วันรุ่งขึ้นหลิงอวี๋กำลังนึกถึงเรื่องของหลิงหว่าน นางลุกขึ้นไปกินอาหารเช้า จากนั้นจึงพาหลิงเยวี่ยกับเถาจื่อไปที่บ้านป้าสะใภ้ใหญ่ป้าสะใภ้ใหญ่กำลังพาเสี่ยวเยี่ยนจื่อทำงานอยู่ในเรือน เมื่อนางเห็นหลิงอวี๋พาหลิงเยวี่ยมา ก็ทักทายด้วยรอยยิ้ม“เยวี่ยเยวี่ยหลานรัก เจ้ามาแล้วหรือ! คิดถึงยายหรือไม่?”หลิงเยวี่ยเอ่ยอย่างตรงไปตรงมา “คิดถึงขอรับ คิดถึงพี่เยี่ยนจื่อด้วยขอรับ!”เสี่ยวเยี่ยนจื่อยิ้มแล้ววิ่งไปจับมือหลิงเยวี่ย “น้องเยวี่ยเยวี่ย ข้าชอบกระต่ายน้อยที่เจ้าให้ข้ามาครั้งที่แล้วมาก ข้าจะพาเจ้าไปดู มันโตขึ้นมากเลย!”หลิงเยวี่ยตามเสี่ยวเยี่ยนจื่อไปดูกระต่ายน้อยอย่างตื่นเต้นหลิงอวี๋มิเห็นหลิงหว่าน จึงเอ่ยถาม “ป้าสะใภ้ใหญ่ หว่านเอ๋อร์เล่า?”“นางหรือ ออกไปจ่ายตลาดตั้งแต่เช้าตรู่แล้ว บอกว่าหลังช่วยข้าจ่ายตลาดแล้ว นางต้องไปดูที่ตั้งโรงงาน นางบอกว่านางพบสถานที่ที่ดีที่จะสร้างโรงงาน และกำลังเจรจาราคากับพวกเขาอยู่!”ขณะที่ป้าสะใภ้ใหญ่กำลังพูดอยู่นั้น หลิงหว่านก็เข้ามาพร้อมกับถือตะกร้าผักใบใหญ่มาด้วยเถาจื่อกับสุ่ยหลิงรีบไปช่วยนาง หลิงหว่านเห็นหลิงอวี๋ก็ยิ้มแล้วเอ่ย “ท่านพี่หลิงหลิง ท่านพี
ป้าสะใภ้ใหญ่รีบเช็ดน้ำตาแล้วเอ่ยกับหลิงอวี๋อย่างอ้อนวอน “อาอวี๋ เจ้าฉลาดถึงเพียงนั้น เจ้าช่วยน้องสาวคิดหน่อยเถิด!”“หว่านเอ๋อร์จะต้องมิเป็นภรรยาน้อยขององค์ชายเว่ยเด็ดขาด! เช่นนั้นท่านปู่กับท่านลุงของเจ้าจะต้องโกรธแย่แน่!”“ป้าสะใภ้ใหญ่มิต้องกังวล อย่าว่าหว่านเอ๋อร์มิยอมเลย แม้แต่ข้าเองก็จะมิยอมให้หว่านเอ๋อร์ไปเป็นภรรยาน้อยเด็ดขาด!”หลิงอวี๋ปลอบใจทั้งสองคน “หลิงเยี่ยนยังมิได้บอกฮองเฮาเว่ยเรื่องความคิดนี้ ดังนั้นเราต้องชิงให้หลิงหว่านหมั้นหมายก่อนที่นางจะเอ่ยปาก เพื่อสกัดความคิดของฮองเฮาเว่ยออกไป!”ป้าสะใภ้ใหญ่เอ่ยอย่างกังวล “แต่ในเวลานี้ จะไปหาใครที่ไหนมาหมั้นกับหลิงหว่านได้เล่า?”หลิงอวี๋จับมือของหลิงหว่านแล้วเอ่ยอย่างจนใจ “ข้าคิดสามวิธีไว้ให้เจ้า วิธีแรกคือการหมั้นหมายกับเฉาอี้องครักษ์ของเซียวหลินเทียน!”“เฉาอี้เป็นคนตรงไปตรงมาและมีความภักดีต่อเซียวหลินเทียนมาก หากเจ้ามิอยากแต่งงานกับเขา เจ้าหมั้นไว้ก่อนก็ได้!”“หลังจากผ่านตรงนี้ไป ก็หาข้ออ้างที่จะมิแต่งงานชั่วคราวได้ แล้วหลังจากผ่านไปสองสามปี หาข้ออ้างยุติการหมั้นไปเสีย!”ป้าสะใภ้ใหญ่ขมวดคิ้ว “นี่… จะมิส่งผลกระทบต่อชื่อเส
