เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 253
บทที่เกี่ยวข้อง
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 254
ราวกับอสนีบาตฟาดลงมา ในที่สุดอ๋องฉีก็ตระหนักได้แล้วว่าเหตุใดตนเองถึงรู้สึกแปลกอยู่ตลอด หากว่าเป็นชีหยวนตัวจริง นางหรือจะปล่อยม้าเร็วไว้โดยไม่ขี่มัน และเลือกจะนั่งรถม้าไปอย่างเชื่องช้าเช่นนี้หรือ? เขากัดฟันกรอด ก่อนจะยื่นมือไปคว้าจอกชาที่อยู่ข้างตัวขึ้นมา และเขวี้ยงมันลงไปบนพื้นสุดแรง เพล้ง จากนั้นโต๊ะก็ถูกเขาพลิกคว่ำเสียงดังสนั่น ไม่ใช่ชีหยวน! แล้วชีหยวนตัวจริงอยู่ที่ใด? นางสารเลวคนนี้ นางกล้าหลอกเขาอีกแล้วหรือ! กี่ครั้งแล้ว? เขาถูกนางผู้หญิงคนนี้มองเป็นลิงโง่ ที่ถูกนางหลอกปั่นหัวเล่นอยู่ในกำมือทุกครั้ง! ทว่าสิ่งที่น่าโมโหยิ่งกว่า คือตัวเขาที่คอยตกหลุมพรางของนางอยู่ทุกครั้ง แต่ละวันมีแต่โดนหลอก โดนหลอกไม่ซ้ำแบบอีกต่างหาก! เห็นอ๋องฉีบันดาลโทสะ เสวียนอู่ไป๋หู่ก็รับคุกเข่าและหมอบลง ไม่กล้าเงยศีรษะขึ้นมอง ระหว่างเดินทางพวกเขาเองก็สังเกตเห็นแล้วว่า นิสัยของอ๋องฉีนับวันยิ่งดุร้ายฉุนเฉียวง่ายขึ้นเรื่อย ๆ ลำพังแค่องครักษ์ลับที่ต้องถูกลงโทษก็จำนวนไม่น้อยแล้ว ทว่าอ๋องฉีไม่มีเวลามาลงโทษองครักษ์สองคนนี้ เขาถีบชั้นวางที่ตั้งอยู่ด้านข้างล้มระเนระนาด ก่อนจะตะคอกด้วยเสียงดุ
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 255
เพื่อฝึกฝนคนเหล่านี้ จวนอ๋องฉีและจวนฉู่กั๋วกงทุ่มเทหยาดเหงื่อโลหิตและความพยายามไปนับไม่ถ้วนแล้ว และคนเหล่านี้ก็มีความบากบั่นมุมานะมากพอ อ๋องฉีพาออกไปด้วยจำนวนหลายสิบคนแล้ว และส่วนที่เหลืออยู่นั่น ฉู่กั๋วกงก็เพิ่งจะส่งพวกเขาออกไปแล้วเช่นกัน ฮูหยินฉู่กั๋วกงยังไม่รู้ว่าสองวันที่ผ่านมานี้เขากำลังยุ่งอยู่กับการเคลื่อนย้ายองครักษ์ลับ จึงได้แต่ถามเขาอย่างกังวลใจ: “ส่งคนออกไปตามหาจิงหงใช่หรือไม่เจ้าคะ? จริงสิ จิงหงยังไม่ส่งข่าวคราวกลับมาอีกหรือเจ้าคะ?” ผ่านมานานหลายวันเพียงนี้แล้ว! หากว่าเป็นตอนก่อนที่หวงเหวินจวิ้นจะเข้ามา ต่อให้หลิ่วจิงหงหายออกไปนานถึงเพียงนี้ นางก็คงไม่เป็นกังวล ทว่าตอนนี้ นับแต่หวงเหวินจวิ้นปรากฏตัว นางกลับต้องรู้สึกกังวลใจอยู่ร่ำไป ยิ่งไปกว่านั้นยังขาดการติดต่อจากหลิ่วจิงหงไปอย่างสิ้นเชิง นางยิ่งรู้สึกกระวนกระวายใจตลอด คล้ายว่าจะมีเหตุการณ์ไม่ดีอะไรบางอย่างกำลังจะเกิดขึ้น ช่วงหลายวันที่ผ่านมานี้นางกินไม่ได้นอนไม่หลับ จนดูซูบผอมแห้งเหี่ยวลงไปมาก เห็นนางร้อนรนเป็นกังวลเช่นนี้ ฉู่กั๋วกงไหนเลยจะกล้าบอกความจริงกับนาง? ได้แต่ปลอบโยนว่า: “วางใจเถิด เขาออกไปทำภ
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 256
