บทที่ 669

ดวงตาของฟู่เฉินหวนเย็นชา ขณะที่เขาสั่งซูโหยว “ไปเตรียมรถม้าอีกคัน”

“องค์ชายห้าอ่อนแอจำเป็นต้องให้หมอกู้ร่วมติดตามไปด้วย รถม้าก็คงมิอาจวิ่งได้เร็วนัก เช่นนั้นพวกเราออกเดินทางล่วงหน้าไปก่อนเถอะ”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ฟู่อวิ๋นโจวก็หยุดชะงักในขณะที่เขากำลังจะก้าวขึ้นรถม้า สีหน้าของเขาแข็งทื่อ และรอยยิ้มบนใบหน้าเขาก็ดูอึดอัดเล็กน้อย

“หากอย่างนั้นท่านก็ออกเดินทางไปก่อนเถอะ” ฟู่อวิ๋นโจวพูดกับลั่วชิงยวนด้วยรอยยิ้ม

จากนั้นเขาก็ถอยกลับไปทันที

ลั่วชิงยวนรู้สึกอนาถใจเล็กน้อย ขณะมองดูสีหน้าเศร้าหมองของฟู่อวิ๋นโจว

“ไปกันเถอะ!” ฟู่เฉินหวนออกคำสั่งและขี่ม้าออกไปทันที

รถม้ามุ่งหน้าตามมาเขามาติด ๆ

ความเร็วเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ทั่วทั้งร่างลั่วชิงยวนก็สั่นสะเทือนอย่างแรง

ฟู่อวิ๋นโจวยืนอยู่ในขณะที่รถม้ากำลังแล่นผ่านไปอย่างกะทันหัน ทันใดนั้น เขาก็ตกใจจนเซถอยหลังออกไป ก่อนจะล้มลงกับพื้นโดยไม่ได้ตั้งใจ

เมื่อสูดผงฝุ่นที่ลอยขึ้นมา เขาจึงไออย่างรุนแรงและไม่สามารถลุกขึ้นจากพื้นได้เป็นเวลานาน

ลั่วชิงยวนมองดูฉากนั้นด้วยความโกรธ

“ฟู่เฉินหวน ท่านมิจำเป็นต้องมุ่งเป้าไปที่เขาเช่นนี้ได้หรือไม่?” ลั่วชิงยวนยก