เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 340
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 341
จั๋วซือหรานรู้สึกนางใช้กำลังตามปกติเกือบห้าเท่าหรือมากกว่านั้นเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บที่ผิวหนังบนมือชิ่งหมิงซึ่งเหนื่อยเหลือเกิน สาเหตุหลักคือสภาพปัจจุบันของนางไม่ดีพอจั๋วซือหรานมุ่ยเล็กน้อย นางรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย แม้ว่านางไม่ได้พูดออกมาดัง ๆ แต่จริง ๆ แล้วนางก็รู้สึกอยู่ในใจว่าฝีมือการรัดษาของนางในเมื่อครู่นี้ทำให้คนอื่นดูถูกนางได้ง่ายนางมีความภาคภูมิใจในตัวเอง ดังนั้นนางจึงค่อนข้างไม่สบายใจ นางไม่ไม่ได้โกรธคนอื่น แต่นางโกรธตัวเองหลังจากนางรักษาอาการบาดเจ็บบนมือของชิ่งหมิงเสร็จ จั๋วซือหรานวางมือลง นางถอนหายใจเบา ๆ แล้วหันไปมองเวินป๋อยวน "ที่ท่านพูดว่าข้าไร้ยางอายข คงเป็นเพราะเหตุนี้ใช่ไหมเจ้าคะ"เห็นได้ชัดว่าอารมณ์ของเวินป๋อยวนสงบลงกว่าเดิมมาก ตอนนี้เขาไม่โกรธจั๋วซือหรานอีกแล้วเมื่อได้ยินคำพูดของจั๋วซือหราน เขาก็เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย "นั่นคือเหตุผลที่ข้าบอกเจ้าว่า หากเจ้าไม่สามารถรับประกันได้ว่าเจ้าจะทำได้ ดังนั้นอย่ารีบะให้ความหวังแก่ผู้คน นิสัยของชิ่งหมิงดั่งกระดาษเปล่าแผ่นหนึ่ง ดูเหมือนเขาเชื่อใจเจ้ามาก หากเจ้าทำไม่สำเร็จ เจ้าจะทำให้เขาผิดหวังเท่านั้น”เมื่อได้ยินคำพูดข
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 342
จั๋วซือหรานคิดว่านี่คงเป็นเรื่องที่ยากที่สุดในอาชีพของนางกระมัง สมัยก่อนในสังคมยุคใหม่ แม้จะเจอสถานการณ์ที่ยากลำบากแต่อย่างน้อยนางยังสามารถใช้เครื่องมือของสมัยใหม่ ยารักษาโรค ฯลฯ ได้แต่เมื่อมาถึงโลกใบนี้ นางจึงพบปัญหาที่แก้ไขได้ยากจริง ๆแต่นางไม่ได้คาดหวังว่าอาการของท่านอ๋อง เฟิงเหยียน ร้ายแรงพอแล้ว ยังมีเจ้าตัวน้อยชิ่งหมิง รอนางอยู่เลย อาการของสองคนนี้ร้ายแรงพอ ๆ กันสิ่งนี้ทำให้จั๋วซือหรานอยากท้าทายจริง ๆมันก็เหมือนกับที่นางพูดในก่อนหน้านี้ - นางไม่เชื่อเวินป๋อยวนจ้องมองดูนาง และเขาเห็นไฟเล็ก ๆ ในดวงตาของนาง ซึ่งไม่ยอมรับความพ่ายแพ้เขารู้สึกเด็กหญิงคนนี้น่าสนใจมากขึ้นเรื่อย ๆ เขาจึงยื่นมือออกและผนึกยันต์สองสามอันด้วยปลายนิ้วอย่างรวดเร็วและคลล่องเคล่วจั๋วซือหรานเห็นว่าบนฝ่ามือของเวินป๋อยวนมีสัญลักษณ์ที่ดูเหมือนตราบางอย่างส่องแสงแวววาวเรื่อย ๆ“หากเจ้ากล้าทำสัญญาด้วยจิตวิญญาณแห่งการพูดกับข้า ข้าจะยืนดีบอกเหตุผลกับเจ้า”จั๋วซือหรานไม่พูดอะไรเลย เพียงจ้องมองไปที่ตราสัญลักษณ์ที่ยังคงกระพริบเล็กน้อยบนฝ่ามือของนาง นางขมวดคิ้วเล็กน้อย“นี่คือจิตวิญญาณแห่งการพูดหรือ” แม้ว่าในค
