แม่สื่อกับฮูหยินเผยได้รับการต้อนรับเข้าบ้านอย่างเป็นมิตรจากป้าสะใภ้ใหญ่ จากนั้นเถาจื่อกับสุ่ยหลิงก็รีบยกชามาให้ฮูหยินเผยนั่งลงแล้วขยิบตาให้แม่สื่อ แม่สื่อเข้าใจทันที พลางเอ่ยอย่างใจร้อน“พระชายาอ๋องอี้ ฮูหยินหลิง วันนี้ข้าเป็นตัวแทนของตระกูลเผยมาทำการสู่ขอ ถือเป็นเรื่องน่ายินดีอย่างยิ่งสำหรับตระกูลเผยกับตระกูลหลิงที่จะได้เป็นทองแผ่นเดียวกัน!”“หากฮูหยินหลิงมิคัดค้านอันใด ก็แลกเปลี่ยนชะตาของคุณหนูหลิงมาด้วยเถิด ข้าจะนำไปมอบให้ปรมาจารย์ผูกดวงให้ จะได้เลือกวันหมั้นหมายได้โดยเร็วที่สุด!”ใจของป้าสะใภ้ใหญ่ขอแค่อยากให้หลิงหว่านหนีจากเงื้อมมือของตำหนักองค์ชายเว่ยได้เท่านั้น นางจึงได้เตรียมชะตาของหลิงหว่านไว้แล้ว หลังจากได้ยินสิ่งนี้ นางก็หยิบชะตาของหลิงหว่านออกมามอบให้กับแม่สื่ออย่างมีความสุขฮูหยินเผยยิ้มเล็กน้อย แล้วเอ่ยกับป้าสะใภ้ใหญ่ “ผู้ใหญ่ในตระกูลบอกว่า เราควรหมั้นหมายกันไว้ก่อน รอให้เตรียมเรือนหอเสร็จแล้วค่อยจัดงานแต่งงาน! ฮูหยินหลิง สินสอดควรจะให้เท่าใดจึงจะเหมาะสมหรือ?”ป้าสะใภ้ใหญ่ตะลึงอยู่ครู่หนึ่งแล้วมองไปที่หลิงอวี๋หลิงอวี๋เองก็มิเข้าใจเรื่องพวกนี้เช่นกัน นางจึงมองไปที่
ฮูหยินเผยมองไปทางป้าสะใภ้ใหญ่แล้วเอ่ย “ฮูหยินหลิง ท่านเองก็มีลูกชายเช่นกัน น่าจะรู้ถึงจิตใจของคนเป็นพ่อแม่!”“โธ่ เผยฮ่าวของข้าก็มิได้มีแผนที่จะแต่งงานในขณะนี้ หากเรื่องมิเร่งด่วน อวี้เอ๋อร์คงมิเกิดคิดที่จะช่วยท่านอ๋องอี้เช่นนี้หรอก…”ป้าสะใภ้ใหญ่เข้าใจแล้ว นางโกรธจนตัวสั่น ฮูหยินเผยพูดราวกับว่าตอนนี้หลิงหว่านไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเลือกลูกนอกสมรสผู้นี้แล้ว!หลิงอวี๋ก็เข้าใจเช่นกัน พูดไปพูดมา ฮูหยินเผยก็มิต้องการให้หลิงหว่านแต่งงานกับเผยอวี้ แต่นางมิต้องการทำให้เซียวหลินเทียนขุ่นเคือง จึงทำเรื่องหน้าไหว้หลังหลอกเช่นนี้!ก่อนที่หลิงอวี๋จะทันได้เอ่ยอะไร ฮูหยินเผยก็เอ่ยขึ้นมาอย่างมีความหมายเสียก่อน “พระชายาอ๋องอี้ ตอนนี้เรื่องการแต่งงานครั้งนี้คงจะแพร่กระจายออกไปแล้ว เรามาทำให้มันเกิดขึ้นเพื่อพวกเขากันเถิด!”“ท่านมิต้องกังวล เผยฮ่าวก็ถือว่าเป็นลูกชายของข้าเช่นกัน ต่อไปหลิงหว่านเข้ามา ข้าก็จะปฏิบัติต่อนางอย่างดี!”หลิงอวี๋โกรธจนหน้าเขียว เมื่อนึกถึงเพื่อนบ้านพากันมามุงดูความคึกคักถึงหน้าบ้านเมื่อครู่ คงจะมีคนพูดออกไปแล้วว่ามีคนมาสู่ขอหลิงหว่านในวันนี้ฮูหยินเผยจงใจกระทำการยิ่งใหญ่เช
