เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 794
บทล่าสุด
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2864
ฮั่วหยวนในยามนี้ดำรงตำแหน่งฮูหยินน้อยแห่งตำหนักเสวียนเทียน นางจึงมีภารกิจรัดตัวมากมาย เมื่อจัดการเรื่องที่พักของหลิงอวี๋และพรรคพวกเรียบร้อยแล้ว นางจึงจำต้องขอตัวจากไปก่อนทว่าหานจือยังคงอยู่ นางสอบถามหลิงอวี๋และทุกคนด้วยความใส่ใจว่าต้องการสิ่งใดเพิ่มเติมหรือไม่หลิงอวี๋แย้มยิ้มพลางกล่าวว่า “ฮูหยินน้อยเตรียมการทุกอย่างไว้พรักพร้อมแล้ว ตอนนี้พวกเรายังมิขาดเหลือสิ่งใด หากต้องการอะไรข้าจะแจ้งให้เจ้าทราบเอง!”“แม่นางหานจือ เจ้าไปช่วยงานฮูหยินน้อยก่อนเถิด!”หานจือกล่าวพร้อมรอยยิ้ม “พวกท่านเป็นแขกคนสำคัญที่เจ้าวังน้อยเชิญมา ฮูหยินน้อยกำชับให้ข้าคอยปรนนิบัติ บ่าวย่อมต้องอยู่คอยรับใช้เจ้าค่ะ!”“เอาเช่นนี้เถิด บ่าวจะเฝ้าอยู่ด้านนอก หากพวกท่านต้องการสิ่งใดก็เรียกบ่าวได้ทันทีนะเจ้าคะ!”ว่าแล้วหานจือก็เดินออกไป สั่งการให้สาวใช้จัดคนมายืนเฝ้าประจำหน้าประตูห้องพักแต่ละห้องหลิงหว่านมิคุ้นชินกับการมีคนคอยปรนนิบัติเช่นนี้ หลังจัดเก็บข้าวของเสร็จนางจึงรีบมาหาหลิงอวี๋ทางด้านเผยอวี้เองก็ตามมาเช่นกัน ทันทีที่ก้าวเท้าเข้ามาเขาก็บ่นพึมพำว่า “เหตุใดข้ารู้สึกว่าพวกนางมิได้มาปรนนิบัติ แต่มาคอยจับตาดูพว
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2863
ฮั่วหยวนกล่าวอย่างรวดร้าวว่า “ก่อนหน้านี้สำนักเซียนแพทย์ให้เวลาท่านอาหญิงเล็กเตรียมตัวฝ่าด่านหนึ่งเดือน ทว่ายามนี้อาการของท่านอ๋องเหลียนทรุดหนักจนน่าเป็นห่วง ท่านอาหญิงเล็กเกรงว่าเขาอาจจะยื้อชีวิตไปมิถึงเดือนหน้า จึงปรารถนาที่จะขอฝ่าด่านก่อนกำหนดเจ้าค่ะ!”“เพื่อบีบคั้นให้สำนักเซียนแพทย์ยอมมอบยาถอนพิษ ท่านอาหญิงเล็กถึงกับขอให้ท่านปู่เข้าเฝ้าจักรพรรดิ เพื่อทูลขอพระราชโองการว่า หากท่านอาหญิงเล็กสามารถฝ่าด่านทั้งสามได้สำเร็จ ทางสำนักจะต้องมอบยาถอนพิษให้นาง!”“องค์จักรพรรดิทรงเวทนาท่านอ๋องเหลียนยิ่งนัก จึงพระราชทานพระราชโองการลงมา แม้การกระทำนี้จะสร้างความขุ่นเคืองแก่ฮองเฮาและสำนักเซียนแพทย์ แต่ด้วยเกรงกลัวในพระบารมี พวกเขาจึงจำต้องตกปากรับคำ!”หลิงอวี๋และเซียวหลินเทียนต่างมิรู้ตื้นลึกหนาบางของแคว้นซิงลั่วทว่าการที่จักรพรรดิพระองค์หนึ่งปรารถนาจะรักษาชีวิตโอรส แต่กลับต้องคอยดูสีหน้าผู้อื่น จักรพรรดิผู้นี้ช่างน่าอึดอัดคับข้องใจยิ่งนักแต่ทั้งหลิงอวี๋และเซียวหลินเทียนต่างสังหรณ์ใจว่า เรื่องนี้ย่อมมีเบื้องลึกเบื้องหลังเซียวหลินเทียนเองก็เป็นถึงจักรพรรดิ หากเป็นเขา ย่อมไม่มีวันยอมให้ผู้ใ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2862