คนพวกนี้ก็เป็นแค่นักต้มตุ๋นหลอกลวงชาวบ้านก็เท่านั้น ฉู่กั๋วกงเห็นนางพูดเช่นนี้ ก็ได้แต่หัวเราะอย่างขมขื่น: “กระหม่อมเองก็หวังว่าจะเป็นแค่การหลอกลวง เพียงแต่เขานำหยกห้อยเอวประจำตระกูลของพี่ชายท่านออกมา กระหม่อมทราบดี จี้หยกชิ้นนี้พี่ชายของท่านไม่เคยเก็บไว้ห่างตัว!” หากว่าเป็นการขโมยมา หวงเหวินจวิ้นคงต้องวิ่งหนีเอาตัวรอดเป็นสิ่งแรก จะเดินมาติดกับดักด้วยตนเองแบบนี้ได้อย่างไร เพียงเสี้ยวพริบตาสีหน้าของหลิ่วกุ้ยเฟยพลันซีดลงทันใด หายใจติดขัด: “เช่นนั้นท่านพ่อหมายความว่า พี่ชายลูก…” จากไปแล้วจริงหรือ?! แล้วยังเป็นเพราะนางสารเลวชีหยวนนั่น? สารเลว! ชั่วช้าสารเลวจริง ๆ! หลิ่วกุ้ยเฟยกัดฟันแน่น: “ข้าจะต้องเอาชีวิตนางผู้หญิงคนนั้นมาให้ได้! ไม่สิ แค่ฆ่านางมันง่ายเกินไป ข้าจะทำให้นางทรมานยิ่งกว่าตายไปอีก ให้มันได้รู้ซึ้งถึงความหมายของการอยากอยู่ก็ไม่ได้ อยากได้ก็ไม่ได้เป็นอย่างไร!” ฉู่กั๋วกงถอนหายใจออกมา: “กุ้ยเฟย เรื่องนี้ท่านไม่จำเป็นต้องลงมือเอง ข้าได้เตรียมการไว้พร้อมแล้ว ที่กระหม่อมเข้าวังมาครั้งนี้ เพราะวาดหวังให้ท่านช่วยพูดเกลี้ยกล่อมท่านแม่ของท่าน บอกให้นางปล่อยวางและใจเย็นล
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 1
แสงจันทร์ค่อย ๆ ลาลับขอบฟ้า ทันใดนั้น สวี่อินอินก็รู้สึกเหมือนกับว่ามีภูเขาลูกหนึ่งทับลงบนร่างกายของตนเองความเจ็บปวดแผ่ซ่านไปทั่วอก นางรู้สึกราวกับปลาที่ขาดน้ำ พยายามอ้าปากเพื่อสูดอากาศหายใจ ก่อนจะเบิกตากว้างด้วยความตกตะลึงสิ่งที่ปรากฏแก่สายตาคือ ใบหน้าที่ดูดุร้าย ส่วนประกอบบนใบหน้าดูแข็งกระด้างเป็นติงเฉิงหย่ง!สวี่อินอินตกตะลึงอย่างยิ่ง ฉากนี้ช่างคุ้นเคยเสียจริงแต่มันจะเป็นไปได้อย่างไร?นางยังไม่ทันได้ไตร่ตรอง เสียงเล็กแหลมของหลี่ซิ่วเหนียงก็ดังขึ้น “เจ้าจะเล่นก็เล่นไป แต่อย่าทำให้ตายเสียล่ะ!”เป็นหลี่ซิ่วเหนียง แม่บุญธรรมของนาง!สวี่อินอินโกรธจนดวงตาแทบถลนออกมา สั่นเทิ้มไปทั้งตัวนางกลับมามีชีวิตใหม่อีกครั้ง ย้อนเวลากลับมาเมื่อสิบสามปีก่อน!ตอนที่นางเพิ่งจะรู้ว่าตนเองเป็นคุณหนูใหญ่แห่งจวนหย่งผิงโหวในเมืองหลวงหลังจากที่จวนหย่งผิงโหวมาตรวจสอบแล้ว พวกเขาบอกว่าจะส่งคนมารับนางทว่า ในคืนนั้นเองนางก็เกิดเรื่องขึ้นแล้ว!หลี่ซิ่วเหนียงขังนางเอาไว้ในห้องเก็บฟืน แล้วพาติงเฉิงหย่งมา นางต่อสู้อย่างสุดกำลังจึงรอดพ้นจากการถูกข่มเหง แต่วันรุ่งขึ้น หลี่ซิ่วเหนียงก็พาคนมาจับนางในข้อ
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 2
