เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 820
บทที่เกี่ยวข้อง
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 821
คนที่มาไม่ใช่ใครอื่น ผู้อาวุโสเจ็ดจั๋วอี้จากตระกูลจั๋วนั่นเองจั๋วอี้มองแล้ว ดูจะเหี่ยวเฉาลงกว่าก่อนหน้าเล็กน้อยสายตาเขามองลูกสาวตรงหน้าอย่างซับซ้อน ในใจก็พูดไม่ออกว่ารู้สึกอย่างไรจั๋วอี้ถึงแม้จะเป็นผู้อาวุโสของตระกูลจั๋ว แต่เนื่องจากลำดับค่อนไปทางด้านหลัง แล้วปกติยังค่อนข้างเก็บตัว ขั้วอำนาจตระกูลเบื้องหลังจึงค่อนข้างอ่อนแอดังนั้นในกลุ่มผู้อาวุโส อำนาจในการตัดสินใจจึงไม่ได้มากนักก่อนหน้านี้ มักถูกผู้อาวุโสสามผู้อาวุโสห้าที่เป็นพวกปกติชอบโอ้อวดหยิ่งผยองคอยกดขี่อยู่เสมอถ้าหากไม่ใช่เพราะจั๋วซือหรานโดดเด่นขึ้นมาอย่างไม่คาดคิด...พูดแล้วจั๋วซือหรานเองก็ไม่ได้โดดเด่นขึ้นมาหรอก เพียงแต่หลังจากถูกใส่ร้ายป้ายสีไป จู่ๆ ก็เหมือนระเบิดขึ้นมาเลยหลังจากการระเบิดนั่น สถานการณ์ของตระกูลจั๋วก็แย่ลงทุกวันและเพราะเรื่องของนาง ผู้อาวุโสสามกับผู้อาวุโสห้าก็ถูกตำหนิและด่าทออย่างหนัก เขาในฐานะที่เป็นผู้อาวุโสเจ็ด ตอนนี้อำนาจตัดสินใจในตระกูลก็เหมือนจะสูงขึ้นมาเรื่อยๆ ด้วยจั๋วอี้ไม่เห็นด้วยกับการกระทำบางอย่างของตระกูลมาโดยตลอด อย่างเช่นตอนแรกเพื่อจะปกป้องพวกขี้แพ้อย่างจั๋วหยุนเฟิงในตอนนั้น
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 822
และตระกูลจั๋ว ถ้าเทียบกับอิจฉา สิ่งที่มากกว่าน่จะเป็น...เสียใจภายหลังกระมังเดิมที นี่เป็นอัจฉริยะของตระกูลพวกเขา เดิมที น่าจะเองคนตระกูลอื่นที่มาอิจฉาตระกูลเขาเดิมทีนี่น่าจะเป็นอัจฉริยะที่เจิดจ้าที่สุดของตระกูลพวกเขา ในห้าตระกูลใหญ่ ไม่มีใครเทียบได้เลยเพราะคนในตระกูลพวกนั้นทำแต่เรื่องบ้าๆ ทีละนิดทีละหน่อยจนมาถึงจุดนี้ มันก็สมควรแล้วหลังจากรู้ข่าวของตระกูลฮั่ว ตระกูลจั๋วก็รีบหารือกันตลอดทั้งคืน หลังจากหารือไปหลายครั้ง ในที่สุดก็ตัดสินใจ ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องลองไปหาจั๋วซือหรานเสียหน่อยลองดูว่าจะดึงคนในตระกูลคนนี้กลับมาได้ไหมลองดูว่าจะเปลี่ยนใจจั๋วซือหรานกลับมาได้ไหมเพียงแต่ว่าเรื่องนี้ใครไปทำก็กลายเป็นปัญหาทั้งนั้น ผู้อาวุโสสามกับผู้อาวุโสห้าช่วงนี้บารีมีในตระกูลจั๋วก็ลดต่ำลงทุกวี่วันเดิมทีคิดจะให้พวกเขาทำเรื่องนี้แต่ผู้อาวุโสสามก็ปฏิเสธ บอกว่าจั๋วซือหรานมีความแค้นกับเขา ถ้าหากตนเองไปล่ะก็ น่าจะทำให้จั๋วซือหรานอารมณ์ไม่ดี เกรงว่าจะได้ผลตรงกันข้ามมาแทนถึงแม้ใครก็ฟังออกว่านี่เป็นการปฏิเสธของผู้อาวุโสสาม แต่ก็จำใจต้องพิจารณา ว่าคำพูดของเขาเองก็มีเหตุผลดังนั้นท้ายสุด ผู้อ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 823
จั๋วอี้พยักหน้าตอบรับ รู้ว่าในขวดนั่นใส่อะไรไว้ นี่คือเงื่อนไขที่จั๋วซือหรานร่วมมือกับตระกูลฮั่ว ยาลูกกลอนขั้นสี่จั๋วอี้เองก็มองออก เดิมทีนางน่าจะไม่มีความคิดหยิบยาลูกกลอนเหล่านี้ออกมา แล้วมอบให้กับเขาเพราะเห็นแก่ที่เขานำของขวัญมาส่ง...เด็กสาวคนนี้ ไม่ใช่หญิงสาวคนนั้นที่ไม่มีพ่อคอยช่วยเหลือ ทำได้แค่ดิ้นรนอยู่คนเดียวแบบที่พวกเขารู้จักแล้วหรือก็คือ พวกเขาอันที่จริงก็นึกไม่ค่อยออก ว่าจั๋วซือหรานในความทรงจำน่าจะเป็นแบบไหนหรือบางทีอาจะเพราะ หลังจากที่จั๋วซือหรานถูกไม่ถูกใส่ร้ายจนไปแต่งกับฉินตวนหยาง นางก็ชนะขึ้นมาตลอดจนถึงตอนนี้ นึกตัวนางในอดีตกันไม่ออกไปนานแล้วจำกันได้แต่ภาพนางในชุดแดงที่แข็งแกร่งกระฉับกระเฉงทรงพลังจั๋วอี้หลังจากออกไป หานกวงก็ขมวดคิ้วอยู่ข้างๆ ดูมีท่าทีต่อจั๋วอี้...เอาให้ถูกคือรู้สึกดูถูกต่อพฤติกรรมหญ้าข้างกำแพงของตระกูลจั๋วอย่างมากทั้งที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยจะดีกับแม่นางจิ่วเลย ตอนนี้กลับรู้ว่าต้องมาเอาอกเอาใจหานกวงถาม "แม่นางจิ่ว ท่านทำไมจึงไม่บอกเขาไปล่ะ ว่าองค์จักรพรรดิเฒ่ายอมส่งช่องทางการค้าส่งราชวงศ์ทั้งหมดของตระกูลจั๋วให้กับท่านไปแล้วล่ะ? เช่นนั้นถึงจะทำ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 824
แม่นางจั๋วจิ่วยังทำเหมือนก่อนหน้านี้ จัดการพวกลิ่วล้อของผู้อาวุโสตระกูลเฟิงเหมือนว่าข่าวการหมั้นของเฟิงเหยียน ไม่ได้ส่งผลกระทบอะไรกับนางเลยแม้แต่น้อยข่าวการร่วมมือของจั๋วซือหรานกับตระกูลฮั่ว กระจายออกไปจากการผลักดันของตระกูลฮั่วรวมถึงเงื่อนไขที่ร่วมมือกับตระกูลฮั่วด้วย ทำเอาคนทั้งหมดตกตะลึงไปถ้าหากบอกว่า ทุกคนก่อนหน้าล้วนบอกว่าตระกูลเฟิงกับตระกูลจั๋วไม่ค่อยฉลาด ดันปล่อยสมบัติล้ำค่าแบบนี้ทิ้งไปข่าวนี้พอออกไป ทุกคนก็พูดกันว่าตระกูลเฟิงกับตระกูลจั๋วนั้นโง่เง่าและตอนนี้เอง ตระกูลที่โง่กว่าก็ปรากฏตัวแล้ว"ที่แต่เหยียนหยี่หลิงของตระกูลเหยียนก็คือคู่หมั้นของซื่อจื่อตระกูลเฟิงครั้งนี้นี่เอง!""บ้าหรือเปล่า? ตระกูลเหยียนสมองมีรูหรือเปล่าเนี่ย ยังผิดใจกับแม่นางจั๋วจิ่วไม่พอหรือไรกัน? นี่มันไปขุดดินบนหัวเทพไท่ซุ่ยชัดๆ...""น่าจะเพราะก่อนหน้านี้เดิมพันไม่ชนะแม่นางจั๋วจิ่ว ตอนนี้เลยไม่มีทางเลือกแล้วกระมั่ง ถ้าไม่ร่วมมือกับตระกูลเฟิงก็คงไม่เหลือทางเดินอีกแล้ว"ตอนที่จั๋วซือหรานรู้ข่าวนี้ กำลังนั่งเล่นแส้ในมือที่ห้องโถง แต่พอมองอย่างละเอียดก็จะรู้ ว่านั่นไม่ใช่แส้! แต่เป็นงูสีขาวตัวหน
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 825
