Mag-log inShare
บทที่ 25
Kaugnay na kabanata
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 26
แต่ว่า หลังจากหยุด องค์จักรพรรดิเหลียงก็ลืมตาขึ้นทันที มองไปยังผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิ น้ำตาก็ไหลออกมา ปากก็เปิดออกเล็กน้อย เหมือนกับว่ามีอะไรอยากจะพูดผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิปล่อยมือแล้วเรียกสองครั้ง “ซิน ซิน…”จู่ ๆ องค์จักรพรรดิเหลียงก็ยืดคอขึ้นมา หายใจแรง หลอดลมส่งเสียงร้องแปลก ๆ ดวงตาเบิกกว้าง ดวงตายื่นออกมา และใบหน้าก็ดูมืดลงหลังจากที่เห็นเขาหายใจแรง ทันใดนั้นทุกอย่างก็หยุดลง ดวงตาก็ค่อย ๆ ปิดลง และไม่มีลมหายใจในปากอีกต่อไป“องค์จักรพรรดิ!” ฮองเฮาร้องด้วยความเจ็บปวด แล้ววิ่งไปข้างหน้าพร้อมกับเสียงร้องไห้ผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิไม่อยากจะเชื่อ สีหน้าดูเจ็บปวดมาก เขาก้าวถอยหลังไปสองก้าว นักรบผู้ชาญฉลาดรุ่นหนึ่งยืนพิงขอบเตียงหลานชายอย่างสูญเสียหยวนพ่านจับชีพจรแล้วคุกเข่าลงกับพื้นด้วยใบหน้าซีดเซียว “ฮองเฮา ได้โปรดระงับความเศร้าโศกด้วย!”ยกเว้นผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิ และองค์รัชทายาท ต่างคุกเข่าลงที่ห้องโถง รอยยิ้มขององค์รัชทายาทจางลง ทรงมีพระปรมาภิไธยอย่างเศร้าสร้อย เพื่อนำตัวฮองเฮาออกไป แสร้งทำเป็นสำลักและกล่าวว่า “ท่านแม่ ขอให้พระองค์จากไปอย่า
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 27
มู่หรงเจี๋ยทิ้งความหวังทั้งหมดไว้กับจื่ออาน ผู้ที่ไม่เคยเชื่อเรื่องผีและเทพเจ้า เขาแอบสาบานว่า หากเซี่ยจื่ออานสามารถช่วยชีวิตองค์จักรพรรดิเหลียงได้ เขายินยอมที่จะแต่งงานกับผู้หญิงคนนี้ให้มาเป็นภรรยาของเขาจื่ออานรู้สึกเวียนหัว เลือดบนหน้าผากของนางผสมกับเหงื่อ หยดลงบนร่างกายและใบหน้าขององค์จักรพรรดิเหลียงนางข้าหลวงหยางเดินตามเข้ามาเช็ดเลือด และเหงื่อบนหน้าผากของจื่ออานด้วยผ้าเช็ดหน้าอย่างไม่รู้ตัว หลังจากเช็ดแล้ว ดูเหมือนว่าเธอจะมีพฤติกรรมแปลกไปเล็กน้อย แล้วพูดว่า “เพื่อจะได้ไม่สกปรกใส่ฝ่าบาท”โชคดีที่ทุกคนในปัจจุบันได้รับความสนใจจากองค์จักรพรรดิเหลียง ฮองเฮาก็ไม่สนใจการกระทำของเธอ ดังนั้นนางจึงถอยห่างหลังจากได้รับไฟฟ้าช็อตห้าครั้ง จื่ออานก็โยกตัวออกจากเตียงโดยจับที่ขอบเตียง ดึงเข็มที่ปิดจุดฝังเข็มออกมา แล้วนอนลงอีกครั้ง เพื่อเป็นการช่วยปั๊มหัวใจในที่สุด เพียงได้ยินเสียงองค์จักรพรรดิเหลียงสำลัก เขาลืมตาขึ้นช้า ๆทุกคนตกใจ และรู้สึกว่ามันเป็นไปไม่ได้ ฮองเฮาร้องไห้ รีบวิ่งไปข้างหน้า “ซินเอ๋อร์ เจ้ารู้สึกเป็นอย่างไรบ้าง?”ดวงตาขององค์จักรพรรดิเหลียงดูหมองคล้ำเล็กน้อย เขามองไปที่ฮ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 28
