เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 56
บทที่เกี่ยวข้อง
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 57
เมื่อฝูซูได้ยินคำพูดที่ครอบงำของคุณหนู เหมือนเขาได้รับความมั่นใจจากคุณหนู เดิมทีเขาวิตกกังวลอยู่ ตอนนี้เขาสบายใจได้เพียงแต่เขามองจั๋วซือหราน และขมวดคิ้ว“เป็นอะไร” จั๋วซือหรานเห็นสีหน้าของเขา นางกำลังงงฝูซูถอนหายใจแล้วพูดว่า "คุณหนูขอรับ คุณหนูไปส่องกระจกดูหน้าตาก่อนไหมขอรับ หากคุณหนูเดินออกไปในสภาพนี้นี้ ยังไม่สอบเลย คนอื่นจะคิดว่าคุณหนูสอบตกแน่ ๆ"จั๋วซือหรานตกตะลึง จากนั้นนางเอื้อมมือไปสัมผัสใบหน้าของนางแล้วลูบหน้า “สีหน้าของข้าแย่ขนาดนี้เลยหรือ”นางเดินเข้าไปในห้องแล้วมองในกระจก อย่างที่ฝูซูพูดถึงเลย นางหน้าซีด ดวงตาแดงก่ำ และยู่ใต้เบ้าตาดำเนื่องจากการแข่งขันครั้งนี้สำคัญอย่างมาก ไปสภาพนี้ไม่ได้......เนื่องจากตระกูลเหยียนจงใจเผยแพร่ข่าวที่จั๋วซือหรานไม่เจียมตัวและอยากสอบติดแพทย์กลั่นยา ข่าวนี้ถูกกระจายไปทั่วเมืองหลวงแล้วดังนั้นระหว่างทางจากจวนของนางไปถึงหน่วยสืบสวนพิเศษ จึงมีผู้คนยืนดูนางเป็นจำนวนอย่างมากที่ประตูจวนของนางมีคนมาเฝ้าดูชาวบ้านเห็นประตูปิดสนิท พวกเขาต่างคิดกันว่า จั๋วซือหรานกลัวและไม่กล้าเข้าร่วมการแข่งขัน“นางต้องกลัวแล้วสิ อยากสอบแพทย์กลั่นยา นางค
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 58
มีคนถามพวกเขา " คุณท่านลิ่ว อย่างน้อย นางเคยเป็นลูกศิษย์ของตระกูลจั๋ว ทำไมพวกท่านไม่หลีกเลี่ยงหน่อย"คุณท่านจั๋วลิ่ ยิ้มเยาะ “นางถูกไล่ออกจากสำนักงานใหญ่มานานแล้ว นางไม่ได้เป็นสมาชิกของสำนักงานใหญ่อีกต่อไป เราเป็นสมาชิกของสำนักงานใหญ่โดยตรง ทำไมเราต้องหลบล่ะ”ทุกคนตกใจแม้ว่าทุกคนจะเคยได้ยินว่า จั๋วซือหรานอาจถูกไล่ออกจากสำนักงานใหญ่ของตระกูลจั๋ว เพราะหากนางไม่ถูกไล่ออกจากสำนักงานใหญ่ นางก็คงไม่ได้อาศัยอยู่ในจวนด้านนอกตามลำพังแต่หากไม่มีคำพูดที่ชัดเจนจากตระกูลจั๋ว ก็ไม่มีใครกล้าเชื่อตอนนี้มีคนยืนยันแล้ว และหากคุณท่านจั๋วลิ่วนั่นพูดเช่นนั้นคนเดียว ทุกคนคงยังไม่เชื่อ แต่ตอนนี้ผู้อาวุโสสามของตระกูลจั๋วกำลังยืนอยู่ข้าง ๆ คุณท่านจั๋วลิ่วสำหรับคำพูดของคุณท่านจั๋วลิ่ว แม้ว่าผู้อาวุโสสามไม่ได้เสนอความคิดเห็นใด ๆ อย่างชัดเจน แต่เขาก็ไม่ได้ปฏิเสธ ซึ่งถือเป็นการยอมรับบัดนี้ชาวบ้านยิ่งเชื่อจั๋วซือหรานต้องแพ้แน่ ๆเวลาผ่านไปไม่นาน จั๋วซือหรานก็เดินไปที่ถนนด้านหน้าของหน่วยสืบสวนพิเศษ นางเห็นใบหน้าที่คุ้นเคยมากมายเมื่อจั๋วซือหรานเห็นจั๋วหรูซิน คุณท่านจั๋วลิ่วและผู้อาวุโสสาม ดวงตาของจั๋ว
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 59
