เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1087
บทที่เกี่ยวข้อง
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1088
ม้าชั้นยอดกลุ่มหนึ่งมุ่งหน้าไปยังทิศทางแคว้นเป่ยโม่ ระหว่างทางจื่ออันอดไม่ได้ที่จะชมทิวทัศน์รอบข้าง ม้าที่อ๋องเยี่ยคัดสรรมาสามารถวิ่งได้ไกลหลายพันลี้โดยไม่หยุดพักจริง ๆ แม้จะฟังดูเกินจริงไปบ้าง แต่การเดินทางหลายพันลี้ต่อวันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย!พวกนางเดินทางมาถึงเป่ยโม่ภายในเวลาสองวัน โดยใช้เส้นทางลัดแทนถนนหลัก ซึ่งทำให้รวดเร็วกว่ากำหนดการเดิมไม่น้อยมู่หรงเจี๋ยคือผู้ที่แนะนำให้ใช้เส้นทางลัด ทำให้อ๋องฉีงงงวยอย่างมาก เพราะเขาไม่เคยรู้ด้วยซ้ำว่ามีเส้นทางนี้ดูเหมือนว่าผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์จะคุ้นเคยกับภูมิประเทศของทั้งสองประเทศมากกว่าเขา หากอีกฝ่ายเป็นศัตรู ก็คงเป็นศัตรูที่น่าเกรงขามและไร้เทียมทานเมื่อเข้าสู่เขตแดนของเป่ยโม่ จื่ออันก็สังเกตเห็นภูเขาถล่มและบ้านเรือนผุพัง ที่นี่คงจะเป็นพื้นที่ที่เกิดแผ่นดินไหวรุนแรงสินะ เคราะห์ดียิ่งนักที่ไม่ส่งผลกระทบต่อแผ่นดินต้าโจวอย่างไรก็ตาม เมื่อมาถึงแล้ว พวกเขาก็หยุดพักผ่อนกันที่เมืองชายแดนและสอบถามชาวบ้านเกี่ยวกับเรื่องแผ่นดินไหว โดยคนเหล่านั้นเล่าว่าเมืองชายแดนสามารถรู้สึกถึงความรุนแรงของแผ่นดินไหวได้เช่นกัน ทว่าไม่มีผู้เสียชีวิตในเหตุการ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1089
อย่างไรก็ตาม เมื่อเห็นภาพตรงหน้า ทุกคนก็รู้สึกว่าสงครามไม่ใช่เรื่องสำคัญ และเป่ยโม่กับต้าโจวก็ไม่ใช่ศัตรูของกันอีกต่อไป พวกนางเพียงต้องการกำจัดโรคระบาดและรักษาทุกคนให้ดีขึ้นจื่ออันรู้สึกอึดอัดใจอย่างมาก นางพยักหน้าพร้อมกล่าว “พวกเราจะพยายามอย่างเต็มที่”โหรวเหยาพึมพำ “ตอนที่ข้าต้องทุกข์ทรมานจากโรคผีดิบ ข้าคิดว่ามันน่ากลัวเป็นที่สุด แต่ตอนนี้เมื่อเทียบกับโรคระบาดที่เกิดขึ้นแล้ว ดูเหมือนว่าโรคผีดิบจะ...”โหรวเหยาอดไม่ได้ที่จะหลั่งน้ำตา ในฐานะแพทย์แล้ว นางจึงมีจิตใจเมตตาต่อผู้ป่วยอย่างยิ่ง และหวังเพียงว่าสิ่งที่ตนเรียนรู้มาจะสามารถช่วยบรรเทาความทุกข์ของผู้อื่นได้อ๋องฉีมองดูสถานการณ์ตรงหน้าด้วยใบหน้าซีดเซียว เขาส่ายหน้าเบา ๆ พลางถอนหายใจ “ไปกันเถอะ”นี่เป็นเพียงหยดน้ำในมหาสมุทร สิ่งที่พวกเขาเจอเป็นแค่ส่วนหนึ่งเท่านั้น ในทางข้างหน้ายังมีเหตุการณ์เช่นนี้อีกมากมายจื่ออันถามอ๋องฉี “ตอนนี้ผู้ป่วยโรคระบาดถูกกักกันหรือยังเจ้าคะ?”อ๋องฉีตอบ “ตอนที่ข้าเดินทางไปที่ต้าโจว องค์จักรพรรดิทรงรับสั่งให้กักกันไว้แล้ว แต่เป็นสถานการณ์ร้ายแรงเช่นนี้ ข้าเกรงว่าจะไม่สามารถกักกันได้หมดทุกคน ยิ่งไปกว่า
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1090