องค์รัชทายาทเสด็จมาอย่างไม่เต็มใจ ทรงยืนอยู่ข้างเตียง ฮองเฮายื่นพระหัตถ์และตรัสว่า “เจ้านั่งลง”องค์รัชทายาทนั่งลงที่ข้างเตียง เหลือบมององค์จักรพรรดิเหลียงด้วยเจตจำนงที่ไม่ดีนัก และกล่าวว่า “ท่านแม่ ท่านพี่ยังอยู่ในอาการโคม่า พูดอะไรไป เขาก็คงจะไม่ได้ยิน”ฮองเฮามองย้อนกลับไปที่คำพูดของหยวนพ่าน “เขาฟื้นคืนสู่สภาพเดิมแล้ว ไม่เป็นไรแล้วไม่ใช่เหรอ?”หยวนพ่านกล่าวด้วยสีหน้าหนักใจว่า “ฮองเฮา ฝ่าพระบาททรงฟื้นคืนสู่สภาพเดิมแล้ว แต่สถานการณ์ยังไม่เป็นไปในเชิงบวก”เสียงของฮองเฮาสั่นเล็กน้อย “เจ้าหมายความว่า เขายังไม่ฟื้นจากความตายเหรอ?”หยวนพ่านเงียบไปครู่หนึ่งและกล่าวว่า “ข้าน้อยมิบังอาจ”ไหล่ของฮองเฮาร่วงหล่น ใบหน้าที่เหนื่อยล้าของเธอก็ดูเหมือนหลายอายุสิบปีในทันที มือที่สั่นเทาของเธอลูบใบหน้าขององค์จักรพรรดิเหลียง น้ำตาในดวงตาของเธอเปียกจนแห้ง แต่แสร้งทำเป็นเข้มแข็งเงยหน้าขึ้น ผู้คนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเศร้าเมื่อเห็นภายใต้การรักษาของหมอหลวงขององค์จักรพรรดินั้น ทำให้จื่ออานได้ตื่นขึ้น แต่เธอก็ยังอ่อนแอและเวียนหัวอยู่มากหลังจากลืมตาก็เห็นดวงตาคมคู่หนึ่งเหมือนเหยี่ยว เธอสะดุ้งตื่น อยากลุก
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 29
มู่หรงเจี๋ยมองดูนาง “เจ้าพักผ่อนเถิด”จื่ออานส่ายหัว “ไม่ หม่อมฉันจะไปดูสภาพร่างกายขององค์จักรพรรดิเหลียงก่อน”เธอไม่ต้องการได้ความดีความชอบจากความสำเร็จของผู้อื่นต่อหน้าผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิ แต่เธอกังวลมากเกี่ยวกับอาการขององค์จักรพรรดิเหลียง เธอเพิ่งเห็นว่าองค์จักรพรรดิเหลียงน่าจะประสบกับอาการกำเริบถึงสองครั้งในระยะเวลาอันสั้น แต่มันกลับทำให้ร้ายแรงยิ่งขึ้น รองลงมา ในฐานะหมอหลวง เธอไม่สามารถดูผู้ป่วยตายจากเธอได้ ประการที่สอง เธอต้องพึ่งพาองค์จักรพรรดิเหลียงเพื่อความอยู่รอด เธอไม่สามารถปล่อยให้องค์จักรพรรดิเหลียงตายได้ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อนี้ เธอกลัวว่าหมอหลวงของจักรพรรดิจะฝังเข็มให้องค์จักรพรรดิเหลียงอีกครั้ง ซึ่งจะทำให้สมองขององค์จักรพรรดิเหลียงเสียหาย และจะทำให้การอาการกำเริบครั้งที่สาม แล้วมันก็จะยากจริง ๆ ที่จะช่วยเหลือผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิมองมาที่นาง และสำรวจสิ่งที่เขาพบจากแววตาของนาง ต่างจากที่เขาคิด ใบหน้าของเขาดีขึ้นเล็กน้อย เขาจึงทักทายแม่นมหยางให้เข้ามา “ประคองนางให้เข้ามา ดูแลนางให้ดี”“เพคะ!” แม่นมหยางเข้ามาประคองจื่ออาน มีความกังวลฉายในดวงตาของนา
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 30
