เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1134
บทที่เกี่ยวข้อง
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1135
ซูมู่เล่าก่อนจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหวในตอนท้าย“เมืองชิงหย่วน?” จื่ออันไม่รู้ภูมิประเทศของเป่ยโม่ “เมืองชิงหย่วนอยู่ตรงไหน ท่านมีแผนที่หรือไม่?”ซูมู่ไม่มีแผนที่ แต่เขาสามารถวาดมันได้เขาวาดภาพบริเวณนั้นอย่างรวดเร็ว แม้จะไม่มีรายละเอียดเล็กน้อยและคลุมเครือ แต่ก็ยังทิศทางยังถูกต้องจื่ออันมองเมืองชิงหย่วนในแผนที่พลางชี้และขมวดคิ้ว “ในช่วงที่เกิดแผ่นดินไหว เมืองชิงหย่วนนับว่าเป็นพื้นที่ภัยพิบัติหรือไม่?”“ไม่พ่ะย่ะค่ะ แผ่นดินไหวไม่ได้ส่งผลใด ๆ ต่อเมืองชิงหย่วน ดังนั้นเหล่าเจ้าหน้าที่จึงประหลาดใจไม่น้อย”ดูเหมือนว่าโรคระบาดแพร่กระจายออกไปแล้วจริง ๆจื่ออันหนักใจอย่างยิ่ง โรคระบาดแพร่กระจายออกไปแล้ว แต่ราชสำนักยังไม่สามารถคิดค้นหาวิธียับยั้งมันได้ ดังนั้นประชาชนจำนวนมากจึงต้องเสียชีวิตจากโรคระบาดสงครามจะเทียบกับภัยธรรมชาติได้อย่างไร?“ยอดผู้เสียชีวิตที่ราชสำนักเปิดเผยคือเท่าไร?” จื่ออันถาม“สามหมื่นเจ็ดพันแปดร้อยคนพ่ะย่ะค่ะ”“คนเหล่านี้ตายด้วยโรคระบาดงั้นรึ?”“ไม่ใช่พ่ะย่ะค่ะ มันคือยอดผู้เสียชีวิตตั้งแต่เกิดแผ่นดินไหว”จื่ออันส่ายหน้า “ไม่ ไม่ถูกต้อง ในตอนที่ข้ายังอยู่ที่ต้าโจว
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1136
หลังจากตรวจชีพจรแล้ว จื่ออันก็กล่าวว่า “รอสักครู่ ข้าขอกลับไปเอาของบางอย่างก่อน”นางกลับไปหยิบหูฟังของแพทย์ และอุปกรณ์วัดอุณหภูมิดูเหมือนว่าเขาจะมีไข้ต่ำ แต่การสัมผัสอาจไม่แม่นยำนัก นางจึงกลับเอาอุปกรณ์วัดอุณหภูมิมาตรวจดู“พระชายา นี่คืออะไรหรือพ่ะย่ะค่ะ?” ซูมู่เห็นนางหยิบบางอย่างออกมา และเขาก็ไม่เขินอายที่จะสอบถาม“หนีบสิ่งนี้ไว้ที่รักแร้ของท่าน หากข้าบอกให้เอาออก ท่านก็ต้องเอาออก” จื่ออันอธิบาย“พ่ะย่ะค่ะ!” ซูมู่ทำตามอย่างเขินอาย เขาหนีบเครื่องวัดอุณหภูมิไว้ใต้วงแขนหลังจากหันกลับมา จื่ออันก็ใช้หูฟังเพื่อฟังหลอดลมและปอดของซูมู่ ขณะที่เขาไอเล็กน้อยเป็นไปไม่ได้ที่จะใช้เครื่องมือสมัยใหม่ตรวจอาการของเขา ดังนั้นจึงทำได้เพียงสังเกตจากอาการไม่มีเสียงผิดปกติในปอด แต่มีเสียงที่หลอดลมซึ่งแสดงถึงอาการอักเสบหลังจากเอาอุปกรณ์วัดอุณหภูมิออกมา ปรากฏว่าอุณหภูมิร่างกายของเขาสูงสามสิบเจ็ดองศาเซลเซียสซึ่งแสดงให้เห็นว่าอีกฝ่ายมีไข้ต่ำดวงตาของเขาแดงเล็กน้อย บ่งบอกว่ากำลังรู้สึกคลื่นไส้อาเจียน และอาการเหล่านี้คืออาการเริ่มแรกของกาฬโรค“ท่านรู้สึกไม่สบายและอยากอาเจียนหรือไม่?” จื่ออันถาม“
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1137
