เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 624
บทที่เกี่ยวข้อง
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 625
ฮองเฮาร้องไห้แล้วเอ่ยออกมา “ไท่เฟย หากว่าข้าเอ่ยโกหกแม้แต่ครึ่งคำ ขอให้ข้าโดนฟ้าผ่า ไม่ได้ตายดี!” หวงไท่โฮ่วทรงตรัสออกมาด้วยความกรุ่นโกรธ “หุบปาก เจ้าสถานะเป็นถึงฮองเฮา กลับสาบานออกมาเสียทุกคราว เจ้าไม่กลัวว่าสวรรค์จะพิโรธเอาเลยหรืออย่างไร? ยังรู้จักคืบราวาศอกอีกหรือไม่?” ฮองเฮาทรุดลงกับพื้น ร้องไห้ออกมาอย่างน้อยเนื้อต่ำใจ “เสด็จแม่ หากว่าไม่ถูกรังแกเข้า หม่อมฉันเองก็คงจะไม่มาหาพระองค์” หวงไท่โฮ่วเมื่อเห็นว่าฮองเฮาที่ให้ความสำคัญกับมารยาทมาโดยตลอดกลายเป็นเช่นนี้ขึ้นมา ดูเหมือนว่า อาเจี๋ยคงจะเอ่ยคำพูดเช่นนั้นออกมาจริง เจ้าเด็กนี่ ชอบสร้างปัญหาให้นางซะจริง “เจ้าลุกขึ้นมาเถิด ลุกขึ้นมานั่ง บอกกับข้าว่าตกลงแล้วมันเกิดเรื่องอะไรขึ้น!” หวงไท่โฮ่วทำหน้ามุ่ย บอกให้ซุนกงกงประคองนางขึ้นมา ซุนกงกงก้าวเข้ามา ประคองแขนของฮองเฮา เอ่ยเสียงเบา “ฮองเฮารีบลุกขึ้นมาเถิด บนพื้นนี้เย็นยิ่งนัก” ฮองเฮานั่งร้องไห้บนเก้าอี้ หยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาซับน้ำตา “วันนี้อาซินเข้าวังมา บอกว่าถูกใจคุณหนูตระกูลหลิน หม่อมฉันเห็นว่าเรื่องงานอภิเษกของเขากับจื่ออันไม่สำเร็จมาก่อน อีกทั้งยังยากนักที่เขาจะถูกใจหญิงส
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 626
“เสด็จแม่ ต่อให้จะมั่นใจแค่ไหนก็คงจะไม่กล้า หากว่าเมื่อเกิดเรื่องผิดพลาดขึ้นมา ยืนขึ้นมาไม่ได้ตลอดชีวิตแล้ว หม่อมฉันคงจะไม่อาจให้อาซินเสี่ยงอันตรายนี้ได้” หวงไท่โฮ่วครุ่นคิด ก็คิดว่าความเสี่ยงนั้นสูงจริง ทว่าสามารถรักษาขาให้หายได้นั้นก็น่าดึงดูดใจยิ่งนัก นางคิดอยู่ครู่หนึ่ง “เอาเช่นนี้เถิด เจ้ากลับไปก่อน ข้าจะเรียกจื่ออันมาทำความเข้าใจเสียก่อน ส่วนทางด้านของอาเจี๋ยนั้น ข้าจะตำหนิเขาเอง” ฮองเฮาน้ำตาไหลซึมออกมาอีกครั้ง “เสด็จแม่ หม่อมฉันไม่ได้หมายความว่าให้ท่านไปตำหนิเขา ท่านอ๋องเองก็รักห่วงอาซินถึงได้พูดจาหยาบคายกับหม่อมฉันเช่นนั้น เพียงแต่ว่าเขาไม่ควรจะทำกับเฉียวเอ๋อร์เช่นนั้น ล้วนแต่เป็นหลานชายทั้งนั้น แล้วทำไมถึงได้เลือกปฏิบัติด้วย? นี่มันไม่ยุติธรรมกับเฉียวเอ๋อร์” หวงไท่โฮ่วถอนหายใจออกมาเบา ๆ “ไม่ใช่ว่าข้าจะว่าเจ้า เจ้าจะต้องดูแลเฉียวเอ๋อร์ให้ดี หากว่าเขายังจะวุ่นวายอยู่เช่นนี้ ตำแหน่งองค์รัชทายาทนี้ ช้าเร็วก็ต้องเปลี่ยนคน” ในใจของฮองเฮาสั่นสะท้านขึ้นมา หากว่าแม้แต่หวงไท่โฮ่วก็ยังคิดเช่นนี้ เช่นนั้นมู่หรงเจี๋ยเองก็ต้องคิดเช่นนี้ ตอนนี้มีเพียงแค่ซินเอ๋อร์คนเดียวที่สามารถแย่งช
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 627
