เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 352
บทที่เกี่ยวข้อง
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 353
หลายปีก่อน สิ่งที่มารดาของลั่วชิงยวนจัดแจงเอาไว้ ทำให้ความรุ่งเรืองของลั่วไห่ผิงเสื่อมถอยลง สรรพสิ่งเกิดจากน้ำมือมนุษย์ สิ่งที่ได้มาจากแรงผลักดันภายนอกจะเป็นของเขาไปตลอดกาลได้อย่างไรกัน? เมื่อกลับมาถึงตำหนักอ๋อง ลั่วชิงยวนก็คิดว่า ครั้นเมื่อฟู่เฉินหวนกลับมา นางก็จะเชิญตัวเองไปอยู่เรือนแยกเพื่อจะได้ไม่ขวางหูขวางตาเขา นางเองก็อยากจะกลับไปเปิดกิจการต่อแล้ว พอตกเย็นก็มีคนรับใช้เข้ามาบอกว่า "พระชายา ท่านอ๋องเชิญท่านไปที่ห้องตำราขอรับ" ยอดเยี่ยมไปเลย! "จือเฉา เก็บข้าวของแล้วออกไปก่อนจะมืดค่ำ" ลั่วชิงยวนมาที่ห้องตำรา แต่กลับหามีผู้ใดอยู่ในห้องตำราและลานเรือนสักคนเดียว ดูเหมือนว่าจะมีเรื่องบางอย่างทำให้ฟู่เฉินหวนต้องล่าช้า นางจึงคิดจะหันหลังจากไป แต่จู่ ๆ นางก็หยุดฝีเท้าลง ถุงหอมถูกฟู่เฉินหวนเอาไป เขาจะเอาไว้ในห้องตำราหรือไม่? เมื่อเห็นว่าหามีผู้ใดอยู่แถวนี้ นางก็เริ่มรื้อค้นตามกล่องบนชั้นวางของและตู้มีลิ้นชัก เวลาจวนจะหมดลงแล้ว จากนั้นนางก็ลงมือด้วยความว่องไวพลางเงี่ยหูฟังความเคลื่อนไหวนอกประตูไปด้วย ในที่สุดนางก็เจอกล่องผ้าปักดอกในตู้ใบเตี้ยที่อยู่ข้างตัว เมื่อน
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 354
ตอนนี้นางมีอีกตัวตนหนึ่ง หลังจากสังหารลั่วเยวี่ยอิงแล้ว นางก็จะละทิ้งตัวตนของลั่วชิงยวนไปเสีย อย่างไรเสียการที่นางแต่งงานกับฟู่เฉินหวนโดยที่เขาไม่ยอมมอบหนังสือหย่าให้แก่นาง เช่นนั้นนางก็คงต้องถูกกักขังไปชั่วชีวิต มิสู้ให้ลั่วชิงยวนตายไปเสียน่าจะดีกว่า จากนั้นก็อาศัยฐานะของฉู่ลั่วล้างแค้นที่ยังมิได้ชำระ! ลั่วเยวี่ยอิงที่ดวงตากลัดเลือดขีดข่วนมือของนางอย่างสุดกำลัง เพราะใกล้จะสิ้นใจอยู่รอมร่อ ทว่าในยามนี้เอง ก็มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นจากข้างนอก ชั่วครู่ต่อมาประตูก็ถูกผลักให้เปิดออก "หยุดนะ!" เมื่อเสียงตวาดอันเฉียบขาดดังขึ้น นางก็ถูกเตะเข้าที่แผ่นหลังอย่างแรงจนลอยไปกระแทกพื้น ตอนที่นางพยายามจะลุกขึ้น กลิ่นคาวเลือดก็พลุ่งขึ้นมาในลำคอแล้วกระอักโลหิตออกมาคำหนึ่ง บังเกิดอาการปวดแปลบปลาบในอกขึ้นมา "เยวี่ยอิง!" ฟู่เฉินหวนรีบเข้าไปประคองลั่วเยวี่ยอิง ลั่วเยวี่ยอิงหล่นสู่อ้อมแขนของฟู่เฉินหวนด้วยความอ่อนแรง จากนั้นก็รีบสูดหายใจแล้วกุมลำคอเอาไว้ ทันทีที่นางเงยหน้าไปเห็นฟู่เฉินหวน น้ำตาก็ไหลอาบหน้า "ท่านอ๋อง..." ลั่วเยวี่ยอิงร่ำไห้แล้วมองลั่วชิงยวนพลางกล่าวว่า "ข้าจับได้ว่าท่า
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 355
