LOGINShare
บทที่ 1120
Related chapters
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1121
ชั่วครู่หนึ่งเซียวหลินเทียนอยากจะปล่อยให้คนเหล่านี้ทุบตีเซี่ยโฮ่วตานรั่วจนตายไปเสีย นางกล้ายิงธนูเย็นใส่หลิงอวี๋กับตน การลงเอยเช่นนี้ก็คือสิ่งที่นางสมควรได้รับแล้ว!ขณะที่เซียวหลินเทียนกำลังลังเลว่าควรจะทำเช่นนั้นหรือไม่เสียงตะโกนแหลมคมก็ดังขึ้นมา“พระราชโองการมาแล้ว...”หลังจากเสียงนั้น ทหารกองทัพหลวงหลายนายก็ตามขันทีฉางเข้ามาหลิงอวี๋กับเซียวหลินเทียนสบตากัน ทั้งคู่รู้สึกว่าเรื่องนี้มีลับลมคมใน เหตุใดขันทีฉางจึงมาพร้อมกับพระราชโองการได้ทันเวลาเช่นนี้!“ด้วยพระราชโองการแห่งสวรรค์ องค์จักรพรรดิจึงมีพระบัญชา คดีที่เซี่ยโฮ่วตานรั่วแห่งฉีตะวันออกเฆี่ยนตีคนจนตาย แม่ทัพเฉินจะรับช่วงต่อ!”“จนกว่าคดีจะสอบสวนชัดเจน เซี่ยโฮ่วตานรั่วจะถูกกักบริเวณอยู่ในที่พัก หลังจากที่คดีได้รับการตรวจสอบชัดเจนแล้วค่อยดำเนินการตัดสินชี้ขาดกัน!”“ท่านอ๋องอี้เซียวหลินเทียน พระชายาอ๋องอี้หลิงอวี๋ให้เข้าวังไปเข้าเฝ้าองค์จักรพรรดิ!”เซียวหลินเทียนกับหลิงอวี๋แววตาเคร่งขรึมทั้งคู่ พวกเขาสังเกตเห็นว่าตั้งแต่ต้นจนจบองค์ชายหนิงมิได้ปรากฏตัวเลยเซี่ยโฮ่วตานรั่วประสบหายนะครั้งใหญ่เช่นนี้ แต่องค์ชายหนิงกลับมิปรากฏ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1122
ก่อนที่หลิงอวี๋จะไปก็ดึงหลี่ว์จงเจ๋อออกไปอีกด้านอย่างเงียบ ๆ พลางกระซิบเรื่องที่หลี่ว์กังแกล้งตาย หลี่ว์จงเจ๋อเองก็รู้จักหลิงอวี๋ หลังจากได้รับแจ้งเช่นนี้ก็เข้าใจในทันทีเขามิรู้สึกว่าหลิงอวี๋เป็นคนเลวร้าย ครั้นได้ยินพระราชโองการขององค์จักรพรรดิ เขาก็ยิ่งรู้สึกว่าการจะจัดการกับคนเช่นเซี่ยโฮ่วตานรั่วนั้นมีเพียงต้องตาต่อตาฟันต่อฟันเท่านั้น!เขาพยักหน้า เป็นการบอกว่าตนรู้แล้วว่าต้องทำเยี่ยงไร จากนั้นก็ประคองฮูหยินสามที่โศกเศร้า แล้วนำ “ศพ” ของหลี่ว์กังกลับบ้านก่อนหลิงอวี๋กับเซียวหลินเทียนเข้าไปในวัง แม้ว่าหลี่ว์เซียงจะมิได้มีพระราชโองการให้เข้าวัง แต่ผู้ที่ตายคือหลานของตน เขาก็อยากรู้สิ่งที่องค์จักรพรรดิจะบอกเช่นกันพวกเขาทั้งสามมาห้องทรงพระอักษรด้วยกัน จ้าวฮุยกับขุนนางว่าการหลายคนรวมทั้งองค์ชายเว่ยกับองค์ชายคังก็มาแล้วหลิงอวี๋กับเซียวหลินเทียนต่างก็รู้สึกแปลก ๆ เซี่ยโฮ่วตานรั่วฆ่าคนไปหนึ่งคน มันคุ้มหรือที่ต้องระดมผู้คนมาเช่นนี้?หลิงอวี๋คำนับองค์จักรพรรดิ แต่องค์จักรพรรดิมิยอมให้พวกเขาลุกขึ้นหลิงอวี๋คุกเข่าและแอบมองท่าทีของจักรพรรดิอู่อัน ท่าทางของจักรพรรดิอู่อันดูแปลก ๆ ในความ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1123
