บทที่ 275

หลิงเสียงเซิงรีบกลับมาในห้อง หลิงอวี๋อธิบายการดูแลท่านอดีตเสนาบดีเช่นไรให้หลิงหว่านเสร็จแล้ว

แม้หลิงเยี่ยนอยู่ในห้อง แต่เดิมทีกลับไม่ได้ตั้งใจฟังที่หลิงอวี๋พูด หากมิใช่เพราะอยู่ต่อหน้าท่านปู่นางคงไปตั้งนานแล้ว

“อาอวี๋ เจ้าเป็นหมอชั้นเซียนมิใช่รึ? เจ้าทำให้ท่านปู่เจ้าหายเร็วขึ้นหน่อยได้หรือไม่? ยี่สิบกว่าวันนานเกินไปแล้ว!”

เมื่อหลิงเสียงเซิงเข้าประตูก็กล่าวรีบร้อน

เขาคิดเหมือนกับหวางซือ หากท่านอดีตเสนาบดีพักฟื้นนานตำแหน่งแม่ทัพใหญ่นี้ก็จะรักษาไว้มิได้!

หลิงอวี๋พูดไม่ออก ท่านอดีตเสนาบดีล้มขาบาดเจ็บมิใช่มีดบาดเป็นแผลนิดหน่อย

นางช่วยรักษาสุดกำลังแล้ว มิเช่นนั้นตามวิชาแพทย์โบราณ ท่านอดีตเสนาบดีคงเป็นได้แค่คนพิการติดเตียงตลอดชีวิตเท่านั้น!

“พอแล้ว อย่าพูดเลย ข้าเหนื่อยแล้วพวกเจ้าออกไปเถอะ!”

ท่านอดีตเสนาบดีรู้อยู่แก่ใจถึงสภาพตัวเอง แม้เขาไม่รู้ว่าหลิงอวี๋กลายเป็นหมอชั้นเซียนตั้งแต่เมื่อใด แต่ก็ไม่อยากให้หลิงเสียงเซิงทำหลิงอวี๋ยุ่งยาก

หลิงอวี๋เห็นกำลังวังชาท่านอดีตเสนาบดีไม่ดีพูดเยอะมิได้

นางปลอบท่านอดีตเสนาบดีหลายประโยคให้เขาพักผ่อนสบายใจ กล่าวว่าจะมาตรวจดูเขาอีกวันหลังพลันเข็นเซียว