ตั้งแต่ซูมู่ถูกวินิจฉัยว่าเป็นกาฬโรค หัวใจของจื่ออันก็ไม่เคยสงบเลย นางจึงนอนไม่หลับ เนื่องจากกังวลเกินไป แม้คนอื่นไม่รู้ถึงความร้ายแรงของกาฬโรค แต่นางรู้ดีในขณะที่เรียนวิชาการแพทย์ นางต้องศึกษาเกี่ยวกับโรคระบาด ดังนั้นจึงได้อ่านข้อมูลเกี่ยวกับกาฬโรคมาบ้างกาฬโรคเป็นโรคระบาดที่มีอัตราการเสียชีวิตสูงมากจื่ออันต้องการปรับเปลี่ยนใบสั่งยา ดังนั้นนางจึงใช้เวลาทั้งคืน เพื่ออ่านตำราทางการแพทย์ที่นำติดตัวมาจากภูเขาน้ำแข็งโหรวเหยามาพบจื่ออันในยามพลบค่ำ เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังยุ่งมาก นางจึงปลีกตัวออกไปอย่างเงียบ ๆ แต่จื่ออันหยุดเอาไว้ก่อน “โหรวเหยา ท่านมาถูกเวลาพอดี มาช่วยข้าตรวจดูหน่อยสิ”ง“ท่านอยากให้ข้าตรวจดูหรือ?” โหรวเหยาประหลาดใจ“ใช่แล้ว หลายคนหลายตา ท่านหมอเวินอี้สามารถรักษาโรคได้หลายโรค บางทีเขาอาจจะบันทึกวิธีรักษากาฬโรคไว้ก็เป็นได้” จื่ออันกล่าว วิธีการรักษาสมัยใหม่สำหรับกาฬโรคไม่ได้ผลเมื่ออยู่ที่นี่ ดังนั้นจึงทำได้เพียงรักษาตามการแพทย์แผนจีน ซึ่งมีอิทธิพลอย่างมาก“แต่ตำราเล่มนี้ ท่านหมอเวินอี้เป็นคนมอบให้ท่าน หากท่านให้ข้าอ่าน มันจะ...”จื่ออันตอบ “เหตุใดถึงคิดเช่นนั้น? ก
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1138
จื่ออันกล่าวต่อ “แต่เป็นความจริงที่ข้าไม่ได้มีความคิดสูงส่งเช่นท่าน ในตอนที่ข้ายังไม่ได้รับความโปรดปรานจากจวนเสนาบดีอย่างที่ท่านรู้ เมื่อถูกรังแก ก็ต้องมีบาดแผลเป็นธรรมดา และเมื่อป่วยก็ไม่มีใครใยดีตามหมอมารักษา วันหนึ่งข้าบังเอิญเจอผู้มีทักษะทางการแพทย์ และเขาก็เต็มใจที่จะสอนข้า ดังนั้นข้าจึงเรียนรู้เอาไว้ แต่เมื่อเริ่มเรียนแพทย์ครั้งแรก ข้าไม่คิดว่าในอนาคตจะสามารถรักษาโรคเพื่อช่วยชีวิตผู้คนได้ เพราะข้าคิดถึงแต่ตนเองเท่านั้น แต่ไม่นานข้าก็เห็นว่าท่านสามารถใช้ความรู้ทางการแพทย์ช่วยเหลือประชาชนได้ และมันคือภารกิจของท่าน ข้าเชื่อว่าในชีวิตนี้ ผู้คนมักมีสิ่งที่ต้องทำและความรับผิดชอบเป็นของตนเอง ดังนั้นในฐานะนักเรียนแพทย์ การรักษาโรค และช่วยชีวิตคนอื่น ๆ จึงเป็นหน้าที่ของเรา”โหรวเหยาตกตะลึงกับสิ่งที่ได้ยิน ก่อนกล่าวว่า “ความจริงแล้วข้าฝันมาตลอดว่าอยากเปิดโรงหมอเล็ก ๆ แต่ข้ารู้ดีครอบครัวคงไม่สนับสนุน หญิงสาวจากครอบครัวชนชั้นสูงออกไปเที่ยวเตร่อยู่ข้างนอก มันขัดต่อประเพณีและศีลธรรม”สิ้นคำ นางก็ยิ้มด้วยความขมขื่น “อย่างไรก็ตาม หากพวกเราสามารถออกไปจากที่นี่ได้จริง ๆ ข้าก็อยากจะทำตามความป
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1139