นี่เป็นครั้งแรกที่เซียวหลินเทียนเป็นพ่อสื่อให้ใคร หลังจากเลิกงานเขาก็ลากเผยอวี้ไปดื่มชาที่โรงน้ำชา แต่จะเอ่ยปากอยู่หลายครั้งก็พูดมิออกเสียทีเผยอวี้มองเซียวหลินเทียนอย่างแปลกใจแล้วยิ้มหยอกล้อพลางเอ่ย “นี่ท่านจะทำอะไร? อยากพูดสิ่งใดก็พูดมาเถิด!”“ระหว่างเราสองพี่น้อง ยังมีอะไรที่พูดต่อกันมิได้อีกหรือ?”เซียวหลินเทียนรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยแล้วพูดออกไป “เจ้าคิดว่าหลิงหว่านเป็นอย่างไรบ้าง?”“นางก็ดี! นางมีความสามารถแล้วก็มิอ่อนแอ เป็นสตรีที่ดีทีเดียว!” เผยอวี้เอ่ยอย่างสบาย ๆเซียวหลินเทียนยิ้มขมขื่นพลางเอ่ย “หลิงหว่านเป็นคนดี อาอวี๋ชอบนางมาก! แต่ในมิช้านี้นางจะเดือดร้อนมาก ๆ หากทำมิดีก็อาจตายได้!”เผยอวี้ขมวดคิ้วทันที “เกิดเรื่องอันใดขึ้นหรือพ่ะย่ะค่ะ? ต้องการความช่วยเหลือจากกระหม่อมหรือไม่?”เซียวหลินเทียนเล่าให้เผยอวี้ฟังถึงสิ่งที่หลิงอวี๋ไปสืบมาจากหลิงเยี่ยน แล้วสุดท้ายก็เอ่ยออกมา“หากฮองเฮาเว่ยทำตามที่หลิงเยี่ยนบอกจริง ๆ แล้วบังคับให้หลิงหว่านเป็นภรรยาน้อยขององค์ชายเว่ย เช่นนั้นหากเพียงหลิงหว่านเข้าตำหนักนางจะต้องสิ้นชีพในมิช้าเป็นแน่!”“ให้ตายสิ… นี่มันจะรังแกกันมากเกินไ
เผยอวี้ปวดหัวขึ้นมาทันที เขารู้ว่าเซียวหลินเทียนมิได้ล้อเล่นกับตน สิ่งที่เขาพูดทุกอย่างเกิดขึ้นได้จริงทั้งหมด“กระหม่อม… กระหม่อมต้องบอกพ่อแม่ของกระหม่อม! เช่นนั้นกระหม่อมจะบอกท่านในคืนนี้แน่นอน!”เพราะว่าเรื่องใหญ่อย่างการแต่งงานพ่อแม่คือผู้ที่ตัดสินใจ หากมิบอกพ่อแม่ตระกูลเผยก็คงจะมิถูกต้อง!เซียวหลินเทียนพยักหน้า “เช่นนั้นข้าจะรอข่าวจากเจ้า!”เผยอวี้พยักหน้า แล้วรีบตรงกลับบ้านทันทีฮูหยินเผย ใต้เท้าเผย และฮูหยินผู้เฒ่าเผยกำลังกินอาหารกันอยู่ เมื่อเห็นเผยอวี้รีบร้อนเข้ามา ฮูหยินเผยจึงรีบให้คนรับใช้ไปเอาชามกับตะเกียบมาให้เผยอวี้ทันทีเผยอวี้มีเรื่องอยู่ในใจ จึงกินเข้าไปเล็กน้อยก็ให้คนรับใช้เก็บไปแล้วใต้เท้าเผยคิดว่าลูกชายของเขามีเรื่องสำคัญที่ต้องทำ จึงวางตะเกียบแล้วเอ่ยถาม “องค์จักรพรรดิให้เจ้าออกไปเฝ้าด่านชายแดนใช่หรือไม่?”“ยังมิได้รับการแจ้งเลย! ท่านพ่อ ท่านแม่ ท่านย่า ข้ามีเรื่องจะหารือกับพวกท่าน!”เผยอวี้เห็นว่าเผยเหลียนน้องสาวของเขาอยู่ด้วย จึงเอ่ย “เหลียนเอ๋อร์ เจ้าออกไปข้างนอกสักครู่เถิด!”เผยเหลียนเอ่ยอย่างมิพอใจ “ท่านพี่ พวกเราเป็นครอบครัวเดียวกันมิใช่หรือ? ที