โลงศพมารดาของนางว่างเปล่า! หามีอันใดไม่! แต่วาจาอันจริงจังของลั่วไห่ผิงกลับสร้างความตื่นตกใจให้แก่ฟู่เฉินหวน ถึงแม้จะลังเลใจ แต่เขาก็ยังมอบถุงหอมให้แก่ลั่วเยวี่ยอิงกับลั่วไห่ผิงด้วยท่าทีกังขา เขาจึงฉวยโอกาสจากสถานการณ์ดังกล่าวแล้วถามว่า "ท่านอัครเสนาบดี ท่านช่วยตอบคำถามก่อนหน้านี้ของตัวข้าทีได้หรือไม่?" ลั่วไห่ผิงรู้สึกตื่นตกใจอยู่บ้าง ดูเหมือนว่านี่จะเป็นการเล่นแง่เสียแล้ว ลั่วไห่ผิงมีสีหน้ากระอักกระอ่วน ทว่าเขาก็ยังเอ่ยขึ้นมาว่า "พ่ะย่ะค่ะ พระมารดาของท่านอ๋องสนิทสนมกับมารดาของเยวี่ยอิง ราวกับพี่น้องกันก็มิปาน!" ทันทีที่กล่าววาจาเหล่านี้ออกมา ทุกคนที่อยู่ ณ ที่แห่งนี้ต่างก็รู้สึกตื่นตะลึง ลั่วชิงยวนพลันขมวดขึ้นมาทันที พระมารดาของฟู่เฉินหวนกับมารดาของลั่วเยวี่ยอิงกระนั้นหรือ? ฟู่เฉินหวนรู้สึกตื่นตะลึงเป็นที่สุด เขาเหลือบมองถุงหอมในมือของลั่วเยวี่ยอิงแล้วอดมิได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้น หรือว่านี่จะเป็นสิ่งที่ท่านแม่หลงเหลือเอาไว้ให้? เขามิเคยคิดว่าเหตุใดลั่วชิงยวนจึงต้องการถุงหอมใบนี้ เพราะเขาคิดว่ามันเป็นสิ่งของของมารดาตนจริง ๆ ทว่ายามนี้คำตอบของลั่วไห่ผิงกลับทำให้เข
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 356
"มันคืออันใดกันพ่ะย่ะค่ะ?" ฟู่เฉินหวนกำหมัดแน่นบนโต๊ะอีกครั้ง "น่าจะเป็นถุงหอมนั้นแล" "ทีแรกข้าก็คิดว่ามันเป็นแค่ถุงหอมธรรมดา ทว่ายามนี้ลองนึกดูแล้ว ลั่วเยวี่ยอิงกับลั่วชิงยวนกลับมีปากเสียงกันอยู่หลายครั้งหลายคราเพราะถุงหอมใบนี้" "คราที่ลั่วชิงยวนเข้ามาในห้องตำราก็พยายามที่จะขโมยถุงหอม จนถึงขั้นคิดจักสังหารลั่วเยวี่ยอิงปิดปาก นี่แสดงให้เห็นว่าถุงหอมมีความสำคัญต่อนางมากเพียงใด!" "ชะรอยจักมีผู้บงการให้นางเอาถุงหอมใบนั้นมาให้ได้ตั้งแต่แรกแล้ว!" เมื่อซูโหยวได้ยินเช่นนี้ก็ให้รู้สึกตื่นตะลึง "ท่านอ๋องสงสัยว่า เป็นตระกูลเหยียนที่คอยยุยงปลุกปั่นกระนั้นหรือพ่ะย่ะค่ะ? ตระกูลเหยียนจับตามองพระชายาหลีมานานแล้ว!" "เช่นนั้นท่านอ๋องก็มิควรคืนถุงหอมให้แก่ลั่วเยวี่ยอิง! หากตระกูลเหยียนลงมืออีกครั้งล่ะก็..." ฟู่เฉินหวนขมวดคิ้ว "ข้ามิอาจฝืนแย่งชิงเอาถุงหอมมาได้" เมื่อซูโหยวได้ยินเช่นนี้เข้าก็รู้สึกตื่นตะลึง "นั่นจึงเป็นสาเหตุที่ทำให้ท่านอ๋องยอมให้ท่านอัครเสนาบดีพาตัวพระชายาไปใช่หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?" หลังจากเข้าใจเรื่องนี้แล้ว สีหน้าของซูโหยวก็ออกจะขรึมเคร่งขึ้นมาบ้าง จากนั้นเขาก็อดมิได้ที
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 357