นางพลิกหน้ากระดาษอย่างรวดเร็ว ตอนนี้การค้นหาง่ายดายกว่าก่อนหน้ามาก เพราะอย่างน้อยก็รู้ว่ามันจะต้องอยู่ที่สองสามหน้าแรก“เจอแล้ว เจอแล้ว” โหรวเหยาเขย่าตำราในมือด้วยความตื่นเต้น ก่อนที่ทุกคนจะมารวมตัวกันทว่าทุกคนก็ต้องรู้สึกผิดหวังเมื่อเห็นเนื้อหาในตำราในตำรามีบันทึกใบสั่งยา แต่มันกลับไม่ครบถ้วน เพราะรายชื่อยาสามชนิดสุดท้ายบนหน้ากระดาษถูกแมลงกัดกินไปแล้วตำราทุกเล่มอยู่ในสภาพดีเยี่ยม แต่มีเพียงเล่มนี้ที่ถูกปลวกกัดกิน มันช่างเป็นความเมตตาจากสวรรค์จริง ๆเคราะห์ดีที่รายชื่อยาในบันทึกตรงกับใบสั่งยาของจื่ออัน ทั้งยังมีผลการรักษาที่คล้ายคลึงกันอีกด้วย อย่างไรก็ตาม พวกนางจำเป็นต้องรู้สมุนไพรสามชนิดที่ขาดหายไป“เกิดขึ้นได้อย่างไร? ความพยายามของพวกเราเสียเปล่าหรือ?” โหรวเหยากล่าวด้วยความผิดหวังจื่ออันอ่านรายชื่อสมุนไพรในใบสั่งยา ซึ่งมีบางส่วนเหมือนกับใบสั่งยาอันเดิมของนาง นอกจากนี้ยังยังมีสมุนไพรอีกสี่ชนิดที่ต้องเพิ่มเข้าอีกด้วย นางกวาดสายตาอ่านและพบว่ายาเหล่านี้มีคุณสมบัติช่วยคลายความร้อนและล้างพิษได้ เรียกได้ว่ามันคือยาแก้อักเสบนั่นเองหรือกล่าวอีกนัยหนึ่ง คือยาทั้งสามชนิดมีฤทธิ์ต้า
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1140
แม้จะเป็นเพียงการพูดคุยทั่วไป แต่จื่ออันจริงจังกับเรื่องนี้ไม่น้อยอุตสาหกรรมยารักษาโรคในเป่ยโม่ยังด้อยพัฒนานัก และการแพทย์ก็ล้าหลังมากเช่นกัน หลายพื้นที่ในเป่ยโม่ยังคงนับถือหมอผี ซึ่งชาวบ้านบางคนเชื่อว่าหากเจ็บป่วยจะต้องไปหาหมอผีเพื่อทำพิธีปัดเป่าวิญญาณร้าย ถึงกระนั้นจักรพรรดิเป่ยโม่คงไม่ยอมขอความช่วยเหลือเรื่องยารักษาโรคจากเป่ยโม่ง่าย ๆ เป็นแน่แม้ว่านางจะไม่เคยพบหน้าเขา แต่จื่ออันก็สามารถสรุปได้จากการตัดสินใจต่าง ๆ ของเขาว่าจะต้องเป็นจักรพรรดิที่มีความทะเยอทะยานเพียงอย่างเดียว ทว่าไม่มีความรักประชาชนแม้แต่น้อยจักรพรรดิเช่นนี้ไม่อาจเสียหน้าได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อตกอยู่ในตำแหน่งด้อยกว่า แล้วเขาจะขอความช่วยเหลือจากต้าโจวได้อย่างไร? ก่อนหน้านี้ที่เดินทางไปยังต้าโจวเพื่อตามหาองค์ชายอันหรานมีความกดดันอย่างมาก เนื่องจากก่อนที่จะเริ่มสงคราม เขาต้องคลายความโกรธแค้นของประชาชนเสียก่อนแต่เป็นไปไม่ได้ที่ต้าโจวจะยื่นมาเข้ามาช่วยเหลือก่อน นับประสาอะไรกับเหล่าไท่จวินหากต้องการจัดการกับโรคระบาดอย่างจริงจัง พรรคจู่เหอจะต้องเอาชนะพรรคจู่จ้านให้ได้จื่ออันพลันคิดถึงองค์ชายเจ็ดและอดสงสัยไ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1141
เสียงหัวเราะดังอยู่ข้างหลังของนางหลิงลี่จ้องเขม็งไปยังกลุ่มคนที่อยู่ฝั่งตรงข้ามด้วยความโมโห ขณะที่จื่ออันส่งท่าทางให้นางหยุดก่อนเดินไปยังเขตใต้หลิงลี่หันหลังเดินกลับไปยังห้องตนเองเช่นกัน ไม่นานชายคนหนึ่งสวมชุดซอมซ่อก็เดินออกจากห้องของนางไป ดูเหมือนว่าชายผู้นั้นจะเป็นชาวบ้าน เนื่องจากหน้าตาของเขาดูธรรมดายิ่งนักเขามุ่งหน้าไปยังเขตตะวันออก แต่ขณะที่เดินอยู่นั้น ก็เหลือบไปเห็นแท่งไม้อยู่ข้างถนน