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 343
จั๋วซือหรานเหลือบมองที่ฝ่ามือของนาง สัญลักษณ์ของสัญญาณจิตวิญญาณแห่งการพูดกะพริบบนฝ่ามือของนางแล้วหายไปนี่หมายความว่ามีผลบังคับใช้สัญญาจิตวิญญาณแห่งการพูดแล้วจั๋วซือหรานรู้สึกมหัศจรรย์จริง ๆ นางอดไม่ได้ที่ต้องค่อย ๆ กำหมัดของนาง แล้วเปิดมันอีกครั้ง นี่ทำให้นางรู้สึกแปลกมากและนางเริ่มรู้สึกสนุกจากนั้นนางเงยหน้าขึ้นและมองไปที่เวินป๋อยวน เพื่อรอคำตอบของเขาทำไมร่างกายของชิ่งหมิงถึงเป็นเช่นนี้เวินป๋อยวนค่อย ๆ อ้าปากพูด เขาพูดอย่างใจเย็น ๆ " ชิ่งหมิง เป็นบุตรหลานของตระกูลจวง ซึ่งตระกูลนี้เป็นผู้ที่มีฐานะสูงในแคว้นเหยี่ยน เขามีพรสวรรค์ที่โดดเด่นและไม่แพ้เจ้า พรสวรรค์ของตระกูลจางไม่เหมือนตระกูลอื่นมาก พวกเขาเหมือนวิญญาณแห่งอาวุธโดยกำเนิด"จั๋วซือหรานอดไม่ได้ที่ต้องหันไปมองชิ่งหมิง ชิ่งหมิงรู้สึกเขินอายและก้มศีรษะลงจั๋วซือหรานรู้อะไรบางอย่างเกี่ยวกับพลังแห่งพรสวรรค์จากความทรงจำของเจ้าของร่างเดิม ทุกคนอาจมีพรสวรรค์โดยพื้นฐานแล้ว ผู้ที่ไม่มีพรสวรรค์จะไม่มีปัญญาฝึกฝนได้และคนที่มีพรสวรรค์ก็มีความสามารถที่แตกต่างกันอย่างตระกูลจั๋วมีวิญญาณไม้ในสายเลือด ตระกูลเฟิงมีวิญญาณไฟในสายเลือด ส
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 344
นั่นคือสาเหตุที่ว่าทำไมจั๋วซือหรานต้องใช้พลังงานมากขึ้นในการรักษาหรือตรวจสุขภาพของเขาหลังจากได้ยินคำพูดของจั๋วซือหราน ชิ่งหมิงรู้สึกเขินอายมากขึ้นเมื่อเวินป๋อยวนได้ยินคำพูดของจั๋วซือหราน สีหน้าของเขายังคงเย็นชาเช่นเคย และเขาพูดเย็นชาเช่นเดิม "อย่างไรก็ตาม เรามีสัญญาทางจิตวิญญาณอยู่แล้ว เจ้าจะรักษาเขาได้หรือไม่ ข้าไม่สน อย่าไปประกาศอาการของชิ่งหมิงทั่วก็พอ ส่วนเจ้าทำให้เขามีความหวังที่อาจสมหวังได้ยาก ในเมื่อตัวเขาเองยังไม่สนใจเลย ข้าจะไม่หาเรื่องเจ้า”เมื่อได้ยินคำพูดนี้ จั๋วซือหรานลดสายตาลง ยกมุมปากขึ้นแล้วยิ้มเบา ๆจากนั้นนางจึงเงยหน้าขึ้นและมองเวินป๋อยวน นางสบตากับเขาพอดี“หัวเราะหรือ” เวินป๋อยวนถามกลับจั๋วซือหรานยังคงยิ้มเบา ๆ นางพูดว่า "ท่านซือหลี่ไม่เชื่อข้าจริง ๆ ""..." เวินป๋อยวนเงียบไปครู่หนึ่งแล้วพูดเบา ๆ "ข้าไม่ใช่สงสัยเจ้าเพียงผู้เดียว ข้าไม่เชื่อทุกคน"จั๋วซือหรานถอนนิ้วที่ถือข้อมือของชิ่งหมิงกลับ นางพูดว่า "ถูกวางยาพิษตั้งแต่อยู่ในท้องแม่ไม่ใช่หรือ พิษที่ได้มาตั้งแต่อยู่ในท้องแม่เนี่ย จะรักษายากหน่อย และใช้เวลารักษานานหน่อย แต่ทำไมต้องถึงขั้นที่ท่านซือหลี่ไม่เช
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 345