ทว่าลั่วไห่ผิงเพียงแค่นเสียงแล้วหันกลับไป "เจ้าคิดเอาเองเถอะ!" หลังจากเขาพูดจบก็ขึ้นรถม้าไปทันที ลั่วชิงยวนกำหมัดแน่นด้วยความโกรธจัด ถึงแม้ว่าแม่นมกู้จะคอยรับใช้มารดาของนาง แต่นางเองก็เป็นแม่นมของลั่วไห่ผิงเช่นกัน! เขาเอ่ยวาจาไร้มนุษยธรรมเช่นนั้นออกมาได้อย่างไรกัน? ลั่วชิงยวนตระหนักได้ถึงความต่ำช้าไร้ยางอายของบิดาตนอีกครั้ง! รถม้าจอดนิ่งอยู่ตรงนั้นมิได้ขยับเขยื้อน ราวกับคาดว่านางจะต้องกลับมาจึงรอคอยนางอยู่ตรงนั้น ลั่วชิงยวนสะกดกลั้นโทสะแล้วเดินกลับไป เมื่อเห็นสีหน้าเป็นกังวลของจือเฉา ลั่วชิงยวนก็เอ่ยปากพูดสองสามคำ ถึงจะไม่มีเสียงดังขึ้นมา แต่นางก็หวังว่าจือเฉาจะเข้าใจ หลังจากกลับมาที่รถม้าก็นั่งลง ลั่วเยวี่ยอิงจึงยิ้มเยาะขึ้นมา "นับว่าเจ้ายังพอมีมโนธรรมอยู่บ้าง จึงมิได้ลากผู้บริสุทธิ์เข้ามาพัวพัน!" ลั่วชิงยวนเหลือบมองลั่วเยวี่ยอิงกับลั่วไห่ผิงด้วยสายตาเย็นชา "ข้ามีมโนธรรมอยู่แล้ว แต่พวกเจ้าสองพ่อลูกกลับหาได้เป็นเช่นนั้นไม่" "เจ้ายังปากดีอยู่อีกรึ? ข้าหวังว่าเจ้าจักปากดีต่อไปได้อีกก็แล้วกัน!" ลั่วเยวี่ยอิงโมโหเสียจนกัดฟันกรอด ๆ หากตอนนี้นางมิได้อยู่บนรถม้า
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 358
เสียงแส้ดังบาดหูก้องกังวานไปทั่วทั้งห้องมืด เมื่อลั่วเยวี่ยอิงที่อยู่ข้างนอกได้ยินเสียงนี้เข้า นางก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอกโล่งใจได้ในที่สุด! คราวนี้ตีลั่วชิงยวนให้ถึงตายเป็นดีที่สุด! นางก้มมองถุงหอมที่อยู่ในมือด้วยสีหน้าขรึมเคร่ง วันนี้ท่านพ่อของนางเป็นพยานยืนยันว่าเจ้าสิ่งนี้เป็นของดูต่างหน้าของมารดานาง ดังนั้นนางย่อมมิอาจทิ้งขว้างได้ตามใจอีกแล้ว มิฉะนั้นท่านอ๋องอาจสงสัยเอาได้ แต่หากมีวิญญาณร้ายในถุงหอมใบนี้จะทำเช่นใดเล่า? ลั่วชิงยวนมิอาจทนความเจ็บปวดแสนสาหัสทั่วร่างได้ ถึงแม้ว่านางจะสวมอาภรณ์หนาชั้น แต่เรี่ยวแรงของลั่วไห่ผิงหาได้ธรรมดาสามัญเลยสักนิด นางจึงสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดผ่านฝ้ายหนา ๆ นางมิทราบว่าโดนเฆี่ยนตีมากี่ครั้งกี่หนแล้ว แต่ท่าทางแบบนั้นของลั่วไห่ผิงคงคิดจะตีนางให้ตายเป็นแน่ ในที่สุดก็มีเสียงฝีเท้าอันเร่งรีบดังขึ้นข้างนอก จากนั้นก็มีน้ำเสียงแฝงแววโทสะดังขึ้น "เปิดประตูให้ข้าเข้าไปเดี๋ยวนี้!" เมื่อลั่วไห่ผิงได้ยินเสียงก็รู้สึกตื่นตกใจ พอเปิดประตูออกมา เขาก็เห็นแม่ทัพใหญ่ฉินเดินเข้ามาด้วยท่าทีเกรี้ยวกราด "แม่ทัพใหญ่ฉิน..." ลั่วไห่ผิงขมวดคิ้วพ
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 359
