LOGINShare
บทที่ 120
Related chapters
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 121
เสียงกัมปนาทดังขึ้น ราวอสนีบาตสายหนึ่งฟาดลงมา ฉีอ๋องถามอย่างตกตะลึงว่า “พระราชทานสมรสอะไรกัน พระราชทานสมรสอะไร?”เขาเป็นโอรสมังกร ยิ่งเป็นบุตรชายแท้ๆ ของเสี่ยวหลิ่วกุ้ยเฟย ยามอยู่ในวังนอกจากรัชทายาท นับว่าฐานะของเขาสูงที่สุดและได้รับความรักจากฮ่องเต้มากที่สุดด้วยนับตั้งแต่เด็ก ฮ่องเต้หย่งชางก็นำความรู้สึกผิดต่อพระชายาหลิ่วมาไว้ที่ตัวเขา ตามใจเขาอย่างมากเจ็ดขวบเขาก็ได้รับการแต่งตั้งเป็นอ๋อง ที่ดินศักดินาคือมณฑลเหอหนานซึ่งเป็นดินแดนอันอุดมสมบูรณ์ในที่ราบภาคกลาง แม้จะยังมิได้ย้ายไปประจำที่ที่ดินศักดินา แต่องครักษ์ที่มอบให้เขาก็เพิ่มจำนวนไปถึงห้าหมื่นแล้วและเนื่องจากเขายังไม่ได้แต่งงาน ฮ่องเต้หย่งชางจึงอนุญาตให้เขาเข้าออกวังได้ตามใจ กระทั่งตัดใจให้เขาย้ายไปอยู่ที่เขตศักดินาไม่ได้ด้วยความโปรดปรานเช่นนี้ เขาจะไม่เกิดความคิดอื่นขึ้นมาได้อย่างไร?รัชทายาท?รัชทายาทแล้วอย่างไร?!หากมิใช่เพราะตอนนั้นฮองเฮาเฝิงเจ้าเล่ห์เพทุบาย แล้วยังมีตระกูลเฝิงที่ควบคุมการป้องกันในเมืองหลวง กุมทรัพย์สินเงินทองอยู่ในมือ ฮองเฮาเฝิงจะมีโอกาสเป็นฮองเฮาได้อย่างไรรัชทายาทยิ่งไม่ต้องพูดถึง! ร่างกายอ่อนแอ
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 122
แต่งงาน?!แต่งงานบ้านบ้าบออะไร!เพียงครู่เดียว ขันทีสวีก็เข้ามาอย่างเร่งร้อนฉีอ๋องเหลือบมองเขาทีหนึ่ง มิได้กล่าวสิ่งใดแต่ขันทีสวีรู้ดีว่า นี่เป็นความหมายว่าจงอย่างพร่ำเรื่องไร้สาระ เขาจึงก้าวสองสามก้าวแล้วลดเสียงลงว่า “ท่านอ๋อง แม่นางหานแอบหนีออกไปพบผู้ตรวจการโจวของสำนักตรวจการอย่างลับๆ คุกเข่าที่หน้าประตูขอร้องให้ผู้ตรวจการโจวส่งนางกลับตระกูลชีขอรับ”เขากล่าวจบก็มองสีหน้าของฉีอ๋อง จากนั้นก็ไม่กล้ากล่าวสิ่งใดอีก ได้แต่ถอยไปยืนอยู่ด้านข้างในห้องเงียบงันเป็นเวลานาน บรรยากาศกดดันไร้สุ้มเสียงเป็นเวลานานหลังจากนั้น ฉีอ๋องก็กวาดของทั้งหมดบนโต๊ะลงพื้น ถ้วยน้ำชาและแจกันลายสีครามประดุจฟ้าหลังฝนอันล้ำค่า ล้วนหล่นลงบนพื้น บังเกิดเสียงดังสนั่นขันทีสวีมีสีหน้าหวาดหวั่น “ท่านอ๋องรักษาสุขภาพด้วยพ่ะย่ะค่ะ”ดี! ดี! ดีนัก!ดวงตาของฉีอ๋องเปล่งแสงเยียบเย็นออกมา ประดุจหมาป่าที่ถูกทำให้โมโหตัวหนึ่งหานเยว่เอ๋อช่างดีนัก! กล่าวกระไรว่าที่ไปหาผู้ตรวจการโจวก็เพื่อตน นางจะรับความผิดทั้งหมดไว้เองแต่ลูกไม้เล็กๆ เช่นนี้จะตบตาฉีอ๋องได้อย่างไร?นางจงใจทำให้เรื่องใหญ่ชัดๆในวังจึงได้ประกาศราชโองการพร
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 123
