로그인공유
บทที่ 1102
관련 챕터
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1103
ฉินรั่วซือเองก็ตกตะลึงไปเช่นกัน นางมองไปที่หลิงอวี๋อย่างมิอยากจะเชื่อ ลืมร้องไห้ไปเลยอิงเหนียงให้ตนเองบอกว่าโสมโลหิตอยู่ในมือขององค์ชายเย่ นางมิรู้รายละเอียดอื่น ๆ เลยจริง ๆ!หรือว่าอิงเหนียงจะทำร้ายตน?“ฉินรั่วซือ เจ้าบอกมาว่าใครบอกเจ้า?”หลิงอวี๋เอ่ยถามอย่างชอบธรรม “พวกผู้ค้าเครื่องยาสมุนไพรในเมืองหลวงล้วนมิรู้ว่าคนที่ซื้อโสมโลหิตคือใคร!”“เจ้าเป็นคุณหนูบ้านรวยที่มิเคยก้าวออกจากบ้าน แล้วมีความสามารถเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อใดกัน?”คำพูดของหลิงอวี๋ทำให้ฟางเหยาเหยาและทุกคนมองไปทางฉินรั่วซือด้วยสายตาที่แปลกประหลาดใช่ เหตุใดพวกนางมิเคยได้ยินเรื่องของโสมโลหิตเลย?ฉินรั่วซือรู้ได้อย่างไร?ฉินรั่วซือถูกทุกคนมองก็เหงื่อตก แต่นางคิดมิออกเลยว่าจะช่วยให้ตนเองหลุดไปได้เยี่ยงไร“ฉินรั่วซือ เจ้าให้ท่านอ๋องของข้าไปขอโสมโลหิตองค์ชายเย่ มีเจตนาใดกัน?”“อีกอย่าง เห็น ๆ กันอยู่ว่า องค์ชายเย่กับท่านอ๋องของข้ามิได้ทะเลาะกัน แต่ในวันรุ่งขึ้นข้างนอกก็มีข่าวลือว่าองค์ชายเย่เนรคุณ เห็นคนใกล้ตายแล้วมิช่วย นอกจากเจ้าที่รู้เรื่องที่ท่านอ๋องอี้ไปขอโสมโลหิตแล้ว ก็ไม่มีใครรู้เรื่องเลย!”“ข่าวลือใส่ร้ายองค์
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1104
เซียวหลินมู่ยินดียอมรับคำเชิญของตนแล้วมาที่ภัตตาคารเพื่อลบล้างข่าวลือให้ตน นี่หมายความว่าเซียวหลินมู่ก็ใส่ใจสายใยครอบครัวนี้เช่นกัน!“น้องห้า! เจ้ามาแล้ว!”เซียวหลินเทียนมองเซียวหลินมู่ด้วยสายตาที่ซับซ้อน เซียวหลินมู่ยิ้มให้เขาแล้วก้าวเข้ามาพลางเอ่ย“ข้าได้ยินมาว่า มีคนแพร่ข่าวลือไปว่าเราสองคนทะเลาะกัน จึงมาดูว่าใครที่น่ารังเกียจเช่นนั้น กล้าจงใจใส่ร้ายพวกเรา!”“นี่เกรงว่าเราจะมิทะเลาะกันก็เลยจงใจสร้างความขัดแย้งรึ? ช่างร้ายกาจเสียจริง!”เซียวหลินมู่เหยียดแขนออกไปกอดไหล่ของเซียวหลินเทียน เหมือนพี่น้องทั้งสองดีกันอยู่เซียวหลินเทียนตะลึงกับการกระทำของเขา เขามิคุ้นเคยกับความใกล้ชิดเช่นนี้มากนักแต่เขาก็มิได้รู้สึกรังเกียจเช่นกัน เขากลับรู้สึกถึงความรู้สึกแปลก ๆ ที่กำลังแล่นไปทั่วร่างกายของเขาเขายืนอย่างมั่นคง รับน้ำหนักของเซียวหลินมู่ไว้มีคนจำนวนมากมาเฝ้าดูความครึกครื้น คนเหล่านั้นเห็นว่าเซียวหลินเทียนกับเซียวหลินมู่ดูใกล้ชิดกันมากข่าวลือเหล่านั้นที่ว่าทั้งสองทะเลาะกัน ทั้งยังข่าวลือที่ว่าเซียวหลินเทียนใส่ร้ายเซียวหลินมู่นั้นก็แพ้ภัยตัวเองไปผู้คนมากหลายในเมืองหลวงรู้จักนิสั
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1105
