บทที่ 726

เฟิ่งชูอิ่งรู้สึกว่าแม้จิตใจของนางจะเข้มแข็งมาก แต่การถูกเขาจ้องมองเช่นนี้ก็ทำให้รู้สึกอึดอัดอยู่บ้าง

นางถามว่า “ท่านอ๋องยังมีธุระอันใดอีกหรือ?”

จิ่งโม่เยี่ยไม่ตอบคำถามของนาง กลับถามว่า “ขาของเจ้ายังเจ็บอยู่หรือไม่?”

หากจะพูดถึงการที่เฟิ่งชูอิ่งถูกขังอยู่ในคุกนั้น ทุกอย่างก็ดีหมด มีเพียงอย่างเดียวที่ไม่ดีคือข้างในนั้นชื้นแฉะเกินไป

บาดแผลที่ขาของนางเพิ่งจะหาย หากอยู่ในคุกนานๆ ก็คงจะรู้สึกไม่สบายตัวบ้าง

นางจึงกล่าวว่า “ก็พอทนได้”

นั่นแปลว่ายังคงเจ็บอยู่

จิ่งโม่เยี่ยจึงกล่าวว่า “ให้ข้าดูหน่อย”

พูดจบเขาก็เปิดประตูคุกจะเข้ามา เฟิ่งชูอิ่งจึงร้องเรียก “เฉี่ยวหลิง!”

เฉี่ยวหลิงรีบมาขวางจิ่งโม่เยี่ยไว้ทันที พร้อมกล่าวว่า “ไม่ให้เจ้ารังแกคุณหนูของข้าหรอก!”

นางกลัวรังสีอำนาจของจิ่งโม่เยี่ยมาก นางต้องรวบรวมความกล้าอย่างมากเสียงจึงไม่สั่น

จิ่งโม่เยี่ยไม่ได้เดินเข้าไปอีก เพียงกล่าวว่า “ข้าไม่ได้รังแกคุณหนูของเจ้า เพียงแต่เป็นห่วงสุขภาพของนาง”

เฟิ่งชูอิ่งกล่าวอย่างไม่เกรงใจว่า “ท่านดูแล้วจะมีประโยชน์อันใด ท่านมิใช่หมอสักหน่อย!”

จิ่งโม่เยี่ย “......”

เฟิ่งชูอิ่งกล่าวอีกว่า “เฉี่ยวหลิง เชิ