LOGINShare
บทที่ 842
Last Updated:
2024-12-02 18:00:01Related chapters
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 843
“การเป็นฮ่องเต้แล้วถูกกล่าวหาประณามแบบนี้ บัลลังก์คงนั่งไม่มั่นคงเท่าไหร่ วิธีการนี้โหดเหี้ยมจริงๆ”เฟิ่งชูอิ่งลูบคาง “ถึงพวกมันจะทำเรื่องโหดเหี้ยม แต่มันก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีทางแก้”จิ่งโม่เยี่ยและปู๋เยี่ยโหวหันมามองนางพร้อมกันนางยิ้ม “สิ่งที่เราต้องการคือรอยตราลัญจกรที่สมบูรณ์แบบ ไม่ใช่ตัวตราลัญจกรที่สมบูรณ์แบบ”ตราลัญจกรแผ่นดินเป็นของล้ำค่าหาใดเปรียบ ไม่มีหยกแบบนี้เป็นชิ้นที่สองในโลกการจะหาหยกที่เหมือนกับตราลัญจกรแผ่นดินเป๊ะๆ นั้นแทบจะเป็นไปไม่ได้แต่ถ้าจะหาช่างฝีมือดีมาแกะรอยตราที่เหมือนกับตราลัญจกรแผ่นดินเป๊ะๆ ความยากก็จะน้อยลงมากถึงรอยตราลัญจกรแผ่นดินจะทำขึ้นเพื่อป้องกันการปลอมแปลงไว้ แต่มันก็สร้างขึ้นโดยมนุษย์อยู่ดีจิ่งโม่เยี่ยและปู๋เยี่ยโหวครุ่นคิดถึงความหมายในคำพูดของนาง สักพักสีหน้าของทั้งคู่ก็ดูเหมือนจะเข้าใจขึ้นมาทันทีก่อนหน้านี้พวกเขาไม่เคยคิดไปในทางนี้มาก่อนแต่ต้องยอมรับว่านี่เป็นวิธีรับมือที่ดีมากปู๋เยี่ยโหวยกนิ้วให้นาง “สมกับเป็นเจ้า! วิธีแบบนี้คงมีแต่เจ้าเท่านั้นที่คิดออก!”เฟิ่งชูอิ่งยิ้ม “เรื่องแบบนี้ไม่ยากหรอก ถ้าไม่ติดว่าตราประทับนี้ต้องใช้แม่แบบคุณ
Last Updated : 2024-12-02ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 844
ดังนั้นเมื่อพวกเขาเริ่มลงมือ พวกเขาก็ตกอยู่ในสถานการณ์ที่เสียเปรียบอย่างสิ้นเชิงมีเพียงวิชาอาคมของพวกเขาที่เหนือกว่าเหล่าศิษย์สํานักลี้ลับเท่านั้น จึงจะสามารถเอาชนะได้ยิ่งคิด ก็ยิ่งรู้สึกอัดอั้นตันใจสือซานเหนียงเหนื่อยจนทรุดลงกับพื้น ไม่อยากขยับเขยื้อนแม้แต่น้อย นางพูดเบาๆ ว่า “ต่อไปเรื่องทะเลาะวิวาทแบบนี้ ไม่ต้องเรียกข้าแล้วนะ”“ข้าจะไม่สู้กับพวกเจ้าแล้ว เจ้าไปพักผ่อนเองเถอะ!”ตอนนี้เทียนซือก็ไม่มีแรงจะไปสนใจสือซานเหนียงเช่นกัน จึงได้แต่พูดว่า “เจ้าไปหาที่รักษาตัวเถอะ!”“ข้างหน้ามีป่าอยู่ น่าจะเหมาะกับเจ้า”ในเมืองหลวงมีภูเขาเพียงลูกเดียว ภูเขาลูกนี้ไม่ได้ใหญ่มากนัก แต่ก็เพียงพอสำหรับสือซานเหนียงที่จะรักษาตัวสือซานเหนียงก็ไม่ได้เกรงใจเทียนซือ นางพุ่งเข้าไปในป่าอย่างรวดเร็วแท้จริงแล้วในตอนนี้เทียนซือก็ไม่มีที่ไป เพราะวิญญาณร้ายส่วนใหญ่ในเมืองหลวงได้กลายเป็นเบี้ยล่างของเหมยตงยวนเขาค่อยๆ หลบเลี่ยงวิญญาณร้ายเหล่านั้น และแอบเข้าไปในที่พักของพระสนมสวี่เขารู้สึกว่าสถานที่ที่อันตรายที่สุดก็คือสถานที่ที่ปลอดภัยที่สุดในเวลานี้ ไม่มีใครคิดว่าเขาจะซ่อนตัวอยู่ที่ตำหนักพระสนมสวี
Last Updated : 2024-12-02ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 845
