ตอนที่ 77
“ไหน...ไหนว่าคุณก็หิวข้าวไง” พัทตราครางท้วงเสียงขาดหาย เมื่ออารมณ์ที่แอบซ่อนอยู่ภายในมันพร้อมจะปะทุเพราะปลายนิ้วแสนร้ายของเขา
“ผมเปลี่ยนใจแล้ว ผมอยากกินอย่างอื่นแทน ได้ไหม...ที่รัก” แอนโทนี่ไม่ยอมทำตามที่หญิงสาวขอร้อง ทว่าเขากลับถามเสียงทุ้มพร่าแววตาซ่อนความเจ้าเล่ห์ แฝงความปรารถนาไว้จนล้นปรี่ พัทตราเงยหน้าขึ้นสบตาก่อนหลุบตาลงมองแผ่นอกกำยำแทน เมื่อรู้ว่าต่อจากนี้อะไรจะเกิดขึ้น แต่เธอจะยินยอมให้มันเกิดขึ้นตอนนี้ไม่ได้ หากมีใครเข้ามาเธอจะทำเช่นไร
แอนโทนี่ดันร่างบอบบางลงบนโซฟานุ่ม ก่อนเลื่อนกายตามติด ฝ่ามือร้อนลากไล้ลูบวนที่สะโพกกลมกลึง วนลงต่ำเรื่อยๆ ไม่นานชายกระโปรงตัวสวยก็ถูกถลกร่นเผยให้เห็นความอวบอูมน่าสัมผัส ซึ่งซุกซ่อนอยู่ภายใต้อาภรณ์ตัวจิ๋วสีหวาน ซึ่งมันเร้าอารมณ์เขาได้ดีเหลือเกิน แก้มสากระคายกดลึกจนเกิดรอยบุ๋ม เมื่อได้ยลโฉมความงดงามที่ปราศจากอาภรณ์ตัวจิ๋ว เพียงเท่านั่นสิ่งมหัศจรรย์แห่งความภาคภูมิใจของชายชาตรีก็พร้อมเต็มที่ ร่างแกร่งเกร็งสะท้านเมื่อหญิงสาวขยับกายต่อต้าน เพราะคว
ตอนที่ 78ภายในห้องพัก พาธินีย์เฝ้ามองเจ้าของเรือนร่างสูงใหญ่ที่ยืนนิ่ง เฝ้ามองท้องทะเลผ่านกระจกใสบานใหญ่ เสียงลมหายทอดถอนออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า ก่อนตัดสินใจเดินเข้าไปยืนเคียงข้าง สองมือน้อยเอื้อมไปกุมมืออบอุ่นนั้นไว้ ดวงตาคู่สวยเพ่งมองใบหน้าของหนุ่มใหญ่ ก่อนคลี่ยิ้มบางๆ“คุณแดเนียล คิดอะไรอยู่เหรอคะ”“เปล่าหรอก ว่าแต่หนูพีชยังหิวอยู่ใช่ไหม ผมเห็นทานไปได้นิดเดียวเอง” หนุ่มใหญ่ไม่ตอบคำถามของแม่สาวน้อย แต่ทว่าหมุนร่างกลับมาเผชิญหน้า ปลายนิ้วแกร่งเชยคางมนขึ้น มองลึกในดวงตาหวานซึ้ง“ก็...นิดหน่อยค่ะ” เสียงหวานบอกโดยไม่ปิดบัง เพราะเธอเพิ่งตักอาหารทานได้ไม่ถึงห้าคำด้วยซ้ำ ก่อนมีอีกคนเดินเข้ามา และดูท่าแล้วคุณ แดเนียลของเธอก็กำลังทำหน้ากลุ้มอกกลุ้มใจนับตั้งแต่บุรุษหนุ่มผู้นั้นเดินจากไป“งั้นก็ทานต่อเถอะ อาหารที่นี่อร่อยทุกอย่างครับ” บอกเสียงทุ้มพลาง