หัวใจทั้งดวงของหานเยว่เอ๋อเต้นระรัว ตลอดทั้งคืนล้วนไม่อาจข่มตาเช้าวันรุ่งขึ้นเมื่อลืมตาขึ้นมา กระทั่งมาอยู่ต่อหน้ากระจกแต่งตัว นางจึงได้กล้าเชื่อว่า ตนได้กลายเป็นว่าที่พระชายาของฉีอ๋องในอนาคตแล้วราชโองการจากโอรสสวรรค์ ทรงให้คำมั่นด้วยพระองค์เองดังนั้น ทั่วทั้งเมืองหลวง ไม่สิ หลังจากที่สารถูกส่งไปยังที่ต่างๆ ผู้คนทั่วหล้าย่อมได้รู้ว่า นางจะกลายเป็นพระชายาของฉีอ๋องแล้วได้เชิดหน้าชูตาเสียที ช่างสาแก่ใจเหลือเกิน!นางสางผมของตนอย่างช้าๆ ค่อยๆ คลี่ยิ้มออกมาหน้ากระจกอย่างลำพองชีจิ่น ชีหยวนอะไรกัน?นังโง่ชีจิ่นนั่นตายไปแล้วส่วนนังชีหยวนนั่นเหอะเหอะ คิดว่าตัวเองแน่ ต่อให้นางสามารถเลียนแบบลายมือของนางปลอมจดหมายแล้วอย่างไร?นางอาศัยเพียงตนเอง ก็สามารถสร้างหนทางออกมาอีกสายได้เช่นกัน!นังบ่าวชั้นต่ำที่กลับมาจากชนบทนั่นไม่มีทางจินตนาการออกว่า ฐานะ ‘พระชายา’ นี้สูงส่งเพียงใดนับจากบัดนี้ไป ยามที่ชีหยวนพบนาง จะต้องคุกเข่าถือรองเท้าให้นางอย่างต่ำต้อยนบนอบ (คุกเขาแทบเท้านาง)เหลียนเอ๋อร์ที่อยู่ข้างกายนางก็แย้มยิ้มอย่างเบิกบานเช่นเดียวกัน ยิ่งเสี่ยงผลตอบแทนก็ยิ่งสูงจริงๆ เมื่อวานยังไม
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 124
“ข้าแอบทำอย่างลับ ๆ หรือ?” สีหน้าของชีหยวนอ่อนโยน ทว่าคำพูดที่กล่าวออกมากลับมั่นอกมั่นใจในเหตุผลของตนเป็นอย่างยิ่ง “ข้าทำอย่างเปิดเผยต่างหาก”ไป๋จื่อไม่รู้ว่ากล่าวอย่างไรดี ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงโหวกเหวกดังมาทางนอกหน้าต่างนี่เป็นห้องส่วนชั้นสองที่อยู่ติดกับถนน หากตั้งใจฟัง แม้แต่เสียงร้องขายของบนท้องถนนก็สามารถได้ยินอย่างชัดเจน ยามนี้ ด้านนอกมีเสียงตะคอกด่าทอ และเสียงร้องไห้ดังเข้ามาเมื่อนางเหลือบมองชีหยวนอย่างไม่ได้ ก็เห็นชีหยวนลุกขึ้นมาคุณหนูจะชมเรื่องครึกครื้นด้านนอกหรือนี่? ไป๋จื่อรีบผลักบานหน้าต่างออกทันที “คุณหนู ตรงนี้เจ้าค่ะ…” เพิ่งกล่าวจบประโยคเดียว นางก็กรีดร้องเสียงดังออกมาทันทีว่า “คุณหนู เป็นเหลียนเฉียวกับซุ่นจื่อเจ้าค่ะ! พวกเขาเกิดเรื่องแล้ว!”เวลานี้ รถม้าหรูหราคันหนึ่งจอดลงที่ข้างทางพอดี และซุ่นจื่อกับเหลียนเฉียวต่างคุกเข่าอยู่บนพื้น ยามนี้ดูทุลักทุเลเป็นอย่างมากในอ้อมแขนของซุ่นจื่อยังกอดเด็กน้อยที่อายุราวสองสามขวบไว้ผู้หนึ่งไม่รู้ว่าคนบนรถม้ากล่าวสิ่งใด คนขับรถม้าก็ใช้แส้ฟาดลงบนหลังของซุ่นจื่ออย่างแรง จนผิวหนังของซุ่นจื่อปริแตกออกทันทีเหลียนเฉียวคุกเข่า
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 125