“โชคดีที่ข้ากับพี่ชายมีความสัมพันธ์ที่ดี เชื่อข้า มิเช่นนั้นข้าก็จะกลายเป็นคนเนรคุณและลืมบุญคุณดังที่ปากของพวกเจ้าว่า!”“บอกมาสิ ข้าทำสิ่งใดให้เจ้าขุ่นเคืองเจ้าถึงใส่ร้ายข้าเช่นนี้?”เซียวหลินมู่ซักถามฉินรั่วซือ“หากวันนี้เจ้ามิบอกสาเหตุ ข้าจะไปที่หน้าศาลาว่าการเพื่อฟ้องร้องว่าเจ้ามีเจตนาแอบแฝง สร้างความขัดแย้ง และพยายามให้คนในครอบครัวต่อสู้กัน!”เมื่อเห็นความก้าวร้าวของเซียวหลินมู่ ฉินรั่วซือก็ตกใจจนเงียบไป ขณะที่มิรู้ว่าต้องทำอะไร นางก็ได้ยินเซี่ยโฮ่วตานรั่วหัวเราะเยาะเย้ยพลางเอ่ย“พระชายาอ๋องอี้ นางเป็นคุณหนูใหญ่บ้านรวยที่งดงามหยาดเยิ้ม นางก็บอกไปแล้วว่านางบอกท่านอ๋องอี้ถึงสิ่งที่นางได้ยินเพราะนางเป็นห่วงเจ้า!”“แม้ว่านางจะพูดผิดไป แต่จุดเริ่มต้นของนางดี พวกเจ้าจะทำลายนางเช่นนี้หรือ?”“ข้าได้ยินมาว่า พี่ชายของนางเป็นเจ้ากรมของอ๋องอี้ ก็ควรต้องไว้หน้ากันบ้าง ให้อภัยได้ก็ให้อภัยไปเถิด!”“จริงสิ ข้าได้ยินมาว่า วันนี้หมอจางอะไรนั่นจะถูกพามาคำนับขอโทษพระชายาอ๋องอี้… พระชายาอ๋องอี้ เจ้าคงมิได้ชอบให้คนอื่นคำนับขอโทษเข้าหรอกใช่หรือไม่?”“การที่เจ้าจับกุมใครมาก็จะให้คนนั้นคำนับขอโทษ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1106
“เพื่อประโยชน์ของข้าอะไรกัน? ท่านไม่มีหลักฐานก็มาพูดจาไร้สาระใส่ร้ายน้องสาวข้า! รู้หรือไม่ว่าหากเรื่องนี้แพร่ออกไปมันจะทำลายชีวิตน้องสาวข้า?”คุณชายหวางจ้องหลิงอวี๋ด้วยความโกรธ “ขอโทษ ท่านต้องขอโทษ!”ครั้งนี้เซียวหลินเทียนมิทนแล้ว เขาเข้าใจเจตนาที่หลิงอวี๋พูดเช่นนี้ จึงตะโกนใส่คุณชายหวางด้วยความโกรธ“พระชายาของข้าบอกว่านางได้ยินผิดไป เจ้าก็เมตตาต่อนางหน่อยเถิด!”“เหตุใดกัน ฉินรั่วซือก็กล่าวหาว่าองค์ชายเย่มีโสมโลหิตโดยไม่มีหลักฐานใด ๆ ทำให้พวกข้าสองคนพี่น้องมีช่องว่างระหว่างกัน นางบอกว่าฟังผิดไปประโยคเดียว พวกเจ้าสามารถยกโทษให้นางได้มิใช่หรือ!”“เมื่อเปลี่ยนเป็นพระชายาของข้าพูดเช่นนี้ พวกเจ้ากลับบอกว่านางโอหังอวดดี กลั่นแกล้งผู้ที่อ่อนแอ!”“คุณชายหวาง เรียนรู้ไว้เถอะ เจ้ายังมิเข้าใจเรื่องราวทั้งหมดด้วยซ้ำ ก็มากล่าวหาคนอื่นแบบมั่ว ๆ เจ้าอ่านหนังสือของเจ้าในท้องสุนัขรึ?”คุณชายหวางก็หน้าแดงขึ้นมาทันที ยังมิทันที่เขาจะพูดอะไร หลิงอวี๋ก็ก้าวไปทำความเคารพเขาอย่างระมัดระวังเสียก่อน“ข้าขอโทษ คุณชายหวาง ข้ามิรู้จักเจ้าหรือน้องสาวของเจ้า เมื่อครู่ก็แค่เปรียบเทียบ! น้องสาวของเจ้ามิเคยทำอ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1107