จั๋วซือหรานอัญเชิญสัตว์อสูรปีกที่ตัวนั้นที่เก็บมาจากซางเชวี่ยออกมาพอผ่านการรักษาและพักฟื้้นมาระยะหนึ่ง จั๋วซือหรานก็เลี้ยงมันจนใช้ได้แล้ว อย่างน้อยก็ดูสง่างามน่าเกรงขามขึ้นมากจั๋วซือหรานขึ้นไปนั่งหานกวงรู้สึกประหลาดใจ "แม่นางจิ่ว ท่านจะไปแบบนี้หรือ?"จั๋วซือหรานเลิกคิ้ว "ไม่อย่างนั้นจะให้ข้าไปอย่างไร? ข้าเองก็ไม่ใช่คุณหนูสูงศักดิ์จากตระกูลอะไรเสียหน่อย ข้าต้องนั่งรถม้ากอดพิณผีพาบังหน้าไว้ด้วยหรือ?"หานกวงมองเห็นรอยยิ้มสบายๆ บนหน้าแม่นางจิ่วจั๋วซือหรานยิ้มบอกต่อว่า "ข้ามันก็แค่สามัญชน ต้องไปแบบนี้นั่นล่ะ"หานกวงตอนที่ได้ยินคำพูดนี้ของจั๋วซือหราน จู่ๆ ก็รู้สึกว่าแบบนี้ก็ดีเหมือนกันหานกวงยิ้มตอบ "เช่นนั้นแม่นางจิ่วก็ระวังตัวด้วย พวกข้าน้อยจะรอฟังข่าวดีจากท่านนะ"แต่สิ่งที่พวกเขาคิดไม่ถึงก็คือ สิ่งที่รอกลับกลายเป็นจั๋วซือหรานในชุดแดงขาดรุ่ย สภาพที่บาดแผลเต็มดัว...แต่นั่นก็เป็นเรื่องหลังจากนี้ตอนนี้ จั๋วซือหรานออกเดินทางจากบ้านตนเอง ตรงไปยังสวนชิวอีสวนชิวอีอยู่ในเมืองหลวง เป็นสวนแห่งหนึ่งที่จักรพรรดิเฒ่าตอนนั้นให้มาเพราะสงสารซือคงอวี้ สวยงามมาก ไม่ใช่แค่ทิวทัศน์งดงาม แต่
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 826
"เอาล่ะสิ บีบตระกูลเฟิงแบบนี้ เอาคนอื่นยกให้เฟิงเหยียน ข้าจะดูว่าจั๋วจิ่วจะทำอย่างไร นางไม่ใช่ว่าชอบเฟิงเหยียนมากที่สุดหรอกหรือ?""ใช่สิ นางไม่ใช่บอกต่อหน้าทุกคนแค่ครั้งเดียว ว่าตนเองรักเฟิงเหยียนอย่างลึกซึ้งนี่นา""ตระกูลเฟิงนี่ก็จริงๆ เลย ไม่กลัวผิดใจนางแล้วนางจะสังหารคนมากขึ้นเหรือ?""ฮ่าๆๆ..." มีคนแอบหัวเรา "ให้ข้าว่านะ ตระกูลเฟิงทำไมไม่ยกซื่อจื่อให้นางไปเลย แลกกับความสงบสุข"ตอนนี้เอง ข้างๆ ก็มีเสียงเย็นชาดังขึ้น"พวกเจ้านี่มันก็ทำได้แค่ซุบซิบนินทาอยู่ข้างหลังเท่านั้น ถึงจะไม่พูดว่าตระกูลเฟิงกับจั๋วจิ่วมีความแค้นอะไรกัน จะผิดใจหรือไม่ แต่พวกเจ้าเองก็ไม่กลัวผิดใจกับพวกเราเลยนี่..."เสียงของผู้อาวุโสตระกูลเฟิงคนหนึ่งดังลอดเข้ามาอย่างเย็นชาข้างๆกลุ่มคนที่ซุบซิบกันอยู่แต่เดิม ก็ยิ้มขึ้นอย่างกระดากขึ้นมาทันทีผู้อาวุโสตระกูลเฟิงร้องเชอะ "ยิ่งไปกว่านั้นก็ไม่ต้องให้พวกเจ้ามาพูดให้ตระกูลเฟิงของพวกเราเสื่อมเสียหรอก จั๋วจิ่วหรือ? ก็แค่ตัวตลกตัวหนึ่งเท่านั้น ที่นางสังหารไปก็มีแต่พวกลูกหลานที่ฝึกฝนมาต่ำเตี้ยเรี่ยดินของตระกูลเฟิง นางมันก็แค่หญิงสาวที่ขี้ขลาดคนหนึ่งเท่านั้น!""เจ้าก็ด
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 827
