LOGINShare
บทที่ 46
Related chapters
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 47
การสมรสกับตระกูลเซี่ยงเรียกได้ว่าสมบูรณ์แบบไร้ที่ติจริงแท้ ในฐานะว่าที่แม่สามี นางหวังย่อมต้องแสดงออกอย่างใจกว้างและโอบอ้อมอารีไร้ใดเปรียบ เห็นนางเป็นเช่นนี้ รอยยิ้มบนใบหน้าของฮูหยินใหญ่เซี่ยงยิ่งจริงใจขึ้นกว่าเก่า “ท่านเองก็ตามใจนางมากเกินไปแล้ว” เอ่ยพลางฮูหยินใหญ่เซี่ยงและฮูหยินรองเซี่ยงก็นำทางพวกนางเข้าไปยังโถงบุปผารับแขกด้านใน ฮูหยินผู้เฒ่าเซี่ยงกำลังคุยกับใครบางคนอยู่ ฮูหยินรองเซี่ยงเดินเข้าไปกระซิบบางอย่างด้วยเสียงเบา ฮูหยินผู้เฒ่าเซี่ยงเหลือบสายตามองตามวาจาของฮูหยินรองเซี่ยง สายตาทิ้งมองบนตัวนางหวังและชีหยวน ก่อนจะกวักมือเรียกคนเข้ามาด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม จากนั้นก็เลื่อนมือไปกุมมือของชีหยวนไว้ ประเมินครู่หนึ่ง ก็ถอดกำไลปลายเปิดซึ่งทำจากทองคำฝังทับทิมที่สวมอยู่บนข้อมือออกด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม และเอ่ยกับชีหยวนว่า “พบหน้ากันครั้งแรก สิ่งนี้เจ้ารับไว้ใส่เล่นเถิด” กำไลข้อมือวงนั้นมองแล้วน่าจะมีราคาแพงมาก ชีหยวนเหลือบสายตามองนางหวังปราดหนึ่ง นางหวังเอ่ยอย่างร้อนใจ “ฮูหยินผู้เฒ่า ไม่ได้เด็ดขาดเจ้าค่ะ นี่เป็นสิ่งที่ไทเฮาพระราชทานให้ท่าน จะรับของล้ำค่าเพียงนี้จากท่านเอาไว้ได้อย
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 48
ดูคล้ายว่าจะเป็นคนฉลาด ระเบียบธรรมเนียมมารยาทล้วนไม่บกพร่อง ทว่าความจริงสวยแต่รูปจูบไม่หอม ไม่น่าคบหาแม้แต่น้อย แม่นมเซี่ยงประหลาดใจเล็กน้อยกับน้ำเสียงเคร่งขรึมของนางหวัง อดไม่ได้ก็เหลือบสายตาจ้องมองชีหยวนปราดหนึ่ง กลับเห็นว่าชีหยวนสีหน้าไม่เปลี่ยนไปแม้แต่น้อย ราวกับว่าได้คาดการณ์ไว้ล่วงหน้าแล้ว อดไม่ไหวก็กระแอมออกมาเบา ๆ ในเมื่อไม่โปรดปรานเพียงนี้ เหตุใดฮูหยินชีถึงพาคุณหนูใหญ่ท่านนี้มาร่วมงานด้วยอีก? ส่วนชีจิ่นที่เมื่อก่อนเคยมาเยี่ยมเยือนอยู่เป็นประจำ หนนี้กลับไม่เห็นแม้แต่ร่องรอยแล้ว ทว่าสิ่งนี้ก็ไม่ใช่เรื่องที่บ่าวรับใช้อย่างนางต้องมาใคร่ครวญ นางทำเป็นไม่ได้ยินอะไรทั้งสิ้น ผงกศีรษะให้ชีหยวนด้วยสีหน้ายิ้มแย้มแล้วก็เดินไปด้านหลัง รูปแบบการจัดสวนบุปผาหลังเรือนของตระกูลเซี่ยงมีรูปแบบคล้ายสถาปัตยกรรมแบบซูโจว แตกต่างจากรูปแบบสี่เหลี่ยมทั่วไปในเมืองหลวง ตกแต่งได้งดงามประณีตยิ่งนัก เมื่อก้าวเข้าไปก็ราวกับว่าหลุดไปอยู่ในภาพเขียนสีน้ำหมึกของเจียงหนาน สะพานเล็กและธารน้ำไหล ศาลาพลับพลากลางสวน เรียกได้ว่าทุกมุมทุกหนแห่งล้วนเป็นทัศนียภาพงามตา ชีหยวนหลุบสายตาลง มิน่าคนจู้จี้จุกจิกอ
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 49