หลิงหว่านหวนนึกถึงกิจการเลี้ยงวัวนมของตน ในเมื่อมีผู้ที่สามารถผลิตสิ่งนี้ออกมาได้ ย่อมต้องมีผู้ต้องการซื้อ ความคิดของหลิงอวี๋นั้นถูกต้องทีเดียวนางหัวเราะพลางกล่าวว่า “เช่นนั้นหากเป็นไปได้ ข้าขอไปร่ำเรียนวิธีสร้างลูกแก้วสมปรารถนาเสียเลยดีกว่า จะได้มิต้องตรากตรำเลี้ยงวัวนมให้เหนื่อยยาก!”ทว่าวาจานี้ก็เป็นเพียงคำเปรยเท่านั้น หลิงหว่านจะไปล่วงรู้สูตรลับเฉพาะของผู้อื่นที่มิถ่ายทอดให้คนนอกได้อย่างไร!กระนั้นเผยอวี้ก็ยังเอ่ยขึ้นว่า “ต่อให้เรียนรู้วิธีสร้างลูกแก้วสมปรารถนามิได้ เจ้าก็ยังสามารถเรียนรู้สิ่งอื่นได้!”“ข้ารู้สึกว่า แคว้นซิงลั่วแห่งนี้ยังมีสิ่งต่าง ๆ อีกมากมายที่คุ้มค่าแก่การให้พวกเราได้ศึกษา!”หลิงอวี๋พยักหน้า เพียงแค่ดูจากกรรมวิธีการทำลูกแก้วสมปรารถนา ก็เห็นได้ชัดว่าวิทยาการหลายแขนงของแคว้นซิงลั่วนั้นล้ำหน้ากว่าแคว้นอื่นยิ่งนักสิ่งที่น่าเรียนรู้ย่อมมีอยู่มาก“หากมีโอกาส พวกเราลองไปเดินเล่นดูรอบ ๆ เพื่อเปิดหูเปิดตาชมแคว้นซิงลั่วกันให้เต็มอิ่มเถิด!”เซียวหลินเทียนนึกอยากให้ดวงตาของตนหายดีในทันที เขาจะได้สามารถชื่นชมทัศนียภาพของแคว้นซิงลั่วให้ดีมีหรือที่หลิงอวี๋จะมิล่วงร
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2861
เมื่อได้ยินเสียงของหยวนป๋อ หลิงอวี๋จึงลืมตาขึ้นเบื้องหน้าคล้ายยังมีแสงสว่างวาบไหว อันเป็นภาพตกค้างจากการเคลื่อนย้ายทว่าเพียงครู่เดียว ภาพเหล่านั้นก็ค่อย ๆ เลือนหายไปทันใดนั้น หลิงอวี๋ก็มองเห็นทิวเขาสลับซับซ้อนในระยะไกล ความเขียวขจีอันอุดมสมบูรณ์ช่วยปลอบประโลมดวงตาของนางได้เป็นอย่างดียามนี้พวกเขากำลังยืนอยู่บนลานกว้างขนาดมหึมา ซึ่งเต็มไปด้วยกอหญ้าสูงท่วมเอวร่างของพวกเขาร่วงหล่นลงบนพงหญ้า ทว่ากอหญ้าหนานุ่มเหล่านี้เปรียบเสมือนเบาะรองรับขนาดใหญ่ ยามตกลงมาจึงมิได้รับบาดเจ็บ“บ้านของข้าน้อยอยู่ด้านบนนั้น!”หยวนป๋อผายมือชี้ขึ้นไปบนยอดสูงหลิงอวี๋มองตามไป ก็เห็นตำหนักอันโอฬารตระหง่านอยู่บนยอดเขาความยิ่งใหญ่อลังการนี้มิได้ด้อยไปกว่าวังเทพของหวงฝู่หลินเลย นี่คงเป็นผลลัพธ์จากความเพียรพยายามหลายชั่วอายุคนของตำหนักเสวียนเทียนกระมัง!เซียวหลินเทียนมองมิเห็นสิ่งใด แม้นึกเสียดายอยู่บ้าง แต่ด้วยทิฐิมานะแห่งศักดิ์ศรี เขาจึงมิได้เอ่ยปากถามหลิงอวี๋ว่านางเห็นสิ่งใดเผยอวี้และหลิงหว่านต่างพากันตะลึงงัน ตำหนักเสวียนเทียนยังมั่งคั่งถึงเพียงนี้ เช่นนั้นแคว้นซิงลั่วคงจะร่ำรวยมหาศาลจนยากจะจินตนา
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2860
