Share
บทที่ 507
Related chapter
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 508
หลางซานถอนหายใจยาวเหยียด กล่าวเสียงเรียบว่า "พ่ะย่ะค่ะ!"เครื่องยิงหินถูกลากเข้ามาอย่างรวดเร็ว กำแพงวังด้านข้างก็ถูกรื้อออกจิ่งโม่เยี่ยใช้วัสดุที่มีอยู่ ใช้หินจากกำแพงวังที่ถูกรื้อออกมา ยิงใส่ตำหนักเฟิ่งเทียนอย่างรุนแรงก่อนที่ก้อนหินขนาดใหญ่ก้อนแรกจะถูกยิงเข้าไป เจ้าอารามกำลังบอกกับฮ่องเต้เจาหยวนว่า "ฝ่าบาทอย่าทรงกังวล ท่านอ๋องฉู่ไม่สามารถบุกเข้ามาได้หรอกพะย่ะค่ะ""กลไกนี้เป็นกลไกที่ลึกลับที่สุดของสำนักลี้ลับ ไม่เพียงแต่ป้องกันได้อย่างแข็งแกร่ง แต่ยังโจมตีได้อย่างรุนแรงด้วย""หากทหารของจิ่งโม่เยี่ยบุกเข้ามาในระยะยิง พวกเขาก็จะถูกยิงตายทั้งหมด"สิ่งที่เขากล่าวมาล้วนเป็นความจริงตามหลักพื้นฐานเมื่อครู่จิ่งโม่เยี่ยนำทหารโจมตีเข้ามาหนึ่งครั้งแล้ว ทหารที่นำหน้าทั้งหมดถูกยิงตายด้วยกลไกเหล่านี้ พวกเขาจึงหยุดการบุกโจมตีไปก่อนแต่ในใจของฮ่องเต้เจาหยวนกลับไม่รู้สึกปลอดภัยเอาเสียเลยเพราะเขารู้ถึงความสามารถของจิ่งโม่เยี่ย เมื่อจิ่งโม่เยี่ยอายุสิบสี่ปี เขาก็สามารถนำกองทัพไปปราบแคว้นหนานเยว่ได้ แสดงให้เห็นถึงความสามารถทางการทหารที่สูงส่งในการก่อกบฏครั้งนี้ จิ่งโม่เยี่ยได้แสดงความสามารถ
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 509
ก้อนหินก้อนนั้นเป็นเพียงจุดเริ่มต้น ก้อนหินขนาดมหึมาถูกขว้างเข้ามาอย่างไม่หยุดยั้งก้อนหินเหล่านั้นไม่เพียงแต่ตกลงบนท้องพระโรง แต่ยังตกลงทั่วทุกมุมของประตูวังชั้นแปดฮ่องเต้เจาหยวนตรัสด้วยความโกรธ "เนี่ยน่ะหรือที่เจ้าบอกว่าไม่มีทางที่จะบุกเข้ามาได้หรือ?"เจ้าอารามตัวสั่นตอบกลับว่า "ข้าไม่คาดคิดว่าเขาจะโจมตีจากทางฟ้าเช่นกัน!"ฮ่องเต้เจาหยวน “......”พระพักตร์ของพระองค์ดูไม่สู้ดีนัก พระองค์ลืมไปว่าจิ่งโม่เยี่ยมักทำอะไรนอกกรอบเสมอ เมื่อเขาคลั่ง เขาก็คลั่งไปสุดจริงๆ!พระองค์ถามเจ้าอาราม "ตอนนี้พวกเราควรทำอย่างไร?"สีหน้าของเจ้าอารามดูแย่มาก "ข้า... ข้าก็ไม่ทราบเช่นกัน..."ฮ่องเต้เจาหยวนแทบจะโกรธจนตายเพราะเขา พระองค์จึงมองอีกฝ่ายอย่างเย็นชาฮ่องเต้เจาหยวนคิดว่าหากพระองค์สามารถป้องกันตามกลยุทธ์ได้สักสามถึงห้าวัน ก็จะสามารถรอกองทัพเสริมมาช่วยได้แต่พระองค์ไม่เคยคิดว่ากลยุทธ์ที่พระองค์ให้นักพรตออกแบบอย่างพิถีพิถันจะพังทลายลงอย่างง่ายดาย ภายใต้การโจมตีของจิ่งโม่เยี่ยฮ่องเต้เจาหยวนรู้ว่าหากสถานการณ์ยังคงเป็นเช่นนี้ต่อไป ก้อนหินเหล่านี้จะทำลายกลยุทธ์ที่พวกเขาใช้เวลายาวนานในการสร้างจนห
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 510