ชุยไท่เฟยครุ่นคิดถึงประโยคหนึ่ง จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นมา “ไม่ต้องเอ่ยถึงผู้อื่น เอ่ยถึงตัวท่านเอง ท่านไม่กังวลเลยอย่างนั้นหรือ?” หวงไท่โฮ่วยิ้มออกมาเล็กน้อย ประคองถ้วยชาขึ้นมา “เจ้าจะสงสัยในตัวบุตรชายของตนเองหรือไม่? อาเจี๋ยเรียกข้าว่าเสด็จแม่ อีกทั้งเติบโตมาข้างกายของข้า หากว่าข้าไม่เชื่อใจเขาแล้ว ก็คงจะลงมือขัดขวางนานแล้ว” ชุยไท่เฟยยิ้มพยักหน้า “ใช่แล้ว ข้าเองก็คิดว่า ในบรรดาโอรสขององค์จักรพรรดิพระองค์ก่อนนั้น มีสักกี่คนที่จะไม่ยินยอมเข้าแย่งชิงอำนาจ แต่ว่ามาตอนนี้......เฮ้อ ไม่เอ่ยถึงแล้ว” หลังจากที่มู่หรงเจี๋ยออกจากวังไปแล้ว ก็ตรงไปยังจวนอ๋องเหลียง อ๋องเหลียงที่กำลังเมามายอยู่ มู่หรงเจี๋ยอุ้มเขาขึ้นมา แล้วลากเขาออกไป โยนลงไปในทะเลสาบ ผู้คนในจวนต่างก็มองกันด้วยความประหลาดใจ ทว่าใบหน้าของมู่หรงเจี๋ยเต็มไปด้วยความกรุ่นโกรธ ไม่ว่าใครก็ไม่กล้าที่จะก้าวไปยังเบื้องหน้า ทำได้เพียงแต่ยืนมองท่านอ๋องตนเองที่ตะเกียกตะกายอยู่ในน้ำ อ๋องเหลียงกินน้ำทะเลสาบเข้าไปหลายคำ และก็ฟื้นคืนสติขึ้นมาจากความเมามาย มู่หรงเจี๋ยสั่งคนให้ไปจับเขาขึ้นมา ก่อนจะโยนไปในศาลา อาจินรีบร้อนนำผ้าเช็ดตัวมาเช็ด
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 628
“มีประโยชน์อย่างนั้นหรือ?” อ๋องเหลียงหัวเราะออกมา หัวเราะอย่างแดกดัน “ท่านเองก็ปกป้องเซี่ยจื่ออัน ทว่านางก็เกือบจะตายไปซ้ำแล้วซ้ำเล่า? หากว่านางไม่มีไหวพริบแล้ว ตอนนี้ก็คงจะไม่อาจกลายเป็นพระชายาของท่านได้แล้ว อีกทั้ง ท่านคิดว่านางตอนนี้ปลอดภัยแล้วอย่างนั้นหรือ? ไม่ เสด็จลุง ท่านจะปกป้องนางได้นานสักแค่ไหนกัน? ในวังนี้ก็ดี ในราชวงศ์เองก็ดี ล้วนแต่มีอันตรายอยู่รอบด้าน ท่านไม่อาจที่จะปกป้องใครไปได้ตลอดทั้งชีวิต ที่ท่านสามารถทำได้ ก็เพียงแค่ยอมประนีประนอม” เขานั่งลงช้า ๆ สองมือกุมศีรษะเอาไว้ “ช่างมันเถิด แต่งงานกับใครก็เหมือนกัน ก่อนหน้านั้น ข้าแม้แต่เซี่ยหว่านเอ๋อร์ก็ไม่ยินยอมที่จะแต่งด้วย นี่มันก็เป็นเหมือนชะตาชีวิตของข้าเอง แล้วทำไมจะต้องไปเป็นกังวล? หากว่ากังวลอีก ข้าคงจะต้องสูญเสียไปมากกว่านี้อีก” มู่หรงเจี๋ยรู้เรื่องที่เขาเสียใจในอดีตเป็นอย่างดี แล้วจะอ่อนแอเช่นนี้ไปได้อย่างไร? ความทรุดโทรมของเขา สะท้อนให้เห็นถึงความเห็นแก่ตัว และเลือกที่รักของฮองเฮา “จะแต่งงานกับใครข้าไม่สนใจเจ้า แต่จื่ออันบอกว่าขาของเจ้าสามารถรักษาได้ ข้าหวังว่าเจ้าจะยอมเชื่อฟัง” มู่หรงเจี๋ยเอ่ยออกมา อ๋องเ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 629