ตอนที่ 79 “คุณกฤษ”“บอกผมมาเถอะครับ ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าคุณจะบอกอะไรผม”“ไมร่าเป็นห่วงเอริค ไมร่ากลัวว่าอาริชาร์ดจะทำร้ายเอริค” บอกเสียงสั่น ไม่กล้าที่จะบอกว่าอาของเธอคิดฆ่าเลยต่างหาก หาใช่จะทำร้ายให้เจ็บปางตายเท่านั้น“ทำไมคุณถึงคิดแบบนั้นล่ะครับ”“ฉัน...ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมอาริชาร์ดถึงอยากจะทำร้ายเอริคนัก แล้วนี่เราต้องทำยังไงล่ะคะ แต่ตอนนี้ไมร่าโดนอาริชาร์ดบังคับให้กลับอิตาลีพรุ่งนี้ด้วย”“กลับอิตาลี” ธนกฤษครางรับราวกับคนละเมอ นี่ชีวิตของเขาต้องถูกผู้หญิงที่รักทอดทิ้งตลอดเลยหรือนี่ ฝ่ามือใหญ่ละออกจากเอวคอด แล้วยืนนิ่ง ไมร่ามองอากัปกิริยาที่เปลี่ยนไปของชายหนุ่มด้วยความสงสัย“คุณกฤษ คุณเป็นอะไรหรือเปล่าคะ”“ไม่ครับ ผมไม่เป็นไร ถ้าคุณจะกลับอิตาลีพรุ่งนี้ เดี๋ยวผมไปส่งคุณเองครับ ส่วนเรื่องคุณเอร
ตอนที่ 80“แล้วคุณ...จะไปนานแค่ไหนคะ” พัทตราถามเสียงเบา หวาดหวั่นกับคำตอบที่จะได้รับ“ผมตอบไม่ได้ แค่คุณรู้ไว้ว่าผมจะกลับมาก็แล้วกัน เอาล่ะพักผ่อนเถอะดึกมากแล้ว” เขาตัดบทแบบดื้อๆ ทำเอาคนที่รอฟังคำตอบหัวใจห่อเหี่ยวขึ้นมา หยาดน้ำตาที่พากันเอ่อคลอเริ่มรินไหล ก่อนถูกมือน้อยๆ ปาดทิ้งแล้วล้มกายนอนหันหลังให้เขาด้วยความรู้สึกหลากหลายที่ถาโถมใส่ เมื่อเธอเริ่มชินกับการที่มีเขานอนอยู่เคียงข้างแอนโทนี่ทิ้งกายลงนอนเคียงข้างหญิงสาว ก่อนสอดมือโอบรั้งให้ร่างบอบบางแนบชิด พัทตราฝืนกลั้นสะอื้นไว้ ทว่ามันก็ยังเล็ดลอดออกมาจนอีกคนได้ยิน เจ้าของเรือนกายกำยำขยับตัวเล็กน้อย แล้วโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ เพ่งพิศเรียวหน้างดงาม ปลายนิ้วแข็งแรงเกลี่ยหยาดน้ำใสๆ อย่างอ่อนโยน ทว่ามันยิ่งทำให้หญิงสาวหัวใจเต้นแรงและเริ่มแน่ใจว่าหลงรักเจ้าหนี้หนุ่มจนหมดหัวใจ“แพท คุณร้องไห้ทำไม ผมสัญญาว่าผมจะกลับมา ผมไม่มีวันทิ้งเมียให้อยู่คนเดียวหรอก เชื่อผมสิ” เขากระซิบบอกเสียงนุ่ม กอดกระชับแน่นขึ้นเพื่อยืนยันสิ่งพูดออกไป&l
ตอนที่ 81 มือเรียวสวยผลักบานประตูเปิดเข้าห้องส่วนตัว ที่อยู่ห่างจากห้องคุณแดเนียล แต่ทว่าก่อนที่เธอจะดันประตูปิดกลับมีบุรุษหนุ่มลึกลับแทรกกายเข้ามา พร้อมด้วยการกดล็อกประตูจนแน่นหนา พาธินีย์ถอยหลังครูดด้วยความตกใจ พยายามควานหาอาวุธเพื่อป้องกันตัว “เป็นอะไรหรือแม่สาวน้อย” เสียงทุ้มห้าวดังขึ้น “คุณ...