หลี่ว์เซียงอยู่ข้างหลังได้ยินคำพูดนี้ก็ทนมิไหวอีกต่อไปแล้ว เขาก้าวไปคุกเข่าลงแล้วเอ่ย “ฝ่าบาท เรื่องในวันนี้มิเกี่ยวข้องกับท่านอ๋องอี้และพระชายาอ๋องอี้เลยพ่ะย่ะค่ะ แต่เป็นเซี่ยโฮ่วตานรั่วที่เย่อหยิ่งเกินไปจริง ๆ...”ยังมิทันที่หลี่ว์เซียงจะพูดจบ จักรพรรดิอู่อันก็ขัดจังหวะเขา พลางตะคอกด้วยความโกรธ “เย่อหยิ่งอะไรกัน? พวกเจ้าให้สมองคิดดู ในแผ่นดินฉินตะวันตก พวกเขาจะกล้าหยิ่งผยองด้วยเหตุใดกัน?”“องค์ชายหนิงเด็กผู้นั้นกล้าเข้าวังมาเดิมพันกับข้า บอกว่าพวกเขาจะชนะการแข่งขันล้อมเมืองอย่างแน่นอน! นี่มิเพียงแต่หยิ่งผยองเท่านั้น แต่มิเห็นพวกเจ้าอยู่ในสายตาเลย!”“หากพวกเจ้าอยากให้ข้ารักษาความยุติธรรมให้พวกเจ้า เช่นนั้นก็ต้องชนะการแข่งขันนี้ มิเช่นนั้น ข้าจะมีอะไรมั่นใจพูดให้พวกเจ้าเล่า?”จักรพรรดิอู่อันนึกถึงสิ่งที่องค์ชายหนิงเอ่ยกับตนแล้วก็มิพอใจแม้ว่าองค์ชายหนิงจะมีน้ำเสียงถ่อมตัว แต่เมื่อเอ่ยถึงเดิมพันกลับดูถูกเหยียดหยามว่าฉินตะวันตกสู้ฉีตะวันออกมิได้จักรพรรดิอู่อันพูดความคิดของตนไป แคว้นจะต้องแข็งแกร่ง มีเพียงต้องแข็งแกร่งกว่าแคว้นอื่นในทุก ๆ ด้าน จึงจะสามารถพูดอย่างมั่นใจได้ มิเช่นนั้
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1124
เมืองโม่เหอ?หลี่ว์เซียงได้ยินแล้วก็ตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง พลันมองไปทางจักรพรรดิอู่อันอย่างยากจะเชื่อองค์ชายเว่ยหัวเราะเยาะ “พื้นที่ขนาดใหญ่นั่นล้วนเป็นบึงน้ำดำ ปลูกสิ่งใดก็ล้มตายหมด แล้วก็เป็นเมืองร้างที่ทั้งเมืองรวมกันแล้วมีมิกี่สิบครอบครัวมิใช่หรือ?”“เสด็จพ่อ ข้อตกลงนี้มิใช่ข้อตกลงที่ดี อย่าตกลงเด็ดขาดพ่ะย่ะค่ะ!”เมื่อครู่องค์ชายคังมิเข้าใจความหมายของจักรพรรดิอู่อัน เมื่อจ้าวฮุยเตือนขึ้นมาก็คิดอย่างลึกซึ้ง เมื่อได้ยินเซียวหลินเทียนพูดโม่เหอออกมา เขาก็รู้สึกว่านี่เป็นโอกาสที่จะได้แสดงตัวของตนเองแล้ว“เสด็จพี่ใหญ่ ท่านพูดเช่นนี้ก็มิถูก! โม่เหอนี้ถูกกล่าวขานกันว่าเป็นเมืองแห่งสมบัติ!”องค์ชายคังก็ได้ยินเรื่องนี้เช่นกัน จึงเอามาแสดงความรู้ของตนเอง“ว่ากันว่ามีสมบัติมากมายฝังอยู่ใต้บึงน้ำอันมืดมิดนั้น! ภูเขาหินที่อยู่รอบ ๆ ก็น่าจะเป็นเหมืองถ่านหินทั้งหมด!”หลิงอวี๋ฟังแล้วก็หมดคำพูด ฝังสมบัติใต้บึงน้ำ? องค์ชายคังผู้นี้มีสมองหรือไม่?แต่บึงน้ำอันมืดมิดนี้กลับทำให้หัวใจของหลิงอวี๋เต้นแรง หรือว่านี่อาจเป็นแหล่งน้ำมันในสมัยใหม่?นั่นจะเป็นสมบัติจริง ๆ เลยทีเดียว!แต่จักรพรรดิอู่อันมิ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1125