จมูกของอ๋องเหลียงแสบร้อนขึ้นมาโดยไม่ทราบสาเหตุ เขานอนลงบนเข่าของหวงไท่โฮ่ว เหมือนกับในตอนที่เป็นเด็ก “หลานโชคดียิ่งนัก ที่มีท่านย่า ดียิ่ง” สวรรค์มักจะปฏิบัติกับเขาอย่างกรุณาเสมอ อย่างน้อย ก็ยังมีเสด็จย่าอยู่คนหนึ่ง “ดูเจ้าเด็กโง่นี้สิ เป็นเหมือนกันกับตอนเด็กไม่ผิดเลย!” หวงไท่โฮ่วยิ้มออกมาอย่างเอ็นดู เอื้อมมือออกไปลูบศีรษะเขา “ย่าอายุเยอะแล้ว หลายปีมานี้ร่างกายก็ไม่ดีนัก หวังว่าในตอนที่ยังมีชีวิตอยู่จะจัดเตรียมสิ่งที่ดีที่สุดให้กับพวกเจ้า ในเมื่อเจ้าชื่นชอบคุณหนูตระกูลหลินมาก ก็นำนางมาให้ข้าดูตัวเสียหน่อยเถิด” “พ่ะย่ะค่ะ หากว่าท่านย่าอยากจะพบกับนาง อีกไม่กี่วัน หลานจะนำนางเข้าวังมา” อ๋องเหลียงเอ่ยออกมาอย่างสงบนิ่ง “ดี ย่าจะพยายามชอบนาง หวังว่านางจะเข้าใจ รักและถนุถนอมเจ้า” หวงไท่โฮ่วตรัสออกมา “เอาล่ะ ไปเดินเล่นกับข้าเถิด” อ๋องเหลียงกลับไม่ลุกขึ้น “ไม่พ่ะย่ะค่ะ ขาของหลานเป็นเช่นนี้ ตลอดชีวิตนี้คงจะไม่ลุกขึ้นมาแล้ว” หวงไท่โฮ่วหุบยิ้ม “เจ้าเด็กนี่ โตถึงเพียงนี้จนกระทั่งจะแต่งงานแล้ว ก็ยังทำให้คนเห็นเรื่องขบขันอีก!” “ใครอยากจะขบขันก็ขบขันเถิด!” อ๋องเหลียงฮึมฮัมออกมา “ตกลง ก
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 630
“ไม่จำเป็น!” อ๋องเหลียงมองมายังนาง “ไม่รบกวนนาง เป็นการที่ท่านจะชดเชยให้กับข้าได้ดีที่สุดแล้ว” ฮองเฮามีท่าทีเศร้าเสียใจ มองยังเขาด้วยความอึ้งตะลึง สุดท้ายก็ถอนหายใจออกมาอย่างทำอะไรไม่ได้ “ตกลง ตกลง!” หลังจากที่อ๋องเหลียงจากไปไม่นานนัก องค์รัชทายาทก็เข้ามา เมื่อองค์รัชทายาทเข้าวังแล้วนั่งลง เอ่ยออกมาด้วยใบหน้าที่ไม่พึงพอใจ “เสด็จแม่ ท่านจะต้องช่วยลูกด้วย ราชครูดูจะไม่พอใจลูกนัก มู่หรงเจี๋ยเองก็ไม่พอใจลูก น่ารำคาญยิ่งนัก” ฮองเฮาถอนหายใจออกมาเบา ๆ “เจ้าน่ะ ควรจะปรับปรุงตัวเสียหน่อย เสด็จย่าของเจ้าเองก็บอกว่าให้เจ้าเรียนรู้วิธีการปกครองแคว้นกับเสด็จลุงของเจ้า” “จะไปเรียนรู้อะไรกับเขากัน?” องค์รัชทายาทส่งเสียงฮึมฮัมออกมา “มีอะไรให้น่าเรียนรู้? ไม่มีผู้ใดในราชสำนักที่ไม่เกลียดชังเขา” “เจ้าผิดแล้ว” ฮองเฮาตรัสออกมาด้วยท่าทีที่จริงจัง “มู่หรงเจี๋ยเพิ่งจะเข้ามาปกครองได้ไม่นานนัก? ก็มีขุนนางจำนวนมากในราชสำนักที่หันไปหาเขา ที่เจ้าเคยเห็นว่าเกลียดชังนั้น มีเพียงแต่คนที่ใกล้ชิดกับท่านตาของเจ้า ที่นำข่าวผิดพลาดมาให้เจ้า” “ถึงจะอย่างนั้น ก็คงไม่อาจที่จะไม่เชื่อคำของท่านตาหรอกกระมัง?” ฮ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 631
ทันทีที่พระสนมเหมยจากไป พระสนมอี๋ก็สั่งให้คนถอยออกไป แล้วปิดประตูวัง องค์รัชทายาทนั่งลง “ท่านเริ่มพูดคุยกับพระสนมเหมยตั้งแต่เมื่อใดกัน? นี่ไม่ใช่เรื่องเศร้าหรอกเหรอ?” พระสนมอี๋ส่งเสียงเย็นชาออกมา “นางเองเป็นคนที่เข้ามา ข้ามิได้ชอบสนใจนาง” นางเดินวนไปรอบองค์รัชทายาท เดินไปยังด้านหลังของเขา ก่อนที่จะกอดองค์รัชทายาทเบา ๆ “ช่วงนี้ยุ่งหรือไม่? หลายวันแล้วที่ไม่ได้มา!” “ก็ไม่ได้ยุ่งมากขนาดนั้น