ชิ่งหมิงบอกจั๋วซือหราน ท่านแม่ของเขาเป็นท่านพี่ของเวินป๋อยวนไม่ใช่พี่สาวแท้ ๆ แต่เป็นพี่สาวในรุ่นเดียวกันในตระกูลเดียวกันรู้สึกเหมือนอย่างที่จั๋วซือหรานเคยทราบมาหมู่บ้านบางที่ ทุคกนมีนามสกุลเดียวกัน พวกเขาทั้งหมดเป็นพี่น้องกัน แต่ความสัมพันธ์ทางสายเลือดอยู่ห่างไกลประมาณเช่นนี้คร่าพ่อแม่ของเวินป๋อยวนเสียชีวิตตั้งแต่เขายังเด็ก และเขาต้องอาศัยการดูแลของพี่สาวในตระกูลนี้เพื่อความอยู่รอดในตระกูล ต่อมาพี่สาวของตระกูลคนนี้แต่งงานเข้าตระกูลจวง ซึ่งเป็นตระกูลที่มีฐานะสูงส่ง และตระกูลของเวินป๋อยวนเห็นแห่หน้าของพี่สาวคนนั้น เลยไม่ละเลยเวินป๋อยวนเวินป๋อยวนค่อย ๆ แสดงความสามารถของเขาเมื่อเขามีอายุ 7 ขวบ เขามีชื่อเสียงและได้รับความสนใจจากตระกูลในเวลานี้ พี่สาวที่แต่งงานเข้าตระกูลจวงเสียชีวิตเพราะนางให้กำเนิดชิ่งหมิงแม้ว่าเวินป๋อยวนจะเสียใจ แต่เขาก็มองว่ามันเป็นโชคชะตา ไม่มีใครอยากให้เกิดเรื่องที่ไม่คาดคิดเขาพยายามฝึกฝนอย่างหนัก และต่อมาก็เข้าสู่ลัทธิ ต่อมาเขาได้ทราบว่าเด็กกำพร้าที่พี่สาวทิ้งไว้นั้นมีชีวิตอย่างไม่ดีในตระกูลจวงคำว่า'ไม่ดี' นั้น ไม่ใช่ความหมายอย่างที่เราเข้าใจดังนั้
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 346
จั๋วหวายอดไม่ได้ที่ต้องถอนหายใจ “ท่านพี่ขอรับ ท่านพี่มองออกได้ด้วย หากท่านพี่ไม่อธิบาย ข้าคงมองไม่เข้าใจหรอกขอรับ”จั๋วซือหรานยิ้มและมองเขา นางเอื้อมมือไปบีบหยิกใบหน้าของเขา "นั่นคือเหตุผลที่ข้าให้เจ้าไปเรียนหนังสือ ยิ่งเจ้าเรียนมากเท่าไร เรียนให้เยอะ ๆ สมองของเจ้าก็จะยิ่งเก่งขึ้นเท่านั้น เข้าใจไหม"ใบหน้าของจั๋วหวายถูกนางหยิกจนบิดเบี้ยว และเขาก็พูดอย่างไม่ชัดเจนว่า "ข้ารู้ ข้ารู้"แต่หากจะบอกว่าจั๋วหวายไม่ฉลาด เขาก็ฉลาดพอที่จะถามจั๋วซือหรานได้เลยว่า "หากเรื่องเป็นไปตามอย่างที่ท่านพี่พูด หากชิ่งหมิงถูกคนอื่นวางยาพิษโดยเจตนา หากท่านพี่รักษาเขาได้ มันจะทำให้ใครบางคนขุ่นเคืองหรือไม่"จั๋วซือหรานคิดอยู่ครู่หนึ่ง "ไกลขนาดนี้ ใครจะรู้เรื่องราวของข้า ข้าเป็นแค่คนไม่สำคัญ คนไร้ความสามารถ"จั๋วหวายม้วนริมฝีปากและพูดกับตัวเองว่า ท่านพี่ ซึ่งเป็นคนไม่สำคัญได้ทำให้เมืองหลวงวุ่นวายอย่างมากแล้ว“ยิ่งกว่านั้น ข้าเคยกลัวทำให้ผู้อื่นโกรธเมื่อไรล่ะ ที่ตลอดผ่านมา ข้าเป็นด…” จั๋วซือหรานมองและยิ้ม จากนนั้นนางพูดต่อ “แต่จงทำความดี และอย่าถามถึงอนาคต มุ่งไปตามความปรารถนาของตัวเอง ไม่ต้องสนใจเรื่องใด ๆ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 347