อ๋องฉีอธิบายอย่างละเอียดว่า “เรื่องนี้มีบางอย่างถูกปกปิดไว้จริง ๆ แต่เป็นเพียงบางส่วนเท่านั้น องค์จักรพรรดิต้องการสงบศึกชั่วคราว เนื่องจากโรคระบาดแพร่กระจายรวดเร็วจนไม่สามารถควบคุมได้ พระองค์จึงจำใจต้องทำเช่นนั้น อย่างไรก็ตาม ท่านพี่มู่หรงควรรู้เอาไว้ว่า ในโม่เป่ยของเราแบ่งออกเป็นสองกลุ่ม คือกลุ่มที่ต้องการก่อสงคราม และกลุ่มที่ต้องการสันติภาพ ฮองเฮาเฉาคือผู้นำฝ่ายที่ต้องการสงคราม พระนางจ้องจะยึดครองแคว้นรอบ ๆ อยู่ตลอดเวลา เพราะเชื่อว่าแคว้นเป่ยโม่คือโอรสคนโปรดของสวรรค์ ดังนั้นพระนางจึงต้องการรวมแคว้นต่าง ๆ ให้เป็นหนึ่งเดียว ครั้งนี้หากพวกเราสามารถเชิญอ๋องอันหรานมาที่นี่ได้ก็จะไร้ปัญหา แต่หากเขาไม่ตอบรับ และมีเพียงพระชายาที่เดินทางมาที่นี่ ฮองเฮาเฉาและพรรคพวกก็จะไม่ยอมให้ถอยทัพกลับเด็ดขาด และจะใช้กลวิธีในการลอบโจมตี ก่อนหน้านี้ฮองเฮาเฉาทูลองค์จักรพรรดิ ว่าหากกองทัพของเป่ยโม่ถอนกำลัง บางทีท่านผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์อาจลอบบุกรุกเข้ามา ด้วยความประมาทเลินเล่อนี้อาจนำภัยอันตรายมาสู่เป่ยโม่ได้”“อันตรายกับผีน่ะสิ ข้าแสดงความจริงใจด้วยการออกจากค่ายทหาร แต่เป่ยโม่ของพวกเจ้ากลับหักหลังข้าและพ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1091
ซูชิงเบิกตากว้างพร้อมกล่าว “ท่านพูดว่าอะไรนะ? พวกท่านไม่แม้แต่จะเชิญพวกเราไปพักที่หอเฉาเหวินรึ?”หอเฉาเหวินคือสถานที่พักแรมที่ออกแบบเป็นพิเศษ เพื่อรองรับแขกจากต่างแดนโดยเฉพาะ และแน่นอนว่ามีเพียงชนชั้นสูงเท่านั้นที่สามารถเข้าพักได้อย่างไรก็ตาม ในกลุ่มของพวกเขามีผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ พระชายา และแม่ทัพอีกสองคน ส่วนโหรวเหยาและเฉินหลิวหลิ่วก็ไม่ได้มาจากครอบครัวสามัญชน ดังนั้นพวกเขาจึงต้องได้พักที่หอเฉาเหวินแล้วพวกเขาต้องพักที่ไหนเล่า? บน... พื้นดินงั้นรึ?อ๋องฉีรีบเดินเข้าไปหาอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว เพราะเกรงว่าต้องทนฟังคำบ่นและน้ำเสียงไม่พอใจอีกหลังเดินออกจากห้องโถง เขาก็กำชับให้บ่าวรับใช้ดูแลมู่หรงเจี๋ยและๅคนอื่น ๆ ให้ดี ก่อนรีบเข้าไปในพระราชวังเซียวท่าถามมู่หรงเจี๋ยด้วยความงุนงง “พวกเราควรทำอย่างไรดีขอรับ?”มู่หรงเจี๋ยตอบด้วยความโมโห “เจ้าถามข้า แล้วจะให้ข้าถามลาที่ไหนรึ?”หลิวหลิ่วเอ่ย “พวกเรากลับกันเถอะเจ้าค่ะ ในเมื่อผู้มีอำนาจไม่สนใจชีวิตประชาชน แล้วเหตุใดพวกเราจะต้องใส่ใจด้วย? ปล่อยให้พวกเขาไปเสีย”แม้หลิวหลิ่วจะกล่าวเช่นนั้น แต่เมื่อนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นกับชาวบ้านที่พบเ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1092