เซียวหลินเทียนพูดจบก็มิสนใจสีหน้าที่น่าเกลียดของเซี่ยโฮ่วตานรั่ว พลางเอ่ยกับฉินรั่วซือเสียงเรียบ“เรื่องโสมโลหิตเจ้ากลับไปคิดให้ดี ๆ เจ้าต้องให้คำตอบที่น่าพอใจแก่ข้าและองค์ชายเย่!”“วันนี้ข้าไม่มีเวลาคุยเรื่องนี้กับเจ้า ข้าจะไปคิดบัญชีกับเจ้าวันหลัง! น้องห้า จัดการเช่นนี้ได้หรือไม่?”เซียวหลินมู่เหลือบมองฉินรั่วซือแล้วโบกมืออย่างรำคาญ “ข้าเชื่อฟังพี่สี่… ไป ไปได้แล้ว... อย่าให้ข้าเห็นหน้าร้องห่มร้องไห้ของเจ้า มันจะซวย!”“ตนเองทำผิดแล้วยังจะคิดแว้งกัด ใช้กลอุบายที่น่าอับอายเหล่านี้ ช่างน่าขยะแขยงจริง ๆ!”ฉินรั่วซือถูกองค์ชายชายทั้งสองรังเกียจเช่นนี้ ก็รู้สึกละอายใจมาก นางมิกล้าคุกเข่าอีกต่อไป จึงลุกขึ้นมาแล้ววิ่งหนีไปพร้อมปิดหน้าในเวลานี้ พวกนักการจากเรือนจำกระทรวงยุติธรรมก็พาหมอจางมาแล้วในเวลาเพียงมิกี่วัน หมอจางดูแก่ไปมาก มีผมหงอกจำนวนมากปรากฏบนขมับสองข้างของเขาเขาเดินโซเซ สายตาเหม่อลอย ถูกนักการผลักให้เดินไปจางเจ๋ออยู่ท่ามกลางฝูงชนเห็นสิ่งนี้ก็รู้สึกทั้งปวดใจทั้งโกรธเล็บของเขาจิกเข้าไปในเนื้อ แล้วมองพ่อของตนด้วยดวงตาแดงก่ำหรือต้องดูพ่อของตนอับอายไปเช่นนี้?เขานำหลัก
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1108
“ทุกคน… พวกเจ้าดูเอาเถิด หลิงอวี๋นั้นอาศัยว่าตนเป็นพระชายาอ๋องอี้ ทักษะการแพทย์ของนางก็ดีกว่าของข้าเพียงเล็กหน่อยก็มิเห็นใครอยู่ในสายตาแล้ว!”“วันนี้นางใช้อำนาจของนางมาบีบบังคับให้ข้าคุกเข่าให้นางได้ ภายภาคหน้า พวกเจ้าหมอทุกคนในเมืองหลวงที่มิเก่งในทักษะการแพทย์เท่านางจะต้องคุกเข่าลงให้กับสตรีผู้นี้ทีละคนหรือ?”“พวกเจ้าจะปล่อยให้นางเย่อหยิ่งและรังแกผู้คนเช่นนี้หรือ?”หมอจางยิ่งพูดก็ยิ่งตื่นเต้น เสียงแหบแห้งนั้นดูราวกับว่าตนเป็นคนดีมีคุณธรรมทุกคนที่อยู่ในที่แห่งนี้ นอกจากเซียวหลินเทียนกับเซียวหลินมู่แล้วก็มีเพียงมิกี่คนที่รู้เรื่องราวภายในเกี่ยวกับการเดิมพันเมื่อเห็นว่าหมอจางอายุมากพอที่จะเป็นพ่อของหลิงอวี๋ได้จริง ๆ หลิงอวี๋ยังบังคับให้เขาคุกเข่าขอโทษต่อหน้าธารกำนัลเช่นนี้อีก นี่เป็นการกลั่นแกล้งจริง ๆ ด้วย!เซียวทงมองสีหน้าของทุกคนแล้วก็แอบมีความสุข ครั้งนี้หลิงอวี๋ทำให้ผู้คนโกรธเข้าแล้วนางแทบรอมิไหวที่จะยืนขึ้นแล้วเอ่ย “หลิงอวี๋ นี่เป็นความผิดของท่านแล้ว! แม้ว่าหมอจางจะมิเก่งในด้านทักษะการแพทย์เท่าท่าน แต่เขาก็มิควรถูกท่านทำให้อับอายเช่นนี้นี่!”“หากท่านบังคับเขาเช่นนี้ เช่น
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1109