หลังจากท่านพี่เขาเสียชีวิต เวินป๋อยวนเชื่อเสมอว่า ผู้ที่แสดงดีกับเราต้องหวังผลประโยชน์แน่นอนสัตว์ที่น่ารังเกียจเช่นมนุษย์จะทำทุกอย่างเพื่อผลกำไรจนกระทั่งเขาได้ยินคำพูดเหล่านี้จากจั๋วซือหราน ต้องยอมรับว่าบางครั้ง พลังของคำพูดมีพลังที่ยิ่งใหญ่จริง ๆ ทั้ง ๆ ที่เขาตัดสินใจแล้วว่าจะไม่เชื่อใครอีกต่อไปแต่หลังจากได้ยินคำพูดของจั๋วซือหราน เขาคิดว่าบางทีเขาสังเกตดูอีกครั้งก็ได้เช้าวันรุ่งขึ้น เมื่อชิ่งหมิงมาหาเขา จริง ๆ แล้วเขารู้สึกกังวลเล็กน้อยชิ่งหมิงเป็นผู้ที่บริสุทธิ์ดั่งกระดาษเปล่า หากเขารู้สึกไม่สบายใจ เขาจะแสดงออกให้ผู้อื่นเห็นได้ง่ายผู้อื่นสามารถมองออกได้ในประโยคแรก และสามารถดูได้ในคำแรกเพราะเขาจะเรียกเวินป๋อยวนจากแต่เดิมป๋อยวนมาเป็น...“น้าชาย น้าชาย...”เวินป๋อยวนยืนอยู่หน้าติ่งกลั่นยา สีหน้าของเขาไม่มีการเปลี่ยนแปลง และพลังวิเศษในมือของเขาควบคุมความร้อนในติ่งอย่างเป็นระบบ เขาควบคุมไฟเพื่อเผายา และปรับแต่งวัสดุยาเมื่อได้ยินเสียงของชิ่งหมิง เขาก็เหลือบมองไปด้านข้างแล้วพูดว่า "ขอรับ"“ข้าอยาก... ออกไปข้างนอก” ชิ่งหมิงเม้มริมฝีปาก เมื่อคืนเขาสัญญากับจั๋วซือหรานแล้ว
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 348
ยาเม็ดที่อยู่ในขวดนี้เป็นการแสดงการขอบคุณที่ป๋อยวนมีต่อจั๋วซือหรานชิ่งหมิงเอื้อมมือและรับขวดนั้นมา ในที่สุดเขาดีใจจนดวงตาของเขาก็ขดตัวขึ้น "หากเป็นเช่นนั้น ข้าไปแล้วนะ"......เช้านี้ จั๋วซือหรานตื่นแต่เช้า“ท่านพี่ ท่านพี่... ท่านพี่ทำเช่นนี้ ข้าตื่นเต้นมากเลยขอรับ” จั๋วหวายรู้สึกเขาทำตัวไม่ถูกจั๋วซือหรานยกมือขึ้น นางปิดฝีปากไว้และหาว นางพูดด้วยเสียงขี้เกียจ "ข้าตั้งใจให้เจ้ารู้สึกถึงความเร่งด่วนนี้"อวิ๋นเหนียงยืนที่ด้านข้าง นางยิ้มแล้วพูดว่า "เจ้าจะได้ตื่นเต้นหน่อย มิเช่นนั้น เจ้าไม่ตั้งใจเรียน"“ท่านแม่” เมื่อจั๋วหวายได้ยินท่านแม่พูดเช่นนั้น เขายิ่งตื่นเต้น “ท่านแม่อย่าทำให้ข้าตื่นเต้นอีกสิ”อวิ๋นเหนียงยิ้มอย่างอ่อนโยนและกล่าวว่า "แม่ไม่ได้ทำให้เจ้าตื่นเต้นหรอก แม่แค่ให้กำลังใจเจ้า หลังจากแม่ไม่อยู่ในเมืองหลวง เจ้าอยู่ในเมืองหลวง อย่าเป็นภาระของท่านพี่ของเจ้าล่ะ "ทันทีที่จั๋วซือหรานได้ยินคำพูดอวิ๋นเหนียง ดวงตาของ จั๋วซือหรานที่ยังคงมืดมนจากการหลับใหลก็ตื่นตัวทันที และมองไปที่อวิ๋นเหนียง "ท่านแม่ตัดสินใจแล้วหรือเจ้าคะ""ใช่จ้ะ แม่ตัดสินใจแล้ว แม่กลับไปเยี่ยมบ้างดีกว่า"
บทล่าสุด
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 728
“นี่ฝูซูกับเฮยหลิงยังไว้หน้าพวกเจ้าอยู่นะ ถึงยังไม่จับตะเกียบ ไม่อย่างนั้นพวกเจ้าแค่น้ำแกงก็ไม่ได้ชิมด้วยซ้ำ” เจี่ยงเทียนซิงวางตะเกียบลงหัวเราะฮั่วจือโจวไม่อยากเชื่อ ถามขึ้นว่า “นี่คือของที่แม่นางจั๋วจิ่วทำหรือ? จริงหรือเปล่า?”“เป็นของที่คุณหนูข้าทำเอง” ฝูซูพยักหน้าอินเจ๋ออันมองเขา ถามขึ้นว่า “คุณชายฮั่ว ยอมรับแล้วหรือยัง?”