ใต้เท้าเผยรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยเผยอวี้เอ่ยอย่างกังวลใจ “ท่านแม่ หลิงหว่านมีบิดาที่ถูกถอดออกจากตำแหน่งขุนนาง แต่เรื่องอื่นก็ไม่มีอะไรด้อยไปกว่าสตรีอื่นเลย ท่านตอบตกลงเถิด!”“ข้ากล้ารับประกันได้เลยว่า หลิงหว่านเข้ามาจะต้องให้ความเคารพกตัญญูพวกท่านอย่างแน่นอน!”ฮูหยินเผยยิ้มเยาะพลางเอ่ย “ข้าอยากให้นางกตัญญูกับข้ารึ? แต่งงานกับใครเข้ามาก็จะต้องกตัญญูต่อพวกเราทั้งนั้น!”“มีบุตรีของขุนนางต้องโทษอยู่ในบ้าน เจ้าเคยคิดบ้างหรือไม่ว่าชีวิตภายหน้าจะเป็นเยี่ยงไร? ไม่มีใครชวนเราไปงานเลี้ยงหรอก… ทั้งยังต้องถูกพูดถึงต่าง ๆ นานาอีก!”“น้องสาวเจ้าจะถึงวัยพูดเรื่องแต่งงานปีหน้านี้แล้ว มีลูกสะใภ้เช่นนี้ แล้วตระกูลไหนจะยอมพูดเรื่องแต่งงานกับเราเล่า?”“อวี้เอ๋อร์ หากเจ้ามิคิดถึงครอบครัว เจ้าก็ควรคิดถึงน้องสาวของเจ้าบ้าง!”ฮูหยินผู้เฒ่าเผยพยักหน้าเล็กน้อยแล้วมองไปทางเผยเหลียน “เหลียนเอ๋อร์ เจ้าก็กลัวว่าการมีพี่สะใภ้เช่นนี้จะส่งผลกระทบต่อการแต่งงานของเจ้าหรือ?”เผยเหลียนลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วพยักหน้า “ท่านย่า ในแวดวงของหลิงหว่านไม่มีใครที่ยินดีจะคบค้าสมาคมกับนางเลย! ข้า... ข้ามิอยากมีพี่สะใภ้เช่
เซียวหลินเทียนคืออ๋องอี้!ก่อนหน้านี้ขาของเขาใช้การมิได้ จึงไม่มีโอกาสได้เป็นองค์รัชทายาท!แต่ตอนนี้เซียวหลินเทียนยืนได้แล้ว!และในการแข่งขันทางทหารครั้งนี้ องค์จักรพรรดิเห็นแววของเซียวหลินเทียน!หากเซียวหลินเทียนสามารถเอาชนะการแข่งขันทางทหารได้ เขาจะยิ่งเข้าใกล้การเป็นองค์รัชทายาทมากขึ้นเผยอวี้ลูกชายของเขาเป็นสหายที่ภักดีของเซียวหลินเทียน หากเซียวหลินเทียนได้นั่งตำแหน่งองค์รัชทายาท เผยอวี้ก็จะได้อยู่ในตำแหน่งที่สำคัญไปด้วย!พระชายาของเซียวหลินเทียนคือหลิงอวี๋!หลิงหว่านก็เป็นลูกพี่ลูกน้องของหลิงอวี๋อีก!หากพวกเขานิ่งดูดายมองหลิงหว่านเข้าไปในตำหนักองค์ชายเว่ยในฐานะอนุภรรยาเช่นนั้นก็จะทำให้หลิงอวี๋ขุ่นเคืองแน่!ในชั่วพริบตา ใต้เท้าเผยมีความคิดนับมิถ้วนแวบขึ้นมาในหัวของเขาเขามองเผยอวี้ หากในตอนนี้เผยอวี้ไปหาที่พึ่งกับองค์ชายคนอื่น ๆ ก็ไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว!ตัวตนเผยอวี้ถูกจดจำไปแล้วว่าเป็นคนของเซียวหลินเทียน!อีกทั้งองค์ชายกับท่านอ๋องคนอื่น ๆ ก็อาจมิได้มีอนาคตแบบเซียวหลินเทียน!ใต้เท้าเผยตัดสินใจได้ในทันที พลางเอ่ยเสียงทุ้ม “ฮูหยิน ข้าตัดสินใจในเรื่องนี้แล้ว ข้าเห็นด
ตระกูลเผยตอบตกลงเรื่องการแต่งงาน!ทันทีที่ได้ข่าวนี้ หลิงอวี๋ก็ให้สุ่ยหลิงไปแจ้งให้หลิงหว่านกับป้าสะใภ้ใหญ่ทราบป้าสะใภ้ใหญ่ก็รู้ว่ามันผิกปกติ จึงดึงหลิงหว่านพลางเอ่ยอย่างกังวล “จริงหรือ? แม่ฟังมิผิดใช่หรือไม่?”“ท่านย่าใหญ่ ท่านได้ยินถูกต้องแล้ว!”สุ่ยหลิงเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ฮูหยินเผยบอกว่า นางจะเชิญแม่สื่อมาคุยในวันพรุ่ง แล้วก็จะเลือกวันหมั้นหมายเจ้าค่ะ!”