เหล่าคุณหนูตระกูลเซี่ยงต่างตกใจจนแข็งทื่อไปแล้ว ไม่มีผู้ใดล่วงรู้เหตุผลว่าอยู่ดี ๆ เหตุใดถึงได้มีชายแปลกหน้าสองคนปรากฏตัวในสวนบุปผาหลังเช่นนี้ เป็นคุณหนูรองเซี่ยงที่จำเซียวอวิ๋นถิงได้ก่อน ก็ตะโกนออกมาด้วยความตื่นตระหนก “อ๋องจิ้ง!” นางอึ้งงันไป ไม่รู้ว่าเหตุใดเซียวอวิ๋นถิงจึงมาปรากฏตัวอยู่ที่เรือนหลังของตระกูลเซี่ยงได้ และคนที่นอนอยู่บนพื้นคือผู้ใด ความคิดในหัวตีกันพัลวันอลหม่านแล้ว กลับเป็นชีหยวนที่ดึงแขนเสื้อของคุณหนูรองไว้ และเตือนด้วยเสียงเบาว่า “คุณหนูรองเซี่ยง ไปเชิญผู้ที่สามารถตัดสินเรื่องนี้ได้มาก่อนเถิด” ถึงแม้จะไม่รู้ว่าเซียวอวิ๋นถิงจะมาจับกุมคนที่เขตพื้นที่ของตระกูลเซี่ยงได้อย่างไร และไม่รู้ด้วยว่าคนที่เขาจับกุมตัวคือผู้ใด แต่บุคคลผู้นั้นคืออ๋องจิ้ง ต่อให้เป็นท่านโหวเมื่อพบท่านอ๋องก็ต้องประสานมือคารวะอย่างนอบน้อม ในเวลานี้ ไปเชิญคนที่สามารถเป็นนายได้มาถามไถ่ให้กระจ่างชัด ถือเป็นความคิดที่ไม่เลวทีเดียว คุณหนูรองเซี่ยงได้สติแล้ว ก็หมุนตัวกลับมาด้วยขาที่อ่อนล้าสั่งให้คนรีบไปรายงานให้เรือนหน้ารับรู้ เซียวอวิ๋นถิงจ้องมองชีหยวนคล้ายว่ามีความคิดในใจ ตอนแรกพบเด็กสาวคน
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 50
เคราะห์ดี ไม่นานนักเกาเจียก็เดินเข้ามา และหยุดตรงเบื้องหน้านางหวังด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก ก่อนจะประชิดเข้าไปกระซิบอะไรบางอย่าง นางหวังที่ตอนแรกยังคิดจะซักถามชีหยวนครั้นได้ฟังวาจาจากเกาเจียแล้ว สีหน้าพลันเปลี่ยนไปทันที สูญเสียการทรงตัวจนต้องจับมือเกาเจียไว้แน่น พลางถามอย่างไม่อยากเชื่อว่า “ว่าอย่างไรนะ?” รอยยิ้มบนใบหน้าเกาเจียดูน่าเกลียดเสียยิ่งกว่าร้องไห้ นางกดเสียงลงกระซิบบอกว่า “ฮูหยิน บัดนี้มิใช่เวลาจะถามเรื่องนี้ ท่านรีบ…” สีหน้าของนางหวังย่ำแย่ถึงที่สุด สภาพจิตใจยิ่งย่ำแย่ถึงขีดสุด นางต้องรีบทำอะไร? บัดนี้นางยังรีบทำอะไรได้อีก?! ร่างกายโอนเอนไปมา นางหวังกัดริมฝีปากแน่นถึงจะพอสงบสติอารมณ์ได้ จากนั้นก็เดินขึ้นไปมองฮูหยินผู้เฒ่าเซี่ยง และเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ฮูหยินผู้เฒ่า ข้ามีบางสิ่งอยากจะบอกกับท่าน…” เห็นนางหวังผิดแปลกไปจากตอนแรก สีหน้าในยามนี้เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ชีหยวนก้มศีรษะลง ปกปิดแววตาเยาะเย้ยไว้ ในเวลาแบบนี้ เรื่องที่จะสามารถทำให้นางหวังตื่นตระหนกตกใจได้ถึงเพียงนี้ นอกจากเรื่องของชีจิ่นและชีอวิ๋นถิงแล้ว ก็ไม่มีเรื่องอื่นแล้ว ดูเหมือนว่า ชีอวิ๋นถิงจะไม่ทำให้
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 51