เพียงแต่ราชครูคอยให้ข้าคิดนโยบายอะไรออกมา น่ารำคาญยิ่งนัก!” องค์รัชทายาทเอ่ยออกมาอย่างรำคาญใจ “ราชครูเองก็ทำเพื่อท่าน ตอนนี้สถานะของท่านยังอันตรายอยู่!” พระสนมอี๋จิ้มลงบนหน้าผากของเขา “ท่านจะต้องระมัดระวังเสียหน่อยถึงจะถูก” องค์รัชทายาทดึงนางมาอยู่เบื้องหน้า กอดนางให้นั่งลงบนหน้าตักของตนเอง “แม้แต่ท่านเองก็เอ่ยออกมาเช่นนี้? ดูเหมือนว่าข้าคงจะมารู้สึกล่าช้าไปเสียแล้ว” ริมฝีปากของพระสนมอี๋ไล้อยู่ใต้ติ่งหูของเขาอย่างลุ่มหลง “ไม่ใช่ว่าท่านมารู้เอาภายหลัง มีบางคนที่มีใจยากจะคาดการณ์ได้ ใช่แล้ว ช่วงนี้เด็กคนนั้นจากตระกูลหูเป็นอย่างไรบ้าง?” เมื่อเอ่ยถึงหูฮวนสี่ องค์รัชทายาทก็โกรธขึ้นมา “อย่าเอ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 632
“ทางด้านของหูฮวนสี่หยุดลงเถิด ไม่จำเป็นต้องไปหานาง การอบรมสั่งสอนของตระกูลหู ไม่เกี่ยวข้องกับราชสำนักแม้แต่น้อย เพราะฉะนั้น หูฮวนสี่ไม่อาจกลายเป็นพระชายาขององค์รัชทายาทได้ ที่ดูเหมือนว่าเซี่ยหว่านเอ๋อร์ไปยั่วยุนาง ใครจะไปรู้กันว่า อาจจะตาลปัตรกลายเป็นนางที่วางแผนเอาไว้เอง?” องค์รัชทายาทครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ ท่านใดนั้นก็โกรธจัดขึ้นมา “หากว่าเป็นจริงเช่นนี้ แล้วข้าจะไว้ชีวิตหูฮวนสี่ได้อย่างไร?” “ท่านอย่าไปยุ่งกับตระกูลหู ยั่วยุไม่ได้ หากว่าท่านไปล่วงเกินพวกเขา แล้วพวกเขาจะไปหาใครพึ่งพิงกัน? ก็เหมือนกับว่าเป็นการส่งมอบพวกเขาให้กับผู้สำเร็จราชการแทน” “เช่นนั้นก็ต้องปล่อยให้นางมาหยอกล้อข้าอยู่เช่นนี้หรือ?” องค์รัชทายาทรู้ว่าพระสนมอี๋หลักแหลม สิ่งที่เอ่ยออกมาก็ค่อนข้างจะมีเหตุผล ทว่าความคับแค้นนี้จะให้เขากลืนลงไปได้อย่างไร พระสนมอี๋ยิ้มออกมาจาง ๆ “เจ้าน่ะ ข่มความโกรธเอาไว้ไม่ได้ ไม่น่าแปลกเลยที่ฮองเฮาและราชครูล้วนแต่ว่ากล่าวท่านกัน ท่านเองก็ไม่อาจกลับลำดับความสำคัญได้ ท่านจะต้องจำเอาไว้ว่า ทุกวันนี้จะต้องจัดการนั้นคือมู่หรงเจี๋ยและเซี่ยจื่ออัน เซี่ยจื่ออันรู้เรื่องราวของพวกเรา คนผู้นี
บทล่าสุด
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1168
ร่างกายของแม่ทัพเฒ่าฉินสั่นสะท้านด้วยความโกรธ “เจ้าสาปแช่งปู่รึ เจ้าเคยคำนึงถึงญาติพี่น้องหรือไม่?”เมื่อหมอหลวงมาถึง กลับไม่มีคนในตระกูลฉินคอยเฝ้าเขาอยู่ในห้อง ดังนั้นจึงมีเพียงแต่บ่าวรับใช้หลังจากตรวจสอบอาการเสร็จ หมอหลวงก็กล่าวด้วยสีหน้าตกตะลึง “ท่านแม่ทัพเฒ่า เมื่อไม่กี่วันมานี้ท่านได้ไปที่ใดมา? แล้วท่านเคยเข้าไปในพื้นที่โรคระบาดหรือไม่?” “ไม่เคย ข้าไม่เคยไปที่นั่น” สีหน้าของแม่ทัพเฒ่าเปลี่ยนไปเล็กน้อย เมื่อได้ยินคำพูดของหมอหลวง “ท่านกำลังสงสัยว่าข้าติดเชื้อโรคระบาดใช่หรือไม่?”