หลางซานยังไม่ทันได้ตอบสนอง จิ่งโม่เยี่ยก็หันกลับมาอย่างรวดเร็ว จ้องมองทหารยามและถามว่า "เมื่อครู่นี้เจ้ากล่าวว่าอะไรนะ?"ทหารยามตอบว่า "วันนี้จู่ๆ โรงเก็บฟืนก็เกิดไฟไหม้ขึ้นอย่างกะทันหัน โดยไม่มีใครทราบสาเหตุ"“ก่อนเกิดเหตุ พระชายาได้ขอความช่วยเหลือจากทหารยาม แต่ทหารยามคิดว่าเป็นกลอุบายของพระชายา จึงไม่ได้สนใจ"“หลังจากนั้นเปลวไฟลุกลามใหญ่โต ทหารยามจึงรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ แต่เมื่อเปิดประตูก็พบว่าด้านในเป็นทะเลเพลิงไปแล้ว"“ตอนที่ข้าน้อยออกมา ฉินจ๋างสื่อได้นำทหารยามของจวนอ๋องมาช่วยดับไฟแล้ว แต่เปลวไฟรุนแรงเกินไป ไม่สามารถดับได้..."เขายังกล่าวไม่ทันจบ จิ่งโม่เยี่ยก็รีบเดินออกไปนอกวังอย่างรวดเร็วตอนที่เฟิ่งชูอิ่งเกิดเรื่องขึ้น ฉินจื๋อเจี้ยนยังรู้สึกลังเลว่าควรแจ้งจิ่งโม่เยี่ยหรือไม่ เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วตัดสินใจบอกจิ่งโม่เยี่ยในท้ายที่สุดแม้ฉินจื๋อเจี้ยนจะรู้สึกว่าจิ่งโม่เยี่ยชอบเฟิ่งชูอิ่ง แต่เมื่อคืนจิ่งโม่เยี่ยก็กล่าวจาแข็งกร้าวและกักขังเฟิ่งชูอิ่งไว้ฉินจื๋อเจี้ยนรู้สึกว่าตนเป็นคนนอกไม่ควรยุ่งเกี่ยวกับเรื่องความรักของคนสองคน แต่เจิ้งเนี่ยนซินกลับคิดว่าควรแจ้งเรื่องน
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 511
หากมีคนแบบนี้อยู่เคียงข้างเขา เขารู้สึกได้เลยว่าชีวิตในอนาคตของเขาจะต้องน่าสนุกและน่าสนใจมากแน่ๆแต่เพราะว่านางเป็นคู่หมั้นของจิ่งโม่เยี่ย เขาจึงเพียงแค่กล่าวจาหยอกล้อเท่านั้น ไม่ได้ลงมือทำอะไรจริงจังแต่วันนี้เมื่อได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด เขาก็รู้สึกว่าทนไม่ได้อีกต่อไปผู้หญิงที่ช่วยชีวิตเขาไว้ ซึ่งเขาชื่นชอบแต่ยอมอดกลั้นความรู้สึกเอาไว้ กลับถูกสามีของนางเองจับขังและเผาจนตายในคืนวิวาห์!ไม่ว่าจะมีเหตุผลอะไรก็ตาม มันทำให้เขาโกรธมากอยู่ดี!ถ้าไม่ใช่เพราะตอนนี้เป็นช่วงสำคัญของการบุกยึดพระราชวัง เขาจะวิ่งไปต่อยจิ่งโม่เยี่ยสักยก!สีหน้าของจิ่งโม่เยี่ยดูย่ำแย่มาก ดวงตาแดงก่ำ "ข้าไม่ได้ตั้งใจให้นางตาย... เรื่องที่นี่ฝากเจ้าแล้วกัน ข้าต้องรีบกลับไปตอนนี้เลย!"เมื่อคืนเขากล่าววาจาแข็งกร้าวกับเฟิ่งชูอิ่ง บอกว่าจะฆ่านาง แต่เขาจะทำลงจริงๆ ได้อย่างไร?ปู๋เยี่ยโหวมองดูเขา พลันรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย นี่เป็นครั้งแรกที่ปู๋เยี่ยโหวเห็นเขาแสดงสีหน้าแบบนี้เขาผลักปู๋เยี่ยโหวออกอย่างแรง แล้วก้าวเดินออกไปอย่างรวดเร็วคราวนี้ปู๋เยี่ยโหวไม่ได้ขวางเขาอีก แต่กล่าวไล่หลังเขาว่า "เจ้าให้ข้าอยู่เ
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 512