“ข้าเกลียดเฟิ่งชูอิ่งมากก็จริง แต่ตอนนี้ข้าเกลียดแกมากกว่า!”คำพูดของนางตอนท้ายเต็มไปด้วยความเกรี้ยวกราด “แกเป็นตัวอะไรกันแน่ ถึงกล้าแตะต้องตัวข้า!”“แกก็แค่หมาที่ข้าเลี้ยงไว้ เมื่อก่อนข้าทำให้แกเชื่องได้ ตอนนี้ข้าก็ฆ่าแกได้!”พระสนมสวี่เป็นคนดื้อรั้นมาตลอดนางงดงามที่สุดในใต้หล้า แต่ก็มีจิตใจโหดเหี้ยมที่สุดในใต้หล้าเช่นกันก่อนหน้านี้ที่นางมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเทียนซือ ก็เพราะว่าเทียนซือยังมีประโยชน์นางไม่คิดว่าหลังจากเทียนซือตายแล้ว เขาจะมาคิดร้ายกับนาง แถมยังบังคับให้นางทำในสิ่งที่นางไม่เต็มใจครั้งหนึ่งฮ่องเต้องค์ก่อนเคยบังคับนาง นางก็ฆ่าฮ่องเต้องค์ก่อนทิ้งตอนนี้เทียนซือมาบังคับนาง นางก็จะฆ่าเทียนซือ!เทียนซือมองไปที่ท้องของนางแล้วพูดว่า “แต่ตอนนี้เจ้ามีลูกของข้าแล้ว!”“เชอะ!” พระสนมสวี่พูดอย่างเกรี้ยวกราด “นี่มันลูกอะไรกัน!”“ตอนที่ข้าท้องจิ่งโม่เยี่ย อย่างน้อยเขาก็เป็นคน ข้ารู้ว่าถ้าคลอดเขาออกมา เขาจะเรียกข้าว่าแม่”“แต่ตอนนี้ในท้องข้ามันคืออะไร? นี่มันวิญญาณเด็กที่ยังไม่เกิด จะรู้ได้อย่างไรว่าคลอดออกมาแล้วจะเป็นปีศาจแบบไหน!”“แม้แต่จิ่งโม่เยี่ย ข้ายังฆ่าได้ แกคิด
Last Updated : 2024-12-03ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 846
แต่พระสนมสวี่กลับลืมไปว่าทุกครั้งที่ท่านเทียนซือมา จะต้องหาทางไล่ข้ารับใช้ที่อยู่ใกล้ๆ ออกไปเสมออีกทั้งหลังจากที่ถูกฮ่องเต้เจาหยวนสั่งกักบริเวณ ข้ารับใช้ในตำหนักก็ไม่เคารพนางเหมือนแต่ก่อน ต่างก็พากันอยู่ห่างๆ แม้ตอนนี้นางจะร้องเสียงดังแค่ไหนก็ไม่มีใครได้ยินพระสนมสวี่ทรงตัวไม่อยู่ ล้มลงกับพื้นอย่างแรงตลอดชีวิตของนางล้วนสุขสบาย ถูกผู้ชายตามใจสารพัด ไม่เคยต้องทนทุกข์ทรมานและไร้ที่พึ่งเช่นนี้มาก่อนนางอดไม่ได้ที่จะร้องเรียก “จิ่งหลิวอวิ๋น ข้าเจ็บ!”จิ่งหลิวอวิ๋นคือพระนามของอดีตฮ่องเต้ที่สิ้นพระชนม์ไปแล้วตอนที่พระสนมสวี่ร้องเรียกชื่อนี้ออกมา ตัวนางเองยังตกตะลึงไปชั่วขณะจนถึงตอนนี้ ไม่ว่านางจะยอมรับหรือไม่ ในโลกใบนี้ ฮ่องเต้พระองค์ก่อนคือผู้ชายที่ดีกับนางที่สุดก็เพราะการตามใจอย่างไร้ขอบเขตของเขา ทำให้นางมีนิสัยเอาแต่ใจเช่นนี้นางคิดว่าคนทั้งโลกต้องหมุนรอบตัวนาง แต่ความจริงกลับตบหน้านางอย่างแรงสิ่งที่ฮ่องเต้เจาหยวนผู้เป็นที่รักของนางต้องการคือความงามและสำนักเทียนอี้เบื้องหลังนาง พอหมดประโยชน์ เขาก็สามารถทิ้งนางได้อย่างไม่ใยดีถึงแม้เทียนซือจะดีกับนาง แต่ก็ไม่เคยถามความเห็นนา
Last Updated : 2024-12-03ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 847