เขาจึงหยิบมันขึ้นก่อนเหวี่ยงไปมากลุ่มหมอหลวงนั่งลงตากยาสมุนไพรอีกครั้ง แม้จะไม่มีแสงแดดส่อง แต่พวกเขาก็ยังทำมันต่อไป“พี่หลี่ คำพูดของท่านตลกยิ่งนัก ท่านไม่เห็นหรือว่าพระชายาผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์โมโหจนหน้าเขียว ถึงกระนั้นก็ยังไม่กล้าที่จะเสียมารยาทกับพวกเรา ข้าช่างโล่งใจเหลือเกิน”“จริงรึ? แม้จะเป็นลูกศิษย์ของท่านหมอเวินอี้ แต่ก็ทำได้เพียงหลอกลวงชาวบ้านเท่านั้น ท่านหมอเวินอี้ตายไปนานแล้วมิใช่หรือ นางอายุเท่าไรกันนะ? เหตุใดนางถึงกล้าอ้างว่าเป็นศิษย์ของท่านหมอเวินอี้ ช่างหน้าหนาเสียจริง”“พวกเราจะไม่มอบความดีความชอบให้นางเด็ดขาด ดูจากท่าทีของนางแล้ว พวกเราคงทำอะไรไม่ได้เป็นแน่ หลังจากชา
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1142
หลิวหลิ่วถามด้วยความสงสัย “ข้าอยากรู้จริง ๆ ว่าเหตุใดหลิงลี่ถึงปลอมตัวเก่งเช่นนี้? แม้ข้าจะนอนห้องเดียวกับนางมาหลายวัน แต่ก็ไม่สามารถมองออกว่าชายผู้นั้นคือนาง ดูเหมือนว่านางจะโตขึ้นและสูงขึ้นด้วยนะ”แม่นมคลี่ยิ้มพร้อมกล่าวด้วยความภูมิใจ “นางสูงที่ใดกันเจ้าคะ? นางเสริมส้นรองเท้าต่างหาก”“เยี่ยมจริง ๆ!” หลิวหลิ่วตัดสินใจยกให้หลิงลี่เป็นต้นแบบของตนขณะเดียวกัน โหรวเหยามองหลิงลี่พร้อมครุ่นคิดบางอย่างในตอนนั้นเอง นางก็ความคิดบางอย่างที่คาดไม่ถึงก็ผิดขึ้นมา“ซูชิงชอบหลิงลี่!” นางอดไม่ได้ที่จะพูดออกมาจื่ออันและหลิวหลิ่วมองนางด้วยความประหลาดใจ ก่อนที่หลิวหลิ่วจะถามว่า “ท่านพูดว่าอะไรนะ? ซูชิงชอบหลิงลี่?”โหรวเหยาเผยรอยยิ้มขมขื่น “ใช่ เขาชอบหลิงลี่”“ท่านรู้ได้อย่างไร? แล้วมันเกิดขึ้นเมื่อไร?” หลิวหลิ่วถามโหรวเหยาสูดหายใจเข้าลึก ดวงตาของนางพลันเปลี่ยนเป็นสีแดง “ทั้งสองคนรู้จักกันมานานแล้ว ข้าไม่รู้ว่าเขาชอบหลิงลี่เมื่อไร เพราะก่อนเดินทางมาที่เป่ยโม่ ข้าถามเขาพร้อมรอยยิ้มว่าเมื่อกลับจากเป่ยโม่ พวกเรามาแต่งงานด้วยกันเถิด แต่เขากลับตอบว่าตนมีคนที่ชอบแล้ว และคนผู้นั้นก็คือหลิงลี่”เมื่
บทล่าสุด
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1168
ร่างกายของแม่ทัพเฒ่าฉินสั่นสะท้านด้วยความโกรธ “เจ้าสาปแช่งปู่รึ เจ้าเคยคำนึงถึงญาติพี่น้องหรือไม่?”เมื่อหมอหลวงมาถึง กลับไม่มีคนในตระกูลฉินคอยเฝ้าเขาอยู่ในห้อง ดังนั้นจึงมีเพียงแต่บ่าวรับใช้หลังจากตรวจสอบอาการเสร็จ หมอหลวงก็กล่าวด้วยสีหน้าตกตะลึง “ท่านแม่ทัพเฒ่า เมื่อไม่กี่วันมานี้ท่านได้ไปที่ใดมา? แล้วท่านเคยเข้าไปในพื้นที่โรคระบาดหรือไม่?” “ไม่เคย ข้าไม่เคยไปที่นั่น” สีหน้าของแม่ทัพเฒ่าเปลี่ยนไปเล็กน้อย เมื่อได้ยินคำพูดของหมอหลวง “ท่านกำลังสงสัยว่าข้าติดเชื้อโรคระบาดใช่หรือไม่?”