มู่หรงเจี๋ยกล่าวว่า “ฉินโจวเป็นแม่ทัพ นางซึ่งมาจากตระกูลฉินถูกวางไว้ให้ทำหน้าที่อยู่แนวหน้าของเป่ยโม่ เพราะเป่ยโม่ให้ความสำคัญกับศิลปะการต่อสู้เป็นหลัก กล่าวอีกนัยหนึ่ง เมื่อมีสงคราม สถานะของนางจะถูกยกให้สูงขึ้น พวกเจ้าคิดว่าปกติวิสัยแล้วคนเช่นนางจะยอมล้มเลิกสงครามกลางคันหรือไม่? ทว่านางไม่มีทางเลือกเพราะตระกูลฉินนั้นแข็งแกร่ง มีกิ่งก้านสาขามากมายแตกออกไปในบ้านในเมืองมากกว่าครึ่งหนึ่งของคนในประเทศ ครั้นบ้านหลังนี้ติดเชื้อโรคระบาด ฉินโจวเป็นผู้ที่มีจิตสำนึกรักครอบครัวที่แข็งแกร่ง จึงเห็นด้วยกับคำแนะนำของอ๋องฉี อย่างไรก็ตาม ฝ่ายสงครามหลักก็นำโดยนางเช่นกัน ไม่เพียงอ๋องเจิ้นกั๋วและฮองเฮาเฉา ฮองเฮาเฉาก็เป็นลูกพี่ลูกน้องของนางด้วยเช่นเดียวกัน”หลังจากที่มู่หรงเจี๋ยพูดจบ ความกระตือรือร้นที่เพิ่งถูกจุดประกายขึ้นใหม่ของทุกคนก็ดับมอดลงอีกครั้ง หลงเหลือเพียงการมองโลกในแง่ร้ายพวกเขาถูกอ๋องฉีหลอกขายลูกหมู ไม่แปลกที่ตอนนี้จะสิ้นหวัง!โกรธ!โกรธจัด!โกรธมาก ๆ!อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าพวกเขาจะโกรธมากเพียงใดก็ไม่สามารถหุนหันพลันแล่นกลับไปได้ พวกเขามาพร้อมกับคำสั่งขององค์จักรพรรดิ แบกรับความคาดหวังของ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1093
“ฝ่าบาท แต่พระชายาองค์ชายผู้สำเร็จราชการอุตส่าห์เดินทางมาเพื่อรักษาโรคระบาดในประเทศเรา เราควรแสดงความน่าไว้วางใจก่อนหรือไม่?” อ๋องฉีกล่าวอย่างจริงจังอ๋องฉีกล่าวเช่นนั้น รู้สึกเศร้าที่ตนโง่เขลา เขาจะให้เครดิตอะไรพวกเขาได้บ้าง? ถ้าพวกเขามีความน่าเชื่อถือ พวกเขาจะไม่ทำแบบนี้เขาท้อแท้ทันที นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาท้อแท้ในรอบหลายปี แต่เขาจะทำอย่างไรได้? อ๋องหลายท่านในเป่ยโม่ต่างก็เป็นสมาชิกหลักของฝ่ายสงคราม ในขณะที่เขาได้รับการสนับสนุนจากเหล่าทหารแก่และอ่อนแอเพียงไม่กี่คนเท่านั้นตอนแรกที่จักรพรรดิขึ้นครองบัลลังก์ ความทะเยอทะยานของเขาไม่ได้ใหญ่หลวงนัก อย่างไรก็ตาม ตั้งแต่มีการสถาปนาฮองเฮาเฉา นางก็เริ่มกระทำเรื่องไร้สาระทุกวัน ทั้งยังเชิญนักบวชเต๋าซานสือ และนางจิ้งจอกสาวเข้ามาในพระราชวัง ทำให้จักรพรรดิตกอยู่ในความลุ่มหลง และแน่นอน กิจการบ้านเมืองส่วนใหญ่ตกเป็นหน้าที่ของฮองเฮาเฉา ว่ากันว่าฮองเฮาเฉาและฉินโจวจะช่วยขยายอาณาเขตบ้านเมือง ส่งเสริมให้เขาครองราชย์เป็นจักรพรรดิไปชั่วนิรันดร์อ๋องฉีรู้สึกว่าเขาอาจจะไม่สามารถอยู่ที่นี่ได้อีกต่อไป“ตอนนี้องค์ชายผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์และพระชายาขอ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1094