“ส่วนท่าน พรุ่งนี้ก็รออยู่ที่บ้าน เมื่อถึงเวลาพระชายาก็จะมาด้วยเจ้าค่ะ!”“ได้ ๆ ๆ… เจ้ากลับไปบอกอาอวี๋ว่าข้าจะเตรียมต้อนรับแขกผู้มีเกียรติอย่างแน่นอน!”ป้าสะใภ้ใหญ่วิ่งไปรอบ ๆ ห้องอย่างตื่นเต้น “หว่านเอ๋อร์ เราทำความสะอาดในห้องกับในเรือนอีกรอบดีหรือไม่? วันพรุ่งต้องเตรียมอะไรไว้ต้อนรับแขกบ้าง? อีกอย่าง แม่คู่หมั้นต้องเตรียมอะไรให้เจ้าหรือ?”หลิงหว่านเห็นความตื่นเต้นของแม่ ดวงตาก็รื้นชื้นขึ้นมาทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก ก่อนที่จะถึงวันนี้ นางมิคิดมิฝันเลยว่าจะได้แต่งงานกับเผยอวี้! และคิดมิถึงด้วยว่าการแต่งงานของตนจะกำหนดกันอย่างรวดเร็วถึงเพียงนี้!ท่านแม่มิพร้อม แล้วตนจะพร้อมได้เยี่ยงไรกัน! “พี่สุ่ยหลิง กลับไปบอกกับท่านพี่
ตอนที่หลิงอวี๋แจกโจ๊ก นางได้ยินสิ่งที่ฮูหยินเผยพูดกับหลิงหว่านด้วยหูของตนเอง นางจึงรู้ดีถึงความกังวลของหลิงหว่านหลิงอวี๋เอ่ยปลอบใจนาง “อย่ากลัวเลย หว่านเอ๋อร์ เจ้ามีพี่คอยสนับสนุนอยู่! หากผฮูหยินเผยปฏิบัติต่อเจ้าอย่างดี พี่ก็จะปฏิบัติต่อพวกเขาอย่างดี!”“หากพวกเขากล้าทำให้เจ้าลำบาก ข้าจะหาคู่ครองใหม่ให้เจ้า! เรามิได้เจาะจงว่าต้องเป็นตระกูลเผย มิจำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับผลได้ผลเสียหรอก!”หลิงหว่านฝืนยิ้ม นางชอบเผยอวี้จริง ๆแต่ท่านพี่หลิงหลิงพูดถูก การแต่งงานเป็นเรื่องของการรักกันยาวนาน แม้ว่าตนจะรีบร้อนหมั้นหมาย แต่หากตระกูลเผยมิยินยอมเช่นนั้นตนก็มิสามารถบังคับได้ ไฉนตอนนี้ต้องคิดแค่จะเอาใจตระกูลเผยเล่า!ป้าสะใภ้ใหญ่ต้มชาแล้วให้เถาจื่อช่วยฆ่าไก่มาตุ๋นแต่รอจนถึงตอนอาหารกลางวัน ก็ยังไม่มีคนจากตระกูลเผยมาเยือนเลย“บางทีตระกูลเผยอาจกำลังเตรียมของสำหรับการหมั้น คงจะมาตอนเที่ยงกระมัง!”หลิงอวี๋เอ่ยปลอบใจ “พวกเรากินข้าวกันก่อนเถิด!”หลิงอวี๋ขยิบตาให้สุ่ยหลิง สุ่ยหลิงเข้าใจทันที แล้วเดินออกไปอย่างเงียบ ๆ......หลิงเยี่ยนยังมิรู้อะไรทั้งนั้น นางกำลังรอหวางซือกลับมาที่จวนเสนาบดี
สิ่งที่เย่หรงคิด หลงเพ่ยเพ่ยก็คิดถึงเช่นกัน นางกล่าวกับเย่หรงอย่างขัดแย้งในใจ“เจ้าคิดจะบอกเรื่องที่เฉาฮุยยังมีชีวิตอยู่ให้พี่หญิงอวิ๋นฟังรึ?”“แต่เช่นนี้ก็มิยุติธรรมกับพี่เขยหยวน เขาและพี่หญิงอวิ๋นก็มีลูกชายด้วยกันอีกคนแล้ว หากบอกพี่หญิงอวิ๋นว่าเฉาฮุยยังมีชีวิตอยู่ จะเป็นการทำลายครอบครัวของพวกเขาเสียเปล่า!”“ข้ามิชอบที่ชายาเจ้าแห่งทะเลทำกับเฉาฮุยเช่นนี้ แต่พี่เขยหยวนและหลานชายตัวน้อยของข้าเป็นผู้บริสุทธิ์!”