หลังจากจื่ออานฟังเสียงชีพจรแล้ว ก็เริ่มทำการตรวจอื่น ๆ เนื่องจากองค์จักรพรรดิเหลียงยังอยู่ในอาการโคม่า เธอจึงไม่สามารถวินิจฉัยได้ว่าองค์จักรพรรดิเหลียงได้รับบาดเจ็บจากอาการชักครั้งใหญ่ที่ใด เธอสามารถตรวจได้ด้วยเข็มเท่านั้น เมื่อเส้นเมอริเดียนถูกปิดกั้น หมายความว่ามีการบาดเจ็บ หรือปัญหาในบริเวณใกล้เคียงวิธีการทดสอบนี้น่าเชื่อถือมาก ศาสตราจารย์หลินได้ทำการวิจัย และผลลัพธ์ที่แตกต่างกันเมื่อพบสิ่งกีดขวาง เธอจะกดนิ้วลงเบา ๆ ตรวจตั้งแต่หัวจรดเท้า ทุกคนที่มาทางนี้กำลังดูอยู่ องค์รัชทายาทมองผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิอย่างประชดประชัน คิดในใจ ถ้าหากเจตจำนงของการแต่งงานยังดำเนินต่อไป กลัวว่ามู่หรงเจี๋ยจะฆ่าหญิงสารเลวนี้ ใครเล่าจะทนให้ภรรยาไปแตะร่างของชายคนอื่นได้?ด้วยวิธีนี้การตรวจสอบนี้ จนเจอปัญญาที่จะตรวจ ดังนั้นจึงต้องใช้เวลานาน จื่ออานก็อดทนต่อความเจ็บปวด และอ่อนเพลียมาก แม่นมก็ให้ชาแก่เธอในเวลาที่เหมาะสม เธอดื่มมันในจิบเดียว หลังจากดื่ม ทำให้เธอรู้สึกหิวหมอหลวงหลิวค่อย ๆ คลายความหวาดกลัวที่เกิดขึ้นในใจ ไม่ว่าองค์จักรพรรดิเหลียงจะดีขึ้นหรือไม่ เขาก็ถูกลิขิตไว้ให้มาชดใช้ความผิด ดั
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 31
เหล่าเสนาบดีล้วนหวาดกลัวฮองเฮา มู่หรงเจี๋ยต้องการให้องค์จักรพรรดินีมีผู้ช่วยเหลือเธออยู่ข้างหลัง เขาจึงพูดกับองค์จักรพรรดินีว่า องค์จักรพรรดิเหลียงได้รับยาพิษ และต้องพึ่งพาเธอในการรักษาตัวเมื่อฮองเฮาได้ยินคำพูดของมู่หรงเจี๋ยก็ถามกลับด้วยความประหลาดใจว่า “ยาพิษ? ได้รับยาพิษอย่างไร? พิษร้ายแรงหรือไม่?”ฮองเฮาถามออกไปโดยที่เธอไม่ห่วงชีวิตของเธอเลยสักนิดเดียว เธอสนใจเพียงแค่ยาพิษร้ายแรงหรือไม่ และเธอจะสามารถรักษาอาการขององค์จักรพรรดิเหลียงได้หรือไม่เท่านั้นเซี่ยจื่ออานก้มศีรษะลงรับสั่งและตอบกลับว่า “เพื่อตอบแทนฮองเฮา ชีวิตหม่อมฉันไม่สำคัญหม่อมฉันเต็มใจรับใช้พระองค์เพคะ”ฮองเฮาต้องการถามท่านยายของเธอ เพราะตอนนี้เธออยากรู้อาการขององค์จักรพรรดิเหลียง มากยิ่งกว่าสิ่งใด แต่เธอต้องกล้ำกลืนคำถามของเธอเอาไว้เซี่ยจื่ออานบอกสภาพการขององค์จักรพรรดิเหลียง และตอบคำถามของท่านมู่หรงเจี๋ยว่า “องค์จักรพรรดิเหลียง มีอาการปอดอักเสบจากการกำเริบของโรคลมบ้าหมูที่สามารถเกิดขึ้นโดยง่ายเพคะ ตอนนี้ยังหาวิธีการรักษาไม่ได้ จึงทำให้เกิดน้ำลายและเลือดในกระเพาะอาหาร จึงทำให้กระเพาะอาหารเป็นกรดไหลย้อนเข้าหลอดลม แ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 32