ครั้งที่แล้วฮูหยินเผยคุยกับหลิงหว่านตอนที่แจกโจ๊ก เด็กผู้หญิงคนนี้เป็นคนที่มีความนับถือตนเองสูงมาก ในตอนนั้นหลิงหว่านยังสาบานที่จะมิแต่งงานกับเผยอวี้ด้วย แต่หลิงอวี๋มาขวางไว้ฮูหยินเผยอยากบังคับให้หลิงหว่านออกมา บังคับให้หลิงหว่านประกาศต่อทุกคนว่านางจะมิแต่งงานกับเผยอวี้!เช่นนี้แล้ว ตนจะอธิบายให้ลูกชายกับสามีเข้าใจได้ง่าย...นี่เป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับความเป็นความตายของหลิงหว่าน ป้าสะใภ้ใหญ่ก็มิกล้าตัดสินใจโดยพลการหลิงอวี๋เองก็จนใจ ฮูหยินเผยบอกแล้วว่าตนไม่มีสิทธิ์ตัดสินใจเรื่องใหญ่ที่สำคัญในชีวิตให้หลิงหว่านได้ หากหลิงหว่านเต็มใจ นางจะว่าเยี่ยงไรได้อีกเล่า!“หว่านเอ๋อร์...”ป้าสะใภ้ใหญ่เดินไปที่ห้อง แล้วเรียกหลิงหว่านออกมาหลิงอวี๋มองไปทางหลิงหว่านอย่างกังวล แม้ว่าหลิงหว่านจะเช็ดน้ำตาออกไปแล้วแต่ดวงตาของนางก็ยังแดงอยู่เล็กน้อยหลิงอวี๋เอ่ยอย่างเด็ดขาด “หว่านเอ๋อร์ มิว่าเจ้าจะตัดสินใจอย่างไร พี่ก็จะสนับสนุนเจ้า! เจ้ามิต้องกลัว หากเจ้าปฏิเสธตระกูลเผย พี่ก็ช่วยให้เจ้าหลุดพ้นจากคนผู้นั้นได้ ..”ฮูหยินเผยเหลือบมองหลิงอวี๋แล้วเอ่ยด้วยท่าทีร้าย ๆ “คุณหนูหลิง เจ้าอย่าถูกคนอื่นยุยง
“ข้า… ข้า… ข้าทำได้!”เฉาอี้เอ่ยอย่างตะกุกตะกักหลิงหว่านยิ้มทันทีแล้ววิ่งเข้าไปลากแขนของเฉาอี้ “พี่เฉา มาเถิด ไปพบแม่ของข้า...”แม้ว่าป้าสะใภ้ใหญ่จะได้ยินหลิงอวี๋บอกไว้แล้วว่ายังมีตัวเลือกผู้นี้อยู่ แต่นางได้เจอเฉาอี้อย่างกะทันหัน มิได้เตรียมตัวเลยแม้แต่น้อย“ท่านพี่เฉา เช่นนั้นวันนี้เรามาหมั้นกันเถิด! เมื่อเราหมั้นกันแล้ว ท่านแม่ของข้าก็จะเป็นท่านแม่ของท่านพี่ ท่านแม่ของข้าทำอาหารอร่อย ๆ ได้ตั้งมากมายเลย ต่อไปท่านพี่ก็จะได้กินอาหารอร่อย ๆ ตลอดแล้ว…”“ท่านแม่...” เฉาอี้โพล่งออกมาอย่างโง่เขลาทันใดนั้นสีหน้าของเผยอวี้ก็มืดมนลง เขาพุ่งเข้าไปดึงเฉาอี้ออกแล้วด่าด้วยใบหน้าบึ้งตึง “เฉาอี้ อย่ามาแย่งภรรยาของข้า! เจ้าไปเสีย...ไปให้พ้นทางเลย! “เฉาอี้ถูกเขาผลักออกไปด้านข้าง แต่เขาก็ยังเข้ามาอย่างมิยอมแพ้แล้วยิ้มพลางเอ่ย“ข้าเรียกนางว่าท่านแม่แล้ว… ท่านแม่ เลือกข้าเป็นลูกเขยเถิด! ข้าจะปฏิบัติต่อหลิงหว่านอย่างดีแน่นอน!”“เฉาอี้ เจ้าอยากสู้กับข้ารึ?”เผยอวี้กังวล แล้วผลักเฉาอี้ “หากเจ้ามิถอยไป ก็มาคุยกันด้วยหมัด!”หลิงหว่านมิพอใจ นางมองเผยอวี้ด้วยแววตาโกรธเกรี้ยว “แม่ทัพเผย นี่คือบ้านข
