ตอนที่ 83
เช้าวันใหม่ สองหนุ่มสาวเดินกระหนุงกระหนิงตระกองกอดกันและกันเดินลงมาจากชั้นบน โดยมีเจมส์ทำหน้าที่ยกกระเป๋าเดินทางของเจ้านายหนุ่มตามมาห่างๆ ใบหน้าคมเข้มของบอดี้การ์ดหนุ่มอมยิ้มน้อยๆ กับท่าทางหลงเมียของผู้เป็นนาย และด้วยความอยากแกล้ง เจมส์ก็แสร้งทำเสียงดังใส่ เมื่อคนเป็นนายกำลังจะแสดงความรักกับนายหญิง
อะแฮ่ม!
สิ้นเสียงของบอดี้การ์ดรู้ใจ แอนโทนี่ละใบหน้าออกห่าง แล้วหันไปถลึงตาใส่บอดี้การ์ดจอมจุ้น ที่มักเป็นก้างขวางคอเขาได้ตลอด ส่วนเจมส์ก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ แล้วขอตัวเดินเลี่ยงนำกระเป๋าใบโตไปจัดเก็บไว้ที่รถ เพราะรู้แน่ๆ ว่าถ้าขืนยังยืนอยู่นี่ มีหวังได้กินลูกตะกั่วแทนข้าวแน่
“คุณเอริค เลิกทำหน้ายักษ์ได้แล้ว เจมส์เดินไปไกลแล้วนะ คุณนี่” พัทตราแกล้งแซวและนึกขอบใจบอดี้การ์ดของชายหนุ่มเหลือเกิน เพราะทำให้เธอไม่ต้องทนอับอายกับความไร้ยางอายของเขา ที่คิดอยากจะทำอะไรก็ทำ ก่อนแอบยิ้มกริ่มด้วยความชอบใจที่ได้เอาคืนคนเจ้าเล่ห์เสียบ้าง แต่ทว่าได้ขึ้นชื่อว่าเจ้าเล่
ตอนที่ 84“ฉันก็ไม่ได้เกลียดคุณเหมือนตอนแรกแล้วนี่” จบคำพูดของหญิงสาว ไหล่กว้างใหญ่ก็ห่อลงเหมือนกับผิดหวังอยู่ในที มือหนาเชยคางมนให้เงยขึ้นเพื่อสบตากับเขา“แต่ผมรักคุณนะ” คำบอกรักแบบห่ามๆ และไม่คิดว่าจะได้ยินทำให้คนฟังนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ แต่ทว่าเธอยังไม่ทันได้พูดหรือทวนถามเพื่อความแน่ใจ เรียวปากได้รูปก็ประกบมอบจุมพิตแสนหวานให้เธออย่างนุ่มนวล ก่อนละออกห่าง“ไม่เกลียด งั้นก็หมายความว่าคุณก็รักผมเหมือนกันใช่ไหม” เสียงทุ้มกระซิบถามชิดเรียวปากอิ่ม“เออ...” คนถูกถามก็เกิดอาการอ้ำอึ้ง พูดไม่ออกขึ้นมาดื้อๆ“ว่าไงครับ ที่รัก” เขาถามย้ำพร้อมกับไล้เรียวปากอุ่นเลาะลิ้มชิมกลีบปากบอบบางของเธอไปด้วย วนเวียนอยู่อย่างนั้นเพื่อรอคำตอบจากปากของหญิงสาว“คนบ้า ถามมากอยู่ได้ แค่รู้ว่าฉันไมได้เกลียดก็พอแล้วนี่” พัทตราเริ่มงงกับตัวเองเสียแล้ว เมื่ออยากจะพูดว่ารักเขาเช่นกัน แต่ทว่าเหมือนมีบางสิ่งมากั้