หานเยว่เอ๋อที่นั่งวางท่าอยู่ในรถตลอดก็ได้สติกลับมาเช่นกัน เมื่อเลิกม่านขึ้นแล้วเห็นเหลียนเอ๋อร์นอนแน่นิ่งอย่างไร้สุ้มเสียงไร้ลมหายใจอยู่ตรงนั้น สีหน้าก็เปลี่ยนไปอย่างไม่อาจควบคุมทันทีเหลียนเอ๋อร์เป็นสาวใช้ผู้ติดตามของนางที่เกิดในบ้าน เป็นคนที่นางเชื่อใจที่สุด!ในอนาคต เมื่อนางเป็นพระชายา ข้างกายไม่อาจขาดผู้ที่จงรักภักดี สั่งให้ไปที่ใดก็ไปนั่นเช่นนี้ แต่บัดนี้ กลับถูกชีหยวนทำร้ายจนตายเสียแล้ว!นังดาวหายนะนี่ ไม่ว่าเรื่องใดพบเจอกับนางก็ต้องกลายเป็นเรื่องร้ายจริงๆนางมองไปยังชีหยวนอย่างขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน ในใจคิดว่านังบ้านนอกคอกนาคนนี้ ตอนอยู่ในจวนก็ไม่ได้รับความชื่นชอบจากนางหวัง ต้องยังไม่รู้เรื่องที่ตนได้รับพระราชทานสมรสให้แต่งกับฉีอ๋องเป็นแน่ จึงอดยิ้มออกมาอย่างเย้ยหยันไม่ได้นางกล่าวอย่างเย็นชาว่า “เจ้ารู้หรือไม่ว่าผู้ที่เจ้าฆ่าเป็นผู้ใด?!”ยามนี้ ในห้องส่วนตัวห้องหนึ่งบนชั้นสามของหอไท่ไป๋ หน้าต่างถูกผลักออกแล้วปาเป่าเดาะลิ้นครั้งหนึ่ง จากนั้นหันศีรษะกลับมากล่าวกับเซียวอวิ๋นถิงว่า “ท่านอ๋อง ท่านอ๋อง! เป็นคุณหนูใหญ่ตระกูลชีพ่ะย่ะค่ะ!”เรื่องที่ฉีอ๋องได้รับพระราชทานสมรสนั้น เซีย
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 126
ชีหยวนถอยหลังไปก้าวหนึ่ง แล้วตะโกนถามเสียงดังว่า “หานเยว่เอ๋อ เจ้าก็เป็นพระชายาเช่นนี้หรือ?! กลางวันแสกๆ บนแผ่นดินอันสุขสงบใต้ฝ่าพระบาทของโอรสสวรรค์ เจ้ากลับให้ท้ายข้ารับใช้ก่ออาชญากรรม เกือบเหยียบย่ำเด็กน้อยและชนชาวบ้านจนตาย เจ้า คู่ควรจะเป็นพระชายาของฉีอ๋องหรือ?! ” เด็กยังคงร้องไห้เสียงดัง เด็กน้อยที่ยังสูงไม่ถึงต้นขาของผู้ใหญ่ แหงนหน้าร้องไห้จนสุดเสียง ทำให้ผู้ที่พบเห็นปวดใจนัก เหล่าชาวบ้านตะลึงไปครู่หนึ่งก็เดือดดาลขึ้นมา มีคนอดพูดเสียงดังไม่ได้ว่า “นั่นสิ! พระชายาแล้วอย่างไร ถนนจูเชวี่ยไม่ใช่ที่จะมาควบม้าเร็วแบบนี้ได้! เหยียบแผงขายผักของข้าจะเละหมดแล้วเนี่ย!” ก็ราวกับน้ำหยดหนึ่งที่ตกลงสู่กระทะน้ำมันที่ต้มจนร้อน กระทะใบนั้นก็เกิดฟองปะทุปึงปังขึ้นมาทันที ทันใดนั้น ก็เกิดเสียงสนับสนุนต่างๆ นานา ขึ้นมา “พระชายาแล้วอย่างไร? พระชายายิ่งใหญ่นักหรือ? พวกเราเป็นราษฎรนะ!” “ผู้มีอำนาจเสวยสุข คนจนได้แต่ทุกข์ยาก ยังไม่ทันเป็นพระชายาด้วยซ้ำ ก็ลำพองจนลืมตน ให้ท้ายบริวารก่ออาชญากรรมเช่นนี้บนท้องถนน” ซุ่นจื่อหันศีรษะไปมองชีหยวนอย่างสั่นสะท้าน ในใจทั้งตื่นตระหนกทั้งกังวล ปากของคุณใ
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 127
บรรดาชาวบ้านที่อยู่บนท้องถนน ต่างพากันรุมล้อมรถม้าของจวนฉีอ๋องไว้ แรกเริ่มยังเป็นเพียงการด่าทอ ทว่าต่อมา ก็ไม่รู้เป็นผู้ใดเป็นผู้นำเริ่มขว้างปาสิ่งของ ผลก็คือท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยของประเภทใบผักที่เน่าเสียและก้อนหิน หานเยว่เอ๋อโมโหจนใบหน้าบิดเบี้ยวแล้ว บังอาจนัก! ช่างบังอาจเหลือเกิน! ชีหยวนเป็นเช่นนั้น พวกชาวบ้านโง่เขลาที่ถูกยุแยงก็เป็นเช่นนี้! เป็นพวกชาวบ้านที่โง่งมกลุ่มหนึ่งจริงๆ! นางตำหนิคนขับรถม้าและองครักษ์อย่างรุนแรง “พวกเจ้าตายแล้วหรืออย่างไร?! มีคนล่วงเกินขบวนรถของพระชายา สังหารสาวใช้ของข้า นี่เป็นความผิดสถานใดกัน ต้องให้ข้าสั่งสอนพวกเจ้าด้วยหรือ?!” พระชายาของชินอ๋อง เป็นตำแหน่งที่เหนือกว่าสตรีบรรดาศักดิ์ขั้นสูงสุด ต่อให้เหล่าขุนนางพบเห็น ขุนนางบุ๋นยังต้องลงจากเกี้ยว ขุนนางบู๊ยังต้องลงจากม้า แล้วนับประสาอะไรกับหญิงสาวไร้ศักดิ์ไร้ตำแหน่งที่ยังมิได้ออกเรือน? คนขับรถม้าลังเลไปชั่วขณะ ทว่าองครักษ์ที่อยู่ด้านข้างกับดึงดาบดังเคร้งออกมาทันที เหวอ! ถึงอย่างไรก็แสดงอาวุธออกมาแล้ว เหล่าราษฎรจึงพากันถอยหลังด้วยความหวาดกลัว ในชั่วขณะหนึ่ง ถือว่าสถานการณ์ได้ถูกสะกดไว้แล้ว
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 128
พลเมืองดี… หานเยว่เอ๋อด่า ‘มารดาเจ้าเถอะ’ อยู่ในใจ และในยามนี้เอง ชีหยวนก็ชี้ไปที่ตนเอง แล้วยิ้มออกมาบางๆ “หรือข้า มิใช่พลเมืองดีที่พบเห็นความอยุติธรรมหรือ?” บิดาของเด็กน้อยที่ได้รีบความช่วยเหลือรีบพูดเสียงดังทันทีว่า “ใช่! ย่อมใช่อย่างแน่นอน! หากมิใช่เพราะคนของคุณหนูช่วยเหลือคนด้วยคุณธรรม ลูกชายของข้าคงตายไปแล้ว! คุณหนูโปรดวางใจ ต่อให้เรื่องไปถึงศาล พวกเราก็จะเป็นพยานให้คุณหนูแน่ขอรับ!” ผู้ที่สูงส่งอยู่เบื้องบน ไม่มีทางรู้ถึงความทุกข์ยากของผู้ที่อยู่เบื้องล่าง ดังนั้น หานเยว่เอ๋อจึงไม่เห็นชีวิตของชนชั้นล่างเป็นชีวิต แต่หานเยว่เอ๋อไม่รู้ว่า น้ำสามารถหนุนเรือได้ ก็สามารถคว่ำเรือได้เช่นกัน ชนชั้นล่าง จึงจะเป็นคนส่วนใหญ่ของโลกใบนี้ ชีหยวนยิ้มให้กับหานเยว่เอ๋อจากระยะไกล หานเยว่เอ๋อรู้สึกเพียงว่า รอยยิ้มนั้นราวอาบด้วยยาพิษ ทำให้นางบังเกิดเหน็บหนาวไปทั่วร่าง เหตุใดจึงเป็นเช่นนี้?! และในเวลานี้เอง คนจากศาลซุ่นเทียนก็ได้มาถึงแล้ว เมื่อเจ้าหน้าที่ของศาล ที่รับผิดชอบการตรวจตราเห็นว่ามีคนตาย สีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที และรอจนได้เห็นรถม้าของจวนฉีอ๋อง เบื้องหน้าก็ยิ่งมืดมิดลงไ
Latest chapter
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 448
ท่านโหวผู้เฒ่าชีบีบแขนของชีเจิ้นแน่น หัวใจของเขาเหมือนจะหยุดเต้นชีหยวนถวายบังคมด้วยความคล่องแคล่ว เอ่ยอย่างไม่ถ่อมตนและไม่อวดดี “หม่อมฉัน ชีหยวนแห่งจวนหย่งผิงโหว”......ชีเจิ้นรีบกอดต้นไม้ข้าง ๆ ไว้ ไม่เช่นนั้นเขาคงเป็นลมไปแล้วองค์หญิงเป่าหรงแค่นหัวเราะเย็นชาในใจนางกำลังคิดอยู่เลยว่าจะให้นางแพศยาชีหยวนตายอย่างไรดี ไม่คิดเลยว่าโอกาสจะถูกส่งมาให้ถึงที่ดี ดีมากนางจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าหมอเทวดาเซวียถูกจวนตระกูลหลิ่วกักตัวไว้ตั้งแต่เริ่มมีชื่อเสียง?