“อวี้เอ๋อร์! มิได้เด็ดขาดนะ!”ฮูหยินเผยร้อนใจจนก้าวไปดึงเผยอวี้ไว้ นางจะปล่อยให้ลูกชายของตนเป็นลูกเขยแต่งเข้าได้เยี่ยงไรกัน!“ลุกขึ้น! แม่… แม่จะสู่ขอให้เจ้าเอง!”ตราบใดที่เขามิต้องเป็นเขยแต่งเข้า ฮูหยินเผยก็ยอมตกลงทั้งนั้นพูดแล้ว นางก็ฝืนยิ้มมองไปทางฮูหยินหลิง “ฮูหยินหลิง ข้าทำผิดไปแล้ว ข้าขอโทษ ท่านเห็นด้วยการแต่งงานของเผยอวี้กับหลิงหว่านเถิด!”ป้าสะใภ้ใหญ่รู้สึกเสียใจกับหลิงหว่าน นางมิรู้ว่าควรเห็นด้วยกับการแต่งงานครั้งนี้หรือไม่!เห็นได้ชัดว่าฮูหยินเผยถูกบังคับให้เห็นด้วยเรื่องการแต่งงาน หากหลิงหว่านแต่งงานไปแล้วจะมีชีวิตที่ดีหรือ?หลิงหว่านปฏิเสธ “ฮูหยินเผย ขอบคุณในเจตนาดีของท่าน! ท่านพาลูกชายของท่านกลับไปเถิดเจ้าค่ะ!”หลิงหว่านเองก็มีความเย่อหยิ่งของตัวเองเช่นกัน เมื่อครู่ฮูหยินเผยทำให้ตนกับท่านแม่อับอาย หากนางตกลงเช่นนี้ มันจะมิทำให้ตระกูลหลิงดูด้อยกว่าหรือ?!หลิงอวี๋มองอยู่ข้าง ๆ นางมิอยากเกลี้ยกล่อมฝ่ายใดเลยการแต่งงานเป็นเรื่องตลอดชีวิต หากหลิงหว่านรู้สึกคับข้องใจ ต่อไปนางกับเผยอวี้ก็จะไม่มีทางมีชีวิตที่ดีนางแค่หวังให้น้องสาวของตนมีความสุข มิว่าหลิงหว่านจะเลือกใค
เลือกเวลามิสู้วันที่เหมาะสม ฮูหยินผู้เฒ่าเผยตัดสินใจขอแต่งงานกับหมั้นหมายพร้อม ๆ กันไปเลย พวกของหมั้นก็ให้พ่อบ้านตระกูลเผยจัดการเตรียมให้ครบแม่สื่อก็เขียนหนังสือหมั้นของหลิงหว่านกับเผยอวี้ภายใต้การเร่งของฮูหยินผู้เฒ่าเผยด้วยเพราะยังหาบิดาของหลิงหว่านมิพบ งานแต่งงานจึงมีกำหนดคร่าว ๆ ในเดือนห้าปีหน้าหลิงอวี๋ให้สุ่ยหลิงจองโต๊ะกินเลี้ยงสองสามโต๊ะที่ภัตตาคารจี๋เสียง แล้วทั้งสองตระกูลก็จัดงานเลี้ยงหมั้นร่วมกันอีกทั้งหลิงอวี๋ยังพาหลิงหว่านกับเผยอวี้ไปเชิญท่านอดีตเสนาบดีด้วยตนเองด้วยท่านอดีตเสนาบดีมิรู้เรื่องที่หลิงเยี่ยนกับแม่ของนางทำ ครั้นได้ยินว่าหลิงหว่านหมั้นจึงตกใจ“เหตุใดจึงเร็วเพียงนี้?”หลิงหว่านมิอยากให้ท่านอดีตเสนาบดีมิชอบครอบครัวของลุงรองของนาง จึงยิ้มบาง ๆ แล้วเอ่ย “ท่านปู่ หว่านเอ๋อร์หมั้นแล้ววันนี้ ท่านมิดีใจกับหว่านเอ๋อร์หรือเจ้าคะ?”เผยอวี้ยิ้มอย่างเอาอกเอาใจแล้วเอ่ย “ท่านปู่ ท่านแม่ของข้าคิดว่าอีกมินานข้าจะถูกส่งไปเฝ้าที่ชายแดนแล้ว อยากกำหนดเรื่องการแต่งงานของข้ากับหว่านเอ๋อร์ก่อนที่ข้าจะไป ดังนั้นจึงหมั้นกันก่อนในวันนี้!”“ท่านปู่ ท่านหาอย่าได้ต้องกังวลขอรับ ข้