หากมิใช่เพราะใบหน้าเสียโฉมจนมิอาจพบปะผู้ใด ไฉนเลยจะต้องสวมผ้าคลุมหน้าด้วยเล่า? "ครั้นเมื่อบิดาของเจ้ามาขอให้ข้าช่วยเหลือ ข้าสั่งให้เขาไปพาตัวเจ้าออกมาจากตำหนักอ๋อง ผู้ใดเลยจะล่วงรู้ว่าบิดาของเจ้าจักใจคอโหดเหี้ยมยิ่งกว่า!" "เด็กน้อยเอ๋ย เจ้าได้รับความอยุติธรรมอักโข หากเจ้าแต่งเข้ามาในตระกูลของข้าได้ก็คงดีมิน้อย!" แม่ทัพใหญ่ฉินรู้สึกเสียดายที่สตรีดี ๆ เช่นนั้นกลับแต่งงานแล้วเสียได้ ต่อให้นางเป็นบุตรีของเขามิได้ ก็น่าจะเป็นสะใภ้ของเขาได้! ลั่วชิงยวนยิ้มให้ "แม่ทัพใหญ่ฉินล้อเล่นแล้วเจ้าค่ะ ข้าคิดว่าดวงตาของฉินไป๋หลี่น่าจะดีขึ้นแล้วกระมัง?" แม่ทัพใหญ่ฉินส่ายหน้า "ดีขึ้นบ้างแล้วล่ะ บางครั้งก็เห็นแสงสีขาวได้บ้างแล้ว แต่บางทีก็ยังมองไม่เห็นสิ่งใดเลย" "แต่หลังจากเขาตาบอดก็หาได้รู้สึกสิ้นหวังอย่างแต่ก่อนอีกแล้ว แต่เขากลับบังเกิดจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ และฝึกฝนวรยุทธในลานอยู่ทุกวันเชียวแล! ถึงแม้ว่าเขายังชอบวาดภาพอยู่ แต่กลับมิดื่มสุราอีกแล้ว บางครั้งเขาก็จะออกไปเดินเพื่อฝึกการฟังเสียงของตัวเอง" "ทำให้ข้าคลายกังวลไปได้มากเลยเชียว!" ลั่วชิงยวนนึกกับตัวเองว่าเป็นเพราะคนรักที่เขาเสียไ
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 360
ดึกดื่นป่านนี้ท่านอ๋องมาที่นี่ด้วยเหตุใดกัน? ลั่วชิงยวนรีบกลับไปท้ายเรือนแล้วผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าอาภรณ์ ทันทีที่นางเดินออกมาก็ได้ยินเสียง ก็ได้ยินเสียงเคาะประตูดังขึ้นด้านนอก ซ่งเชียนฉู่ขยิบตาให้นางแล้วถามว่าควรจะทำเช่นใด ลั่วชิงยวนส่ายหน้าเพื่อบ่งบอกว่านางจะไม่เปิดประตูให้ แต่ฟู่เฉินหวนที่อยู่ข้างนอกในยามนี้ กำลังถือสุราขวดหนึ่งแล้วทุบประตูร้านด้วยท่าทีเมามาย "ฉู่ลั่ว! ออกมาสิ!" ซ่งเชียนฉู่รีบวิ่งไปหาลั่วชิงยวน จากนั้นพวกนางทั้งสองคนก็ยืนอยู่ท้ายเรือนเพราะตื่นตระหนกกับเสียงที่ดังขึ้นทางด้านหน้า "เกิดอันใดขึ้นกับเขากันแน่? หรือว่าเขาจะล่วงรู้ตัวตนของท่านแล้ว?" ซ่งเชียนฉู่ถามด้วยความเป็นกังวล ลั่วชิงยวนส่ายหน้า เพราะนางก็มิทราบเช่นกัน เสียงทุบประตูยังคงดังขึ้นเรื่อย ๆ มิหนำซ้ำเสียงของฟู่เฉินหวนก็ฟังดูเมามาย ซึ่งยามปกติเขาคงไม่กระทำเช่นนี้เป็นแน่ "ท่านจักมิให้เขาเข้ามาหรือ?" ซ่งเชียนฉู่ลังเลใจ เมื่อเหลือบไปเห็นรอยเลือดบนหลังมือ ดวงตาของลั่วชิงยวนก็ฉายแววเย็นชา "ห้ามเปิดเชียว!" แต่เสียงข้างนอกกลับยิ่งมาก็ยิ่งดังขึ้นเรื่อย ๆ ตั้งแต่ทุบประตูจนแทบจะพังประตูอยู่แล้ว ข
บทล่าสุด
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1314