ชีจิ่นพ่นลมหายใจขุ่นมัวออกจากอกอย่างรุนแรง มาแล้ว! นางรู้อยู่แล้ว ว่าชีอวิ๋นถิงจะเป็นกำลังสนับสนุนที่แข็งแกร่งที่สุดของนางตลอดไป สิ่งนี้ทำให้หัวใจของนางสงบลงได้บ้าง ตราบใดที่มีความดื้อรั้นของเซียวอวิ๋นถิงอยู่ นางก็พอจะมีความมั่นใจแล้ว อย่างน้อยชีเจิ้นและนางหวังจะต้องลูบหน้าปะจมูกแน่ ชีอวิ๋นถิงรีบร้อนบุกเข้ามาในหมู่บ้านชนบท เมื่อเห็นชีจิ่น ก็กระโจนเข้าใส่นางทันทีโดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นแล้ว ถามไถ่นางด้วยความเคร่งเครียด “อาจิ่น เจ้าไม่เป็นอะไรใช่ไหม? พวกนางรังแกอะไรเจ้าหรือไม่?” พ่อบ้านประจำหมู่บ้านชนบทตกใจจ้าละหวั่น ยกไม้ยกมือปรามชีอวิ๋นถิงอย่างชุลมุน “คุณชายใหญ่ คุณหนูรองอยู่ที่นี่แล้ว พวกข้ารับรองว่าจะดูแลนางอย่างดี จะไม่ยอมให้เกิดเรื่องอะไรขึ้นกับนางแน่นอน ท่านวางใจเถิด” เอ่ยพลางก็อดไม่ได้ส่งสายตาคาดโทษใส่บรรดาหญิงรับใช้กี่คนตรงนั้นที่ส่งตัวชีจิ่นเข้ามา บรรดาหญิงรับใช้เห็นก็รีบร้อนลากตัวชีจิ่นเข้าไปด้านใน และกระซิบตักเตือนไปพร้อมกัน “คุณหนูรองเจ้าคะ คำสั่งของฮูหยินคือให้ท่านอยู่ห่างจากคุณชายใหญ่ไว้ ท่านเองก็ทราบดีว่าบ่าวรับใช้อย่างพวกข้าจะทำอะไรก็มิใช่เรื่องง่าย ท่านได้โป
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 52
มิเช่นนั้นคุณชายใหญ่จะยังคิดว่าพวกเขากำลังรังแกแม่คุณทูนหัวคนนี้อีกหรือไม่ก็ไม่รู้ ถึงตอนนั้นแล้วจะถูกแส้ม้าฟาดใส่อีกหรือไม่ก็ไม่รู้? ดูสิว่าเมื่อครู่นี้พ่อบ้านและหญิงรับใช้คนนั้นถูกเฆี่ยนตีทารุณขนาดไหน? ชีอวิ๋นถิงยังคงเดือดดาลไม่จางหาย ชี้นิ้วตะคอกใส่พวกเขา “ไสหัวออกไป!” ทันใดนั้นก็วิ่งไปด้านหน้า ดึงตัวชีจิ่นขึ้นมา ชีจิ่นร้องไห้น้ำตาไหลพรากนองหน้า สะอึกสะอื้นไม่หยุด แม้แต่จะตะโกนเรียกพี่ชายยังทำไม่ได้ มองแล้วน่าเวทนาถึงที่สุด ชีอวิ๋นถิงเห็นแล้วถึงกับพูดไม่ออก “อาจิ่น เจ้าอย่ากังวลเลย ข้าจะเกลี้ยกล่อมท่านพ่อท่านแม่ และพาตัวเจ้ากลับไปให้ได้!” ดวงตาของชีจิ่นเป็นสีแดงก่ำ เหมือนกระต่ายตัวหนึ่งที่ทั้งน่ารักและน่าสงสาร ได้ยินชีอวิ๋นถิงเอ่ยเช่นนี้ ทันใดนั้นก็โผเข้าใส่อ้อมอกของเขาพลางร่ำไห้ว่า “ท่านพี่! ข้ากลัว!” ชีอวิ๋นถิงถึงกับทำวางมือไม้ไม่ถูกไปชั่วขณะ เมื่อก่อนตอนที่พวกเขาเป็นพี่น้องกัน ก็น้อยครั้งนักที่จะแตะเนื้อต้องตัวใกล้ชิดเพียงนี้ ถูกชีจิ่นกอดไว้ในยามนี้ ในใจของเขากลับมีความรู้สึกสั่นไหวอันน่าประหลาดผุดขึ้นมา ใช่สิ พี่น้องอะไรกัน? ในเมื่อไม่ใช่พี่น้องร่วมสายเลือด
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 53