หลิงอวี๋กำลังหลอกตนเองหรือไม่?หวางซือก้มหน้าลงแล้วดุ “หลิงอวี๋ อย่าเอ่ยวาจาไร้สาระ ข้าให้สินสอดแม่เจ้าไปหมดแล้ว เจ้าจะเอารายการที่ใดมิรู้มาปล้นเอาทรัพย์สินในตระกูลไปมิได้กระมัง!”หลิงเสียงเซิงตะคอกด้วยความโกรธ “หลิงอวี๋ เจ้าจะมิมากเกินไปหน่อยรึ? ข้าเลี้ยงดูเจ้ามาหลายตั้งปี มิได้มีความดีความชอบอะไรแต่ก็ถือว่าทำมาอย่างยากลำบาก!”“เจ้ามิรู้สึกขอบคุณแล้วยังบังคับเอาเงินจากท่านแม่ของเจ้าอีก เนรคุณเสียจริง!”หลิงอวี๋เมินหลิงเสียงเซิงแล้วเยาะเย้ยหวางซือ “หวางซือ อย่าคิดว่าข้ามิรู้ว่าเจ้าทำสิ่งใดไว้!”“ข้าแค่จะบอกเจ้าว่าให้เอาร้านค้าสองแห่งให้หลิงหว่านแต่โดยดี แล้วข้าจะมิเถียงกับเจ้าเรื่องทรัพย์สินอื่น!”“ข้าให้เวลาเจ้าสามวัน หากถึงตอนนั้นมิเอาร้านให้ เจ้าก็รอไปอธิบายกับศาลาว่าการให้ชัดเจนเถิด!”หลังจากพูดจบ หลิงอวี๋ก็เดินจากไปหลิงเสียงเซิงโกรธจนตัวสั่นหวางซือก็สาปแช่งเสียงดังหลังจากด่าออกไปแล้วก็ตะโกนใส่หลิงเสียงเซิง “ท่านดูสิ คนเนรคุณที่ท่านเลี้ยงมากำลังพยายามบังคับข้าให้ตาย!”“ท่านมิรู้หรอกหรือว่าที่บ้านเป็นอย่างไรบ้าง? ท่านอดีตเสนาบดีสูญเสียรายได้ตั้งแต่เกษียณ ปีหนึ่งได้เงิน
เผยอวี้กับหลิงหว่านหมั้นกันแล้ว วิกฤติที่อาจเกิดขึ้นได้รับการแก้ไขแล้วแต่หลิงอวี๋ยังคงกังวลอยู่ นางจึงเอ่ยกับเผยอวี้ “เผยอวี้ แม้ว่าเรื่องนี้จะได้รับการแก้ไขแล้ว แต่ข้ากังวลว่าฮองเฮาเว่ยกับหลิงเยี่ยนจะยังมิยอมแพ้!”“ทางด้านหลิงหว่านกับป้าสะใภ้ใหญ่ เจ้าต้องใส่ใจให้มากหน่อย!”เผยอวี้เอ่ยทันที “ท่านพี่ วางใจเถิด! ข้าจะสั่งคนให้ปกป้องหว่านเอ๋อร์! แม้ว่าข้าจะไปแล้ว ข้าก็จะขอร้องให้ท่านย่าดูแลหว่านเอ๋อร์!”ฮูหยินผู้เฒ่าเผยชอบหลิงหว่านมาก ที่งานหมั้นนางก็มอบกำไลหยกที่นางใส่มานานหลายสิบปีให้หลิงหว่านด้วยหลังจากได้ยินคำพูดของเผยอวี้ หลิงอวี๋ก็พยักหน้าอย่างมีความสุขนางกังวลว่าตนจะยุ่งอยู่กับงานแล้วดูแลหลิงหว่านมิดีพอ ตอนนี้มีครอบครัวของเผยอวี้ช่วยดูแแล้ว นางก็รู้สึกโล่งใจแล้วกระทั่งกลับไปที่ตำหนักอ๋องอี้ หลิงอวี๋ก็เรียกหานเหมยกับเถาจื่อมาสั่งงาน“วันนี้ข้าบังคับหวางซือให้มอบสินสอดของแม่ข้า หวางซือมิน่าจะมอบให้ง่าย ๆ ในสองวันนี้พวกเจ้าไปติดตามความเคลื่อนไหวของหวางซือ หากนางกล้าโอนทรัพย์สินไป ก็ไปดูให้ข้าทีว่าโอนไปที่ใด!“อีกอย่าง หานเหมย เจ้าไปตรวจสอบอีกทีว่าเงินของหวางซือถูกใช้ไปที่