อย่างไรก็ตาม พระสนมสวี่ยังไม่ตายง่ายๆ แม้จะไอหนักขนาดนั้น แต่ยังมีลมหายใจอยู่นางกล่าวว่า “เจ้าส่งคนไปบอกเฟิ่งชูอิ่ง บอกนางว่าข้าได้ฆ่าเทียนซือแล้ว ตอนนี้มีเรื่องสำคัญมากจะบอกนาง”สาวใช้รับคำแล้วออกไปตามหาเฟิ่งชูอิ่งแต่สาวใช้กลับมาตอนมืดค่ำแล้ว และก็มาตัวเปล่า ไม่มีใครตามมาด้วยปรากฏว่าสาวใช้หาเฟิ่งชูอิ่งไม่พบเมื่อพระสนมสวี่ได้ยินเช่นนั้นก็อดที่จะทั้งร้องไห้ทั้งหัวเราะไม่ได้ “ก็จริงอยู่ ยัยเด็กเฟิ่งชูอิ่งน่ะมันไม่มีที่อยู่เป็นหลักแหล่ง วิ่งไปวิ่งมาตลอด”“ไม่เป็นไร หาไม่เจอวันนี้ก็หาวันอื่นต่อไป”เมื่อพูดถึงตรงนี้ นางก็มั่นใจอย่างมากว่า “ถ้านางรู้ว่าข้าฆ่าเทียนซือ นางต้องมาพบข้าแน่”จิ่งโม่เยี่ยไม่ใส่ใจเรื่องที่พระสนมสวี่ส่งคนมาหาเลยเพราะก่อนหน้านี้พระสนมสวี่ก็เคยใช้ข้ออ้างต่างๆ นาๆ มาหาเขา แล้วเรื่องที่นางขอให้เขาทำนั้น ทำให้เขารู้สึกขยะแขยงอย่างถึงที่สุดถึงแม้ว่าเขาและพระสนมสวี่จะร่วมมือกันชั่วคราวเพราะเรื่องของมหาราชครู แต่โดยพื้นฐานแล้ว ความสัมพันธ์ระหว่างแม่ลูกคู่นี้แย่มากถ้าเป็นไปได้ จิ่งโม่เยี่ยก็ไม่อยากเจอหน้าพระสนมสวี่อีกเลยตลอดชีวิตสาวใช้ที่ไปตามหาเฟิ่งชูอิ่ง
Last Updated : 2024-12-03ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 848
ถ้าคนที่มาไม่ใช่คนดี นางก็จะส่งยันต์ปัญจอสนีให้เขาโดยตรง ให้เขาขึ้นสวรรค์ไปเลยคนที่ปีนกำแพงร้องโอ๊ยอยู่หลายครั้ง “ข้าเหมือนจะขาหัก เจ้าเข้ามาช่วยข้าหน่อย”เสียงนี้เฟิ่งชูอิ่งคุ้นเคยมาก คนนั้นหันกลับมา ที่แท้ก็เป็นเสนาบดีฝ่ายซ้ายเฟิ่งชูอิ่งตกใจมากพูดว่า “เสนาบดีฝ่ายซ้าย!”เสนาบดีฝ่ายซ้ายนั่งอยู่บนพื้นพลางลูบเอวไปด้วยพูดว่า “ใช่ ข้าเอง”เฟิ่งชูอิ่งเก็บยันต์ปัญจอสนีแล้วมองเขาพูดว่า “ท่านมีสถานะแบบนี้ อยากมาจวนโหวก็มาตรงๆ ได้เลย ทำไมถึงต้องมาปีนกำแพง”เสนาบดีฝ่ายซ้ายร้องโอ๊ยแล้วพูดว่า “เจ้ายังกล้าพูดอีก! จวนปู๋เยี่ยโหวไม่ใช่สถานที่ทีข้าอยากมาแล้วจะมาได้”“ปู๋เยี่ยโหวไอ้สารเลวนั่น ข้ามาถามว่าเจ้าอยู่ที่จวนไหม เขาก็บอกว่าไม่อยู่ทุกครั้ง”“ข้าคิดว่าเรื่องนี้มันแปลกๆ ก็เลยหาข้ออ้างอยากเข้าจวน เขาก็กีดกันทุกวิถีทาง”“ข้าก็เลยรู้สึกว่าเรื่องนี้มันมีปัญหา วันนี้ก็เลยให้ทหารล่อทหารของจวนปู๋เยี่ยโหวออกไป ส่วนตัวเองก็เข้ามาในจวนเพื่อตามหาเจ้า”“แล้วเจ้าก็อยู่ในจวนจริงๆ เสียด้วย ไอ้สารเลวนั่นหลอกข้า!”เฟิ่งชูอิ่งคิดว่าวันนี้เขาคงจะโกรธมาก เสนาบดีฝ่ายซ้ายของแคว้นถึงกับต้องสบถออกมาเสนาบด
Last Updated : 2024-12-03ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 849