จื่ออานรู้สึกมึนงงอยู่ครู่หนึ่ง แล้วจึงตอบกลับฮองเฮาว่า “บรรเทาอาการหายใจลำบากด้วยยาต้มหรือเพคะ แม้ว่าจะช่วยบรรเทาอาการได้แต่ก็ทำได้ช้ามาก อีกทั้งวิธีนี้เราไม่สามารถล่วงรู้ได้ว่าเหตุใดจะเกิดขึ้นเพคะ” ฮองเฮาโบกมือไปมา และตอบกลับอย่างแข็งกร้าวว่า “จงทำตามแบบแผนของวังหลวง”จื่ออานเหลือบมองไปทางมู่หรงเจี๋ย มู่หรงเจี๋ยจึงเหลือบมองไปทางฮองเฮา เพื่อบอกเป็นนัยว่าต้องการจะปรึกษาหารือด้วยฮองเฮาก้าวเดินออกมาข้างหน้าและพูดอย่างเฉียบขาดว่า “ท่านอ๋อง ท่านไม่จำเป็นต้องกล่าวคำใดอีก นี่เป็นความปรารถนาจากเปิ่นกงอย่างเด็ดขาดแล้วว่า มิอาจให้ทำการรักษาด้วยการฝังเข็มได้อีกครั้ง”“ฮองเฮา ทำไมท่านจึงรู้สึกกังวลใจนัก? อาซินอาการดีขึ้นเพราะเซี่ยจื่ออานทำการฝังเข็มให้มิใช่หรือ”“มันไม่เหมือนกัน!” หัวใจของฮองเฮารู้สึกถึงความเจ็บปวดทรมานที่ยากจะกำจัดออกไปได้ แท้จริงแล้วเธอเชื่อมั่นในความชำนาญทางการแพทย์ของเซี่ยจื่ออาน แต่เธอกลัวที่จะสูญเสียลูกชายของเธอไป และเธอไม่อยากเสี่ยงกับภัยอันตรายใดอีกมู่หรงเจี๋ยกำลังจะพูดต่อ ทันใดนั้นฮองเฮาก็หมุนตัวกลับมาและพูดว่า “นำรูปประคำมา ข้าจะอยู่ที่นี่เพื่อติดตามการรักษาลู
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 33
จื่ออานตอบกลับว่า “ไม่ดีกว่า ข้าขอบคุณแม่นมมาก วันนี้ข้ายังไม่ได้กินอะไรเลย ถ้าข้ากินมากเกินไปในคราวเดียว มันจะไม่ดี ข้ากินเท่านี้เพียงพอแล้วล่ะ”“ถ้าอย่างนั้นก็ได้เจ้าค่ะคุณหนู!” นางข้าหลวงหยางจึงสั่งให้คนมานำติ่มซำออกไป และสั่งให้คนชงชาเข้ามา จากนั้นเธอก็ออกไปรอข้างนอกวังคอยปรนนิบัติรับใช้อยู่ห่าง ๆมู่หรงเจี๋ยมองดูแววตาของจื่ออานอีกครั้งหนึ่ง เขาก็พบกับความมหัศจรรย์ เขารู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้มีความสามารถที่ไม่ธรรมดาจริง ๆ นางข้าหลวงหยางคนนี้อยู่ปรนนิบัติรับใช้ฮองเฮามานานนับปี นางคุ้นเคยกับชีวิตในวังหลวงแห่งนี้เป็นอย่างดี แต่เธอใช้เวลาเพียงครึ่งวันก็สามารถให้นางข้าหลวงคนนี้มาอยู่ข้าง ๆ เธอได้ แม้ว่าคนอื่น ๆ จะใช้เวลาครุ่นคิดกันกี่ปีก็ยังไม่สามารถหาวิธีให้เธอมาอยู่ข้างกายเช่นนี้ได้หลังจากที่จื่ออานทานอาหารเสร็จแล้ว เธอก็หันไปถามหยวนพ่านว่า “นายท่าน ข้าอยากรู้สถานการณ์อาการกำเริบขององค์จักรพรรดิเหลียงทั้งสองครั้งเจ้าค่ะ”หยวนพ่านพยักหน้ารับ เขาเล่าเหตุการณ์อาการกำเริบขององค์จักรพรรดิเหลียงตั้งแต่แรกเริ่มจนสิ้นสุดให้เธอฟัง ตั้งแต่ช่วงเวลาการรักษาตลอดจนการค้นพบสาเหตุของโรค และผลข้างเค
Pinakabagong kabanata
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1168
ร่างกายของแม่ทัพเฒ่าฉินสั่นสะท้านด้วยความโกรธ “เจ้าสาปแช่งปู่รึ เจ้าเคยคำนึงถึงญาติพี่น้องหรือไม่?”เมื่อหมอหลวงมาถึง กลับไม่มีคนในตระกูลฉินคอยเฝ้าเขาอยู่ในห้อง ดังนั้นจึงมีเพียงแต่บ่าวรับใช้หลังจากตรวจสอบอาการเสร็จ หมอหลวงก็กล่าวด้วยสีหน้าตกตะลึง “ท่านแม่ทัพเฒ่า เมื่อไม่กี่วันมานี้ท่านได้ไปที่ใดมา? แล้วท่านเคยเข้าไปในพื้นที่โรคระบาดหรือไม่?” “ไม่เคย ข้าไม่เคยไปที่นั่น” สีหน้าของแม่ทัพเฒ่าเปลี่ยนไปเล็กน้อย เมื่อได้ยินคำพูดของหมอหลวง “ท่านกำลังสงสัยว่าข้าติดเชื้อโรคระบาดใช่หรือไม่?”