หลิงอวี๋อดทนมาเป็นเวลานานแล้ว ในฐานะคนในยุคสมัยใหม่นางเกลียดแนวคิดกับประเพณีบางอย่างของโลกเก่ามานานแล้วเถาจื่อถูกพ่อแม่ของนางขายเพียงเพราะนางเป็นเด็กผู้หญิง!หยางต้ายาที่เว่ยโจวติดโรคระบาดแล้วถูกพ่อแม่ทิ้งให้ตายในเจ่าจวงเพียงเพราะนางเป็นเด็กผู้หญิง!ยังมีเสี่ยวนิวนิว ที่แม้แต่แกงไก่สักคำยายของนางก็มิให้กินเพราะนางเป็นเด็กผู้หญิงอีกเช่นกัน!เช่นเดียวกับหลี่ชุง ชอบเรียนแพทย์ แต่ถูกร้านขายยานับมิถ้วนปฏิเสธเพียงเพราะนางเป็นเด็กผู้หญิงมารยาทกับประเพณีที่ซับซ้อนเหล่านี้ทำให้หลิงอวี๋รู้สึกหายใจมิออกทุกครั้งที่คิดถึงเรื่องพวกนี้!นางกลัดกลุ้มมิสามารถคุยกับใครได้ คนดีมีศีลธรรมเหล่านี้ยังกล้ากล่าวหาตนเพียงเพราะตนเป็นสตรีมิสามารถเรียนแพทย์ได้อีกหลิงอวี๋ชี้ไปที่เซียวทงกับพวกหมอเหล่านั้นพลางตะคอกด้วยความโกรธ “บอกว่าข้าใจแคบ วันนี้ข้าจะเล่าให้พวกเจ้าฟังถึงสิ่งที่ผู้อาวุโสที่พวกเจ้ากำลังปกป้องอยู่ว่าเขาทำอะไรบ้าง”หลิงอวี๋เล่าว่าตนได้โรงเหยียนหลิงมาได้อย่างไร หมอจางใช้ยาพิษรักษาขาของท่านอดีตเสนาบดี ยังมีเรื่องที่หมอจางบังคับตนให้เดิมพันกับเขาอีกฟางเหยาเหยากับทุกคนฟังแล้วก็ตกตะลึง ที่แท้ม
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1110
“เหตุใดหมอจางถึงได้กล้าเดิมพันกับข้าน่ะรึ ก็เพราะเขาเป็นเหมือนพวกเจ้าอย่างไรเล่า คิดว่ามิว่าสตรีจะเรียนรู้มากแค่ไหนก็เทียบเขามิได้!”“แต่ลองถามตัวเองดูเถิดว่า สตรีเทียบพวกเจ้ามิได้จริงหรือ? แม่ของเจ้า สตรีที่อยู่ข้าง ๆ เจ้า พวกนางมิได้ฉลาดกว่าเจ้ารึ? หากให้โอกาสพวกนางได้ไปสถานศึกษา ได้เรียนแพทย์เหมือนพวกเจ้า พวกนางจะทำได้มิดีเท่าเจ้ารึ?”“แล้วเรื่องที่มิสง่างามอะไรนั่นก็เป็นอคติทั้งสิ้น ไทเฮาผู้สูงศักดิ์ของเราเป็นวีรสตรีในหมู่สตรีมิใช่รึ? พระนางทรงวางแผนปกครองบ้านเมืองมิเก่งเท่าบุรุษเยี่ยงพวกเจ้ารึ?”เมื่อเอ่ยถึงไทเฮา บุรุษที่อยู่ ณ ที่แห่งนี้ก็มิกล้าค้านหลิงอวี๋แล้วตอนนั้นไทเฮาติดตามจักรพรรดิสูงสุดไปพิชิตใต้หล้า และเป็นกุนซือที่วางแผนให้จักรพรรดิสูงสุดด้วย!หลิงอวี๋เห็นว่าปรามพวกบุรุษที่มีอคติต่อสตรีไปได้บ้างแล้วจึงตำหนิขึ้นมาด้วยเสียงสูง“หมอจางแพ้แล้ว เขามิได้ไตร่ตรองว่าเหตุใดตนเองถึงด้อยกว่าคนอื่น มิได้พยายามพัฒนาทักษะการแพทย์ของตนเอง! แต่กลับพยายามทุกวิถีทางที่จะใส่ร้ายข้าครั้งแล้วครั้งเล่า นี่คือความก้าวหน้าไปด้วยกันที่พวกเจ้าติดตามอยู่เช่นนั้นรึ?”“การเดิมพันนี้เกิดขึ้นเ
최신 챕터
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2206
รองแม่ทัพจางยังคงกล่าวพลางยิ้มแย้ม “ท่านหญิงฉางเล่อมามิถูกจังหวะ วันนี้ฮองเฮาพร้อมด้วยท่านหญิงชิงเฉิงและท่านหญิงอวิ๋นพาคุณชายน้อยทั้งหลายเสด็จไปชมดอกไม้ที่ภูเขาศักดิ์สิทธิ์พ่ะย่ะค่ะ!”ว่ากระไรนะ?หลงเพ่ยเพ่ยนิ่งอึ้งไป ท่านหญิงชิงเฉิงและท่านหญิงอวิ๋นล้วนเป็นธิดาของเจ้าแห่งทะเล และเป็นลูกพี่ลูกน้องของหลงเพ่ยเพ่ยด้วยเหตุใดพวกนางถึงมิไปชมดอกไม้ตั้งแต่ก่อนหน้านี้เล่า แต่กลับเลือกไปชมดอกไม้ในตอนที่ตนต้องการความช่วยเหลือจากเสด็จย่าพอดีนี่น่ะหรือ?“ไปนานเท่าใดแล้ว?”