จั๋วซือหรานไม่เคยคิดเลยว่า มีคนสังเกตนางเกือบจะหัวเราะนางเร่งฝีเท้าและเดินเข้าไปในหน่วยสืบสวนพิเศษ เนื่องจากมีการแจ้งแล้วว่า วันนี้นางจะมาสอบใบอนุญาตแพทย์ จึงไม่มีใครห้ามนางเดินเข้ามาในหน่วยสืบสวนพิเศษ ซึ่งนางเข้ามาอย่างราบรื่นหน่วยสืบสวนพิเศษองค์กรที่ห่างจากชีวิตของชาวบ้านอย่างมาก แต่ภายในหน่วยสืบสวนพิเศษกลับทำให้คนรู้สึกไม่เข้มงวด ยิ่งไปกว่านั้น ที่นี่ดูเหมือนจะสบาย ๆ ไปหน่อยไม่รู้ว่าเป็นเพราะองค์กรนี้มั่นใจเกินไปว่า จะไม่มีใครกล้าบุกเข้ามาในหน่วยสืบสวนพิเศษ ดังนั้นไม่ค่อยมีคนลาดตระเวนด้วยซ้ำจั๋วซือหรานเดินเข้าจากประตูหลักของหน่วยสืบสวนพิเศษ ระหว่างทาง นางไม่เจอใครเลยในห้องโถงด้านข้างทางด้านซ้ายของโถงหลักอันสง่างาม มีกระถางสามขาที่ทำจากทองสัมฤทธิ์ที่เรียบง่ายอยู่ด้านหน้าโถง บ่งบอกว่านี่คือแผนกตันติ่งจากระยะไกล จั๋วซือหรานเห็นร่างสูงที่สวมชุดคลุมสีดำและหน้ากากที่มีสัญลักษณ์เตาหม้อสามขาที่เป็นสีทองสัมฤทธิ์ บัดนี้เจ้าของร่างนี้กำลังยืนอยู่ที่ประตูแผนกตันติ่งนางรีบเร่งฝีเท้าแล้วเดินเข้าไป “ท่านเจ้าคะ ข้ามาสายหรือเปล่าคะ ระหว่างทางมีคนเยอะมาก”"ยัง" เสียงของซือหลี่ตันติ่งย
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 60
จนกระทั่งตอนที่นางเห็นชายคนนี้ ในที่สุดจั๋วซือหรานก็รู้สึกโล่งใจเล็กน้อย“คุณหนูจั๋วจิ่วไม่ต้องกังวล เรามาที่นี่เพื่อดูเฉย ๆ เราไม่ได้ตั้งใจจะกดดันใด ๆ” เสียงของผู้หญิงดังมาจากบรรดาซือหลี่หลายคน เสียงนั้นไพเราะไม่น่าเชื่อจริง ๆ ว่านี่คือเสียงของซือหลี่เสวียนหมิง ซึ่งมาจากลัทธิเสวียนหมิง ลัทธิเสวียนหมิงเป็นเจ็ดลัทธิหลักที่เชี่ยวชาญในการฝึกฝนสาวกที่เชี่ยวชาญด้านการลอบสังหาร ซึ่งทำให้ผู้คนหวาดกลัวว่ากันว่าเหล่าสาวกที่ได้รับการฝึกฝนล้วนเหมือนกับ Dark Night Shuraแต่เสียงของ ซือหลี่เสวียนหมิงของท่านนี้ค่อนข้างอ่อนโยน "ท้ายที่สุด เราไม่เคยเห็นใครที่จากนอกลัทธิเข้าสอบแพทย์กลั่นยา ดังนั้นเราอยากรู้อยากเห็นมาก"“ใช่แล้ว ดังนั้นใต้เท้าเลยมาด้วย…” ซือหลี่อีกท่านที่อยู่ด้านข้างเห็นด้วย ตราที่อยู่บนหน้ากากของเขาแสดงให้เห็นที่มาของเขา - ลัทธิชางยหวี่ นี่คือลัทธิที่เชี่ยวชาญในการฝึกฝนสัตว์วิเศษและวิญญาณลูกธนูเมื่อจั๋วซือหรานได้ยินคำพูดของพวกเขา นางรู้สึกโล่งใจสรุปพวกเขามาดูเฉย ๆโดยรวมแล้ว พวกเขาไม่แตกต่างจากคนข้างนอกที่รอดูนางเสียหน้าเลย เพียงแต่ว่าคนเหล่านี้... มีตั๋วในสนามซือหลี่ชาง
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 61
