LOGINShare
บทที่ 1130
Related chapters
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1131
คำพูดของหมอจากกรมฮุ่ยเหมินเปรียบเสมือนหนามทิ่มแทงใจชาวบ้าน แท้จริงแล้วนางเป็นหมอเทวดามิใช่หรือ? ตอนนี้นางอยู่หมู่บ้านมู่ไจ้มาระยะหนึ่งแล้ว แต่เหตุใดพวกเขาถึงไม่เห็นใบสั่งยาเลย?ผู้ป่วยโรคระบาดเพิ่มขึ้นทุกวัน แต่นางเพียงสั่งสั่งให้กำจัดหนูและแมลงศัตรูพืชเท่านั้น โรคนี้เกี่ยวอะไรกับหนูและแมลงเล่า? อาการป่วยของมนุษย์คงไม่เกิดมาจากหนูใช่หรือไม่?เมื่อเป็นเช่นนั้น ทุกคนจึงกระซิบพร้อมมองจื่ออันด้วยสายตาสงสัยและซับซ้อนอย่างไรก็ตาม อดีตผู้นำหมู่บ้านผ่านโลกมามาก เขาก้าวขึ้นไปข้างหน้าพลางโบกมือ “ทุกคน โปรดอดทนฟังสิ่งที่ข้ากำลังจะพูดด้วยเถิด”อดีตผู้นำหมู่บ้านเป็นที่เคารพนับถืออย่างสูง เมื่อเขาก้าวออกมาทุกคนจึงเงียบไปอดีตผู้นำหมู่บ้านกระแอมพลางกล่าวว่า “แม้ว่าพระชายาจะไม่ได้รักษาผู้ใดตั้งแต่มาถึงที่นี่ แต่ระยะที่ผ่านมามีชาวบ้านติดเชื้อน้อยลงกว่าเมื่อก่อนนักใช่หรือไม่? ก่อนหน้านี้หมู่บ้านมู่ไจ้ของเราจะต้องมีผู้ติดเชื้ออย่างน้อยสี่ถึงห้าคนภายในหนึ่งวัน แต่ทุกวันนี้มีผู้ติดเชื้อเพียงหนึ่งคนต่อวันเท่านั้น และสิ่งนี้คือผลงานของพระชายามิใช่หรือ? นอกจากนี้ ผู้ป่วยสองคนที่ถูกย้ายเข้าไปในหอผู้ป่วยย
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1132
แค่เชือกเส้นเดียวจะบินเองได้อย่างไร? หรือว่ามันคือเชือกผีสิง?จื่ออันแสดงทักษะนี้โดยตั้งใจ อยู่ที่นี่นางไม่มีทั้งผู้คุ้มครองและเส้นสาย ดังนั้นจึงทำได้เพียงพึ่งพาเชือกบ่วงบาศในการสร้างความลึกลับน่าเกรงขาม เพื่อที่พวกเขาจะได้รู้สึกว่านางไม่ใช่ผู้ที่จะต่อกรได้ง่าย ๆผู้คนมักจะหวาดกลัวในสิ่งที่พวกเขาไม่รู้รวมถึงมีทัศนคติที่ยำเกรงเนื่องมาจากความกลัว“พระชายา นี่มัน... สมบัติศักดิ์สิทธิ์อะไรกัน?” หัวหน้าหมู่บ้านผู้รอบรู้อดไม่ได้ที่จะถามจื่ออันด้วยความหวาดกลัวจื่ออันกล่าวว่า “ใต้เท้า หมอเหวินอี้ได้มอบสมบัติชิ้นนี้ให้กับไท่หวงไท่โฮ่วแห่งต้าโจว จากนั้นไท่หวงไท่โฮ่วก็ส่งมอบต่อให้ข้า แม้ว่าหน้าตาของมันออกจะดูน่าเกลียด ทว่ามันก็ทำมาจากหญ้าเทพเจ้าเทียนซาน มีความแข็งแกร่งอันน่าทึ่งชนิดที่ไม่สามารถทำลายได้ ทุกคนคงเคยได้ยินคุณสมบัติเกี่ยวกับหญ้าเทพเจ้าเทียนซานมาบ้าง มันเจริญเติบโตในธารน้ำแข็งหิมะเหนือเทือกเขาเทียนซาน สั่งสมรัศมีแห่งฟ้าดิน ดูดซับแก่นแท้จากการอาบแสงจันทร์ หลังจากถักทอเป็นเชือกบ่วงบาศ แล้วยังถูกเก็บรักษาไว้ในวัดฮู่กั๋วเป็นเวลาถึงสามปี กระทั่งกลายเป็นสมบัติที่มีจิตวิญญาณ หลังจากได้
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1133