“อาการช่างคล้ายคลึงกันยิ่งนัก” หมอกลวงกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด“เป็นไปไม่ได้!” แม่ทัพเฒ่าฉินรู้สึกตื่นตระหนกอย่างมาก “ท่านวินิจฉัยผิดหรือไม่?”“ข้าจะจัดยาให้ท่านสองชนิดก่อน หากดื่มยาเหล่านี้แล้วไม่ได้ผล เช่นนั้นไม่ใช่ก็ใกล้เคียงแล้วขอรับ” หมอหลวงกล่าวแม่ทัพเฒ่าฉินกล่าวด้วยความลนลาน “ฉินโจวบังคับให้ท่านพูดเช่นนี้ใช่หรือไม่?”หมอหลวงรู้สึกประหลาดใจ “แม่ทัพเฒ่า ท่านหมายความว่าอย่างไร? เหตุใดแม่ทัพฉินถึงต้องบังคับให้ข้าพูดเช่นนี้?”หมอหลวงชะงักไปชั่วครู่หนึ่งแล้วโพล่งถาม “ท่านเคยพูดคุยกับองค์ชายเ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1167
นางสามารถเสียสละได้ แต่จะไม่มีทางทรยศต่อประชาชนเป่ยโม่เด็ดขาดสำหรับความจงรักภักดีต่อองค์จักรพรรดิและประเทศชาติ นางจะต้องรักประชาชนก่อน จึงจะสามารถภักดีต่อองค์จักรพรรดิได้ฉินโจวกล่าวคำเบา “ข้าเข้าไปในพระราชวังเพื่อเชิญหมอหลวงแล้ว ท่านปู่พักผ่อนก่อนเถิด ข้าจะออกไปเดินเล่นรับลมสักหน่อย”ดวงตาของแม่ทัพเฒ่าฉินอัดแน่นด้วยความโกรธ แต่ก็พยายามอย่างหนักเพื่อระงับมันฉินโจวเดินออกจากห้อง และเห็นว่าฉินเป้าน้องชายของตนนั่งอยู่ที่สวน เมื่อเห็นนางเดินออกมา เขาก็ถามว่า “ท่านปู่เป็นอย่างไรบ้าง?”ฉินโจวจำคำพูดของท่านปู่ได้อย่างแม่นยำ จึงเมินเฉยต่อเขาและตอบอย่างใจเย็น “เข้าไปดูด้วยตนเองสิ”ฉินเป้าคลี่ยิ้ม แต่มันกลับดูอ้างว้างอย่างยิ่ง “ข้าได้ยินสิ่งที่ท่านปู่พูดกับท่านแล้ว ข้าไม่อยากเข้าไป”ฉินโจวตกตะลึง “เพราะเหตุใด เขาทุ่มเทความพยายามทั้งหมดไปกับหารวางแผนเพื่อเจ้า เจ้าควรขอบคุณท่านปู่สิ”ฉินเป้าหัวเราะเยาะ “จริงรึ? หากเขาทอดทิ้งท่านเพื่อตระกูลได้ ในอนาคตเขาจะไม่ทอดทิ้งข้าหรือ? ข้าไม่ต้องการชื่อเสียงหรือความดีงามใด ๆ พวกมันไม่ใช่สิ่งที่ข้าต้องการเลย”ฉินโจวดูถูกน้องชายมาโดยตลอด เพราะเขาไม่ได
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1166
ทั้งสองคนเดินออกไปและหยุดอยู่บนทางเดิน หมอมองฉินโจวพร้อมกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด “ท่านแม่ทัพ ข้ากำลังสงสัยว่าท่านแม่ทัพเฒ่าจะป่วยด้วยโรคระบาดขอรับ”ฉินโจวตกตะลึง “โรคระบาด? เป็นไปได้อย่างไร? ปู่ของข้าไม่เคยออกไปข้างนอก และไม่เคยติดต่อกับผู้ป่วยโรคนี้เลย แล้วเขาจะติดเชื้อโรคระบาดได้อย่างไร?”“ข้าเคยรักษาผู้ป่วยโรคระบาดมาก่อน ซึ่งอาการคล้ายคลึงกันอย่างมาก ผู้ป่วยจะมีไข้สูง ไอ ตาแดง หายใจเร็วขึ้น เมื่อเกิดอาการเหล่านี้พร้อมกันจะอันตรายอย่างมาก ยิ่งไปกว่านั้นโรคนี้ยังไม่มีวิธีรักษาให้หายขาดขอรับ” หมอกล่าว“เป็นไปไม่ได้ หากจะติดเชื้อโรคระบาดก็ต้องสัมผัสกับผู้ป่วยที่มีเชื้ออยู่แล้ว แต่ท่านปู่ของข้าไม่เคยใกล้ชิดคนเหล่านั้นเลย แล้วเขาจะติดเชื้อได้อย่างไร?” ฉินโจวยังคงไม่เชื่อหมอประสานหมัด “ทั้งหมดนี้คือคำวินิจฉัยของข้า หากท่านแม่ทัพไม่เชื่อ ก็สามารถขอให้หมอคนอื่นมาตรวจดูได้ หรือท่านจะพาเขาไปที่พระราชวัง และขอให้หมอหลวงช่วยตรวจอาการ ข้าไร้ความสามารถ จึงอาจวินิจฉัยผิดพลาดได้ ลาก่อนขอรับ ๆ!”สิ้นคำ หมอก็หยิบกล่องยาแล้วออกไปโดยไม่เขียนใบสั่งยาด้วยซ้ำฉินโจวสับสนไม่น้อย ท่านปู่ติดเชื้อโร