สายตาของจั๋วซือหรานดูหยิ่งยโส มองลงมายังพวกเขาที่อยู่บนพื้นนางเอ่ยต่อว่า "แล้วพวกเจ้าบอกว่าข้าเป็นหญิงสาวขี้ขลาด กล้าลงมือแต่กับคนธรรมดาในตระกูล ไม่กล้าลงมือกับพวกเจ้าหรือ?"จั๋วซือหรานหัวเราะเบาๆ "ข้าก็แค่คิดว่า น้ำสามารถยกเรือและจมเรือได้ เจ้าลิ่วล้อพวกนั้นของพวกเจ้า ในเมื่อช่วยพวกเจ้าไล่กัดคนอื่น แต่ก็หันกลับมาแว้งกัดพวกเจ้าได้เช่นกัน""ข้าไม่กล้าลงมือกับพวกเจ้ารึ?" จั๋วซือหรานพอสิ้นเสียง ร่างก็ไหววูบออกมาทุกคนเห็นเพียงบนท้องฟ้ามีเงาสีแดงแล่นผ่านไปอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็มีเสียงเผียะดังขึ้นตอนที่ร่างแดงนั่นร่อนลงพื้นในดวงตาเหล่าผู้อาวุโสตระกูลเฟิงคือสีหน้าไม่อยากเชื่อและไฟโกรธที่ยากจะควบคุม แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่ดึงดูดความสนใจคน ที่ดึงดูดความสนใจคนยิ่งกว่า คือรอยนิ้วมือสีแดงสดบนหน้าของเหล่าผู้อาวุโสตระกูลเฟิงเช่นนั้นก็เดาได้ไม่ยากแล้ว ว่าเสียงเพียะๆ เมื่อครู่นี้คือเสียงอะไรเป็นเสียงที่จั๋วซือหรานตบพวกเขาไปนั่นเองตอนที่ทุกคนมองไปยังหญิงสาวในชุดแดงเพลิง ในสายตาก็มีความยำเกรงเพิ่มขึ้นมาพอควรในช่วงที่ผ่านมา การกระทำต่างๆ ของจั๋วซือหราน ถ้าจะบอกว่าไม่ทำให้ใครรู้สึกนับถือเลย
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 828
พวกมันล้วนโมโหกัน"ปล่อยข้าออกไป! ข้าจะกัดเขาให้ตายไปเลย!" งูเพลิงเงินเอ่ยขึ้นขนมถั่วแดงเป็นพวกนิสัยหัวรุนแรง "ข้าจะไปฝังไหมกู่ให้เต็มตัวเขาเลย!"กระทั่งราชาแมงมุมหน้าผีที่สุขุมที่สุด ก็ยังพูดว่า "ข้าจะให้เขาได้เจอกับรสชาติของการถูกชำแหละจนตาย"พวกมันเจื้อยแจ้วอยู่ในสมองนาง แต่กลับบรรเทาอารมณ์ของจั๋วซือหรานลงได้ระดับหนึ่งหลังจากเข้ามาในสวนชิวอี ถึงแม้นางจะเดินเพียงคนเดียวแต่ก็มีคนเข้ามาใกล้นาง ทว่าไม่ได้มีเจตนามาหาเรื่องนางผ่านเรื่องไปมากมาย คนเราก็เรียนรู้ที่จะทำตัวให้ว่าง่ายขึ้นไม่น้อย ต่อให้จะไม่ชอบนาง ก็จะไม่ยั่วโมโหนาง ถึงอย่างไร ถ้าไปยั่วโมโหความยุ่งยากใหญ่นี้เข้า ไม่ใช่ตัวเลือกที่ฉลาดนักแน่นอนคนที่เข้ามาหานางก็เพื่อจะมาสร้างความสนิทสนมกับนาง"แม่นางจิ่ว ได้ยินว่าช่วงนี้ท่านร่วมมือกับตระกูลฮั่ว ใช้ยาลูกกลอนขั้นสี่เป็นสิ่งแลกเปลี่ยน ไม่ทราบว่าอยากจะมาร่วมมือกับข้าบ้างไหม?""จริงด้วย ขายยาลูกกลอนเหล่านั้นให้พวกข้าบ้างก็ได้นะ"ถึงอย่างไรยาลูกกลอนขั้นสี่หลายครั้งก็ราคาสูงมากจนขายไม่ได้ในเมืองหลวง ต้องนำไปประมูลกัน การประมูลก็ดูไม่ใช่สิ่งที่แน่นอนด้วย ไม่รู้ว่าจะมีคนโง
บทล่าสุด
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1102
รอยยิ้มบนใบหน้าจั๋วซือหรานไม่เปลี่ยน "เช่นนั้นก็ขอบคุณมาก""ไม่เป็นไร" 'เยี่ยนหราน' เอ่ยขึ้นเสียงเรียบจั๋วซือหรานยังคงยิ้มบาง "บัวเจ็ดดอกเจ็ดใบแกนกลางเทียนนี้เป็นสิ่งมีพิษกระมัง?""อืม" เขาไม่ได้ตระหนักถึงว่าอะไรผิดปกติ พยักหน้าตอบกลับ "เป็นสิ่งมีพิษที่มีอยู่ไม่มากนัก สามารถสร้างหมอกพิษขึ้นในป่าได้ ต้นของมันเดิมทีก็มีพิษร้ายแรงอยู่"อาหารรสชาติไม่เลวเลย น้ำแกงทำเอาตัวคนผ่อนคลายลงมาเลยทีเดียวเขาค่อนข้างผ่อนคลาย...