บทที่ 148

ก่อนหน้านี้หลินหว่านถิงคิดว่าจิ่งสือเฟิงจะต้องมีใจให้นางอยู่บ้าง ตำแหน่งพระชายาอ๋องเฉินถึงแม้จะไม่ได้มั่นคงเหมือนเหล็กกล้า แต่ก็ไม่ได้ด้อยกว่านั้นมาก

แต่วันนี้นางเพิ่งจะค้นพบว่า นางช่างโง่เขลาเสียจริง

วันนี้จิ่งสือเฟิงตบหน้านางต่อหน้าองค์ชายทุกพระองค์ หมายความว่าเขาไม่ให้เกียรตินางแม้แต่น้อย

ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ ต่อให้ต่อไปหลินหว่านถิงจะได้เป็นพระชายาอ๋องเฉิน ยามอยู่ในราชวงศ์นางก็คงไม่อาจโงหัวขึ้นได้อยู่ดี

นางมาที่นี่ด้วยความหวังเต็มอก แต่ยามนี้กลับรู้สึกว่างเปล่าไปหมด

นางนั่งลงหลังต้นไม้ จิ่งสือเยี่ยนกับจิ่งสือเฟิงที่เดินผ่านมาจึงมองไม่เห็นนาง

นางได้ยินพวกเขาคุยกันก็เกิดความอยากรู้อยากเห็น วันเกิดของจิ่งโม่เยี่ยมีเรื่องอะไรพิเศษด้วยอย่างนั้นหรือ?

จิ่งสือเยี่ยนเป็นฝ่ายเปลี่ยนหัวข้อสนทนา “ได้ยินว่าเสด็จแม่คัดเลือกพระชายาเอกให้พี่รอง ใช่แม่นางหลินหว่านถิงที่ถูกใจพี่รองคนนั้นหรือไม่?”

ตั้งแต่หลินหว่านถิงเดินทางมาถึง นางก็ทำตัวติดหนึบกับจิ่งสือเฟิงตลอดเวลา

จิ่งสือเฟิงเอ่ยอย่างไม่แยแส “คนโง่แบบนางเนี่ยนะ จะเหมาะกับตำแหน่งพระชายาของข้า?”

ก่อนหน้านี้เขาให้ความสำคัญกับฐานะรองเจ้ากรมคลังของหล