“อาการช่างคล้ายคลึงกันยิ่งนัก” หมอกลวงกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด“เป็นไปไม่ได้!” แม่ทัพเฒ่าฉินรู้สึกตื่นตระหนกอย่างมาก “ท่านวินิจฉัยผิดหรือไม่?”“ข้าจะจัดยาให้ท่านสองชนิดก่อน หากดื่มยาเหล่านี้แล้วไม่ได้ผล เช่นนั้นไม่ใช่ก็ใกล้เคียงแล้วขอรับ” หมอหลวงกล่าวแม่ทัพเฒ่าฉินกล่าวด้วยความลนลาน “ฉินโจวบังคับให้ท่านพูดเช่นนี้ใช่หรือไม่?”หมอหลวงรู้สึกประหลาดใจ “แม่ทัพเฒ่า ท่านหมายความว่าอย่างไร? เหตุใดแม่ทัพฉินถึงต้องบังคับให้ข้าพูดเช่นนี้?”หมอหลวงชะงักไปชั่วครู่หนึ่งแล้วโพล่งถาม “ท่านเคยพูดคุยกับองค์ชายเ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1167
นางสามารถเสียสละได้ แต่จะไม่มีทางทรยศต่อประชาชนเป่ยโม่เด็ดขาดสำหรับความจงรักภักดีต่อองค์จักรพรรดิและประเทศชาติ นางจะต้องรักประชาชนก่อน จึงจะสามารถภักดีต่อองค์จักรพรรดิได้ฉินโจวกล่าวคำเบา “ข้าเข้าไปในพระราชวังเพื่อเชิญหมอหลวงแล้ว ท่านปู่พักผ่อนก่อนเถิด ข้าจะออกไปเดินเล่นรับลมสักหน่อย”ดวงตาของแม่ทัพเฒ่าฉินอัดแน่นด้วยความโกรธ แต่ก็พยายามอย่างหนักเพื่อระงับมันฉินโจวเดินออกจากห้อง และเห็นว่าฉินเป้าน้องชายของตนนั่งอยู่ที่สวน เมื่อเห็นนางเดินออกมา เขาก็ถามว่า “ท่านปู่เป็นอย่างไรบ้าง?”ฉินโจวจำคำพูดของท่านปู่ได้อย่างแม่นยำ จึงเมินเฉยต่อเขาและตอบอย่างใจเย็น “เข้าไปดูด้วยตนเองสิ”ฉินเป้าคลี่ยิ้ม แต่มันกลับดูอ้างว้างอย่างยิ่ง “ข้าได้ยินสิ่งที่ท่านปู่พูดกับท่านแล้ว ข้าไม่อยากเข้าไป”ฉินโจวตกตะลึง “เพราะเหตุใด เขาทุ่มเทความพยายามทั้งหมดไปกับหารวางแผนเพื่อเจ้า เจ้าควรขอบคุณท่านปู่สิ”ฉินเป้าหัวเราะเยาะ “จริงรึ? หากเขาทอดทิ้งท่านเพื่อตระกูลได้ ในอนาคตเขาจะไม่ทอดทิ้งข้าหรือ? ข้าไม่ต้องการชื่อเสียงหรือความดีงามใด ๆ พวกมันไม่ใช่สิ่งที่ข้าต้องการเลย”ฉินโจวดูถูกน้องชายมาโดยตลอด เพราะเขาไม่ได
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1166
ทั้งสองคนเดินออกไปและหยุดอยู่บนทางเดิน หมอมองฉินโจวพร้อมกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด “ท่านแม่ทัพ ข้ากำลังสงสัยว่าท่านแม่ทัพเฒ่าจะป่วยด้วยโรคระบาดขอรับ”ฉินโจวตกตะลึง “โรคระบาด? เป็นไปได้อย่างไร? ปู่ของข้าไม่เคยออกไปข้างนอก และไม่เคยติดต่อกับผู้ป่วยโรคนี้เลย แล้วเขาจะติดเชื้อโรคระบาดได้อย่างไร?”“ข้าเคยรักษาผู้ป่วยโรคระบาดมาก่อน ซึ่งอาการคล้ายคลึงกันอย่างมาก ผู้ป่วยจะมีไข้สูง ไอ ตาแดง หายใจเร็วขึ้น เมื่อเกิดอาการเหล่านี้พร้อมกันจะอันตรายอย่างมาก ยิ่งไปกว่านั้นโรคนี้ยังไม่มีวิธีรักษาให้หายขาดขอรับ” หมอกล่าว“เป็นไปไม่ได้ หากจะติดเชื้อโรคระบาดก็ต้องสัมผัสกับผู้ป่วยที่มีเชื้ออยู่แล้ว แต่ท่านปู่ของข้าไม่เคยใกล้ชิดคนเหล่านั้นเลย แล้วเขาจะติดเชื้อได้อย่างไร?” ฉินโจวยังคงไม่เชื่อหมอประสานหมัด “ทั้งหมดนี้คือคำวินิจฉัยของข้า หากท่านแม่ทัพไม่เชื่อ ก็สามารถขอให้หมอคนอื่นมาตรวจดูได้ หรือท่านจะพาเขาไปที่พระราชวัง และขอให้หมอหลวงช่วยตรวจอาการ ข้าไร้ความสามารถ จึงอาจวินิจฉัยผิดพลาดได้ ลาก่อนขอรับ ๆ!”