หลี่ซิ่วเหนียงนำผู้คนกลุ่มหนึ่งรีบรุดฝ่าแสงจันทร์กลับไปที่นางหามา ล้วนขึ้นชื่อว่าเป็นผู้หญิงขี้นินทาประจำหมู่บ้าน สามารถพูดจาบิดเบือนความจริงได้เมื่อคนเหล่านี้เห็นสวี่อินอินและติงเฉิงหย่งนอนอยู่บนเตียงเดียวกัน คงจะถ่มน้ำลายรุมด่าทอสวี่อินอินจนไม่ได้ผุดไม่ได้เกิดแน่!ฮึ คุณหนูสูงศักดิ์ที่ยังไม่ทันกลับบ้านก็เสียความบริสุทธิ์ไปเสียแล้ว ยังจะเรียกว่าคุณหนูสูงศักดิ์ได้อีกหรือ?นางเคยเป็นแม่นมอยู่ในจวนโหว ย่อมรู้ดีว่าพวกชนชั้นสูงเหล่านั้นทั้งเรื่องมากและจู้จี้จุกจิก มีหรือที่จะอยากได้หญิงสำส่อนที่เคยนอนกับคนอื่นแล้ว?เมื่อถึงตอนนั้น หญิงสำส่อนที่เสียตัวก่อนแต่งงาน กับคุณหนูผู้สูงศักดิ์ที่มีความรู้ความสามารถ ต่อให้จวนหย่งผิงโหวหลับตาเลือก ก็คงเลือกได้ไม่ยากคิดจะกลับไปขวางทางลูกสาวของนาง ฝันไปเถอะ!คิดได้ดังนั้น หลี่ซิ่วเหนียงก็แทบทนรอไม่ไหวแล้ว อยากจะรีบกลับถึงบ้านเสียเดี๋ยวนี้เลยใครจะไปรู้ว่า ห่างจากประตูบ้านประมาณหนึ่งร้อยเมตร หัวหน้าหมู่บ้านกลับพาคนกลุ่มใหญ่ถือคบเพลิงมาล้อมพวกนางเอาไว้หลี่ซิ่วเหนียงชะงักไปครู่หนึ่ง “หัวหน้าหมู่บ้าน? ท่านทำแบบนี้หมายความว่าอย่างไร?”หัวหน้าหม
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 3
“ข้าก็คือสวี่อินอินน่ะสิ” นางแสยะยิ้มมุมปาก “เพียงแต่ไม่ใช่สวี่อินอินคนเดิมที่ยอมให้เจ้าข่มเหงรังแกอีกแล้ว”“แผนการของลูกสาวแท้ ๆ ของเจ้าล้มเหลว พวกเจ้าสองคนก็ตายแล้ว” สวี่อินอินโน้มตัวเข้าไปใกล้หลี่ซิ่วเหนียงน้ำเสียงของนางราวกับภูตผี “เจ้าเดาสิว่าหลังจากข้ากลับไป นางยังจะมีชีวิตที่ดีอีกหรือไม่?”หลี่ซิ่วเหนียงสติแตก ทันใดนั้นนางก็เริ่มคลุ้มคลั่ง ดิ้นรนอย่างรุนแรงอยู่ในกรง “นางสารเลว ข้าจะฆ่าเจ้า ข้าจะฆ่าเจ้า! เจ้าต้องไม่ตายดีแน่!”สวี่อินอินกลัวจนถอยหลังไปสองสามก้าว ล้มลงนั่งกับพื้นจากนั้นก็ร้องไห้ขอร้องด้วยความหวาดกลัว “ท่านแม่ อย่าฆ่าข้า อย่าฆ่าข้า!”หัวหน้าหมู่บ้านแค่นเสียง “จะตายอยู่แล้วยังไม่สำนึกผิด ชั่วร้ายที่สุด! ถ่วงน้ำเดี๋ยวนี้!”กรงถูกยกขึ้น สวี่อินอินมองหลี่ซิ่วเหนียงที่ยังคงดิ้นรนอย่างบ้าคลั่งอยู่ในกรง จากนั้นค่อย ๆ ยิ้มอย่างชั่วร้ายทันใดนั้น เสียงตูมดังขึ้น กรงหมูก็ตกลงไปในทะเลสาบ เกิดคลื่นขนาดใหญ่ซัดกระเซ็นเช้าตรู่วันรุ่งขึ้น ก็มีคนจากจวนหย่งผิงโหวมาถึง เป็นแม่นมคนหนึ่งที่วางมาดใหญ่โตสวี่อินอินมองแวบเดียวก็จำได้ทันทีว่า คนที่วางมาดโอหังยิ่งกว่านายหญิงคนนี
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 4
อากาศบนผิวน้ำสดชื่นกว่าอากาศในน้ำมากแม่นมฮวาคิดจะฆ่านางให้จมน้ำตายจริง น่าขันสิ้นดีนางต้องรับผิดชอบเรื่องต่าง ๆ ภายในบ้านมาตั้งแต่ตอนที่เริ่มหัดกินข้าวเองได้เหล่าชาวนาต้องจ่ายค่าเช่าทำนาให้กับเจ้าของที่ดิน หลี่ซิ่วเหนียงและคนขายเนื้อสวี่ก็ใช้สารพัดวิธีกดขี่ขูดรีดเงินจากนางขึ้นเขาเก็บเห็ด ตัดฟืน เก็บเมล็ดชา ลงน้ำจับปลา จับเต่า สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นงานถนัดของนางสวี่อินอินเงยหน้าโผล่พ้นน้ำ รู้สึกได้ว่าแรงดิ้นรนของแม่นมฮวาค่อย ๆ น้อยลง จนกระทั่งไม่มีแรงเหลืออยู่สายลมอ่อน ๆ พัดมาจากริมฝั่ง นางอ้าปากจาม กำลังจะดำลงไปลากแม่นมฮวาขึ้นมา เพื่อให้ทุกคนได้เห็นภาพเหตุการณ์ ‘วีรกรรมช่วยชีวิต’ ของนางแต่ใครจะรู้ว่าขณะที่ยกมือขึ้น ข้อศอกของนางกลับไปกระแทกเข้ากับบางอย่างสัมผัสนี้ทำให้นางรู้สึกเย็นวาบไปถึงกระดูกสันหลัง สมองพลันว่างเปล่า จากนั้นก็ตระหนักได้ในทันทีว่า มีคนอื่นอยู่ในน้ำด้วย!หรือว่าแม่นมฮวาจะยังเตรียมคนไว้ในน้ำอีก?หากเป็นเช่นนั้น...ในชั่วพริบตา เลือดในร่างกายของนางก็เดือดพล่านขึ้น แต่สมองกลับสงบลงอย่างประหลาด นางค่อย ๆ ปล่อยแม่นมฮวา และพุ่งตัวไปด้านหลังอย่างรวดเร็วโดยอาศั
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 5
สวี่อินอินเป็นที่รักของผู้คนในหมู่บ้านต่างจากคนขายเนื้อสวี่และหลี่ซิ่วเหนียงที่ใจดำ สวี่อินอินเป็นเด็กที่เชื่อฟังและรู้ความ คนเราย่อมมีความรู้สึก เห็นสวี่อินอินอายุยังน้อยแต่ต้องลำบากเช่นนี้ คนในหมู่บ้านจึงดูแลนางเป็นพิเศษสวี่อินอินก็เป็นเด็กที่รู้จักบุญคุณ กินข้าวบ้านไหนก็ไปช่วยเขาเลี้ยงหมู ดื่มน้ำบ้านใครก็ไปช่วยเขาตัดฟืนดังนั้นตอนนี้หัวหน้าหมู่บ้านมองนาง ก็เหมือนกับมองลูกหลานของตัวเองยังไม่ทันได้กลับไป บ่าวไพร่ของจวนโหวก็คิดจะฆ่าสวี่อินอินแล้ว ถ้ากลับไป จะมีชีวิตที่ดีได้อย่างไร?อีกอย่าง อย่างน้อยในหมู่บ้าน สวี่อินอินก็เข้ากับทุกคนได้เป็นอย่างดี หากนางสามารถยืนหยัดอยู่ในจวนโหวได้ ในอนาคตก็จะเป็นผลดีต่อหมู่บ้านด้วยเขาตอบรับทันที “ได้! แม่หนูไม่ต้องกลัว ข้าจะไปแจ้งหน่วยปราบปรามเดี๋ยวนี้!”เห็นหัวหน้าหมู่บ้านกำลังจะไปแจ้งทางการจริง ๆ บ่าวไพร่ของจวนหย่งผิงโหวก็นั่งไม่ติดแล้วโดยเฉพาะสาวใช้ที่แต่งตัวงดงามคนนั้น นางรู้ดีแก่ใจว่าแม่นมฮวาตั้งใจนัดสวี่อินอินไปที่ริมทะเลสาบ เพื่อจะฆ่าสวี่อินอินให้จมน้ำตายจริง ๆ หากแจ้งทางการจริง ๆ ไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่จวนโหวจะเสียหน้าตัวนางเอ
บทล่าสุด
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 256
คนพวกนี้ก็เป็นแค่นักต้มตุ๋นหลอกลวงชาวบ้านก็เท่านั้น ฉู่กั๋วกงเห็นนางพูดเช่นนี้ ก็ได้แต่หัวเราะอย่างขมขื่น: “กระหม่อมเองก็หวังว่าจะเป็นแค่การหลอกลวง เพียงแต่เขานำหยกห้อยเอวประจำตระกูลของพี่ชายท่านออกมา กระหม่อมทราบดี จี้หยกชิ้นนี้พี่ชายของท่านไม่เคยเก็บไว้ห่างตัว!” หากว่าเป็นการขโมยมา หวงเหวินจวิ้นคงต้องวิ่งหนีเอาตัวรอดเป็นสิ่งแรก จะเดินมาติดกับดักด้วยตนเองแบบนี้ได้อย่างไร เพียงเสี้ยวพริบตาสีหน้าของหลิ่วกุ้ยเฟยพลันซีดลงทันใด หายใจติดขัด: “เช่นนั้นท่านพ่อหมายความว่า พี่ชายลูก…” จากไปแล้วจริงหรือ?! แล้วยังเป็นเพราะนางสารเลวชีหยวนนั่น? สารเลว! ชั่วช้าสารเลวจริง ๆ! หลิ่วกุ้ยเฟยกัดฟันแน่น: “ข้าจะต้องเอาชีวิตนางผู้หญิงคนนั้นมาให้ได้! ไม่สิ แค่ฆ่านางมันง่ายเกินไป ข้าจะทำให้นางทรมานยิ่งกว่าตายไปอีก ให้มันได้รู้ซึ้งถึงความหมายของการอยากอยู่ก็ไม่ได้ อยากได้ก็ไม่ได้เป็นอย่างไร!” ฉู่กั๋วกงถอนหายใจออกมา: “กุ้ยเฟย เรื่องนี้ท่านไม่จำเป็นต้องลงมือเอง ข้าได้เตรียมการไว้พร้อมแล้ว ที่กระหม่อมเข้าวังมาครั้งนี้ เพราะวาดหวังให้ท่านช่วยพูดเกลี้ยกล่อมท่านแม่ของท่าน บอกให้นางปล่อยวางและใจเย็นล
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 255
เพื่อฝึกฝนคนเหล่านี้ จวนอ๋องฉีและจวนฉู่กั๋วกงทุ่มเทหยาดเหงื่อโลหิตและความพยายามไปนับไม่ถ้วนแล้ว และคนเหล่านี้ก็มีความบากบั่นมุมานะมากพอ อ๋องฉีพาออกไปด้วยจำนวนหลายสิบคนแล้ว และส่วนที่เหลืออยู่นั่น ฉู่กั๋วกงก็เพิ่งจะส่งพวกเขาออกไปแล้วเช่นกัน ฮูหยินฉู่กั๋วกงยังไม่รู้ว่าสองวันที่ผ่านมานี้เขากำลังยุ่งอยู่กับการเคลื่อนย้ายองครักษ์ลับ จึงได้แต่ถามเขาอย่างกังวลใจ: “ส่งคนออกไปตามหาจิงหงใช่หรือไม่เจ้าคะ? จริงสิ จิงหงยังไม่ส่งข่าวคราวกลับมาอีกหรือเจ้าคะ?” ผ่านมานานหลายวันเพียงนี้แล้ว! หากว่าเป็นตอนก่อนที่หวงเหวินจวิ้นจะเข้ามา ต่อให้หลิ่วจิงหงหายออกไปนานถึงเพียงนี้ นางก็คงไม่เป็นกังวล ทว่าตอนนี้ นับแต่หวงเหวินจวิ้นปรากฏตัว นางกลับต้องรู้สึกกังวลใจอยู่ร่ำไป ยิ่งไปกว่านั้นยังขาดการติดต่อจากหลิ่วจิงหงไปอย่างสิ้นเชิง นางยิ่งรู้สึกกระวนกระวายใจตลอด คล้ายว่าจะมีเหตุการณ์ไม่ดีอะไรบางอย่างกำลังจะเกิดขึ้น ช่วงหลายวันที่ผ่านมานี้นางกินไม่ได้นอนไม่หลับ จนดูซูบผอมแห้งเหี่ยวลงไปมาก เห็นนางร้อนรนเป็นกังวลเช่นนี้ ฉู่กั๋วกงไหนเลยจะกล้าบอกความจริงกับนาง? ได้แต่ปลอบโยนว่า: “วางใจเถิด เขาออกไปทำภ
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 254
ราวกับอสนีบาตฟาดลงมา ในที่สุดอ๋องฉีก็ตระหนักได้แล้วว่าเหตุใดตนเองถึงรู้สึกแปลกอยู่ตลอด หากว่าเป็นชีหยวนตัวจริง นางหรือจะปล่อยม้าเร็วไว้โดยไม่ขี่มัน และเลือกจะนั่งรถม้าไปอย่างเชื่องช้าเช่นนี้หรือ? เขากัดฟันกรอด ก่อนจะยื่นมือไปคว้าจอกชาที่อยู่ข้างตัวขึ้นมา และเขวี้ยงมันลงไปบนพื้นสุดแรง เพล้ง จากนั้นโต๊ะก็ถูกเขาพลิกคว่ำเสียงดังสนั่น ไม่ใช่ชีหยวน! แล้วชีหยวนตัวจริงอยู่ที่ใด? นางสารเลวคนนี้ นางกล้าหลอกเขาอีกแล้วหรือ! กี่ครั้งแล้ว? เขาถูกนางผู้หญิงคนนี้มองเป็นลิงโง่ ที่ถูกนางหลอกปั่นหัวเล่นอยู่ในกำมือทุกครั้ง! ทว่าสิ่งที่น่าโมโหยิ่งกว่า คือตัวเขาที่คอยตกหลุมพรางของนางอยู่ทุกครั้ง แต่ละวันมีแต่โดนหลอก