พิธีสมรสของพวกเขาถูกกำหนดไว้ตั้งแต่ยังเยาว์วัย แม้ยังไม่ผ่านหกพิธีการตามประเพณี แต่เรื่องนี้ก็แทบจะแน่นอนแล้ว ทุกคนต่างรู้แก่ใจดี ยิ่งไปกว่านั้นสำหรับเซี่ยงหรงแล้ว นางกับบุรุษผู้นี้เป็นสหายกันตั้งแต่วัยเยาว์ สองฝ่ายต่างรู้จักกันและกันเป็นอย่างดี ความจริง ก่อนหน้านี้นางก็รู้สึกไม่สบายใจอย่างมากแล้วที่ชีอวิ๋นถิงดีกับชีจิ่นมากเกินไป พี่ชายของครอบครัวอื่นทำดีกับน้องสาว ย่อมเป็นเรื่องดี แต่ไม่มีผู้ใดเป็นเหมือนชีอวิ๋นถิง ตราบใดที่เป็นเรื่องเกี่ยวกับชีจิ่น ไม่ว่าจะเล็กน้อยหรือใหญ่โตเพียงใดเขาล้วนต้องถามไถ่ทุกครั้ง อย่าว่าแต่พี่ชายเลย ต่อให้เป็นบิดาก็ไม่ใส่ใจรายละเอียดถึงเพียงนี้หรอก ทว่าตอนนั้นนางกลับไม่รู้สึกว่ามีอะไรผิดปกติ ซ้ำยังตำหนิตนเองอีกว่า อาจจะตั้งความหวังกับชีอวิ๋นถิงไว้สูงเกินไป หรืออาจจะไม่เข้าใจเหตุผลและความรู้สึกมากพอ สองคนเป็นพี่ชายน้องสาวโดยกำเนิด ความผูกพันจะลึกซึ้งแน่นแฟ้นมากสักหน่อยก็ใช่ว่าจะแปลกอะไร? บัดนี้ ในที่สุดนางก็รู้แล้ว ว่ามันไม่ถูกต้องจริง ๆ สิ่งเหล่านั้นที่นางสังเกตเห็น มันมีอยู่จริงมาตั้งแต่ตอนต้นแล้ว เห็นเซี่ยงหรงมาแล้ว ชีอวิ๋นถิงลุกลี้ลุกล
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 54
หากนางจะจับตระกูลชีจับชีอวิ๋นถิงแล้วผิดตรงไหน? คิดเพื่อตนเองมันผิดตรงไหน?! ทุกคนถือสิทธิ์อะไรมาชี้หน้าประณามนาง?! นางหันศีรษะขวับ กัดฟันกรอดมองเซี่ยงเจี้ย “พี่ชายใหญ่เซี่ยง พวกข้าเองก็เติบโตมาด้วยกันตั้งแต่เยาว์วัย ท่านเองก็รู้ชัดว่าข้ากับท่านพี่เติบโตมาด้วยกัน พวกข้าสามารถกระทำสิ่งไม่เหมาะสมอันใดได้หรือ?” เซี่ยงหรงอยากจะเดินขึ้นไปด้านหน้า แต่กลับถูกเซี่ยงเจี้ยดึงรั้งไว้ เซี่ยงเจี้ยส่ายศีรษะให้นางเบา ๆ ชีอวิ๋นถิงพลันปวดหัวใจจนทนไม่ไหว “อาจิ่น เจ้าอย่าเถียงกับพวกเขาเลย ข้าเข้าใจทุกอย่าง! ข้าไม่มีวันยอมปล่อยให้เจ้าต้องรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจเด็ดขาด! จะคู่หมั้นหรืออะไรก็ตาม ในเมื่อยังไม่ได้สมรสกัน ก็ไม่มีความหมายอะไรทั้งสิ้น!” เซี่ยงหรงแค่นเสียงหัวเราะด้วยความโกรธ สรุปแล้วสองคนนี้กำลังแสดงให้พวกเขาดูว่าความสัมพันธ์อันลึกซึ้งมันเป็นเช่นไรอยู่สินะ? นางถามติดตลก “คู่หมั้นที่ยังไม่ผ่านพิธีสมรส มันไม่มีความหมายอะไรอย่างนั้นหรือ?” สองตระกูลต่างกำหนดวันพิธีสมรสไว้นานมากแล้ว แต่ในสายตาของชีอวิ๋นถิง กลับไม่มีความหมายอะไรเลย น่าขันสิ้นดี ชีอวิ๋นถิงบัดนี้ไม่สนใครหน้าไหนทั้งสิ้นแ
Latest chapter
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 188
เมื่อเขาเดินออกไป คนเฝ้าประตูก็เข้าไปรายงานท่านผู้เฒ่าหลิ่วทำเสียงฮึดฮัด: “ไร้ประโยชน์สิ้นดี มีแต่ทำเรื่องเสียหาย! เจ้าเองก็เถอะ ไฉนถึงเลียนแบบสตรีไปได้?”คนที่เขาหมายถึงย่อมไม่พ้นบุตรชายของตน ผู้สืบทอดของจวนฉู่กั๋วก๋ง หลิ่วจิงหงหลิ่วจิงหงหัวเราะเบาๆ นั่งอยู่ตรงข้ามเขาอย่างสง่างาม: “ก็คิดว่าอย่างไรเสียก็เป็นคนเคยใช้งานมาก่อน อีกอย่างเขาก็เป็นญาติเกี่ยวดองกับจวนหย่งผิงโหว เลยช่วยพูดแทนสักสองสามคำ ใครจะไปรู้ว่าเขาจะไร้ความสามารถเพียงนี้?”