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1165
หัวใจของฉินโจวเย็นเยียบราวกับน้ำ “ใช่ ตราบใดที่ข้าตายในสนามรบ ตระกูลฉินก็ยังจะเป็นผู้กล้า และเป็นขุนนางผู้มีเกียรติ”แม่ทัพเฒ่าฉินเงียบไปครู่ใหญ่ จากนั้นกล่าวคำเบา “ในฐานะหลานสาวตระกูลฉิน มันเป็นหน้าที่ของเจ้าที่ต้องเสียสละเพื่อชื่อเสียง และรากฐานของตระกูล”ฉินโจวกำหมัดแน่นด้วยความไม่พอใจ “หลายปีที่ผ่านมานี้ ข้ายังทำไม่พออีกหรือ? ตอนนี้มีใครในตระกูลฉินบ้างที่ไม่เกาะกินเลือดนี้ของข้า?”แม่ทัพเฒ่าฉินลุกยืนขึ้นพลางกล่าวอย่างเย็นชา “ข้าเคยเตือนเจ้าแล้ว คราวนี้ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เจ้าจะต้องเข้าไปในพระราชวัง ข้าให้คำมั่นกับฮองเฮาเฉาแล้ว ว่าวันนี้เจ้าจะไปที่นั่นเพื่อทูลขอรับคำสั่ง หากเจ้าไม่ไป ข้าก็จะรับคำสั่งและออกรบด้วยตนเอง”“ท่าน...” ฉินโจวมองเขาด้วยสายตาโศกเศร้า “ท่านปู่ ข้าก็เป็นหลานสาวของท่านเหมือนกัน ท่านไม่สงสารข้าบ้างหรือ?”“ปู่สงสารเจ้าสิ แต่ภารกิจหน้าที่ของตระกูลฉินจะต้องถูกส่งต่อ ตอนนี้น้องชายของเจ้าโตพอแล้ว เจ้าจะต้องพาเขาไปสร้างความสำเร็จทางการทหารด้วย และเจ้าจะได้รับส่วนแบ่งของน้องเจ้า เมื่อถึงเวลานั้น ตระกูลฉินก็จะได้ผู้สืบทอดคนใหม่”ฉินโจวผงะไปชั่วครู่ ก่อนระเบิดหัวเราะ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1164
เมื่อได้ยินคำพูดของฉินโจว แม่ทัพเฒ่าฉินก็โมโหมากจนเคราสั่นสะท้าน “อาโจว อะไรจะสำคัญไปกว่าการบรรลุเป้าหมายอันยิ่งใหญ่? องค์จักรพรรดิเพียงต้องการขยายอาณาเขตของแคว้น เจ้าควรรู้เอาไว้ว่าเมื่อเรายึดครองต้าโจวสำเร็จ เป่ยโม่จะมีพื้นที่เพิ่มมากกว่าครึ่งหนึ่ง และมันจะเป็นความดีความชอบของตระกูลฉิน ทำให้ตระกูลของเราถูกจดจำไปหลายชั่วอายุคน! นี่ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าต้องการมาตลอดรึ? เจ้าไม่ต้องการบอกคนทั้งโลก ว่าแม้ฉินโจวจะเป็นสตรี แต่นางก็สามารถประสบความสำเร็จได้อย่างผ่าเผยหรือ?”ฉินโจวมองดูใบหน้าที่ฉายแววตื่นเต้นปนโกรธเกรี้ยวของปู่ ทันใดนั้นนางก็สัมผัสได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติถูกต้อง มันคือความต้องการของนาง แต่ความสำเร็จของนางจะต้องไม่แลกกับการเหยียบย่ำกระดูกของประชาชนชาวเป่ยโม่นางรักเป่ยโม่และหวังที่จะขยายอาณาเขตของแคว้น นอกจากนี้นางยังต้องการเสาะหาดินแดนอุดมสมบูรณ์เพื่อประชาชน เพราะหวังว่าพวกเขาจะสามารถอยู่อาศัยและทำกินอย่างสงบสุข และพึงพอใจโดยไม่ต้องทนทุกข์จากการพลัดถิ่นอย่างไรก็ตาม ในตอนนี้หากต้องการบรรลุอำนาจ นางจำต้องสละชีวิตประชาชนจำนวนมาก และนำเงินภาษีของทุกคนมาใช้ในการทำสงคราม ทำให้โรคร