คุณเป็นใคร ออกไปนะ” พาธินีย์บังคับตัวเองไม่สั่นกลัว พลางถอยหลังไปเรื่อย เมื่อเจ้าของเสียงทุ้มต่ำเดินเข้ามาใกล้ พร้อมกับแสงไฟภายในห้องสว่างโร่ พาธินีย์ยกสองมือขึ้นปิดปากตนเองไว้ด้วยความตกใจ เมื่อได้เห็นโฉมหน้าของผู้บุกรุก หัวใจดวงน้อยหล่นวูบ ลำคอแห้งผาก ความหวาดกลัวประเดประดังเข้ามาจนเธอนิ่งงัน “จำได้หรือยังล่ะแม่สาวน้อย” ผู้บุกรุกย่างสามขุมเข้าใกล้ร่างบางที่สั่นกลัวเป็นลูกนกมากขึ้นเรื่อยๆ เ
ตอนที่ 82“พีช!” พัทตราสะดุ้งตื่นด้วยความตกใจ เม็ดเหงื่อผุดขึ้นเต็มใบหน้า ก่อนหันมองคนข้างกายที่ยังคงหลับสนิท พัทตราค่อยๆ ลุกออกจากเตียง มาหยุดที่กรอบรูปของน้องสาวเพียงคนเดียว แล้วหยิบรูปนั้นขึ้นมา เธอเฝ้ามองภาพนั้นนิ่งเนิ่นนาน หวนให้คิดถึงความฝันที่เสมือนจริง พัทตราพยายามคิดว่ามันคือความฝัน และอาจเป็นเพราะช่วงนี้เธอไม่ได้รับการติดต่อจากพาธินีย์เลย นับแต่จากไป ‘พีช สบายดีใช่ไหม ทำไมพี่เป็นห่วงเราจัง’ พัทตรายิ้มบางๆ ให้กับรูปภาพนั้น ก่อนไล้ปลายนิ้วแผ่วเบา ก่อนวางกรอบรูปไว้ที่เดิม แล้วเข้าไปล้างหน้าล้างตา กลับมาทิ้งกายลงนอนเช่นเดิม “ที่รัก เป็นอะไรไป นอนไม่หลับหรือไง” แอนโทนี่พลิกกายมากกกอด ร่างนุ่มไว้แนบอก กดจมูกโด่งสันแนบสนิทกับซอกคอหอมกรุ่น “ฉันขอโทษที่ทำให้คุณตื่น” พัทตราพลิกกายเ
ตอนที่ 83เช้าวันใหม่ สองหนุ่มสาวเดินกระหนุงกระหนิงตระกองกอดกันและกันเดินลงมาจากชั้นบน โดยมีเจมส์ทำหน้าที่ยกกระเป๋าเดินทางของเจ้านายหนุ่มตามมาห่างๆ ใบหน้าคมเข้มของบอดี้การ์ดหนุ่มอมยิ้มน้อยๆ กับท่าทางหลงเมียของผู้เป็นนาย และด้วยความอยากแกล้ง เจมส์ก็แสร้งทำเสียงดังใส่ เมื่อคนเป็นนายกำลังจะแสดงความรักกับนายหญิงอะแฮ่ม!สิ้นเสียงของบอดี้การ์ดรู้ใจ แอนโทนี่ละใบหน้าออกห่าง แล้วหันไปถลึงตาใส่บอดี้การ์ดจอมจุ้น ที่มักเป็นก้างขวางคอเขาได้ตลอด ส่วนเจมส์ก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ แล้วขอตัวเดินเลี่ยงนำกระเป๋าใบโตไปจัดเก็บไว้ที่รถ เพราะรู้แน่ๆ ว่าถ้าขืนยังยืนอยู่นี่ มีหวังได้กินลูกตะกั่วแทนข้าวแน่“คุณเอริค เลิกทำหน้ายักษ์ได้แล้ว เจมส์เดินไปไกลแล้วนะ คุณนี่” พัทตราแกล้งแซวและนึกขอบใจบอดี้การ์ดของชายหนุ่มเหลือเกิน เพราะทำให้เธอไม่ต้องทนอับอายกับความไร้ยางอายของเขา ที่คิดอยากจะทำอะไรก็ทำ ก่อนแอบยิ้มกริ่มด้วยความชอบใจที่ได้เอาคืนคนเจ้าเล่ห์เสียบ้าง แต่ทว่าได้ขึ้นชื่อว่าเจ้าเล่