เขาไม่ค่อยสนใจเรื่องเงินทอง ขอเพียงแค่ให้จัดการเรื่องต่างๆ ในราชสำนักอย่างยุติธรรมก็พอแต่ในราชสำนัก จะมีความยุติธรรมที่แท้จริงได้อย่างไร? วิธีการจัดการเรื่องต่างๆ ของเขานั้นน่าพูดถึงทีเดียวในการจัดการเรื่องต่างๆ เขาไม่ได้ทำตัวเป็นพวกหัวร้อนวัยรุ่นทั่วไปที่เอาแต่ทำเรื่องวุ่นวายเขาจะใช้วิธีอ้อมๆ ในการจัดการเรื่องพวกนี้ แต่ก็สามารถจัดการได้อย่างราบรื่นเขายังเชี่ยวชาญในการรักษาสมดุลของทุกฝ่าย ถึงจะไม่สามารถทำให้ทุกคนพอใจได้ทุกเรื่อง แต่ก็ทำให้พอใจได้เจ็ดในสิบส่วนดังนั้นชื่อเสียงของเขาในเมืองหลวงจึงค่อนข้างดีลับหลังผู้คนจะด่าเขาว่าเป็นสุนัขจิ้งจอกเฒ่า แต่พอเจอหน้ากันก็ปฏิบัติต่อเขาอย่างสุภาพและเนื่องจากเขาไม่มีพ่อแม่ ภรรยาและลูก จึงไม่มีความต้องการอะไรมาก เงินเดือนแต่ละเดือนนอกจากจะใช้จ่ายในบ้านแล้ว ก็เอาไปช่วยเหลือบัณฑิตยากจนปู๋เยี่ยโหวเคยสรุปเรื่องของท่านเสนาบดีฝ่ายซ้ายว่า “ในสถานการณ์แบบนี้ เขาคงไม่มีเงินเหลือติดตัวจริงๆ”“ในบรรดาขุนนางทั้งเมืองหลวง ท่านเสนาบดีฝ่ายซ้ายน่าจะจนที่สุด”เมื่อเฟิ่งชูอิ่งได้ยินปู๋เยี่ยโหวพูดถึงท่านเสนาบดีฝ่ายซ้ายเช่นนั้น นางก็รู้สึกว่าเสนาบดี
Last Updated : 2024-12-04ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 850
ตอนที่เฟิ่งชูอิ่งฟังเรื่องราวของเสนาบดีฝ่ายซ้าย นางรู้สึกสะเทือนใจอยู่บ้างก่อนหน้านี้นางคิดว่าเสนาบดีฝ่ายซ้ายเป็นนักการเมืองที่ชอบเล่นเล่ห์เหลี่ยมทางการเมือง ถึงแม้ว่าการกระทำของเขามีขอบเขตของตัวเอง จะไม่ทำเรื่องที่ไร้ความปราณี แต่ก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับการเป็นคนดีถึงตอนนี้ แม้ว่านางยังคงรู้สึกว่าเขาไม่ใช่คนดี แต่ก็นับว่าเป็นคนที่น่าสงสารเขาเหมือนจะประสบพบเจอกับโศกนาฏกรรมใหญ่ๆ ในชีวิตของมนุษย์มาครบถ้วนแล้ว ทั้งสูญเสียพ่อตั้งแต่ยังเด็ก สูญเสียภรรยาตอนวัยกลางคน ใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยวเดียวดายเสนาบดีฝ่ายซ้ายถอนหายใจเบาๆ แล้วพูดว่า “เจ้าอาจจะคิดว่าข้ามาเรียกร้องความสงสารในวันนี้”“ที่จริงแล้ว ความทุกข์และความเจ็บปวดที่แท้จริงนั้น ไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้”“สิ่งที่พูดออกไปได้ เป็นเพียงข้อเท็จจริงที่คนนอกสามารถเข้าใจได้ ส่วนสิ่งที่พูดไม่ได้คือความเจ็บปวดและบาดแผลที่ไม่สิ้นสุดในใจ”“วันนี้ข้าพูดเรื่องพวกนี้กับเจ้า ไม่ใช่ว่าต้องการให้เจ้าเห็นใจข้า แต่ข้าเพียงต้องการทำดีกับนางให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้”“ข้าอายุไม่น้อยแล้ว สำหรับเรื่องราวในโลกนี้ ไม่กล้าพูดว่าตัวเองสามารถมอ
Last Updated : 2024-12-04
Latest chapter
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 993
ในเมื่อเขาไม่ได้ราชบัลลังก์และเฟิ่งชูอิ่งมาครอบครอง ราชบัลลังก์เขาอาจจะทำลายไม่ได้ แต่เฟิ่งชูอิ่งแค่คนเดียวเขาทำลายได้แน่นอนองครักษ์สองคนของเขารีบเปลี่ยนมาง้างคันธนูเล็งไปที่เฟิ่งชูอิ่ง ทว่าลูกธนูยังไม่ทันได้ยิงออกไป ก็ถูกบางสิ่งบางอย่างปัดออกไปอีกครั้งในตอนนี้จิ่งสือเยี่ยนก็พลันเข้าใจบางอย่างขึ้นมาทันทีตลอดทางที่ผ่านมา วิญญาณร้ายของเฟิ่งชูอิ่งถึงจะมาแล้ว แต่ก็ไม่ได้ลงมือ นั่นก็น่าจะมีเหตุผลที่ลงมือไม่ได้วิญญาณร้ายโจมตีองครักษ์ของเขา แต่กลับไม่โจมตีเขา นั่นก็หมายความว่าวิญญาณร้ายเหล่านั้นโจมตีเขาไม่ได้เขานึกถึงข่าวลือที่เคยได้ยินมาว่า พลังมังกรของผู้เป็นฮ่องเต้เป็นสิ่งที่ปราบภูตผีปีศาจได้วิญญาณร้ายไม่โจมตีเขา นั่นแสดงว่าวิญญาณร้ายทำอะไรเขาไม่ได้ แปลว่าเขามีพลังมังกรอยู่ในตัว?