ไม่เพียงแต่จะไม่สามารถสร้างปัญหาให้จวนหย่งผิงโหวได้ ยังทำอะไรตระกูลชีไม่ได้เลยสักนิด ซ้ำร้ายยังทำให้ตัวเองต้องเดือดร้อนเสียอีกท่านผู้เฒ่าหลิ่วสีหน้าไม่ค่อยสู้ดี: “เจ้าต้องระวังให้มาก คนประเภทนี้ พบเจอเรื่องราวมามากจึงไม่กลัวอะไรทั้งนั้น หากตระกูลโจวเกิดเรื่องขึ้นจริง ก็จะพูดอะไรไม่ควรพูดออกมา”นี่คือกำลังเตือนเขาถึงเรื่องราวในตอนนั้นหลิ่วจิงหงเข้าใจดี ยื่นมือรินน้ำชาให้ท่านผู้เฒ่า: “ท่านก็วางใจเถิด ลูกไม่ใช่คนโง่เยี่ยงนั้น เขาไม่มีโอกาสอีกแล้ว”กล่าวจบก็หัวเราะเยาะ: “พูดไปท่านอาจไม่เชื่อ ไอ้คนโง่นี่ ตอนเราปูทางให้เข้าไปทำงานในกรมทหารม้าในตอน
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 187
โจวผิงหนวดเครารุงรัง เห็นได้ชัดว่าช่วงสองสามวันที่ผ่านมานี้เขายุ่งจนแทบไม่มีเวลาดูแลตัวเองเมื่อได้ยินคำพูดของนายท่านรองโจว เขาจึงได้สติและหันมาถามด้วยความหวัง: “อารอง ท่านกลับมาแล้ว ทางนั้นว่าอย่างไรบ้าง?”ว่าอย่างไรงั้นหรือ?นายท่านรองโจวมองเขาแล้วก็ยิ่งขุ่นเคือง: “จะว่าอย่างไรได้อีก? เรื่องนี้พวกเจ้าทำเกินไปแล้ว!”บาดแผลบนหน้าผากของชีฟางอวิ๋นเขาเห็นมากับตา ตอนนี้ถึงแม้จะถูกพันแผลไว้อย่างเรียบร้อย แต่ก็ยังดูน่าสยดสยอง แสดงว่าตอนนั้นคงบาดเจ็บหนักไม่น้อยท่านหญิงโจวตอนสาวๆ ก็ชอบตีลูกหลานอยู่แล้ว ไม่คิดว่าพอแก่ตัวลงนิสัยก็ยังไม่เปลี่ยน ตีแรงเกินเหตุเช่นนี้อย่างไรเสียอีกฝ่ายก็เป็นถึงคุณหนูจากจวนโหว นี่ไม่เท่ากับหาเรื่องเป็นศัตรูกับตระกูลโหวอย่างชัดเจนหรือ?สีหน้าของโจวผิงเคร่งขรึมลงทันทีเขาอดไม่ได้ที่โกรธเดือดดาล: “ทั้งหมดเป็นเพราะหญิงชั่วคนนั้น! ถ้าไม่ใช่เพราะนาง เรื่องคงไม่วุ่นวายถึงขนาดนี้!”……นายท่านรองโจวไม่อาจพูดอะไรได้มากกว่านี้ ได้แต่ถามกลับไปว่า: “ตอนนี้พูดเรื่องพวกนี้ไปก็ไร้ประโยชน์ แล้วเจ้าคิดจะทำอย่างไรต่อ? เรื่องนี้มันใหญ่โตเกินไปแล้ว…...”หากเป็นคนอื่นทำลายซุ้
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 186
ไฉนถึงกลายเป็นเยี่ยงนี้ไปได้?หญิงชั้นต่ำที่กลับมาจากบ้านนอกนั่น เดิมทีนางเป็นเพียงคนไร้ความสำคัญ เดิมทีนางควรจะอยู่อย่างเงียบๆ ในมุมหนึ่งของจวนโหว หรือไม่ก็ไปใช้ชีวิตอยู่ที่เรือนนอกเมืองจนหมดอายุขัยแต่ทำไมตอนนี้กลับกลายเป็นว่านางได้รับความโปรดปรานในจวนโหว?ชีอวิ๋นถิงจ้องมองไปทางหอหมิงเยว่ด้วยสายตาลึกล้ำ ก่อนจะหมุนตัวรีบเดินไปที่โรงม้าจูงม้าออกจากจวนอย่างรวดเร็วรุ่ยซงไม่กล้าที่จะหละหลวมติดตามเขาอยู่ด้านหลัง: “คุณชาย! คุณชายรอข้าด้วย! คุณชาย ท่านจะไปไหนกันแน่?”ไปไหนงั้นรึ?ชีอวิ๋นถิงลดเสียงลงต่ำ: “ข้าจะออกนอกเมือง!”ออกนอกเมือง?รุ่ยซงสับสนงงงวย: “คุณชาย! ท่าน ท่านเพิ่งจะหายจากอาการบาดเจ็บเองนะขอรับ! ฮูหยินก็ยังป่วยอยู่ ท่านอย่าไปทำให้ท่านโหวพวกท่านโกรธเลยนะขอรับ!”