องค์ชายเว่ยกับองค์ชายคังเข้าใจแล้วว่าเป็นเรื่องสำคัญมาก แต่สิ่งที่พวกเขาสองคนคิดมิใช่ว่าจะทำงานร่วมกับเซียวหลินเทียนเพื่อชนะการแข่งขันนี้ได้เยี่ยงไรทั้งสองคนต่างคนต่างคิดกันเองทั้งสองนำทัพมิดีเท่าเซียวหลินเทียน เช่นนั้นเหตุใดต้องไปหาเรื่องใส่ตัวเล่า นี่เป็นเรื่องที่สำคัญมาก ด้วยความสามารถของพวกเขามิสามารถเอาชนะฉีตะวันออกได้หรอกหากแพ้ก็จะถูกจักรพรรดิอู่อันรังเกียจและลงโทษเอาได้!องค์ชายเว่ยคิดจนแน่ชัดแล้วจึงชิงเอ่ยขึ้นมา “เสด็จพ่อ ลูกนำทัพมิดีเท่ากับน้องสี่ ครั้งนี้จะมิเข้าร่วมการแข่งขันล้อมเมืองพ่ะย่ะค่ะ เพื่อมิให้ฉีตะวันออกหัวเราะเยาะเอาได้! ให้น้องสี่เป็นตัวแทนฉินตะวันตกเข้าร่วมการแข่งขันเถิดพ่ะย่ะค่ะ!”องค์ชายคังเห็นแล้วก็เข้าใจความคิดขององค์ชายเว่ยทันที เขาชั่งน้ำหนักความสามารถของตนครู่หนึ่งแล้วก็เอ่ย “เสด็จพ่อ วรยุทธของลูกมิดีเท่าน้องสี่ จะมิเข้าร่วมการแข่งขันเช่นกันพ่ะย่ะค่ะ ให้น้องสี่เป็นตัวแทนฉินตะวันตกเข้าร่วมการแข่งขันเถิดพ่ะย่ะค่ะ!”จักรพรรดิอู่อันเหลือบมองทั้งสองคนด้วยรู้สึกผิดหวังในใจเซียวหลินเทียนกับหลิงอวี๋เพิ่งถูกลอบสังหารมา อาการบาดเจ็บยังมิหายดีเลยแต่องค์
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1126
แต่คำพูดถัดไปของหลี่ว์เซียง ทำให้หลิงอวี๋เปลี่ยนความคิดของตนที่มีต่อเขาไปทันที ทั้งยังหน้าแดงเพราะสิ่งนี้ด้วยหลี่ว์เซียงเอ่ยอย่างตรงไปตรงมา “กระหม่อมเห็นด้วยว่าคำมั่นสัญญาทางทหารสามารถกระตุ้นให้ท่านอ๋องอี้เข้าร่วมการแข่งขันอย่างเต็มที่ได้ แต่กระหม่อมรู้สึกว่าในเมื่อมีการลงโทษ จึงควรมีรางวัลพ่ะย่ะค่ะ!”“ฝ่าบาท มีการลงโทษสามารถกระตุ้นให้กลุ่มของท่านอ๋องอี้ออกไปคว้าชัยชนะได้อย่างเต็มกำลัง! ดังนั้น กระหม่อมขอแนะนำว่า ควรเขียนรางวัลไว้ในคำมั่นสัญญาทางทหารด้วยพ่ะย่ะค่ะ!”ทันทีที่หลี่ว์เซียงพูดสิ่งนี้ออกไป องค์ชายเว่ยกับองค์ชายคังก็เริ่มกังวลขึ้นมา มิใช่ว่าเสด็จพ่อคงจะทนความตื่นเต้นได้ แล้วจะต้องเขียนตำแหน่งองค์รัชทายาทเป็นรางวัลในคำมั่นสัญญาทางทหารกระมัง!“หลี่ว์เซียง สิ่งที่เจ้าพูดมานั้น อ๋องอี้ไปเข้าร่วมการแข่งขันเพื่อนำความรุ่งโรจน์มาสู่แคว้น หรือว่าไปเพื่อรางวัลเล่า?”องค์ชายเว่ยจ้องหลี่ว์เซียงอย่างดุร้าย ชายชราผู้นี้กล้าพูดแทนเซียวหลินเทียน เขาเบื่อจะมีชีวิตอยู่แล้วกระมังองค์ชายคังยิ้มแล้วเอ่ย “ก็จริง... น้องสี่ทำเพื่อความรุ่งโรจน์มาสู่แคว้น นับเป็นเกียรติอย่างยิ่ง! หากเขียนรางว
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1127
องค์ชายคังก็สามารถคิดจนเข้าใจเหตุผลได้ หลิงอวี๋กับเซียวหลินเทียนฉลาดถึงเพียงนี้ มีหรือจะมิเข้าใจ!แต่ทั้งสองคนก็มิได้เผยออกมา เซียวหลินเทียนรับคำมั่นสัญญาทางทหารแล้วออกจากวังไปพร้อมกับหลิงอวี๋“คนเจ้าเล่ห์!”บนรถม้ามีเพียงเซียวหลินเทียนกับหลิงอวี๋ เซียวหลินเทียนจึงอดมิได้ที่จะเอ่ยคำนี้ออกมาน้ำเสียงนี้ครึ่งหนึ่งจนใจ อีกครึ่งหนึ่งชื่นชมหลิงอวี๋ยิ้ม นางนึกถึงบึงน้ำมืดมิดเหล่านั้น จักรพรรดิอู่อันนึกถึงเพียงเหมืองถ่านหินที่โม่เหอ แต่กลับคิดมิถึงว่ายังมีสิ่งนี้!