ความคิดนี้ทำให้จิตใจเขาฮึกเหิมขึ้นมาทันที เขารีบหยิบธนูของตัวเองขึ้นมา อดทนต่อความเจ็บปวดจากบาดแผลแล้วยิงธนูไปที่หลังของเฟิ่งชูอิ่งเฉี่ยวหลิงเห็นภาพนี้ก็ตกใจ รีบยื่นมือออกไปเพื่อจะรับลูกธนูนั้นทว่าลูกธนูนั้นเปื้อนเลือดของจิ่งสือเยี่ยน เลือดนั้นเป็นอันตรายต่อวิญญาณร้ายอย่างมาก มือของนางแค่เพียงสัมผ
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 992
หิมะยังคงโปรยปรายลงมา โลกนี้เงียบสงัด มีเพียงเสียงฝีเท้ากระทบกับพื้นหิมะดังฟุ่บฟั่บช่วงใกล้รุ่งสาง ชวีเหลียงอวี่ก็มาปรากฏตัวและเอ่ยขึ้นทันทีว่า "ท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการรออยู่ข้างนอกแล้ว"เมื่อได้ยินดังนั้น เฟิ่งชูอิ่งก็เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยนางหันไปบอกกับจิ่งสือเยี่ยนว่า "เมื่อครู่ข้าลองคิดดูดีๆ แล้ว รู้สึกว่าที่เจ้าพูดก็มีเหตุผลอยู่บ้าง การมีชีวิตอยู่ก็ไม่เลว"จิ่งสือเยี่ยน “......”หลังจากผ่านมาทั้งคืน นางกลับปลงตกในเรื่องเช่นนี้ได้ ทำให้เขารู้สึกประหลาดใจอยู่เล็กน้อยแต่การที่นางคิดได้ในตอนนี้ก็เป็นเรื่องดีเขาจึงพูดว่า "หลายสิ่งหลายอย่างทำได้ตอนมีชีวิตอยู่เท่านั้น ตายไปแล้วทำไม่ได้""ตราบใดที่เจ้าพาข้าออกจากค่ายกลแห่งนี้ ข้าจะไม่สร้างความลำบากให้เจ้าอีก”เฟิ่งชูอิ่งพยักหน้า "ก็ได้ งั้นตอนนี้ข้าจะพาเจ้าไปทำลายค่ายกล"พูดจบนางก็ควบม้านำหน้าไป จิ่งสือเยี่ยนรีบนำทหารตามไปทันทีเพียงแต่พวกเขาเดินวนเวียนอยู่ที่นี่ทั้งคืน ทั้งเหนื่อยทั้งหิว พลังจึงลดลงไปมากเฟิ่งชูอิ่งมียันต์ป้องกันความหนาวติดตัวอยู่จึงไม่รู้สึกหนาว ก่อนหน้านี้ก็นอนหลับมาตลอดทาง ทำให้รักษาพลังงานไว้ได้มากที่สุ
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 991
เขาไม่เคยเจอใครดื้อด้านเท่านางมาก่อน!เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ เพื่อระงับโทสะ เพราะตอนนี้เขาไม่สามารถตบตีหรือด่าทอนางได้ทั้งนั้นเขาพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า “เจ้าอยากไปเจียงหนานไม่ใช่หรือ? พอออกจากที่นี่ได้ ข้าจะไม่ขัดขวางเจ้า เจ้าก็จะได้ไปชมวิวทิวทัศน์เจียงหนานที่เจ้าอยากเห็น”“เจียงหนานในฤดูหนาวที่มีหิมะปกคลุมทั้งงดงามและน่าหลงใหล ถ้าเจ้ายังไม่เคยเห็น ต้องไปดูด้วยตาตัวเองให้ได้เลย”เฟิ่งชูอิ่งยังคงนอนอยู่บนพื้นไม่ยอมลุกขึ้น “ไม่ไป อากาศหนาวเกินไป เดินทางเหนื่อยเกินไป”จิ่งสือเยี่ยน “…...”