สิ้นคำ หมอก็หยิบกล่องยาแล้วออกไปโดยไม่เขียนใบสั่งยาด้วยซ้ำฉินโจวสับสนไม่น้อย ท่านปู่ติดเชื้อโร
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1165
หัวใจของฉินโจวเย็นเยียบราวกับน้ำ “ใช่ ตราบใดที่ข้าตายในสนามรบ ตระกูลฉินก็ยังจะเป็นผู้กล้า และเป็นขุนนางผู้มีเกียรติ”แม่ทัพเฒ่าฉินเงียบไปครู่ใหญ่ จากนั้นกล่าวคำเบา “ในฐานะหลานสาวตระกูลฉิน มันเป็นหน้าที่ของเจ้าที่ต้องเสียสละเพื่อชื่อเสียง และรากฐานของตระกูล”ฉินโจวกำหมัดแน่นด้วยความไม่พอใจ “หลายปีที่ผ่านมานี้ ข้ายังทำไม่พออีกหรือ? ตอนนี้มีใครในตระกูลฉินบ้างที่ไม่เกาะกินเลือดนี้ของข้า?”แม่ทัพเฒ่าฉินลุกยืนขึ้นพลางกล่าวอย่างเย็นชา “ข้าเคยเตือนเจ้าแล้ว คราวนี้ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เจ้าจะต้องเข้าไปในพระราชวัง ข้าให้คำมั่นกับฮองเฮาเฉาแล้ว ว่าวันนี้เจ้าจะไปที่นั่นเพื่อทูลขอรับคำสั่ง หากเจ้าไม่ไป ข้าก็จะรับคำสั่งและออกรบด้วยตนเอง”“ท่าน...” ฉินโจวมองเขาด้วยสายตาโศกเศร้า “ท่านปู่ ข้าก็เป็นหลานสาวของท่านเหมือนกัน ท่านไม่สงสารข้าบ้างหรือ?”“ปู่สงสารเจ้าสิ แต่ภารกิจหน้าที่ของตระกูลฉินจะต้องถูกส่งต่อ ตอนนี้น้องชายของเจ้าโตพอแล้ว เจ้าจะต้องพาเขาไปสร้างความสำเร็จทางการทหารด้วย และเจ้าจะได้รับส่วนแบ่งของน้องเจ้า เมื่อถึงเวลานั้น ตระกูลฉินก็จะได้ผู้สืบทอดคนใหม่”ฉินโจวผงะไปชั่วครู่ ก่อนระเบิดหัวเราะ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1164
เมื่อได้ยินคำพูดของฉินโจว แม่ทัพเฒ่าฉินก็โมโหมากจนเคราสั่นสะท้าน “อาโจว อะไรจะสำคัญไปกว่าการบรรลุเป้าหมายอันยิ่งใหญ่? องค์จักรพรรดิเพียงต้องการขยายอาณาเขตของแคว้น เจ้าควรรู้เอาไว้ว่าเมื่อเรายึดครองต้าโจวสำเร็จ เป่ยโม่จะมีพื้นที่เพิ่มมากกว่าครึ่งหนึ่ง และมันจะเป็นความดีความชอบของตระกูลฉิน ทำให้ตระกูลของเราถูกจดจำไปหลายชั่วอายุคน! นี่ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าต้องการมาตลอดรึ? เจ้าไม่ต้องการบอกคนทั้งโลก ว่าแม้ฉินโจวจะเป็นสตรี แต่นางก็สามารถประสบความสำเร็จได้อย่างผ่าเผยหรือ?”ฉินโจวมองดูใบหน้าที่ฉายแววตื่นเต้นปนโกรธเกรี้ยวของปู่ ทันใดนั้นนางก็สัมผัสได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติถูกต้อง มันคือความต้องการของนาง แต่ความสำเร็จของนางจะต้องไม่แลกกับการเหยียบย่ำกระดูกของประชาชนชาวเป่ยโม่นางรักเป่ยโม่และหวังที่จะขยายอาณาเขตของแคว้น นอกจากนี้นางยังต้องการเสาะหาดินแดนอุดมสมบูรณ์เพื่อประชาชน เพราะหวังว่าพวกเขาจะสามารถอยู่อาศัยและทำกินอย่างสงบสุข และพึงพอใจโดยไม่ต้องทนทุกข์จากการพลัดถิ่นอย่างไรก็ตาม ในตอนนี้หากต้องการบรรลุอำนาจ นางจำต้องสละชีวิตประชาชนจำนวนมาก และนำเงินภาษีของทุกคนมาใช้ในการทำสงคราม ทำให้โรคร
