บทที่ 365

หลางซานลองคำนวณเวลาดูและพบว่าตั้งแต่ตอนที่เทียนซือถูกเตะกล่องดวงใจ ตอนนี้ใกล้จะครบหนึ่งเค่อแล้ว

หากยังมีร่มสีดำคันนั้นอยู่ พวกเขาก็คงฆ่าเทียนซือไม่ได้

บรรยายกาศหนาวยะเยือกรอบๆ ก็ทวีความรุนแรงขึ้นด้วย ยันต์คุ้มครองที่เฟิ่งชูอิ่งมอบให้พวกเขาเริ่มแผ่ความร้อนรุนแรงกว่าเดิม

เขาจึงตัดสินใจอย่างเฉียบขาด “ถอย!”

เสี้ยวพริบตาที่พวกเขาถอนกำลังออกไป คนของอารามเทียนอี้ก็มาถึงพอดี

พวกเขามองเห็นเทียนซือที่ทรุดอยู่บนพื้นด้วยใบหน้าซีดขาวก็พากันตกตะลึง

เพราะว่าเทียนซือคือผู้ที่แข็งแกร่งอันดับหนึ่งในอารามเทียนอี้ ถึงเขาจะไม่ใช่เจ้าอาราม แต่กลับเป็นคนที่อำนาจตัดสินใจอย่างแท้จริงของอารามเทียนอี้

เขากัดฟันเลยว่า “เผาแผ่นป้ายพวกนั้นให้ข้าเดี๋ยวนี้!”

แผ่นป้ายไม้ที่วางอยู่ตรงนั้นนับเป็นความอัปยศอดสูของเขาอย่างมาก

บรรดานักพรตที่เพิ่งมาถึงแอบแปลกใจ ทำไมเรื่องแรกที่เขาสั่งให้ทำถึงเป็นการเผาแผ่นป้ายพวกนี้ล่ะ พวกเขาจึงหันมองแผ่นป้ายเหล่านั้นโดยไม่รู้ตัว

เทียนซือตะคอกอย่างสุดเสียง “ห้ามมอง เผาให้หมด!”

เสียงของเขาดังมากจนพวกนักพรตสะดุ้งกันเป็นแถบๆ เพราะว่าในใจของพวกเขา เทียนซือเป็นบุคคลที่มีความสูงส่ง สุขุมและสง่างาม