นางเอ่ยกับเซียวหลินเทียนอย่างมีความหมาย “อย่าเพิ่งด่วนสรุปอะไรไปก่อนเลยเพคะ! โม่เหอนี้หากชนะมันจะเป็นโชคลาภที่มิคาดคิด ท่านยังมิเคยไปเห็นสถานที่จริงเลย บางทีที่โม่เหออาจมีเรื่องประหลาดใจรอท่านอยู่ก็เป็นได้เพคะ!”เซียวหลินเทียนคิดว่าหลิงอวี๋ปลอบใจตนก็มิใส่ใจอะไร ขมวดคิ้วแล้วเอ่ย “ประเดี๋ยวข้าจะไปดูที่ค่ายทหารเสียหน่อย การแข่งขันครั้งนี้สำคัญมาก ข้าจะต้องเตรียมตัวให้ดี!”“เพคะ ท่านไปเถิด!”เซียวหลินเทียนส่งหลิงอวี๋กลับตำหนักอ๋องอี้แล้วไปที่ค่ายทหารหลิงอวี๋ยังคงนึกถึงเรื่องหลี่ว์กังอยู่ และส่งเถาจื่อไปส่งโอสถบำรุงหัวใจหลายข
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1128
หลิงอวี๋ได้ยินคำพูดของมู่หรงชิ่งก็ตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง นางมองมู่หรงชิ่งอย่างสงสัยนี่มันหมายความว่าอะไร?มู่หรงชิ่งรู้จักแม่ของตนจริง ๆ หรือ?มันจะเป็นไปได้เยี่ยงไรกัน?แต่แล้วหลิงอวี๋ก็นึกถึงจี้หยกจากราชวงศ์มู่หรงชิ้นนั้นที่อยู่ในของที่ระลึกของหลานฮุ่ยจวน หรือว่ามู่หรงชิ่งก็รู้ถึงการมีอยู่ของจี้หยกนี้ด้วยเช่นกัน?“ได้สิ!”หลิงอวี๋พยักหน้า เรื่องนี้เป็นเรื่องสำคัญมาก เวลานี้ยังมิสะดวกที่จะพูด จึงทำได้เพียงหาเวลาอื่นการแข่งขันเป็นไปอย่างคึกคัก กลุ่มของแต่ละแคว้นล้วนต้องการชัยชนะ ทำได้ดีกันทีเดียวกลุ่มของเซียวหลินเทียนเป็นกลุ่มสุดท้ายเวลาที่สามกลุ่มแรกข้ามแม่น้ำนั้นถูกควบคุมอยู่ภายในเวลาธูปดอกเดียว และทุกกลุ่มต่างมีคนที่ตกน้ำเมื่อคำนวณเช่นนี้แล้ว ช่องว่างของแต่ละกลุ่มมิได้ใหญ่มาก เซียวหลินเทียนแอบคำนวณอยู่ในใจว่าคะแนนรวมของฉีตะวันออกนั้นมากกว่าของเยวี่ยใต้เพียงห้าแต้ม ปัจจุบันเป็นอันดับหนึ่งการข้ามแม่น้ำนั้นขอเพียงร่วมมือกันเป็นอย่างดี ไม่มีอะไรผิดพลาด ภายในเวลานั้นก็จะมิเสียคะแนนมากเกินไปขอเพียงคนของตนระวังมิให้ตกน้ำ ห้าแต้มนี้สามารถแซงหน้าฉีตะวันออกและเป็นที่หนึ่งในรายก
Latest chapter
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2202
เผยอวี้และคนอื่น ๆ ต่างมองหน้ากันอย่างจนปัญญา นึกว่ามหาปราชญ์และเจ้าแห่งทะเลกลับไปแล้วพวกตนจะรอดพ้นจากครั้งนี้ไปได้ คาดมิถึงว่าชายาเจ้าแห่งทะเลจะใช้ไม้นี้อีกภายนอกดูเหมือนเป็นการเชิญ แต่จริง ๆ แล้วจะปฏิเสธมิไปได้หรือ?เซียวหลินเทียนสามารถแสร้งป่วยได้ แต่หลิงอวี๋เพิ่งจะปรากฏตัวต่อหน้าเจ้าแห่งทะเลไปเมื่อครู่ ตอนนี้ย่อมมิอาจใช้การแสร้งป่วยมาหลีกเลี่ยงได้อีกแล้ว“บอกไปว่าคุณหนูสิงกำลังรักษาอาการป่วยให้ข้าอยู่ เดี๋ยวค่อยไป!”