ซือหลี่ชางยหวี่ตกตะลึง เขาไม่ได้พิจารณาข้อนี้เลย เขาเพียงแต่รู้สึกว่า จั๋วซือหรานหยิบวัสดุยาจากชั้นวางของอย่างจริงจังและนางไม่ลังเลใจ เขาเลยคิดว่านางสอบผ่านแน่ ๆแต่หลังจากเขาฟังซือหลี่เสวียนหมิงพูดเช่นนั้น เขารู้สึกข้อสอบนี้มันไม่ได้ง่ายขนาดนี้“ป๋อยวนคงไม่แอบจัดข้อสอบยาก ๆ เพื่อให้นางสอบตกหรอกนะ”ซือหลี่ชางยหวี่ถาม เขามองซือหลี่ตันติ่งที่ยังคงยืนตัวตรงอยู่ที่นั่นซือหลี่เสวียนหมิงยืนอยู่ด้านข้าง เสียงของนางเต็มไปด้วยรอยยิ้มจาง ๆ “ใครจะรู้ล่ะ เพราะป๋อยวนให้คนสอบผ่านยาก แต่ป๋อหยวนบอกข้าว่า คุณหนูจั๋วจิ่วนี้ใจกล้ามาก นางตกลงกับป๋อยวน หากนางสอบตกแพทย์กลั่นยา นางจะถูกลงโทษสิบเท่า”ขณะที่ซือหลี่เสวียนหมิงกำลังพูดอยู่ นางก็เกร็งและยืดนิ้วออกเล็กน้อย และเสียงแผ่วเบาของนางเผยให้เห็นความกระตือรือร้นเล็กน้อยที่คนอื่นสังเกตยาก“การลงโทษเท่าสิบครั้งนะ ข้าไม่ได้ลงโทษใครสิบเท่ามานานแล้ว…” นอกจากคำพูดอันเร่าร้อนของนางแล้ว การงอเล็กน้อยและการยืดนิ้วของนางกำลังแสดงความในใจของนาง-นางคันมือแล้วหากฟังเสียงที่อ่อนโยนของนางอย่างเดียว บางทีอาจไม่มีใครคิดว่าผู้หญิงที่มีเสียงที่อ่อนโยนจริง ๆ แล้วคือ ซื
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 62
ซือหลี่ฉือหางเข้าใจเรื่องนี้เป็นอย่างดี ดังนั้นเขาจึงกำลังจะพูดบั่นทอนกำลังใจแต่ก่อนที่เขาจะพูดจบ สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป“นี่คือ...!” ซือหลี่ฉือหางพูดด้วยความตกใจ นี่ไม่ใช่แค่พลังวิญญาณของไม้ธรรมดา ๆพลังทางจิตวิญญาณของจั๋วซือหรานสั่นสะเทือนอย่างนุ่มนวลและอ่อนโยน จากนั้นนางค่อย ๆ ปิดเข้าไป แน่นอนว่าเจ้าของร่างเดิมเหมือนกับสมาชิกของตระกูลจั๋วคนอื่น ๆ พวกเขาถูกควบคุมด้วยเลือดแต่จั๋วซือหรานไม่ใช่เจ้าของร่างเดิม พลังการแพทย์สายวิเศษ ของนางเปิดทางให้พรสวรรค์ทางสายเลือดของตระกูลจั๋วโดยไม่ตั้งใจ แม้ว่าพลังนี้ยังไม่ถูกปลุกให้ตื่นขึ้นอย่างเต็มที่ แต่แรงบันดาลใจแค่นี้ก็พอที่จะไปใช้ในห้องโถงยาของหน่วยสืบสวนพิเศษ การรับรู้ของนางพอที่จะให้นางใช้ในห้องโถงนี้แล้วจากนั้นนางก็หันหลังอย่างสงบ นางหยิบสมุนไพรอีกสองสามชนิดออกมาจากชั้นวางยาแล้วเรียงยาเหล่านี้และวางทั้งหมดไว้บนโต๊ะ“นี่คือยาตอนที่ข้าเดินเข้ามาในหน่วยสืบสวนพิเศษ มีหญ้าจาง ๆ อยู่ในรอยแตกของผนังข้างฉาก ข้าเกือบจะพลาดไปแล้ว…”“ส่วนนี่คือสาหร่ายใต้น้ำที่ก้นบ่อปลาหน้าห้องโถง”ทุดท้าย จั๋วซือหรานวางกล่องหนึ่งลงบนโต๊ะ "และนี่คือลูกปัดว
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 63