ตอนที่ 85“บอกเหตุผลหน่อยสิไมร่า หรือคุณคิดว่าอาของคุณคิดจะทำร้ายผม” แอนโทนี่บอกอย่างไม่สะทกสะท้าน เพราะตัวเขาเองก็พร้อมรับมือเรื่องนี้อยู่แล้วเช่นกัน เพียงแต่รอเวลาว่ามันจะถึงวันสิ้นสุดเมื่อไหร่เท่านั้นเอง“ก็แล้วแต่คุณจะคิดเถอะ ไมร่าแค่อยากจะมาเตือนคุณในฐานะเพื่อนเก่า และเราคงไม่ได้พบกันอีกนาน เพราะไมร่าจะเดินทางกลับอิตาลี” เรียวหน้างดงามเชิดขึ้น เพราะเธอคงทำได้ดีที่สุดแค่นี้“ผมขอบคุณสำหรับความหวังดี และมิตรภาพที่เราเคยมีให้กัน หวังว่าคุณกับคุณกฤษ คงอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข” แอนโทนี่บอกเสียงทุ้ม พลางมองอย่างจับสังเกตอดีตคู่นอน ที่มีท่าทีว่ารักหนุ่มไทยคนนี้เข้าอย่างจัง “ขอบคุณสำหรับคำอวยพร ไมร่าก็หวังให้คุณได้ครองคู่กับผู้หญิงไทย คนที่คุณเลือกอย่างมีความสุขเช่นกันนะคะ” จบประโยคจากสาวสวยเซ็กซี่ แอนโทนี่โค้งศีรษะให้เล็กน้อย แล้วมองเพื่อนใหม่และอดีตคู่ควงเดินกลับเข้าไปในรถเบนซ์คันงาม“โชคดีนะไมร่า” เจ้าของเรือนร่างสูงใหญ่ยกมือโบ
ตอนที่ 86 “.พี่มั่นใจว่าพี่รักเขา แล้วแพทล่ะ รักคุณเอริคเหมือนกันใช่ไหม” พี่ชายคนดีตอบรับพร้อมรอยยิ้มอบอุ่น ก่อนหันกลับมารอฟังคำตอบจากปากของน้องสาวที่กำลังก้มหน้างุด“ก็...คงใช่มั้งค่ะ แพทรู้สึกเป็นห่วงเขา คิดถึงเขา ทั้งที่เพิ่งจะจากกันไปไม่กี่ชั่วโมงเองค่ะ” บอกเสียงเบา แก้มขาวผ่องทั้งสองข้างเริ่มแดงระเรื่อ ปลายนิ้วแข็งแรงเกลี่ยเล่นเบาๆ อย่างหยอกล้อ ธนกฤษบอกกับตัวเองแล้ว เขาไม่ต้องห่วงน้องสาวทั้งสองคนนี้อีกแล้ว เพราะเธอทั้งสองมีคนที่ดีคอยดูแล“ดูสิ เขินใหญ่แล้ว แพทนี่เวลาเขินก็น่ารักดีนะ ถึงว่าคุณเอริคถึงได้ตกหลุมรัก” สิ้นเสียงล้อเลียนจากพี่ชาย พัทตรายกมือน้อยๆ ฟาดไปบนท่อนแขนแข็งแรงของคุณหมอหนุ่มด้วยความเขินอาย พลันลุกขึ้นก่อนร่างจะโงนเงนเหมือนจะเป็นลมเสียให้ได้“แพท!