“อีกอย่าง พี่เขยหยวนก็ดีต่อพี่หญิงอวิ๋นมาก ก่อนหน้านี้ข้ายังอิจฉาพี่หญิงอวิ๋นที่ได้ลงเอยกับคนที่ดี!”เย่หรงยิ้มเย็นชา “เช่นนั้นยุติธรรมกับเฉาฮุยแล้วหรือ? เขายังมีบิดามารดาที่ต้องกตัญญูเลี้ยงดู ท่านหญิงอวิ๋นมิช่วยเขาออกมา แล้วจะมีใครช่วยเขาได้อีก?”“ชั่วชีวิตของเขาจะต้องอยู่ในคุกน้ำไปตลอดหรือ? นี่มันโหดร้ายยิ่งกว่าการฆ่าเขาทิ้งเสียอีก!”หลงเพ่ยเพ่ยพูดมิออกเดิมทีเฉาฮุยมีอนาคตที่สดใส เพียงเพราะรักใคร่กับท่านหญิงอวิ๋น ถึงต้องตกอยู่ในชะตากรรมอันน่าเศร้าเช่นนี้มิอาจกตัญญูเลี้ยงดูบิดามารดาได้ บุตรชายก็มากลายเป็นของผู้อื่น การที่เขาสามารถทนอยู่ต่อไปในคุกน้ำได้ คาดว่าคงเพราะยังมี
ชีวิตนี้หาสหายรู้ใจได้ยากนัก!หลงเพ่ยเพ่ยยิ้ม นางก็รู้สึกว่าตนกับเย่หรงพูดคุยสื่อสารกันง่ายเช่นกันเย่หรงฉลาด ที่สำคัญที่สุดคือมิใช่บุรุษประเภทหัวโบราณคร่ำครึ มิเหมือนพวกพี่สามที่เอะอะก็วางตนเป็นผู้ใหญ่สั่งสอนนางเฮ้อ หากสามีในอนาคตของนางสามารถพูดคุยกันได้เหมือนเย่หรง เช่นนั้นสามีภรรยาจะมิรักใคร่กลมเกลียวกันมากหรอกหรือ?หลงเพ่ยเพ่ยคิดแล้วพลันหน้าแดงเรื่อ นี่นางกำลังคิดฟุ้งซ่านอะไรอยู่!“พวกเรามาคิดกันก่อนดีกว่าว่าอีกประเดี๋ยวหากพบเสด็จย่าแล้วจะทำอย่างไรดี!”หลงเพ่ยเพ่ยมิกล้าคิดฟุ้งซ่านต่อไป รีบเปลี่ยนเรื่องคุย“ท่านกังวลว่าท่านหญิงชิงเฉิงและท่านหญิงอวิ๋นจะก่อกวนหรือ?”เย่หรงก็ดึงความคิดกลับมา พวกเขาใกล้จะถึงภูเขาศักดิ์สิทธิ์แล้ว ต้องคิดหาข้ออ้างให้ดี“อืม ท่านหญิงชิงเฉิงมิใช่คนประเภทที่จะเจรจาด้วยง่าย ๆ ท่านหญิงอวิ๋นยังพอคุยง่ายอยู่บ้าง แต่ในเมื่อพวกนางรับคำสั่งจากชายาเจ้าแห่งทะเลมาเพื่อถ่วงเวลาเสด็จย่า ย่อมมิยอมให้ข้าบรรลุเป้าหมายแน่!”หลงเพ่ยเพ่ยเผยสีหน้าอมทุกข์เย่หรงพลันนึกถึงข่าวลือเกี่ยวกับท่านหญิงอวิ๋นขึ้นมา แม้ท่านหญิงอวิ๋นจะเป็นธิดาแท้ ๆ ของชายาเจ้าแห่งทะเล แต่ช่วงห
“โอ้ ใต้หล้านั้นแตกต่างจากใต้หล้าของพวกเราหรือ?”หลงเพ่ยเพ่ยถูกเย่หรงกระตุ้นความอยากรู้ จึงจ้องมองพลางถาม“อืม บ้านเรือนที่นั่นสูงเท่าภูเขา สูงที่สุดอาจถึงร้อยชั้นได้ ทั้งยังมีรถมากมายที่มิต้องใช้ม้าลาก วิ่งได้เร็วมาก!”เย่หรงเล่าให้หลงเพ่ยเพ่ยฟังไปเรื่อย ๆเมื่อพูดถึงเครื่องบินก็ทำให้หลงเพ่ยเพ่ยเบิกตากว้าง นางมองเย่หรงอย่างงง ๆ “เจ้าโกหกกระมัง จะมีเครื่องมือที่สามารถบรรทุกคนขึ้นไปบนฟ้าได้อย่างไร!”“มีจริง ๆ ข้ามิได้โกหกท่าน พี่หญิงหลิงหลิงจำได้มากกว่าข้าเสียอีก รอมีโอกาสให้นางเล่าให้ท่านฟัง ท่านก็จะเชื่อว่าข้ามิได้โกหกท่าน!”