ฮั่วจือโจวถอนหายใจเบาๆ พยักหน้าเจี่ยงเทียนซิงเห็นท่าทางแขกยึดครองตำแหน่งเจ้าภาพของอินเจ๋ออันแล้วก็หัวเราะพรวดขึ้นมา “เปาน้อย เจ้าเองก็ไว้หน้าตัวเองหน่อยดีไหม คำพูดนี้ข้าต่างหากที่ควรถาม? เจ้าน่ะยอมรับแล้วหรือยัง?”“ถ้าข้าไม่ยอมรับ แล้วข้าจะเอาเงินมาให้พวกเจ้าด้วยตัวเองทำไมกัน?!” อินเจ๋ออันจ้องอย่างมาดร้ายไปทางเจี่ยงเทียนซิงตัวเขาเองอาจจะไม่ทันสังเกต ว่าตนเองกระทั่งลืมไปแล้วว่าต่อต้านชื่อเรีย ‘เปาน้อย’ อยู่เฟิงหร่านนั่งอยู่ข้างๆ ไม่พูดอะไรมาตลอด สนใจแค่การกินอาหารบนโต๊ะอย่างรวดเร็วราวพายุดูดเท่านั้นนางกินไปด้วย พิจารณาชายหนุ่มสามคนนี้ไปด้วยในใจจู่ๆ ก็เกิดความรู้สึกวิตกกังวลขึ้นมาเฟิงหร่านเกิดวิตกกังวลขึ้นมาแทนพี่ชายตนเอง นางชื่นชมในใจ พี่หญิงจั๋วน
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 727
สายตาฮั่วจือโจวมองจั๋วซือหรานอย่างลึกซึ้งตระกูลขุนนางเหล่านี้ล้วนเป็นแบบเดียวกัน จั๋วซือหรานเองก็เดินออกมาจากตระกูลขุนนาง ดังนั้นจึงเข้าใจเป็นอย่างดีต่อให้ทุกคนจะเป็นลูกหลานในตระกูลเหมือนกัน และก็จะมีพวกลูกหลานที่ได้รับการปฏิบัติกับให้ความสำคัญมากกว่า และก็จะมีลูกหลานที่ถูกมองข้ามหรือเมินเฉยแต่นี่ก็จะขึ้นอยู่กับฝีมือของรุ่นพ่อและฝีมือของตนเองดูจากจั๋วซือหรานแล้วมองออกไม่ยาก กระทั่งฝีมือของรุ่นพ่อก็ยังไม่แน่ว่าจะสำคัญ เพราะพ่อของนางนั้นไม่อยู่มานานแล้วมีเพียงฝีมือของตนเองที่ถูกให้ความสำคัญมากที่สุดดังนั้นในฐานะที่เป็นลูกหลานในตระกูล หากคิดจะได้รับการให้ความสำคัญของตระกูล อย่างน้อยก็ต้องทำผลงานออกมาให้ได้สถานการณ์ของฮั่วจือโจวตอนนี้ก็น่าจะเป็นเช่นนี้เขามีฝีมืออยู่บ้าง และมีอุดมการณ์ของตนเองด้วยเช่นกัน แต่ก็จำเป็นต้องพิจารณาอย่างรอบคอบ จะตัดสินใจอย่างบุ่มบ่ามไม่ได้เพราะในตระกูลเช่นนี้ คนมากมายล้วนเป็นแบบเดียวกัน โอกาสอาจจะมีแค่ครั้งเดียว ถ้าทำผลงานไม่ได้ หลังจากนี้ทรัพยายากรก็อาจจะไม่เอนมาทางเขาอีกแล้วจุดนี้ จั๋วซือหรานไม่ลังเลที่จะพูดออกมาสายตาฮั่วจือโจวหยุดอยู่ที่แ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 726
จั๋วซือหรานยิ้มๆ “ก็ต้องตั้งแต่ตอนที่เจ้าตามพวกเราเข้ามาแล้วน่ะสิ”ฮั่วจือโจวลุกขึ้นยืน เดินตรงเข้ามาทางนี้ นั่งลงข้างโต๊ะพวกเขา“เมื่อครู่แผนของแม่นางจิ่ว ข้าได้ยินแล้ว” ฮั่วจือโจวเองก็ไม่ปิดบัง พูดออกมาตรงๆเขาพูดประโยคนี้ออกมา ก็หวังว่าจั๋วซือหรานจะไม่ต้องมาเสียเวลาคิดมากในเรื่องนี้แล้วแต่ฮั่วจือโจวคิดไม่ถึงว่าจั๋วซือหรานจะพูดว่า “ข้าจงใจพูดออกมาให้เจ้าได้ยิน”สีหน้าฮั่วจือโจวตกตะลึงไปทันที “อะไรนะ?”จั๋วซือหรานยิ้มตาโค้งเอ่ยขึ้นว่า “คุณชายสามฮั่วฟังแผนการของข้าแล้วรู้สึกอย่างไรบ้าง?”