“อาการช่างคล้ายคลึงกันยิ่งนัก” หมอกลวงกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด“เป็นไปไม่ได้!” แม่ทัพเฒ่าฉินรู้สึกตื่นตระหนกอย่างมาก “ท่านวินิจฉัยผิดหรือไม่?”“ข้าจะจัดยาให้ท่านสองชนิดก่อน หากดื่มยาเหล่านี้แล้วไม่ได้ผล เช่นนั้นไม่ใช่ก็ใกล้เคียงแล้วขอรับ” หมอหลวงกล่าวแม่ทัพเฒ่าฉินกล่าวด้วยความลนลาน “ฉินโจวบังคับให้ท่านพูดเช่นนี้ใช่หรือไม่?”หมอหลวงรู้สึกประหลาดใจ “แม่ทัพเฒ่า ท่านหมายความว่าอย่างไร? เหตุใดแม่ทัพฉินถึงต้องบังคับให้ข้าพูดเช่นนี้?”หมอหลวงชะงักไปชั่วครู่หนึ่งแล้วโพล่งถาม “ท่านเคยพูดคุยกับองค์ชายเ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1167
นางสามารถเสียสละได้ แต่จะไม่มีทางทรยศต่อประชาชนเป่ยโม่เด็ดขาดสำหรับความจงรักภักดีต่อองค์จักรพรรดิและประเทศชาติ นางจะต้องรักประชาชนก่อน จึงจะสามารถภักดีต่อองค์จักรพรรดิได้ฉินโจวกล่าวคำเบา “ข้าเข้าไปในพระราชวังเพื่อเชิญหมอหลวงแล้ว ท่านปู่พักผ่อนก่อนเถิด ข้าจะออกไปเดินเล่นรับลมสักหน่อย”ดวงตาของแม่ทัพเฒ่าฉินอัดแน่นด้วยความโกรธ แต่ก็พยายามอย่างหนักเพื่อระงับมันฉินโจวเดินออกจากห้อง และเห็นว่าฉินเป้าน้องชายของตนนั่งอยู่ที่สวน เมื่อเห็นนางเดินออกมา เขาก็ถามว่า “ท่านปู่เป็นอย่างไรบ้าง?”ฉินโจวจำคำพูดของท่านปู่ได้อย่างแม่นยำ จึงเมินเฉยต่อเขาและตอบอย่างใจเย็น “เข้าไปดูด้วยตนเองสิ”ฉินเป้าคลี่ยิ้ม แต่มันกลับดูอ้างว้างอย่างยิ่ง “ข้าได้ยินสิ่งที่ท่านปู่พูดกับท่านแล้ว ข้าไม่อยากเข้าไป”ฉินโจวตกตะลึง “เพราะเหตุใด เขาทุ่มเทความพยายามทั้งหมดไปกับหารวางแผนเพื่อเจ้า เจ้าควรขอบคุณท่านปู่สิ”ฉินเป้าหัวเราะเยาะ “จริงรึ? หากเขาทอดทิ้งท่านเพื่อตระกูลได้ ในอนาคตเขาจะไม่ทอดทิ้งข้าหรือ? ข้าไม่ต้องการชื่อเสียงหรือความดีงามใด ๆ พวกมันไม่ใช่สิ่งที่ข้าต้องการเลย”ฉินโจวดูถูกน้องชายมาโดยตลอด เพราะเขาไม่ได
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1166
ทั้งสองคนเดินออกไปและหยุดอยู่บนทางเดิน หมอมองฉินโจวพร้อมกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด “ท่านแม่ทัพ ข้ากำลังสงสัยว่าท่านแม่ทัพเฒ่าจะป่วยด้วยโรคระบาดขอรับ”ฉินโจวตกตะลึง “โรคระบาด? เป็นไปได้อย่างไร? ปู่ของข้าไม่เคยออกไปข้างนอก และไม่เคยติดต่อกับผู้ป่วยโรคนี้เลย แล้วเขาจะติดเชื้อโรคระบาดได้อย่างไร?”“ข้าเคยรักษาผู้ป่วยโรคระบาดมาก่อน ซึ่งอาการคล้ายคลึงกันอย่างมาก ผู้ป่วยจะมีไข้สูง ไอ ตาแดง หายใจเร็วขึ้น เมื่อเกิดอาการเหล่านี้พร้อมกันจะอันตรายอย่างมาก ยิ่งไปกว่านั้นโรคนี้ยังไม่มีวิธีรักษาให้หายขาดขอรับ” หมอกล่าว“เป็นไปไม่ได้ หากจะติดเชื้อโรคระบาดก็ต้องสัมผัสกับผู้ป่วยที่มีเชื้ออยู่แล้ว แต่ท่านปู่ของข้าไม่เคยใกล้ชิดคนเหล่านั้นเลย แล้วเขาจะติดเชื้อได้อย่างไร?” ฉินโจวยังคงไม่เชื่อหมอประสานหมัด “ทั้งหมดนี้คือคำวินิจฉัยของข้า หากท่านแม่ทัพไม่เชื่อ ก็สามารถขอให้หมอคนอื่นมาตรวจดูได้ หรือท่านจะพาเขาไปที่พระราชวัง และขอให้หมอหลวงช่วยตรวจอาการ ข้าไร้ความสามารถ จึงอาจวินิจฉัยผิดพลาดได้ ลาก่อนขอรับ ๆ!”สิ้นคำ หมอก็หยิบกล่องยาแล้วออกไปโดยไม่เขียนใบสั่งยาด้วยซ้ำฉินโจวสับสนไม่น้อย ท่านปู่ติดเชื้อโร