โดนหลอกไม่ซ้ำแบบอีกต่างหาก! เห็นอ๋องฉีบันดาลโทสะ เสวียนอู่ไป๋หู่ก็รับคุกเข่าและหมอบลง ไม่กล้าเงยศีรษะขึ้นมอง ระหว่างเดินทางพวกเขาเองก็สังเกตเห็นแล้วว่า นิสัยของอ๋องฉีนับวันยิ่งดุร้ายฉุนเฉียวง่ายขึ้นเรื่อย ๆ ลำพังแค่องครักษ์ลับที่ต้องถูกลงโทษก็จำนวนไม่น้อยแล้ว ทว่าอ๋องฉีไม่มีเวลามาลงโทษองครักษ์สองคนนี้ เขาถีบชั้นวางที่ตั้งอยู่ด้านข้างล้มระเนระนาด ก่อนจะตะคอกด้วยเสียงดุ
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 253
ปาเป่าลิ่วจินสองคนเหงื่อเย็นไหลท่วม หลังจากผ่านเขตชายแดนเข้าสู่เมืองอันฮุยแล้ว เขาก็ค้นพบว่า การไล่ตามของอ๋องฉีรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ มีหลายครั้งที่พวกเขาเกือบจะถูกจับได้ หลังจากหลบหนีคนพวกนั้นได้อีกครั้งหนึ่ง ปาเป่าก็เลื่อนมือขึ้นเช็ดเหงื่อเย็นบนศีรษะของตนเองไปทีหนึ่งอย่างอดไม่ได้ พลางเอ่ยอย่างอกสั่นขวัญแขวน: “เล่นเอาข้าตกใจแทบแย่! ไม่รู้ว่าเขาเป็นบ้าไปแล้วหรืออย่างไร ถึงได้ไล่กวดเอาเป็นเอาตายเช่นนี้?” เห็นชัดว่าครึ่งทางแรก คนพวกนั้นยังไล่ตามอย่างเชื่องช้าไม่เอาไหน ทว่าต่อมากลับไล่กวดอย่างบ้าคลั่งจนแทบประชิดได้แล้ว สีหน้าของลิ่วจินกลับเต็มไปด้วยความเคร่งขรึมมากกว่าตอนก่อนหน้านี้ เขาไม่มีความคิดจะพูดตลกอีกแล้ว หันศีรษะมามองคนตรงหน้า พลางเอ่ยด้วยเสียงเข้มว่า: “ไม่ เขาไม่ได้บ้า คงเพราะรู้ตัวแล้วว่ามีบางอย่างไม่ชอบมาพากล” ประโยคนี้ถูกเอ่ยออกมา ปาเป่าที่กำลังดื่มน้ำชาอยู่ พ่นน้ำชาออกมาทันที จากนั้นก็ถามด้วยความขนลุก: “ไม่หรอก?! ตลอดทาง ข้าก็ซ่อนตัวแนบเนียนมากมิใช่หรือ!” เขารับหน้าที่สวมผ้าคลุมของชีหยวนเพื่อปลอมตัวเป็นชีหยวน และคิดว่าตนเองก็ทำสุดความสามารถแล้ว แน่นอนว่า แม้จะมิไ
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 252
เหล่าจ้าวพาหลีฮวาไปส่งให้คนที่ไว้ใจได้รับผิดชอบต่อ ไม่นานนักตนเองก็กลับมาอยู่ข้างกายเซียวอวิ๋นถิง : “ท่านอ๋อง ให้ข้าน้อยไปเองเถิด” หลีฮวายอมเผยคำสั่งของชีหยวนแล้ว หากว่าหวงเหวินจวิ้นคิดทรยศและไปแจ้งข่าว ตามวิธีการอันเด็ดขาดไร้ความปรานีของจวนฉู่กั๋วกงแล้ว จะต้องส่งองครักษ์ลับในเงามืดมาไล่ล่าสังหารนางแน่ และบัดนี้ ก็เป็นช่วงเวลาที่เหมาะสมจะลงมือที่สุดแล้ว อ๋องฉีและจวนฉู่กั๋วกงใช้ความพยายามและเงินทองไปมากมายมหาศาลเพื่อเลี้ยงดูฝึกฝนเหล่านักฆ่ากลุ่มนี้ เพื่อดูแลพวกคนเหล่านี้ เงินที่ทุ่มไปในทุกปีล้วนมีมากจนนับไม่ถ้วน จนถึงทำให้ท่านอ๋องผู้สูงศักดิ์ต้องกระเสือกกระสนเปิดหอคณิกาเพื่อหารายได้ การทำลายองครักษ์ลับเหล่านี้ ทำให้พวกเขาเจ็บใจเสียยิ่งกว่าฆ่าพวกเขาให้ตายเสียอีก เขาอาสาออกศึกนี้ด้วยตนเอง และคิดว่าหากสังหารคนเหล่านี้ได้แล้ว จะไปตามหาปาเป่าลิ่วจิน และจากนั้นค่อยดูไปทีละขั้นว่าคุณหนูใหญ่สกุลชีคนนี้จะสามารถทำอะไรได้อีก และคิดจะลงมืออย่างไรต่อไปอีก ช่างเป็นคนที่มหัศจรรย์ยิ่งนัก ทว่าเซียวอวิ๋นถิงกลับส่ายหน้า: “ไม่ เจ้าไม่ต้อง ข้าไปเอง” เหล่าจ้าวคัดค้านทันควัน: “ท่านอ๋อง เ