ในสถานการณ์กะทันหันเช่นนี้เซียวหลินเทียนทำได้เพียงถ่วงเวลาไปก่อนแล้วค่อยคิดหาวิธี“เผยอวี้ เจ้าส่งคนไปแจ้งหลงเพ่ยเพ่ยกับเจ้าแห่งทิศใต้ ให้หลงเพ่ยเพ่ยไปเป็นเพื่อนอาอวี๋!”เป็นเรื่องความเป็นความตายของหลิงอวี๋ เผยอวี้รีบให้คนไปแจ้งหลงเพ่ยเพ่ยทันทีหลิงอวี๋นิ่งเงียบ นั่งคิดอยู่ข้าง ๆเพื่อชิงหยกหล้าสุขาวดีกลับคืนมา ในเวลานั้นชายาเจ้าแห่งทะเลสามารถลงมืออำมหิตกับหลานฮุ่ยจวนที่กำลังตั้งครรภ์ได้ครั้งนี้นางส่งพ่อบ้านมาเชิญตนไปจวนเจ้าแห่งทะเล พูดไปพูดมาก็เพื่อหยกหล้าสุขาวดีบนตัวนางนั่นเองส่วนการที่จะนำหยกหล้าสุขาวดีออกมาได้นั้นต้องใช้วิธีสลายโลหิตละลายกระดูก หรือว่าช
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2201
หลิงอวี๋เดินกลับเข้ามา และบังเอิญได้ยินคำพูดของเย่ซงเฉิงเข้าพอดี“พวกเราต้องเตรียมรับมือสำหรับสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุด หากหวงฝู่หลินกลับไปแล้ว มิสามารถควบคุมสถานการณ์ได้ ถึงกาลนั้นใครจะมารับมือการแก้แค้นของฝูไห่ต่อตระกูลหลงและตระกูลอื่น ๆ อีกหลายตระกูลเล่า?”เจ้าแห่งทิศใต้มองไปยังเย่หรง และกล่าวเสียงเข้ม “เลี่ยวหงเสีย มารดาของเย่หรงอาจจะรู้วิธี!”“ปรมาจารย์เย่ ก่อนหน้านี้ข้าอยากจะพบเลี่ยวหงเสียเพื่อสอบถามสถานการณ์จึงไปที่คุกน้ำมา แต่ข้ากลับมิสามารถพบนางได้!”“คำกล่าวของท่านมีน้ำหนักเมื่ออยู่ต่อหน้าพระพักตร์เสด็จพ่อ บางทีท่านอาจจะสามารถทูลขอเสด็จพ่อให้ทรงอนุญาตท่านเข้าพบเลี่ยวหงเสียได้!”เย่ซงเฉิงขมวดคิ้ว “เจ้าแห่งทิศใต้ก็มิสามารถพบเลี่ยวหงเสียได้เช่นกันหรือพ่ะย่ะค่ะ?”เจ้าแห่งทิศใต้พยักหน้า “แม่ทัพหลี่ผู้เฝ้าประตูบอกว่า นอกเสียจากจะมีพระราชโองการของมหาเทพ มิฉะนั้นก็มิอนุญาตให้ข้าพบเลี่ยวหงเสีย!”เย่ซงเฉิงยิ้มอย่างขมขื่น “เรื่องนี้ข้าน้อยเคยทูลต่อเสด็จพ่อของท่านแล้ว เสด็จพ่อของท่านมิทรงยินยอม ความนับหน้าถือตาของตาเฒ่าผู้นี้ใช้มิได้ผลต่อหน้าพระพักตร์เสด็จพ่อของท่านแล้ว!”ทุกคนต่
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2200
หวงฝู่หลินมิรู้จักคนทั้งสองนี้เลย คิดอยู่ครู่หนึ่งจึงกล่าวว่า “ตอนนั้นนอกจากพวกท่านกับตระกูลเฉียวแล้ว ก็มีคนของตระกูลจงเจิ้งที่เข้าไปในภูเขาหิมะ ข้ามิเห็นคนทั้งสองที่ท่านพูดถึงในภูเขาหิมะ!”“บางทีปี้ซงอาจจะเคยเห็น เดี๋ยวลองเรียกเขามาถามดู!”เผยอวี้จึงไปเรียกปี้ซงมาอีกครั้งปี้ซงอุ้มหวงฝู่หมิงจูเข้ามา หลิงอวี๋ก็รับนางมาอุ้มไว้เซียวหลินเทียนมองหวงฝู่หมิงจูกอดคอหลิงอวี๋ด้วยท่าทางสนิทสนม ในใจรู้สึกซับซ้อนอย่างบอกมิถูกหวงฝู่หลินเล่าคำถามให้ปี้ซงฟังอีกครั้งปี้ซงคิดอยู่ครู่หนึ่งจึงกล่าวว่า “ชายชราผู้นั้นข้าพอจำได้ราง ๆ ตอนนั้นเขาเดินวนเวียนอยู่ในภูเขาหิมะอยู่หลายวัน ต่อมาก็จากไป ข้าคิดว่าเขาไม่มีอันตรายอะไรจึงมิได้ใส่ใจ!”