ตอนที่ 84“ฉันก็ไม่ได้เกลียดคุณเหมือนตอนแรกแล้วนี่” จบคำพูดของหญิงสาว ไหล่กว้างใหญ่ก็ห่อลงเหมือนกับผิดหวังอยู่ในที มือหนาเชยคางมนให้เงยขึ้นเพื่อสบตากับเขา“แต่ผมรักคุณนะ” คำบอกรักแบบห่ามๆ และไม่คิดว่าจะได้ยินทำให้คนฟังนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ แต่ทว่าเธอยังไม่ทันได้พูดหรือทวนถามเพื่อความแน่ใจ เรียวปากได้รูปก็ประกบมอบจุมพิตแสนหวานให้เธออย่างนุ่มนวล ก่อนละออกห่าง“ไม่เกลียด งั้นก็หมายความว่าคุณก็รักผมเหมือนกันใช่ไหม” เสียงทุ้มกระซิบถามชิดเรียวปากอิ่ม“เออ...” คนถูกถามก็เกิดอาการอ้ำอึ้ง พูดไม่ออกขึ้นมาดื้อๆ“ว่าไงครับ ที่รัก” เขาถามย้ำพร้อมกับไล้เรียวปากอุ่นเลาะลิ้มชิมกลีบปากบอบบางของเธอไปด้วย วนเวียนอยู่อย่างนั้นเพื่อรอคำตอบจากปากของหญิงสาว“คนบ้า ถามมากอยู่ได้ แค่รู้ว่าฉันไมได้เกลียดก็พอแล้วนี่” พัทตราเริ่มงงกับตัวเองเสียแล้ว เมื่ออยากจะพูดว่ารักเขาเช่นกัน แต่ทว่าเหมือนมีบางสิ่งมากั้
ตอนที่ 85“บอกเหตุผลหน่อยสิไมร่า หรือคุณคิดว่าอาของคุณคิดจะทำร้ายผม” แอนโทนี่บอกอย่างไม่สะทกสะท้าน เพราะตัวเขาเองก็พร้อมรับมือเรื่องนี้อยู่แล้วเช่นกัน เพียงแต่รอเวลาว่ามันจะถึงวันสิ้นสุดเมื่อไหร่เท่านั้นเอง“ก็แล้วแต่คุณจะคิดเถอะ ไมร่าแค่อยากจะมาเตือนคุณในฐานะเพื่อนเก่า และเราคงไม่ได้พบกันอีกนาน เพราะไมร่าจะเดินทางกลับอิตาลี” เรียวหน้างดงามเชิดขึ้น เพราะเธอคงทำได้ดีที่สุดแค่นี้“ผมขอบคุณสำหรับความหวังดี และมิตรภาพที่เราเคยมีให้กัน หวังว่าคุณกับคุณกฤษ คงอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข” แอนโทนี่บอกเสียงทุ้ม พลางมองอย่างจับสังเกตอดีตคู่นอน ที่มีท่าทีว่ารักหนุ่มไทยคนนี้เข้าอย่างจัง “ขอบคุณสำหรับคำอวยพร ไมร่าก็หวังให้คุณได้ครองคู่กับผู้หญิงไทย คนที่คุณเลือกอย่างมีความสุขเช่นกันนะคะ” จบประโยคจากสาวสวยเซ็กซี่ แอนโทนี่โค้งศีรษะให้เล็กน้อย แล้วมองเพื่อนใหม่และอดีตคู่ควงเดินกลับเข้าไปในรถเบนซ์คันงาม“โชคดีนะไมร่า” เจ้าของเรือนร่างสูงใหญ่ยกมือโบ