ซือหลี่ตันติ่งเป็นผู้ที่ไม่ชอบคุย เขาไม่ค่อยคุยกับซือหลี่คนอื่น ๆ แต่เขาเคารพซือเจิ้งของหน่วยสืบสวนพิเศษอย่างมากเมื่อได้ยินเช่นนี้ เขาก็มิได้คัดค้านและพยักหน้า “เชิยท่านตามสบายขอรับ”จั๋วซือหรานรู้สึกกังวลเล็กน้อยเมื่อได้นางยินคำแนะนำของชายคนนั้นแม้ว่านางจะจำได้ว่าตอนที่นางถูกเหยียนชางใส่ร้ายและถูกทรมานเพื่อสอบปากคำ หลังจากชายคนนี้ปรากฏตัว คนอื่นจึงหยุดการทรมานแต่คนอย่างเขาเป็นคนที่คาดเดาไม่ได้และยากที่จะรู้ว่า เขาเป็นศัตรูหรือเพื่อนเช่นนี้ยิ่งทำให้ผู้คนรู้สึกอันตรายโดยไม่มีเหตุผลจั๋วซือหรานกัดริมฝีปากของนางเบา ๆ แต่เสียงของนางไม่ได้ถ่อมตัวหรือหยิ่งผยอง "มิทราบว่า ท่านจะทดสอบข้าอย่างไร"ด่านที่สองของการแพทย์กลั่นยาคือยาแก้พิษนั่นคือการวิเคราะห์ลักษณะยาและวัตถุดิบของยาด่านที่สามคือการกลั่นยาต่อหน้าทุกคนหากจั๋วซือหรานผ่านสามด่านนี้ได้ จะถือว่านางสอบผ่านฟังดูง่าย แต่จริง ๆ แล้วทำได้ยากมากเพราะถ้านางไม่ใช่คนที่รู้เรื่องยาและสรรพคุณทางยามากนัก นางจะติดอยู่ที่นี่ในด่านที่สองยาเม็ดสามารถแบ่งคร่าว ๆ ออกเป็นคุณภาพชั้นหนึ่งถึงชั้นก้าวโดยชั้นหนึ่ง คือคุณภาพที่แย่สุด และชั้
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 64
คิ้วของจั๋วซือหรานขมวดเล็กน้อย จากนั้นนางเงยหน้าและมองไปที่ชายที่นั่งอยู่บนที่นั่งนางมีความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูกความรู้สึกที่ผู้ชายคนนี้ทำให้นางซับซ้อนมาก เมื่อเทียบกับการเขาจงใจพยายามทำให้นางสอบไม่ผ่านจั๋วซือหรานรู้สึกเขานำยาเม็ดเล็กชั้นสี่มาทดสอบนาง นั่นไม่ใช่จงใจสร้างด่านให้นาง แต่เหมือนอยากทดสอบความลึกของนางมากกว่า เพราะเขาอยากรู้นางได้ซ่อนความสามารถอะไรบ้างจั๋วซือหรานยิ้มเบา ๆ “ยาเม็ดเล็กชั้นสี่หรือ ท่านกำลังพยายามหาเรื่องกับผู้หญิงที่อ่อนแออย่างข้าหรือ”ซือเจิ้งของหน่วยสืบสวนพิเศษจ้องจ้องมองใบหน้าของนางครู่หนึ่ง และเขาพูดด้วยนำเสียงแบบเดิม "เมื่อเห็นเจ้ามีความมั่นใจอย่างมาก ข้ารู้สึกนี่ไม่ใช่หาเรื่องหรอก"จั๋วซือหรานกัดริมฝีปากของนางเบา ๆ นางแอบคิดในใจ เมื่อครู่นี้นางควรทำตัวน่าสงสารหน่อยนางเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นนางนึกแผนรับมือออก นางเลิกคิ้วที่สวยงามของนางเล็กน้อย “ไม่ต้องสนใจข้าจะลำบากหรือไม่ ท่านเป็นผู้ใหญ่ เอายาเม็ดเล็กชั้นสี่มาเป็นการทดสอบของการสอบแพทย์กลั่นยา ช่างไม่ยุติธรรมเสียจริง”ซือเจิ้งของหน่วยสืบสวนพิเศษถามอย่างไร้ความรูั้สึก “เจ้าจะยอมแพ้หรือ”“นั่นไ
บทล่าสุด
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 990
"แต่พวกของลุงเจ้าบอกว่า ตระกูลของแม่นางทางนั้น เหมือนจะค่อนข้างกระตือรือร้นกับเรื่องนี้ บอกว่าถึงอย่างไรก็เป็นคุณหนูจากสำนัก เรื่องนี้ถ้ากำหนดแล้ว จะเป็นประโยชน์กับเสี่ยวหวาย ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นประโยชน์กับเจ้าด้วย เจ้าเองก็รู้ ว่าน้องชายเจ้า..."เซี่ยอวิ๋นเหนียงส่ายหัวเอ่ยต่อว่า "ถ้าบอกว่าเพื่อตัวเขาเอง เขาก็จะไม่มีปฏิกิริยาอะไร แต่ถ้าบอกว่าเป็นประโยชน์กับเจ้า เขาก็จะไม่มีความเห็นอื่นอีก"พอฟังถึงตรงนี้ จั๋วซือหรานก็เม้มปาก นิ้วมือกำแน่นขึ้นมา กดเสียงต่ำลงถามว่า "จากนั้นล่ะ?""