ฉากแห่งความสยดสยองอันน่าตกใจ ทำให้เขาถึงกับใจสั่น รู้สึกว่าใจร่วงหล่นลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม นี่มันเกิดอะไรขึ้น?เขาอยู่ในหมู่บ้านมู่ไจ้ตลอดเวลา คิดว่าภัยพิบัติในหมู่บ้านมู่ไจ้นั้นเลวร้ายที่สุดแล้ว เพราะจากประชากรหลายพันคนเกือบพันล้วนติดโรคระบาดแต่หลังจากเดินทางไปยังหมู่บ้านและเมืองต่าง ๆ ในสถานที่เหล่านี้ เขาถึงตระหนักว่าแท้จริงแล้ว สถานการณ์ในหมู่บ้านมู่ไจ้นั้นรุนแรงน้อยที่สุดแต่ไม่สิ เป็นไปไม่ได้ ราชสำนักไม่เห็นมีการประกาศข้อมูลความรุนแรงของโรคเลย หมายความว่าอย่างไร? พวกเขาแจ้งยอดผู้เสียชีวิตปลอมงั้นหรือ?เขายังจำสิ่งที่จื่ออันพูดเกี่ยวกับการแพร่กระจายอย่างรวดเร็วของโรค เขาจึงพาผู้คนไปยังเมืองชิงหย่วน ซึ่งเป็นเขตที่อยู่ติดกับเมืองชี่เฉิง เมืองชิงหย่วนเป็นเมืองที่ไม่ได้รับอันตรายจากเหตุแผ่นดินไหว มีเพียงภูเขาที่เป็นแนวเดียวกันกับเมืองชี่เฉิง ซึ่งได้รับความเสียหายจากแผ่นดินไหว อย่างไรก็ตาม ผู้คนในเมืองชิงหย่วนไม่ได้เสียชีวิตจากแผ่นดินไหวอย่างไรก็ตาม เมื่อเขานำผู้คนไปยังเมืองชิงหย่วน ภาพเมืองชิงหย่วนที่เคยเจริญรุ่งเรืองในอดีต ตอนนี้เป็นเหมือนเมืองร้าง ไม่มีใครสัญจรไปมาบนถนน ร้านรวงต่
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1134
หลังจากรอมานานเป็นเวลาเกือบสองชั่วโมง ในที่สุดพวกเขาก็เห็นองค์หญิงอันกลับมาพร้อมล่อ ซึ่งแบกสัมภาระมากมายที่ดูเหมือนยารักษาโรคไว้บนหลังเมื่อซูมู่เห็นนาง ก็รีบผุดลุกขึ้นทำความเคารพทันที “ถวายบังคมองค์หญิงพ่ะย่ะค่ะ”องค์หญิงอันกำลังตกอยู่ในห้วงความคิด แต่เมื่อได้ยินเสียงของเขา นางก็สะดุ้งโหยงแล้วเงยหน้าขึ้นมอง “ซูมู่ ท่านไม่ได้อยู่ที่หมู่บ้านมู่ไจ้หรอกหรือ?”“ขออนุญาตองค์หญิงพ่ะย่ะค่ะ!” ซูมู่เกือบหลั่งน้ำตา ภาพที่เขาเห็นระหว่างทางทำให้วิญญาณแทบหลุดออกจากร่าง เนื่องจากเขาช่วยอะไรไม่ได้มากนัก ดังนั้นจึงหวังว่าองค์หญิงจะสามารถช่วยประชาชนได้“เข้าไปพูดคุยกันข้างในก่อนเถิด” องค์หญิงกล่าว“ไม่พ่ะย่ะค่ะ” ซูมู่ก้าวถอยหลังสองก้าว เมื่อนึกถึงคำพูดของจื่ออัน ตอนนี้เขาก็เชื่อสุดใจแล้ว แม้จะรู้ว่าตนไม่มีทางติดเชื้อโรค แต่ก็ควรอยู่ในสถานที่ที่ปลอดภัยจะดีกว่า เขารีบล้วงหน้ากากที่จื่ออันประดิษฐ์ออกมาจากแขนเสื้อแล้วสวมมันอย่างรวดเร็ว “องค์หญิง มาคุยกันที่นี่เถิด พระชายาขอให้องค์หญิงนำใบสั่งยาฉบับนี้ไปถวายให้องค์จักรพรรดิ และขอให้ฝ่าบาทประกาศรายชื่อยาเหล่านี้ให้หมอจากกรมฮุ่ยหมินและประชาชน ไม่ว่าพวกเข
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1135