หรือบางที สิ่งที่ทำให้เขาผ่อนคลายไม่ใช่น้ำแกงร้อน แต่เป็นเสียงอ่อนโยนของนาง...เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันดังนั้น ตอนนี้เขาจึงไม่ได้สังเกตถึงอะไรที่ผิดปกติพอได้ยินคำถามที่จั๋วซือหรานเพิ่งถาม ก็ตอบกลับนางมาตรงๆหลังจากนั้นก็ได้ยินเสียงหญิงสาวใสเย็น เพียงแต่ว่า ไม่ได้อ่อนโยนแบบก่อนหน้านี้แล้วเพียงแค่เอ่ยขึ้นเรียบๆ ว่า "เป็นของดีจริงๆ เพียงแต่ว่า..." นางเปลี่ยนหัวข้อสนทนา "ไม่รู้ว่าคุณชายเยี่ยนรู้ได้อย่างไร...หรือทำไมจึงรู้สึกว่า ข้าสามารถทนทานต่อธาตุพิษได้โดยไม่ต้องเกรงกลัวอะไร?"มือที่จับตะเกียบของชายหนุ่ม หยุดนิ่งไปในชั่วพริบตาเขาแหงนตา มองไปยังสีหน้าของหญิงสาว อั
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1101
คำพูดนี้ของจั๋วซือหรานไม่ได้มีเจตนาอะไรเป็นพิเศษแต่นางหน้าตาดี แล้วยังฉลาดเฉลียว ปกติเวลาปฏิบัติต่อใครก็จะมีท่าทีเย็นชา ดังนั้นต่อให้จะสวย แต่ก็ยังรู้สึกเหินห่างด้วยเช่นกันแต่ตอนนี้ท่าทีของนาง กลับไม่ได้เย็นชาเหมือนปกตินางยิ้มตาโค้ง ยิ้มสวยหยาดเยิ้มราวกับดวงดาวพร่างพราวอยู่เต็มฟ้า เหมือนมีมนต์สะกดที่ไม่รู้จัก สามารถทำให้คนจมดิ่งเข้าไปได้ในพริบตา'เยี่ยนหราน' มองตานางนิ่ง ไม่ย้ายสายตาไปไหนเลยพักหนึ่ง"ทำไมหรือ?" จั๋วซือหรานถามขึ้นเบาๆ'เยี่ยนหราน' ตอนนี้จึงส่งเสียงฮึจากจมูกออกมาเป็นเชิงถาม คล้ายกับเพิ่งจะรู้สึกตัวจั๋วซือหรานหัวเราะ ถามขึ้นว่า "คุณชายเยี่ยนเหม่อไปแล้วหรือ? ชื่อดวงดาวที่เจ้าบอกล่ะ?"ตอนนี้เขาจึงเอ่ยขึ้น "เหลียนเจิน เทียนเยว่ เทียนจี เทียนเซี่ยง เทียนถง เทียนเหลียง..."หลังจากจั๋วซือหรานได้ยิน ก็เลิกคิ้วขึ้น "ไม่เลวจริงๆ ถ้าอย่างนั้นก็เอาตามที่คุณชายว่าแล้วกัน ขอบคุณมาก"ปฏิกิริยาเหล่านี้ของ 'เยี่ยนหราน' จั๋วซือหรานรู้สึกว่าน่าสนใจอย่างเห็นได้ชัดและรู้สึกว่าใกล้เคียงแล้ว จึงลุกขึ้นยืน "คุณชายเยี่ยนค่อยๆ กินเถิด ข้าจะไปดูพวกคนรับใช้ที่บาดเจ็บพอดี แล้วจะบอก
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1100
"เอาที่อร่อยดีกว่า" ขนมชามเองก็ใสซื่อ เอ่ยขึ้นว่า "นายท่านเองก็หิวแล้วนี่"จั๋วซือหรานยื่นนิ้วออกมานิ้วหนึ่ง จับไปที่ขนมชามเบาๆยิ้มตาโค้ง "เด็กดี"จากนั้นนางก็เอ่ยขึ้นเสียงเรียบ "เอาล่ะ ถือว่าเขาโชคดีแล้วกัน"โชคดีที่มาเจอเข้ากับขนมชามที่นิสัยอ่อนโยนที่ด้านนอก ถ้าหากขนมถั่วแดงอยู่ด้านนอกล่ะก็ คงได้เสนออีกข้อหนึ่งมาแน่จั๋วซือหรานหยิบวัตถุดิบออกมาจากในมิติ คิดจะทำอาหารสักมื้อหลักๆ คือ อันที่จริงเดิมทีนางก็อยากจะทำให้ใจเขาปั่นป่วนอยู่แต่พอคิดๆ แล้วก็รู้สึกว่า ถ้าหากจะปั่นป่วนจิตใจเขาจริง ก็เหมือนจะไม่ใช่วิธีการที่ปฏิบัติต่อเขาอย่างเย็นชาตาของจั๋วซือหรานหรี่ลง พริบตานี้...