ชีหยวนคงเรียนวิชาแพทย์จากหมอเทวดาเซวียในความฝันกระมังนางสะอื้นเบา ๆ พลางลูบเส้นผมของเสี่ยวหลิ่วกุ้ยเฟยแล้วฉวยโอกาสนี้กระซิบอย่างรวดเร็ว “เสด็จแม่ อย่าฟื้นขึ้นมาเด็ดขาด ต้องไม่ฟื้น ต่อให้ฟื้นก็ต้องร้องว่าปวดหัว ต้องบอกว่าปวดมาก เข้าใจไหมเพคะ?”เสี่ยวหลิ่วกุ้ยเฟยบีบข้อมือขององค์หญิงเป่าหรงเบา ๆเซียวอวิ๋นถิงรู้สึกว่าหัวใจของเขาแทบจะกระเด็นออกจากอกเขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะมีเหตุการณ์ใดที่ทำให้เขาหวาดกลัวได้ถึงเพียงนี้เขามองชีหยวนค่อย ๆ ก้าวไปข้างหน้า ก่อนจะหลับตาลงชีหยวนนั่งยอง ๆ ลง เห็นว่าองค์หญิงเป่าหรงคุกเข่าอยู่ข้าง ๆ จึ
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 447
ราชบุตรเขยลู่เองก็อดไม่ได้ที่จะดึงแขนเสื้อองค์หญิงใหญ่ “คราวนี้จะจัดการอย่างไร?”หากพระชายาหลิ่วเล่นงานแค่เสี่ยวหลิ่วกุ้ยเฟยก็คงไม่เป็นปัญหา แต่ปัญหาคือนางด่าฮ่องเต้หย่งชางไปด้วย!ดูจากท่าทางแล้วก่อนหน้านี้ที่อยู่ในวัง พระชายาหลิ่วยังคงมีความหวังกับฮ่องเต้หย่งชางอยู่บ้างจึงยังให้เกียรติพระองค์ไม่เช่นนั้น เหตุการณ์เช่นนี้คงเกิดขึ้นในวัง ไม่จำเป็นต้องรอให้ไล่ตามกันออกมาแล้วค่อยตบหน้ากันที่นี่องค์หญิงใหญ่ก็เริ่มตื่นตระหนกขึ้นมาเช่นกันฮ่องเต้ก็คือฮ่องเต้ ต่อให้ใต้หล้ากว้างเพียงใด ฮ่องเต้ก็ยิ่งใหญ่ที่สุด หากพระองค์กริ้วขึ้นมาจริง ๆ อย่าว่าแต่น้องสาวแท้ ๆ เช่นนางเลย ต่อให้ไทเฮาเสด็จมาก็คงช่วยอะไรไม่ได้นางรีบวิ่งเข้าไปหาฮ่องเต้หย่งชาง ลืมไปเลยว่าก่อนหน้านี้ทำสงครามเย็นกับฮ่องเต้หย่งชางอยู่ นางกลืนน้ำลายลงคอก่อนจะอธิบาย “เสด็จพี่ ท่าน ท่านโปรดเห็นแก่พระชายาที่ต้องทุกข์ทรมานมาตลอดหลายปี...”องค์หญิงเป่าหรงพลันร้องไห้ขึ้นมา “เสด็จแม่! เสด็จแม่!”ในใจของนางเต็มไปด้วยโทสะพระชายาหลิ่วนางแพศยานี่ ถึงกับกล้าด่านางไปด้วย กล้าเรียกนางว่าลูกนางแพศยา!ตั้งแต่เด็กจนโต ด้วยพรสวรรค์อันโดดเด่น
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 446
ชีหยวนยืนมองอยู่ข้าง ๆ อย่างไร้ความรู้สึกท่านโหวผู้เฒ่าชีกับชีเจิ้นแอบอยู่หลังต้นไทร สั่นเทิ้มไปทั้งร่างขอให้สวรรค์คุ้มครอง ขอให้สวรรค์คุ้มครอง ฮ่องเต้กับพระชายาทะเลาะกัน พระชายากับเสี่ยวหลิ่วกุ้ยเฟยถึงกับลงไม้ลงมือกัน พวกเขาไม่ได้ตั้งใจมาดูเรื่องสนุกเลยสักนิด!พวกเขาไม่อยากเห็นเลยจริง ๆ!!ขณะนั้น เซียวอวิ๋นถิงสะกิดเรียกชีหยวน แล้วลดเสียงเอ่ยถามนาง “รู้สึกอย่างไร?”รู้สึกอย่างไร?