ตอนอวสาน “น้องทาม ฟังแม่นะครับ” เมื่อได้ยินเสียงมารดา ลูกชายตัวน้อยก็หันมองมารดาด้วยความสงสัย ก่อนพยักหน้ารับฟังแต่โดยดี“ลุงคนนั้น เขาเป็นพ่อของน้องทามครับ น้องทามจำได้ไหม ที่แม่แพทเอารูปของคุณพ่อวางไว้ข้างเตียงของน้องทาม” หลังจากได้ฟังสิ่งที่มารดาบอก เด็กชายวัยสี่ขวบเศษค่อยๆ หันไปมองคุณลุงที่ตอนนี้กำลังส่งยิ้มมาให้ “จำได้ครับ จริงๆ เหรอครับแม่แพท” เพียงเท่านั้นเสียงของน้องทามเอ่ยออกมาด้วยความดีใจ กระโดดกอดแม่แพทจนแทบจะล้มไปด้วยกัน “จริงครับ แต่ตอนนี้ แม่ว่าน้องทามขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าดีกว่านะครับ เปียกฝนแบบนี้เดี๋ยวจะไม่สบาย ส่วนเ
ก่อนอวสานน้องทามกระโดดเหยงๆ บนเตียงนุ่ม ออกอาการดีใจเมื่อได้เห็นคุณลุงคนที่พ่อหนุ่มน้อยเฝ้าคิดถึง ก่อนที่ดวงตากลมใสของพ่อหนุ่มน้อยจะสะดุดเข้ากับกรอบรูปที่ตั้งอยู่บนโต๊ะข้างเตียง ซึ่งแม่แพทคนสวยนำมาวางไว้นับตั้งแต่ตนอายุได้สามขวบ พลันให้หันไปจ้องมองภาพถ่ายนั้นพร้อมกับการชะเง้อมองคนที่อยู่ข้างล่าง“เหมือนกันเลย” เสียงร้องด้วยความดีใจของพ่อหนุ่มน้อยลั่นคับห้อง ก่อนหันกลับมากระโดดโลดเต้นอยู่บนเตียงเช่นเดิมทันทีที่ได้เห็นหน้าพ่อหนุ่มน้อยซึ่งยิ่งโตก็ยิ่งมีใบหน้าละม้ายคล้ายคลึงกับคนที่เป็นต้นแบบของเด็กหนุ่ม ก็ชะงักมือแล้วส่งยิ้มให้อย่างอบอุ่น แถมท้ายด้วยการยักคิ้วให้ลูกรัก ซึ่งน้องทามก็เฉลียวฉลาดยักคิ้วกลับไป แล้วรีบวิ่งลงมาจากชั้นบน ก่อนเลียบๆ เคียงๆ มองหามารดา พอมารดาเผลอ สองเท้าเล็กๆ ทำท่าย่องเบา แล้วไปคว้าเอาร่มกันฝน พอได้ก็รีบวิ่งไปหน้าร้านทันที “คุณลุงครับ ทามเอาร่มมาให้ครับ” มือน้อยยื่นร่มในมือให้ พร้อมด้วยรอยยิ้มกว้าง เมื่อยิ่ง
ตอนที่ 108สามปีผ่านไป...หลังจากเจมส์จากไปในวันนั้นจวบจนมาถึงวันนี้วันที่เด็กชายเอเรส อายุย่างเข้าสู่วัยห้าขวบ ซึ่งกำลังแผลงฤทธิ์นิสัยเอาแต่ใจที่ได้เชื้อจากพ่อมาแบบเต็มๆ ทพัทตราวิ่งวุ่นกับการตามหาลูกชายตัวน้อยที่มักเล่นซน แล้วชอบหาที่หลบซ่อนทำให้ผู้เป็นแม่ต้องเหนื่อยแทบทุกวัน ส่วนลูกชายตัวดีก็แอบหนีไปเล่นที่ซุ้มดอกไม้มุมโปรดของมารดา ก่อนปาก้อนหินลงไปในน้ำเล่นอย่างเพลิดเพลิน โดยมีเจ้าเฉาก๊วยและเจ้าไอติม บรรดาลูกหลานของเจ้าหวานเย็นอดีตลูกสุนัขพันธุ์บลูด๊อกตัวโปรดของมารดา คอยเฝ้าคลอเคลียอยู่ไม่ห่าง ฝ่ามือน้อยของเด็กชายเอเรสลูบที่ศีรษะของเจ้าลูกหมาแสนน่ารัก