ก็เหมือนมีแผนการใหม่ขึ้นมาแล้วประมาณราวสามเค่อกับข้าวสี่อย่างน้ำแกงหนึ่งอย่างอันหอมหวนชวนกิน ก็เสร็จสิ้นลงจากเตา"นี่คือปลาเปรี้ยวหวาน ขานกย่าง เนื้อกระดูกหอมเกรียม คะน้าไฟแดง แล้วก็มีน้ำแกงเต้าหู้กระดูกปลาอีกที่ด้วย"จั๋วซือหรานนำอาหารหอมหวนชวนกิน ยกมาวางกองลงตรงหน้า 'เยี่ยนหราน'จากนั้นจึงเลิกแขนเสื้อขึ้น เผยให้เห็นข้อมือขาว หยิบตะเกียบแล้วเอ่ยขึ้นว่า "คุณชายเยี่ยน ลองชิมฝีมือของข้าหน่อย"ตอนที่พูดค
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1099
เหล่าคนค้มกันทยอยกันมองไปทางหัวหน้าคนคุ้มกัน ในสายตาเต็มไปด้วยความต้องการความช่วยเหลืออย่างจริงใจหัวหน้าคนคุ้มกันกัดฟันถามขึ้น "แม่ แม่นาง...คงจะไม่คิดจะตั้งชื่อ..."เขาชะงักไป เปลี่ยนทิศทางคำพูด เอ่ยต่อว่า "...อะไรทำนองนี้หรอกใช่ไหม?"ไม่หรอกกระมัง?จั๋วซือหรานเองก็ไม่ได้โง่ ฟังไม่ออกถึงความกังวลพวกเขาเสียที่ไหนนางเหลือบมองพวกเขาผาดหนึ่ง จงใจแหย่พวกเขา เอ่ยขึ้นว่า "ทำไมล่ะ ไม่ดีหรือ? ลาย่างไฟ ขนมไส้หมู หมูชุบกรอบ เป็ดหมักน้ำจิ้ม หมูผัดเปรี้ยวหวาน"นางพูดไปด้วยพลางชี้นิ้วไปทางพวกเขาจากนั้นจึงเห็นว่าสีหน้าของเหล่าคนคุ้มกันแทบจะร้องไห้กันออกมาแล้วตอนนี้เอง เสียงหัวเราะแผ่วเบาเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นที่ประตูจั๋วซือหรานมองไปตามเสียง ก็เห็นร่างเงาหนึ่งที่คุ้นเคย"เจ้าทำไมมาอยู่ที่นี่?" จั๋วซือหรานเลิกคิ้ว มองคนที่มาใหม่ด้วยสายตาลึกซึ้ง จากนั้นก็พ่นชื่อออกมา "เยี่ยนหราน? ข้าจำชื่อไม่ผิดใช่ไหม"ชายหนุ่มร่างตรงแน่วเดินเข้ามาจากประตู พยักหน้าเบาๆ "ถูกต้อง"จั๋วซือหรานแหงนตามองเขา ไม่พูดอะไรชายหนุ่มก้มหน้ามองนาง สบตากันครู่หนึ่ง อันที่จริงในใจเขาก็ไม่ค่อยสงบนัก แค่คิดว่านางมองอะไรอ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1098
นางหมายถึง...กองหนุนที่ย้ายมาจากสำนักเมฆาวารีของผู้เฒ่าเหอสินะ!?แต่ใครก็ตามที่มีความคิดเช่นนี้ เขาคงจะรู้สึกว่าอีกฝ่ายหยิ่งผยองโอหังถึงที่สุดหญิงสาวตรงหน้าคนนี้ ตอนที่เผยความหมายนี้ออกมากลับไม่ทำให้เขารู้สึกถึงความหยิ่งผยองโอหังแม้แต่น้อยเพราะ เรื่องราวเหมือนจะเป็นเช่นนี้จั๋วซือหรานเหมือนจะงึมงำกับตนเองขึ้นว่า "พอเข้าใจวิชาหุ่นเชิดกับหุ่นเชิดมนุษย์แล้ว มันน่าสนใจจริงๆ ทางที่ดีขอให้พวกเขาเอาเจ้าพวกนี้มาเล่นด้วย จะได้ไม่เสียเวลาที่ให้ข้ารอนานขนาดนี้...เจิ้นเจียงเหลือบมองทุกคนที่มีบาดแผลพอคิดๆ ก็ถามจั๋วซือหรานขึ้น "แม่นาง แล้วจะเรียกพวกเขาว่าอย่างไรกัน? เหมือนว่าจะบาดเจ็บกันหนักมาก ข้าพาพวกเขาไปพักผ่อนดีไหม?"หัวหน้าคนคุ้มกันมองออก ว่าคนรับใช้คนนี้ของนายท่าน เหมือนจะไม่ได้กังวลอะไรเลยกับสถานการณ์ที่นายท่านกำลังจะเผชิญแม้ไม่รู้ว่าผ่านเรื่องอะไรมา ถึงทำให้บ่าวมีความเชื่อมั่นที่เด็ดขาดขนาดนี้แต่ไม่ว่าจะผ่านอะไรมาอันที่จริงคนคุ้มกันอย่างพวกเขา ก็เพิ่งจะผ่านการถูกตระกูลเหอปฏิบัติอย่างโหดร้ายมานี่เองและยังเห็นเจิ้นเจียงมีความเชื่อมั่นที่เด็ดขาดขนาดนี้ต่อนายท่านแม้พวกเขา