หลงเพ่ยเพ่ยสงสัยว่านี่เป็นการจัดฉากโดยเจตนาของชายาเจ้าแห่งทะเล“สองชั่วยามแล้วพ่ะย่ะค่ะ ตอนนี้น่าจะอยู่ในภูเขาศักดิ์สิทธิ์แล้วขอรับ!”รองแม่ทัพจางกล่าวพลางยิ้มหลงเพ่ยเพ่ยอยากจะชกหน้ายิ้ม ๆ ของรองแม่ทัพจางเสียสักหมัด เหตุใดนางมองรอยยิ้มของรองแม่ทัพจางแล้วเหมือนกำลังสมน้ำหน้าตนอยู่เลยเล่า“เจ้ามิได้หลอกข้าใช่หรือไม่?”หลงเพ่ยเพ่ยถามเสียงเย็นรองแม่ทัพจางกล่าวพลางยิ้ม “ท่านหญิงฉางเล่อพูดเล่นแล้ว ไหนเลยข้าน้อยจะกล้าหลอกท่านหญิง! หากมิเชื่อท่านลองถามใครดูก็ได้ว่าที่ข้าน้อยพูดเป็นเรื่องจริงหรือไม่!”“หากท่านหญิงมีธุระด่วนจร
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2205
หลิงอวี๋ฟังแล้วก็อดอมยิ้มมิได้ เซียวหลินเทียนใช้คนตระกูลเก๋อมาจัดการชายาเจ้าแห่งทะเล กลอุบายนี้ช่างเด็ดขาดนักรถม้ามาถึงจวนเจ้าแห่งทะเล เมื่อหลิงอวี๋ลงจากรถก็มองไปยังคฤหาสน์หลังใหม่ที่กำลังก่อสร้างอีกครั้ง กำแพงล้อมรอบสร้างเสร็จแล้ว ดูจากขนาดแล้วใหญ่โตมากจริง ๆนางอดสงสัยมิได้ ข้างในมีเรือนบุหงาแบบเดียวกับตำหนักอ๋องอี้ของตนอย่างที่เถาจื่อบอกจริงหรือ?นางอยากเข้าไปดู อยากเห็นเหลือเกินว่าบ้านในอดีตของตนเป็นอย่างไร!“คุณหนูสิง เชิญ!”พ่อบ้านเว่ยเห็นหลิงอวี๋มองคฤหาสน์ฝั่งตรงข้ามก็ร้องเรียกอย่างมิอดทนหลิงอวี๋หันกลับมา เห็นประตูใหญ่หนาทึบของจวนเจ้าแห่งทะเลเปิดอ้าอยู่ ข้างในลานเรือนซับซ้อนลึกล้ำ มองสุดตามิเห็นปลายทางนี่คือที่ที่เต็มไปด้วยอันตรายโดยแท้!หลิงอวี๋ลอบสูดหายใจลึก ๆ แล้วเดินเข้าไป“ปัง!”ประตูใหญ่หนาทึบปิดลงด้านหลังนางหลิงอวี๋มิได้หันกลับไปมอง เพราะนั่นจะดูมิสง่างามนางรอให้พ่อบ้านเว่ยนำทางอยู่ข้างหน้า เพื่อหลีกเลี่ยงการเดินผิดทางแล้วถูกพ่อบ้านเว่ยหาเรื่องผิดพลาดมาตำหนิขณะเดียวกัน หลงเพ่ยเพ่ยก็ได้พาเย่หรงมุ่งหน้าไปยังวังหลวงแล้ว“อุบายนี้ของชายาเจ้าแห่งทะเลช่างร้า
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2204
จวนเจ้าแห่งทะเลตั้งอยู่ในย่านคหบดีและสูงศักดิ์ของเมืองหลวงแดนเทพ อันที่จริงอยู่ห่างจากคฤหาสน์อู่เพียงมิกี่ช่วงถนนเท่านั้นรถม้าวิ่งไปตามทางเรื่อย ๆ เถาจื่อพลันนึกอะไรขึ้นมาได้ จึงกระซิบข้างหูหลิงอวี๋เบา ๆ“คุณหนู อีกประเดี๋ยวท่านจะเห็นคฤหาสน์หลังใหญ่ที่กำลังสร้างอยู่ตรงข้ามจวนเจ้าแห่งทะเล ที่นั่นฝ่าบาททรงสร้างให้ท่านเจ้าค่ะ!”“คราแรกที่พวกเรามาตามหาท่านในเมืองหลวงแดนเทพนั้นมิรู้ว่าจะต้องเสียเวลานานเท่าใด ฝ่าบาทจึงทรงให้สือหรงซื้อคฤหาสน์แถวนี้ไว้ล่วงหน้าแล้วรื้อสร้างใหม่ทั้งหมด!”“ฝ่าบาทตรัสว่า เจ้าแห่งทะเลคือบิดาของท่าน ในเมื่อเขามิยอมรับท่าน ฝ่าบาทก็จะทำให้เขาเห็นว่า ใช่ว่าท่านไม่มีบ้านเสียหน่อย แม้จวนเจ้าแห่งทะเลไม่มีที่ให้ท่าน ฝ่าบาทก็จะสร้างจวนหลังที่ใหญ่กว่าจวนเจ้าแห่งทะเลให้!”