เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 989
บทที่เกี่ยวข้อง
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 990
เลือดเต็มชามหนึ่งใบแล้วใบหน้าของราชาเผ่านอกด่านซีดมากแล้วแต่ลั่วชิงยวนเปลี่ยนเป็นชามเปล่า แล้วปล่อยเลือดออกมาอย่างต่อเนื่องทุกคนมองดูด้วยความตึงเครียด แม้แต่หล่างมู่ก็ยังอดระทึกใจมิได้ลั่วชิงยวนคงมิได้แกล้งพวกเขาหรอกกระมัง ยังมิเคยได้ยินวิธีรักษาด้วยการเจาะเลือดทิ้งมาก่อนเลย“ลั่วชิงยวน เจ้ารักษาคนอย่างไรกัน เสด็จพ่ออ่อนแอลงชัด ๆ!” หล่างชิ่นโกรธจัดนางชักดาบพุ่งเข้าหาหลั่วชิงยวนทันทีลั่วชิงยวนเพิกเฉยต่ออีกฝ่าย เมื่อเห็นว่าเลือดพิษเกือบจะถูกขับออกมาจนหมดสิ้นแล้ว นางจึงดึงเข็มบนร่างของราชาเผ่านอกด่านออกทันใดนั้น ราชาเผ่านอกด่านก็กดหน้าอกของตนทันทีทุกคนตกใจเป็นอย่างมาก“เสด็จพ่อ!” หล่างมู่ร้องอุทานหล่างชิ่นฉวยประโยชน์จากสถานการณ์ยกดาบขึ้นแทง "ลั่วชิงยวน! ตายซะเถอะ!"แต่ทว่าเมื่อดาบยาวพุ่งเข้าหาอีกฝ่าย กลับมีเสียงหนึ่งหยุดหล่างชิ่นเอาไว้"หยุด!"เป็นราชาเผ่านอกด่านที่เอ่ยปรามเขากุมหน้าอกแล้วพยุงตัวเองขึ้นหล่างมู่รีบไปช่วยประคองเขาด้วยความตกใจอย่างยิ่ง "เสด็จพ่อ ท่านขยับตัวได้แล้ว"ราชาเผ่านอกด่านหอบหายใจ ค่อย ๆ พูดว่า "ข้ารู้สึกว่าร่างกายเบาขึ้นมาก หล่างชิ่น ปล่อ
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 991
แต่เขาบอกหล่างมู่ว่าเป็นอาของเขางั้นหรือ?หล่างมู่ถาม “อา? ข้าเคยมีอาตั้งแต่เมื่อใดกัน? เสด็จพ่อ ท่านมิเคยพูดถึงเลยนี่”ราชาเผ่านอกด่านพูดอย่างจริงจัง "ตอนที่ข้าพบนาง นางยังเป็นเด็กสาว ย้อนกลับไปยามนั้น นางมาฝึกฝนตัวเองที่เผ่านอกด่านและบังเอิญติดกับดักล่าสัตว์ของข้า นางคิดว่าข้าจะจับนาง เราเลยประมือกันไปหนึ่งกระบวนท่า”“ด้วยเหตุนี้ การประมือกันครั้งนั้นทำให้เราได้รู้จักกัน จนได้กลายเป็นสหายสนิทกันตั้งแต่ครั้นเยาว์วัย”“ในเวลานั้น เผ่านอกด่านยังคงวุ่นวายมาก แต่ละเผ่าต่อสู้แย่งชิงอาหารกัน ชนเผ่าที่โหดร้ายถึงกับกินเนื้อคนของพวกเขาเองด้วยซ้ำ”“ข้าหัวเดียวกระเทียบลีบและยังต้องดูแลน้องชาย ข้ามีชีวิตที่ยากลำบากมากท่ามกลางเผ่านอกด่าน ข้าถูกขายให้เป็นทาสและเกือบเอาชีวิตมิรอด ต้องขอบใจลั่วอิง นางช่วยข้าไว้เสมอ”“นางยังช่วยให้ข้าก้าวขึ้นมาเป็นผู้นำของเผ่าปีกอินทรี ทำให้เรามีชีวิตที่ค่อนข้างมั่นคงขึ้นมาบ้าง”“ต่อมา เพื่อขยายอาณาเขตและเพิ่มความแข็งแกร่งของเผ่า ข้าจึงแต่งงานกับแม่ของเจ้าซึ่งเป็นหัวหน้าของเผ่างูทะยานในเวลานั้น”"หากไม่มีลั่วอิง ข้าคงมิเป็นข้าอย่างในยามนี้"เมื่อได้ยินสิ่งนี้