เย่หรงเริ่มตื่นเต้น “ท่านหญิง ท่านปู่มิได้บอกหรือว่าคันฉ่องคุนหลุนของตงกู่อวี้สามารถพลิกฟ้าคว่ำปฐพีได้?”“หากพวกเราได้คันฉ่องคุนหลุนมา มิต้องรอเวียนว่ายตายเกิด ข้าจะพาท่านไปดูใต้หล้านั้น! ท่านจะต้องชอบใต้หล้านั้นอย่างแน่นอน!”เย่หรงพูดจนหลงเพ่ยเพ่ยใจเต้นระรัว นางกล่าวออกไปโดยมิต้องคิด “ได้ เช่นนั้นรอพวกเราช่วยแดนเทพผ่านพ้นภัยพิบัติครั้งนี้ไปได้ พวกเราหาคันฉ่องคุนหลุนเจอแล้วก็ไปด้วยกัน ไปดูใต้หล้าที่เจ้าพูดถึงกัน!”“ตกลงตามนี้!”เย่หรงยกมือขึ้น หลงเพ่ยเพ่
คนหนึ่งคือคนที่ตนรัก อีกคนคือสหายที่ดีที่สุดของตน!แต่พวกเขากลับร่วมมือกันหลอกลวงตน!หยางหงหนิงหันหลังเดินออกไปด้วยใบหน้าบึ้งตึง นางจะมิปล่อยชายชั่วหญิงโฉดคู่นี้ไปแน่!สิ่งที่นางมิได้มาครอบครอง ยอมทำลายทิ้งเสียดีกว่ายอมให้คนอื่นได้ไป!หยางหงหนิงกลับไปที่รถม้าของตน เค้นเสียงลอดไรฟันออกมาคำหนึ่ง “ไปภูเขาศักดิ์สิทธิ์!”ด้านหน้า เย่หรงและหลงเพ่ยเพ่ยต่างก็ร้อนใจดั่งไฟเผา ฮองเฮาเสด็จไปสองชั่วยามแล้ว พวกเขาจะตามทันพระนางหรือ?อีกทั้งต่อให้ตามทัน มีท่านหญิงชิงเฉิงและท่านหญิงอวิ๋นอยู่ พวกนางต้องช่วยชายาเจ้าแห่งทะเลขัดขวางมิให้ฮองเฮาเรียกตัวหลิงอวี๋เข้าเฝ้าแน่“ท่านหญิง พวกเราจะไปทันหรือไม่? ชายาเจ้าแห่งทะเลจะลงมือกับพี่หญิงหลิงหลิงแล้วหรือไม่?”เย่หรงถามอย่างร้อนรนหลงเพ่ยเพ่ยก็ร้อนใจเช่นกัน หลิงอวี๋ยังรอให้นางช่วยชีวิตอยู่ แต่นางก็มิรู้ว่าจะสามารถทูลขอพระราชโองการจากฮองเฮาได้สำเร็จหรือไม่“พวกเราพยายามเต็มที่เถอะ! ขอเพียงตามเสด็จย่าทัน ต่อให้ข้าต้องคุกเข่าอ้อนวอนก็ต้องให้นางพาพี่หญิงหลิงหลิงออกมาให้ได้!”หลงเพ่ยเพ่ยกล่าวปลอบใจเย่หรงเห็นหลงเพ่ยเพ่ยวิ่งวุ่นไปทั่วกับตนก็นับว่าพยายามเ
รองแม่ทัพจางยังคงกล่าวพลางยิ้มแย้ม “ท่านหญิงฉางเล่อมามิถูกจังหวะ วันนี้ฮองเฮาพร้อมด้วยท่านหญิงชิงเฉิงและท่านหญิงอวิ๋นพาคุณชายน้อยทั้งหลายเสด็จไปชมดอกไม้ที่ภูเขาศักดิ์สิทธิ์พ่ะย่ะค่ะ!”ว่ากระไรนะ?หลงเพ่ยเพ่ยนิ่งอึ้งไป ท่านหญิงชิงเฉิงและท่านหญิงอวิ๋นล้วนเป็นธิดาของเจ้าแห่งทะเล และเป็นลูกพี่ลูกน้องของหลงเพ่ยเพ่ยด้วยเหตุใดพวกนางถึงมิไปชมดอกไม้ตั้งแต่ก่อนหน้านี้เล่า แต่กลับเลือกไปชมดอกไม้ในตอนที่ตนต้องการความช่วยเหลือจากเสด็จย่าพอดีนี่น่ะหรือ?“ไปนานเท่าใดแล้ว?”หลงเพ่ยเพ่ยสงสัยว่านี่เป็นการจัดฉากโดยเจตนาของชายาเจ้าแห่งทะเล“สองชั่วยามแล้วพ่ะย่ะค่ะ ตอนนี้น่าจะอยู่ในภูเขาศักดิ์สิทธิ์แล้วขอรับ!”รองแม่ทัพจางกล่าวพลางยิ้มหลงเพ่ยเพ่ยอยากจะชกหน้ายิ้ม ๆ ของรองแม่ทัพจางเสียสักหมัด เหตุใดนางมองรอยยิ้มของรองแม่ทัพจางแล้วเหมือนกำลังสมน้ำหน้าตนอยู่เลยเล่า“เจ้ามิได้หลอกข้าใช่หรือไม่?”หลงเพ่ยเพ่ยถามเสียงเย็นรองแม่ทัพจางกล่าวพลางยิ้ม “ท่านหญิงฉางเล่อพูดเล่นแล้ว ไหนเลยข้าน้อยจะกล้าหลอกท่านหญิง! หากมิเชื่อท่านลองถามใครดูก็ได้ว่าที่ข้าน้อยพูดเป็นเรื่องจริงหรือไม่!”“หากท่านหญิงมีธุระด่วนจร