ฮองเฮาเฉากล่าว “เช่นนั้น หม่อมฉันคิดว่าเราควรปล่อยพวกเขาไว้ตามลำพังก่อน อย่างไรก็ตาม ตอนนี้พวกเขาอยู่ในเขตแดนของเป่ยโม่ ไม่ว่ามู่หรงเจี๋ยจะทรงพลังเพียงใด คงไม่เก่งกาจถึงขั้นทำให้โลกพลิกกลับหรอกกระมัง”นางโบกมือส่งสัญญาณให้องค์รัชทายาทออกไป เขาจึงโค้งคำนับแล้วถอยออกไปจากห้องฮองเฮาเฉาปรบมือแล้วตะโกนว่า “เชิญเข้ามาได้ สนมชิง”ใบหน้าของจักรพรรดิอ่อนลงเล็กน้อย หลังจากได้ยินนางเชิญสนมชิงเข้ามา “ฮองเฮาช่างรู้ใจข้ายิ่งนัก”ฮองเฮาเฉาหยิบจอกสุราขึ้นมาจิบด้วยรอยยิ้ม แสงในดวงตาของนางทอประกายวาบแล้วเลือนหายไปหลังจากนั้นไม่นาน สนมชิงก็เข้ามา โดยมีฉินอยู่ในอ้อมแขนนางสวมชุดนางสนมสีฟ้า ผิวพรรณขาวผ่องเป็นยองใยราวกับหิมะ ดวงตาประหนึ่งผลอัลมอนด์ จมูกโด่งสวยได้รูป ริมฝีปากแดงเนียนละเอียด ในช่วงฤดูใบไม้ร่วงแบบนี้ ชุดกระโปรงยาวซึ่งมีกระดุมสองแถวแนบชิดติดกับลำตัว เผยให้เห็นอกขาวสล้าง และลำคอเรียวระหง นางมวยผม เดินนวยนาดอ้อยอิ่ง เป็นรูปลักษณ์ที่เย้ายวนใจจนยากจะละสายตาเมื่อจักรพรรดิเห็นนาง ดวงตาของเขาก็เบิกกว้างฮองเฮายืนขึ้นด้วยรอยยิ้ม “เอาล่ะ ข้ายังมีธุระที่ต้องไปจัดการต่อ สนมชิง ถวายการรับใช้ฝ่าบ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1095
หลังจากพูดคุยกันในห้องของหวงไท่โฮ่วได้สักพัก หวงไท่โฮ่วก็รู้สึกเหนื่อยและต้องการพักผ่อน เขาจึงขอตัวออกมาเดินเล่นอยู่ในสวนหลวงตามลำพังเขารู้ดีว่าสงครามในครั้งนี้จะไม่มีวันจบสิ้นมู่หรงเจี๋ยมาที่เป่ยโม่ ตราบใดที่มีผู้บัญชาการทหารของฝ่ายศัตรูอยู่ในกำมือ เป่ยโม่ก็มีโอกาสสูงที่จะชนะแต่หากเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น ประชาชนในพื้นที่ได้รับผลกระทบก็อาจจะตกอยู่ในความสิ้นหวังโรคระบาดนับวันยิ่งลุกลาม เราจะรับมือกับสถานการณ์นี้อย่างไร? จักรพรรดิตั้งใจจะสังเวยชีวิตคนนับแสนจริงหรือ?เขาไพล่มือไว้ด้านหลัง ไม่รู้ว่าตนควรจะทำอย่างไรดี เขาไม่สามารถแก้ปัญหาความยุ่งเหยิงเหล่านี้ได้จริง ๆสิ่งที่เขาหวาดกลัวที่สุดคือการทรยศต่อความไว้วางใจของผู้อื่น โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่ออีกฝ่ายเป็นถึงผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ของราชวงศ์ต้าโจวเมื่อพวกเขาออกมาจากตำหนักของหวงไท่โฮ่ว ก็เห็นว่าสนมชิงและนางกำนัลของนางมาเข้าเฝ้าหวงไท่โฮ่ว“สนมชิง!” อ๋องฉีประสานมือคำนับสนมชิงพยักหน้าเบา ๆ “ท่านอ๋องก็มาที่นี่เพื่อเข้าเฝ้าหวงไท่โฮ่วเช่นกันหรือ?”“ใช่แล้ว แต่หวงไท่โฮ่วตรัสว่าพระนางต้องการพักผ่อน ดังนั้นสนมชิงโปรดกลับมาใหม่ในวั
บทล่าสุด
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1168
ร่างกายของแม่ทัพเฒ่าฉินสั่นสะท้านด้วยความโกรธ “เจ้าสาปแช่งปู่รึ เจ้าเคยคำนึงถึงญาติพี่น้องหรือไม่?”เมื่อหมอหลวงมาถึง กลับไม่มีคนในตระกูลฉินคอยเฝ้าเขาอยู่ในห้อง ดังนั้นจึงมีเพียงแต่บ่าวรับใช้หลังจากตรวจสอบอาการเสร็จ หมอหลวงก็กล่าวด้วยสีหน้าตกตะลึง “ท่านแม่ทัพเฒ่า เมื่อไม่กี่วันมานี้ท่านได้ไปที่ใดมา? แล้วท่านเคยเข้าไปในพื้นที่โรคระบาดหรือไม่?” “ไม่เคย ข้าไม่เคยไปที่นั่น” สีหน้าของแม่ทัพเฒ่าเปลี่ยนไปเล็กน้อย เมื่อได้ยินคำพูดของหมอหลวง “ท่านกำลังสงสัยว่าข้าติดเชื้อโรคระบาดใช่หรือไม่?”