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 251
ใบมีดแหลมคมเปล่งประกายวาววับสะท้อนลำแสงอันเยือกเย็นภายใต้แสงตะวันเจิดจ้า ลมหนาวของเหมันต์ฤดูพัดพาทำให้หิมะบนกิ่งไม้ร่วงหล่นลงมา หวงเหวินจวิ้นนอนขดตัวอยู่บนพื้น เมื่อเห็นคมมีดเล่มนั้นฟาดลงมา ก็หลับตาลงด้วยความสิ้นหวัง ไกลออกไป มีสายตาคู่หนึ่งกำลังจับจ้องทุกสิ่งอย่างถี่ถ้วน กระทั่งคนของจวนฉู่กั๋วกงจัดการเก็บกวาดร่างไร้วิญญาณอย่างใจเย็นจนเรียบร้อยแล้ว ผู้เฒ่าจ้าวถึงจะเอ่ยด้วยเสียงแผ่วเบาว่า “ท่านอ๋อง เขาตายสนิทแล้วขอรับ” เซียวอวิ๋นถิงเลิกคิ้ว นัยน์ตาดอกท้อบนใบหน้าหล่อเหลากำลังสะท้อนประกายวาววับ เอียงศีรษะมองไปทางหลีฮวาที่กำลังตัวสั่นเทิ้มอยู่ด้านข้าง: “ใช่คนนี้หรือไม่?” หลีฮวาผงกศีรษะรัว นัยน์ตาเบิกกว้างด้วยความตื่นตระหนก: “ใช่เพคะ! เป็นเขาแน่นอน! คุณหนูให้หม่อมฉันมาบอกท่านอ๋องว่า คนผู้นี้มีท่าทีไม่ชอบมาพากลตั้งแต่แรก ตอนใช้เขา เขาก็พยายามทำผิดสัญญาอยู่หลายครั้ง มิใช่คนที่น่าไว้วางใจ ฉะนั้น…” เหล่าจ้าวซึ่งยืนอยู่ด้านข้างถึงกับตกใจจนพูดไม่ออก คนที่ติดต่อกับคุณหนูใหญ่สกุลชีคนนี้ ปกติแล้วจะเป็นปาเป่าและลิ่วจิน ดังนั้น ทุกครั้งที่ปาเป่าและลิ่วจินพูดถึงชีหยวนขึ้นมา น้ำเสียงจะฟังด
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 250
เขาอดไม่ได้ที่จะโทษตัวเองที่โลภมากเกินไปได้มาแล้วสองพันตำลึง ก็ยังอยากได้ถึงหมื่นตำลึง สองหมื่นตำลึง หรือแม้แต่ใฝ่ฝันจะได้รับความไว้วางใจจากจวนฉู่กั๋วกง กลายเป็นคนใหญ่คนโตในอนาคตจวนกั๋วกงระดมกำลังองครักษ์ลับที่เหลือจากจวนฉีอ๋องในคืนนั้นทันทีสำหรับเรื่องนี้เลขาธิการเวินที่ปรึกษาของจวนกั๋วกงกลับไม่เห็นด้วย: “ท่านกั๋วกง แม้จวนกั๋วกงจะสนิทสนมกับท่านอ๋อง แต่ก็ยังมีคำกล่าวหนึ่งที่ว่าคนนอกไม่อาจแทรกกลางระหว่างคนที่สนิทกันได้…...”ระยะหลังมานี้ ดูเหมือนอ๋องฉีจะเริ่มตีตัวออกห่างจากจวนกั๋วกงอย่างชัดเจนไม่นับเรื่องอื่นๆ แค่ครั้งนี้อ๋องฉีออกไล่ล่าชีหยวนไปถึงฝูเจี้ยน กลับไม่บอกกล่าวกับตระกูลหลิวเลยแม้แต่น้อย ซึ่งถือเป็นสัญญาณที่ไม่ปกติเอาเสียเลยหากตอนนี้ยังขืนสั่งการให้หน่วยองครักษ์ลับของอ๋องฉีเคลื่อนไหวโดยพลการ เกรงว่าเมื่ออ๋องฉีรู้เข้าความรู้สึกที่มีต่อตระกูลหลิวอาจจะยิ่งแย่ลงกว่าเดิมทว่าหากเป็นเมื่อก่อนพูดเช่นนี้ ฉู่กั๋วกงยังพอรับฟังได้แต่ในเวลานี้ เขากำลังจมอยู่ในความโศกเศร้าและตกตะลึงกับความเป็นไปได้ที่บุตรชายของตนอาจตายไปแล้ว ยังจะฟังคำเตือนเช่นนี้ได้อีกหรือ?ทันใดนั้นเขาก็ห