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 992
"เป็นแม่ของข้า"ทันทีที่เขาได้ยินสิ่งนี้ ราชาเผ่านอกด่านก็ตกใจ เซถอยหลังไปหนึ่งก้าว“แม่ของเจ้ารึ? นางได้… แต่งงานกับน้องชายของข้ารึ?”ราชาเผ่านอกด่านละล่ำละลักด้วยเสียงสะอื้น น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกที่บอกมิถูกท่ามกลางความตกตะลึง ยังแฝงไปด้วยความรู้สึกสูญเสียเล็กน้อยแต่หลังจากที่สงบสติลงแล้ว ราชาเผ่านอกด่านก็เงยหน้าขึ้นและมองนางด้วยความตกใจอีกครั้ง "มิ! เจ้ามิใช่ลูกสาวของน้องชายข้า แต่เจ้าเป็นลูกสาวของข้า!"เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ลั่วชิงยวนก็ตัวแข็งทื่ออีกครั้ง“ว่ากระไรนะ ลูกสาวของท่าน? แม่ของข้ากับท่าน…” ลั่วชิงยวนขมวดคิ้วจนแทบจะผูกเป็นปมแต่ทว่าความตกใจมิได้หายไปราชาเผ่านอกด่านคว้าแขนของนางไว้อย่างตื่นเต้นและกล่าวว่า "เจ้าคือลูกสาวของข้า! เจ้าคือลูกสาวคนโตของข้า!"“เจ้าคือหยวนหนิง!”"ดี มิต้องทำเงื่อนไขสองข้อที่ข้าเพิ่งพูดถึงก่อนหน้านี้แล้ว!""ข้าจะส่งต่อตำแหน่งราชาแห่งเผ่านอกด่านให้กับเจ้ายามนี้เลย!"“ข้าขอเพียงให้เจ้าสืบทอดตำแหน่งราชาเผ่านอกด่าน สิ่งอื่นใดข้ามิสน! มิว่าเจ้าอยากจะโจมตีเมืองผิงหนิงต่อไปหรือยุติสงคราม เจ้าตัดสินใจเอาเถอะ เจ้าเป็นผู้ชี้ชะตา!”ร
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 993
“นี่เป็นเหตุผลว่าเหตุใดข้าจึงโจมตีเมืองผิงหนิง ข้าอยากไปยังแคว้นเทียนเชวียเพื่อตามหานาง และข้าอยากรู้ข่าวคราวสุดท้ายก่อนที่ข้าจะตาย”“แม้ว่าหยวนหนิงจะมิอาจฟื้นคืนชีพได้ ข้าก็จะยอมรับชะตากรรมนี้ แต่ข้าอยากรู้ว่าผลลัพธ์เป็นเช่นไร”หลังจากพูดอย่างนั้น ราชาเผ่านอกด่านก็หัวเราะและมองไปยังลั่วชิงยวน“วันนี้ข้ามาตระหนักได้ว่า นางสามารถคำนวณเจตจำนงของสวรรค์ได้จริง ๆ และจัดการทั้งหมดนี้อย่างชัดเจนเพื่อให้เจ้ามาหาข้าในวันนี้”“เพื่อให้ข้าได้เจอเจ้าเป็นครั้งสุดท้าย”ลั่วชิงยวนตกใจเมื่อได้ยินสิ่งนี้ฟื้นคืนชีพ?นางฟื้นคืนชีพแล้ว แต่นางมิใช่หยวนหนิงแต่เป็นลั่วเหรา!นางเคยได้ยินเกี่ยวกับกระบี่งูวิญญาณ มีตำนานเล่าลือกันว่ากระบี่งูวิญญาณมีงูวิญญาณแฝงอยู่ มันเป็นสิ่งที่มีพลังหยินเย็นสุดขั้ว ดังนั้นจึงสามารถดูดซับวิญญาณและกักเก็บให้วิญญาณอาศัยอยู่ในนั้นได้นอกจากนี้ยังเป็นสมบัติที่ชาวแคว้นหลีมากมายต้องการท้ายที่สุดแล้ว สำหรับปรมาจารย์ฮวงจุ้ยในแคว้นหลี กระบี่งูวิญญาณนี้สามารถกักเก็บวิญญาณได้หลายพันดวง ซึ่งเป็นสิ่งที่ทรงพลังมากทันใดนั้นนางก็รู้สึกว่าอาจารย์ดูเหมือนจะกำลังเดินหมากกระดานใหญ่อ