“อาการช่างคล้ายคลึงกันยิ่งนัก” หมอกลวงกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด“เป็นไปไม่ได้!” แม่ทัพเฒ่าฉินรู้สึกตื่นตระหนกอย่างมาก “ท่านวินิจฉัยผิดหรือไม่?”“ข้าจะจัดยาให้ท่านสองชนิดก่อน หากดื่มยาเหล่านี้แล้วไม่ได้ผล เช่นนั้นไม่ใช่ก็ใกล้เคียงแล้วขอรับ” หมอหลวงกล่าวแม่ทัพเฒ่าฉินกล่าวด้วยความลนลาน “ฉินโจวบังคับให้ท่านพูดเช่นนี้ใช่หรือไม่?”หมอหลวงรู้สึกประหลาดใจ “แม่ทัพเฒ่า ท่านหมายความว่าอย่างไร? เหตุใดแม่ทัพฉินถึงต้องบังคับให้ข้าพูดเช่นนี้?”หมอหลวงชะงักไปชั่วครู่หนึ่งแล้วโพล่งถาม “ท่านเคยพูดคุยกับองค์ชายเ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1167
นางสามารถเสียสละได้ แต่จะไม่มีทางทรยศต่อประชาชนเป่ยโม่เด็ดขาดสำหรับความจงรักภักดีต่อองค์จักรพรรดิและประเทศชาติ นางจะต้องรักประชาชนก่อน จึงจะสามารถภักดีต่อองค์จักรพรรดิได้ฉินโจวกล่าวคำเบา “ข้าเข้าไปในพระราชวังเพื่อเชิญหมอหลวงแล้ว ท่านปู่พักผ่อนก่อนเถิด ข้าจะออกไปเดินเล่นรับลมสักหน่อย”ดวงตาของแม่ทัพเฒ่าฉินอัดแน่นด้วยความโกรธ แต่ก็พยายามอย่างหนักเพื่อระงับมันฉินโจวเดินออกจากห้อง และเห็นว่าฉินเป้าน้องชายของตนนั่งอยู่ที่สวน เมื่อเห็นนางเดินออกมา เขาก็ถามว่า “ท่านปู่เป็นอย่างไรบ้าง?”ฉินโจวจำคำพูดของท่านปู่ได้อย่างแม่นยำ จึงเมินเฉยต่อเขาและตอบอย่างใจเย็น “เข้าไปดูด้วยตนเองสิ”ฉินเป้าคลี่ยิ้ม แต่มันกลับดูอ้างว้างอย่างยิ่ง “ข้าได้ยินสิ่งที่ท่านปู่พูดกับท่านแล้ว ข้าไม่อยากเข้าไป”ฉินโจวตกตะลึง “เพราะเหตุใด เขาทุ่มเทความพยายามทั้งหมดไปกับหารวางแผนเพื่อเจ้า เจ้าควรขอบคุณท่านปู่สิ”ฉินเป้าหัวเราะเยาะ “จริงรึ? หากเขาทอดทิ้งท่านเพื่อตระกูลได้ ในอนาคตเขาจะไม่ทอดทิ้งข้าหรือ? ข้าไม่ต้องการชื่อเสียงหรือความดีงามใด ๆ พวกมันไม่ใช่สิ่งที่ข้าต้องการเลย”ฉินโจวดูถูกน้องชายมาโดยตลอด เพราะเขาไม่ได
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1166
ทั้งสองคนเดินออกไปและหยุดอยู่บนทางเดิน หมอมองฉินโจวพร้อมกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด “ท่านแม่ทัพ ข้ากำลังสงสัยว่าท่านแม่ทัพเฒ่าจะป่วยด้วยโรคระบาดขอรับ”ฉินโจวตกตะลึง “โรคระบาด? เป็นไปได้อย่างไร? ปู่ของข้าไม่เคยออกไปข้างนอก และไม่เคยติดต่อกับผู้ป่วยโรคนี้เลย แล้วเขาจะติดเชื้อโรคระบาดได้อย่างไร?”