล่าถอย ฉินโจวจ่อกระบี่ไปที่คอของหนึ่งในมือสังหาร พลางถามเสียงเข้ม “ตอบข้า ใครเป็นคนส่งเจ้ามา?”มือสังหารตอบอย่างเย็นชา “ฆ่าไอ้หมารับใช้เป่ยโม่ให้หมด!”“หมารับใช้เป่ยโม่? เห็นได้ชัดว่าพวกเจ้าไม่ได้เป็นคนเป่ยโม่ พวกเจ้ามาจากต้าโจวใช่หรือไม่?” ฉินโจวโมโหอย่างมาก ขณะชี้ดาบไปยังหน้าอกของอีกฝ่าย “ไอ้เลวมู่หรงเจี๋ยส่งพวกเจ้ามาใช่หรือไม่?”“หญิงเลวอย่าเจ้ากล้าเอ่ยชื่อของท่านอ๋อง ทำให้พระองค์มัวหมองได้อย่างไร?” มือสังหารตะโกนฉินโจวชักดาบกลับพร้อมกล่าวอย่างเย็นชา “กลับไปซะ!”มือสังหารตกตะลึง ราวกับไม่คาดคิดว่าฉินโจวจะปล่อยตัวเขาไป”เ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1162
ฉินโจวกล่าวด้วยความโมโห “ข้าหลอกลวงเจ้าเมื่อไร?”“ไม่งั้นรึ? เจ้าและอ๋องฉีเอ่ยปากว่า หากจื่ออันตกลงเดินทางมาที่เป่ยโม่ พวกเจ้าจะส่งองค์ชายรัชทายาทไปที่ต้าโจวเป็นองค์ประกัน แล้วพวกเจ้าทำตามที่พูดแล้วหรือไม่?”“องค์ชายรัชทายาทเดินทางไปยังต้าโจวแล้ว!”“ผู้ที่เดินทางไปยังต้าโจวคือองค์ชายเจ็ด ไม่ใช่องค์ชายรัชทายาท องค์ชายเจ็ดไม่ได้เป็นที่โปรดปราน ดังนั้นจักรพรรดิเป่ยโม่จะส่งเขาไปสังเวยเมื่อใดก็ได้”“เป็นไปไม่ได้!” ฉินโจวประหลาดใจอย่างมาก เห็นได้ชัดว่าผู้ที่เดินทางไปคือองค์ชายรัชทายาท เพราะองค์จักรพรรดิทรงตรัสด้วยตนเองว่าจะส่งเขาไปที่ต้าโจว“เจ้าอย่าเพิ่งสนใจเรื่องนี้เลย ก่อนหน้านี้ทั้งสองแคว้นตกลงทำสนธิสัญญาสงบศึก หลังจากการแพร่ระบาดสิ้นสุดลง แต่เจ้ากลับวางแผนโจมตีพวกเราในขณะที่ข้ายังอยู่ที่เป่ยโม่ เจ้าจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร?” มู่หรงเจี๋ยกล่าวอย่างเคร่งเครียดฉินโจวตอบ “ผิดแล้ว เป็นเพราะต้าโจวที่เคลื่อนทัพโจมตีทหารฝั่งขวาของเราก่อน และสังหารทหารของเราไปกว่าร้อยคน ข้าจึงไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากเคลื่อนทัพเข้าไปใกล้ เพื่อบีบบังคับให้พวกเจ้าถอยกลับ”“ไร้สาระ กองทัพของเราหยุดเคลื่อนท
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1161