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1165
หัวใจของฉินโจวเย็นเยียบราวกับน้ำ “ใช่ ตราบใดที่ข้าตายในสนามรบ ตระกูลฉินก็ยังจะเป็นผู้กล้า และเป็นขุนนางผู้มีเกียรติ”แม่ทัพเฒ่าฉินเงียบไปครู่ใหญ่ จากนั้นกล่าวคำเบา “ในฐานะหลานสาวตระกูลฉิน มันเป็นหน้าที่ของเจ้าที่ต้องเสียสละเพื่อชื่อเสียง และรากฐานของตระกูล”ฉินโจวกำหมัดแน่นด้วยความไม่พอใจ “หลายปีที่ผ่านมานี้ ข้ายังทำไม่พออีกหรือ? ตอนนี้มีใครในตระกูลฉินบ้างที่ไม่เกาะกินเลือดนี้ของข้า?”แม่ทัพเฒ่าฉินลุกยืนขึ้นพลางกล่าวอย่างเย็นชา “ข้าเคยเตือนเจ้าแล้ว คราวนี้ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เจ้าจะต้องเข้าไปในพระราชวัง ข้าให้คำมั่นกับฮองเฮาเฉาแล้ว ว่าวันนี้เจ้าจะไปที่นั่นเพื่อทูลขอรับคำสั่ง หากเจ้าไม่ไป ข้าก็จะรับคำสั่งและออกรบด้วยตนเอง”“ท่าน...” ฉินโจวมองเขาด้วยสายตาโศกเศร้า “ท่านปู่ ข้าก็เป็นหลานสาวของท่านเหมือนกัน ท่านไม่สงสารข้าบ้างหรือ?”“ปู่สงสารเจ้าสิ แต่ภารกิจหน้าที่ของตระกูลฉินจะต้องถูกส่งต่อ ตอนนี้น้องชายของเจ้าโตพอแล้ว เจ้าจะต้องพาเขาไปสร้างความสำเร็จทางการทหารด้วย และเจ้าจะได้รับส่วนแบ่งของน้องเจ้า เมื่อถึงเวลานั้น ตระกูลฉินก็จะได้ผู้สืบทอดคนใหม่”ฉินโจวผงะไปชั่วครู่ ก่อนระเบิดหัวเราะ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1164
เมื่อได้ยินคำพูดของฉินโจว แม่ทัพเฒ่าฉินก็โมโหมากจนเคราสั่นสะท้าน “อาโจว อะไรจะสำคัญไปกว่าการบรรลุเป้าหมายอันยิ่งใหญ่? องค์จักรพรรดิเพียงต้องการขยายอาณาเขตของแคว้น เจ้าควรรู้เอาไว้ว่าเมื่อเรายึดครองต้าโจวสำเร็จ เป่ยโม่จะมีพื้นที่เพิ่มมากกว่าครึ่งหนึ่ง และมันจะเป็นความดีความชอบของตระกูลฉิน ทำให้ตระกูลของเราถูกจดจำไปหลายชั่วอายุคน! นี่ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าต้องการมาตลอดรึ? เจ้าไม่ต้องการบอกคนทั้งโลก ว่าแม้ฉินโจวจะเป็นสตรี แต่นางก็สามารถประสบความสำเร็จได้อย่างผ่าเผยหรือ?”ฉินโจวมองดูใบหน้าที่ฉายแววตื่นเต้นปนโกรธเกรี้ยวของปู่ ทันใดนั้นนางก็สัมผัสได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติถูกต้อง มันคือความต้องการของนาง แต่ความสำเร็จของนางจะต้องไม่แลกกับการเหยียบย่ำกระดูกของประชาชนชาวเป่ยโม่นางรักเป่ยโม่และหวังที่จะขยายอาณาเขตของแคว้น นอกจากนี้นางยังต้องการเสาะหาดินแดนอุดมสมบูรณ์เพื่อประชาชน เพราะหวังว่าพวกเขาจะสามารถอยู่อาศัยและทำกินอย่างสงบสุข และพึงพอใจโดยไม่ต้องทนทุกข์จากการพลัดถิ่นอย่างไรก็ตาม ในตอนนี้หากต้องการบรรลุอำนาจ นางจำต้องสละชีวิตประชาชนจำนวนมาก และนำเงินภาษีของทุกคนมาใช้ในการทำสงคราม ทำให้โรคร