ตั้งแต่วินาทีที่เขาติดกับอยู่ที่นี่ สถานะระหว่างเขากับเฟิ่งชูอิ่งก็สลับกันโดยสิ้นเชิงเพราะเขามีความทะเยอทะยาน อยากใช้ชีวิตอย่างสุขสบายยิ่งเฟิ่งชูอิ่งแสดงออกว่าอยากตายมากเท่าไหร่ จิ่งสือเยี่ยนก็ยิ่งไม่ยอมให้นางตายมากขึ้นเท่านั้นดังนั้นตอนนี้นางจึงควบคุมเขาได้อย่างเบ็ดเสร็จการที่นางแสดงท่าทีไม่ยอมทำตามไม่ว่าเขาจะใช้ไม้แข็งหรือไม้อ่อนเช่นนี้ ทำให้เขาแทบเป็นบ้าจิ่งสือเยี่ยนไม่เคยคิดฝันมาก่อนว่าการจับตัวประกันจะน่าอึดอัดขนาดนี้เฟิ่งชูอิ่งนอนเอกเขนกอยู่ตรงนั้นอย่างสบายใจ เหตุผลก็ง่ายๆ นางใช้
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 990
เฟิ่งชูอิ่งยิ้มแล้วถามว่า “ทางที่ข้าชี้นำ เจ้ากล้าเดินตามหรือ?”เมื่อมาถึงตอนนี้แล้ว นางก็คร้านจะเสแสร้งต่อไปสีหน้าของจิ่งสือเยี่ยนแข็งค้างไปครู่หนึ่ง นางพูดอย่างเฉื่อยชาว่า “เพราะพวกเจ้าติดอยู่ที่นี่ คงรู้สึกหนาวเหน็บและหวาดกลัว”“เจ้าบาดเจ็บ ในสภาพอากาศหนาวเย็นเช่นนี้ แผลของเจ้าจะยิ่งทรุดหนัก”“เจ้ารีบร้อนมารวบรวมกำลังพลของกองกำลังอวี๋ซาน เจ้าคงไม่ได้พกอาหารมาด้วยมากนัก ดังนั้นตอนนี้พวกเจ้าคงหิวมากแล้ว”“ในสถานการณ์เช่นนี้ แค่ข้ากักขังพวกเจ้าไว้ที่นี่ ต่อให้ไม่หนาวตาย พวกเจ้าก็คงอดตายอยู่ดี”ขณะนี้หิมะขาวโพลนโปรยปรายไปทั่ว อากาศหนาวเหน็บ สภาพอากาศเช่นนี้คงจะดำเนินต่อไปเป็นเวลาอย่างน้อยครึ่งเดือนเป็นอย่างที่เฟิ่งชูอิ่งบอก พวกเขาเดินทางมาที่นี่โดยไม่ได้พกเสบียงอาหารแห้งหรืออะไรทำนองนั้นมาด้วยเลยด้วยเหตุนี้ตอนที่พวกเขาเดินวนจนครบรอบที่สาม เสบียงอาหารก็หมดลงตอนนี้ฟ้าเริ่มมืดแล้ว หลังจากตกกลางคืน อากาศจะยิ่งหนาวเย็นลง พวกเขาจะยิ่งลำบากมากขึ้นจิ่งสือเยี่ยนชักกระบี่ยาวออกมา “เจ้าเชื่อหรือไม่ว่าข้าสามารถบั่นคอเจ้าด้วยกระบี่เล่มนี้ได้!”เฟิ่งชูอิ่งยิ้มหวานแล้วเอ่ยว่า “เอาเลย ฆ
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 989
เขาคลี่ยิ้มมุมปากเล็กน้อย “ได้”หลังจากฆ่าจิ่งโม่เยี่ยแล้ว จะปล่อยนางไปหรือไม่ เรื่องนี้เขาจะเป็นคนตัดสินใจนางเป็นผู้หญิงคนแรกที่เขารู้สึกชอบจริงๆ และนางก็เป็นผู้หญิงคนแรกที่ทำให้เขารู้จักกับความล้มเหลวเขารู้ว่านางมีวิธีการบางอย่างที่คนทั่วไปไม่มี ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าประมาท เขาจะป้อนยาที่ทำให้กล้ามเนื้ออ่อนแรงให้นางกินทุกวันเฟิ่งชูอิ่งรู้ทันความคิดของเขา และยอมให้ความร่วมมือแต่โดยดีขณะที่ในใจของนางกำลังครุ่นคิด ครั้งที่แล้วโดนไปขนาดนั้นยังรอดมาได้ ถ้าอย่างนั้นก็ต้องหาโอกาสฆ่าเขาให้ตายสนิทแบบไม่มีสิทธิ์ฟื้นขึ้นมาอีกนางพลันนึกถึงเรื่องที่เหมยตงยวนวิญญาณแหลกสลายหลังจากรู้ข่าวการตายของเฟิ่งชิงหลิง จิตใจนางจึงหม่นหมองตามไปด้วยนางรู้ว่าเหมยตงยวนรักเฟิ่งชิงหลิงอย่างสุดซึ้ง แต่ไม่คิดว่านั่นจะเป็นรากฐานที่ทำให้เขามีชีวิตอยู่ในโลกใบนี้เพราะนางเห็นความรักของพวกเขา นางจึงยิ่งรู้ชัดว่าตัวเองมีความรู้สึกแบบไหนต่อจิ่งโม่เยี่ยในเมื่อรักแล้ว ก็ต้องรักให้สุดหัวใจอย่าได้ทำเรื่องที่ทำให้ตัวเองเสียใจและทำให้ฝ่ายตรงข้ามเข้าใจผิดอีกจิ่งสือเยี่ยนไม่ได้ไปตามล่าจิ่งโม่เยี่ยโดยตรง เขาวางแผนท