ลั่วชิงยวนถูกปลุกให้ตื่นเห็นเวินซินถงที่เดินเข้ามาด้วยความโกรธเกรี้ยวมู่หยวนหยวนก็ตกใจเล็กน้อย ท่าทางของนักบวชระดับสูงทำให้นางหวาดกลัว “ท่านนักบวชระดับสูง เกิดเรื่องอันใดขึ้นเจ้าคะ?”เวินซินถงกลั้นโทสะไว้ กล่าวกับมู่หยวนหยวน “คุณหนูมู่ โปรดออกไปก่อน ข้ามีเรื่องจะพูดกับนางเป็นการส่วนตัว”มู่หยวนหยวนมิกล้าขัดคำสั่ง จึงออกจากห้องไปเมื่อประตูปิดลง เวินซินถงก็คว้าแขนของลั่วชิงยวนกระชากนางให้ลุกขึ้นพละกำลังรุนแรงยิ่งนักราวกับจะฉีกร่างลั่วชิงยวนออกเป็นชิ้น ๆ“ลั่วชิงยวน เจ้าช่างมีความสามารถนัก เจ้าถึงกับนำสำนักเทียนฉยงมา! เจ้าเกรงว่าข้าจะมีปัญหามิพอรึ!”เวินซินถงโกรธจัดเช้าตรู่วันนี้เซี่ยหลิงมาหานาง บอกว่าคนจากสำนักเทียนฉยงปรากฏตัวที่บ้านตระกูลมู่ นางรีบมาตรวจสอบจึงพบร่องรอยของสำนักเทียนฉยงจริง ๆและทั้งหมดนี้ล้วนเป็นปัญหาที่มู่หว่านจ้าวสร้างขึ้น!ลั่วชิงยวนได้ยินเช่นนี้ก็ขมวดคิ้ว “ข้านำมาหรือ?”“เมื่อวานข้าบอกเจ้าแล้วว่าเรื่องราวมิได้ง่ายดายเพียงนั้น หากข้าสามารถนำสำนักเทียนฉยงมาได้ ข้าจะไปทำงานกับเจ้าหรือ?”คำพูดของลั่วชิงยวน ทำให้โทสะในใจของเวินซินถงระเบิดออกใบหน้าของนา
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1313
เจ้ายักษ์นั่นมิได้ทำร้ายชายผู้นั้น ราวกับจ้องจะสังหารนางเพียงคนเดียวในขณะที่ลั่วชิงยวนกำลังจะต้านทานมิไหวทันใดนั้น จิตสังหารก็พุ่งเข้ามาเห็นเงาร่างสีดำอีกร่างหนึ่งพุ่งเข้ามาในครรลองสายตาพุ่งเข้ามาขวางตรงหน้าลั่วชิงยวนในทันที ฉวยโอกาสตบฝ่ามือไปยังชายชุดดำอย่างแรงบีบให้เขาถอยร่นไปเพื่อขัดขวางอีกฝ่ายเงาร่างที่พุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วทำให้ลั่วชิงยวนรู้สึกคุ้นเคยอยู่บ้างแต่นางไม่มีเวลาพิจารณา เพราะเจ้ายักษ์นั่นกำลังยกกระบี่ฟาดลงมาหานางลั่วชิงยวนหลบหลีกอย่างตื่นตระหนก ล่อเขาไปยังที่กว้างกว่า จากนั้นก็หยิบเข็มทิศอาณัติสวรรค์ออกมาในทันทีนางกัดนิ้ววาดวงแหวนแห่งเวท วงเวทสีทองที่ปรากฏขึ้นจากเข็มทิศอาณัติสวรรค์ล้อมเจ้ายักษ์นั่นไว้ในทันทีเชือกอักขระเวทพุ่งออกไปมัดเจ้ายักษ์ไว้ ทำให้มันสงบลงชั่วคราวจากนั้นก็รีบไปหาคนทั้งสองที่ยังต่อสู้กันอยู่แต่กลับตกตะลึงเมื่อพบว่าคนทั้งสองหายไปแล้วลั่วชิงยวนมองไปรอบ ๆ จึงเห็นเงาร่างหนึ่งกระโดดข้ามกำแพงไปลั่วชิงยวนรีบตามไป“วีรบุรุษท่านใด? ขอทราบนามได้หรือไม่?” ลั่วชิงยวนตามไปถึงริมกำแพงเห็นชายชุดดำวิ่งไปบนหลังคามิไกล ลั่วชิงยวนยิ่งรู้สึกว
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1312
บนใบหน้าของศีรษะนั้นเต็มไปด้วยอักขระเวทประหลาดทำให้ลั่วชิงยวนนึกถึงสำนักเทียนฉยงในทันทีสำนักเทียนฉยงมีชื่อเสียงด้านวิชาวงแหวนแห่งเวทชั่วร้าย วงแหวนแห่งเวทที่ใช้ก็ร้ายกาจยิ่งนัก นับว่าเป็นองค์กรลึกลับที่น่าสะพรึงกลัวในแคว้นหลีผู้ที่ถูกหมายหัวมิอาจหลุดพ้นได้เพียงแต่พวกเขามิค่อยปรากฏตัวในเมืองหลวง เพราะนั่นหมายถึงการเผชิญหน้ากับสำนักนักบวชโดยตรงแต่คราวนี้กลับมาเผชิญหน้าแล้วนี่คือวงแหวนแห่งเวทที่ซ่อนอยู่ในบ้านตระกูลมู่อย่างแท้จริง