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1163
มือสังหารเหล่านั้นแต่งกายคล้ายกับชาวต้าโจวและสวมหน้ากากผ้าสีดำ กลุ่มคนนิรนามราวเจ็ดถึงแปดคนกระโดดลงมาจากท้องฟ้ากลางวันแสก ๆ ทันทีที่เท้าของคนเหล่านั้นแตะพื้น พวกมันก็เริ่มโจมตีอย่างดุดันฉินโจวเห็นมือสังหารคนหนึ่งกระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้าพร้อมกับกระบี่ยาว จากนั้นร่ายรำอยู่หลายกระบวนท่าราวกับนางฟ้าโปรยดอกไม้ ขณะแสงแดดตกกระทบกระบี่ส่องกระจายไปทั่วเหล่าทหารที่เพิ่งมาถึงกระโจนเข้าไปร่วมวงต่อสู้อย่างรวดเร็วหลังจากประดาบกันไปกว่าร้อยครั้ง มือสังหารก็ถูกบีบบังคับให้ล่าถอย ฉินโจวจ่อกระบี่ไปที่คอของหนึ่งในมือสังหาร พลางถามเสียงเข้ม “ตอบข้า ใครเป็นคนส่งเจ้ามา?”มือสังหารตอบอย่างเย็นชา “ฆ่าไอ้หมารับใช้เป่ยโม่ให้หมด!”“หมารับใช้เป่ยโม่? เห็นได้ชัดว่าพวกเจ้าไม่ได้เป็นคนเป่ยโม่ พวกเจ้ามาจากต้าโจวใช่หรือไม่?” ฉินโจวโมโหอย่างมาก ขณะชี้ดาบไปยังหน้าอกของอีกฝ่าย “ไอ้เลวมู่หรงเจี๋ยส่งพวกเจ้ามาใช่หรือไม่?”“หญิงเลวอย่าเจ้ากล้าเอ่ยชื่อของท่านอ๋อง ทำให้พระองค์มัวหมองได้อย่างไร?” มือสังหารตะโกนฉินโจวชักดาบกลับพร้อมกล่าวอย่างเย็นชา “กลับไปซะ!”มือสังหารตกตะลึง ราวกับไม่คาดคิดว่าฉินโจวจะปล่อยตัวเขาไป”เ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1162
ฉินโจวกล่าวด้วยความโมโห “ข้าหลอกลวงเจ้าเมื่อไร?”“ไม่งั้นรึ? เจ้าและอ๋องฉีเอ่ยปากว่า หากจื่ออันตกลงเดินทางมาที่เป่ยโม่ พวกเจ้าจะส่งองค์ชายรัชทายาทไปที่ต้าโจวเป็นองค์ประกัน แล้วพวกเจ้าทำตามที่พูดแล้วหรือไม่?”“องค์ชายรัชทายาทเดินทางไปยังต้าโจวแล้ว!”“ผู้ที่เดินทางไปยังต้าโจวคือองค์ชายเจ็ด ไม่ใช่องค์ชายรัชทายาท องค์ชายเจ็ดไม่ได้เป็นที่โปรดปราน ดังนั้นจักรพรรดิเป่ยโม่จะส่งเขาไปสังเวยเมื่อใดก็ได้”“เป็นไปไม่ได้!” ฉินโจวประหลาดใจอย่างมาก เห็นได้ชัดว่าผู้ที่เดินทางไปคือองค์ชายรัชทายาท เพราะองค์จักรพรรดิทรงตรัสด้วยตนเองว่าจะส่งเขาไปที่ต้าโจว“เจ้าอย่าเพิ่งสนใจเรื่องนี้เลย ก่อนหน้านี้ทั้งสองแคว้นตกลงทำสนธิสัญญาสงบศึก หลังจากการแพร่ระบาดสิ้นสุดลง แต่เจ้ากลับวางแผนโจมตีพวกเราในขณะที่ข้ายังอยู่ที่เป่ยโม่ เจ้าจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร?” มู่หรงเจี๋ยกล่าวอย่างเคร่งเครียดฉินโจวตอบ “ผิดแล้ว เป็นเพราะต้าโจวที่เคลื่อนทัพโจมตีทหารฝั่งขวาของเราก่อน และสังหารทหารของเราไปกว่าร้อยคน ข้าจึงไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากเคลื่อนทัพเข้าไปใกล้ เพื่อบีบบังคับให้พวกเจ้าถอยกลับ”“ไร้สาระ กองทัพของเราหยุดเคลื่อนท