จากนั้นเด็กคนนี้เดิมทีคิดจะกลับมา เพื่อถามการตัดสินใจจากเจ้าด้วยตัวเอง เขาบอกว่าจะฟังเจ้า เขาไม่มีความเห็นอะไร" เซี่ยอวิ๋นเหนียงคิดๆ แล้วก็พูดคำพูดของจั๋วหวายตอนนั้นออกมาคำพูดเดิมของจั๋วหวายตอนนั้นคือ: 'ข้าเองไม่ใช่ว่าจะตัดสินใจหรือเลือกเองไม่ได้ แต่พี่สาวข้าฉลาดกว่าข้า สายตากว้างไกลกว่าข้า ดังนั้นต่อให้นางบอกว่าได้ก็ไม่แน่ว่าอาจจะเหมาะกับข้า แต่ถ้านางบอกว่าไม่ เช่นนั้นก็คือไม่ ข้าจะฟังท่านพี่'จั๋วซือหรานสูดหายใจลึก ถามต่อว่า "ท่านแม่ เสี่ยวหวายเริ่มไม่สบายตั้งแต่ตอนไหน?"เซี่ยอวิ๋นเหนียงคิดอย่างละเอียด
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 989
จั๋วซือหรานเองก็พาแม่ไปนั่งบนรถม้าคันหนึ่งระหว่างทางที่รถม้าแล่นตรงไปยังจวน เซี่ยอวิ๋นเหนียงก็รีบถามขึ้นว่า "หรานหราน นี่มัน...เกิดอะไรขึ้นกันแน่? เสี่ยวหวายมีตรงไหนแย่ไหม?"เสียงของนางมีความร้อนรน "แม่ไม่ดีเอง แม่คิดไม่ถึงว่าบ้านตายายเจ้าจะแอบทำแบบนี้ เสี่ยวหวายมีอะไรไม่ดีกันแน่? แม่ได้ยินความหมายเจ้าก่อนหน้านี้ อาการป่วยของเสี่ยวหวาย มันไม่ถูกต้องใช่ไหม?"จั๋วซือหรานครุ่นคิดพักหนึ่ง นางเดิมทีไม่อยากให้แม่ตกใจแต่ก็เข้าใจดี ยิ่งตอนนี้พูดไม่ชัดเจน แม่ก็จะยิ่งถูกทำให้ตกใจง่ายขึ้นดังนั้นจั๋วซือหรนพอคิดไปครู่หนึ่ง จึงกลั่นกรองคำพูดแล้วเอ่ยว่า "ท่านแม่ยังไม่ต้องร้อนใจกังวล เป็นแค่การคาดการณ์ของข้าเท่านั้น ท่านตอบคำถามส่วนหนึ่งข้ามาก่อน ข้าจึงจะพิจารณาได้ว่าตอนนี้คือสถานการณ์แบบไหน"เซี่ยอวิ๋นเหนียงรู้ว่าลูกสาวเป็นคนฉลาด เรื่องทุกเรื่องอยู่ในการควบคุมหมด จึงรีบพยักหน้ารับ "เจ้าแค่ถามมา ถ้าแม่รู้ แม้จะบอกเจ้าให้หมด!""ตอนนี้ตระกูลเซี่ย...ยังเป็นท่านตาที่ดูแลหรือเปล่า?" จั๋วซือหรานถามขึ้นมาเซี่ยอวิ๋นเหนียงถอนหายใจเบาๆ "ข้าเองกลับไปถึงเพิ่งรู้ ว่าสุขภาพตาของเจ้าแย่ลงทุกปี ไม่กี่ปีน
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 988
เซี่ยหมิงอี้คิดๆ ยังเอ่ยขึ้นเสียงต่ำว่า "เดิมทีเรื่องงานแต่งงานของลูกต้องมีพ่อแม่เป็นคนตัดสินใจ ไม่ใช่พี่สายมาตัดสินนะ เจ้ากับเสี่ยวหวายถูกตระกูลจั๋วขับไล่ออกมา ไม่มีตระกูลจั๋วมาจัดการให้พวกเจ้า พวกเราในฐานะผู้อาวุโส จัดการเรื่องนี้ให้เสี่ยวหวายมันก็สมเหตุสมผลดี เจ้าทำไมถึงต้องโมโหเพราะเรื่องนี้..."จั๋วซือหรานหัวเราะเย็นชา "ความหมายก็คือ พวกท่านแค่จัดการให้เสี่ยวหวายยังไม่พอ แต่หลังจากนี้ยังคิดจะวางท่าทางเป็นผู้อาวุโสในตระกูล แล้วมาจัดแจงให้ข้าด้วยว่างั้น"เซี่ยหมิงอี้หน้าแข็งไปจั๋วซือหรานเอ่ยต่อ "ยิ่งไปกว่านั้นข้าเป็นพี่สาวคนโต ข้าตัดสินใจได้อยู่แล้ว ข้าตอนนี้ไม่ใช่แค่พี่สาวของจั๋วหวาย ลูกสาวของเซี่ยอวิ๋นซี ข้ายังเป็นผู้อาวุโสของตระกูลจั๋วอีกด้วย สามข้อนี้ ข้าจัดการงานแต่งงานที่ดีให้กับน้องชายข้าในอนาคตได้เหลือๆ ไม่ต้องลำบากพวกท่านแล้ว!"มือของจั๋วซือหรานออกแรงเพิ่มขึ้น!ดวงตาของเซี่ยหมิงอี้เบิกกว้างขึ้น ในสายตามีความตกตะลึงขึ้นมา!เพราะ...เขาพบว่า นางหยวนแม้จะถูกบีบคอไว้แต่ตอนที่จั๋วซือหรานออกแรงเพิ่ม คอของเขาก็ถูกรัดแน่นขึ้น เจ็บปวดตามขึ้นมาแล้ว!เซี่ยหมิงอี้กระทั่งในดวงต
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 987
การก่อเรื่องกะทันหันของจั๋วซือหราน บวกกับท่าทางของคนของหน่วยคุ้มกันกับองครักษ์เงาที่พุ่งเข้าไปควบคุมขบวนรถอย่างรวดเร็วแน่นอนว่าทำให้คนอื่นๆ ในรถม้าตกใจลุงใหญ่ของจั๋วซือหราน หรือก็คือเซี่ยหมิงอี้พี่ชายคนโตของเซี่ยอวิ๋นเหนียง เดินลงมาจากรถม้าหน้าขรึม"อวิ๋นซี นี่มันเกิดอะไรขึ้น?" เซี่ยหมิงอี้มองไปทางเซี่ยอวิ๋นเหนียง ถามเสียงขรึมจากนั้นสายตาก็เหลือบไปทางจั๋วซือหรานผาดหนึ่ง ถามขึ้นว่า "เข้าใจผิดอะไรกันหรือเปล่า?"คอของนางหยวนยังคงถูกบีบอยู่ในมือจั๋วซือหราน ท่าทางนั้น เหมือนหิ้วไก่ตัวหนึ่งอยู่ไม่ผิดเพี้ยนเพียงแต่ว่า ยังพอส่งเสียงอะไรออกมาได้ เสียงของนางหยวนกับสายตานั้นพรั่นพรึงเหมือนกัน "พี่ พี่ใหญ่! ช่วยข้าด้วย!"เซี่ยหมิงอี้เอ่ยกับจั๋วซือหรานเสียงขรึม "หรานหราน นี่ต้องมีอะไรเข้าใจผิดแน่ เจ้าปล่อยป้ารองเจ้าลงก่อนเถอะ ครอบครัวเดียวกันอย่าทำร้ายกันให้ชาวเมืองเขาหัวเราะเยาะเลย"คำพูดนี้พูดไว้ถูกต้อง ถ้าหากเป็นเรื่องสำคัญของภาพรวม จั๋วซือหรานจะทำตามที่เซี่ยหมิงอี้ว่าแน่นอนแต่ว่านางไม่ใช่คนที่จะต้องเห็นภาพรวมเป็นเรื่องสำคัญเสียทุกเรื่องคนที่นางใส่ใจเดิมทีก็มีไม่เยอะอยู่แล้ว แม่แ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 986
นางหยวนแน่นอนไม่คิดจะผิดใจกับหลานสาวคนนี้ แม้จะบอกว่าไม่รู้ว่าที่ลือกันเป็นจริงอยู่กี่ส่วน แต่คนผู้นี้ เป็นคนที่มีชื่อเสียงในเมืองหลวง แล้วยังเป็นโหวหญิงอีก ยิ่งไปกว่านั้นยังมีตำแหน่งขุนนางในตัวแน่นอนต้องให้ความสำคัญเป็นพิเศษนางหยวนหยุดไปครู่หนึ่ง จึงพูดว่า "หรานหราน เจ้าเข้าใจบ้านพวกเราผิดแล้ว เสี่ยวหวายไม่ได้ถูกขังไว้ในอวิ๋นหลิวไม่ให้กลับเมืองหลวง แต่หลังจากเขาไปที่อวิ๋นหลิว อาจจะเพราะการกินอยู่ไม่สบายหรืออะไรสักอย่าง ร่างกายก็ไม่ค่อยดีมาโดยตลอด เส้นทางกลับมาก็ไกลแล้วยังขรุขระด้วย ดังนั้นจึงให้เขาอยู่ที่อวิ๋นหลิว รอให้ร่างกายดีแล้วค่อยกลับมาเมืองหลวง"เดิมทีขณะที่พวกนางพูดกันก็กำลังเดินไปด้านในเมืองหลวงแต่พอนางหยวนพูดคำนี้ เท้าของจั๋วซือหรานก็หยุดลงทันทีนางหันมามองนางหยวนนิ่งๆนางหยวนถูกสายตาของนางมองจนลนลาน "หรานหราน เจ้า เจ้า...ทำไมมองข้าแบบนั้น?"จากนั้นนางจึงเห็นรอยยิ้มที่ยากจะเข้าใจบนใบหน้าจั๋วซือหรานจั๋วซือหรานก็ถามนางเหมือนยิ้มเหมือนไม่ยิ้มมาคำหนึ่ง "ท่านป้า ไม่รู้ว่าครั้งนี้มีแค่ท่านป้าที่มากับท่านแม่ใช่ไหม?"นางหยวนแม้จะถูกนางจ้องจนรู้สึกลนลาน แต่พอได้ยินคำถามท