วงแหวนแห่งเวทที่แก้ไขไปเมื่อตอนกลางวันเป็นเพียงภาพลวงตามันคือการยั่วยุของสำนักเทียนฉยง เรื่องราวในตระกูลมู่มิธรรมดาจริง ๆนางรีบชักกริชออกมาแทงลงไปอย่างแรง ผ่าศีรษะนั้นออกเป็นสองซีกภายในศีรษะมีเพียงกะโหลก นอกจากยันต์อักขระเวทที่แปะเต็มไปหมดก็ไม่มีอะไรอย่างอื่นลั่วชิงยวนฉีกยันต์อักขระเวทเหล่านั้นทิ้งในทันทีเมื่อจุดศูนย์กลางวงแหวนแห่งเวทถูกทำลายก็พลันปรากฏไอชั่วร้ายที่รุนแรงลอยเหนือบ้านตระกูลมู่ราวกับว่าจะมีอะไรบางอย่างปรากฏขึ้นลั่วชิงยวนหรี่ตามองภาพนั้นด้วยความตกตะลึงสำนักเทียนฉยงช่างร้ายกาจยิ่งนักร่างที่ก่อตัวขึ้นจากหมอกสีดำทมิฬนั้น
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1311
นางเดินเข้าไปพร้อมกัดนิ้วตัวเอง แล้วใช้เลือดของตนวาดอักขระเวทลงบนหน้าผากของนายท่านมู่ เสียงไหม้เกรียมก็ดังแผ่ขึ้นเมื่อเสียงกรีดร้องดังขึ้น นายท่านมู่ก็หมดสติไปหมอกดำพวยพุ่งออกมาจากร่างของเขาแล้วสลายไปคนอื่น ๆ ในเรือนก็หยุดลงลั่วชิงยวนขว้างยันต์อีกอันออกไป “กลับไป!”คนในลานก็เหมือนหุ่นเชิด หันหลังกลับออกจากลานไปยังที่เดิมของตนแต่นายท่านมู่กลับถูกทิ้งไว้ที่นี่ชั่วคราวลั่วชิงยวนและมู่หยวนหยวนช่วยกันลากนายท่านมู่เข้าไปในห้องข้าง ๆจากนั้นพามู่หยวนหยวนเข้าไปในห้อง“เมื่อครู่เจ้าเป็นคนลงกลอนประตูห้องข้าหรือ? เช่นนั้นเหตุใดเจ้าจึงช่วยข้า?”ลั่วชิงยวนรู้สึกมิเข้าใจมู่หยวนหยวนตอบ “ข้าลงกลอนประตูห้องของท่านก็เพราะมิอยากให้ท่านออกมา”“เขาจะมิปล่อยข้าไป มีเพียงข้าตายเท่านั้น เขาจึงจะมิทำร้ายผู้อื่นอีก”เมื่อได้ยิน ลั่วชิงยวนก็ตกตะลึงมู่หยวนหยวนลงกลอนประตูเพื่อช่วยนาง เช่นนั้นชายสวมหน้ากากผู้นั้นเป็นใครเล่า? มิได้เป็นพวกเดียวกับมู่หยวนหยวนหรอกหรือ“เจ้าคงรู้อยู่แล้วว่าเรื่องในวันนี้ยังมิได้รับการแก้ไข” ลั่วชิงยวนนั่งลงตรงข้ามมู่หยวนหยวน“แท้จริงแล้วเจ้ารู้อะไรบ้าง”มู่หยวนห
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1310
ทั่วทั้งลานเต็มไปด้วยผู้คน!บางส่วนเป็นคนเป็น บางส่วน... เป็นคนตายยังมีคนเดินเข้ามาจากประตูใหญ่ด้านนอกอย่างต่อเนื่องแม้แต่นายท่านมู่ก็อยู่ในนั้นด้วย เขาเดินโซซัดโซเซเข้ามา ดวงตาเหม่อลอย ไร้ซึ่งสติราวกับมิรู้สึกตัวชายสวมหน้ากากผู้นั้นก็ตกตะลึง มิกล้าเชื่อสิ่งที่เห็นเมื่อได้สติ เขาก็รีบวิ่งไปยังริมกำแพงแล้วปีนหนีไปเมื่อลั่วชิงยวนจะวิ่งตามไปจับเขา จู่ ๆ คนในเรือนเหล่านั้นก็หันมามองนางพร้อมกันยิ่งไปกว่านั้นยังมีศพที่ตายไปเมื่อหลายวันก่อนหันมาด้วย ศีรษะและลำตัวของศพเหล่านั้นยังมิได้เย็บติดกันทันใดนั้น ศีรษะที่ห้อยอยู่ก็หันมา ดวงตาเบิกโพลง น่าสะพรึงกลัวยิ่งนักคนกลุ่มใหญ่นั้นกระโจนเข้าหาลั่วชิงยวนลั่วชิงยวนรีบหันหลังวิ่งไปยังที่โล่งมิเช่นนั้นจะถูกล้อมไว้ให้จนมุมนางชักกริชออกมาแต่เมื่อนายท่านมู่พุ่งเข้ามา นางกลับมิกล้าใช้คมกริชแทงไปเพราะนี่คือคนเป็นจะให้ตายด้วยน้ำมือของนางมิได้ลั่วชิงยวนเตะนายท่านมู่ออกไป คนอื่น ๆ ก็พากันรุมเข้ามาถึงแม้ว่าพวกเขาแต่ละคนจะมีสายตาเลื่อนลอยมิรู้สึกตัว แต่ดูเหมือนจะรู้ดีว่าตนเองต้องทำอะไรพวกนั้นกำลังรุมโจมตีลั่วชิงยวนอย่างบ้าคลั่ง