“ไร้สาระ!” ชีอวิ๋นถิงเตะเขา: “ที่นี่ไม่มีสิทธิ์ให้เจ้ามายุ่ง! ถ้าเจ้าไม่อยากตามไป ก็ไสหัวไป!”รุ่ยซงที่โดนเตะจนเหมือนกุ้งตัวงอ นอนกองอยู่กับพื้นเกือบสลบ แต่ชีอวิ๋นถิงกลับไม่สนใจ หมุนตัวก็กระโดดขึ้นหลังม้าทันทีเห็นเช่นนี้ รุ่ยซงฝืนความเจ็บรีบลุกขึ้นติดตามเขา และควบม้าตามหลังไปอย่างเร็วพลันในฐานะบ่าวรับใช้อย่าง
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 185
ท่านโหวผู้เฒ่ากุมมือของชีเจิ้นไว้ ไม่รอให้ชีเจิ้นตอบ ก็เอ่ยถามขึ้นเองก่อนว่า: “อาหยวน เจ้ามั่นใจมากน้อยเท่าไร?”เขาจ้องมองชีหยวนอย่างลึกซึ้ง คิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเสริมขึ้นว่า: “ข้าหมายถึง หากต้องกำจัดอ๋องฉี เจ้ามั่นใจมากเท่าไร?”ชีเจิ้นมองชีหยวนด้วยความกังวลเขารู้สึกว่านี่เป็นคำถามที่ตอบยากยิ่ง ท้ายที่สุดแล้วการจะกำจัดอ๋องฉีนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลย แม้แต่สำหรับชีหยวนเอง ก็เกรงว่าจะต้องใช้วิธีวางหมากซ้อนหมาก สุดท้ายจะสามารถทำได้ถึงขั้นไหน ไม่ได้ขึ้นอยู่แค่ความสามารถของคน แต่ยังต้องอาศัยโอกาสและจังหวะเวลาที่เหมาะสมอีกด้วยทว่า ชีหยวนกลับตอบทันที สีหน้าที่เรียบนิ่ง: “มั่นใจที่สุด”มั่นใจที่สุด!ท่านโหวผู้เฒ่าไม่อาจควบคุมอารมณ์ตนเองได้อีกต่อไป เอ่ยถามต่อทันที:“เหตุใดเจ้าจึงมั่นใจถึงเพียงนี้?”“เพราะเขาต้องตาย” น้ำเสียงของชีหยวนสงบนิ่งอย่างมาก ปราศจากความรู้สึกใดๆ ด้วยซ้ำ นางเงยหน้าขึ้นมองชีเจิ้นและท่านโหวผู้เฒ่าอย่างตรงไปตรงมา: “ข้าจะเป็นคนลงมือสังหารเขาด้วยตัวเอง”ฆ่าเขา เพื่อล้างแค้นให้ตระกูลเซี่ยเพื่อล้างแค้นให้พระชายาหลิ่วสองแม่ลูก ล้างแค้นให้พ่อลูกตระกูลลู่ และชีวิตของผ
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 184
สีหน้าของชีเจิ้นเคร่งขรึม: “ตอนแรกข้าคิดว่าเป็นเพียงข่าวลืออีกเท่านั้น จนกระทั่งคนสนิทของข้าเดินทางไปตรวจสอบดู และนำสิ่งหนึ่งกลับมา”เขาพูดแล้วก็เงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะหันไปเลื่อนตู้หนังสือออก เผยให้เห็นช่องลับด้านหลัง จากนั้นก็ยกกล่องใบหนึ่งมาวางบนโต๊ะ และค่อยๆ เปิดกล่องอย่างระมัดระวังภายในกล่องนั้นมีคันธนูเล็กๆ หนึ่งคันวางอยู่อย่างเงียบสงบ คันธนูเล็กนั้นขนาดประมาณว่าวหนึ่งตัว บนตัวธนูนั้นถูกประดับด้วยทับทิมสีแดงเม็ดโต เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่ธนูสำหรับใช้งานจริง แต่เป็นของเล่นสำหรับความบันเทิงเท่านั้นสายตาของชีหยวนกวาดมองคันธนูนั้น ก่อนจะเอ่ยถามเสียงขรึมว่า: “นี่คือของของพระชายาหลิ่วหรือ?”ดังนั้นจึงทำให้ชีเจิ้นมั่นใจได้ว่า มีพระชายาหลิ่วอยู่ที่เมืองเล็กๆ ของเมืองซ่งในเจียงซีกระมัง?หัวใจของนางรู้สึกเจ็บแปลบขึ้นมาเล็กน้อยชาติที่แล้ว ข่าวนี้ตกไปอยู่ในมือของอ๋องฉีอ๋องฉีสั่งให้คนไปสังหารพระชายาหลิ่วสองแม่ลูกหลังจากสังหารแล้ว ก็ใส่ร้ายป้ายสีว่าตระกูลเฝิงเป็นผู้ลงมือเซียวอวิ๋นถิงและตระกูลเฝิงจึงให้ตระกูลเซี่ยตรวจสอบเรื่องนี้ สุดท้ายทำให้อ๋องฉีเกิดความสนใจ อ๋องฉีจึงหาข้ออ้างและสัง