“ส่วนแม่นมอู ข้าไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับนางเลย มิเคยเห็นนางในภูเขาหิมะ!”เก๋อเฟิ่งฉิงยืนฟังอยู่ข้าง ๆ ตลอด ได้ยินดังนั้นก็กล่าวว่า “อันที่จริงตอนนั้นที่ภูเขาหิมะ นอกจากพวกเราแล้ว น่าจะยังมีคนอีกกลุ่มหนึ่ง”“ข้าก็มาพบพวกนางหลังจากลงจากเขาแล้ว ตอนนั้นยังคิดว่าพวกนางแค่ผ่านทางมา แต่พอลองคิดดูตอนนี้ พวกนางต้องเคยไปภูเขาหิมะแน่นอน แม่นมอูน่าจะถูกพวกนางพาตัวไป!”“พวกเข
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2199
เมื่อฟังคำพูดของเย่ซงเฉิงจบ หลิงอวี๋ หลงเพ่ยเพ่ยและเผยอวี้ก็ร้องอุทานออกมาพร้อมกัน“เจ้าสำนักซิงหลัวเป็นสตรี! หรือว่านางคือตงกู่อวี้ที่กลับชาติมาเกิด?”หวงฝู่หลินก็นึกขึ้นได้ ตอนที่ทุกคนรุมล้อมโจมตีเจ้าสำนักซิงหลัว เผยอวี้ใช้กระบี่เดียวตัดเชือกรัดผมที่มัดผมของเจ้าสำนักซิงหลัวขาดตอนนั้นผมสลวยของนางสยายลงมาบดบังดวงตาของนางทุกคนมัวแต่ยุ่งอยู่กับการรับมือ จึงมิทันได้คิดให้ลึกซึ้งเมื่อเย่ซงเฉิงพูดเช่นนี้ ทุกคนจึงได้นึกถึงสภาพการณ์ในยามนั้นขึ้นมา“ตงกู่อวี้กลับชาติมาเกิดจริง ๆ หรือ?”ในฐานะลูกหลานตระกูลหลง เจ้าแห่งทิศใต้จะมิรู้ได้อย่างไรว่าในใต้หล้านี้มีวิชาลับเช่นนี้อยู่จริง ทันใดนั้นก็ตกใจจนเหงื่อเย็นไหลซึมหลงจิ้งและหลงเพ่ยเพ่ยก็ตกใจเช่นกัน วรยุทธ์ของสตรีนางนั้นสูงส่งกว่ามหาปราชญ์เสียอีก แต่ก่อนหน้านี้พวกเขามิเคยรู้มาก่อนเลยว่าสำนักซิงหลัวยังมียอดฝีมือเช่นนี้อยู่“ท่านพ่อ ยามนั้นเจ้าวังหวงฝู่พร้อมด้วยท่านเซียวและพวกเราช่วยกันรุมล้อมโจมตีนางก็ยังมิสามารถสังหารนางได้ ลูกดูจากวรยุทธ์ของนางแล้ว เกรงว่าจะมีเพียงท่านอาเจ้าแห่งทะเลเท่านั้นที่พอจะต่อกรกับนางได้!”หลงเพ่ยเพ่ยกล่าวด้วย
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2198
หลงจิ้งยังคงยากที่จะเชื่อ “คำพูดของตระกูลเหล่านั้นก็มิได้ผลหรือพ่ะย่ะค่ะ?”เจ้าแห่งทิศใต้ส่ายหน้าอย่างหดหู่ “เสด็จปู่ของเจ้าตรัสว่าจะตรวจสอบให้ จึงส่งเจ้าแห่งทะเลไปตรวจสอบ แต่ผลที่ได้จากเจ้าแห่งทะเลก็มิสามารถสรุปอะไรได้เลย หรือกระทั่ง...”กระทั่งเจ้าแห่งทะเลอาจจะใช้ขี้ผึ้งหอม ควบคุมบุตรหลานของตระกูลใหญ่เหล่านั้นไว้ในมือตนเอง!เซียวหลินเทียน หลงจิ้งและหลิงอวี๋ต่างก็เข้าใจความหมายที่เจ้าแห่งทิศใต้ยังพูดมิจบใจของหลงจิ้งพลันหล่นวูบ เช่นนั้นเรื่องที่ตนไปเผาขี้ผึ้งหอมก็เท่ากับมิได้ช่วยใครเลย กลับยิ่งทำให้อำนาจของเจ้าแห่งทะเลเพิ่มทวีคูณขึ้นงั้นหรือ?หลงเพ่ยเพ่ยกล่าวอย่างมิยอม “หรือว่าหัวหน้าตระกูลใหญ่เหล่านั้นล้วนเลอะเลือนไปแล้ว? ไยจึงปล่อยให้ท่านอาเจ้าแห่งทะเลควบคุมชะตากรรมของพวกเขาเช่นนี้?”เซียวหลินเทียนขมวดคิ้ว มิน่าแปลกใจที่เมื่อครู่เจ้าแห่งทะเลยอมถอยกลับไปง่าย ๆ ที่แท้ก็มีแผนการเช่นนี้เองก่อนที่จะควบคุมตระกูลใหญ่เหล่านั้นไว้ในมือ เจ้าแห่งทะเลย่อมมิอาจแตกหักกับเจ้าแห่งทิศใต้ได้ในยามนี้แต่เมื่อใดที่เขาควบคุมตระกูลใหญ่เหล่านั้นไว้ในมือได้แล้ว เจ้าแห่งทะเลย่อมมิปล่อยเจ้าแห่งทิศใต