ซูมู่เล่าก่อนจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหวในตอนท้าย“เมืองชิงหย่วน?” จื่ออันไม่รู้ภูมิประเทศของเป่ยโม่ “เมืองชิงหย่วนอยู่ตรงไหน ท่านมีแผนที่หรือไม่?”ซูมู่ไม่มีแผนที่ แต่เขาสามารถวาดมันได้เขาวาดภาพบริเวณนั้นอย่างรวดเร็ว แม้จะไม่มีรายละเอียดเล็กน้อยและคลุมเครือ แต่ก็ยังทิศทางยังถูกต้องจื่ออันมองเมืองชิงหย่วนในแผนที่พลางชี้และขมวดคิ้ว “ในช่วงที่เกิดแผ่นดินไหว เมืองชิงหย่วนนับว่าเป็นพื้นที่ภัยพิบัติหรือไม่?”“ไม่พ่ะย่ะค่ะ แผ่นดินไหวไม่ได้ส่งผลใด ๆ ต่อเมืองชิงหย่วน ดังนั้นเหล่าเจ้าหน้าที่จึงประหลาดใจไม่น้อย”ดูเหมือนว่าโรคระบาดแพร่กระจายออกไปแล้วจริง ๆจื่ออันหนักใจอย่างยิ่ง โรคระบาดแพร่กระจายออกไปแล้ว แต่ราชสำนักยังไม่สามารถคิดค้นหาวิธียับยั้งมันได้ ดังนั้นประชาชนจำนวนมากจึงต้องเสียชีวิตจากโรคระบาดสงครามจะเทียบกับภัยธรรมชาติได้อย่างไร?“ยอดผู้เสียชีวิตที่ราชสำนักเปิดเผยคือเท่าไร?” จื่ออันถาม“สามหมื่นเจ็ดพันแปดร้อยคนพ่ะย่ะค่ะ”“คนเหล่านี้ตายด้วยโรคระบาดงั้นรึ?”“ไม่ใช่พ่ะย่ะค่ะ มันคือยอดผู้เสียชีวิตตั้งแต่เกิดแผ่นดินไหว”จื่ออันส่ายหน้า “ไม่ ไม่ถูกต้อง ในตอนที่ข้ายังอยู่ที่ต้าโจว
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1136
หลังจากตรวจชีพจรแล้ว จื่ออันก็กล่าวว่า “รอสักครู่ ข้าขอกลับไปเอาของบางอย่างก่อน”นางกลับไปหยิบหูฟังของแพทย์ และอุปกรณ์วัดอุณหภูมิดูเหมือนว่าเขาจะมีไข้ต่ำ แต่การสัมผัสอาจไม่แม่นยำนัก นางจึงกลับเอาอุปกรณ์วัดอุณหภูมิมาตรวจดู“พระชายา นี่คืออะไรหรือพ่ะย่ะค่ะ?” ซูมู่เห็นนางหยิบบางอย่างออกมา และเขาก็ไม่เขินอายที่จะสอบถาม“หนีบสิ่งนี้ไว้ที่รักแร้ของท่าน หากข้าบอกให้เอาออก ท่านก็ต้องเอาออก” จื่ออันอธิบาย“พ่ะย่ะค่ะ!” ซูมู่ทำตามอย่างเขินอาย เขาหนีบเครื่องวัดอุณหภูมิไว้ใต้วงแขนหลังจากหันกลับมา จื่ออันก็ใช้หูฟังเพื่อฟังหลอดลมและปอดของซูมู่ ขณะที่เขาไอเล็กน้อยเป็นไปไม่ได้ที่จะใช้เครื่องมือสมัยใหม่ตรวจอาการของเขา ดังนั้นจึงทำได้เพียงสังเกตจากอาการไม่มีเสียงผิดปกติในปอด แต่มีเสียงที่หลอดลมซึ่งแสดงถึงอาการอักเสบหลังจากเอาอุปกรณ์วัดอุณหภูมิออกมา ปรากฏว่าอุณหภูมิร่างกายของเขาสูงสามสิบเจ็ดองศาเซลเซียสซึ่งแสดงให้เห็นว่าอีกฝ่ายมีไข้ต่ำดวงตาของเขาแดงเล็กน้อย บ่งบอกว่ากำลังรู้สึกคลื่นไส้อาเจียน และอาการเหล่านี้คืออาการเริ่มแรกของกาฬโรค“ท่านรู้สึกไม่สบายและอยากอาเจียนหรือไม่?” จื่ออันถาม“
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1137
ตั้งแต่ซูมู่ถูกวินิจฉัยว่าเป็นกาฬโรค หัวใจของจื่ออันก็ไม่เคยสงบเลย นางจึงนอนไม่หลับ เนื่องจากกังวลเกินไป แม้คนอื่นไม่รู้ถึงความร้ายแรงของกาฬโรค แต่นางรู้ดีในขณะที่เรียนวิชาการแพทย์ นางต้องศึกษาเกี่ยวกับโรคระบาด ดังนั้นจึงได้อ่านข้อมูลเกี่ยวกับกาฬโรคมาบ้างกาฬโรคเป็นโรคระบาดที่มีอัตราการเสียชีวิตสูงมากจื่ออันต้องการปรับเปลี่ยนใบสั่งยา ดังนั้นนางจึงใช้เวลาทั้งคืน เพื่ออ่านตำราทางการแพทย์ที่นำติดตัวมาจากภูเขาน้ำแข็งโหรวเหยามาพบจื่ออันในยามพลบค่ำ เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังยุ่งมาก นางจึงปลีกตัวออกไปอย่างเงียบ ๆ แต่จื่ออันหยุดเอาไว้ก่อน “โหรวเหยา ท่านมาถูกเวลาพอดี มาช่วยข้าตรวจดูหน่อยสิ”ง“ท่านอยากให้ข้าตรวจดูหรือ?” โหรวเหยาประหลาดใจ“ใช่แล้ว หลายคนหลายตา ท่านหมอเวินอี้สามารถรักษาโรคได้หลายโรค บางทีเขาอาจจะบันทึกวิธีรักษากาฬโรคไว้ก็เป็นได้” จื่ออันกล่าว วิธีการรักษาสมัยใหม่สำหรับกาฬโรคไม่ได้ผลเมื่ออยู่ที่นี่ ดังนั้นจึงทำได้เพียงรักษาตามการแพทย์แผนจีน ซึ่งมีอิทธิพลอย่างมาก“แต่ตำราเล่มนี้ ท่านหมอเวินอี้เป็นคนมอบให้ท่าน หากท่านให้ข้าอ่าน มันจะ...”จื่ออันตอบ “เหตุใดถึงคิดเช่นนั้น? ก
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1138
จื่ออันกล่าวต่อ “แต่เป็นความจริงที่ข้าไม่ได้มีความคิดสูงส่งเช่นท่าน ในตอนที่ข้ายังไม่ได้รับความโปรดปรานจากจวนเสนาบดีอย่างที่ท่านรู้ เมื่อถูกรังแก ก็ต้องมีบาดแผลเป็นธรรมดา และเมื่อป่วยก็ไม่มีใครใยดีตามหมอมารักษา วันหนึ่งข้าบังเอิญเจอผู้มีทักษะทางการแพทย์ และเขาก็เต็มใจที่จะสอนข้า ดังนั้นข้าจึงเรียนรู้เอาไว้ แต่เมื่อเริ่มเรียนแพทย์ครั้งแรก ข้าไม่คิดว่าในอนาคตจะสามารถรักษาโรคเพื่อช่วยชีวิตผู้คนได้ เพราะข้าคิดถึงแต่ตนเองเท่านั้น แต่ไม่นานข้าก็เห็นว่าท่านสามารถใช้ความรู้ทางการแพทย์ช่วยเหลือประชาชนได้ และมันคือภารกิจของท่าน ข้าเชื่อว่าในชีวิตนี้ ผู้คนมักมีสิ่งที่ต้องทำและความรับผิดชอบเป็นของตนเอง ดังนั้นในฐานะนักเรียนแพทย์ การรักษาโรค และช่วยชีวิตคนอื่น ๆ จึงเป็นหน้าที่ของเรา”โหรวเหยาตกตะลึงกับสิ่งที่ได้ยิน ก่อนกล่าวว่า “ความจริงแล้วข้าฝันมาตลอดว่าอยากเปิดโรงหมอเล็ก ๆ แต่ข้ารู้ดีครอบครัวคงไม่สนับสนุน หญิงสาวจากครอบครัวชนชั้นสูงออกไปเที่ยวเตร่อยู่ข้างนอก มันขัดต่อประเพณีและศีลธรรม”สิ้นคำ นางก็ยิ้มด้วยความขมขื่น “อย่างไรก็ตาม หากพวกเราสามารถออกไปจากที่นี่ได้จริง ๆ ข้าก็อยากจะทำตามความป
Latest chapter
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1168
ร่างกายของแม่ทัพเฒ่าฉินสั่นสะท้านด้วยความโกรธ “เจ้าสาปแช่งปู่รึ เจ้าเคยคำนึงถึงญาติพี่น้องหรือไม่?”เมื่อหมอหลวงมาถึง กลับไม่มีคนในตระกูลฉินคอยเฝ้าเขาอยู่ในห้อง ดังนั้นจึงมีเพียงแต่บ่าวรับใช้หลังจากตรวจสอบอาการเสร็จ หมอหลวงก็กล่าวด้วยสีหน้าตกตะลึง “ท่านแม่ทัพเฒ่า เมื่อไม่กี่วันมานี้ท่านได้ไปที่ใดมา? แล้วท่านเคยเข้าไปในพื้นที่โรคระบาดหรือไม่?” “ไม่เคย ข้าไม่เคยไปที่นั่น” สีหน้าของแม่ทัพเฒ่าเปลี่ยนไปเล็กน้อย เมื่อได้ยินคำพูดของหมอหลวง “ท่านกำลังสงสัยว่าข้าติดเชื้อโรคระบาดใช่หรือไม่?”