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 994
คำพูดนี้เจือด้วยการข่มขู่เล็กน้อย ลั่วชิงยวนหัวเราะเบา ๆ สมแล้วที่เป็นราชาเผ่านอกด่าน ยังมิดีใจจนหน้ามืดเพียงเพราะได้เจอลูกสาวใช่แล้ว นางยังต้องการช่วยฉินเชียนหลี่!"ตกลง ข้ารับปากกับท่าน""ตามแผนของท่าน ข้าจะขึ้นเป็นราชาเผ่านอกด่าน และจะยุติสงครามระหว่างเผ่านอกด่านและแคว้นเทียนเชวียโดยสิ้นเชิง!"“แต่ท่านต้องปล่อยฉินเชียนหลี่ไป”ราชาเผ่านอกด่านยิ้มด้วยความพึงพอใจ "เป็นอันตกลง"เมื่อพูดเช่นนั้น ราชาเผ่านอกด่านก็นอนลงบนเตียงอีกครั้งและพูดว่า "เจ้าคงรู้ทักษะทางการแพทย์ ข้ารู้สึกดีขึ้นแล้ว เจ้าช่วยรักษาข้าต่อเถอะ" “ลั่วชิงยวนก้าวไปข้างหน้าเพื่อฝังเข็มและเขียนใบเทียบยาให้เขาก่อนยื่นให้หล่างมู่ไปนำยามาหลังจากปรุงยาให้ราชาเผ่านอกด่าน อาการของราชาเผ่านอกด่านก็ดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัดคืนนั้น ราชาเผ่านอกด่านสั่งให้เรียกหัวหน้าเผ่าทั้งหลายให้มารวมตัวกันเมื่อเห็นราชาเผ่านอกด่านนั่งอยู่อย่างสง่าผ่าเผยบนเก้าอี้ทุกคนต่างก็ตกใจ “ฝ่าบาท ร่างกายของท่าน…”หล่างชิ่นก็ตกใจเช่นกัน สุขภาพของเสด็จพ่อของเขาดูดีขึ้นมาก ก่อนหน้านี้เขาไม่มีแรงที่จะลุกขึ้นมาด้วยซ้ำ!ลั่วชิงยวนคนนี้ ทักษะการแพทย
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 995
ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา ทุกคนก็เริ่มสงสัยหล่างชิ่นอย่างที่คาดไว้องค์หญิงชิงหวยถามเสียงเย็นชา "หล่างชิ่น ท่านเป็นคนติดต่อและให้ความร่วมมือกับตระกูลเหยียน เหตุใดป่านนี้จึงยังไม่มีข่าวจากตระกูลเหยียนเลยเล่า?"“หรือท่านปิดบังอะไรจากพวกเราไว้?”“ใช่ ท่านกำลังซ่อนอะไรบางอย่างไว้หรือไม่? ในเมื่อร่วมมือกัน เหตุใดตระกูลเหยียนมิยื่นมือมาช่วยเราเล่า?”“ถูกต้อง กองทัพของอู่จิ้นมิใช่ว่าเชื่อฟังคำสั่งของตระกูลเหยียนหรอกหรือ เหตุใดพวกเขามิช่วยเราตีเมือง?”คำถามเหล่านี้ทำให้แววตาของหล่างชิ่นเต็มไปด้วยความเกลียดชังอย่างรุนแรง นางมองลั่วชิงยวนด้วยสายตาเฉียบคม“ไม่มีข่าวอะไรจากตระกูลเหยียนเลย ข้ามิได้ปกปิดอะไรทั้งนั้น!”“เสด็จพ่อ ท่านอย่าได้เชื่อคำพูดเหลวไหลของลั่วชิงยวน!”ในที่สุดราชาเผ่านอกด่านก็พูดว่า "หยุดเถียงได้แล้ว" “วันนี้ข้าเรียกพวกเจ้ามาที่นี่ เพียงแค่อยากบอกว่าข้าจะให้ลั่วชิงยวนอยู่ที่นี่”“จนกว่าข้าจะหายดี ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้โจมตีเมืองอีก”“จงสงวนกำลังเอาไว้ และอย่าตกหลุมอุบายของผู้อื่น”ประโยคสุดท้ายนี้ทำให้หล่างชิ่นตะลึงลั่วชิงยวนก็ประหลาดใจเช่นกันเหตุใดคำเหล่านี้ดู
