บทที่ 502

หลังจากผ่านไปหนึ่งคืน เฟิ่งชูอิ่งก็ปรับสภาพจิตใจของตัวเองได้แล้ว

เมื่อคืนนางแทบไม่ได้นอนเลย ตอนนี้นางจึงรู้สึกเหนื่อยล้ามาก นางตัดสินใจนอนพักสักครู่ก่อนแล้วค่อยหาทางหนีออกไปหลังจากตื่นนอนแล้ว

แต่ขณะที่นางกำลังงีบหลับ นางกลับรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

มีกระแสลมเย็นยะเยือกพัดวนเวียนในโรงเก็บฟืน และนางได้ยินเสียงกรีดร้องของเฉี่ยวหลิง

นางตื่นขึ้นมาทันที และเห็นเฉี่ยวหลิงกำลังต่อสู้โรมรันอยู่กับเทียนซือ

แม้เฉี่ยวหลิงจะไม่สามารถเข้ามาทางประตูหรือหน้าต่างได้ แต่นางสามารถมุดขึ้นมาจากใต้ดินได้

เนื่องจากมียันต์ติดอยู่ที่ประตูและหน้าต่างทั้งหมด เฉี่ยวหลิงจึงไม่สามารถพานางออกจากโรงเก็บฟืนได้

เมื่อเฟิ่งชูอิ่งเห็นเทียนซือ นางก็หรี่ตาลงเล็กน้อย ไอ้สุนัขตัวนี้ไม่ยอมเลิกตามรังควานกันเสียที!

ที่สำคัญคือ ครั้งที่แล้วนางจับมือกับเฉี่ยวหลิงรุมซ้อมเทียนซือจนเกือบพิการแท้ๆ แต่ผ่านไปเพียงไม่นานเท่าไหร่ เขาก็สามารถสู้กับเฉี่ยวหลิงได้อย่างสูสีแล้วหรือ?

ไม่ใช่สิ เขายังเป็นฝ่ายได้เปรียบด้วยซ้ำ!

เฉี่ยวหลิงเห็นนางตื่นแล้วจึงรีบบอก "คุณหนู ไอ้สารเลวคนนี้ ตอนนี้เก่งขึ้นมากแล้ว! มันต้องการจะฆ่าท่าน!"

เฟิ่งช