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1309
“คุณหนูมู่”มู่หยวนหยวนหันมาเหลือบมองนาง “ท่านยังมิไปอีกหรือ”“คืนนี้ข้าจะอยู่เป็นเพื่อนคุณหนูมู่”“ได้เจ้าค่ะ”มู่หยวนหยวนสงบนิ่งราวกับว่าทุกสิ่งทุกอย่างมิเกี่ยวข้องกับนาง ไม่มีปฏิกิริยาหรือสีหน้าใด ๆด้วยการจัดการของนางรับใช้ ลั่วชิงยวนจึงได้พักในห้องข้าง ๆ ซึ่งก่อนหน้านี้เป็นห้องของนางรับใช้ข้างกายมู่หยวนหยวนแต่ยามนี้นางรับใช้ผู้นั้นได้เสียชีวิตไปแล้วลั่วชิงยวนจึงได้พักที่นี่หนึ่งคืนเดิมทีลั่วชิงยวนคิดจะไปพูดคุยกับมู่หยวนหยวน แต่มู่หยวนหยวนดูเหมือนมิอยากพูดคุยกับผู้ใด นางจึงมิได้เข้าไปใกล้เฝ้ารอคอยการมาถึงของราตรีอย่างเงียบงันหลังจากกินอาหารเย็นเสร็จ ลั่วชิงยวนก็ให้นางรับใช้ที่คอยปรนนิบัติออกไปมิให้ผู้ใดเข้ามาในเรือนนี้ลั่วชิงยวนปิดประตูหน้าต่าง ล้มตัวลงนอนบนเตียงหลับตาฟังเสียงที่อยู่ภายนอกมิรู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าใด ราตรีก็มาเยือนทันใดนั้นด้านนอกก็มีเสียงฝีเท้าดังขึ้น ลั่วชิงยวนพลันลืมตาขึ้น จึงเห็นร่างหนึ่งปรากฏขึ้นที่หน้าประตูลั่วชิงยวนระแวดระวัง แต่กลับพบว่าเป็นสตรีนางยืนอยู่ที่หน้าประตู กำลังลงกลอนประตู...หลังจากลงกลอนแล้ว นางก็จากไปลั่วชิงยวนตก
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1308
ทั้งสองเดินตามนายท่านมู่มายังห้องโถงด้านหน้าเพื่อกินกลางวันเมื่อสุราและอาหารวางลงบนโต๊ะ กลิ่นหอมก็อบอวลไปทั่วห้องเรียกได้ว่าเป็นมื้อที่อลังการยิ่งนัก เนื่องจากเป็นการต้อนรับนักบวชระดับสูง“วันนี้ต้องขอบคุณท่านนักบวชระดับสูงขอรับ หากมิเช่นนั้นข้าก็มิรู้ว่าบุตรสาวของข้าจะเป็นเช่นไร” นายท่านมู่ยกจอกสุราขึ้นคารวะเวินซินถงยกจอกสุราขึ้นแล้วพยักหน้าเล็กน้อยหลังจากดื่มสุราไปหนึ่งจอก เวินซินถงก็กล่าว “คุณหนูใหญ่ตกใจขวัญเสีย ต่อไปนี้ต้องพักผ่อนให้ดี”นายท่านมู่พยักหน้า “ขอรับ ขอรับ ข้าจะดูแลนางให้ดี บำรุงร่างกายให้แข็งแรงแล้วค่อยส่งนางเข้าวัง”ตระกูลมู่เป็นตระกูลที่อยู่อันดับสุดท้ายของแปดตระกูลใหญ่ หากคราวนี้บุตรสาวสามารถเข้าวัง แล้วได้รับความโปรดปรานจากองค์จักรพรรดิจนได้รับการแต่งตั้งเป็นสนมฐานะของตระกูลมู่ก็จะสูงขึ้นตามไปด้วยนายท่านมู่ทุ่มเทความรุ่งโรจน์ของทั้งตระกูลไว้กับมู่หยวนหยวนเพียงผู้เดียวลั่วชิงยวนอดมิได้ที่จะถาม “นายท่านมู่ ก่อนหน้านี้คุณหนูมู่เคยมีเรื่องบาดหมางกับผู้ใดหรือไม่?”เมื่อได้ยินดังนั้น นายท่านมู่ก็มีสีหน้าบึ้งตึงในทันทีวางตะเกียบลงบนโต๊ะ กล่าวด้วยความขุ