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 996
ลั่วชิงยวนมิได้หลบเลยแม้แต่น้อย กลับจ้องมองอีกฝ่ายด้วยสายตาคมกริบ“คนที่ฆ่าพี่ชายเจ้าคือหล่างชิ่นต่างหาก!”“เจ้าคิดว่านางเพียงส่งพวกเจ้าไปโจมตีเมืองจริง ๆ หรือ? นางกำลังใช้การโจมตีเมืองเพื่อกำจัดพวกเจ้าต่างหาก!”กริชหยุดที่หน้าอกของลั่วชิงยวน โดยมิแทงลงไปชิงหวยสบตากับนาง "เจ้าหมายความว่าอย่างไร?"ลั่วชิงยวนเอ่ยด้วยน้ำเสียงมิรีบร้อน "หล่างมู่เกือบตายเพราะหล่างชิ่น หลอกให้เขาบุกโจมตีจนตกหลุมพรางในเมือง"“หลังจากที่หล่างมู่ติดกับดัก นางรีบถอนตัวออกไปทันที ปล่อยโอกาสที่ดีที่สุดในการช่วยชีวิตหล่างมู่ไป”ลั่วชิงยวนเลิกคิ้ว “หากนางต้องการฆ่าหล่างมู่ นางย่อมต้องการฆ่าพวกเจ้าด้วยเช่นกัน มิเช่นนั้นนางจะทำข้อตกลงกับตระกูลเหยียนได้อย่างไร”ชิงหวยตกใจมากเมื่อได้ยินสิ่งนี้ "ว่ากระไรนะ? เจ้าว่าอะไรกับตระกูลเหยียนนะ? เจ้ารู้อะไรบางอย่างใช่หรือไม่?"“พูดมาเร็ว!”ลั่วชิงยวนมิรีบร้อนที่จะพูด นางขยับตัวเล็กน้อยแล้วพูดว่า "ปล่อยข้าก่อนสิ"ชิงหวยลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นลุกขึ้นและขยิบตาให้ผู้คนรอบตัวมีคนเข้ามาปลดโซ่ให้ลั่วชิงยวนทันทีลั่วชิงยวนลูบข้อมือเบา ๆ แล้วค่อย ๆ ลุกขึ้นนางพูดอย่างใจ
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 997
เดิมทีนางตั้งใจจะตรงไปยังเมืองผิงหนิงโดยทันทีแต่ในทันใดนั้น ก็มีเสียงบางอย่างดังขึ้นในป่าข้างหน้าลั่วชิงยวนสะดุ้งตกใจ นางรีบย่ำเท้าลงเบา ๆ และค่อย ๆ ย่องเข้าไปใกล้เมื่อเดินเข้าไปในพุ่มไม้ จู่ ๆ กลิ่นอายสังหารก็เข้าโจมตีนาง ดาบเล่มหนึ่งจ่อที่คอของนาง“อย่าขยับ!” อีกฝ่ายขู่อย่างเย็นชาอีกฝ่ายถามอย่างเคร่งเครียดว่า "ค่ายขององค์ชายหล่างมู่ของเจ้าอยู่ที่ใด?"ลั่วชิงยวนสะดุ้งหันกลับมาและเห็นว่าเป็นทหารของแคว้นเทียนเชวีย“ข้าเอง ลั่วชิงยวน” นางพูดทันทีอีกฝ่ายตกใจ “พระชายา?”“พระชายาหนีออกมาได้หรือ? เยี่ยมเลย! ท่านอ๋องอยู่ทางโน้น!”ลั่วชิงยวนตกใจมาก ฟู่เฉินหวนก็อยู่ที่นี่ด้วยนางเดินตามทหารไปทันที และมาถึงด้านหลังเนินเขานางเห็นคนยืนเอามือไพล่หลังอยู่ใต้แสงจันทร์“ฟู่เฉินหวน!” ลั่วชิงยวนตะโกนด้วยความตื่นเต้นที่มิอาจซ่อนฟู่เฉินหวนตกใจและดูมีความสุขเมื่อเห็นว่านางยังสบายดี"เจ้า..."ในขณะนั้นเอง ก็มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นจากด้านหนึ่ง ดูเหมือนจะมีคนจำนวนมิน้อย“หน่วยลาดตระเวนมาแล้ว ท่านอ๋อง กระหม่อมจะล่อพวกเขาออกไป”เซียวชูนำผู้คนวิ่งไปในทิศทางอื่นทันทีลั่วชิงยวนไม่มีเวลาพูดอ
บทล่าสุด