ความจริงแล้วตอนนั้นฮ่องเต้เจาหยวนอยากจะกำจัดแบบขุดรากถอนโคน โดยฆ่าปู๋เยี่ยโหวไปด้วยอีกคน แต่ไทเฮาทรงปกป้องคุ้มครองปู๋เยี่ยโหวเอาไว้เขาไม่สามารถฆ่าปู๋เยี่ยโหวได้ ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาจึงส่งคนไปที่จวนโหว หวังจะเลี้ยงดูปู๋เยี่ยโหวให้เสียผู้เสียคนปู๋เยี่ยโหวในช่วงหลายปีที่ผ่านมาก็มัวแต่เที่ยวเตร่ ทำตัวเสเพลเจ้าสำราญ แล้วก็เสียคนอย่างที่เขาหวังไว้จริงๆอีกฝ่ายหมกมุ่นในกามารมณ์ เลี้ยงสัตว์ร้าย นิสัยโหดเหี้ยมและทำตามอำเภอใจ...เรื่องที่พวกคุณชายเสเพลในเมืองหลวงทำกัน เขาก็ทำครบทุกอย่างการกระทำในชีวิตประจำวันของเขาไม่มีระเบียบแบบแผนเลยสักนิด ดูเหมือนคนที่ถูกเลี้ยงดูให้เสียคนไปแล้วและเขาไม่ใช่คนในราชวงศ์ อีกทั้งยังมีจิ่งโม่เยี่ยเป็นเป้าใหญ่อยู่อีก ฮ่องเต้เจาหยวนจึงค่อยๆ ให้ความสนใจเขาน้อยลงแต่เมื่อไม่นานมานี้ ตอนที่เขาพาพวกนักเลงอันธพาลไปก่อเรื่องที่อารามเทียนอี้ กลับทำให้ฮ่องเต้เจาหยวนโกรธมาก จึงเรียกเขาเข้าวังมาดุด่าอย่างรุนแรงตอนนี้ปู๋เยี่ยโหวบอกว่าเขาล่อจิ่งโม่เยี่ยออกไปได้แล้ว ฮ่องเต้เจาหยวนย่อมไม่เชื่อปู๋เยี่ยโหวตะโกนดังๆ จากด้านนอก "เสด็จลุงอาจจะไม่ทราบ แต่ข้าส่งคนไปวางเพล
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 513
"ความสามารถอย่างอื่นของเจ้าก็ไม่เท่าไหร่ แต่ความสามารถในการหนีตายนั้นไม่เลวเลย"ฮ่องเต้เจาหยวนทนความเจ็บปวดพลางกล่าวว่า "หลายปีมานี้ข้าปฏิบัติต่อเจ้าไม่เลวเลย เหตุใดเจ้าจึงทำเช่นนี้"ปู๋เยี่ยโหวยิ้มพลางกล่าวว่า "ถ้าการปฏิบัติต่อข้าไม่เลวหมายถึงการฆ่าพ่อแม่ของข้า แล้วหาทางเลี้ยงข้าให้เป็นคนไร้ค่า เช่นนั้นเสด็จลุงก็ปฏิบัติต่อข้าไม่เลวจริงๆ นั่นแหละ"สีหน้าของฮ่องเต้เจาหยวนเปลี่ยนไปอย่างมาก เขารู้เรื่องพวกนี้ได้อย่างไร!ปู๋เยี่ยโหวก็เหมือนกับจิ่งโม่เยี่ย ล้วนเป็นหมาป่าอกตัญญูที่เลี้ยงไม่เชื่อง!รอยยิ้มบนใบหน้าของปู๋เยี่ยโหวเลือนหายไป เขามองฮ่องเต้เจ้าหยวนอย่างเย็นชาพลางกล่าวว่า "คำกล่าวเช่นนี้คงทำให้เสด็จลุงผิดหวังเสียแล้ว!""ข้าไม่ได้เป็นคนไร้ค่าอย่างที่เสด็จลุงคาดหวัง แถมยังได้เรียนรู้ทักษะบางอย่างด้วย""ข้าเข้าใจได้ว่าเสด็จลุงฆ่าพี่น้องของตัวเองเพื่ออำนาจ แต่การไม่ละเว้นแม้แต่แม่แท้ๆ ของตัวเอง ช่างเป็นเรื่องที่โหดเหี้ยมอำมหิตเหลือเกิน""คนอย่างเจ้าไม่สมควรเป็นฮ่องเต้ สมควรไปกินขี้เสียมากกว่า"ฮ่องเต้เจาหยวนโกรธจนแทบบ้าตาย แต่ตอนนี้เขาทำอะไรปู๋เยี่ยโหวไม่ได้เขาได้แต่ตะโกนด้วย
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 514