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 988
เฟิ่งชูอิ่งเหลือบมองเขา ตอนนี้บนใบหน้าของเขามีบาดแผลเลือดไหลซึมอยู่หลายแห่ง น่าจะเป็นฝีมือของปลากินคนองคาพยพทั้งห้าที่เคยดูสดใสร่าเริงของเขา กลับดูดุร้ายน่ากลัวขึ้นหลายส่วนเมื่อมีรอยฟันปลาเหล่านั้นนางเอ่ยอย่างปลงตก “เจ้านี่หนังเหนียวจริงๆ นะ เจอขนาดนี้แล้วยังไม่ตายอีก”สมกับเป็นพระเอกของเรื่อง เป็นผู้มีบุญวาสนาโดยแท้ตอนนี้จิ่งสือเยี่ยนเหนื่อยจะแสร้งทำเป็นสดใสร่าเริงแล้ว เขามองนางด้วยสายตามืดดำ “เจ้าคงผิดหวังมากสินะ?”“จิ่งโม่เยี่ยรักเจ้ามากขนาดนั้น หากเจ้าตกอยู่ในเงื้อมมือของข้า เดาสิว่าเขาจะทำอย่างไร?”เฟิ่งชูอิ่งครุ่นคิดอย่างจริงจังก่อนจะตอบว่า “คิดไม่ออก เจ้าลองเดาเองไหม?”จิ่งสือเยี่ยนจ้องมองนาง พยายามมองมาความหวาดกลัว ความวิตกกังวลจากสีหน้าของนาง แต่กลับไม่พบอะไรเลยแววตาของเขาหม่นลงเล็กน้อย “ถ้าข้าใช้เจ้าแลกกับใต้หล้าแห่งนี้ คิดว่าจิ่งโม่เยี่ยจะยอมไหม?”เฟิ่งชูอิ่งครุ่นคิดอย่างจริงจังอีกครั้ง “คงไม่มั้ง ถึงเขาจะยอม เจ้าก็คงไม่ปล่อยข้าและเขาให้มีชีวิตอยู่ต่อไปหรอก”“สุดท้ายเราสองคนก็คงต้องตายด้วยน้ำมือเจ้า ดังนั้นเขาคงไม่ยอมแลกหรอก”พูดจบนางก็บอกกับจิ่งสือเยี่ยนอีกว
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 987
เพียงแต่เขาดูแข็งแกร่งเกินไป แล้วยังมีวิชาเต๋าที่แกร่งกล้าคอยค้ำจุนเอาไว้ เขาไม่ยอมแสดงด้านที่อ่อนแอให้นางเห็น นางก็เลยไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้มาก่อนนางรู้ว่าความปรารถนาอันแรงกล้าที่สุดในใจของเขาคือเฟิ่งชิงหลิง ตอนนี้พอรู้ว่าเฟิ่งชิงหลิงวิญญาณแหลกสลายไปแล้ว ปณิธานดังกล่าวก็เลือนหายไปด้วยที่เขาทนมาได้จนถึงทุกวันนี้ ล้วนเป็นเพราะความปรารถนานั้น ตอนนี้ไม่เหลืออะไรให้ยึดเหนี่ยวอีกแล้วจิ้งจอกสือซานเหนียงก็ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้ นางมองดูแสงดาวที่สลายไปของเหมยตงยวนอย่างเหม่อลอย แล้วถอนหายใจยาวนางเป็นปีศาจจิ้งจอก คิดว่าตัวเองเข้าใจด้านมืดของจิตใจมนุษย์แต่ตอนนี้นางกลับรู้สึกว่า ความรักที่ซ่อนเร้นไว้ มักจะถูกคนอื่นประเมินค่าต่ำไปสิ่งที่นางคิดว่าเป็นความเฉยชา กลับเต็มไปด้วยความรักที่ลึกซึ้งที่สุดในโลกความปรารถนาเดิมของนางคือการฆ่าเหมยตงยวน แต่ตอนนี้เหมยตงยวนตายไปแล้ว นางกลับรู้สึกเสียใจอย่างมากระหว่างที่ทั้งสองจมอยู่ในความโศกเศร้า ไม่ทันสังเกตเห็นว่ามีคนแอบเข้ามาใกล้กว่าเฟิ่งชูอิ่งจะรับรู้ถึงความผิดปกติที่คืบคลานเข้ามา ก็สายเกินไปเสียแล้ว มีฝ่ามือสับลงที่สันคอของนางอย่างแรงนางหันก