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1161
อย่างไรก็ตาม การจัดหาเสบียงอาหารสำหรับพื้นที่ภัยพิบัติยังไม่เพียงพอ และยังขาดแคลนเสื้อผ้าอาภรณ์ นอกจากนี้หลังจากที่พระชายาผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์มาถึงเป่ยโม่ ก็ยังไม่ได้รับใบสั่งยาแม้แต่ฉบับเดียว ดังนั้นความอดทนของประชาชนจึงค่อย ๆ หมดลง แต่ความโกรธและความขุ่นเคืองกลับยิ่งมากขึ้นทันทีที่ข่าวลือแพร่สะพัด ก็เป็นเสมือนเป็นการขว้างเปลวไฟใส่ ‘ระเบิด’ หนึ่งหมื่นตุน ทำให้มันระเบิดออกอย่างรวดเร็วผู้ประสบภัยนับไม่ถ้วนหลั่งไหลเข้าสู่เมืองหลวงอย่างรวดเร็วหลังจากที่ฉินโจวลงจากภูเขา นางก็พบว่าองค์จักรพรรดิทำอะไรกับทหารม้า และทหารเจ็ดหมื่นนายที่ประจำการที่เมืองหลวง ซึ่งเขาออกคำสั่งให้ทหารเหล่านั้นขับไล่เหล่าผู้ประสบภัยออกไปนางเห็นด้วยตาตนเองว่าทหารใต้บังคับบัญชาของนางสร้างกำแพงมนุษย์อันแน่นหนา เมื่อผู้ประสภัยเดินทางเข้ามา พวกเขาก็จะโบกหอกเพื่อขับไล่คนเหล่านั้นออกไปผู้ประสบภัยมากกว่าสิบรายได้รับบาดเจ็บจากหอกทหารเหล่านั้นอยู่ใต้บังคับบัญชาของนาง แม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะไม่ได้ฆ่าผู้ใด แต่เมื่อสถานการณ์รุนแรงขึ้นจะต้องมีการฆ่าแกงกันอย่างแน่นอนฉินโจวโกรธจัดจึงขี่ม้าเข้าไปขวางเอาไว้ “หยุด หยุดเ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1160
ฉินโจวกวาดสายตามองพลางเยาะเย้ยจื่ออันไม่สนใจนาง และพาหลินตานไปยังเขตตะวันตกภายในสองวันนี้มีผู้เสียชีวิตถึงสามคน ซึ่งทั้งหมดถูกหามออกไปหลังจากที่หลินตามเดินเข้ามาเขาหลั่งน้ำตาหลั่งน้ำตาขณะมองดูการเผาศพจื่ออันไม่คิดว่าเขาจะมีความอ่อนไหวมากเพียงนี้ “ท่านหมอหลิน ท่านเป็นอะไรหรือไม่?”หลินตานปาดน้ำตา “ข้าขอโทษ ข้าเพียง... คิดถึงครอบครัวขอรับ”“ครอบครัวของท่าน? แล้วตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ใดหรือ?” จื่ออันถาม“ตายหมดแล้วขอรับ ภรรยาและลูกสะใภ้ของข้าตายเพราะเหตุแผ่นดินไหวทั้งคู่ ส่วนลูกชายและหลานชายติดเชื้อโรคระบาดก่อนตายไปเช่นกัน ข้าจึงเป็นคนเดียวที่เหลือรอด” หลินตานสูดหายใจเข้าลึก ใบหน้าที่อยู่ภายใต้ผมสีขาวฉายแววความเศร้าโศกและหดหู่จื่ออันไม่คาดคิดว่าเขาจะมาจากพื้นที่โรคระบาดเช่นกัน เมื่อเห็นสีหน้าเศร้าสร้อย จื่ออันก็ไม่รู้จะปลอบใจเขาเช่นไร จึงได้แต่นิ่งเงียบและอยู่เคียงข้างไม่นานหลินตานก็ถามว่า “ท่านหมอเซี่ย โรคระบาดนี้สามารถรักษาหายได้จริงหรือขอรับ?”ตอนนั้นเองจื่ออันก็นึกได้ว่าเขาเป็นหมอเท้าเปล่า และหลังจากเดินทางพเนจรไปที่ต่าง ๆ เขาอาจรู้จักจินเย่าฉือก็เป็นได้ ดังนั้นจึงรีบถามว