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1097
จั๋วซือหรานหลังจากพูดจบ ผู้เฒ่าเหอในที่สุดก็ทนกับความโกรธไม่ไหวตาเหลือกสลบเหมือดไปอีกครั้งจั๋วซือหรานจึงพาคนออกมาจากจวน ตอนที่ไปยังโรงเตี๊ยม หัวหน้าคนคุ้มกันยังมีความระแวดระวังอยู่"แม่นาง นี่คือโรงเตี๊ยมของตระกูลเหอ"จั๋วซือหรานเหลือบมองเขา พยักหน้าตอบ "ข้ารู้""ท่านไม่กังวล..." ขณะที่หัวหน้าคนคุ้มกันเอ่ยขึ้น ก็ตระหนักขึ้นมาได้อย่างรวดเร็ว ว่าเจ้านายใหม่ของตนเอง เหมือนเดิมทีจะเป็นคนที่ไม่ค่อยกังวลกับอะไรนัก""ถ้าหากกังวลล่ะก็ เกรงว่าตอนที่พวกเขาอยู่ในป่าทวนแสงก่อนหน้านี้ คงไม่ถูกนางเล่นงานเสียจนเป็นแบบนั้นหัวหน้าคนคุ้มกันบอกพูดพลางยิ้มจางๆ บอกกับตนเองว่า "ก็ถูก..."จั๋วซือหรานเพิ่งเดินเข้าประตูโรงเตี๊ยม เจิ้นเจียงก็เข้ามาต้อนรับแล้ว "คุณหนู! ท่านกลับมาแล้ว!"จั๋วซือหรานขานรับอืม เหลือบมองเขา "มีเรื่องอะไรยุ่งยากหรือเปล่า?"เจิ้นเจียงส่ายหัวตอบกลับ "ไม่มีเลยขอรับ ก็แค่ตอนที่เริ่มมีคนคิดจะมาหาเรื่อง แต่ยังไม่ทันได้แตะข้า ก็ถูกฟาดจนล้มไป หลังจากนั้น...ไม่มีหลังจากนั้นแล้วขอรับ"เจิ้นเจียงรู้ว่านายท่านคงทำอะไรไว้บนตัวตนเอง แต่ว่าจนถึงตอนที่เห็นคนที่คิดจะเข้ามาหาเรื่อง กระทั่งย
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1096
ราวกับว่าความรู้สึกที่คลุมเครือในใจนั้น ในที่สุดก็โผล่ขึ้นมาอีกครั้งนางไม่มีประสบการณ์ผ่านเรื่องนี้จริงๆ แต่ในเส้นโชคชะตาของเจ้าของร่างเดิม เสน่ห์หนอนพิษกู่ในร่างเจ้าของเดิมถูกควบคุมโดยฉินตวนหยาง ทำให้ร่างกายไม่เป็นตัวของตัวเอง แล้วมองเห็นตนเองถูกควบคุมอยู่ตลอดเวลาทำอะไรไม่ได้ทั้งนั้นแตกต่างอะไรกับหุ่นเชิดความมืดกัน วิญญาณถูกขังให้รับการควบคุมอยู่ในเปลือกร่าง ไม่อาจสงบสุขได้อีก ไม่อาจหลุดพ้นได้...เกลียดชังขนาดที่แม้จะเกิดใหม่อีกครั้ง ก็ยังไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกแล้วผู้เฒ่าเหอพอได้ยินคำนี้ ก็ไม่ได้ส่งเสียงอะไร ยังคงเช็ดแผลเลือดซิบบนหน้าตนเอง เช็ดจนบวมขึ้นมาแล้วจั๋วซือหรานไม่หันไปมองผู้เฒ่าเหออีก นำทางคนที่รับเข้ามาใหม่เตรียมจะออกไปพวกเขาแม้จะยังไม่ได้ฟื้นฟูกลับมาอย่างสมบูรณ์ แต่อย่างน้อยก็เดินกันได้แล้วยิ่งไปกว่านั้นในใจพวกเขาก็เข้าใจดี ต่อให้ตนเองเดินไม่ได้ จะต้องคลาน! ก็ต้องตามแม่นางออกไปพอเห็นจั๋วซือหรานออกไป ในใจผู้เฒ่าเหอก็เกิดความรู้สึกโล่งใจออกมาแต่ความรู้สึกที่มากว่า ยังคงเป็ฯความโกรธเคือง ชิงชังจนเข้ากระดูกดำแม้จะไม่กล้าพูดอะไรที่รุนแรงออกมา แต่กลับยังใช้สาย