ตอนที่ 87‘แม่จ๋า พีชขอโทษนะคะที่ไม่ได้อยู่ดูแลแม่ พี่แพท อย่าโกรธพีชเลยนะคะ ที่พีชต้องทำแบบนี้’ เสียงเศร้าพึมพำกับของในมือ หยาดน้ำตาที่พากันรินไหลไม่หยุด เมื่อเธอไม่อาจให้ใครมาทนเห็นสภาพของเธอและรับรู้เรื่องชั่วช้าที่เกิดขึ้นกับเธอได้ในตอนนี้ และเธอคงไม่กล้าไปพบคุณแดเนียลได้อีกแล้ว หญิงสาวพยุงร่างให้ลุกขึ้นแล้วเลื่อนเก้าอี้ตัวเดิมออก ก่อนแง้มประตูเพียงเล็กน้อย เรียกสาวใช้ที่ยังคงยืนรออยู่ตามที่ได้บอกไว้ก่อนหน้า ด้วยสีหน้ากังวลและเป็นห่วงเจ้านายสาวเมื่อสาวใช้คนเดิมเข้ามาพร้อมอุปกรณ์ทำความสะอาด ทว่าหญิงสาว ร่างท้วมก็แทบทำของเหล่านั้นหล่นจากมือ เมื่อได้เห็นใบหน้าที่บวมช้ำของเจ้านายสาว หนำซ้ำตามแขนเรียวที่พ้นเสื้อคลุมออกมายังมีรอยเขียวช้ำจนน่ากลัว“คุณพีชเป็นอะไรหรือเปล่าคะ ให้ดิฉันตามคุณแดเนียลดีไหมคะ” สาวใช้ร้องถามด้วยความตกใจระคนเป็นห่วง วางอุปกรณ์ทำความสะอาดลงกับพื้น เพื่อออกไปตามนายท่าน“ไม่นะ! ไม่ต้องตาม ฉะ...ฉัน...เอ่อฉัน
ตอนที่ 88สองร่างชายหญิงอิงแอบกันบนโซฟาตัวยาวที่หน้าระเบียง อากาศยามเย็นที่ดวงตะวันได้ลาลับขอบฟ้าไปอย่างช้าๆ ปลายนิ้วแกร่งไล้เกลี่ยบนแก้มนุ่มของคนในอ้อมกอดอย่างแสนรัก เมื่อคุณหมอหนุ่มเข้าใจตนเองแล้วว่าหลงรักหญิงสาวต่างแดนคนนี้หมดหัวใจ “ไมร่า พรุ่งนี้ผมจะทำเรื่องย้ายไปอิตาลีนะครับ” เสียงทุ้มกระซิบชิดใบหูเล็ก พร้อมทั้งกดปลายจมูกโด่งสูดดมความหอมกรุ่นจากซอกคอระหง “อีกนานไหมคะคุณกฤษ ไมร่าเริ่มเบื่ออากาศร้อนแล้วล่ะค่ะ อีกอย่าง ไมร่าก็คิดถึงเพื่อนๆ แล้วด้วย” เสียงหวานออดอ้อน ฝ่ามือนุ่มลูบไล้แผงอกกำยำ ก่อนช้อนดวงตาหวานหยดขึ้นมองใบหน้าหล่อเหลา ซึ่งกำลังอมยิ้มกรุ้มกริ่ม “ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน หรืออาจจะเป็นเดือนก็ได้นะครับ” คนที่กำลังแสดงสีหน้าเจ้าเล่ห์เพราะนึกอยา
ตอนที่ 89ห้องพักภายในเรือกาสิโน บอดี้การ์ดหนุ่มจับจ้องไปที่หน้าประตูห้องพักของเจ้านายหนุ่ม ที่กว่าจะรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาได้ก็ทำเอาโทมัสยืนกระวนกระวายไปนานหลายชั่วโมง เมื่อเขาเฝ้าเคาะประตูหน้าห้องอยู่นาน แต่หาได้ยินเสียงตอบรับกลับมาไม่ ซึ่งก็ไม่ต่างจากห้องพักของนายหญิง ที่โทมัสได้สอบถามจากสาวใช้ซึ่งก็บอกเพียงแต่ว่าคุณพีชตื่นนานแล้ว