“ไม่เลว” ฮั่วจือโจวตอบ “มิน่าสี่ตระกูลที่เหลือจึงมองเจ้าเป็นหนามยอกอก”รอยยิ้มบนหน้าจั๋วยังไม่จางหาย “ถ้าข้าไม่จงใจพูดให้เจ้าได้ยิน แล้วจะกล่อมให้เจ้ามาร่วมมือได้อย่างไรกัน?”“ร่วมมือ?” ฮั่วจือโจวตกตะลึงจั๋วซือหรานตอบ “อืม ข้าไม่มีเจตนาจะทำให้ตระกูลฮั่วต้องลำบากใจ ถ้าแค่ตระกูลฮั่วไม่ทำให้ข้าลำบากใจน่ะนะ แต่ข้าเองก็เข้าใจ บุ่มบ่ามไปแย่งธุรกิจของคนอื่น ดูแล้วยังไงก็ไม่เหมาะสม และยังเป็นในสถานการณ์ที่ข้ามั่นใจว่าข้าคว้ามันมาได้ด้วย”ฟังคำพูดนี้ของจั๋วซือหรานแล้ว ฮั่วจือโจวก็หัวเราะขึ้นมา เขาก
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 725
“ทำให้มันคึกคักขึ้น?” เฟิงหร่านตาเป็นประกาย ความชื่นชมต่อตัวจั๋วซือหรานของนางไม่ได้แค่นิดหน่อยแล้วตอนนี้มองจั๋วซือหรานด้วยตาเป็นประกาย “พี่หญิงจั๋ว จะทำให้มันคึกคักขึ้นได้อย่างไรหรือ?”จั๋วซือหรานคิดๆ เอ่ยขึ้นว่า “วิธีการมีอยู่เยอะเลยทีเดียว ก็ให้เจ้าไปแสดงพ่นไฟ เฮยหลิงไปแสดงหน้าอกทลายหินอะไรแบบนั้น หรือไม่ข้าก็ให้พวกแมลงไปแสดงละครหุ่นกระบอก? ต้องสนุกคึกคักแน่ๆ...”“พ่น พ่น...พ่นไฟ??” ในสายตาเฟิงหร่านเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อก็จริง สำหรับนางที่เป็นคุณหนูลูกขุนนางเช่นนี้ทุกการกระทำทั้งหมดของจั๋วซือหราน กระทั่งแค่ลมหายใจของนาง ก็ดูจะผิดแปลกไปจากคนอื่นๆ ในตระกูลขุนนางเหล่านั้น “พ่นไฟเป็นไหม? ถ้าไม่เป็นเดี๋ยวไว้ข้าหาเวลาสอนเจ้า” จั๋วซือหรานวางตะเกียบลง “สรุปคือ ถ้าถึงเวลาต้องเปิดกิจการ ก็หาการแสดงอะไรมา จากนั้นพอเปิดร้านก็เตรียมการให้ลูกค้าแต่ละโต๊ะหลังจากที่กินอาหารเสร็จ ก็มอบอาหารเพิ่มให้อีกหนึ่งจานแบบไม่ต้องจ่ายเงินอะไรแบบนี้”“ประชาชนกินเพื่ออยู่ ขอแค่ของอร่อย ยังต้องกลัวว่าจะไม่มีใครมาอีกหรือ” จั๋วซือหรานคิดคิด เอ่ยต่อว่า “ไหนจะเรื่องที่อาหารของที่นี่รสชาติแย่แค่ไหน น่าจะไ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 724
จั๋วซือหรานตอบ “เดี๋ยวเจ้าลองชิมก็รู้แล้ว...”ผ่านไปครู่หนึ่ง อาหารก็ส่งขึ้นมา หน้าตาแย่เอามากๆเจี่ยงเทียนซิงจึงเพิ่งได้ยินประโยคหลังของจั๋วซือหราน “...ไม่ใช่ห่วยแตกแบบธรรมดาด้วย”เจี่ยงเทียนซิง “...”เฟิงหร่าน “...”ฝูซู “...”เฮยหลิง “...”ทุกคนทยอยกันพูดไม่ออกจั๋วซือหรานหยิบตะเกียบขึ้นมา คีบคำหนึ่งส่งเข้าปาก หลังจากเคี้ยวไปสองคำ ก็ขมวดคิ้วขึ้นมา “พวกเจ้าลองชิมสิ ห่วยแตกแบบไม่ธรรมดาจริงๆ”เฮยหลิงยังพอไหว ถึงอย่างไรก่อนหน้านี้ก็ใช้ชีวิตยากลำบากมาแล้ว ขยับตะเกียบ หลังจากกินคำแรกไปเห็นได้อย่างชัดเจน ว่าเขาเหมือนจะโกรธขึ้นแล้วเฟิงหร่านเองพอเห็นสถานการณ์ จึงวางตะเกียบลงเงียบๆเจี่ยงเทียนซิงถาม “เจ้าหิวแล้ว แต่จงใจมายังร้านอาหารที่รสชาติแย่หรือ?”จั๋วซือหรานเอ่ยขึ้น “ลองชิมดูก่อน แบบนี้ภายหลังจะได้มีความแตกต่าง”เจี่ยงเทียนซิงก็เชื่อฟังคำพูดของนาง คีบขึ้นมาพอส่งเข้าปาก จึงเพิ่งมีปฏิกิริยากับคำพูดของจั๋วซือหราน “...ภายหลัง?”ตอนนี้เอง อะไรบางอย่างที่อยู่ในปาก ในที่สุดก็ทำเอาประสามรับรสของเขาถูกปะทะอย่างรุนแรง“ถุด” เจี่ยงเทียนซิงพ่นอาหารในปากออกมา รู้สึกว่าคำวิจารณ์ก่อน