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1095
จั๋วซือหรานฟังถึงจุดนี้ อันที่จริงก็ไม่มีอะไรให้ฟังต่อเท่าไรแล้ว อย่างอื่นก็เหมือนจะเดาออกมาได้อยู่สาเหตุที่ใช้คนเป็นมาหลอมสกัด โดยเฉพาะต้องไปลอบโจมตีคนที่ทักษะยุทธ์ยอดเยี่ยมมาหลอมเป็นหุ่นเชิดความมืดแน่นอนว่าเป็นเพราะทักษะยุทธ์กับความคิดด้านต่อสู้ของอีกฝ่าย และสิ่งเหล่านี้ไม่ได้อยู่ในร่างกายของอีกฝ่าย แต่อยู่ในจิตใต้สำนึกของอีกฝ่าย...พูดให้ง่ายหน่อย คืออยู่ในจิตวิญญาณของอีกฝ่ายนั่นเองพอร่างตายวิญญาณก็ดับสลายแล้วตะปูวิญญาณนี่...จั๋วซือหรานมองตะปูยาวในมือเล่มนี้ ฟังจากชื่อก็เดาประโยชน์ของมันได้ไม่ยากโหดร้ายมาก ตอกดวงวิญญาณของอีกฝ่ายไว้ในร่างกาย ประสิทธิภาพของอักขระคำสาปเปล่านี้ ก็ควรจะเป็นเช่นนี้กระมังผู้เฒ่าเหอพอเห็นจั๋วซือหรานไม่ถามต่อ ก็ไม่ได้พูดอะไรมาก ถอนใจยาวออกมาและตอนนี้เอง หลังจากได้รับการรักษาของจั๋วซือหราน หัวหน้าคนคุ้มกันที่ฟื้นฟูพลังปราณมาแล้วบางส่วนก็พูดกับจั๋วซือหรานอย่างนอบน้อม "แม่นาง ปรมาจารย์วิชาเหยี่ยนที่หลอมสกัดหุ่นเชิดความมืดเป็นคนแรก ก็คือบรรพจารย์ผู้ก่อตั้งสำนักเมฆาวารี แต่เจ้าสำนักเมฆาวารีในตอนนี้ เป็นรุ่นหลังของบรรพจารย์ผู้ก่อตั้งสำนักคนนั้น"
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1094
ถ้าหากใช้ศพของคนล่ะ?แต่ถึงอย่างไรมันก็เป็นสิ่งต้องห้าม ดังนั้นตอนที่หุ่นเชิดร่างแรกถูกหลอมออกมา ปรมาจารย์วิชาเหยี่ยนคนนั้นกระทั่ง ปรมาจารย์วิชาเหยี่ยนคนนั้นก็พบกับการลงโทษที่รุนแรงยิ่งไปกว่านั้นหุ่นเชิดมนุษย์ก็ถูกตราว่าเป็นสิ่งต้องห้าม แต่ว่า ทักษะนี้ก็ปรากฏออกมาแล้วทักษะอะไรก็ตามพอปรากฏออกมาแล้ว ต่อให้จะถูกตีตราเป็นสิ่งต้องห้ามก็ตาม แต่ก็ยังมีคนที่แอบนำมาใช้งานกันอยู่ส่วนหุ่นเชิดความมืดตัวแรกนั้น...จั๋วซือหรานฟังถึงตรงนี้ก็เลิกคิ้วขึ้น "ดังนั้นเอาคนเป็นมาใช้ถึงจะกลายเป็นหุ่นเชิดความมืดสินะ"นางมองผู้เฒ่าเหอ "ข้าเป็นหมอ วิชาแพทย์เองก็ไม่เลวนัก บาดแผลที่เกิดขึ้นก่อนตายกับบาดแผลที่เกิดขึ้นหลายตายไปแล้ว ข้าเข้าใจเป็นอย่างดี"เจตนาที่จั๋วซือหรานพูดคำนี้ออกมานั้นง่ายมาก ก็คือจะพูดกับผู้เฒ่าเหอให้ชัดเจนถึงความหมายหนึ่ง...อย่าโกหกข้าผู้เฒ่าเหอเหลือบมองนางผาดหนึ่ง ตอนนี้จึงเอ่ยขึ้นเสียงเล็ก "ใช่แล้ว แค่นำคนเป็นมาทำ ก็จะเรียกว่าหุ่นเชิดความมืด แม้หุ่นเชิดความมืดจะถูกสั่งห้ามมาตลอด แต่ระหว่างปรมาจารย์วิชาเหยี่ยนด้วยกันก็มีการหารือกันมาตลอด หุ่นเชิดมนุษย์ไม่สามารถแก้ไขปัญหาเรื่องควา