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 183
ชีหยวนตอบขานรับอย่างไม่แปลกใจแม้แต่น้อย: “เรื่องที่แขวนคอแม่นางโจวในปีนั้นเป็นฝีมือของพวกเขาทั้งคู่ ตอนนี้ความจริงได้เปิดเผยออกมา พวกเขาย่อมระแวงสงสัยกันเองว่าใครเป็นคนปล่อยความลับออกมา ยิ่งไปกว่านั้นแผ่นซุ้มประกาศเกียรติคุณพรหมจรรย์ก็ถูกทุบต่อหน้าฝูงชน จวนโหวเองก็ต้องการหย่าขาดจากพวกเขา การที่พวกเขาทะเลาะกันก็เป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว”ชีหยวนสามารถเดาได้แม้กระทั่งคำพูดที่พวกเขาทะเลาะกันเหล่านั้นได้เลยทีเดียวส่วนเรื่องที่ว่าท่านหญิงท่านหญิงโจวตายเพราะพลัดตกหกล้มจริงหรือไม่นั้น?เธอทำได้เพียงหัวเราะเท่านั้นคนที่มีจิตควบคุมสูงเยี่ยงนี้ หลานชายคนโตใกล้จะแต่งงานแล้ว แต่เธอยังคงให้ลูกสะใภ้ทำตามกฏเกณฑ์ทุกวัน ทั้งยังแต่งตัวอย่างพิถีพิถัน ควบคุมอำนาจในเรือนหลังของจวนทั้งหลัง เธอจะเต็มใจตายง่ายๆ อย่างนั้นหรือ?ไม่มีทาง!อย่าว่าแต่ซุ้มประกาศเกียรติคุณพรหมจรรย์ของแม่นางโจวแค่แผ่นเดียวถูกรื้อถอนเลยต่อให้ซุ้มประกาศทั้งสิบสองแผ่นของตระกูลโจวถูกทุบทิ้งหมด เธอก็ไม่มีทางยอมตายอย่างเต็มอกเต็มใจอย่างแน่นอนสิ่งเดียวที่เป็นไปได้ก็คือ แม่ลูกตระกูลโจวกล่าวโทษกันไปมา ผลสุดท้ายท่านหญิงโจวถูกทำให้โกรธจน
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 182
หากแม่ลูกตระกูลโจวจะฆ่าบุตรสาวฆ่าน้องหญิงเพียงเพราะต้องการแค่ซุ้มประกาศเกียรติคุณพรหมจรรย์จริงๆ แล้วล่ะก็ จะเป็นไปได้อย่างไรที่พวกเขาจะยอมสละเสาหลักใหญ่อย่างตระกูลโหว?พวกเขาคงไม่ยอมถอดใจเรื่องนี้ง่ายๆ แน่ชีหยวนยิ้มมุมปากแล้วกล่าวว่า “ไม่หรอกเจ้าค่ะ เรื่องนี้จะคลี่คลายในเร็ววัน”ฮูหยินผู้เฒ่าชีนิ่งไปพักหนึ่ง ก่อนจะอดถามด้วยเสียงเคร่งขรึมไม่ได้ว่า “ทำไมหรือ?”“เพราะ พวกเขาจะทะเลาะกันเองเพื่อหาว่าใครเป็นคนเปิดเผยความจริงในตอนนั้น” ชีหยวนยิ้มบางๆ : “คนเราย่อมตายเพราะทรัพย์ สัตว์ปีกย่อมตายเพราะอาหาร สำหรับพวกเขาแล้ว ซุ้มประกาศเกียรติคุณพรหมจรรย์ที่เป็นฐานรากของตระกูลโจวนั้นเปรียบได้กับชีวิตของพวกเขาเอง ตอนนี้ชีวิตทั้งตระกูลกำลังสั่นคลอน ด้วยนิสัยของพวกเขา คงไม่คิดทบทวนตัวเอง มีแต่จะโยนความผิดให้กันและกัน”แม่ลูกแล้วอย่างไร?เด็กสาวผู้น่าสงสารคนนั้นของตระกูลโจวหรือว่าไม่ใช่สายเลือดตระกูลโจว?ท่านโหวผู้เฒ่าและชีเจิ้นถึงกับตกใจเมื่อได้ยินและชีหยวนได้ลุกขึ้นยืน นางกล่าวเสียงเบา “นางจะไม่รู้สึกเศร้าหรือรู้สึกผิดให้กับลูกสาวที่ตายไปหลายปี แต่จะรู้สึกเสียใจเพราะความลับถูกเปิดเผย และกำลั