ด้วยความรักและเด็กน้อยก็มีเจ้าสองตัวเป็นเพื่อนเล่นอยู่ตลอด ในเวลาที่มารดายุ่งอยู่กับงานในร้านจ๋อม! เสียงปาก้อนหินลงในแม่น้ำซึ่งมีแนวกั้นตลอดแนวเพื่อความปลอดภัยยังคงดังไม่หยุด ก่อนที่เด็กชายเอเรส อันน์เบริกส์ จะหยุดปาเมื่อเมื่อยแขน ดวงตากลมใสไร้เดียงสาเริ่มเห
ตอนที่ 107ในค่ำคืนที่ว้าเหว่ยามบนท้องกำลังโปรยปรายหยาดฝน ภายในห้องนอนพัทตราวางภาพถ่ายของน้องสาวลงอย่างช้าๆ เมื่อได้อ่านข้อความข้างหลังภาพจบลง ความรู้สึกที่ปักใจเชื่อมาตลอดว่าคุณแดเนียลทำร้ายน้องสาวของเธอเริ่มกระจ่างแจ้ง ความโกรธค่อย ๆจางหายไป เมื่อได้รับรู้ความจริงที่ชายหนุ่มพร่ำบอกเธอในวันที่เธอรู้ว่าน้องสาวได้จากโลกนี้ไป ในตอนนั้นพัทตรายอมรับกับตัวเองว่าจะไม่มีวันให้อภัยเขาเด็ดขาด เพราะพ่อของเขาเป็นคนทำให้พีชต้องตาย เธอเชื่ออย่างนั้น! แต่ในตอนนี้เธอรู้แล้วว่าเธอเองที่ผิด ผิดที่ไม่เชื่อในตัวเขาและยังเอาความโกรธมาตัดสินเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด‘คุณเอริค ฉันขอโทษ ฉันคงเป็นผู้หญิงที่งี่เง่าที่สุดเลยใช่ไหม’ แววตาเศร้าหมองก้มมองลูกน้อย สายใยรักที่เขาได้ฝากไว้ให้เธอและยังเป็นแรงใจให้เธอต่อสู้กับความว้าเหว่ในวันที่ไม่มีพ่อของเขาเคียงข้าง“แม่ขอโทษนะครับน้องทาม” เสียงเศร้าของผู้เป็นแม่พึมพำเบาๆ ก่อนจัดการห่มผ้าให้ลูกน้อยที่อากาศภา
ตอนที่ 106หนึ่งปีผ่านไป...ภายในร้านสปาเพลินรัก เจ้าของร่างบอบบางวุ่นวายอยู่กับการสวมเสื้อผ้าให้ลูกน้อยที่กำลังซุกซน โดยการดิ้นหนีไม่ยอมให้มารดาสวมเสื้อผ้าให้ พัทตราส่งสายตาดุไปยังลูกน้อย ก่อนยกมือปาดเม็ดเหงื่อที่ผุดเต็มหน้าผาก เมื่อตั้งแต่ตื่นเช้ามาเธอก็วิ่งวุ่นกับการเปิดร้าน เมื่อพนักงานในร้านลาหยุดกะทันหันถึงสองคนแล้ว ไหนพอลูกชายตัวแสบตื่นนอนมาก็ร้องกระจองอแง ครั้นพอได้เห็นหน้ามารดาเท่านั้นเจ้าลูกชายตัวแสบก็เงียบกริบ ทั้งยังส่งยิ้มแป้นหัวเราะคิกคักอย่างชอบใจ พานทำให้ผู้เป็นมารดานึกถึงคนเป็นพ่อที่นิสัยเอาแต่ใจคงได้กันมาแบบเต็มๆ“น้องทาม นอนนิ่งๆ นะครับ เดี๋ยวแม่แพทจะใส่เสื้อให้นะครับ ดูสิเนี่ย เสื้อน่ารักไหม ลายการ์ตูนด้วย เห็นไหมครับ น่ารักไหมครับ” เมื่อส่งตาดุๆ ไปปรามเจ้าลูกชายตัวแสบก็หาได้รู้เรื่องไม่ คนเป็นแม่ก็พยายามหว่านล้อมหลอกล่อด้วยเสื้อลายการ์ตูนโดเรมอน เพียงเท่านั้นเจ้าของดวงตากลมโตใสวัยขวบเศษนอนนิ่งจ้องเขม็ง เรียวปากจิ้มลิ้มแย้มยิ้ม ก