“อาการช่างคล้ายคลึงกันยิ่งนัก” หมอกลวงกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด“เป็นไปไม่ได้!” แม่ทัพเฒ่าฉินรู้สึกตื่นตระหนกอย่างมาก “ท่านวินิจฉัยผิดหรือไม่?”“ข้าจะจัดยาให้ท่านสองชนิดก่อน หากดื่มยาเหล่านี้แล้วไม่ได้ผล เช่นนั้นไม่ใช่ก็ใกล้เคียงแล้วขอรับ” หมอหลวงกล่าวแม่ทัพเฒ่าฉินกล่าวด้วยความลนลาน “ฉินโจวบังคับให้ท่านพูดเช่นนี้ใช่หรือไม่?”หมอหลวงรู้สึกประหลาดใจ “แม่ทัพเฒ่า ท่านหมายความว่าอย่างไร? เหตุใดแม่ทัพฉินถึงต้องบังคับให้ข้าพูดเช่นนี้?”หมอหลวงชะงักไปชั่วครู่หนึ่งแล้วโพล่งถาม “ท่านเคยพูดคุยกับองค์ชายเ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1167
นางสามารถเสียสละได้ แต่จะไม่มีทางทรยศต่อประชาชนเป่ยโม่เด็ดขาดสำหรับความจงรักภักดีต่อองค์จักรพรรดิและประเทศชาติ นางจะต้องรักประชาชนก่อน จึงจะสามารถภักดีต่อองค์จักรพรรดิได้ฉินโจวกล่าวคำเบา “ข้าเข้าไปในพระราชวังเพื่อเชิญหมอหลวงแล้ว ท่านปู่พักผ่อนก่อนเถิด ข้าจะออกไปเดินเล่นรับลมสักหน่อย”ดวงตาของแม่ทัพเฒ่าฉินอัดแน่นด้วยความโกรธ แต่ก็พยายามอย่างหนักเพื่อระงับมันฉินโจวเดินออกจากห้อง และเห็นว่าฉินเป้าน้องชายของตนนั่งอยู่ที่สวน เมื่อเห็นนางเดินออกมา เขาก็ถามว่า “ท่านปู่เป็นอย่างไรบ้าง?”ฉินโจวจำคำพูดของท่านปู่ได้อย่างแม่นยำ จึงเมินเฉยต่อเขาและตอบอย่างใจเย็น “เข้าไปดูด้วยตนเองสิ”ฉินเป้าคลี่ยิ้ม แต่มันกลับดูอ้างว้างอย่างยิ่ง “ข้าได้ยินสิ่งที่ท่านปู่พูดกับท่านแล้ว ข้าไม่อยากเข้าไป”ฉินโจวตกตะลึง “เพราะเหตุใด เขาทุ่มเทความพยายามทั้งหมดไปกับหารวางแผนเพื่อเจ้า เจ้าควรขอบคุณท่านปู่สิ”ฉินเป้าหัวเราะเยาะ “จริงรึ? หากเขาทอดทิ้งท่านเพื่อตระกูลได้ ในอนาคตเขาจะไม่ทอดทิ้งข้าหรือ? ข้าไม่ต้องการชื่อเสียงหรือความดีงามใด ๆ พวกมันไม่ใช่สิ่งที่ข้าต้องการเลย”ฉินโจวดูถูกน้องชายมาโดยตลอด เพราะเขาไม่ได
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1166
ทั้งสองคนเดินออกไปและหยุดอยู่บนทางเดิน หมอมองฉินโจวพร้อมกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด “ท่านแม่ทัพ ข้ากำลังสงสัยว่าท่านแม่ทัพเฒ่าจะป่วยด้วยโรคระบาดขอรับ”ฉินโจวตกตะลึง “โรคระบาด? เป็นไปได้อย่างไร? ปู่ของข้าไม่เคยออกไปข้างนอก และไม่เคยติดต่อกับผู้ป่วยโรคนี้เลย แล้วเขาจะติดเชื้อโรคระบาดได้อย่างไร?”“ข้าเคยรักษาผู้ป่วยโรคระบาดมาก่อน ซึ่งอาการคล้ายคลึงกันอย่างมาก ผู้ป่วยจะมีไข้สูง ไอ ตาแดง หายใจเร็วขึ้น เมื่อเกิดอาการเหล่านี้พร้อมกันจะอันตรายอย่างมาก ยิ่งไปกว่านั้นโรคนี้ยังไม่มีวิธีรักษาให้หายขาดขอรับ” หมอกล่าว“เป็นไปไม่ได้ หากจะติดเชื้อโรคระบาดก็ต้องสัมผัสกับผู้ป่วยที่มีเชื้ออยู่แล้ว แต่ท่านปู่ของข้าไม่เคยใกล้ชิดคนเหล่านั้นเลย แล้วเขาจะติดเชื้อได้อย่างไร?” ฉินโจวยังคงไม่เชื่อหมอประสานหมัด “ทั้งหมดนี้คือคำวินิจฉัยของข้า หากท่านแม่ทัพไม่เชื่อ ก็สามารถขอให้หมอคนอื่นมาตรวจดูได้ หรือท่านจะพาเขาไปที่พระราชวัง และขอให้หมอหลวงช่วยตรวจอาการ ข้าไร้ความสามารถ จึงอาจวินิจฉัยผิดพลาดได้ ลาก่อนขอรับ ๆ!”สิ้นคำ หมอก็หยิบกล่องยาแล้วออกไปโดยไม่เขียนใบสั่งยาด้วยซ้ำฉินโจวสับสนไม่น้อย ท่านปู่ติดเชื้อโร