เผยอวี้รีบเอ่ยถามด้วยความร้อนรน “เจ้าวังน้อย มิทราบว่าลูกแก้วนี่สามารถใช้งานได้กี่ครั้งหรือขอรับ?”หากสามารถใช้ได้หลายครั้ง ภายหน้าเมื่อกลับไปกำหนดพิกัดที่ฉินตะวันตกแล้ว มิว่าจะเดินทางไปแห่งหนใด หากคิดถึงบ้านใคร่กลับไปเยี่ยมเยียน ก็สามารถใช้ลูกแก้วนี้เดินทางไปกลับได้หยวนป๋อหัวเราะร่าพลางเอ่ย “เสียใจด้วย ลูกแก้วนี้ใช้ได้เพียงครั้งเดียวเท่านั้น!”“พวกท่านอาจมิรู้ การสร้างของสิ่งนี้จำเป็นต้องสิ้นเปลืองวัสดุและพลังปราณไปมิน้อย ต้นทุนการสร้างนั้นสูงลิ่ว จึงมิอาจทำออกมาเป็นจำนวนมากได้!”“ต่อให้เป็นลูกแก้วสมปรารถนาคุณภาพดีที่สุดที่ตำหนักเสวียนเทียนสร้างขึ้น ก็ยังใช้งานได้สูงสุดเพียงสามครั้งเท่านั้น!”เผยอวี้ถามต่ออย่างใคร่รู้ “เช่นนั้นการสร้างลูกแก้วสมปรารถนาสักลูก ต้องใช้เงินจำนวนเท่าใดหรือ?”หยวนป๋อชูนิ้วขึ้นมาสามนิ้ว“สามหมื่น? หรือว่าสามแสนตำลึงกัน?” เผยอวี้ถามอย่างมิอยากจะเชื่อหยวนป๋อพยักหน้า “สามแสนตำลึง!”เผยอวี้ ลู่หนานและหลิงหว่านต่างพากันตกตะลึงเงินจำนวนมหาศาลเพียงนี้สร้างลูกแก้วสมปรารถนาได้เพียงลูกเดียวหรือ?นี่เป็นจำนวนเงินที่ชาวบ้านทั่วไปหาทั้งชีวิต หรือต่อให้หาอีกห
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2859
คำกล่าวของเซียวหลินเทียนทำให้หลิงอวี๋ชะงัก นางจะลืมถ้อยคำนั้นได้อย่างไรย้อนกลับไปเมื่อครั้งยังอยู่ฉินตะวันตก ในวันพิธีแต่งตั้งฮองเฮา ยามที่นางทอดสายตามองฝูงชนที่เนืองแน่น สัมผัสได้ถึงแรงกดดันอันหนักอึ้งเป็นเซียวหลินเทียนที่ก้าวเข้ามากุมมือนางไว้แน่นเขาเอ่ยกับนางว่า “ในวันพิธีขึ้นครองราชย์ของข้า ข้าเองก็หวาดกลัวเช่นกัน!”จากนั้นเขาก็จูงมือนางก้าวขึ้นสู่แท่นบูชาทีละก้าวและในห้วงเวลานั้นเอง เขาก็ได้กล่าวประโยคนั้นออกมาสองคนเดินเคียง ย่อมมั่นคงกว่าเดินลำพัง!เมื่อหลิงอวี๋หวนนึกถึงเหตุการณ์ในยามนั้น พลันบังเกิดความรู้สึกซับซ้อนในอกตลอดเส้นทางที่ผ่านมา พวกเขาต่างเคียงบ่าเคียงไหล่ ประคับประคองซึ่งกันและกัน ฝ่าฟันอุปสรรคนานัปการมานับมิถ้วน!เซียวหลินเทียนกำลังใช้วาจานี้บอกกล่าวนางว่า พวกเขาจะยังคงจับมือก้าวเดินต่อไปด้วยกันใช่หรือไม่?มิว่าจะต้องเผชิญกับขวากหนามใด ก็จะมิทอดทิ้งและไม่มีวันปล่อยมือออกจากกันหลิงอวี๋กระชับฝ่ามือของเซียวหลินเทียนแน่นขึ้น ยามนี้เขามองมิเห็น สิ่งที่เขาต้องการมากที่สุดย่อมเป็นการที่นางคอยกุมมือเขาไว้“หม่อมฉันจำได้!”หลิงอวี๋แย้มยิ้ม “ดังนั้น ชาตินี
บางทีคุณอาจจะชอบ
ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม
เหลียนฮวาสีชมพู/เสี่ยวอวี้37.8K viewsปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ
มู่โร่ว178.8K viewsจากสาวน้อยบ้านนาสู่ภรรยาท่านแม่ทัพ (จบ)
ประตูฟ้ายั่งยืน24.8K viewsโทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น
สั่งไม่หยุด114.0K viewsสตรีบ้าของจอมมาร
มู่ลี่ดาหลา Mulidala547 viewsข้ามภพมาเป็นชายาอ๋องพิการ
yourcaffeine 572 viewsฮูหยินตัวร้ายของคุณชายตาบอด
กะปอมพ่นไฟ5.6K viewsอ้อมกอดจอมทัพผู้เร่าร้อน
ท่านจอมยุทธ์1991106 views