ตอนที่ 105ร่างสูงใหญ่ยืนนิ่งใกล้เนินหญ้าเขียวขจี ดวงตาคู่คมภายใต้แว่นกันแดดสีดำสนิทเฝ้ามองหลุมฝังศพของบิดา ซึ่งอยู่เคียงคู่หลุมศพของพาธินีย์“คุณพ่อ คุณพีช ผมมาเยี่ยมแล้วนะครับ สบายดีใช่ไหมครับ” เจ้าของแววตาคู่คมกล่าวเพียงเบาๆ ก่อนย่อตัวลงนำช่อดอกไม้ช่อใหญ่วางไว้หน้าหลุมศพของคนทั้งสอง“คุณพีช ผมเอาดอกลิลลี่ช่อโตที่คุณชอบมาให้แล้วนะครับ บ้างทีช่อนี้อาจจะอยู่นานหน่อยนะครับ อีกนานกว่าผมจะได้มาเยี่ยมและเปลี่ยนดอกไม้ให้คุณ” สิ้นเสียงทุ้มที่พึมพำเช่นนี้ทุกครั้งนับแต่กลับมาพักพิงอยู่ที่เมืองไทย เจ้าของเรือนร่างสูงใหญ่หันไปมองเสียงรถที่แล่นเข้ามาใกล้และจอดนิ่งสนิท เรียวปากได้รูปยกยิ้มน้อยๆ ก่อนเดินเข้าไปจับมือกับเจมส์รซึ่งได้นัดพบกันหลังจากที่แอนโทนี่ได้ให้เจมส์ติดต่อกว้านซื้อที่ดินและเกาะส่วนตัวเพื่อสร้างอนาคตใหม่ และในวันนี้ยังทำให้เขาได้รับทราบข่าวดีว่าตอนนี้ลูกน้อยที่เฝ้ารอได้ลืมตาดูโลกแล้ว และยิ่งดีใจเป็นที่สุดเมื่อดวงใจคนแรกเป็นลูกชาย“ลูกชาย! แพทมีลูกช
ตอนที่ 104สามเดือนต่อมา... ร่างสูงใหญ่ซึ่งได้รับการดูแลเป็นอย่างดีจากท่านคาร์ลอส จนทำให้แอนโทนี่ไม่สามารถติดต่อใครได้เลย เพราะความปลอดภัยรวมทั้งหญิงสาวที่หลานชายรัก เมื่อท่านคาร์ลอสยังไม่แน่ใจว่าจะมีใครจ้องเล่นงานหลานชายอยู่หรือไม่ เพราะข่าวการเสียชีวิตของอดีตหัวหน้ามาเฟียแห่งอิตาลีแพร่ออกไป ทำให้เหล่าคนที่คิดจะฮุบทรัพย์สมบัติของคนในตระกูลอันน์เบริกส์อาจหันมาทำร้ายแอนโทนี่ได้ ซึ่งนั่นเป็นคำขอร้องครั้งสุดท้ายของแดเนียลที่ได้ส่งจดหมายลับมายังตนและขอร้องให้ดูแลธุรกิจของตระกูลอันน์เบริกส์ต่อ ซึ่งก็เข้าใจเหตุผลที่แดเนียลไม่ต้องการให้บุตรชายบุญธรรมอยู่บนเส้นทางที่เต็มไปด้วยภัยอันตรายและระหว่างที่แอนโทนี่พักรักษาตัว เมื่อเขาถูกกระสุนปืนยิงเฉียดหัวใจไปเพียงนิดเดียว ที่เรือกาสิโนและธุรกิจอีกมากมายของตระกูลอันน์เบริกส์ในตอนนี้ก็เข้าสู่ภาวะปกติ เมื่อโทมัสเข้ามาจัดการดูแลแทนเจ้านายหนุ่มที่ยังต้องนอนพักรักษาตัว และเฝ้ามองซองสีน้ำตาลที่นายใหญ่สั่งให้มอบให้กับ