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1163
มือสังหารเหล่านั้นแต่งกายคล้ายกับชาวต้าโจวและสวมหน้ากากผ้าสีดำ กลุ่มคนนิรนามราวเจ็ดถึงแปดคนกระโดดลงมาจากท้องฟ้ากลางวันแสก ๆ ทันทีที่เท้าของคนเหล่านั้นแตะพื้น พวกมันก็เริ่มโจมตีอย่างดุดันฉินโจวเห็นมือสังหารคนหนึ่งกระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้าพร้อมกับกระบี่ยาว จากนั้นร่ายรำอยู่หลายกระบวนท่าราวกับนางฟ้าโปรยดอกไม้ ขณะแสงแดดตกกระทบกระบี่ส่องกระจายไปทั่วเหล่าทหารที่เพิ่งมาถึงกระโจนเข้าไปร่วมวงต่อสู้อย่างรวดเร็วหลังจากประดาบกันไปกว่าร้อยครั้ง มือสังหารก็ถูกบีบบังคับให้ล่าถอย ฉินโจวจ่อกระบี่ไปที่คอของหนึ่งในมือสังหาร พลางถามเสียงเข้ม “ตอบข้า ใครเป็นคนส่งเจ้ามา?”มือสังหารตอบอย่างเย็นชา “ฆ่าไอ้หมารับใช้เป่ยโม่ให้หมด!”“หมารับใช้เป่ยโม่? เห็นได้ชัดว่าพวกเจ้าไม่ได้เป็นคนเป่ยโม่ พวกเจ้ามาจากต้าโจวใช่หรือไม่?” ฉินโจวโมโหอย่างมาก ขณะชี้ดาบไปยังหน้าอกของอีกฝ่าย “ไอ้เลวมู่หรงเจี๋ยส่งพวกเจ้ามาใช่หรือไม่?”“หญิงเลวอย่าเจ้ากล้าเอ่ยชื่อของท่านอ๋อง ทำให้พระองค์มัวหมองได้อย่างไร?” มือสังหารตะโกนฉินโจวชักดาบกลับพร้อมกล่าวอย่างเย็นชา “กลับไปซะ!”มือสังหารตกตะลึง ราวกับไม่คาดคิดว่าฉินโจวจะปล่อยตัวเขาไป”เ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1162
ฉินโจวกล่าวด้วยความโมโห “ข้าหลอกลวงเจ้าเมื่อไร?”“ไม่งั้นรึ? เจ้าและอ๋องฉีเอ่ยปากว่า หากจื่ออันตกลงเดินทางมาที่เป่ยโม่ พวกเจ้าจะส่งองค์ชายรัชทายาทไปที่ต้าโจวเป็นองค์ประกัน แล้วพวกเจ้าทำตามที่พูดแล้วหรือไม่?”“องค์ชายรัชทายาทเดินทางไปยังต้าโจวแล้ว!”“ผู้ที่เดินทางไปยังต้าโจวคือองค์ชายเจ็ด ไม่ใช่องค์ชายรัชทายาท องค์ชายเจ็ดไม่ได้เป็นที่โปรดปราน ดังนั้นจักรพรรดิเป่ยโม่จะส่งเขาไปสังเวยเมื่อใดก็ได้”“เป็นไปไม่ได้!” ฉินโจวประหลาดใจอย่างมาก เห็นได้ชัดว่าผู้ที่เดินทางไปคือองค์ชายรัชทายาท เพราะองค์จักรพรรดิทรงตรัสด้วยตนเองว่าจะส่งเขาไปที่ต้าโจว“เจ้าอย่าเพิ่งสนใจเรื่องนี้เลย ก่อนหน้านี้ทั้งสองแคว้นตกลงทำสนธิสัญญาสงบศึก หลังจากการแพร่ระบาดสิ้นสุดลง แต่เจ้ากลับวางแผนโจมตีพวกเราในขณะที่ข้ายังอยู่ที่เป่ยโม่ เจ้าจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร?” มู่หรงเจี๋ยกล่าวอย่างเคร่งเครียดฉินโจวตอบ “ผิดแล้ว เป็นเพราะต้าโจวที่เคลื่อนทัพโจมตีทหารฝั่งขวาของเราก่อน และสังหารทหารของเราไปกว่าร้อยคน ข้าจึงไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากเคลื่อนทัพเข้าไปใกล้ เพื่อบีบบังคับให้พวกเจ้าถอยกลับ”“ไร้สาระ กองทัพของเราหยุดเคลื่อนท