“คุณหนู ข้างในมีเรือนหลังหนึ่ง สร้างตามแบบเรือนบุหงาที่ตำหนักอ๋องอี้ในฉินตะวันตกของท่านไม่มีผิดเพี้ยน หากท่านได้เห็นจะต้องชอบอย่างแน่นอนเจ้าค่ะ!”ก่อนหน้านี้หลิงอวี๋เคยได้ยินเผยอวี้พูดถึงคฤหาสน์หลังใหม่ที่พวกเขาสร้างแล้ว ตอนนั้นยังรู้สึกแปลกใจว่าเซียวหลินเทียนคิดจะอยู่เมืองหลวงแดนเทพเป็นการถาวรหรืออย่
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2203
วิธีนี้ของหลิงอวี๋เป็นวิธีเดียวที่จะช่วยนางได้ในยามนี้ ด้วยเซียวหลินเทียนและคนอื่น ๆ ก็ยังคิดหาวิธีที่ดีกว่านี้มิออกเย่หรงกล่าวขึ้นทันที “ข้าจะไปหาหลงเพ่ยเพ่ย บอกนางมิต้องมาแล้ว ให้เข้าวังไปทูลขอเข้าเฝ้าฮองเฮาได้เลย!”“พี่หญิงหลิงหลิง ท่านต้องยื้อจนกว่าพวกเราจะมาช่วยท่านให้ได้นะ!”พูดจบ เย่หรงก็รีบร้อนออกไปเก๋อเฟิ่งฉิงมองหลิงอวี๋ด้วยสายตาซับซ้อน นางหวังให้หลิงอวี๋เข้าจวนเจ้าแห่งทะเลไปแล้วออกมามิได้แต่เรื่องนี้ก็พัวพันถึงความเป็นความตายของเซียวหลินเทียน นางมิอยากให้เซียวหลินเทียนต้องเกิดเรื่อง!ช่างขัดแย้งในใจเสียจริง!“อาอวี๋ เจ้าไปก่อนเถอะ... วางใจได้ ต่อให้ต้องก่อความวุ่นวายครั้งใหญ่ในเมืองหลวงแดนเทพ ข้าก็จะพาเจ้ากลับบ้านให้ได้!”เซียวหลินเทียนกล่าวอย่างหนักแน่นเขายังมีแผ่นป้ายไม้ที่ขันทีโม่ให้มา สามารถใช้ขอความช่วยเหลือจากแม่ทัพฝ่ายซ้ายได้ เซียวหลินเทียนตัดสินใจแน่วแน่แล้วว่าจะใช้แผ่นป้ายไม้นี้ช่วยหลิงอวี๋ขันทีโม่เคยบอกว่า เพียงอาศัยแผ่นป้ายไม้นี้ ก็สามารถทำให้แม่ทัพฝ่ายซ้ายช่วยตนทำเรื่องหนึ่งเรื่องได้หากแม่ทัพฝ่ายซ้ายสามารถช่วยคนได้เพียงคนเดียว เช่นนั้นเขาก็ยอมตายเ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2202
เผยอวี้และคนอื่น ๆ ต่างมองหน้ากันอย่างจนปัญญา นึกว่ามหาปราชญ์และเจ้าแห่งทะเลกลับไปแล้วพวกตนจะรอดพ้นจากครั้งนี้ไปได้ คาดมิถึงว่าชายาเจ้าแห่งทะเลจะใช้ไม้นี้อีกภายนอกดูเหมือนเป็นการเชิญ แต่จริง ๆ แล้วจะปฏิเสธมิไปได้หรือ?เซียวหลินเทียนสามารถแสร้งป่วยได้ แต่หลิงอวี๋เพิ่งจะปรากฏตัวต่อหน้าเจ้าแห่งทะเลไปเมื่อครู่ ตอนนี้ย่อมมิอาจใช้การแสร้งป่วยมาหลีกเลี่ยงได้อีกแล้ว“บอกไปว่าคุณหนูสิงกำลังรักษาอาการป่วยให้ข้าอยู่ เดี๋ยวค่อยไป!”ในสถานการณ์กะทันหันเช่นนี้เซียวหลินเทียนทำได้เพียงถ่วงเวลาไปก่อนแล้วค่อยคิดหาวิธี“เผยอวี้ เจ้าส่งคนไปแจ้งหลงเพ่ยเพ่ยกับเจ้าแห่งทิศใต้ ให้หลงเพ่ยเพ่ยไปเป็นเพื่อนอาอวี๋!”เป็นเรื่องความเป็นความตายของหลิงอวี๋ เผยอวี้รีบให้คนไปแจ้งหลงเพ่ยเพ่ยทันทีหลิงอวี๋นิ่งเงียบ นั่งคิดอยู่ข้าง ๆเพื่อชิงหยกหล้าสุขาวดีกลับคืนมา ในเวลานั้นชายาเจ้าแห่งทะเลสามารถลงมืออำมหิตกับหลานฮุ่ยจวนที่กำลังตั้งครรภ์ได้ครั้งนี้นางส่งพ่อบ้านมาเชิญตนไปจวนเจ้าแห่งทะเล พูดไปพูดมาก็เพื่อหยกหล้าสุขาวดีบนตัวนางนั่นเองส่วนการที่จะนำหยกหล้าสุขาวดีออกมาได้นั้นต้องใช้วิธีสลายโลหิตละลายกระดูก หรือว่าช