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 985
จั๋วซือหรานอันที่จริงก็สังเกตเห็นตั้งแต่ก่อนหน้าแล้ว ว่าครั้งนี้ท่านแม่ไม่ได้กลับมาคนเดียวแต่นางเองก็ไม่ได้รู้สึกเกินคาดนัก เพราะครั้งนี้ที่ให้ท่านแม่กลับไปบ้านตายาย หนึ่งก็คือกลับไปเยี่ยมญาติ สองคือคิดจะให้บ้านของตายายเข้าไปอยู่ในตลาดวัตถุดิบยาของเมืองหลวงดังนั้น ถ้าหากบ้านตายายจะให้คนกลับมาเมืองหลวงด้วยกัน มาหารือเรื่องการค้า จั๋วซือหรานก็ไม่รู้สึกมีปัญหาอะไรตอนนี้พอเห็นหญิงสาวคนนี้เดินมา แล้วยังตัดบทสนทนาของนางกับท่านแม่ด้วย จั๋วซือหรานจึงถามว่า "คนผู้นี้คือ?"เซี่ยอวิ๋นเหนียงเอ่ยขึ้นข้างๆ "นี่คือป้ารองของเจ้า"จั๋วซือหรานพยักหน้าเล็กน้อย "ท่านป้ารอง"นางหยวนเองก็พยักหน้าให้จั๋วซือหราน"ป้ารองเมื่อครู่พูดถึงน้องชายข้า" เสียงของจั๋วซือหรานมั่นคงมาก "เสี่ยวหวายเขาทำไมหรือ?"นางหยวนเดิมทีรู้สึกว่าหญิงสาวคนนี้น่าจะจัดการได้ไม่ยาก ถึงอย่างไรก็เป็นแค่หญิงสาวเท่านั้นแต่พอได้เห็นกับตา แล้วยังเห็นหัวหน้าหน่วยคุ้มกันของค่ายป้องกันลาดตระเวน มีท่าทีเกรงอกเกรงใจกับจั๋วซือหรานนางหยวนจึงไม่กล้าเล่นใหญ๋ แค่รู้สึกว่าหลานสาวคนนี้ ไม่ใช่แค่คนธรรมดาง่ายๆ อย่างที่พวกเขาคิดเสียแล้วน่าจะเ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 984
หานกวงฟังฟังไม่ออกถึงอารมณ์ใดจากในน้ำเสียงเขา แต่ฟังออกว่า นายท่านไม่ค่อยเบิกบานนัก......จั๋วซือหรานให้ความสำคัญกับแม่และน้องชายมาโดยตลอด ดังนั้นตอนที่เซี่ยอวิ๋นเหนียงกลับเมืองหลวง จั๋วซือหรานจึงออกไปรับที่ประตูเมืองด้วยตนเองคนคุ้มกันที่เฝ้าประตูเมืองก็ล้วนเปลี่ยนผลัดกันมาจากค่ายป้องกันลาดตระเวน พอเห็นจั๋วซือหรานเข้ามา จึงกระตือรือร้นกันอย่างกับอะไรดีถ้าไม่ใช่จั๋วซือหรานปฏิเสธแล้วปฏิเสธอีก พวกเขาคงจะเอาเก้าอี้มาให้นางนั่งที่ประตูเมืองแล้ว...มานั่งเหมือนคนแก่ที่ประตูเมือง มันคงไม่ค่อยน่าดูนักแต่พวกเขากังวลว่าจั๋วซือหรานจะเหนื่อย ถึงแม้ในใจพวกเขาไม่ใช่ว่าจะไม่รู้ ว่านี่คือจอมโฉดรับมือกับพวกโจรพรมแดนใต้มานะจอมโฉดอะไร? จอมโฉดก็ยังเป็นหญิงสาวนะ แล้วสองวันนี้อากาศก็เป็นช่วงที่อากาศเย็นลงด้วย ประตูเมืองเองก็มีลมผ่านรอบด้าน คนมารอที่นั่นนานๆ คงได้ถูกลมพัดจนตัวชาดังนั้นหัวหน้าหน่วยคุมกันประตูเมือง จึงมาเตือนอย่างหวังดี ให้จั๋วซือหรานไปนั่งรอที่แผงน้ำชาข้างทางดีกว่า"ถ้ารถม้าของฮูหยินมาถึง ข้าจะมาแจ้งแม่นางทันทีเลย ไม่ต้องกังวล คอยหลบลมอยู่ตรงนี้เถิด วันนี้ลมแรงมากจริงๆ"อีกฝ่า