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 986
เฟิ่งชูอิ่งรีบหยิบยันต์ออกมาแผ่นหนึ่งแปะลงบนตัวเหมยตงยวน เพื่อระงับโทสะและพลังอำนาจด้านมืดที่พลุ่งพล่านออกมาจากตัวเขานางร้องเรียกด้วยความเป็นห่วง “ท่านพ่อ!”แต่เหมยตงยวนไม่ได้หันมองนาง เพียงพึมพำว่า “ข้าเป็นคนฆ่าเฟิ่งชิงหลิง ข้าเป็นคนทำให้นางต้องตาย!”“ตอนนั้นทำไมข้าต้องออกไปทำภารกิจด้วย ข้าควรจะฆ่าเจ้าสำนักให้เร็วกว่านี้”เดิมทีจิ้งจอกสือซานเหนียงมั่นใจว่าเฟิ่งชิงหลิงถูกเขาฆ่าตาย แต่เมื่อเห็นสภาพเขาเช่นนี้ก็รู้ว่าตนเองคิดผิดเพราะเฟิ่งชิงหลิงวิญญาณสลายไปแล้ว เหมยตงยวนก็ตายไปแล้วเช่นกันในสถานการณ์เช่นนี้ เหมยตงยวนไม่จำเป็นต้องหลอกนางอีกจิ้งจอกสือซานเหนียงฝึกฝนอย่างหนักตลอดหลายปีมานี้ก็เพื่อฆ่าเหมยตงยวน แต่ตอนนี้นางกลับพบว่า ความเกลียดชังที่นางมีต่อเหมยตงยวนมานานหลายปีกลับสูญเปล่าตอนนี้นางรู้สึกสับสน ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรต่อไปนางพูดด้วยน้ำตาคลอเบ้า “ในเมื่อเจ้ามีคุณหนูอยู่ในใจ ทำไมตอนนั้นถึงไม่แสดงออกให้ชัดเจนกว่านี้?”“คุณหนูเคยคิดว่าเจ้าไม่เคยรักนางสักนิด ซ้ำยังคิดว่าเจ้าเกลียดชังนางด้วย”ตอนที่เฟิ่งชิงหลิงยังมีชีวิตอยู่ นางคิดมาตลอดว่าสาเหตุที่เหมยตงยวนบุกเข้าไปในดินแ
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 985
“เจ้าสำนักมีของวิเศษชิ้นหนึ่ง สามารถเปลี่ยนร่างเป็นคนอื่นได้ตามใจชอบ”“ข้าถูกเขาเลี้ยงดูมาตั้งแต่เด็ก จึงรู้จักข้าดีที่สุด ดังนั้นการที่เขาจะเปลี่ยนร่างเป็นข้าจึงเป็นเรื่องง่ายมาก”เมื่อได้ยินดังนั้นทั้งเฟิ่งชูอิ่งและจิ้งจอกสือซานเหนียงก็ตกตะลึงเหมยตงยวนกำมือแน่น “ข้าคือผู้ที่เขาเลือกเฟ้นอย่างดีให้เป็นเจ้าสำนักคนต่อไป”“เขาคิดว่าการจะเป็นเจ้าสำนักได้ต้องตัดเยื่อใยไร้ความรัก เมื่อเฟิ่งชิงหลิงตาย ข้าก็จะไม่มีพันธะใดๆ ในโลกนี้อีก ตอนนั้นข้าถึงจะคู่ควรกับตำแหน่งเจ้าสำนักลี้ลับ”“แต่ก่อนหน้านี้ข้าเคยทะเลาะกับเขาอย่างรุนแรงเรื่องของชิงหลิง เขาจึงไม่กล้าลงมือทำอะไรอีก”“แต่ข้าไม่คิดเลยว่าเขาจะทำเรื่องเลวทรามต่ำช้าเช่นนี้!”ก่อนออกไปทำภารกิจ เขาแอบไปเยี่ยมเฟิ่งชิงหลิง พบว่าอาการของนางดีขึ้นมากแล้วด้วยเหตุนี้เอง เขาจึงวางใจออกไปทำภารกิจด้านนอกแต่เมื่อเขาย้อนกลับมาอีกครั้ง นางก็จากไปแล้วเหมยตงยวนเคยติดใจสงสัยเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน แต่เพราะเขาสืบไม่พบเบาะแสใดใดยิ่งไปกว่านั้น หลังจากเฟิ่งชิงหลิงเสียชีวิตแล้ว เขาก็หาดวงวิญญาณของนางไม่พบ จึงคิดไปว่านางคงไม่อยากเห็นหน้าเขาอีกต่อไปใน