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2197
มหาปราชญ์มองไปยังเจ้าแห่งทะเลอย่างมิยินยอม เจ้าแห่งทะเลกล่าวเสียงเข้ม “คนเขามิยอมรับวิธีการรักษาของท่าน ก็ให้พวกเขาไปหาคนที่เก่งกว่านี้เถอะ!”“อย่าให้เป็นเพราะบุตรบุญธรรมคนเดียวต้องมาทำให้ความเป็นพี่น้องของพวกเราต้องบาดหมางกัน!”เจ้าแห่งทะเลพูดจบก็นำหน้าเดินออกไปท่าทีของเจ้าแห่งทิศใต้เช่นนี้ชัดเจนว่า หากพวกเขามิยอมถอยก็จะใช้กำลัง เจ้าแห่งทะเลยังมิอาจแตกหักกับเจ้าแห่งทิศใต้ได้ในตอนนี้ ทำได้เพียงยอมถอยไปก่อนชั่วคราวเท่านั้นวิธีนี้ใช้มิได้ผล เช่นนั้นก็ค่อยเปลี่ยนวิธีใหม่“มิขอส่ง!”เจ้าแห่งทิศใต้กล่าวด้วยสีหน้าท่าทีฟึดฟัดใส่เจ้าแห่งทะเล เป็นการแสดงออกถึงความมิพอใจของตนเผยอวี้และฉินซานก็มองส่งมหาปราชญ์และเจ้าแห่งทะเลอย่างโกรธเคืองเช่นกันเก๋อเฟิ่งฉิงรีบวิ่งไปยังเงาร่างที่ขดตัวอยู่ในความมืดนั้น“พี่ใหญ่ ท่านเป็นอย่างไรบ้าง? บาดเจ็บตรงไหน?”“คุณหนูสิง เจ้าก็รู้ดีอยู่แล้วว่าพี่ใหญ่ข้าใช้กำลังภายในมิได้ เหตุใดจึงคิดวิธีการเช่นนี้ออกมา นี่มิเท่ากับทำร้ายพี่ใหญ่ข้าหรอกหรือ?”เก๋อเฟิ่งฉิงมองหลิงอวี๋อย่างตำหนิหลิงอวี๋เดินเข้ามา พลางร้องเรียก “ลู่หนาน เปิดม่าน!”“หรงเกอเอ๋อร์ เจ้าบ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2196
“อ๊าว อ๊าว...”มหาปราชญ์ได้ยินเสียงกระแทกอย่างบ้าคลั่งดังขึ้นในห้องอีกครั้ง เขาซัดฝ่ามือออกไปยังทิศทางต้นเสียง ทว่าร่างนั้นกลับจู่โจมเข้ามาหาเขาแทนมหาปราชญ์กลัวว่าจะถูกคว้ามือได้อีกจึงรีบถอยหลังไป แต่ในห้องเต็มไปด้วยเครื่องเรือนที่ถูกทำลายเสียหาย เท้าของเขาสะดุดเข้าจนล้มลงกับพื้นเกือบจะพร้อมกันนั้น ดวงตาสีแดงคู่นั้นก็พุ่งเข้าใส่ร่างตน อ้าปากกัดเข้าที่ลำคอของเขาซี๊ด!มหาปราชญ์เจ็บปวดจนใช้มือข้างหนึ่งบีบเข้าที่ลำคอเขา หมายจะบีบกระดูกคอให้แหลกแต่ร่างนั้นกลับดิ้นหลุดพรวดไปเหมือนปลาไหล พุ่งหลบไปไกลหลายเมตรในพริบตา เก็บเศษไม้จากเครื่องเรือนที่แตกหักขว้างปาใส่มหาปราชญ์ดังโครมคราม“มหาปราชญ์ ท่านรีบออกมาเร็ว! ระวังพี่ชายข้าทำร้ายท่าน!”เผยอวี้กังวลมากกว่าว่ามหาปราชญ์จะทำร้ายเซียวหลินเทียนเซียวหลินเทียนใช้กำลังภายในมิได้ หากถูกทำให้ลำบากเช่นนี้ เซียวหลินเทียนจะต้องตายแน่เก๋อเฟิ่งฉิงก็รู้สึกเช่นเดียวกัน จึงกล่าวอย่างร้อนรน “ท่านน้าเขย ท่านออกมาเถิดเจ้าค่ะ ท่านอย่าทำร้ายเขาเลย!”“เขามิได้ตั้งใจโจมตีท่าน ตอนนี้เขาสิ้นสติไปแล้ว ท่านอย่าถือสาเขาเลย!”มหาปราชญ์เกิดจิตสังหารขึ้นแล้ว