ตอนที่ 103“ได้! แต่แกต้องรับปากว่าจะปล่อยเอริคไป และห้ามทำอะไรลูกชายฉัน ไม่ว่าจะวันนี้หรืออนาคตข้างหน้า” แดเนียลบอกเสียงเครียด แม้จะไม่มั่นใจว่าเพื่อนรักจอมเจ้าเล่ห์จะทำตามสัญญาหรือไม่ แต่ขอให้แอนโทนี่ไปให้พ้นจากที่นี่ โอกาสรอดก็มีมากกว่า“ฮ่าๆๆๆ งั้นแกก็สั่งสอนลูกของแกด้วยสิ แล้วฉันจะทำตามที่แกขอร้อง”“เอริค รับปากพ่อสิ ว่าจะไม่มายุ่งเกี่ยวกับเรือนี้อีก รับปาก” แดเนียลหันไปถามบุตรชายที่ยังตะลึงงันกับการตัดสินใจของบิดา เขาไม่เคยคิดเสียดาย หากต้องหันหลังให้กับเส้นทางนี้ เพราะเขาเองก็เฝ้าถวิลหาการมีครอบครัวที่อบอุ่น อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา แม้จะไม่ร่ำรวยมากมาย แต่นั่นมันคือสิ่งที่เขาคิดมาตลอด แต่เมื่อก้าวเข้ามาอยู่ในเส้นทางนี้ที่บิดาบุตรธรรมเป็นผู้เลือกให้ เขาก็จำเป็นต้องละทิ้งความฝันนั่น แต่ทว่าในวันที่พ่อของเขาต้องการให้เขาละทิ้งทุกอย่างแล้วแลกกับการมีชีวิตรอดกลับไปเพียงคนเดียว แล้วทิ้งให้บิดาต้องตายอยู่ที่นี่เขายอมไม่ได้!“ไม่ครับ ผมไปไม่ได้ ผมจะทิ้งพ่อได้ยังไง” แอนโทนี่ยืนกรานที่จะไม่ไป แต่เมื่อถูกบิดาผลักออก แล้วตะคอกใส่เสียงดังอย่
ตอนที่ 102 ระหว่างทางเดินเข้ามายังเรือกาสิโน แอนโทนี่พร้อมเหล่าบอดี้การ์ดเริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติ ก่อนที่โทมัสจะออกคำสั่งกับลูกน้องให้ช่วยคุ้มกันเจ้านายหนุ่ม ด้านแอนโทนี่รีบมุ่งตรงไปยังห้องส่วนตัวของบิดาในทันที เมื่อมีลางสังหรณ์บางอย่างให้ไปที่นั่น เพียงแค่เดินเข้ามาด้านในแอนโทนี่กลับไม่พบใครเลยสักคนก่อนรีบตรงไปยังห้องพักของบิดา พลันได้ยินเสียงหัวเราะดังออกมาจากห้องส่วนตัวของพาธินีย์ที่ถูกปิดตายมาหลายเดือน แต่ทว่ามันกลับเป็นแผนจากริชาร์ดเมื่อได้รับรายงานจากลูกน้องว่าเหยื่อน่าโง่อย่างแอนโทนี่กำลังมาที่เรือ ทำให้ริชาร์ดสั่งให้ลูกน้องเปิดทางให้เข้ามาแบบง่ายๆ บานประตูถูกผลักเข้าไป แอนโทนี่ถลาเข้าไปหาบิดาโดยทันที ที่ตอนนี้ร่างของบิดาชุ่มโชกไปด้วยเลือด ซึ่งไม่ต่างจากริชาร์ดด้วยเช่นกัน “คุณพ่อ!” สิ้นคำเรียกจากบุตรชาย สายตาคมกริบจ้องไปยังบอดี้การ์ดอย่างโทมัสเพื่อเอาผิดที่ปล่อยให้เอริคเข้ามาถึงในนี้ ด้านโทมัสโค้งศีรษะให้เล็ก