ชีหยวนถึงกับครุ่นคิดอย่างจริงจังจากนั้นนางจึงเอ่ยด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “การเสียสละตนเองและอุทิศทุกสิ่งเพื่อความรักเป็นเรื่องโง่เสมอ คำสัญญาของบุรุษจะใช้ได้ก็ต่อเมื่อยังมีรักเท่านั้น”พอหมดรักแล้ว ก็ไม่มีค่าอะไรอีกต่อไปเซียวอวิ๋นถิงถึงกับตะลึงงันเขาไม่เข้าใจ เหตุใดหญิงสาวที่อายุเพียงสิบกว่าปีที่แทบจะไม่มีประสบการณ์ได้ใกล้ชิดกับบุรุษมาก่อน เมื่อต้องเผชิญกับความเป็นความตาย การพลัดพราก และความแค้นที่ซับซ้อนเช่นนี้ กลับสามารถมองทะลุปรุโปร่ง และกล่าวคำพูดเช่นนี้ออกมาได้เขาอดไม่ได้ที่จะแย้งขึ้นมา “แต่ แต่ว่าคนที่รักกัน ยอมทุ่มเททุกอย่างเพื่อกันและกัน มันไม่ใช่เรื่องที่ควรทำหรอกหรือ?”ชีหยวนหันไปมองเ
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 445
ฮ่องเต้หย่งชางรู้สึกหนักอึ้งในใจ ก่อนหน้านี้ที่ตำหนิเซียวอวิ๋นถิงไปสองสามประโยค ก็เพียงเพื่อหาข้ออ้างให้สามารถพูดกับพระชายาหลิ่วได้เขาพูดเบา ๆ ว่า “หว่านหยิน วันนี้เป็นวันส่งท้ายปีเก่า เรามารับเจ้ากลับไปอยู่พร้อมหน้ากับครอบครัว”พระชายาหลิ่วเหลือบมองเสี่ยวหลิ่วกุ้ยเฟยที่ดูบอบบางอ่อนแออย่างเย้ยหยัน แต่ครั้งนี้ไม่ได้แสดงความเกรงใจอีกต่อไปมีบางเรื่องที่ไม่อาจปล่อยผ่านได้ และไม่อาจใช้คำพูดคลุมเครือเพื่อให้จบไปนางเอ่ยถามอย่างเสียดสี “ครอบครัวพร้อมหน้าหรือ ให้ข้ากลับวังไปอยู่พร้อมหน้ากับสนมรักของท่านที่เป็นศัตรูฆ่ามารดาข้าอย่างนั้นหรือ?”คำพูดนี้กล่าวหนักเกินไปเสี่ยวหลิ่วกุ้ยเฟยถูกองค์หญิงเป่าหรงบีบมือเบา ๆ นางก็เข้าใจทันทีว่าลูกสาวต้องการให้ทำอะไร จึงรีบก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าว แล้วคุกเข่าลงต่อหน้าพระชายาหลิ่วพื้นดินบนภูเขาแข็งกระด้างและขรุขระนางคุกเข่าลงเช่นนี้ คนรอบข้างถึงกับเผลอสูดลมหายใจเข้าด้วยความเจ็บแทนแต่เสี่ยวหลิ่วกุ้ยเฟยไม่ได้แสดงอาการลังเลเลยแม้แต่น้อย นางเงยหน้ามองพระชายาหลิ่ว น้ำเสียงขมขื่นและเต็มไปด้วยความคับข้องใจ “พี่หญิง! ข้ารู้ว่าท่านเกลียดข้า ท่านเกลียดข้า
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 444
ฮ่องเต้หย่งชางเข้าใจทุกอย่างกระจ่างแล้ว ทรงโบกพระหัตถ์ให้ไล่เฉิงหลงออกไปจากนั้นจึงสูดลมหายใจเข้าลึกเสี่ยวหลิ่วกุ้ยเฟยไม่ได้ข่มตาหลับตลอดทั้งคืนบาดแผลบนหน้าผากของนางถูกพันด้วยผ้าพันแผลอย่างดี แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังมีเลือดซึมออกมาเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าครั้งนี้กระแทกอย่างแรงจริง ๆเมื่อเห็นองค์หญิงเป่าหรงถูกนางกำนัลประคองเข้ามา นางก็ราวกับเห็นที่พึ่งและทางรอด รีบปรี่เข้าไปกุมมือลูกสาวแน่น “เป่าหรง! เจ้าว่า เจ้าว่าควรทำอย่างไรดี?”เสียงของนางสั่นเครือจนแทบร้องไห้เพียงแค่คิดถึงบิดาที่ตายอย่างน่าเวทนา และมารดาที่โกรธแค้นจนสิ้นลมครอบครัวที่เคยสมบูรณ์พลันพังพินาศ สามีภรรยาพรากจาก บ้านแตกสาแหรกขาด ใจของนางเจ็บราวกับถูกมีดกรีดยิ่งไปกว่านั้น ขาของบุตรชายก็พิการนางกำมือองค์หญิงเป่าหรง บุตรสาวคนนี้เป็นหวังเดียวที่เหลืออยู่ของนางเมื่อนางเพิ่งเข้าวังยังมิได้เป็นที่โปรดปรานถึงเพียงนี้ ทุกอย่างล้วนเป็นเพราะการกำเนิดของเป่าหรง เป่าหรงนำพาความโปรดปรานอันยาวนานหลายสิบปีมาให้แก่นางองค์หญิงเป่าหรงค่อย ๆ กอบกุมมือของมารดากลับ ก่อนจะหัวเราะเบา ๆ และกล่าวด้วยความมั่นใจ “วางใจเถิดเพคะ มีลูกอยู