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1165
หัวใจของฉินโจวเย็นเยียบราวกับน้ำ “ใช่ ตราบใดที่ข้าตายในสนามรบ ตระกูลฉินก็ยังจะเป็นผู้กล้า และเป็นขุนนางผู้มีเกียรติ”แม่ทัพเฒ่าฉินเงียบไปครู่ใหญ่ จากนั้นกล่าวคำเบา “ในฐานะหลานสาวตระกูลฉิน มันเป็นหน้าที่ของเจ้าที่ต้องเสียสละเพื่อชื่อเสียง และรากฐานของตระกูล”ฉินโจวกำหมัดแน่นด้วยความไม่พอใจ “หลายปีที่ผ่านมานี้ ข้ายังทำไม่พออีกหรือ? ตอนนี้มีใครในตระกูลฉินบ้างที่ไม่เกาะกินเลือดนี้ของข้า?”แม่ทัพเฒ่าฉินลุกยืนขึ้นพลางกล่าวอย่างเย็นชา “ข้าเคยเตือนเจ้าแล้ว คราวนี้ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เจ้าจะต้องเข้าไปในพระราชวัง ข้าให้คำมั่นกับฮองเฮาเฉาแล้ว ว่าวันนี้เจ้าจะไปที่นั่นเพื่อทูลขอรับคำสั่ง หากเจ้าไม่ไป ข้าก็จะรับคำสั่งและออกรบด้วยตนเอง”“ท่าน...” ฉินโจวมองเขาด้วยสายตาโศกเศร้า “ท่านปู่ ข้าก็เป็นหลานสาวของท่านเหมือนกัน ท่านไม่สงสารข้าบ้างหรือ?”“ปู่สงสารเจ้าสิ แต่ภารกิจหน้าที่ของตระกูลฉินจะต้องถูกส่งต่อ ตอนนี้น้องชายของเจ้าโตพอแล้ว เจ้าจะต้องพาเขาไปสร้างความสำเร็จทางการทหารด้วย และเจ้าจะได้รับส่วนแบ่งของน้องเจ้า เมื่อถึงเวลานั้น ตระกูลฉินก็จะได้ผู้สืบทอดคนใหม่”ฉินโจวผงะไปชั่วครู่ ก่อนระเบิดหัวเราะ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1164
เมื่อได้ยินคำพูดของฉินโจว แม่ทัพเฒ่าฉินก็โมโหมากจนเคราสั่นสะท้าน “อาโจว อะไรจะสำคัญไปกว่าการบรรลุเป้าหมายอันยิ่งใหญ่? องค์จักรพรรดิเพียงต้องการขยายอาณาเขตของแคว้น เจ้าควรรู้เอาไว้ว่าเมื่อเรายึดครองต้าโจวสำเร็จ เป่ยโม่จะมีพื้นที่เพิ่มมากกว่าครึ่งหนึ่ง และมันจะเป็นความดีความชอบของตระกูลฉิน ทำให้ตระกูลของเราถูกจดจำไปหลายชั่วอายุคน! นี่ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าต้องการมาตลอดรึ? เจ้าไม่ต้องการบอกคนทั้งโลก ว่าแม้ฉินโจวจะเป็นสตรี แต่นางก็สามารถประสบความสำเร็จได้อย่างผ่าเผยหรือ?”ฉินโจวมองดูใบหน้าที่ฉายแววตื่นเต้นปนโกรธเกรี้ยวของปู่ ทันใดนั้นนางก็สัมผัสได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติถูกต้อง มันคือความต้องการของนาง แต่ความสำเร็จของนางจะต้องไม่แลกกับการเหยียบย่ำกระดูกของประชาชนชาวเป่ยโม่นางรักเป่ยโม่และหวังที่จะขยายอาณาเขตของแคว้น นอกจากนี้นางยังต้องการเสาะหาดินแดนอุดมสมบูรณ์เพื่อประชาชน เพราะหวังว่าพวกเขาจะสามารถอยู่อาศัยและทำกินอย่างสงบสุข และพึงพอใจโดยไม่ต้องทนทุกข์จากการพลัดถิ่นอย่างไรก็ตาม ในตอนนี้หากต้องการบรรลุอำนาจ นางจำต้องสละชีวิตประชาชนจำนวนมาก และนำเงินภาษีของทุกคนมาใช้ในการทำสงคราม ทำให้โรคร