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2201
หลิงอวี๋เดินกลับเข้ามา และบังเอิญได้ยินคำพูดของเย่ซงเฉิงเข้าพอดี“พวกเราต้องเตรียมรับมือสำหรับสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุด หากหวงฝู่หลินกลับไปแล้ว มิสามารถควบคุมสถานการณ์ได้ ถึงกาลนั้นใครจะมารับมือการแก้แค้นของฝูไห่ต่อตระกูลหลงและตระกูลอื่น ๆ อีกหลายตระกูลเล่า?”เจ้าแห่งทิศใต้มองไปยังเย่หรง และกล่าวเสียงเข้ม “เลี่ยวหงเสีย มารดาของเย่หรงอาจจะรู้วิธี!”“ปรมาจารย์เย่ ก่อนหน้านี้ข้าอยากจะพบเลี่ยวหงเสียเพื่อสอบถามสถานการณ์จึงไปที่คุกน้ำมา แต่ข้ากลับมิสามารถพบนางได้!”“คำกล่าวของท่านมีน้ำหนักเมื่ออยู่ต่อหน้าพระพักตร์เสด็จพ่อ บางทีท่านอาจจะสามารถทูลขอเสด็จพ่อให้ทรงอนุญาตท่านเข้าพบเลี่ยวหงเสียได้!”เย่ซงเฉิงขมวดคิ้ว “เจ้าแห่งทิศใต้ก็มิสามารถพบเลี่ยวหงเสียได้เช่นกันหรือพ่ะย่ะค่ะ?”เจ้าแห่งทิศใต้พยักหน้า “แม่ทัพหลี่ผู้เฝ้าประตูบอกว่า นอกเสียจากจะมีพระราชโองการของมหาเทพ มิฉะนั้นก็มิอนุญาตให้ข้าพบเลี่ยวหงเสีย!”เย่ซงเฉิงยิ้มอย่างขมขื่น “เรื่องนี้ข้าน้อยเคยทูลต่อเสด็จพ่อของท่านแล้ว เสด็จพ่อของท่านมิทรงยินยอม ความนับหน้าถือตาของตาเฒ่าผู้นี้ใช้มิได้ผลต่อหน้าพระพักตร์เสด็จพ่อของท่านแล้ว!”ทุกคนต่
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2200
หวงฝู่หลินมิรู้จักคนทั้งสองนี้เลย คิดอยู่ครู่หนึ่งจึงกล่าวว่า “ตอนนั้นนอกจากพวกท่านกับตระกูลเฉียวแล้ว ก็มีคนของตระกูลจงเจิ้งที่เข้าไปในภูเขาหิมะ ข้ามิเห็นคนทั้งสองที่ท่านพูดถึงในภูเขาหิมะ!”“บางทีปี้ซงอาจจะเคยเห็น เดี๋ยวลองเรียกเขามาถามดู!”เผยอวี้จึงไปเรียกปี้ซงมาอีกครั้งปี้ซงอุ้มหวงฝู่หมิงจูเข้ามา หลิงอวี๋ก็รับนางมาอุ้มไว้เซียวหลินเทียนมองหวงฝู่หมิงจูกอดคอหลิงอวี๋ด้วยท่าทางสนิทสนม ในใจรู้สึกซับซ้อนอย่างบอกมิถูกหวงฝู่หลินเล่าคำถามให้ปี้ซงฟังอีกครั้งปี้ซงคิดอยู่ครู่หนึ่งจึงกล่าวว่า “ชายชราผู้นั้นข้าพอจำได้ราง ๆ ตอนนั้นเขาเดินวนเวียนอยู่ในภูเขาหิมะอยู่หลายวัน ต่อมาก็จากไป ข้าคิดว่าเขาไม่มีอันตรายอะไรจึงมิได้ใส่ใจ!”“ส่วนแม่นมอู ข้าไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับนางเลย มิเคยเห็นนางในภูเขาหิมะ!”เก๋อเฟิ่งฉิงยืนฟังอยู่ข้าง ๆ ตลอด ได้ยินดังนั้นก็กล่าวว่า “อันที่จริงตอนนั้นที่ภูเขาหิมะ นอกจากพวกเราแล้ว น่าจะยังมีคนอีกกลุ่มหนึ่ง”“ข้าก็มาพบพวกนางหลังจากลงจากเขาแล้ว ตอนนั้นยังคิดว่าพวกนางแค่ผ่านทางมา แต่พอลองคิดดูตอนนี้ พวกนางต้องเคยไปภูเขาหิมะแน่นอน แม่นมอูน่าจะถูกพวกนางพาตัวไป!”“พวกเข