แต่ต้องการพักผ่อนต่อและขออยู่ตามลำพัง“มีอะไรหรือเปล่าโทมัส ดูหน้าตาแกไม่ค่อยดีเลย” เสียงทุ้มจากเจ้านายเหนือหัว เรียกให้สติสตังที่ล่องลอยของโทมัสกลับมา ก่อนเพ่งมองเสี้ยวหน้าของเจ้านาย“เมื่อคืน ผมคิดว่าท่านอาจโดนวางยาครับ” โทมัสตัดสินใจพูดออกไปอย่างคนอ้ำอึ้ง เพราะกลัวตนเองอาจจะคิดมากไป แต่เหตุการณ์หลายอย่างมันก็ทำให้เขาอดระแวงไม่ได้“วางยาฉันงั้นเหรอ”“ผมก็ไม่ค่อยแน่ใจครับท่าน” โทมัสตอบกลับเสียงเครียด เพราะตัวเขาเองก็ไม่รู้จริงๆ ว่ามันเป็นจริงหรือไม่“แกสงสัยใครโทมัส แล้วหนูพีชล่ะ” คราวนี้เป็นฝ่ายเจ้านายเหนือหัวบ้าง ที่เอ่ยเสียงกังวล และนึก
ตอนที่ 90 “โทมัส ไปตามสาวใช้ที่ดูแลหนูพีชมาเดี๋ยวนี้” สิ้นคำสั่งเสียงกร้าว โทมัสพยักหน้ารับและถอยฉากออกไป พลันเหยียบเข้ากับของบางอย่างที่หล่นอยู่บนพื้นพรม ทำให้ความคิดจะไปตามสาวใช้ก็ไม่จำเป็นเสียแล้ว เมื่อได้พบหลักฐานหล่นอยู่ที่พื้น โทมัสถอยห่างออกมาจากอาวุธสีมันวาวนั่นเล็กน้อย ก่อนย่อตัวลงอย่างช้าๆ อย่างคนใช้ความคิด“ปืน” โทมัสพึมพำเบาๆ แต่ทว่ามันกลับทำให้คนเป็นนายหันมามองด้วยเช่นกัน โทมัสล้วงผ้าออกมาจากกระเป๋า แล้วใช้มันหยิบปืนกระบอกนั้นขึ้นมาเพ่งพิศด้วยความใคร่รู้ ทั้งเจ้านายและบอดี้การ์ดคู่ใจที่ต่างก็ตกตะลึงกับสิ่งที่พบ “ริชาร์ด!” ทั้งสองต่างอุทานระคนตกใจพร้อมๆ กัน ดวงตาคมกริบวาวโรจน์ด้วยความกรุ่นโกรธอย่างที่สุด รับรู้ได้ถึงความเลวร้ายที่ร่างไร้วิญญาณของคนในอ้อมกอดได้รับ หยาดน้ำตาหยดลงบนแก้มนวลระคนที่ก่นด่าตัวเองอยู่ในใจ ที่เป็นถึงมาเฟียใหญ่ทว่าแค่หญิงสา
ตอนที่ 91พัทตราพาร่างซวนเซออกจากห้องน้ำมาทรุดนั่งลงที่เตียง เริ่มรู้สึกถึงอาการไม่ปกติของตนเอง“ขออย่าให้เป็นอย่างที่คิดเลย” เสียงหวานพึมพำเบาๆ ด้วยยังไม่แน่ใจอะไรหลายๆ อย่าง ทำให้เธอยังไม่พร้อมหากต้องมีอีกหนึ่งชีวิตเกิดมา แล้วไหนยังจะเรื่องน้องสาวเธออีก ทำไมทุกคนถึงหายหน้าไปกันหมด“คุณเอริค ทำไมคุณไม่ติดต่อมาหาฉันบ้างนะ สุดท้ายคุณก็หลอกฉันจริงๆ ใช่ไหม ไอ้คนใจร้าย ไอ้คนโกหก ไอ้คนใจดำ ไม่มีหัวใจ” น้ำเสียงตัดพ้อของหญิงสาวร่างเล็กเปรยขึ้นเบาๆ โดยมีเพียงเจ้าหวานเย็นเท่านั้นที่รับรู้ และเป็นเช่นนี้อยู่ทุกวี่วัน จากที่นับเป็นวันก็ผ่านเลยเป็นสัปดาห์ จนนานเป็นเดือน จวบจนเจ้าของร้านสปาเพลินรักคนสวยอุ้มท้องลูกชายของคนโกหกได้สี่เดือนเศษ แต่ทว่าเธอไม่เคยได้รับข่าวคราวจากใครเลยสักคนที่พากันจากเธอไปเสียหมด ไม่ว่าจะเป็นพี่หมอ คุณเอริค แม้แต่น้องสาวเพียงคนเดียวของเธอ สุดท้ายหยาดน้ำตาก็ไหลอาบสองแก้มเป็นเพื่อนระบายความเหงาเศร้า“ยัยแพท มานั่งตา