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 723
พอได้ยินคำพูดของเจี่ยงเทียนซิง จั๋วซือหรานก็เลิกคิ้ว “นั่นก็จริงอยู่”เจี่ยงเทียนซิงถามขึ้น “บาดแผลของเจ้าไม่เป็นไรหรือ?”“ถ้าเจ้าถามช้าอีกหน่อย มันก็หายสนิทแล้ว” จั๋วซือหรานมองตำแหน่งบาดแผลเหล่านั้นบนร่างกายตนเองผาดหนึ่ง“ที่ข้าพูดไม่ได้หมายถึงบาดแผลในการประลองเมื่อครู่ แต่เป็นของเมื่อคืนนี้” เจี่ยงเทียนซิงบอกมาเฟิงหร่านอยู่ข้างๆ ได้ยินคำพูดของเจี่ยงเทียนซิง จึงรีบกำชับขึ้นมาว่า “จริงด้วย พี่หญิงจั๋ว ท่านไม่เป็นอะไรแล้วหรือ? ข้าได้ยินเรื่องที่ท่านเข้าไปในศาลบรรพบุรุษเมื่อคืนนี้แล้ว นั่นมันอันตรายมากเลย! ท่านไม่ได้บาดเจ็บใช่ไหม?”จั๋วซือหรานเหลือบมองแม่นางคนนี้ “พี่ชายของเจ้า กลับบ้านไปแล้วหรือยัง?”เฟิงหร่านตกตะลึง จากนั้นจึงพยักหน้า “กลับมาแล้ว”“เช่นนั้นเขาไม่ได้บอกเจ้าหรือ?” จั๋วซือหรานถามขึ้นมาอีกเฟิงหร่านถอนหายใจอีกครั้ง “อารมณ์ของพี่ชายเหมือนไม่ค่อยดีนัก หลังจากกลับมา ผู้อาวุโสหลายคนที่อยากไปคุยกับเขา ก็ล้วนถูกไล่ออกมาหมด ข้าเองก็ไม่กล้าเข้าไปวุ่นวาย”นางมองจั๋วซือหรานตาแป๋ว “พี่หญิงจั๋ว เป็นเพราะท่านหรือเปล่า?”“หือ?” จั๋วซือหรานส่งเสียงสงสัยขึ้นมาเฟิงหร่านถามขึ้น
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 722
“ไม่มีเคล็ดวิชาอะไร กระทั่งไม่มีถุงเก็บสัตว์ด้วยซ้ำ แต่กลับเก็บแมงมุมหน้าผีระดับราชาลงไปได้ในชั่วพริบตา” ซางเชวี่ยเอ่ยขึ้นเสียงต่ำ “ก่อนหน้านี้ตอนที่นางอัญเชิญราชาแมงมุมหน้าผีออกมา พวกเราถูกทำให้เข้าใจผิดจนคิดว่าอีกฝ่ายอัญเชิญออกมา คู่มือของนางคนนั้น แม้ความเร็วในการอัญเชิญจะเร็ว แต่ก็ยังต้องมีเคล็ดวิชาอะไรอยู่”“ตอนนั้นถูกเบนความสนใจจนไม่ทันสังเกต ตอนนี้กลับมองเห็นชัดเจนแล้ว ไม่แน่ว่าตอนที่นางอัญเชิญมาก็เป็นเช่นนี้ ไม่มีเคล็ดวิชาอะไรในการเก็บหรือเรียก” คนตระกูลซางที่ถูกจั๋วซือหรานแย่งราชาแมงมุมหน้าผีไปคนนั้นเอ่ยขึ้นเสียงขรึมเขาจู่ๆ ก็รู้สึกโชค ที่ตอนไปจัดการราชาแมงมุมหน้าผีในป่าลึกลับตอนนั้น ตนเองไม่ได้เผชิญหน้ากับจั๋วซือหรานเหมือนคนพวกนั้นตอนนั้นเขายังรู้สึกว่า ราชาแมงมุมหน้าผีถูกแย่งไปเพราะโชคดีที่ไม่ได้มาเจอกับเขา ดังนั้นจึงแย่งไปได้อย่างราบรื่นแต่พอเห็นตรงนี้ ในใจเขาก็แอบรู้สึกโชคดี ยังดีที่ตนเองโชคดี! ไม่ได้ไปเจอเข้ากับจั๋วซือหรานในตอนนั้น! ไม่เช่นนั้น เขาคงได้กลายเป็นวิญญาณเร่ร่อนอยู่ในป่าลึกลับเหมือนคนอื่นๆ พวกนั้นแน่!และบนเวทีประลองตอนนี้ หลังจากจั๋วซือหรานเก็บราชาหน้