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2199
เมื่อฟังคำพูดของเย่ซงเฉิงจบ หลิงอวี๋ หลงเพ่ยเพ่ยและเผยอวี้ก็ร้องอุทานออกมาพร้อมกัน“เจ้าสำนักซิงหลัวเป็นสตรี! หรือว่านางคือตงกู่อวี้ที่กลับชาติมาเกิด?”หวงฝู่หลินก็นึกขึ้นได้ ตอนที่ทุกคนรุมล้อมโจมตีเจ้าสำนักซิงหลัว เผยอวี้ใช้กระบี่เดียวตัดเชือกรัดผมที่มัดผมของเจ้าสำนักซิงหลัวขาดตอนนั้นผมสลวยของนางสยายลงมาบดบังดวงตาของนางทุกคนมัวแต่ยุ่งอยู่กับการรับมือ จึงมิทันได้คิดให้ลึกซึ้งเมื่อเย่ซงเฉิงพูดเช่นนี้ ทุกคนจึงได้นึกถึงสภาพการณ์ในยามนั้นขึ้นมา“ตงกู่อวี้กลับชาติมาเกิดจริง ๆ หรือ?”ในฐานะลูกหลานตระกูลหลง เจ้าแห่งทิศใต้จะมิรู้ได้อย่างไรว่าในใต้หล้านี้มีวิชาลับเช่นนี้อยู่จริง ทันใดนั้นก็ตกใจจนเหงื่อเย็นไหลซึมหลงจิ้งและหลงเพ่ยเพ่ยก็ตกใจเช่นกัน วรยุทธ์ของสตรีนางนั้นสูงส่งกว่ามหาปราชญ์เสียอีก แต่ก่อนหน้านี้พวกเขามิเคยรู้มาก่อนเลยว่าสำนักซิงหลัวยังมียอดฝีมือเช่นนี้อยู่“ท่านพ่อ ยามนั้นเจ้าวังหวงฝู่พร้อมด้วยท่านเซียวและพวกเราช่วยกันรุมล้อมโจมตีนางก็ยังมิสามารถสังหารนางได้ ลูกดูจากวรยุทธ์ของนางแล้ว เกรงว่าจะมีเพียงท่านอาเจ้าแห่งทะเลเท่านั้นที่พอจะต่อกรกับนางได้!”หลงเพ่ยเพ่ยกล่าวด้วย
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2198
หลงจิ้งยังคงยากที่จะเชื่อ “คำพูดของตระกูลเหล่านั้นก็มิได้ผลหรือพ่ะย่ะค่ะ?”เจ้าแห่งทิศใต้ส่ายหน้าอย่างหดหู่ “เสด็จปู่ของเจ้าตรัสว่าจะตรวจสอบให้ จึงส่งเจ้าแห่งทะเลไปตรวจสอบ แต่ผลที่ได้จากเจ้าแห่งทะเลก็มิสามารถสรุปอะไรได้เลย หรือกระทั่ง...”กระทั่งเจ้าแห่งทะเลอาจจะใช้ขี้ผึ้งหอม ควบคุมบุตรหลานของตระกูลใหญ่เหล่านั้นไว้ในมือตนเอง!เซียวหลินเทียน หลงจิ้งและหลิงอวี๋ต่างก็เข้าใจความหมายที่เจ้าแห่งทิศใต้ยังพูดมิจบใจของหลงจิ้งพลันหล่นวูบ เช่นนั้นเรื่องที่ตนไปเผาขี้ผึ้งหอมก็เท่ากับมิได้ช่วยใครเลย กลับยิ่งทำให้อำนาจของเจ้าแห่งทะเลเพิ่มทวีคูณขึ้นงั้นหรือ?หลงเพ่ยเพ่ยกล่าวอย่างมิยอม “หรือว่าหัวหน้าตระกูลใหญ่เหล่านั้นล้วนเลอะเลือนไปแล้ว? ไยจึงปล่อยให้ท่านอาเจ้าแห่งทะเลควบคุมชะตากรรมของพวกเขาเช่นนี้?”เซียวหลินเทียนขมวดคิ้ว มิน่าแปลกใจที่เมื่อครู่เจ้าแห่งทะเลยอมถอยกลับไปง่าย ๆ ที่แท้ก็มีแผนการเช่นนี้เองก่อนที่จะควบคุมตระกูลใหญ่เหล่านั้นไว้ในมือ เจ้าแห่งทะเลย่อมมิอาจแตกหักกับเจ้าแห่งทิศใต้ได้ในยามนี้แต่เมื่อใดที่เขาควบคุมตระกูลใหญ่เหล่านั้นไว้ในมือได้แล้ว เจ้าแห่งทะเลย่อมมิปล่อยเจ้าแห่งทิศใต