“ข้าเคยรักษาผู้ป่วยโรคระบาดมาก่อน ซึ่งอาการคล้ายคลึงกันอย่างมาก ผู้ป่วยจะมีไข้สูง ไอ ตาแดง หายใจเร็วขึ้น เมื่อเกิดอาการเหล่านี้พร้อมกันจะอันตรายอย่างมาก ยิ่งไปกว่านั้นโรคนี้ยังไม่มีวิธีรักษาให้หายขาดขอรับ” หมอกล่าว“เป็นไปไม่ได้ หากจะติดเชื้อโรคระบาดก็ต้องสัมผัสกับผู้ป่วยที่มีเชื้ออยู่แล้ว แต่ท่านปู่ของข้าไม่เคยใกล้ชิดคนเหล่านั้นเลย แล้วเขาจะติดเชื้อได้อย่างไร?” ฉินโจวยังคงไม่เชื่อหมอประสานหมัด “ทั้งหมดนี้คือคำวินิจฉัยของข้า หากท่านแม่ทัพไม่เชื่อ ก็สามารถขอให้หมอคนอื่นมาตรวจดูได้ หรือท่านจะพาเขาไปที่พระราชวัง และขอให้หมอหลวงช่วยตรวจอาการ ข้าไร้ความสามารถ จึงอาจวินิจฉัยผิดพลาดได้ ลาก่อนขอรับ ๆ!”สิ้นคำ หมอก็หยิบกล่องยาแล้วออกไปโดยไม่เขียนใบสั่งยาด้วยซ้ำฉินโจวสับสนไม่น้อย ท่านปู่ติดเชื้อโร
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1165
หัวใจของฉินโจวเย็นเยียบราวกับน้ำ “ใช่ ตราบใดที่ข้าตายในสนามรบ ตระกูลฉินก็ยังจะเป็นผู้กล้า และเป็นขุนนางผู้มีเกียรติ”แม่ทัพเฒ่าฉินเงียบไปครู่ใหญ่ จากนั้นกล่าวคำเบา “ในฐานะหลานสาวตระกูลฉิน มันเป็นหน้าที่ของเจ้าที่ต้องเสียสละเพื่อชื่อเสียง และรากฐานของตระกูล”ฉินโจวกำหมัดแน่นด้วยความไม่พอใจ “หลายปีที่ผ่านมานี้ ข้ายังทำไม่พออีกหรือ? ตอนนี้มีใครในตระกูลฉินบ้างที่ไม่เกาะกินเลือดนี้ของข้า?”แม่ทัพเฒ่าฉินลุกยืนขึ้นพลางกล่าวอย่างเย็นชา “ข้าเคยเตือนเจ้าแล้ว คราวนี้ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เจ้าจะต้องเข้าไปในพระราชวัง ข้าให้คำมั่นกับฮองเฮาเฉาแล้ว ว่าวันนี้เจ้าจะไปที่นั่นเพื่อทูลขอรับคำสั่ง หากเจ้าไม่ไป ข้าก็จะรับคำสั่งและออกรบด้วยตนเอง”“ท่าน...” ฉินโจวมองเขาด้วยสายตาโศกเศร้า “ท่านปู่ ข้าก็เป็นหลานสาวของท่านเหมือนกัน ท่านไม่สงสารข้าบ้างหรือ?”“ปู่สงสารเจ้าสิ แต่ภารกิจหน้าที่ของตระกูลฉินจะต้องถูกส่งต่อ ตอนนี้น้องชายของเจ้าโตพอแล้ว เจ้าจะต้องพาเขาไปสร้างความสำเร็จทางการทหารด้วย และเจ้าจะได้รับส่วนแบ่งของน้องเจ้า เมื่อถึงเวลานั้น ตระกูลฉินก็จะได้ผู้สืบทอดคนใหม่”ฉินโจวผงะไปชั่วครู่ ก่อนระเบิดหัวเราะ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1164
เมื่อได้ยินคำพูดของฉินโจว แม่ทัพเฒ่าฉินก็โมโหมากจนเคราสั่นสะท้าน “อาโจว อะไรจะสำคัญไปกว่าการบรรลุเป้าหมายอันยิ่งใหญ่? องค์จักรพรรดิเพียงต้องการขยายอาณาเขตของแคว้น เจ้าควรรู้เอาไว้ว่าเมื่อเรายึดครองต้าโจวสำเร็จ เป่ยโม่จะมีพื้นที่เพิ่มมากกว่าครึ่งหนึ่ง และมันจะเป็นความดีความชอบของตระกูลฉิน ทำให้ตระกูลของเราถูกจดจำไปหลายชั่วอายุคน! นี่ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าต้องการมาตลอดรึ? เจ้าไม่ต้องการบอกคนทั้งโลก ว่าแม้ฉินโจวจะเป็นสตรี แต่นางก็สามารถประสบความสำเร็จได้อย่างผ่าเผยหรือ?”ฉินโจวมองดูใบหน้าที่ฉายแววตื่นเต้นปนโกรธเกรี้ยวของปู่ ทันใดนั้นนางก็สัมผัสได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติถูกต้อง มันคือความต้องการของนาง แต่ความสำเร็จของนางจะต้องไม่แลกกับการเหยียบย่ำกระดูกของประชาชนชาวเป่ยโม่นางรักเป่ยโม่และหวังที่จะขยายอาณาเขตของแคว้น นอกจากนี้นางยังต้องการเสาะหาดินแดนอุดมสมบูรณ์เพื่อประชาชน เพราะหวังว่าพวกเขาจะสามารถอยู่อาศัยและทำกินอย่างสงบสุข และพึงพอใจโดยไม่ต้องทนทุกข์จากการพลัดถิ่นอย่างไรก็ตาม ในตอนนี้หากต้องการบรรลุอำนาจ นางจำต้องสละชีวิตประชาชนจำนวนมาก และนำเงินภาษีของทุกคนมาใช้ในการทำสงคราม ทำให้โรคร