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 181
ท่านหญิงโจวถูกคำพูดของชีหยวนทำให้ขนลุกไปทั้งตัว จนเหงื่อเย็นชุ่มเต็มแผ่นหลัง หัวใจของนางเต็มไปด้วยความรู้สึกซับซ้อน ทั้งสิ้นหวังและโกรธแค้น นางทนไม่ไหวจนต้องผลักชีหยวนไปทีหนึ่ง แล้วพูดว่า: “ถ้าเจ้ายังมาพูดจาทำให้คนตื่นกลัว กล่าววาจาเหลวไหลเช่นนี้อีก ข้าจะไปกราบทูลฝ่าบาทให้ทรงพิจารณาโทษเจ้า!”เมื่อพูดจบประโยคนี้ นางก็เหมือนได้รับความกล้า ทำสีหน้าตึงเครียดกัดฟันพูดว่า: “บุตรสาวของข้าเป็นหญิงพรหมจรรย์ที่ได้รับพระราชทานจากราชสำนัก เจ้าถึงกับกล้าดูหมิ่นเยี่ยงนี้! ข้าจะทำให้เจ้าต้องชดใช้!”ชีหยวนหลุดขำออกมา นางจ้องมองท่านหญิงโจวอย่างแน่วแน่: “ความจริงแล้ว ตอนนั้นนางไม่แต่งงานก็ได้ หลังจากที่คู่หมั้นของบุตรสาวท่านเกิดเรื่อง ก็ยังมีคนมาสู่ขอนาง ทั้งยังเป็นสหายตั้งแต่วัยเยาว์ของนางด้วยซ้ำ...”ใบหน้าของท่านหญิงโจวซีดขาว แม้แต่ริมฝีปากก็ไร้สีเลือด ชี้นิ้วไปที่ชีหยวนพร้อมหายใจหอบหนัก“เพียงแต่...หากแต่งไปเยี่ยงนั้น นั่นก็จะไม่มีก้อนภูเขาทองแล้วใช่หรือไม่?” ชีหยวนแสยะยิ้มเย็นชา ดวงตาจ้องท่านหญิงโจวอย่างดูแคลน “ดังนั้น พวกท่านจึงใช้ทั้งไม้อ่อนและไม้แข็ง บังคับนางให้แต่งงาน สามเดือนต่อมา เมื่
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 180
นายท่านผู้เฒ่ารองโจวรู้สึกจนใจ เล่าเหตุการณ์ทั้งหมดในวันนี้ให้ฟังเมื่อเห็นฮูหยินผู้เฒ่าโจวโกรธจนแทบกระอักเลือด นายท่านผู้เฒ่ารองก็กลั้นใจพูดว่า “คำเล่าลือพูดต่อ ๆ กันไปมากเข้าจะกลายเป็นจริง หากปล่อยให้แพร่กระจายออกไป ย่อมไม่เป็นผลดีกับตระกูลเรา เกรงว่าคงต้องขอให้ท่านและโจวผิงอดทนอดกลั้นสักหน่อย รีบไปรับภรรยาของโจวผิงกลับมา เรื่องนี้ถึงจะสงบลงได้”เรื่องภรรยาเอกเท่าเทียมนั้นก็อย่าได้คิดจะพูดถึงอีกต่อไปคงต้องหาวิธีประกาศต่อภายนอกว่าเรื่องทั้งหมดเป็นเพียงความเข้าใจผิดไม่เช่นนั้น ซุ้มประกาศเกียรติคุณที่เหลืออยู่คงไม่อาจรักษาไว้ได้แล้วโจวผิงที่มีความรู้กว้างขวางกว่าฮูหยินผู้เฒ่าโจวเล็กน้อย เมื่อได้รับสัญญาณจากนายท่านผู้เฒ่ารอง จึงได้แต่พยายามกล้ำกลืนความโกรธในใจ ช่วยพูดปลอบฮูหยินผู้เฒ่าโจวจนสงบลงได้ในที่สุดทั้งครอบครัวจึงนำของขวัญติดตัวไปยังจวนตระกูลชีในทันทีฮูหยินผู้เฒ่าชีและคนอื่น ๆ ต่างก็ทราบเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นในวันนี้แล้วเมื่อได้ยินว่าชีหยวนไปหาโจวคุนและให้เขาทุบซุ้มประกาศเกียรติคุณของตระกูลโจว ทุกคนต่างมีสีหน้าแปลกใจโดยเฉพาะชีฟางอวิ๋น นางอ้าปากค้างพลางร้องออกมา