อย่างไรก็ตาม การจัดหาเสบียงอาหารสำหรับพื้นที่ภัยพิบัติยังไม่เพียงพอ และยังขาดแคลนเสื้อผ้าอาภรณ์ นอกจากนี้หลังจากที่พระชายาผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์มาถึงเป่ยโม่ ก็ยังไม่ได้รับใบสั่งยาแม้แต่ฉบับเดียว ดังนั้นความอดทนของประชาชนจึงค่อย ๆ หมดลง แต่ความโกรธและความขุ่นเคืองกลับยิ่งมากขึ้นทันทีที่ข่าวลือแพร่สะพัด ก็เป็นเสมือนเป็นการขว้างเปลวไฟใส่ ‘ระเบิด’ หนึ่งหมื่นตุน ทำให้มันระเบิดออกอย่างรวดเร็วผู้ประสบภัยนับไม่ถ้วนหลั่งไหลเข้าสู่เมืองหลวงอย่างรวดเร็วหลังจากที่ฉินโจวลงจากภูเขา นางก็พบว่าองค์จักรพรรดิทำอะไรกับทหารม้า และทหารเจ็ดหมื่นนายที่ประจำการที่เมืองหลวง ซึ่งเขาออกคำสั่งให้ทหารเหล่านั้นขับไล่เหล่าผู้ประสบภัยออกไปนางเห็นด้วยตาตนเองว่าทหารใต้บังคับบัญชาของนางสร้างกำแพงมนุษย์อันแน่นหนา เมื่อผู้ประสภัยเดินทางเข้ามา พวกเขาก็จะโบกหอกเพื่อขับไล่คนเหล่านั้นออกไปผู้ประสบภัยมากกว่าสิบรายได้รับบาดเจ็บจากหอกทหารเหล่านั้นอยู่ใต้บังคับบัญชาของนาง แม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะไม่ได้ฆ่าผู้ใด แต่เมื่อสถานการณ์รุนแรงขึ้นจะต้องมีการฆ่าแกงกันอย่างแน่นอนฉินโจวโกรธจัดจึงขี่ม้าเข้าไปขวางเอาไว้ “หยุด หยุดเ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1160
ฉินโจวกวาดสายตามองพลางเยาะเย้ยจื่ออันไม่สนใจนาง และพาหลินตานไปยังเขตตะวันตกภายในสองวันนี้มีผู้เสียชีวิตถึงสามคน ซึ่งทั้งหมดถูกหามออกไปหลังจากที่หลินตามเดินเข้ามาเขาหลั่งน้ำตาหลั่งน้ำตาขณะมองดูการเผาศพจื่ออันไม่คิดว่าเขาจะมีความอ่อนไหวมากเพียงนี้ “ท่านหมอหลิน ท่านเป็นอะไรหรือไม่?”หลินตานปาดน้ำตา “ข้าขอโทษ ข้าเพียง... คิดถึงครอบครัวขอรับ”“ครอบครัวของท่าน? แล้วตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ใดหรือ?” จื่ออันถาม“ตายหมดแล้วขอรับ ภรรยาและลูกสะใภ้ของข้าตายเพราะเหตุแผ่นดินไหวทั้งคู่ ส่วนลูกชายและหลานชายติดเชื้อโรคระบาดก่อนตายไปเช่นกัน ข้าจึงเป็นคนเดียวที่เหลือรอด” หลินตานสูดหายใจเข้าลึก ใบหน้าที่อยู่ภายใต้ผมสีขาวฉายแววความเศร้าโศกและหดหู่จื่ออันไม่คาดคิดว่าเขาจะมาจากพื้นที่โรคระบาดเช่นกัน เมื่อเห็นสีหน้าเศร้าสร้อย จื่ออันก็ไม่รู้จะปลอบใจเขาเช่นไร จึงได้แต่นิ่งเงียบและอยู่เคียงข้างไม่นานหลินตานก็ถามว่า “ท่านหมอเซี่ย โรคระบาดนี้สามารถรักษาหายได้จริงหรือขอรับ?”ตอนนั้นเองจื่ออันก็นึกได้ว่าเขาเป็นหมอเท้าเปล่า และหลังจากเดินทางพเนจรไปที่ต่าง ๆ เขาอาจรู้จักจินเย่าฉือก็เป็นได้ ดังนั้นจึงรีบถามว