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1163
มือสังหารเหล่านั้นแต่งกายคล้ายกับชาวต้าโจวและสวมหน้ากากผ้าสีดำ กลุ่มคนนิรนามราวเจ็ดถึงแปดคนกระโดดลงมาจากท้องฟ้ากลางวันแสก ๆ ทันทีที่เท้าของคนเหล่านั้นแตะพื้น พวกมันก็เริ่มโจมตีอย่างดุดันฉินโจวเห็นมือสังหารคนหนึ่งกระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้าพร้อมกับกระบี่ยาว จากนั้นร่ายรำอยู่หลายกระบวนท่าราวกับนางฟ้าโปรยดอกไม้ ขณะแสงแดดตกกระทบกระบี่ส่องกระจายไปทั่วเหล่าทหารที่เพิ่งมาถึงกระโจนเข้าไปร่วมวงต่อสู้อย่างรวดเร็วหลังจากประดาบกันไปกว่าร้อยครั้ง มือสังหารก็ถูกบีบบังคับให้ล่าถอย ฉินโจวจ่อกระบี่ไปที่คอของหนึ่งในมือสังหาร พลางถามเสียงเข้ม “ตอบข้า ใครเป็นคนส่งเจ้ามา?”มือสังหารตอบอย่างเย็นชา “ฆ่าไอ้หมารับใช้เป่ยโม่ให้หมด!”“หมารับใช้เป่ยโม่? เห็นได้ชัดว่าพวกเจ้าไม่ได้เป็นคนเป่ยโม่ พวกเจ้ามาจากต้าโจวใช่หรือไม่?” ฉินโจวโมโหอย่างมาก ขณะชี้ดาบไปยังหน้าอกของอีกฝ่าย “ไอ้เลวมู่หรงเจี๋ยส่งพวกเจ้ามาใช่หรือไม่?”“หญิงเลวอย่าเจ้ากล้าเอ่ยชื่อของท่านอ๋อง ทำให้พระองค์มัวหมองได้อย่างไร?” มือสังหารตะโกนฉินโจวชักดาบกลับพร้อมกล่าวอย่างเย็นชา “กลับไปซะ!”มือสังหารตกตะลึง ราวกับไม่คาดคิดว่าฉินโจวจะปล่อยตัวเขาไป”เ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1162
ฉินโจวกล่าวด้วยความโมโห “ข้าหลอกลวงเจ้าเมื่อไร?”“ไม่งั้นรึ? เจ้าและอ๋องฉีเอ่ยปากว่า หากจื่ออันตกลงเดินทางมาที่เป่ยโม่ พวกเจ้าจะส่งองค์ชายรัชทายาทไปที่ต้าโจวเป็นองค์ประกัน แล้วพวกเจ้าทำตามที่พูดแล้วหรือไม่?”“องค์ชายรัชทายาทเดินทางไปยังต้าโจวแล้ว!”“ผู้ที่เดินทางไปยังต้าโจวคือองค์ชายเจ็ด ไม่ใช่องค์ชายรัชทายาท องค์ชายเจ็ดไม่ได้เป็นที่โปรดปราน ดังนั้นจักรพรรดิเป่ยโม่จะส่งเขาไปสังเวยเมื่อใดก็ได้”“เป็นไปไม่ได้!” ฉินโจวประหลาดใจอย่างมาก เห็นได้ชัดว่าผู้ที่เดินทางไปคือองค์ชายรัชทายาท เพราะองค์จักรพรรดิทรงตรัสด้วยตนเองว่าจะส่งเขาไปที่ต้าโจว“เจ้าอย่าเพิ่งสนใจเรื่องนี้เลย ก่อนหน้านี้ทั้งสองแคว้นตกลงทำสนธิสัญญาสงบศึก หลังจากการแพร่ระบาดสิ้นสุดลง แต่เจ้ากลับวางแผนโจมตีพวกเราในขณะที่ข้ายังอยู่ที่เป่ยโม่ เจ้าจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร?” มู่หรงเจี๋ยกล่าวอย่างเคร่งเครียดฉินโจวตอบ “ผิดแล้ว เป็นเพราะต้าโจวที่เคลื่อนทัพโจมตีทหารฝั่งขวาของเราก่อน และสังหารทหารของเราไปกว่าร้อยคน ข้าจึงไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากเคลื่อนทัพเข้าไปใกล้ เพื่อบีบบังคับให้พวกเจ้าถอยกลับ”“ไร้สาระ กองทัพของเราหยุดเคลื่อนท