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2195
สุนัขบ้ากัดคน นั่นมิใช่โรคพิษสุนัขบ้าหรอกหรือ?เจ้าแห่งทะเลและมหาปราชญ์ต่างก็รู้จักโรคนี้ ว่ากันว่าเป็นโรคที่รักษามิหาย เมื่อกำเริบก็จะเหมือนสุนัขบ้า สิ้นสติโดยสิ้นเชิง เห็นคนก็จะกัด เมื่อถึงระยะสุดท้ายก็จะเน่าเปื่อยทั้งร่างจนตายหลิงอวี๋หาข้ออ้างนี้ให้เซียวหลินเทียน ครึ่งหนึ่งเป็นเพราะรู้สึกว่าโรคนี้สามารถทำให้เจ้าแห่งทะเลและมหาปราชญ์ตกใจกลัวจนมิกล้าเข้าใกล้เซียวหลินเทียนได้อีกครึ่งหนึ่งก็เป็นความตั้งใจล้วน ๆ เป็นวิธีระบายอารมณ์เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่หลิงอวี๋มิพอใจความสัมพันธ์ในฐานะคู่หมั้นคู่หมายของเก๋อเฟิ่งฉิงและเซียวหลินเทียนหลิงอวี๋พูดพลางสำรวจมองเจ้าแห่งทะเลสิ่งที่ทำให้หลิงอวี๋รู้สึกมิสบายใจอยู่บ้างคือ ตนกลับมีหน้าตาคล้ายคลึงกับเจ้าแห่งทะเลอยู่หลายส่วน เจ้าแห่งทะเลผู้นี้คือบิดาของนางจริง ๆ!ส่วนเจ้าแห่งทะเลก็ตั้งใจมองหลิงอวี๋เป็นพิเศษเช่นกันมหาปราชญ์บอกว่าสิงอวี๋ก็คือหลิงอวี๋ บุตรีของหลานฮุ่ยจวน และก็เป็นบุตรีของตนด้วยเจ้าแห่งทะเลมิได้ขาดแคลนบุตรธิดา เมื่อเห็นใบหน้าที่ธรรมดามิโดดเด่นของหลิงอวี๋ ในใจก็รู้สึกผิดหวังอยู่บ้างเขามิได้มาเพื่อยอมรับบุตรสาว จึงเปลี่ยนความสนใจไปท
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2194
เจ้าแห่งทิศใต้กล่าวอย่างเจ็บปวดใจนัก “เจ้าสิบเอ็ด พวกเราพี่น้องล้วนเป็นคนตระกูลหลง แม้ปกติจะมิลงรอยกันบ้าง แต่ก็ล้วนเป็นเรื่องหยุมหยิม สามารถหัวเราะแล้วปล่อยผ่านไปได้!”“ทว่าหากมหาปราชญ์และสำนักซิงหลัวลงมือ นั่นก็คือวันล่มสลายของตระกูลหลง เจ้าสิบเอ็ด เจ้าต้องการให้ลูกหลานตระกูลหลงถูกมหาปราชญ์และสำนักซิงหลัวกำจัดจนสิ้นซากจริง ๆ หรือ?”เมื่อเช้าเจ้าแห่งทะเลไปเข้าร่วมประชุมราชสำนัก เห็นตระกูลเหล่านั้นร่วมกันฟ้องร้องมหาปราชญ์และสำนักซิงหลัว จึงได้รู้ว่ามหาปราชญ์แอบทำอะไรลับหลังตนบ้างเขาแอบนึกเสียใจที่ตนวู่วามไป ฟังคำพูดฝ่ายเดียวของมหาปราชญ์ก็ให้รองแม่ทัพของตนนำทหารไปล้อมคฤหาสน์อู่เสียแล้วแต่เสียใจก็ส่วนเสียใจ เจ้าแห่งทะเลคิดว่า มหาปราชญ์บอกว่าเซียวหลินเทียนมีมหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์สองชิ้นคือกระบี่คุนอู๋และเสือปีกกาฬ จึงมิได้รู้สึกเสียใจมากนักที่ส่งทหารไปล้อมคฤหาสน์อู่เรื่องที่มหาปราชญ์หลอกใช้ตน บัญชีนี้ค่อยไปสะสางกับเขาทีหลัง เรื่องเร่งด่วนที่สุดในยามนี้คือ การยืนยันว่าเสี่ยวอู่ผู้นี้คือเซียวหลินเทียน และต้องยึดเอามหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์ทั้งสองชิ้นในมือเขามาให้ได้ส่วนเรื่องขี้ผึ้งหอมเส