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 249
ถึงกระนั้น ฉู่กั๋วกงก็ยังไม่อาจเชื่อได้ว่าลูกชายคนหนึ่งของตนที่ยังมีชีวิตอยู่จริงๆ จะจากไปเช่นนี้เขาเม้มริมฝีปากพลางมองหวงเหวินจวิ้นที่อยู่ตรงหน้า ก่อนจะเปลี่ยนท่านั่งบนเก้าอี้แล้วถามเขาเสียงเย็นชา: “แล้วศพของลูกชายข้าอยู่ที่ไหน?”เมื่อเอ่ยคำว่าศพออกมา แก้มของเขาก็ยังรู้สึกเจ็บแปลบลูกชายคนนี้ได้มาอย่างยากลำบาก เขาทะนุถนอมอย่างดีเสมอ แม้กระทั่งเพื่อให้เขามีอนาคตที่สดใส ยอมให้ลูกชายถูกยกไปอยู่ในนามของภรรยาเอก เพียงเพื่อให้เขาได้รับการยอมรับและสืบทอดตำแหน่งแห่งจวนกั๋วกงอย่างสมศักดิ์ศรีแต่การลงทุนทั้งชีวิตกลับพังทลายลงในชั่วพริบตา สำหรับเขาแล้ว ไม่มีเรื่องใดจะเจ็บปวดยิ่งไปกว่านี้อีกแล้วขณะเดียวกัน หวงเหวินจวิ้นเริ่มรู้สึกเสียใจที่มาที่จวนกั๋วกงบ้างแล้ว เขาทำงานเป็นผู้คุ้มกันมาก็หลายปีแล้ว ตามหลักแล้วเขาควรได้เลื่อนเป็นหัวหน้าสาขาย่อยของกลุ่ม แต่เหล่าผู้คุ้มกันที่มารุ่นเดียวกันกับเขา บางคนก็ตั้งสำนักของตัวเอง บางคนที่ไปไม่รอดก็ยังได้เป็นคนสำคัญในสาขาย่อยไปแล้ว มีแต่เขา สามารถเป็นหัวหน้าผู้คุ้มกัน ก็ยังต้องพึ่งประสบการณ์ของตัวเอง ไต่เต้าทีละขั้นแม้ภายนอกเขาจะแสร้งใจเย็นไม่ใส่ใ
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 248
ผู้คนที่อยู่ใต้การนำของฉู่กั๋วกง ล้วนเป็นคนที่เด็ดเดี่ยวและดุดัน แต่ก็ผ่านการรบมานับครั้งไม่ถ้วน มีประสบการณ์สูง และน่าไว้วางใจอย่างมากในทุกเรื่องที่ทำเมื่อได้ยินพ่อบ้านรายงานเช่นนี้ ฉู่กั๋วกงพยักหน้าอย่างพึงพอใจ แล้วก้าวเดินไปข้างหน้า: “ดี พาข้าไปดูหน่อย”เขากล่าวพลางก้าวเดินด้วยความเร็ว พ่อบ้านรีบก้าวตามหลังไป เปิดประตูห้องเก็บฟืนที่ขังหวงเหวินจวิ้นไว้ ก็เห็นหวงเหวินจวิ้นที่นอนราบกับพื้นที่ด้านใน แทบสิ้นลมหายใจด้วยความโกรธโทสะของฮูหยินผู้เฒ่าหลิ่ว ทำให้คนข้างล่างไม่กล้าลงมือเบาๆ ดังนั้นจึงโบยหวงเหวินจวิ้นจนเกือบเอาชีวิตไปกว่าครึ่งกั๋วกงเดินไปดึงเก้าอี้มานั่งลงอย่างสง่างาม ก่อนเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยแล้วถามเสียงเข้มว่า “เจ้าเป็นใคร? เหตุใดถึงมาแอบอ้างเที่ยวหลอกลวงต้มตุ๋นถึงที่นี่?”หวงเหวินจวิ้นไม่รู้ว่าผู้มีบรรดาศักดิ์เหล่านี้จะมองว่าเขามาหลอกลวงต้มตุ๋นแต่เขาก็รู้ว่า หากเขาไม่แสดงหลักฐานอะไรออกมา จุดจบก็คือถูกตีตายทั้งเป็นผู้มีบรรดาศักดิ์เหล่านี้ไม่มีวันมองว่าชีวิตของคนชนชั้นล่างอย่างเขามีค่าเลยก่อนหน้านี้เขายังคิดจะฉวยโอกาสขึ้นราคา ข่มขู่จวนฉู่กั๋วกงอยู่ แต่ตอนนี้ความคิดเ