เมื่อไฟดับลง จิ่งโม่เยี่ยไม่ได้รีบค้นหาร่างของเฟิ่งชูอิ่งทันที เพราะเขามีความหวังเล็กน้อยอยู่ในใจการที่ไม่พบศพของนาง หมายความว่านางยังมีชีวิตอยู่ระหว่างการที่นางหลบหนีไปกับการที่นางต้องตาย เขาขอให้นางหนีไปดีกว่าแต่ขณะที่พวกเขากำลังทำเก็บกวาดสถานที่อยู่นั้น พวกเขาก็พบทางเข้าห้องใต้ดินที่พบช้าเพราะคานโรงเก็บฟืนที่ถูกไฟไหม้พังลงมาทับ พร้อมกับมีอิฐและกระเบื้องบางส่วนตกลงไปในหลุมนั้นพวกเขาทำเก็บกวาดซากปรักหักพังในหลุมนั้นและพบร่างของเฟิ่งชูอิ่งนอนอยู่ข้างในตอนที่องครักษ์พบร่างเฟิ่งชูอิ่ง จิ่งโม่เยี่ยกำลังค้นหานางอยู่อีกด้านหนึ่ง เมื่อองครักษ์ไปรายงานและเขามาถึงยามที่เห็นร่างของนางเขารู้สึกราวกับตกลงไปในบ่อน้ำแข็งตอนนี้เข้าสู่ฤดูร้อนแล้ว อากาศร้อนมาก สถานที่เกิดเพลิงไหม้ที่เพิ่งทำความสะอาดเสร็จยังคงมีไอร้อนลอยขึ้นมา แต่จิ่งโม่เยี่ยกลับรู้สึกเย็นเฉียบไปทั้งตัวความหวังเล็กน้อยที่หลงเหลืออยู่ในใจของเขาสลายไปหมดสิ้น ร่างกายของเขาสั่นเทิ้มอย่างควบคุมไม่ได้จิ่งโม่เยี่ยไม่รู้ว่าเขาเดินไปถึงข้างกายนางได้อย่างไร เขาคุกเข่าลงข้างๆ ร่างนางและยื่นมือไปอุ้มนางขึ้นมา กล่าวด้วยเสียงสั่นเค
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 515
ก่อนตาย นางจะเกลียดชังเขามากแค่ไหนกัน!จิ่งโม่เยี่ยเป็นคนที่ตัดสินใจเด็ดขาดมาตลอดชีวิต ไม่เคยนึกเสียใจกับสิ่งที่ทำลงไป แต่ในตอนนี้ เขากลับรู้สึกเสียใจอย่างสุดซึ้ง!เขากล่าววาจาโหดร้าย ข่มขู่บอกว่าจะฆ่านาง แต่เขาไม่มีทางตัดใจฆ่านางได้ลงคอหรอกเขารู้ว่าถึงแม้จะกักขังเฟิ่งชูอิ่งไว้ แต่ถ้านางยืนกรานจะจากไปจริงๆ สุดท้ายแล้วเขาก็คงจะปล่อยนางไปมีมือที่มองไม่เห็นตบหน้าเขาอย่างแรง เขารู้ทันทีว่าต้องเป็นฝีมือของเฉี่ยวหลิงแน่เมื่อไม่มีเฟิ่งชูอิ่งอยู่ และมองไม่เห็นเฉี่ยวหลิงด้วย เขาจึงหยิบยันต์แผ่นหนึ่งออกมาจากอกยันต์แผ่นนั้นก็เป็นของที่เฟิ่งชูอิ่งทิ้งไว้ให้เขาก่อนหน้านี้ ตอนนั้นนางบอกว่า "เทียนซือไร้ยางอาย ข้ากลัวเขาจะส่งวิญญาณร้ายมาโจมตีท่านตอนที่ข้าไม่อยู่""ถึงข้าจะให้ยันต์คุ้มครองท่านไว้บ้าง แต่ยันต์คุ้มครองพวกนี้เป็นของใช้แล้วหมดไป ถ้าเขาใช้วิญญาณร้ายมาโจมตีซ้ำๆ ก็จะหมดฤทธิ์ได้""ท่านมองไม่เห็นวิญญาณร้าย อาจจะเสียเปรียบได้ ยันต์แบบนี้จะช่วยเปิดตาทิพย์ให้ท่านได้""พอตาทิพย์เปิดแล้ว ก็จะมองเห็นวิญญาณร้าย ท่านก็แค่ต้องแปะยันต์ใส่พวกมัน ก็จะสามารถกำจัดพวกมันได้"พอมาคิดดูแล้ว ตอนนั้
Latest chapter
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 594
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 593
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 592
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 591
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 590
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 589
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 588
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 587
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 586