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1163
มือสังหารเหล่านั้นแต่งกายคล้ายกับชาวต้าโจวและสวมหน้ากากผ้าสีดำ กลุ่มคนนิรนามราวเจ็ดถึงแปดคนกระโดดลงมาจากท้องฟ้ากลางวันแสก ๆ ทันทีที่เท้าของคนเหล่านั้นแตะพื้น พวกมันก็เริ่มโจมตีอย่างดุดันฉินโจวเห็นมือสังหารคนหนึ่งกระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้าพร้อมกับกระบี่ยาว จากนั้นร่ายรำอยู่หลายกระบวนท่าราวกับนางฟ้าโปรยดอกไม้ ขณะแสงแดดตกกระทบกระบี่ส่องกระจายไปทั่วเหล่าทหารที่เพิ่งมาถึงกระโจนเข้าไปร่วมวงต่อสู้อย่างรวดเร็วหลังจากประดาบกันไปกว่าร้อยครั้ง มือสังหารก็ถูกบีบบังคับให้ล่าถอย ฉินโจวจ่อกระบี่ไปที่คอของหนึ่งในมือสังหาร พลางถามเสียงเข้ม “ตอบข้า ใครเป็นคนส่งเจ้ามา?”มือสังหารตอบอย่างเย็นชา “ฆ่าไอ้หมารับใช้เป่ยโม่ให้หมด!”“หมารับใช้เป่ยโม่? เห็นได้ชัดว่าพวกเจ้าไม่ได้เป็นคนเป่ยโม่ พวกเจ้ามาจากต้าโจวใช่หรือไม่?” ฉินโจวโมโหอย่างมาก ขณะชี้ดาบไปยังหน้าอกของอีกฝ่าย “ไอ้เลวมู่หรงเจี๋ยส่งพวกเจ้ามาใช่หรือไม่?”“หญิงเลวอย่าเจ้ากล้าเอ่ยชื่อของท่านอ๋อง ทำให้พระองค์มัวหมองได้อย่างไร?” มือสังหารตะโกนฉินโจวชักดาบกลับพร้อมกล่าวอย่างเย็นชา “กลับไปซะ!”มือสังหารตกตะลึง ราวกับไม่คาดคิดว่าฉินโจวจะปล่อยตัวเขาไป”เ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1162
ฉินโจวกล่าวด้วยความโมโห “ข้าหลอกลวงเจ้าเมื่อไร?”“ไม่งั้นรึ? เจ้าและอ๋องฉีเอ่ยปากว่า หากจื่ออันตกลงเดินทางมาที่เป่ยโม่ พวกเจ้าจะส่งองค์ชายรัชทายาทไปที่ต้าโจวเป็นองค์ประกัน แล้วพวกเจ้าทำตามที่พูดแล้วหรือไม่?”“องค์ชายรัชทายาทเดินทางไปยังต้าโจวแล้ว!”“ผู้ที่เดินทางไปยังต้าโจวคือองค์ชายเจ็ด ไม่ใช่องค์ชายรัชทายาท องค์ชายเจ็ดไม่ได้เป็นที่โปรดปราน ดังนั้นจักรพรรดิเป่ยโม่จะส่งเขาไปสังเวยเมื่อใดก็ได้”“เป็นไปไม่ได้!” ฉินโจวประหลาดใจอย่างมาก เห็นได้ชัดว่าผู้ที่เดินทางไปคือองค์ชายรัชทายาท เพราะองค์จักรพรรดิทรงตรัสด้วยตนเองว่าจะส่งเขาไปที่ต้าโจว“เจ้าอย่าเพิ่งสนใจเรื่องนี้เลย ก่อนหน้านี้ทั้งสองแคว้นตกลงทำสนธิสัญญาสงบศึก หลังจากการแพร่ระบาดสิ้นสุดลง แต่เจ้ากลับวางแผนโจมตีพวกเราในขณะที่ข้ายังอยู่ที่เป่ยโม่ เจ้าจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร?” มู่หรงเจี๋ยกล่าวอย่างเคร่งเครียดฉินโจวตอบ “ผิดแล้ว เป็นเพราะต้าโจวที่เคลื่อนทัพโจมตีทหารฝั่งขวาของเราก่อน และสังหารทหารของเราไปกว่าร้อยคน ข้าจึงไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากเคลื่อนทัพเข้าไปใกล้ เพื่อบีบบังคับให้พวกเจ้าถอยกลับ”“ไร้สาระ กองทัพของเราหยุดเคลื่อนท