ตอนอวสาน “น้องทาม ฟังแม่นะครับ” เมื่อได้ยินเสียงมารดา ลูกชายตัวน้อยก็หันมองมารดาด้วยความสงสัย ก่อนพยักหน้ารับฟังแต่โดยดี“ลุงคนนั้น เขาเป็นพ่อของน้องทามครับ น้องทามจำได้ไหม ที่แม่แพทเอารูปของคุณพ่อวางไว้ข้างเตียงของน้องทาม” หลังจากได้ฟังสิ่งที่มารดาบอก เด็กชายวัยสี่ขวบเศษค่อยๆ หันไปมองคุณลุงที่ตอนนี้กำลังส่งยิ้มมาให้ “จำได้ครับ จริงๆ เหรอครับแม่แพท” เพียงเท่านั้นเสียงของน้องทามเอ่ยออกมาด้วยความดีใจ กระโดดกอดแม่แพทจนแทบจะล้มไปด้วยกัน “จริงครับ แต่ตอนนี้ แม่ว่าน้องทามขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าดีกว่านะครับ เปียกฝนแบบนี้เดี๋ยวจะไม่สบาย ส่วนเ
ก่อนอวสานน้องทามกระโดดเหยงๆ บนเตียงนุ่ม ออกอาการดีใจเมื่อได้เห็นคุณลุงคนที่พ่อหนุ่มน้อยเฝ้าคิดถึง ก่อนที่ดวงตากลมใสของพ่อหนุ่มน้อยจะสะดุดเข้ากับกรอบรูปที่ตั้งอยู่บนโต๊ะข้างเตียง ซึ่งแม่แพทคนสวยนำมาวางไว้นับตั้งแต่ตนอายุได้สามขวบ พลันให้หันไปจ้องมองภาพถ่ายนั้นพร้อมกับการชะเง้อมองคนที่อยู่ข้างล่าง“เหมือนกันเลย” เสียงร้องด้วยความดีใจของพ่อหนุ่มน้อยลั่นคับห้อง ก่อนหันกลับมากระโดดโลดเต้นอยู่บนเตียงเช่นเดิมทันทีที่ได้เห็นหน้าพ่อหนุ่มน้อยซึ่งยิ่งโตก็ยิ่งมีใบหน้าละม้ายคล้ายคลึงกับคนที่เป็นต้นแบบของเด็กหนุ่ม ก็ชะงักมือแล้วส่งยิ้มให้อย่างอบอุ่น แถมท้ายด้วยการยักคิ้วให้ลูกรัก ซึ่งน้องทามก็เฉลียวฉลาดยักคิ้วกลับไป แล้วรีบวิ่งลงมาจากชั้นบน ก่อนเลียบๆ เคียงๆ มองหามารดา พอมารดาเผลอ สองเท้าเล็กๆ ทำท่าย่องเบา แล้วไปคว้าเอาร่มกันฝน พอได้ก็รีบวิ่งไปหน้าร้านทันที “คุณลุงครับ ทามเอาร่มมาให้ครับ” มือน้อยยื่นร่มในมือให้ พร้อมด้วยรอยยิ้มกว้าง เมื่อยิ่ง
ตอนที่ 108สามปีผ่านไป...หลังจากเจมส์จากไปในวันนั้นจวบจนมาถึงวันนี้วันที่เด็กชายเอเรส อายุย่างเข้าสู่วัยห้าขวบ ซึ่งกำลังแผลงฤทธิ์นิสัยเอาแต่ใจที่ได้เชื้อจากพ่อมาแบบเต็มๆ ทพัทตราวิ่งวุ่นกับการตามหาลูกชายตัวน้อยที่มักเล่นซน แล้วชอบหาที่หลบซ่อนทำให้ผู้เป็นแม่ต้องเหนื่อยแทบทุกวัน ส่วนลูกชายตัวดีก็แอบหนีไปเล่นที่ซุ้มดอกไม้มุมโปรดของมารดา