หลิงอวี๋ฟังแล้วก็อดอมยิ้มมิได้ เซียวหลินเทียนใช้คนตระกูลเก๋อมาจัดการชายาเจ้าแห่งทะเล กลอุบายนี้ช่างเด็ดขาดนักรถม้ามาถึงจวนเจ้าแห่งทะเล เมื่อหลิงอวี๋ลงจากรถก็มองไปยังคฤหาสน์หลังใหม่ที่กำลังก่อสร้างอีกครั้ง กำแพงล้อมรอบสร้างเสร็จแล้ว ดูจากขนาดแล้วใหญ่โตมากจริง ๆนางอดสงสัยมิได้ ข้างในมีเรือนบุหงาแบบเดียวกับตำหนักอ๋องอี้ของตนอย่างที่เถาจื่อบอกจริงหรือ?นางอยากเข้าไปดู อยากเห็นเหลือเกินว่าบ้านในอดีตของตนเป็นอย่างไร!“คุณหนูสิง เชิญ!”พ่อบ้านเว่ยเห็นหลิงอวี๋มองคฤหาสน์ฝั่งตรงข้ามก็ร้องเรียกอย่างมิอดทนหลิงอวี๋หันกลับมา เห็นประตูใหญ่หนาทึบของจวนเจ้าแห่งทะเลเปิดอ้าอยู่ ข้างในลานเรือนซับซ้อนลึกล้ำ มองสุดตามิเห็นปลายทางนี่คือที่ที่เต็มไปด้วยอันตรายโดยแท้!หลิงอวี๋ลอบสูดหายใจลึก ๆ แล้วเดินเข้าไป“ปัง!”ประตูใหญ่หนาทึบปิดลงด้านหลังนางหลิงอวี๋มิได้หันกลับไปมอง เพราะนั่นจะดูมิสง่างามนางรอให้พ่อบ้านเว่ยนำทางอยู่ข้างหน้า เพื่อหลีกเลี่ยงการเดินผิดทางแล้วถูกพ่อบ้านเว่ยหาเรื่องผิดพลาดมาตำหนิขณะเดียวกัน หลงเพ่ยเพ่ยก็ได้พาเย่หรงมุ่งหน้าไปยังวังหลวงแล้ว“อุบายนี้ของชายาเจ้าแห่งทะเลช่างร้า
จวนเจ้าแห่งทะเลตั้งอยู่ในย่านคหบดีและสูงศักดิ์ของเมืองหลวงแดนเทพ อันที่จริงอยู่ห่างจากคฤหาสน์อู่เพียงมิกี่ช่วงถนนเท่านั้นรถม้าวิ่งไปตามทางเรื่อย ๆ เถาจื่อพลันนึกอะไรขึ้นมาได้ จึงกระซิบข้างหูหลิงอวี๋เบา ๆ“คุณหนู อีกประเดี๋ยวท่านจะเห็นคฤหาสน์หลังใหญ่ที่กำลังสร้างอยู่ตรงข้ามจวนเจ้าแห่งทะเล ที่นั่นฝ่าบาททรงสร้างให้ท่านเจ้าค่ะ!”“คราแรกที่พวกเรามาตามหาท่านในเมืองหลวงแดนเทพนั้นมิรู้ว่าจะต้องเสียเวลานานเท่าใด ฝ่าบาทจึงทรงให้สือหรงซื้อคฤหาสน์แถวนี้ไว้ล่วงหน้าแล้วรื้อสร้างใหม่ทั้งหมด!”“ฝ่าบาทตรัสว่า เจ้าแห่งทะเลคือบิดาของท่าน ในเมื่อเขามิยอมรับท่าน ฝ่าบาทก็จะทำให้เขาเห็นว่า ใช่ว่าท่านไม่มีบ้านเสียหน่อย แม้จวนเจ้าแห่งทะเลไม่มีที่ให้ท่าน ฝ่าบาทก็จะสร้างจวนหลังที่ใหญ่กว่าจวนเจ้าแห่งทะเลให้!”“คุณหนู ข้างในมีเรือนหลังหนึ่ง สร้างตามแบบเรือนบุหงาที่ตำหนักอ๋องอี้ในฉินตะวันตกของท่านไม่มีผิดเพี้ยน หากท่านได้เห็นจะต้องชอบอย่างแน่นอนเจ้าค่ะ!”ก่อนหน้านี้หลิงอวี๋เคยได้ยินเผยอวี้พูดถึงคฤหาสน์หลังใหม่ที่พวกเขาสร้างแล้ว ตอนนั้นยังรู้สึกแปลกใจว่าเซียวหลินเทียนคิดจะอยู่เมืองหลวงแดนเทพเป็นการถาวรหรืออย่
วิธีนี้ของหลิงอวี๋เป็นวิธีเดียวที่จะช่วยนางได้ในยามนี้ ด้วยเซียวหลินเทียนและคนอื่น ๆ ก็ยังคิดหาวิธีที่ดีกว่านี้มิออกเย่หรงกล่าวขึ้นทันที “ข้าจะไปหาหลงเพ่ยเพ่ย บอกนางมิต้องมาแล้ว ให้เข้าวังไปทูลขอเข้าเฝ้าฮองเฮาได้เลย!”“พี่หญิงหลิงหลิง ท่านต้องยื้อจนกว่าพวกเราจะมาช่วยท่านให้ได้นะ!”พูดจบ เย่หรงก็รีบร้อนออกไปเก๋อเฟิ่งฉิงมองหลิงอวี๋ด้วยสายตาซับซ้อน นางหวังให้หลิงอวี๋เข้าจวนเจ้าแห่งทะเลไปแล้วออกมามิได้แต่เรื่องนี้ก็พัวพันถึงความเป็นความตายของเซียวหลินเทียน นางมิอยากให้เซียวหลินเทียนต้องเกิดเรื่อง!ช่างขัดแย้งในใจเสียจริง!“อาอวี๋ เจ้าไปก่อนเถอะ... วางใจได้ ต่อให้ต้องก่อความวุ่นวายครั้งใหญ่ในเมืองหลวงแดนเทพ ข้าก็จะพาเจ้ากลับบ้านให้ได้!”เซียวหลินเทียนกล่าวอย่างหนักแน่นเขายังมีแผ่นป้ายไม้ที่ขันทีโม่ให้มา สามารถใช้ขอความช่วยเหลือจากแม่ทัพฝ่ายซ้ายได้ เซียวหลินเทียนตัดสินใจแน่วแน่แล้วว่าจะใช้แผ่นป้ายไม้นี้ช่วยหลิงอวี๋ขันทีโม่เคยบอกว่า เพียงอาศัยแผ่นป้ายไม้นี้ ก็สามารถทำให้แม่ทัพฝ่ายซ้ายช่วยตนทำเรื่องหนึ่งเรื่องได้หากแม่ทัพฝ่ายซ้ายสามารถช่วยคนได้เพียงคนเดียว เช่นนั้นเขาก็ยอมตายเ
เผยอวี้และคนอื่น ๆ ต่างมองหน้ากันอย่างจนปัญญา นึกว่ามหาปราชญ์และเจ้าแห่งทะเลกลับไปแล้วพวกตนจะรอดพ้นจากครั้งนี้ไปได้ คาดมิถึงว่าชายาเจ้าแห่งทะเลจะใช้ไม้นี้อีกภายนอกดูเหมือนเป็นการเชิญ แต่จริง ๆ แล้วจะปฏิเสธมิไปได้หรือ?เซียวหลินเทียนสามารถแสร้งป่วยได้ แต่หลิงอวี๋เพิ่งจะปรากฏตัวต่อหน้าเจ้าแห่งทะเลไปเมื่อครู่ ตอนนี้ย่อมมิอาจใช้การแสร้งป่วยมาหลีกเลี่ยงได้อีกแล้ว“บอกไปว่าคุณหนูสิงกำลังรักษาอาการป่วยให้ข้าอยู่ เดี๋ยวค่อยไป!”ในสถานการณ์กะทันหันเช่นนี้เซียวหลินเทียนทำได้เพียงถ่วงเวลาไปก่อนแล้วค่อยคิดหาวิธี“เผยอวี้ เจ้าส่งคนไปแจ้งหลงเพ่ยเพ่ยกับเจ้าแห่งทิศใต้ ให้หลงเพ่ยเพ่ยไปเป็นเพื่อนอาอวี๋!”เป็นเรื่องความเป็นความตายของหลิงอวี๋ เผยอวี้รีบให้คนไปแจ้งหลงเพ่ยเพ่ยทันทีหลิงอวี๋นิ่งเงียบ นั่งคิดอยู่ข้าง ๆเพื่อชิงหยกหล้าสุขาวดีกลับคืนมา ในเวลานั้นชายาเจ้าแห่งทะเลสามารถลงมืออำมหิตกับหลานฮุ่ยจวนที่กำลังตั้งครรภ์ได้ครั้งนี้นางส่งพ่อบ้านมาเชิญตนไปจวนเจ้าแห่งทะเล พูดไปพูดมาก็เพื่อหยกหล้าสุขาวดีบนตัวนางนั่นเองส่วนการที่จะนำหยกหล้าสุขาวดีออกมาได้นั้นต้องใช้วิธีสลายโลหิตละลายกระดูก หรือว่าช