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1161
อย่างไรก็ตาม การจัดหาเสบียงอาหารสำหรับพื้นที่ภัยพิบัติยังไม่เพียงพอ และยังขาดแคลนเสื้อผ้าอาภรณ์ นอกจากนี้หลังจากที่พระชายาผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์มาถึงเป่ยโม่ ก็ยังไม่ได้รับใบสั่งยาแม้แต่ฉบับเดียว ดังนั้นความอดทนของประชาชนจึงค่อย ๆ หมดลง แต่ความโกรธและความขุ่นเคืองกลับยิ่งมากขึ้นทันทีที่ข่าวลือแพร่สะพัด ก็เป็นเสมือนเป็นการขว้างเปลวไฟใส่ ‘ระเบิด’ หนึ่งหมื่นตุน ทำให้มันระเบิดออกอย่างรวดเร็วผู้ประสบภัยนับไม่ถ้วนหลั่งไหลเข้าสู่เมืองหลวงอย่างรวดเร็วหลังจากที่ฉินโจวลงจากภูเขา นางก็พบว่าองค์จักรพรรดิทำอะไรกับทหารม้า และทหารเจ็ดหมื่นนายที่ประจำการที่เมืองหลวง ซึ่งเขาออกคำสั่งให้ทหารเหล่านั้นขับไล่เหล่าผู้ประสบภัยออกไปนางเห็นด้วยตาตนเองว่าทหารใต้บังคับบัญชาของนางสร้างกำแพงมนุษย์อันแน่นหนา เมื่อผู้ประสภัยเดินทางเข้ามา พวกเขาก็จะโบกหอกเพื่อขับไล่คนเหล่านั้นออกไปผู้ประสบภัยมากกว่าสิบรายได้รับบาดเจ็บจากหอกทหารเหล่านั้นอยู่ใต้บังคับบัญชาของนาง แม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะไม่ได้ฆ่าผู้ใด แต่เมื่อสถานการณ์รุนแรงขึ้นจะต้องมีการฆ่าแกงกันอย่างแน่นอนฉินโจวโกรธจัดจึงขี่ม้าเข้าไปขวางเอาไว้ “หยุด หยุดเ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1160
ฉินโจวกวาดสายตามองพลางเยาะเย้ยจื่ออันไม่สนใจนาง และพาหลินตานไปยังเขตตะวันตกภายในสองวันนี้มีผู้เสียชีวิตถึงสามคน ซึ่งทั้งหมดถูกหามออกไปหลังจากที่หลินตามเดินเข้ามาเขาหลั่งน้ำตาหลั่งน้ำตาขณะมองดูการเผาศพจื่ออันไม่คิดว่าเขาจะมีความอ่อนไหวมากเพียงนี้ “ท่านหมอหลิน ท่านเป็นอะไรหรือไม่?”หลินตานปาดน้ำตา “ข้าขอโทษ ข้าเพียง... คิดถึงครอบครัวขอรับ”“ครอบครัวของท่าน? แล้วตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ใดหรือ?” จื่ออันถาม“ตายหมดแล้วขอรับ ภรรยาและลูกสะใภ้ของข้าตายเพราะเหตุแผ่นดินไหวทั้งคู่ ส่วนลูกชายและหลานชายติดเชื้อโรคระบาดก่อนตายไปเช่นกัน ข้าจึงเป็นคนเดียวที่เหลือรอด” หลินตานสูดหายใจเข้าลึก ใบหน้าที่อยู่ภายใต้ผมสีขาวฉายแววความเศร้าโศกและหดหู่จื่ออันไม่คาดคิดว่าเขาจะมาจากพื้นที่โรคระบาดเช่นกัน เมื่อเห็นสีหน้าเศร้าสร้อย จื่ออันก็ไม่รู้จะปลอบใจเขาเช่นไร จึงได้แต่นิ่งเงียบและอยู่เคียงข้างไม่นานหลินตานก็ถามว่า “ท่านหมอเซี่ย โรคระบาดนี้สามารถรักษาหายได้จริงหรือขอรับ?”ตอนนั้นเองจื่ออันก็นึกได้ว่าเขาเป็นหมอเท้าเปล่า และหลังจากเดินทางพเนจรไปที่ต่าง ๆ เขาอาจรู้จักจินเย่าฉือก็เป็นได้ ดังนั้นจึงรีบถามว