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1161
อย่างไรก็ตาม การจัดหาเสบียงอาหารสำหรับพื้นที่ภัยพิบัติยังไม่เพียงพอ และยังขาดแคลนเสื้อผ้าอาภรณ์ นอกจากนี้หลังจากที่พระชายาผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์มาถึงเป่ยโม่ ก็ยังไม่ได้รับใบสั่งยาแม้แต่ฉบับเดียว ดังนั้นความอดทนของประชาชนจึงค่อย ๆ หมดลง แต่ความโกรธและความขุ่นเคืองกลับยิ่งมากขึ้นทันทีที่ข่าวลือแพร่สะพัด ก็เป็นเสมือนเป็นการขว้างเปลวไฟใส่ ‘ระเบิด’ หนึ่งหมื่นตุน ทำให้มันระเบิดออกอย่างรวดเร็วผู้ประสบภัยนับไม่ถ้วนหลั่งไหลเข้าสู่เมืองหลวงอย่างรวดเร็วหลังจากที่ฉินโจวลงจากภูเขา นางก็พบว่าองค์จักรพรรดิทำอะไรกับทหารม้า และทหารเจ็ดหมื่นนายที่ประจำการที่เมืองหลวง ซึ่งเขาออกคำสั่งให้ทหารเหล่านั้นขับไล่เหล่าผู้ประสบภัยออกไปนางเห็นด้วยตาตนเองว่าทหารใต้บังคับบัญชาของนางสร้างกำแพงมนุษย์อันแน่นหนา เมื่อผู้ประสภัยเดินทางเข้ามา พวกเขาก็จะโบกหอกเพื่อขับไล่คนเหล่านั้นออกไปผู้ประสบภัยมากกว่าสิบรายได้รับบาดเจ็บจากหอกทหารเหล่านั้นอยู่ใต้บังคับบัญชาของนาง แม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะไม่ได้ฆ่าผู้ใด แต่เมื่อสถานการณ์รุนแรงขึ้นจะต้องมีการฆ่าแกงกันอย่างแน่นอนฉินโจวโกรธจัดจึงขี่ม้าเข้าไปขวางเอาไว้ “หยุด หยุดเ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1160
ฉินโจวกวาดสายตามองพลางเยาะเย้ยจื่ออันไม่สนใจนาง และพาหลินตานไปยังเขตตะวันตกภายในสองวันนี้มีผู้เสียชีวิตถึงสามคน ซึ่งทั้งหมดถูกหามออกไปหลังจากที่หลินตามเดินเข้ามาเขาหลั่งน้ำตาหลั่งน้ำตาขณะมองดูการเผาศพจื่ออันไม่คิดว่าเขาจะมีความอ่อนไหวมากเพียงนี้ “ท่านหมอหลิน ท่านเป็นอะไรหรือไม่?”หลินตานปาดน้ำตา “ข้าขอโทษ ข้าเพียง... คิดถึงครอบครัวขอรับ”“ครอบครัวของท่าน? แล้วตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ใดหรือ?” จื่ออันถาม“ตายหมดแล้วขอรับ ภรรยาและลูกสะใภ้ของข้าตายเพราะเหตุแผ่นดินไหวทั้งคู่ ส่วนลูกชายและหลานชายติดเชื้อโรคระบาดก่อนตายไปเช่นกัน ข้าจึงเป็นคนเดียวที่เหลือรอด” หลินตานสูดหายใจเข้าลึก ใบหน้าที่อยู่ภายใต้ผมสีขาวฉายแววความเศร้าโศกและหดหู่จื่ออันไม่คาดคิดว่าเขาจะมาจากพื้นที่โรคระบาดเช่นกัน เมื่อเห็นสีหน้าเศร้าสร้อย จื่ออันก็ไม่รู้จะปลอบใจเขาเช่นไร จึงได้แต่นิ่งเงียบและอยู่เคียงข้างไม่นานหลินตานก็ถามว่า “ท่านหมอเซี่ย โรคระบาดนี้สามารถรักษาหายได้จริงหรือขอรับ?”ตอนนั้นเองจื่ออันก็นึกได้ว่าเขาเป็นหมอเท้าเปล่า และหลังจากเดินทางพเนจรไปที่ต่าง ๆ เขาอาจรู้จักจินเย่าฉือก็เป็นได้ ดังนั้นจึงรีบถามว