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1163
มือสังหารเหล่านั้นแต่งกายคล้ายกับชาวต้าโจวและสวมหน้ากากผ้าสีดำ กลุ่มคนนิรนามราวเจ็ดถึงแปดคนกระโดดลงมาจากท้องฟ้ากลางวันแสก ๆ ทันทีที่เท้าของคนเหล่านั้นแตะพื้น พวกมันก็เริ่มโจมตีอย่างดุดันฉินโจวเห็นมือสังหารคนหนึ่งกระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้าพร้อมกับกระบี่ยาว จากนั้นร่ายรำอยู่หลายกระบวนท่าราวกับนางฟ้าโปรยดอกไม้ ขณะแสงแดดตกกระทบกระบี่ส่องกระจายไปทั่วเหล่าทหารที่เพิ่งมาถึงกระโจนเข้าไปร่วมวงต่อสู้อย่างรวดเร็วหลังจากประดาบกันไปกว่าร้อยครั้ง มือสังหารก็ถูกบีบบังคับให้ล่าถอย ฉินโจวจ่อกระบี่ไปที่คอของหนึ่งในมือสังหาร พลางถามเสียงเข้ม “ตอบข้า ใครเป็นคนส่งเจ้ามา?”มือสังหารตอบอย่างเย็นชา “ฆ่าไอ้หมารับใช้เป่ยโม่ให้หมด!”“หมารับใช้เป่ยโม่? เห็นได้ชัดว่าพวกเจ้าไม่ได้เป็นคนเป่ยโม่ พวกเจ้ามาจากต้าโจวใช่หรือไม่?” ฉินโจวโมโหอย่างมาก ขณะชี้ดาบไปยังหน้าอกของอีกฝ่าย “ไอ้เลวมู่หรงเจี๋ยส่งพวกเจ้ามาใช่หรือไม่?”“หญิงเลวอย่าเจ้ากล้าเอ่ยชื่อของท่านอ๋อง ทำให้พระองค์มัวหมองได้อย่างไร?” มือสังหารตะโกนฉินโจวชักดาบกลับพร้อมกล่าวอย่างเย็นชา “กลับไปซะ!”มือสังหารตกตะลึง ราวกับไม่คาดคิดว่าฉินโจวจะปล่อยตัวเขาไป”เ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1162
ฉินโจวกล่าวด้วยความโมโห “ข้าหลอกลวงเจ้าเมื่อไร?”“ไม่งั้นรึ? เจ้าและอ๋องฉีเอ่ยปากว่า หากจื่ออันตกลงเดินทางมาที่เป่ยโม่ พวกเจ้าจะส่งองค์ชายรัชทายาทไปที่ต้าโจวเป็นองค์ประกัน แล้วพวกเจ้าทำตามที่พูดแล้วหรือไม่?”“องค์ชายรัชทายาทเดินทางไปยังต้าโจวแล้ว!”“ผู้ที่เดินทางไปยังต้าโจวคือองค์ชายเจ็ด ไม่ใช่องค์ชายรัชทายาท องค์ชายเจ็ดไม่ได้เป็นที่โปรดปราน ดังนั้นจักรพรรดิเป่ยโม่จะส่งเขาไปสังเวยเมื่อใดก็ได้”“เป็นไปไม่ได้!” ฉินโจวประหลาดใจอย่างมาก เห็นได้ชัดว่าผู้ที่เดินทางไปคือองค์ชายรัชทายาท เพราะองค์จักรพรรดิทรงตรัสด้วยตนเองว่าจะส่งเขาไปที่ต้าโจว“เจ้าอย่าเพิ่งสนใจเรื่องนี้เลย ก่อนหน้านี้ทั้งสองแคว้นตกลงทำสนธิสัญญาสงบศึก หลังจากการแพร่ระบาดสิ้นสุดลง แต่เจ้ากลับวางแผนโจมตีพวกเราในขณะที่ข้ายังอยู่ที่เป่ยโม่ เจ้าจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร?” มู่หรงเจี๋ยกล่าวอย่างเคร่งเครียดฉินโจวตอบ “ผิดแล้ว เป็นเพราะต้าโจวที่เคลื่อนทัพโจมตีทหารฝั่งขวาของเราก่อน และสังหารทหารของเราไปกว่าร้อยคน ข้าจึงไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากเคลื่อนทัพเข้าไปใกล้ เพื่อบีบบังคับให้พวกเจ้าถอยกลับ”“ไร้สาระ กองทัพของเราหยุดเคลื่อนท