ก่อนปาก้อนหินลงไปในน้ำเล่นอย่างเพลิดเพลิน โดยมีเจ้าเฉาก๊วยและเจ้าไอติม บรรดาลูกหลานของเจ้าหวานเย็นอดีตลูกสุนัขพันธุ์บลูด๊อกตัวโปรดของมารดา คอยเฝ้าคลอเคลียอยู่ไม่ห่าง ฝ่ามือน้อยของเด็กชายเอเรสลูบที่ศีรษะของเจ้าลูกหมาแสนน่ารัก ด้วยความรักและเด็กน้อยก็มีเจ้าสองตัวเป็นเพื่อนเล่นอยู่ตลอด ในเวลาที่มารดายุ่งอยู่กับงานในร้านจ๋อม! เสียงปาก้อนหินลงในแม่น้ำซึ่งมีแนวกั้นตลอดแนวเพื่อความปลอดภัยยังคงดังไม่หยุด ก่อนที่เด็กชายเอเรส อันน์เบริกส์ จะหยุดปาเมื่อเมื่อยแขน ดวงตากลมใสไร้เดียงสาเริ่มเห
ตอนที่ 107ในค่ำคืนที่ว้าเหว่ยามบนท้องกำลังโปรยปรายหยาดฝน ภายในห้องนอนพัทตราวางภาพถ่ายของน้องสาวลงอย่างช้าๆ เมื่อได้อ่านข้อความข้างหลังภาพจบลง ความรู้สึกที่ปักใจเชื่อมาตลอดว่าคุณแดเนียลทำร้ายน้องสาวของเธอเริ่มกระจ่างแจ้ง ความโกรธค่อย ๆจางหายไป เมื่อได้รับรู้ความจริงที่ชายหนุ่มพร่ำบอกเธอในวันที่เธอรู้ว่าน้องสาวได้จากโลกนี้ไป ในตอนนั้นพัทตรายอมรับกับตัวเองว่าจะไม่มีวันให้อภัยเขาเด็ดขาด เพราะพ่อของเขาเป็นคนทำให้พีชต้องตาย เธอเชื่ออย่างนั้น! แต่ในตอนนี้เธอรู้แล้วว่าเธอเองที่ผิด ผิดที่ไม่เชื่อในตัวเขาและยังเอาความโกรธมาตัดสินเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด‘คุณเอริค ฉันขอโทษ ฉันคงเป็นผู้หญิงที่งี่เง่าที่สุดเลยใช่ไหม’ แววตาเศร้าหมองก้มมองลูกน้อย สายใยรักที่เขาได้ฝากไว้ให้เธอและยังเป็นแรงใจให้เธอต่อสู้กับความว้าเหว่ในวันที่ไม่มีพ่อของเขาเคียงข้าง“แม่ขอโทษนะครับน้องทาม” เสียงเศร้าของผู้เป็นแม่พึมพำเบาๆ ก่อนจัดการห่มผ้าให้ลูกน้อยที่อากาศภา
ตอนที่ 106หนึ่งปีผ่านไป...ภายในร้านสปาเพลินรัก เจ้าของร่างบอบบางวุ่นวายอยู่กับการสวมเสื้อผ้าให้ลูกน้อยที่กำลังซุกซน โดยการดิ้นหนีไม่ยอมให้มารดาสวมเสื้อผ้าให้ พัทตราส่งสายตาดุไปยังลูกน้อย ก่อนยกมือปาดเม็ดเหงื่อที่ผุดเต็มหน้าผาก เมื่อตั้งแต่ตื่นเช้ามาเธอก็วิ่งวุ่นกับการเปิดร้าน เมื่อพนักงานในร้านลาหยุดกะทันหันถึงสองคนแล้ว ไหนพอลูกชายตัวแสบตื่นนอนมาก็ร้องกระจองอแง ครั้นพอได้เห็นหน้ามารดาเท่านั้นเจ้าลูกชายตัวแสบก็เงียบกริบ ทั้งยังส่งยิ้มแป้นหัวเราะคิกคักอย่างชอบใจ พานทำให้ผู้เป็นมารดานึกถึงคนเป็นพ่อที่นิสัยเอาแต่ใจคงได้กันมาแบบเต็มๆ“น้องทาม นอนนิ่งๆ นะครับ เดี๋ยวแม่แพทจะใส่เสื้อให้นะครับ ดูสิเนี่ย เสื้อน่ารักไหม ลายการ์ตูนด้วย เห็นไหมครับ น่ารักไหมครับ” เมื่อส่งตาดุๆ ไปปรามเจ้าลูกชายตัวแสบก็หาได้รู้เรื่องไม่ คนเป็นแม่ก็พยายามหว่านล้อมหลอกล่อด้วยเสื้อลายการ์ตูนโดเรมอน เพียงเท่านั้นเจ้าของดวงตากลมโตใสวัยขวบเศษนอนนิ่งจ้องเขม็ง เรียวปากจิ้มลิ้มแย้มยิ้ม ก
ตอนที่ 105ร่างสูงใหญ่ยืนนิ่งใกล้เนินหญ้าเขียวขจี ดวงตาคู่คมภายใต้แว่นกันแดดสีดำสนิทเฝ้ามองหลุมฝังศพของบิดา ซึ่งอยู่เคียงคู่หลุมศพของพาธินีย์“คุณพ่อ คุณพีช ผมมาเยี่ยมแล้วนะครับ สบายดีใช่ไหมครับ” เจ้าของแววตาคู่คมกล่าวเพียงเบาๆ ก่อนย่อตัวลงนำช่อดอกไม้ช่อใหญ่วางไว้หน้าหลุมศพของคนทั้งสอง“คุณพีช ผมเอาดอกลิลลี่ช่อโตที่คุณชอบมาให้แล้วนะครับ บ้างทีช่อนี้อาจจะอยู่นานหน่อยนะครับ อีกนานกว่าผมจะได้มาเยี่ยมและเปลี่ยนดอกไม้ให้คุณ” สิ้นเสียงทุ้มที่พึมพำเช่นนี้ทุกครั้งนับแต่กลับมาพักพิงอยู่ที่เมืองไทย เจ้าของเรือนร่างสูงใหญ่หันไปมองเสียงรถที่แล่นเข้ามาใกล้และจอดนิ่งสนิท เรียวปากได้รูปยกยิ้มน้อยๆ ก่อนเดินเข้าไปจับมือกับเจมส์รซึ่งได้นัดพบกันหลังจากที่แอนโทนี่ได้ให้เจมส์ติดต่อกว้านซื้อที่ดินและเกาะส่วนตัวเพื่อสร้างอนาคตใหม่ และในวันนี้ยังทำให้เขาได้รับทราบข่าวดีว่าตอนนี้ลูกน้อยที่เฝ้ารอได้ลืมตาดูโลกแล้ว และยิ่งดีใจเป็นที่สุดเมื่อดวงใจคนแรกเป็นลูกชาย“ลูกชาย! แพทมีลูกช
ตอนที่ 104สามเดือนต่อมา... ร่างสูงใหญ่ซึ่งได้รับการดูแลเป็นอย่างดีจากท่านคาร์ลอส จนทำให้แอนโทนี่ไม่สามารถติดต่อใครได้เลย เพราะความปลอดภัยรวมทั้งหญิงสาวที่หลานชายรัก เมื่อท่านคาร์ลอสยังไม่แน่ใจว่าจะมีใครจ้องเล่นงานหลานชายอยู่หรือไม่ เพราะข่าวการเสียชีวิตของอดีตหัวหน้ามาเฟียแห่งอิตาลีแพร่ออกไป ทำให้เหล่าคนที่คิดจะฮุบทรัพย์สมบัติของคนในตระกูลอันน์เบริกส์อาจหันมาทำร้ายแอนโทนี่ได้ ซึ่งนั่นเป็นคำขอร้องครั้งสุดท้ายของแดเนียลที่ได้ส่งจดหมายลับมายังตนและขอร้องให้ดูแลธุรกิจของตระกูลอันน์เบริกส์ต่อ ซึ่งก็เข้าใจเหตุผลที่แดเนียลไม่ต้องการให้บุตรชายบุญธรรมอยู่บนเส้นทางที่เต็มไปด้วยภัยอันตรายและระหว่างที่แอนโทนี่พักรักษาตัว เมื่อเขาถูกกระสุนปืนยิงเฉียดหัวใจไปเพียงนิดเดียว ที่เรือกาสิโนและธุรกิจอีกมากมายของตระกูลอันน์เบริกส์ในตอนนี้ก็เข้าสู่ภาวะปกติ เมื่อโทมัสเข้ามาจัดการดูแลแทนเจ้านายหนุ่มที่ยังต้องนอนพักรักษาตัว และเฝ้ามองซองสีน้ำตาลที่นายใหญ่สั่งให้มอบให้กับ