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 443
ฮ่องเต้หย่งชางยืนอยู่ที่เดิมโดยไม่ได้ขยับ พระพักตร์เย็นชาองค์รัชทายาทคลำไปคลำมาก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ รีบกระชากผ้าปิดตาออก แล้วสิ่งที่ปรากฏแก่สายตาก็คือพระพักตร์ที่โกรธจัดของฮ่องเต้หย่งชางเขาตกใจจนวิญญาณแทบหลุดลอยออกไป ร่างอ้วนใหญ่ทรุดลงไปนั่งคุกเข่ากับพื้นเสียงดังโครมจนราวว่าพื้นรอบ ๆ สั่นสะเทือนขันทีเซี่ยรีบเบือนหน้าหนีทันทีคนอื่น ๆ ก็ไม่กล้ามองเช่นกันคนทั้งสองนี้ คนหนึ่งคือฮ่องเต้ อีกคนคือองค์รัชทายาทฮ่องเต้ทรงตำหนิรัชทายาทเป็นเรื่องที่สมควรอยู่แล้วแต่ในอนาคต หากรัชทายาทนึกถึงเหตุการณ์นี้ เขาย่อมไม่กล้าไปเอาเรื่องฮ่องเต้ ก็คงต้องมาผูกใจเจ็บกับพวกเขาที่ได้เห็นความอับอายของเขาในวันนี้ อยู่ห่างออกไปหน่อยจะดีกว่ารัชทายาทได้สติ รีบคลานเข้าไปข้างหน้าฮ่องเต้หย่งชาง คุกเข่าลงแล้วปล่อยโฮออกมาร้องไห้พลางกล่าวยอมรับผิด“เสด็จพ่อ เป็นความผิดของลูกเอง ลูกจะไม่กล้าทำเช่นนี้อีกแล้ว”“ลูกจะไล่พวกตัวกาลกิณีพวกนี้ออกไปให้หมด ไล่ไปให้หมดเลยพ่ะย่ะค่ะ!”ความรู้สึกของฮ่องเต้หย่งชางพลันซับซ้อนขึ้นมาชั่วขณะก่อนเสด็จมา เขาเชื่อจริง ๆ ว่ารัชทายาทอาจมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้แ
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 442
ท่านโหวผู้เฒ่าชีตบมือหัวเราะลั่นดี!ดี! ดี!เขาชมอยู่สามคำติดต่อกันส่วนพระชายาหลิ่ว ราชบุตรเขยลู่ และองค์หญิงใหญ่ ทั้งสามคนมองไปที่ชีหยวน ต่างพากันตะลึงโดยเฉพาะราชบุตรเขยลู่ เขาเคยเห็นฝีมือการฆ่าคนของชีหยวนมาก่อน หากสามารถสังหารได้ในดาบเดียว นางจะไม่มีวันฟันซ้ำเป็นครั้งที่สองความแข็งแกร่งและความศรัทธาของเด็กสาวผู้นี้ เป็นสิ่งที่เขาไม่เคยพบเจอมาก่อนในชีวิตเขาตามความคิดและการกระทำของคนหนุ่มสาวรุ่นนี้ไม่ทันเสียแล้วเซียวอวิ๋นถิงยืนกอดอกยิ้มมองชีหยวนแม้แต่ตัวเขาเองก็ไม่ทันสังเกต ว่ารอยยิ้มนั้นเจิดจ้าราวดวงดารา สาดส่องไปทั่วทุกหนแห่งเขาไม่เคยพบสตรีเช่นนี้มาก่อนทะนงในศักดิ์ศรี เคารพตนเอง แข็งแกร่งและพึ่งพาตัวเองนางไม่ต้องรอให้ใครมาช่วยเหลือ เพราะตัวนางคือผู้ช่วยเหลือตนเองกลีบเหมยที่ร่วงโรยปลิวขึ้นกลางอากาศ ก่อนจะโปรยปรายลงบนศีรษะและอาภรณ์ของทุกคน ชั่วขณะนั้น เซียวอวิ๋นถิงรู้สึกปวดศีรษะขึ้นมาเล็กน้อย คล้ายกับว่าเคยเห็นภาพเหตุการณ์เช่นนี้มาก่อนในความฝันยามสนธยาแต่ความคิดนี้ก็เพียงแค่แวบเข้ามาแล้วก็จางหายไปชีเจิ้นถอนหายใจอย่างจนปัญญาแล้วเอ่ยว่า “แล้วเรื่องตรงหน้านี้จะ