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1161
อย่างไรก็ตาม การจัดหาเสบียงอาหารสำหรับพื้นที่ภัยพิบัติยังไม่เพียงพอ และยังขาดแคลนเสื้อผ้าอาภรณ์ นอกจากนี้หลังจากที่พระชายาผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์มาถึงเป่ยโม่ ก็ยังไม่ได้รับใบสั่งยาแม้แต่ฉบับเดียว ดังนั้นความอดทนของประชาชนจึงค่อย ๆ หมดลง แต่ความโกรธและความขุ่นเคืองกลับยิ่งมากขึ้นทันทีที่ข่าวลือแพร่สะพัด ก็เป็นเสมือนเป็นการขว้างเปลวไฟใส่ ‘ระเบิด’ หนึ่งหมื่นตุน ทำให้มันระเบิดออกอย่างรวดเร็วผู้ประสบภัยนับไม่ถ้วนหลั่งไหลเข้าสู่เมืองหลวงอย่างรวดเร็วหลังจากที่ฉินโจวลงจากภูเขา นางก็พบว่าองค์จักรพรรดิทำอะไรกับทหารม้า และทหารเจ็ดหมื่นนายที่ประจำการที่เมืองหลวง ซึ่งเขาออกคำสั่งให้ทหารเหล่านั้นขับไล่เหล่าผู้ประสบภัยออกไปนางเห็นด้วยตาตนเองว่าทหารใต้บังคับบัญชาของนางสร้างกำแพงมนุษย์อันแน่นหนา เมื่อผู้ประสภัยเดินทางเข้ามา พวกเขาก็จะโบกหอกเพื่อขับไล่คนเหล่านั้นออกไปผู้ประสบภัยมากกว่าสิบรายได้รับบาดเจ็บจากหอกทหารเหล่านั้นอยู่ใต้บังคับบัญชาของนาง แม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะไม่ได้ฆ่าผู้ใด แต่เมื่อสถานการณ์รุนแรงขึ้นจะต้องมีการฆ่าแกงกันอย่างแน่นอนฉินโจวโกรธจัดจึงขี่ม้าเข้าไปขวางเอาไว้ “หยุด หยุดเ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1160
ฉินโจวกวาดสายตามองพลางเยาะเย้ยจื่ออันไม่สนใจนาง และพาหลินตานไปยังเขตตะวันตกภายในสองวันนี้มีผู้เสียชีวิตถึงสามคน ซึ่งทั้งหมดถูกหามออกไปหลังจากที่หลินตามเดินเข้ามาเขาหลั่งน้ำตาหลั่งน้ำตาขณะมองดูการเผาศพจื่ออันไม่คิดว่าเขาจะมีความอ่อนไหวมากเพียงนี้ “ท่านหมอหลิน ท่านเป็นอะไรหรือไม่?”หลินตานปาดน้ำตา “ข้าขอโทษ ข้าเพียง... คิดถึงครอบครัวขอรับ”“ครอบครัวของท่าน? แล้วตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ใดหรือ?” จื่ออันถาม“ตายหมดแล้วขอรับ ภรรยาและลูกสะใภ้ของข้าตายเพราะเหตุแผ่นดินไหวทั้งคู่ ส่วนลูกชายและหลานชายติดเชื้อโรคระบาดก่อนตายไปเช่นกัน ข้าจึงเป็นคนเดียวที่เหลือรอด” หลินตานสูดหายใจเข้าลึก ใบหน้าที่อยู่ภายใต้ผมสีขาวฉายแววความเศร้าโศกและหดหู่จื่ออันไม่คาดคิดว่าเขาจะมาจากพื้นที่โรคระบาดเช่นกัน เมื่อเห็นสีหน้าเศร้าสร้อย จื่ออันก็ไม่รู้จะปลอบใจเขาเช่นไร จึงได้แต่นิ่งเงียบและอยู่เคียงข้างไม่นานหลินตานก็ถามว่า “ท่านหมอเซี่ย โรคระบาดนี้สามารถรักษาหายได้จริงหรือขอรับ?”ตอนนั้นเองจื่ออันก็นึกได้ว่าเขาเป็นหมอเท้าเปล่า และหลังจากเดินทางพเนจรไปที่ต่าง ๆ เขาอาจรู้จักจินเย่าฉือก็เป็นได้ ดังนั้นจึงรีบถามว