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1307
ลั่วชิงยวนที่เป็นคนธรรมดายังมีความสามารถเช่นนี้แต่นางที่เป็นถึงนักบวชระดับสูงกลับไม่มี!ภายนอกเวินซินถงสงบนิ่งมิแสดงอาการใด ๆ แต่ภายในใจกลับปั่นป่วนราวกับคลื่นลมนางมิอาจยอมรับความจริงนี้ได้เมื่อลั่วชิงยวนมอบสิ่งที่นางต้องการทั้งหมดให้เวินซินถงจึงรีบไปจัดการกับวงแหวนแห่งเวทในทันทีในขณะที่วงแหวนแห่งเวทถูกเปิดออก ลั่วชิงยวนก็ได้ยินเสียงกรีดร้องโหยหวนที่จุดศูนย์กลางวงแหวนแห่งเวทแต่ละแห่งกักขังวิญญาณไว้มากมายหากจะทำลายวงแหวนแห่งเวทก็ต้องจัดการกับสิ่งเหล่านั้นก่อนเวินซินถงรับมือแล้วเริ่มรู้สึกว่ายากลำบากลั่วชิงยวนมองดูอยู่ข้าง ๆ อดมิได้ที่จะกังวลเรื่องความสามารถของเวินซินถงนางคงมิเคยรับมือกับวิญญาณมากมายเช่นนี้เพียงลำพังโดยเฉพาะในยามนี้ที่มีอักขระเวทมิเพียงพอ ยิ่งยากลำบากขึ้นไปอีกแต่เนื่องจากนางเป็นนักบวชระดับสูง จะให้ผู้ใดเห็นความยากลำบากของนางมิได้ลั่วชิงยวนมองแล้วอดมิได้ที่จะรู้สึกสงสาร จึงเข้าไปช่วยนางในทันทีพร้อมกับสอนนาง “เชื่อมอักขระเวทเหล่านี้เข้าด้วยกันจะกลายเป็นเชือกที่สามารถจัดการวิญญาณได้ในวงกว้างมากขึ้น”ลั่วชิงยวนกล่าวพลางสาธิตให้นางดูด้วยการสะบัดเ
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1306
“ดูเหมือนว่าจะมิได้อะไรจากศพพวกนี้ ไปดูคุณหนูใหญ่ตระกูลมู่ดีกว่า”ลั่วชิงยวนมองไปยังนายท่านมู่นายท่านมู่มองเวินซินถงด้วยสีหน้าลำบากใจ “ท่านนักบวชระดับสูง ที่สำคัญคือผู้ใดเข้าไปในเรือนของบุตรสาวข้าล้วนต้องประสบเคราะห์ร้าย”“หากมิต้องเข้าไปแล้วแก้ไขเรื่องนี้ได้ก็จะดีที่สุด”“ข้าเกรงว่าจะสร้างปัญหาให้ท่านนักบวชระดับสูง ถึงตอนนั้นข้าคงรับผิดชอบมิไหวขอรับ”เวินซินถงกล่าวอย่างราบเรียบ “มิเป็นอะไร ข้าอยากจะสอบถามสถานการณ์จากนาง”“ก็ได้ขอรับ ท่านนักบวชระดับสูงเชิญตามข้ามา”จากนั้นนายท่านมู่ก็พานางไปยังหน้าเรือนของมู่หยวนหยวนเมื่อมาถึงที่นี่ก็รู้สึกได้ถึงลมที่พัดแรงคมกริบราวกับคมดาบโอบล้อมไปด้วยจิตสังหารปะทะเข้าใส่ในเรือนอย่างบ้าคลั่งทั่วทั้งเรือนอบอวลไปด้วยรัศมีชั่วร้าย ผู้ที่เข้ามาสัมผัสกับรัศมีเหล่านี้ย่อมต้องประสบกับความโชคร้ายถึงขั้นอาจจะถูกวิญญาณชั่วร้ายเข้าสิงจนเสียชีวิตได้เวินซินถงและลั่วชิงยวนเข้าไปในเรือนผลักเปิดประตูห้องเข้าไปในห้องคุณหนูใหญ่ตระกูลมู่ มู่หยวนหยวนกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ข้างหน้าต่างด้วยท่าทางหดหู่ใบหน้าของนางซีดเซียวและอิดโรย ไร้ซึ่งชีวิตชีวา ร