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1161
อย่างไรก็ตาม การจัดหาเสบียงอาหารสำหรับพื้นที่ภัยพิบัติยังไม่เพียงพอ และยังขาดแคลนเสื้อผ้าอาภรณ์ นอกจากนี้หลังจากที่พระชายาผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์มาถึงเป่ยโม่ ก็ยังไม่ได้รับใบสั่งยาแม้แต่ฉบับเดียว ดังนั้นความอดทนของประชาชนจึงค่อย ๆ หมดลง แต่ความโกรธและความขุ่นเคืองกลับยิ่งมากขึ้นทันทีที่ข่าวลือแพร่สะพัด ก็เป็นเสมือนเป็นการขว้างเปลวไฟใส่ ‘ระเบิด’ หนึ่งหมื่นตุน ทำให้มันระเบิดออกอย่างรวดเร็วผู้ประสบภัยนับไม่ถ้วนหลั่งไหลเข้าสู่เมืองหลวงอย่างรวดเร็วหลังจากที่ฉินโจวลงจากภูเขา นางก็พบว่าองค์จักรพรรดิทำอะไรกับทหารม้า และทหารเจ็ดหมื่นนายที่ประจำการที่เมืองหลวง ซึ่งเขาออกคำสั่งให้ทหารเหล่านั้นขับไล่เหล่าผู้ประสบภัยออกไปนางเห็นด้วยตาตนเองว่าทหารใต้บังคับบัญชาของนางสร้างกำแพงมนุษย์อันแน่นหนา เมื่อผู้ประสภัยเดินทางเข้ามา พวกเขาก็จะโบกหอกเพื่อขับไล่คนเหล่านั้นออกไปผู้ประสบภัยมากกว่าสิบรายได้รับบาดเจ็บจากหอกทหารเหล่านั้นอยู่ใต้บังคับบัญชาของนาง แม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะไม่ได้ฆ่าผู้ใด แต่เมื่อสถานการณ์รุนแรงขึ้นจะต้องมีการฆ่าแกงกันอย่างแน่นอนฉินโจวโกรธจัดจึงขี่ม้าเข้าไปขวางเอาไว้ “หยุด หยุดเ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1160
ฉินโจวกวาดสายตามองพลางเยาะเย้ยจื่ออันไม่สนใจนาง และพาหลินตานไปยังเขตตะวันตกภายในสองวันนี้มีผู้เสียชีวิตถึงสามคน ซึ่งทั้งหมดถูกหามออกไปหลังจากที่หลินตามเดินเข้ามาเขาหลั่งน้ำตาหลั่งน้ำตาขณะมองดูการเผาศพจื่ออันไม่คิดว่าเขาจะมีความอ่อนไหวมากเพียงนี้ “ท่านหมอหลิน ท่านเป็นอะไรหรือไม่?”หลินตานปาดน้ำตา “ข้าขอโทษ ข้าเพียง... คิดถึงครอบครัวขอรับ”“ครอบครัวของท่าน? แล้วตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ใดหรือ?” จื่ออันถาม“ตายหมดแล้วขอรับ ภรรยาและลูกสะใภ้ของข้าตายเพราะเหตุแผ่นดินไหวทั้งคู่ ส่วนลูกชายและหลานชายติดเชื้อโรคระบาดก่อนตายไปเช่นกัน ข้าจึงเป็นคนเดียวที่เหลือรอด” หลินตานสูดหายใจเข้าลึก ใบหน้าที่อยู่ภายใต้ผมสีขาวฉายแววความเศร้าโศกและหดหู่จื่ออันไม่คาดคิดว่าเขาจะมาจากพื้นที่โรคระบาดเช่นกัน เมื่อเห็นสีหน้าเศร้าสร้อย จื่ออันก็ไม่รู้จะปลอบใจเขาเช่นไร จึงได้แต่นิ่งเงียบและอยู่เคียงข้างไม่นานหลินตานก็ถามว่า “ท่านหมอเซี่ย โรคระบาดนี้สามารถรักษาหายได้จริงหรือขอรับ?”ตอนนั้นเองจื่ออันก็นึกได้ว่าเขาเป็นหมอเท้าเปล่า และหลังจากเดินทางพเนจรไปที่ต่าง ๆ เขาอาจรู้จักจินเย่าฉือก็เป็นได้ ดังนั้นจึงรีบถามว