ตอนที่ 103“ได้! แต่แกต้องรับปากว่าจะปล่อยเอริคไป และห้ามทำอะไรลูกชายฉัน ไม่ว่าจะวันนี้หรืออนาคตข้างหน้า” แดเนียลบอกเสียงเครียด แม้จะไม่มั่นใจว่าเพื่อนรักจอมเจ้าเล่ห์จะทำตามสัญญาหรือไม่ แต่ขอให้แอนโทนี่ไปให้พ้นจากที่นี่ โอกาสรอดก็มีมากกว่า“ฮ่าๆๆๆ งั้นแกก็สั่งสอนลูกของแกด้วยสิ แล้วฉันจะทำตามที่แกขอร้อง”“เอริค รับปากพ่อสิ ว่าจะไม่มายุ่งเกี่ยวกับเรือนี้อีก รับปาก” แดเนียลหันไปถามบุตรชายที่ยังตะลึงงันกับการตัดสินใจของบิดา เขาไม่เคยคิดเสียดาย หากต้องหันหลังให้กับเส้นทางนี้ เพราะเขาเองก็เฝ้าถวิลหาการมีครอบครัวที่อบอุ่น อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา แม้จะไม่ร่ำรวยมากมาย แต่นั่นมันคือสิ่งที่เขาคิดมาตลอด แต่เมื่อก้าวเข้ามาอยู่ในเส้นทางนี้ที่บิดาบุตรธรรมเป็นผู้เลือกให้ เขาก็จำเป็นต้องละทิ้งความฝันนั่น แต่ทว่าในวันที่พ่อของเขาต้องการให้เขาละทิ้งทุกอย่างแล้วแลกกับการมีชีวิตรอดกลับไปเพียงคนเดียว แล้วทิ้งให้บิดาต้องตายอยู่ที่นี่เขายอมไม่ได้!“ไม่ครับ ผมไปไม่ได้ ผมจะทิ้งพ่อได้ยังไง” แอนโทนี่ยืนกรานที่จะไม่ไป แต่เมื่อถูกบิดาผลักออก แล้วตะคอกใส่เสียงดังอย่
ตอนที่ 102 ระหว่างทางเดินเข้ามายังเรือกาสิโน แอนโทนี่พร้อมเหล่าบอดี้การ์ดเริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติ ก่อนที่โทมัสจะออกคำสั่งกับลูกน้องให้ช่วยคุ้มกันเจ้านายหนุ่ม ด้านแอนโทนี่รีบมุ่งตรงไปยังห้องส่วนตัวของบิดาในทันที เมื่อมีลางสังหรณ์บางอย่างให้ไปที่นั่น เพียงแค่เดินเข้ามาด้านในแอนโทนี่กลับไม่พบใครเลยสักคนก่อนรีบตรงไปยังห้องพักของบิดา พลันได้ยินเสียงหัวเราะดังออกมาจากห้องส่วนตัวของพาธินีย์ที่ถูกปิดตายมาหลายเดือน แต่ทว่ามันกลับเป็นแผนจากริชาร์ดเมื่อได้รับรายงานจากลูกน้องว่าเหยื่อน่าโง่อย่างแอนโทนี่กำลังมาที่เรือ ทำให้ริชาร์ดสั่งให้ลูกน้องเปิดทางให้เข้ามาแบบง่ายๆ บานประตูถูกผลักเข้าไป แอนโทนี่ถลาเข้าไปหาบิดาโดยทันที ที่ตอนนี้ร่างของบิดาชุ่มโชกไปด้วยเลือด ซึ่งไม่ต่างจากริชาร์ดด้วยเช่นกัน “คุณพ่อ!” สิ้นคำเรียกจากบุตรชาย สายตาคมกริบจ้องไปยังบอดี้การ์ดอย่างโทมัสเพื่อเอาผิดที่ปล่อยให้เอริคเข้ามาถึงในนี้ ด้านโทมัสโค้งศีรษะให้เล็ก