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 441
ชีเจิ้นรู้สึกว่าช่วงนี้ดวงของตนคงตกต่ำอย่างถึงที่สุดไม่สิ แต่เดิมดวงของเขาก็คงไม่ดีอยู่แล้วมิฉะนั้น เหตุใดในช่วงเวลาอันสั้นนี้ เขาถึงได้พบกับสตรีที่น่าสะพรึงกลัวถึงสองคน และแต่ละคนก็น่ากลัวไม่แพ้กัน!ชีหยวนก็ไม่ต้องพูดถึง เขาเห็นกับตาตัวเองว่านางบิดคอคนเหมือนบิดผ้า วิธีฆ่าของนางก็แปลกประหลาด วิธีที่ใช้บ่อยที่สุดคือปาดคอหรือแทงเข้าหัวใจ คนที่ถูกฆ่าล้วนไม่มีโอกาสได้เอ่ยคำพูดสุดท้ายส่วนองค์หญิงเป่าหรง ฟังดูก็ไม่ใช่คนที่จะยุ่งด้วยได้ง่าย ๆตั้งแต่ยังเด็ก นางก็อ้างว่าตัวเองถูกสาป ทำให้พระภิกษุ นักพรต และชาวบ้านล้มตายไปไม่รู้เท่าไรสองคนนี้คิดจะแข่งกันว่าใครฆ่าคนได้มากกว่ากันหรือ?ถ้าหากต้องแข่งกันจริง ๆ แม้ว่าชีหยวนจะเป็นลูกสาวแท้ ๆ ของเขา และตัวเขาเองก็อยู่ข้างชีหยวน แต่เขาต้องบอกไว้ก่อน หากต้องเดิมพันแพ้ชนะ เขาก็ยังต้องลงเดิมพันให้กับองค์หญิงเป่าหรงอยู่ดีชีวิตคนเราไม่เคยยุติธรรม สิ่งที่เจ้าต้องใช้ความพยายามมหาศาลเพื่อให้ได้มา บางคนกลับสามารถยกนิ้วกวักมือเรียกแล้วแย่งไปได้ง่าย ๆ เพียงเพราะเกิดมาต่างชนชั้น นี่แหละคือชะตากรรมที่ถูกกำหนดมาแล้วสีหน้าของเขาดูแปลกประหลาดไปชั่วขณะ ไ
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 440
ทว่าในขณะเดียวกันก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้ สวรรค์ยุติธรรมเสมอ ในโลกปัจจุบันนางคือคุณหนูใหญ่ที่ใครต่างก็จับตามอง ทะลุมิติมาอยู่ในร่างนี้ ก็ยังเป็นองค์หญิงที่ได้รับความโปรดปรานที่สุดในต้าโจว เห็นไหมล่ะคนชั้นสูงอยู่ที่ไหนก็เป็นคนชั้นสูงอยู่วันยังค่ำ บิดาของนางเป็นข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ ส่วนมารดาของนางก็เป็นอาจารย์ชั้นพิเศษ นางเคยชินกับการมีแค่พี่เลี้ยงและเงินทองอยู่เป็นเพื่อนมาตั้งแต่ยังเล็กแล้ว จึงเรียนรู้ที่จะพูดแบบคนเมื่ออยู่ต่อหน้าคน และพูดแบบผีเมื่ออยู่ต่อหน้าผีมาตั้งแต่ยังเด็ก ไม่มีใครจะปิดบังความรู้สึกของตนเองได้เก่งไปมากกว่านางแล้ว ในโลกยุคปัจจุบันนางยังสามารถกลั่นแกล้งพวกปรสิตชั้นต่ำที่ไร้ประโยชน์พวกนั้นให้ตายไปทีละคนได้เลย แล้วนับประสาอะไรกับโลกยุคโบราณ? นางเป็นถึงองค์หญิงเชียวนะ นางฆ่าคนก็ไม่อะไรต่างจากฆ่ามดปลวกให้ตาย และตอนนี้ก็ถึงคราวของชีหยวนเจ้ามดปลวกตัวนี้แล้ว นางเดาะลิ้น ในดวงตาเต็มไปด้วยความรังเกียจ ดูสิ ทั้งที่ได้กลับชาติมาเกิดใหม่เหมือนกัน อ๋องฉีกลับไม่เอาไหนถึงเพียงนี้ ทว่ากลับกันคนอย่างชีหยวนยังสามารถก่อเมฆลมปลุกปั่นสถานการณ์ได้เลย แต่ว่า ถึงจะเป็นเช