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 983
จั๋วซือหรานหลังได้ยินคำนี้ ก็เพียงแค่ยิ้มบางๆ "ทุกคนไม่ใช่เด็กกันแล้ว ใครทำเรื่องอะไรไม่มีสาเหตุกันบ้าง""เพียงแต่สาเหตุของท่าน ผลของมันข้ากลับต้องมาแบกรับ ตอนนี้ใครเมืองหลวงใครไม่รู้บ้าง ว่าจั๋วซือหรานอย่างข้าถูกท่านอ๋องทอดทิ้งไปแล้ว" เนื้อหาในคำพูดของจั๋วซือหรานแม้จะเป็นเช่นนี้แต่ในน้ำเสียงอันที่จริงก็ไม่ได้รู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจอะไร นางเหมือนจะเป็นเช่นนี้ไปตลอดกาล แข็งแกร่งเหมือนต้นกก"ข้าโดนบังคับให้รับผิดชอบเรื่องนี้โดยไม่รู้สาเหตุ แล้วยังไม่ยอมให้ข้าได้คิดหาวิธีเองเลยหรือ?"ตอนที่นางพูดกับเฟิงเหยียน ใบหน้ายังมีรอยยิ้มจางๆ อยู่ด้วย ราวกับว่าไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไรเลยนางเอ่ยต่อ "นี่มันเหตุผลอะไรกัน?"เฟิงเหยียนนิ่งงัน ไม่พูดอะไรไปพักหนึ่งจั๋วซือหรานเลิกคิ้วขึ้น ไม่คิดจะรอให้เขาเอ่ยปากด้วยเช่นกัน ถึงอย่างไรสมองก็ไปหมดแล้วนี่ ในปากเองก็คงไม่มีคำพูดอะไรดีดีนักพอหมุนตัวจะเดินไป ก็ได้ยินเสียงทุ้มต่ำแหบพร่าของชายหนุ่ม ดังลอดเข้ามาด้านหลัง "ปันอวิ๋นเป็นคนรู้จักเก่าของข้า"จั๋วซือหรานพยักหน้า "ก็เดาได้อยู่"เฟิงเหยียนเม้มปาก คิ้วขมวด "ข้ากับเขามีบุญคุณความแค้นกัน ถ้าเขามาหาเรื่องเจ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 982
จั๋วซือหรานคาดไว้แล้ว จึงไม่ได้ห้ามแสดงชัดเจนว่าไม่กลัวว่าเฟิงเหยียนจะรู้ กระทั่งพูดได้ว่า ตั้งใจให้เฟิงเหยียนรู้ด้วยซ้ำแล้วก็เป็นไปตามคาด นี่ก็ไม่ใช่เข้ามาแล้วหรือชายหนุ่มนิ่งงันไปครู่หนึ่ง จึงรู้ว่า "ทำไมต้องเป็นปันอวิ๋น"จั๋วซือหรานฟังออก ว่าระหว่างชายหนุ่มกับปันอวิ๋น น่าจะมีอะไรกันอยู่ไม่เช่นนั้นปันอวิ๋นเองก็คงไม่ดื้อแพ่งคิดแต่จะบรรลุความร่วมมือหมั้นหมายกับนางแล้ว"แล้วทำไมถึงเป็นปันอวิ๋นไม่ได้" จั๋วซือหรานยิ้มเรียบๆ สายตามองเขา "เขาก็หน้าตาดีอยู่นี่""แค่เพราะเรื่องนี้หรือ?" ในดวงตาคิ้วที่เฉียมคมลึกซึ้งของชายหนุ่ม มีอารมณ์อื่นแทรกเข้ามา"ไม่อย่างนั้นจะเพราะอะไรล่ะ?" จั๋วซือหรานตอบ "เพียงแต่ ท่านอ๋องเอาฐานะอะไรเข้ามาถามข้ากัน?"จั๋วซือหรานมองสีหน้าเขา ในที่สุดก็ไม่เหลือรอยยิ้มใดอีก แม้แต่รอยยิ้มบางๆ ที่ไม่ได้อยู่ในดวงตาก่อนหน้า ก็หายไปจากใบหน้างามของนางหมดแล้ว"จะยุ่งมากไปหน่อยหรือเปล่า?" จั๋วซือหรานมองเขาสายตาเย็นชาชายหนุ่มถูกนางจ้องเย็นชาเช่นนี้ ก็รู้สึกแปลกๆ เหมือนในใจอะไรบางอย่างขาดหายไป เหมือนมุมไหนสักมุมกำลังถูกทิ่มแทงราวกับว่า...ไม่ควรเป็นเช่นนี้ ไม่ควรจะ