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 721
เปรี๊ยะ...! ตอนที่เสียงนี้ดังขึ้น แจ่มชัดอย่างมากต่อให้ในสถานที่ที่สับสนวุ่นวายอย่างในลานประลอง ก็ยังแจ่มชัดอย่างมาก!ทุกคนล้วนมีปฏิกิริยากันขึ้นว่ามาต้นเสียงมาจากไหนแต่เพียงไม่นาน ก็มีคนพบขึ้นแล้ว“ดู...ดูสิ! ให้ตายเถอะ...เว เวที แตก...แตกออกแล้ว!”ภายใต้การจับตามองของทุกคน ด้านใต้ร่างกายของซางถิง แตกออกมาเป็นรอยแยกรอยหนึ่ง!“นั่น...นั่นไม่ใช่เวทีที่ทำจากหินต้องห้ามหรือ? ทำ ทำไมถึง...แตกล่ะ?”ระดับความแข็งของหินต้องห้ามแค่จินตนาการก็รู้แล้ว ไหนจะคุณสมบัติพิเศษของหินต้องห้ามที่สามารถสะกดพลังวิญญาณของมนุษย์ได้ถ้าหากไม่สามารถใช้พลังวิญญาณ แล้วคิดจะสร้างรอยแตกแก่หินต้องห้าม นั่นมันฝันกลางวันชัดๆทว่าตอนนี้ กลับมีคนทำได้แล้วก็คือคนที่เดิมทีถูกทุกคนดูถูกบนเวทีประลอง ถูกทุกคนเข้าใจว่าสู้หลอกๆ เข้าใจว่านางไม่มีฝีมือการต่อสู้...คนที่เป็นแค่หญิงสาวในสายตาของทุกคนคนนั้นจัดการหั่น...เวทีประลองที่ทำจากหินต้องห้ามนี้จนแตกหลังจากที่ทุกคนตระหนักขึ้นได้ ทั่วทั้งลานก็เงียบลงมาทันทีจั๋วซือหรานมองไปทางอินเจ๋ออัน อินเจ๋ออันก็สีหน้าปั้นยากขึ้นมา กระทั่งประกาศแพ้ชนะก็ยังลืมทำ ยืนแข็งทื
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 720
เพราะบนเวทีประลอง ไม่ค่อยจะมีความยอดเยี่ยมที่พิเศษนัก หรือก็คือ การต่อสู้ที่งดงามยอดเยี่ยม คนที่เก่งกาจจริงๆ ใครก็ไม่อยากจะมาเสียเวลาบนเวทีประลองระดับต่ำๆ เช่นนี้ปกติจึงมีแต่การต่อสู้ที่ไม่ได้ยอดเยี่ยมอะไรนัก และเพราะเหตุนี้ ทุกคนจึงอยากจะลองเดิมพันกัน อยากจะเห็นการต่อสู้ที่เลือดสาดยิ่งขึ้น เพราะมันต้องมีอะไรสักอย่างที่ดึงดูดสายตาแต่ตอนนี้ การต่อสู้บนเวที ไม่จำเป็นต้องเลือดสาด แค่นี้ก็ยอดเยี่ยมเพียงพอแล้วยิ่งไปกว่านั้นพวกเขาก็มองออก!สถานการณ์ตอนนี้เหมือนเคยเจอมาก่อนเพียงไม่นาน ก็มีคนมีปฏิกิริยาขึ้นมา“ไม่ใช่เหมือนกับตอนยกแรกหรือ? แค่พลิกกลับมาเท่านั้น”“จริงด้วย! ตอนยกแรก เป็นหญิงสาวถูกอีกฝ่ายใช้แส้ไล่ฟาดบีบจนเข้าไปในระยะโจมตีของสัตว์ประหลาด!”“แต่ว่าตอนนี้เหมือนนางมาไล่บี้ชายคนนี้ไปในระยะของสัตว์ประหลาด...?”“ไม่ ไม่ใช่ นางบีบชายคนนี้ ตรงไปยังจุดโจมตีถัดไปของนาง!”“พอพูดเช่นนี้ ตอนยกแรกคงไม่ใช่ว่านางยอมให้คนอื่นชนะหรอกใช่ไหม...?”จั๋วซือหรานได้ยินเสียงเหล่านี้ หางตายกโค้งนางคิดจะให้ทุกคนรู้สึกเช่นนี้ พอเป็นแบบนี้ก็คงไม่มีใครรู้สึกว่านางไม่มีฝีมือ เอาชนะมาได้เพราะอีกฝ
